گونه ی جدیدی از عنکبوت آراگوگ نام گرفت.
دانشمندان گونه ی جدیدی از عنکبوت های گرگی را شناسایی کرده اند و این گونه آن قدر شبیه به آراگوگ است که آن را آراگوگ نامیدند.
Lycosa Aragogi (به فارسی: لیکوزا آراگوگی) در تاریخ 5 اردیبهشت 1395 توسط علیرضا نادری، حشره شناس ایرانی، در استان کرمان-ایران پیدا شد. نکته ی جالب این است که پیدا شدن این عنکبوت، تقریبا نوزده سال بعد از مرگ آراگوگ (در تاریخ 30 فروردین 1376) اتفاق افتاده است. با توجه به نزدیک شدن بیستمین سالگرد هری پاتر، این موقعیت بسیار بهتر از آن است که بتوان از آن گذشت!
لیکوزا آراگوگی دو نوار سیاه و سه نوار سفید از موهای کوچک در قسمت بالایی بدنش دارد، که همراه با موهای کوتاه سیاه رنگ دور دهانش، ظاهری جذاب به او بخشیده. بدنش فقط یک مقدار از آراگوگ، که اندازه فیل کوچکی بود، کوچکتر بوده و یک اینچ (2/54 سانتی متر) طول دارد!
تفاوت دیگر آن که هر هشت چشم آراگوگ نابینا بود، اما عنکبوت های گرگی به خاطر وجود یک لایه بافت به نام iridescent tapetum (به فارسی: پرده درخشان) در پشت شبکیه چهارتا از چشم هایشان، دید نسبتا خوبی دارند. این پرده نور را در تاریکی بازتاب می کند و باعث می شود چشم های حیواناتی مانند گربه ها، در تاریکی بدرخشد.
عنکبوت های گرگی همچنین توجه عجیبی به خانواده شان دارند. ماده ها تخم هایشان را روی بدن خود حمل کرده و عنکبوت های از تخم در نیامده را به طور متناوب در معرض آفتاب قرار می دهند تا رشد سریع تری داشته باشند. بعد از تولد، مادر بچه ها را روی پشت خود حمل می کند و در چند هفته ی اول به آن ها غذا می دهد.
علیرضا زمانی، همکار محقق، معتقد است آراگوگ نیز همین خصوصیات خانوادگی را داشته:
-او خانواده ی خود را آن قدر دوست داشت که حاضر نبود آن ها را از خوردن هری پاتر و رون ویزلی باز دارد. من او را عاشق خانواده و وفادار می دانم، چرا که به صاحب قبلی خود، روبیوس هاگرید، آسیب نمی زد.
آراگوگ، چه دوست داشتنی باشد و چه نه، قطعا قسمتی خاطره برانگیز از تالار اسرار است. مسلما هاگرید خوشحال خواهد شد اگر بداند اسم دوستش در دنیای ماگل ها زنده است.
Lycosa Aragogi (به فارسی: لیکوزا آراگوگی) در تاریخ 5 اردیبهشت 1395 توسط علیرضا نادری، حشره شناس ایرانی، در استان کرمان-ایران پیدا شد. نکته ی جالب این است که پیدا شدن این عنکبوت، تقریبا نوزده سال بعد از مرگ آراگوگ (در تاریخ 30 فروردین 1376) اتفاق افتاده است. با توجه به نزدیک شدن بیستمین سالگرد هری پاتر، این موقعیت بسیار بهتر از آن است که بتوان از آن گذشت!
لیکوزا آراگوگی دو نوار سیاه و سه نوار سفید از موهای کوچک در قسمت بالایی بدنش دارد، که همراه با موهای کوتاه سیاه رنگ دور دهانش، ظاهری جذاب به او بخشیده. بدنش فقط یک مقدار از آراگوگ، که اندازه فیل کوچکی بود، کوچکتر بوده و یک اینچ (2/54 سانتی متر) طول دارد!
تفاوت دیگر آن که هر هشت چشم آراگوگ نابینا بود، اما عنکبوت های گرگی به خاطر وجود یک لایه بافت به نام iridescent tapetum (به فارسی: پرده درخشان) در پشت شبکیه چهارتا از چشم هایشان، دید نسبتا خوبی دارند. این پرده نور را در تاریکی بازتاب می کند و باعث می شود چشم های حیواناتی مانند گربه ها، در تاریکی بدرخشد.
عنکبوت های گرگی همچنین توجه عجیبی به خانواده شان دارند. ماده ها تخم هایشان را روی بدن خود حمل کرده و عنکبوت های از تخم در نیامده را به طور متناوب در معرض آفتاب قرار می دهند تا رشد سریع تری داشته باشند. بعد از تولد، مادر بچه ها را روی پشت خود حمل می کند و در چند هفته ی اول به آن ها غذا می دهد.
علیرضا زمانی، همکار محقق، معتقد است آراگوگ نیز همین خصوصیات خانوادگی را داشته:
-او خانواده ی خود را آن قدر دوست داشت که حاضر نبود آن ها را از خوردن هری پاتر و رون ویزلی باز دارد. من او را عاشق خانواده و وفادار می دانم، چرا که به صاحب قبلی خود، روبیوس هاگرید، آسیب نمی زد.
آراگوگ، چه دوست داشتنی باشد و چه نه، قطعا قسمتی خاطره برانگیز از تالار اسرار است. مسلما هاگرید خوشحال خواهد شد اگر بداند اسم دوستش در دنیای ماگل ها زنده است.