تخته سنگی1ورزشی قدیمی در دنیای جادوگری است که با تخته سنگ مرمر انجام می‌شود.
تفاوت این بازی با سایر بازی ها این است که هربار شخصی امتیاز می‌گیرد، سنگ برنده ماده‌ی بد بویی را به صورت بازنده می‌پاشد.

تیله‌های این بازی در مجموعه های سی‌تایی فروخته می‌شوند و بازیکنان بازی را با پانزده تیله‌ی کوچک و گرد شروع می کنند.برنده باید تمام سنگ های حریف خود را بدست آورد.

تیله‌ها معمولاً همانطور که از نامشان پیداست از سنگ ساخته می‌شوند اما ممکن است از سنگ‌های قیمتی یا حتی از فلزات گرانبها نیز ساخته شود.

بازیکنان حرفه‌ای در لیگ های ملی و مسابقات بین المللی به رقابت می پردازند، اما در جهان جادوگری به عنوان یک ورزش اقلیت‌پسند باقی مانده است و از شهرت خیلی "جالبی" هم برخوردار نیست.

تخته سنگی در میان جادوگران و ساحره های بسیار جوان محبوبیت بیشتری دارد ، اما معمولاً آن‌ها هم با بزرگ‌تر شدن از این بازی خارج شده و بیشتر به کوییدیچ علاقه‌مند می‌شوند.

انجمن ملی تخته سنگی تلاش هایی را برای جذب نیرو با شعار هایی مانند "به تیله‌تف‌کنی یک نگاه دوم بیندازید" انجام داده است، اگرچه انتخاب تصویر کوین هاپوود قهرمان جهان تیله‌تف‌کنی با یک مشت تیله‌های بدبو برای این تیتر، شاید انتخاب خوبی نباشد.

تخته سنگی از محبوبیت محدودی در هاگوارتز برخوردار است و در بین فعالیت‌های تفریحی رتبه پایین، پشت سر کوییدیچ و حتی شطرنج جادویی را دارد.

مادر پروفسور سیوروس اسنیپ، آیلین پرینس، در زمان تحصیل در مدرسه رئیس باشگاه تخته سنگی هاگوارتز بود.