بلاتریکس هرگز از یک مشنگ کمک نمی گرفت اما در آن شرایط میتوانست از او به عنوان وسیله ی خروجشان استفاده کند.
_هی مشنگ.
جوابی نشنید اما همچنان به پیتزا فروش خیره مانده بود.
_احیانا منظورتون من بودم؟...بله؟
بلاتریکس نگاهی در چشمانش ظاهر شد که میگفت آخه این چه شانسیه رکسان کم بود اینم اضافه شد.
_بله با تو بودم. حالا زود باش خم شو ما میخوایم بریم عجله داریم.
پیتزا فروش کمی تردید داشت چون نمیدانست که بعدش که آنهارا نجات دهد آیا آنها هم او را نجات خواهند داد؟ اما از آنجایی که دو بانوی جوان در آن قبر تنگ گیر افتاده بودند و او نمیتوانست برای بیرون رفتن از آنها کمک بگیرد پس سعی کرد به آنها اعتماد کند و به حرف بلاتریکس گوش کردو خم شد.
_بلا من اول میرم بعد میکشمت بالا، خوبه؟
_نه!
یه بار که بهت گفتم بکش منو بالا الان وضعمون اینه وای به حال بار دوم. کسی نمیدونه باز چه بلایی به سرمون میاری.
بلاتریکس این حرف را زد و به وسیله ابزاری به اسم پیتزا فروش خودش را بالا کشید!
_آه. بلاخره از اون قبر لعنتی در اومدم.
_بلا! دست منم بگیر بیام بیرون.
_خودت بیا. فکر میکنی من چجوری اومدم؟ بعدم بیا کمک کن ببین چوب دستیم کجا افتاده!
رکسان هم با کمی تقلا خودش را از آن گودال مرگ بالا کشید و چون میدانست آن پیتزا فروش اگر بداند که آنها قصد رها کردنش را دارند داد و فریاد به راه خواهد انداخت با ضربه ای او را بی هوش کرد و سپس همانطور که بلا از او خواسته بود شروع به جست و جوی چوب دستی اش کرد.
هوا بسیار تاریک بود و غیر از نور ماه روشنایی دیگری دیده نمیشد. مسلما در آن موقعیت پیدا کردن چیزی به کوچکی چوبدستی کار راحتی نبود. اما با اینحال هردوی آنها با تمام توان وجب به وجب گورستان را میگشتند. در این بین ناگهان صدایی توجه آنها را به خود جلب کرد.