هری پاتر و آغاز پایان
فصل چهارم: شروع راه
-نه هرمیون نمیشه! خواهش می کنم اصرار نکن!
-چرا نمی شه من نمی فهمم ما که به تو گفته بودیم باهات میایم .چرا بهونه می گیری؟
-آخه این یه مسئله ی شخصیه که...
-هیچم شخصی نیست!
- چرا داد می زنی؟ همینکه گفتم.نه تو نه جینی و نه رون با من نمیاین فهمیدین؟
هرمیون چوبدستی اش را در آورد و رو به هری گرفت:یا ما هم میایم یا تو نمیری! حالا کدومو انتخاب می کنی؟
رون به طرفداری از هرمیون گفت: چرا بمبل در میاری؟ما که به تو گفته بودیم تنهات نمی ذاریم!تو خودتم می دونی بدون ما هیچ کار نمیتو...
-آی...چرا می زنی؟
رون به چهره ی اخموی جینی نگاه کرد:واسه چی می زنی؟
- چون داری چرت و پرت می گی!خودتم خوب می دونی که آخر این کارو خود هری باید تموم کنه.ولی اولشو نه... سپس رو به هری گفت:
پس اولشو ما هم باهات میایم.
هری که نمی توانست سر جینی داد بزند احساس کرد مغلوب شده است.هرمیون گفت : آفرین جینی ...هری ! خواهش می کنم . ما نمی تونیم تو رو تنها بذاریم. می دونی که توی این 6 سال ما با هم بودیم حالا که آخر کار رسیده ولت کنیم؟
- باشه ... قبول اما من فقط از این می ترسم وجود شما ممنکه یه برگ برنده برای ولدمورت باشه اون می تونه با گروگان گرفتن شما همه رو داغون کنه می فهمین!؟
- به...! آقا رو نکنه فکر کردی ما پپه ایم؟!
- نه منظورم این نبود... ببخشید.
- هری جونم حالا کی می خوای بری؟
-بری نه بریم... تو هنوز یاد نگرفتی چه جوری حرف بزنی؟داری تمام نخهای ما رو دوباره پنبه می کنی؟
- به تو مربوطی نیست به هر حال منم میام.
- چی؟...جینی تو؟ نه اصلا نمی ذارم تو بیای.
- آخه چرا؟
-چون تو حق جادو کردن بیرون مدرسه رو نداری.
-نه ... خدای من اصلا یادم نبود.
- جینی !هری راست میگه تو نباد با ما بیای نکنه می خوای یه جلسه ی دادرسی هم برای تو تشکیل بشه اونوقت دیگه حتی دامبلدورم نیست که ازت دفاع کنه.
با شنیدن نام دامبلدور هری آهی کشید و گفت: جینی جون تو که یادته چی بهت گفتم آخر سال .یادت که نرفته؟
-نه ... یادمه ولی آخه این بی انصافیه!
هری با دستهایش اشکهای جینی رو پاک کرد و گفت: خواهش می کنم گریه نکن!
جینی هم رویش را از هری برگرداند و گفت: این بی انصافیه من فقط به خاطر یکسال باید دوری تو رو تحمل کنم که معلوم نیست برگردی یا نه! من که از همه بیشتر تو رو دوست دارم باید اینجا باشم و اونا پیش تو؟!
هرمیون که اشک در چشمانش جمع شده بود بلند شد و جینی رو در آغوش گرفت:عزیزم گریه نکن .ما هر روز برای تو یه جغد می فرستیم .قول میدم....
- به علاوه اگه تو اونجا باشی ممکنه حواس هری به تو پرت بشه...
-اه رون میشه بس کنی؟
صدای هق هق جینی بلند تر شد. هری که طاقت دیدن اشکهای جینی رو نداشت گفت: بچه ها می تونین ما رو تنها بذارین من خود راضی اش میکنم.
هرمیون جینی رو رها کرد و دست رون را گرفت و از اتاق بیرون رفت.
هری جلو آمد و جینی رو در آغوش گرفت:جینی مهم نیست که تو با من باشی یا نباشی .مهم اینه که قلب من همیشه برای تو می تپه.و هیچ وقت فراموشت نمی کنم... همین طور که تا به حال هم از ذهنم بیرون نرفتی . اصلا بیا درباره ی آشناییمون حرف بزنیم.یادته اولین باری که من به خونه ی شما اومدم تو خجالت کشیدی و رفتی بالا؟
و اونها تمام روزو درباره ی آشناییشون حرف زدند.

بعد از ظهر جینی دیگر گریه نمی کرد.و فقط به هری در جمع کردن وسایلش کمک می کرد.آنها با هم می گفتند و می خندیدند و هری به آن فکر می کرد که شاید این آخرین باری باشد که می تواند با جینی حرف بزند.
رون و هرمیون هم داشتند وسایلشان را جمع می کردند.
- راستی هری آدرس اونجارو بلدی؟
- ای ... اون روز از لوپین پرسیدم ظاهرا یه جاییه نزدیک لندن.
-پس خیلی دوره چه طوری بریم؟
-با جارو...
-باجارو؟!
-آره خودمونو سرخورده می کنیم و با جارو میریم.
خانم ویزلی که به حرفهای اونا گوش می داد گفت : هری مطمئنی که محافظ نمی خوای؟!
- بله خانم ویزلی مطمئنم.فکر می کنم تا اونجا که لازم باشه ورد و افسون بلد باشم.این یه هفته توی پریوت درایو فقط داشتم رو یاد گرفتن افسون ها دفاعی کار می کردم.
آقای ویزلی رو به همسرش کرد:مالی هری دیگه بزرگ شده .خودش می دونه چیکار کنه.
خانم ویزلی هق هق کنان سری به نشانه ی تایید تکان داد و بیرون رفت.
هری رو به آقای ویزلی گفت:خرابکاری ها تا حالا چی بوده؟ تو پریوت درایو یه چیزایی راجه به مرگ چند تا مشنگ خوندم.
-آره متاسفانه چند نفر از اونا رو کشتند .خانواده هاشون سردر گمند آخه یکی شون یه دختر بوده. یه دختر همسن و سال جینی!خوب مسلما نمی تونند قانع بشن که به مرگ طبیعی مرده باشه...
-جادوگرا چی؟
- نه همون ناپدید شده ها.ظاهرا هشدارهای ما کارساز شده.
-راستی اقای ویزلی من می خواستم در باره ی پرسی بپرسم حالش خوبه؟
آقای ویزلی با ناراحتی گفت: بد نیست اما هنوزم به من محل نمی ده نمی دونم چشه!
-هری نمی ری بخوابی؟
- چرا الان میام.
- خوب فکر کنم باید بخوابم .
-مواظب خودتو رون و هرمیون باش.
-حتما.
-شب به خیر
-شب به خیر
هزار فرسنگ آنطرف تر ولدمورت به فکر شکار هری بود... پسری که زنده ماند.