هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل




پاسخ به: زمين كويیديچ هاگوارتز
پیام زده شده در: ۲۲:۵۵ پنجشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۸
#11
اسلیترین vs ریونکلاو

شرط بندی


*****

-با سلام خدمت حضار گرامی و بینندگان توی خونه! با شما هستیم، با اولین قسمت از برنامه ی "قدح اندیشه"! چون قسمت اول هستش لازم می دونم که یک سری توضیحات در مورد روند این برنامه بهتون بدم. روند برنامه اینجوریه که، ما تمام افکار مهمون برنامه رو وارد قدح اندیشه می کنیم و با یک آشکار ساز اونو به نمایش در میاریم. و وقتی میگم تمام افکار، منظورم واقعا تمام افکاره!
خب حالا بی معطلی میریم سراغ مهمون اولین برنامه‌مون! خانوم ها و آقایان، این شما و این هم، وزیر سحر و جادو، خانوم گابریل دلاکور!

دوربین از روی مجری به سمت گابریل می چرخه که داشت مبلشو ضد عفونی می کرد.
-اوه...منم سلام عرض می کنم خدمت همه! خیلی خوشحالم که به عنوان اولین مهمون منو انتخاب کردین.

فلش بک - وی. سحر و جادو

-یا اولین مهمونت من می شم یا توی وایتکس غرقت می کنم.

پایان فلش بک

-خب خانوم وزیر، آماده این؟
-به طور کامل!

فردی از پشت صحنه با یک چوب دستی و قدح اندیشه وارد صحنه شد. گابریل رفت کنار قدح اندیشه و چشماشو بست و منتظر موند که خاطراتش گرفته بشه. بعد از انجام کار ها دوباره برگشت و روی صندلی مهمان نشست.

-خب از پشت صحنه اعلام می کنن که خاطرات برای نمایش آماده ان.

صفحه ی نمایش یک اتاق مثل کتابخونه رو نمایش داد.

-خانوم وزیر مثل اینکه در ذهن خودشونم به درست بودن همه چی وسواس دارن.
-نظم همه جا مهمه!

ذهن گابریل به طور کامل دسته بندی شده بود. هر دسته ای اسمی داشت و بعد به چند شاخه تبدیل می شد. دسته های مختلفی در ذهن گابریل وجود داشت که نود درصد اونا به پاکیزگی مربوط می شد. ولی هیچکدوم از اینا مورد توجه مجری برنامه قرار نگرفت. به خوندن دسته بندی ها ادامه داد تا رسید به دسته ی "محرمانه"!

-خب خب خب! مثل اینکه به جای جذاب ماجرا رسیدیم.

حضار با تشویق های فراوان باعث شدن که گابریل جلوی مخالفتی که قرار بود بکنه رو بگیره.
وارد دسته ی محرمانه شدن و به دو شاخه رسیدن.
-خب حضار محترم درون استودیو! شما می تونین با دستگاهی که روی صندلیتون تعبیه شده رای بدین که وارد شاخه ی "محرمانه های خصوصی" بشیم یا "محرمانه های وزارت"!

حضار رای هاشونو دادن و صد درصدشون به محرمانه های وزارت رای داده بودن.

-بیننده های توی خونه تعجب نکنن. حضار اولین برنامه رو اختصاص دادیم به تاکسی ران های عزیزمون!

وارد بخش محرمانه ی وزارت شدن. شاخه های زیادی رو بعدش رو به روی خودشون دیدن.

-وقت برنامه زیاد نیست برای همین فقط می شه وارد یکیشون شد. برای همین ما بصورت رندوم یکی رو انتخاب می کنیم.

انتخاب شده، "امورات مالی" بود. بعد از انتخاب کردن این بخش وارد یک خاطره شدن.

-گابریل باید بخاطر ریون کاری کنی که ما ببریم. باید خودتو به ریون ثابت کنی. من نمی دونم می خوای چیکار کنی ولی هرکاری می کنی باید ما ببریم.

گابریل در حین اینکه به سمت دفتر خودش می رفت، به حرف سو فکر می کرد. به این فکر می کرد که باید چیکار کنه. داشت به اون موضوع فکر می کرد که یک برگه چسبید به صورتش.

نقل قول:
شرط بندی در کوییدیچ را با ما تجربه کنید.

فکر بکری به ذهن گابریل رسید.

دفتر وزیر

-جدی حرف زدن می شین خانوم وزیر؟
-معلومه که جدی ام! فکر کردی پول های وزارت از کجا میاد؟ از همین شرط بندی و تبانی ها دیگه. ببین من پول وزارت رو توی برد ریون می بندم. تو هم کاری کن اسلی ببازه. به همین سادگی کلی پول به جیب می زنیم! اسلی هم که ببازه براش فرقی نمی کنه. در کل قهرمانه!
-ولی خب اینجوری به تیمم خیانت کردن نمی شم؟ نشدن می شه که این کارو نکردن بشم؟
-خیانت کجا بود. فقط یه باخت ساده‌س که چیزی رو هم تغییر نمی ده. البته تغییر می ده. مقدار پول وزارت رو! در ضمن اگه این کارو نکنی، مجبور می شم به دلیل هدر دادن پول وزارت، اخراجت کنم!

رابستن از ضریب هوشی خوبی برخوردار نبود و گول زدنش مثل آب خوردن بود. وقتی رابستن از اتاق رفت، گابریل به موضوع مهمی فکر کرد. به اینکه چرا واقعا نره و پول های وزارت رو روی این موضوع شرط بندی نکنه. چون شرط بندی ها احتمال برد ریون رو زیر ده درصد می دونستن پس حتما پول خوبی به جیب می زد. پس وسایل رو جمع کرد و به آدرسی که روی اون کاغذ نوشته بود، رفت.

روز مسابقه - رختکن اسلیترین

-بالاخره به بازی آخر رسیدیم. اگه مثل دوتا بازی قبل، بازی کنیم با سه برد قهرمان می شیم.

رابستن که تا اون موقع داشت فکر می کرد که چجوری این قضیه رو به تیم بگه، فرصت رو غنیمت شمرد و گفت:
-خب چرا خودمون رو خسته کردن بشیم؟ ما در کل قهرمان بودن می شیم و نیاز نبودن می شه که به خودمون سختی دادن بشیم تا این مسابقه رو هم بردن بشیم. همینجوری هم از بازی های قبلی خسته بودن هستیم. گوشه ردای ارباب رو نگاه کردن شو، پاره شدن شده. نصف مو های بلاتریکس ریختن شده. نظرتون چی بودن می شه که بازی رو آسون گرفتن بشیم و باخت دادن کنیم؟

بعد از زدن این حرفا، رابستن با یک مشت "نچ نچ" و "اوف بر تو" رو به رو شد.
-تو واقعا اسلیترینی ای؟
-کی این را وارد مرگخواران کرد؟
-مرتیکه ی نمک نشناسِ تسترالِ کدو زاده! با چه جرئتی این چرت و پرتا رو گفتی؟

همه یک سری چیز به رابستن گفتن و اونو کنار زدن تا وارد زمین بازی بشن.
رابستن که این رفتار رو پیش بینی کرده بود، رفت سراغ پلن بی!
جارو های نیموس 2000 رو با نیمبوس 1000 های نیمبوس 2000 نما عوض کرد. صد در صد این پلن جواب می داد.

-یاران و هم تیمی های ما! همان طور که می دانید ما اربابی بسیار پولدار هستیم و برای مسابقه ی آخر برایتان جارو های نیموس 2000 توربو شارژ خریداری کردیم تا کیف کنید.

رابستن فکر اینجاش رو نکرده بود ولی چون وقت خالی داشت یک پلن سی هم برای خودش ریخته بود.

-کریچر! از ریگولوس شنیدم که دوست داره تو بد بازی کنی! خواستم بهت بگم، چون فکر می کردم حرفای اون برات مهمه!
-حرف ارباب ریگولوس همیشه برای کریچر مهمه! کریچر بد بازی می کنه.

این پلن داشت جواب می داد.
-بلا! دونستن می شدی که هوریس پشتت گفتن شده که از تو بهتر بازی کردن می شه؟
-چی؟ اون سگی بدست از من بهتر بازی کردن می شه؟ الان یک جوری بازی می کنم تا ببینیم کی بهتر بازی می کنه.

انگار این پلن هم اشکالاتی داشت.
رابستن دیگه پلنی نداشت و خودشو برای اخراج شدن آماده کرده بود. جاروشو گرفت و رفت توی زمین بازی.

-خب با شما هستم و یه مسابقه ی کوییدیچ تشریفاتی. اسلیترین از قبل قهرمانیش ثبت شده بود ولی خب باید این بازی برگزار بشه تا مسابقات به پایان برسه. بازیکنای دو تیم رو می بینین که منتظر داور هستن تا توپ ها رو رها کنه و بازی شروع شه...و شروع شد. مهاجمین دو تیم به سمت کوافل حمله ور می شن ولی این گابریل هستش که بهش می رسه و سریع یک حمله رو ترتیب می ده.
-ارباب مطمئنین اینا توربو شارژن؟ اینا که خیلی کندن!

از شانس خوب رابستن، بازیکنا نیمبوس 1000 های 2000 نما رو برداشته بودن.

گابریل با سرعت به سمت دروازه حرکت می کرد. بلاتریکس و هوریس با هزار زحمت بهش رسیدن و از دو طرف بهش نزدیک شدن.
-تو از من بهتری؟ حالا بهت نشون می دم.

بلاتریکس رفت سمت هوریس. هوریس تا دست انداخت که توپ رو از گابریل بگیره، بلاتریکس یک تنه بهش زد و اونم تعادلش به هم خورد و از روی جاروش افتاد.

-اوه اوه! اونجا رو ببینین! فکر نکنم هوریس حالا حالا ها خوب بشه. اسلیترین باید با یه یار کمتر بازی کنه.

گابریل توپ رو به سو پاس داد. سو هم به حمله ادامه داد! نزدیک دروازه بود که لینی رو دید که کنار دروازه خالی بود. بهش پاس داد. ولدمورت این صحنه رو دید و رفت که پاس رو قطع کنه ولی به دلیل سرعت کم جاروش به توپ نرسید و لینی توپ رو وارد دروازه ی خالی کرد.

-و گل! اولین گل برای ریونکلاو! اسلیترین، اون اسلیترین همیشگی نیست.

یک ساعت بعد

ریونکلاو هشتاد امتیاز از اسلیترین جلو بود و این نتیجه خیال رابستن رو راحت کرده بود.

-به نظر می رسه کریچر اسنیچ رو دیده و داره می ره سمتش!
-رفتن می کنه سمتش؟ این که گول خوردن شده بود! فکر کنم اخراج شدن می شم.

کریچر با تمام سرعت به سمت اسنیچ می رفت و دروئلا هم پشت سرش. نسبتا به اسنیچ رسیده بود که یاد حرف رابستن افتاد.
-کریچر چیکار می کنه؟ کریچر نباید از سخنان گهر بار ارباب ریگولوس بزرگ سرپیچی کنه. کریچر جن خونگی بد! کریچر باید تنبیه بشه!

کریچر، خودجوش خودشو از روی جارو پرت کرد پایین و افتاد روی هوریس اسلاگهورنی که تازه به هوش اومده بود و داشت قدرتشو جمع می کرد تا بلند شه.

-ئلا اسنیچ رو گرفت! بازی تمومه! ریونکلاو برد! یه برد خیلی آسون و عجیب!

-پس این همه پول وزارت اینجوری بدست اومده! قضیه جالب شد ولی حیف ما وقت، برای پرداختن بهش نداریم. همه ی بینندگان و حضار درون استودیو رو به مرلین می سپارم! تا برنامه بعد مراقب خودتون باشید!

دوربین ها خاموش شد و حضار خارج شدن و مجری، گابریل رو دید که داشت آستین هاشو بالا می زد.

فردا

نقل قول:
روزنامه ی پیام امروز:

مرگ ناگهانی مجری معروف!
دیشب بعد از اینکه این مجری برنامه ی خود را تمام کرد، به طرز وحشتناکی کشته شد. پزشکان سنت مانگو، خوردن مقدار زیادی وایتکس رو دلیل مرگ ایشان می دانند. قاتل همچنان شناخته نشده ولی گروه کاراگاهان به تحقیقات خود ادامه می دهند تا قاتل را پیدا کنند.



تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: اسکله تفریحی
پیام زده شده در: ۱۳:۱۶ دوشنبه ۵ اسفند ۱۳۹۸
#12
با توجه به ذره‌بینی بودن انگشت لینی، مرگخوارا سعی کردن راهی برای پیچوندنش پیدا کنن.

- وای چقدر هوا خوب شده نه؟
- من که اصلا بویی جز بوی خرابکاری بچه احساس کردن نمی‌کنم. بخشیدن کنین!
- اومدیم و دستت کرونایی بود، اون‌وقت چی؟

و این شد که لینی، لب برچیده و انگشت بو پیازی به دهن، از عرصه کناره‌گیری کرد.

- من که می‌گم باید از همین جا راه بیفتیم و رو همه وایتکس بریزیم. اونی که بیشتر سفید شد محفلیه!
- ولی به نظر من همین جا می‌شینیم زیر این آفتاب و می‌خوابیم، زمین گرده بالاخره بهشون می‌رسیم دیگه!
-
- نظرتون چیه بچه گریم کردن کنیم و بعد اونو بردن کنیم به مدیریت و توی بلندگفتن‌کن گفتن کنیم موهاش نارنجی هستن می‌شه؟
- فکر خوبیه... . ولی آخه چطوری گریمش کنیم؟ ما که هر وقت محفلیا رو دیدیم زدیم صافشون کردیم، قیافشونو یادمون نمیاد که...

همه‌ی نگاه‌ها به طرف بلا برگشت و بلا هم به گوشه‌ای از درخت که شکاف کوچیکی داشت.
- کی گفته یادمون نمیاد؟! ... خالی؟ بیا بیرون!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: دادسرای عمومی جادوگران
پیام زده شده در: ۲۳:۳۵ جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۸
#13
- محبوبیت و شهرت رو ازش بگیریم و توی یه جامعه‌ی بدون ساحره تنهاش بذاریم!
- توی یه اتاق با یه عالمه تی‌های شکسته و تیکه تیکه شده زندانیش کنیم!
- بچه‌های پوشک نشده و کاراته‌باز رو دادن کنیم دستش!

اما این حدسیات اصلا مدنظر لرد سیاه نبودن.
- یاران خنگ ما، اعدامی که ما توی ذهنمونه خیلی فراتر و ترسناک‌تر از این‌هاست!

یاران خنگ، مشتاق شدن که بفهمن چی می‌تونه از نگاه اربابشون برای لینی بدترین نوع مجازات باشه و دردش به اعدام و گیوتین هم برسه.

- ارباب، نکنه می‌خواین به رگبار آوادا ببندینش؟
- نه... به نظر من می‌خوان سوار موشک کاغذی به طرف افق‌های دور بفرستنش!
- پس حتما می‌خوان معجون"مرگی بدتر و ترسناک‌تر از گیوتین" بهش بخورونن!
- خنگ‌ترین یاران دنیا، یک بار دیگه نذارین در اوج ابهت حرفمونو بزنیم، همتون‌و به عنوان مجرمای بعدی در دادگاهمون بررسی می‌کنیم!

سکوت محض دادگاه رو فرا گرفت و لرد سیاه گلوشو صاف کرد.
- ما می‌خوایم یه جغجغه جای نیشش کار بذاریم!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: برد شطرنج جادویی
پیام زده شده در: ۲۳:۴۷ پنجشنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۸
#14
قضیه فیل تو فیله!

سوژه: تسترال


*****

-من دقیقا کجا بودن می شم؟

رابستن نگاهی به دور و برش کرد. اونجا چیزی وجود نداشت که براش آشنا باشه. توی یه جاده بود. نگاهی به روبرو انداخت. انگار جاده تا بی نهایت ادامه داشت. رابستن از سر ناچاری شروع به حرکت کرد تا شاید به مکان آشنایی برسه و بفهمه دقیقا کجاست.
نیم ساعتی راه رفت تا به یه رودخونه رسید که روش پل ساخته شده بود. تو نگاه اول، اونجا هم براش ناآشنا بود. ولی بعد که دقیق تر به پل نگاه کرد، فهمید که اونجا کجاست.
رابستن عکس اون پل رو توی یه کتاب دیده بود. البته فکر نکنین که رابستن اهل کتاب بود؛ رابستن عملِ حرف زدن رو به زور انجام می داد چه برسه به خوندن. اون عکس رو تو کتابی که دست دروئلا بود، دیده بود. کمی فکر کرد تا اسم کتاب یادش اومد؛ اسم کتاب "قضه های بیدل نقال" بود.
رابستن کلا از قصه های بیدل نقال یکیش رو بلد بود که از قضا همون هم به کارش اومد.

حرکت کرد که از پل رد بشه.

"مرگ"، بعد از اینکه برادر سوم به مرگ طبیعی مرده بود، با تکیه بر سخنِ "قاتل همیشه به محل جرم برمی گرده"، برگشته بود سر همون پل تا اشخاصی که از اون پل رد می شن رو اغفال کنه و زودتر ببره پیش خودش!

مرگ خیلی اجتماعی بود.

رابستن به وسطای پل رسیده بود که مرگ اومد و روبروش قرار گرفت.

-خودت دیگه قضیه رو می دونی دیگه؟ توضیح ندم؟
-دونستن می شم! دونستن می شم!

رابستن کلی آرزو داشت که می خواست برآورده شه. اون همه ی آرزو هاش رو توی دفترچه یادداشتش نوشته بود و از مهم ترین به الکی ترین، دسته بندی کرده بود. مهم ترین آرزوش این بود که بتونه درست فارسی حرف بزنه ولی خب این رو می تونست خودش یاد بگیره و نیازی نبود که این فرصت رو بخاطر این آرزو بسوزونه. برای همین رفت سراغ دومین آرزوی مهمش که دست‌یابی بهش، به صورت عادی، غیر ممکن بود.
-من خواستن می شم که دیگه قتلی صورت نگیره!

ناگهان از پشت سر رابستن صدایی اومد.
-راب!

رابستن به سرعت سرشو چرخوند تا از صورت اربابش بفهمه که حرفشو شنیده یا نه...متاسفانه شنیده بود.

-تو مایه ی ننگ مرگخواران ما هستی راب! هزاران اوف بر تو! میوه های مادرمان به صورت همزمان در کلیه ات...

لرد ولدمورت با هر توهینی که می کرد، نزدیک تر می شد تا جایی که به یک متری رابستن رسید. دستش رو داخل رداش برد.
-آواداکد...

-نه!

رابستن از خواب پرید. این کابوس رو چند باری دیده بود، ولی هیچوقت به مرگش ختم نمی شد.
-همه‌ش خواب بودن می شه بابا! ارباب که منو کشتن نمی کنه.

رابستن به خودش قوت قلب داد و بلند شد و رفت سمت آشپزخونه تا صبحونه بخوره. تو راه بود که بلاتریکس رو دید.
-سلام بلا!
-سلام و تسترال! از اون خواب تسترالیت نمی خوای بلند بشی؟ حتما الانم می خوای بری اون صبحونه ی تسترالیتو کوفت کنی؟
-بلا! ساعت تازه 5 صبح بودن می شه! من همیشه این موقع بیدار شدن می شم.
-5 صبح و تسترال! امروز باید 3 بیدار می شدی.
-چرا خب؟
-بخاطر تسترال!
-نه جدی گفتن می شم. چرا امروز باید 3 صبح بلند شدن می شدم خب!
-مگه با تو شوخی دارم؟ بخاطر تسترال باید بلند می شدی. امروز راس ساعت 3، تسترال جدید اومده. منم کار رو سرم ریخته، نمی تونم بهش رسیدگی کنم. در نتیجه تو باید اینکارو کنی. جدیده! هنوز رام نشده. رامش می کنی، بهش می رسی و بعد می بریش تو اتاق تسترالا! فهمیدی؟
-عا...
-عا و تسترال!

بلاتریکس این رو گفت و رفت.

رابستن بعد از رفتن بلاتریکس، هیچ عکس العملی نشون نداد. فقط به روبرو نگاه می کرد. چرا؟ چون چاره ای نداشت!

فلش بک-پنج روز پیش

رابستن باید به ماموریت می رفت. یه ماموریت به همراه فنریر. انگار فنریر بوی ماگل حس کرده بود و قرار بود که برن و رابستن گزارش تیکه پاره شدن ماگل ها توسط فنریر رو بنویسه!

شروع به حرکت کردن.

-ای جان! ماموریت! اونم خوردن ماگلا! راب! تو که نمی دونی. ببین! وقتی انگشتت رو فرو می کنی تو چشم یه ماگل. بعد چشمشو می کشی بیرون و می خوریش چه لذتی داره! تازه وقتی چشم رو می کشی بیرون، خون می پاشه تو صورتت. می دونستی خون ماگلا خیلی برای پوست مفیده؟ حالا اینو ولش کن...

موقعی که فنریر داشت با آب و تاب، فواید ماگل ها و طعم لذیذشون رو برای رابستن توصیف می کرد، رابستن داشت با خودش فکر می کرد که چطوری به ترسش غلبه کنه.
بعد از چند دقیقه به مقصد رسیدن.
-هنوز بوی ماگل می ده!

فنریر وقتی که اون بو به بینیش رسید، از خود بی‌ خود شد؛ با کله رفت تو در و در رو شکست. سه ماگل دور یه میز نشسته بودن و داشتن بازی می کردن. فنریر بی معطلی به سمتشون حمله کرد و با انگشت، چشم تک تک ماگل ها رو در آورد و خورد.
-این طعم زندگیه! خب راب! کارشونو تموم کن. من که حالمو کردم، توهم بکن.
-چی؟ نه دیگه! ارباب گفتن شدن که من فقط گزارش نوشتن کنم. تو که نخواستن می شی که من توی گزارش نوشتن کنم، فنریر از کشتن چندتا ماگل ترسیدن شد؟
-چرا قضیه رو پیچیده می کنی راب! من فقط گفتم که یه حالی بکنی، همین!

فنریر چوب دستیشو در آورد.
-آواداکدا...

رابستن بلافاصله سرشو انداخت پایین و شلوارشو دید که داره خشک و خشک تر میشه. طبیعت سیرازویی ها اینطوریه که موقع ترس شلوارشون رو خشک می‌کنن!

پایان فلش بک

رابستن تا حالا هیچ مرگی رو ندیده بود و در نتیجه نمی تونست هیچ تسترالی هم ببینه. رابستن از دیدن مردن کسی، می ترسید!

سریع به سمت کتابخونه ی دروئلا حرکت کرد تا شاید راه حلی به جز دیدن مرگ یک نفر وجود داشته باشه تا بشه یه تسترال رو دید. به کتابخونه رسید و یه کتاب رو با عنوان "تسترال ها: از حاکم به زیر دست" پیدا کرد. فهرست کتاب رو دید. فصلی که توش انسان ها تونستن بفهمن که چطوری یه تسترال رو ببینن رو پیدا کرد. ورق زد و رسید به صفحه ی مورد نظرش:

نقل قول:
جادوگران و ساحرگان مشتاق به تسترال بعد از تلاش های بسیار زیاد، راه دیدن تسترال ها را کشف کردند. هر شخصی که صحنه ی مرگ کسی را دیده باشد، می تواند تسترال ها را ببیند. البته شایعاتی هم وجود دارد که اگر کسی به قبیله "گومبا گومبا" واقع در آلاسکا مراجعه کند، لازم نیست که صحنه ی مرگ کسی را ببیند...


رابستن بعد از اینکه این قسمت رو خوند یه لبخند گنده رو صورتش نقش بست و به خوندن ادامه داد:

نقل قول:
نکته ی مهم:
شایعه بودن این قضیه بخاطر این هست که افراد این قبیله آدم خوار هستند برای همین هرکس که برای گرفتن اطلاعات به آنجا رفته، هیچوقت برنگشته!

رابستن نمی دونست که چه گناهی کرده که انقد بدبیاری میاره.

دیگه راهی براش نمونده بود. یا باید با ترسش مقابله می کرد، یا اینکه بلاتریکس اونو می کشت. تا فکرش به اینجا رسید، خواب امروزش رو به یاد آورد.
- نکردن بشه که خوابم تعبیر شدن بشه. من هنوز جوون بودن می شم. من کلی آرزو داشتن می شم. من می خوام دخترم رو توی لباس عروس دیدن کنم. ولی خب چجوری با ترسم مقابله کنم؟ برم به ارباب گفتن کنم که بهم ماموریت دادن کنه تا یکی رو کشتن کنم؟ ولی خب من که نتونستن می شم این کارو کردن بشم. ولی خب اگه اینکارو کردن نشم، مردن می شم. اگه ماموریت خواستن بشم و انجامش ندادن بشم، بازم مردن می شم. مرلینا چیکار کردن بشم خب!

- ماموریت رو انجام بده...

مرلین داشت از اونجا رد می شد و اینو گفت. رابستن این رو شنید و قوت قلب گرفت چون مرلین هیچ‌وقت بد مرگخواری رو نمی خواست. پس رفت سمت اتاق لرد ولدمورت!

- ...کدام ماموریت؟ عزراییل! تو کلا چیکار می کنی؟ اون لیستی که بهت دادیم چه بود پس! برو جان آن فانی ها را گرفته و گزارش بده دیگر!

اتاق لرد ولدمورت

رابستن به اتاق لرد رسید. نفس عمیقی کشید و در زد.

- بیا تو!

رابستن وارد شد.
-سلام کردن می شم ارباب! خوب هستن می شین ارباب؟ ارباب اومدن شدم که یه ماموریت بهم دادن بشین که برم و دخل چندتا ماگل رو آوردن کنم تا یکم حال اومدن بشم.

رابستن با خودش این فکر رو می کرد که اگه با اعتماد به نفس حرفشو بزنه، می تونه راحت تر با کاری که قراره بکنه، کنار بیاد.
رودولف، که برای رسوندن یه خبر به ارباب پشت در بود، حرفای رابستن رو شنید و از این خود شیرینی رابستن کفری شد. ناسلامتی اون رکورد دار کشتن ماگل ها بود. از نظر خودش نور چشمی لرد بود. پس برای اینکه رابستن این جایگاه رو ازش نگیره سریع وارد شد.

-ارباب تموم شد.
-رودولف! بهت یاد ندادن در بزنی؟ خیر سرمان ارباب هستیم. حالا چی تموم شد؟
-ارباب ماگلا تموم شدن! من پنج سال پیش با یک دور اندیشی، شروع کردم به عروسی با ماگل های مونث! الان هر بچه ای که به دنیا اومده دورگه‌س! ماگل های مذکر رو هم که خودمون کشتیم ارباب! الان دیگه ماگلی وجود نداره!
-ماگل های مونث چی؟
-ارباب اونا سر زا رفتن! نتونستن قمه هایی که همراه بچه میمودن بیرون رو تحمل کنن.
-نگفتیم با جزئیات توضیح بده که! درکل، آفرین رودولف! بالاخره از مغزت استفاده کردی. ما خشنودیم!

این ماموریت که نشدنی شد. رابستن باید ماموریت دیگه ای درخواست می کرد.
-پس ارباب اگه شدن می شه یه ماموریت دادن کنین که دخل یکی دوتا محفلی رو آوردن کنم.

رودولف نیشخندی زد.
-ارباب یه خبر دیگه هم دارم. ارباب بعد از اینکه خبر تموم شدن ماگل ها پخش شد. محفلی ها به قدرت مرگخوارا ایمان آوردن و همشون جامه هاشونو دریدن و سر به بیابان گذاشتن و از کمبود آب و غذا هلاک شدن.
-دیدی رودولف! از مغزت استفاده کنی، نتایج خوب هم می گیری!

رابستن، بلاتریکس رو چوب دستی به دست توی ذهنش تصور کرد. انگار خوابش قرار بود تعبیر بشه. باید سرنوشتش رو می پذیرفت.

-ارباب حالا که آرمان هاتون رو به تنهایی انجام دادم، وقتش نیست که منو به عنوان جانشینتون معرفی کنین؟
-باز ما از این تعریف کردیم، پررو شد!
-خب حالا این کار رو نمی کنین، بخاطر کاری که کردیم، می شه مادرتون رو بگیریم؟
-رودولف! تو هوس کردی بمیری؟
-خب حداقل بذارین من از اون دکه به اینجا نقل مکان کنم. دوتایی با هم توی یه اتاق زندگی کنیم! این دیگه خوبه! نه ارباب؟
-رودولف! یکم قبل تر در مورد آرمان هامون حرف زدی. الان که داریم به مغز مبارکمان فشار می آوریم، یادمان آمد هنوز آرمان هایی داریم.
-مثلا چی ارباب؟
-باید مرگخوار هایمان را کمی سر و سامان دهیم! پررو بینشان زیاد شده.
-منظورتون چیه ارباب؟

لرد ولدمورت دیگه به حوصله ی جواب دادن به سوالای رودولف رو نداشت. چوب دستیشو در آورد و به سمت رودولف آواداکداورا زد.
رابستن رعد سبز رنگ رو دنبال کرد و صحنه ی برخوردش به رودولف رو دید. بالاخره موفق شد که یه صحنه ی مرگ رو ببینه.

-بنظرمان دیگر آرمانی نمانده. ولی زندگی نباید بی هدف باشد. باید بعدا برای خودمان آرم...چرا تاریک شد؟ چرا ما نمی توانیم چیزی ببینیم؟ حتما تقصیر مرلینه! بهش گفتیم هر موقع خواست تغییراتی در دنیا بدهد با ما هماهنگ کند.

رابستن برگشت تا ببینه چرا اربابش این حرفو زده و با صحنه ای ترسناک رو به رو شد.
-ارباب! هنوز هورکراکس داشتن می شن دیگه؟

-ارباب! گزارش روزانه رو آوردیم. می شه بیایم داخل؟

سر و گردن لرد ولدمورت توی دهن تسترال بود و بلاتریکس پشت در! انگار قرار بود خواب رابستن تعبیر بشه.


ویرایش شده توسط رابستن لسترنج در تاریخ ۱۳۹۸/۱۱/۱۷ ۲۳:۵۴:۰۷
ویرایش شده توسط رابستن لسترنج در تاریخ ۱۳۹۸/۱۱/۱۷ ۲۳:۵۸:۰۶

تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: برد شطرنج جادویی
پیام زده شده در: ۱۶:۰۴ دوشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۸
#15
اسلیترین با فیل (خودم) به فیل هافلپاف (ماندانگاس) حمله می کنه!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: زمين كويیديچ هاگوارتز
پیام زده شده در: ۲۳:۰۸ شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۸
#16
اسلیترین vs هافلپاف


سوژه: تغییر شکل


*****

-با سلام خدمت دوست داران کوییدیچ! با شما هستیم با یه مسابقه ی دیگه! یه مسابقه ی حساس و تماشایی بین اسلیترین و هافلپاف! حاشیه هایی که طرفداران هافلپاف ایجاد کرده بودن باعث شده که حساسیت این بازی دو چندان بشه.

فلش بک - تالار هافلپاف

- همتون می دونین که ما به برد این بازی نیاز داریم تا وضعیتمون توی جدول خوب بشه. پس لطفا ایده هاتون رو بریزین وسط که چیکار کنیم تا ببریم.
-این ساده‌س! من می رم و ساحره های تیم حریف رو اغفال می کنم و می گم به نفع تیم ما بازی کنن.

البته رودولف بعد اینکه یادش اومد که ساحره های تیم حریف، بلاتریکس و خانوم بلک هستن از حرفش پشیمون شد.

-می تونیم جو رو متشنج کنیم!
-منظورت چیه سدریک؟
-ببینید! اگه ما بتونیم با یک سری کار ها، وضعیت روحی تیم مقابل رو به هم بریزیم، بردمون حتمی می شه.
-خب ایده ای داری؟
-یه چندتا دارم!

پایان فلش بک

-البته این حواشی، عصبانیت آقای فیلچ رو هم دو چندان کرده.

همون لحظه - آقای فیلچ

-از همون اول هم از کوییدیچ بدم میومد! یه سریا این بنر های مزخرف رو می زنن ولی من باید جمعشون کنم. آخه بنر "لا تیم الا هافل! لا رابستن الا خنگ" چیه دیگه؟ این حتی قافیه هم نداره! می خواین ملت رو مسخره کنین، حداقل یکم خلاقیت به خرج بدین!

پایان همون لحظه

-در بین حرفای من، بازیکنان هم وارد میدان شدن. خشم بازیکنان اسلیترین حتی از اینجا هم مشخصه! بنظرم این کار هافلپافی ها بیشتر به ضرر خودشون شده بود...خب، توپ ها آزاد می شن و مسابقه شروع می شه. بلاتریکس سرخگون رو صاحب می شه و به سرعت به سمت دروازه ی هافلپاف حرکت می کنه. آریانا رو رد می کنه و توپ رو می ده به هوریس اسلاگهورن...دورا به توپ بازدارنده ضربه می زنه و اونو می فرسته سمت هوریس! هوریس باید مراقب باشه. اوه مرلین من! هوریس رو می بینین که روی جاروش ایستاده...بازدارنده داره بهش نزدیک می شه و هوریس، آفتاب بالانس می زنه و بازدارنده بهش نمی خوره. به نظرم که هوریس قبل بازی یه 100 ساله باز کرده. ... حمله ادامه داره. هوریس، رابستن رو خالی می بینه و بهش پاس می ده. رابستن تا سرخگون بهش می رسه اونو به سمت دروازه می فرسته و گل! گل برای اسلیترین! چه گل می زنی رابستن! سدریک حتی فرصت واکنش هم نداشت! اینه عاقبت عصبی کردن اسلیترینی ها!

همه ی هافلپافی بعد از خوردن این گل به سدریک نگاه کردن.
-الان به نظرت روحیه اینا داغون شده؟
-باید می شد! ولی خب انگار که نشده.

بعد از دعوای کوتاه بین بازیکنای هافلپاف با سدریک، بازی از سر گرفته می شه.

-خب بازی رو هافلی ها شروع می کنن. اونا این فرصت رو دارن که گل زود هنگامی رو که خوردن، جبران کنن! رکسان، رز و آریانا به صورت مثلثی حرکت می کنن و هرکی بهشون نزدیک می شه رو با پاس های بی نقص رد می کنن. ولی مهاجمین اسلی بعد از چند ثانیه دوباره جلوشون ظاهر می شن.

مهاجمین هافلپاف از این همه سمجی بازیکنان اسلیترین خسته شده بودن. از هر راهی می رفتن، جلوشون سبز می شدن. برای همین رز یه فکری کرد و به سرعت رفت سمت دروازه. آریانا که سرخگون دستش بود اونو دید و سریع بهش پاس داد. رز سرخگون رو گرفت و وقتی صورتشو برگردوند که جلو رو نگاه کنه، یه توپ بازدارنده رو توی 30 سانتی متری خودش دید. فرصت واکنش دادن رو نداشت و توپ بهش خورد و اونم تعادلش رو از دست داد و از روی جاروش افتاد.

-نوش جونت بشه هیپوگریف! گوشت تسترال 500 ساله بشه، بچسبه به تنت.

خانوم بلک با اولین ضربه اش یدونه از هافلپافی هارو از دور خارج کرد.
رابستن سرخگون بی صاحب رو ورداشت و دوباره یه حمله رو ترتیب داد. بلاتریکس و هوریس هم در دو طرفش قرار داشتن و منتظر بودن که رز و آریانا نزدیکشون بشن. همین‌طور که سه نفری به سرعت به سمت دروازه حرکت می کردن، آریانا سعی کرد که از سمت هوریس به رابستن نزدیک بشه و توپ رو ازش بقاپه که شکم هوریس مانعش می شد. رکسان هم از اون طرف، همین قصد رو داشت ولی موهای بلاتریکس بهش اجازه نمی داد.

-مدافعین هافل باید به کمک مهاجمینشون بیان و یه کاری کنن!

اگلانتاین و دورا هم‌زمان با هم توپ های بازدارنده رو به سمت رابستن فرستادن.

- انگار قراره یه چیز دردناک ببینیم. اگه اون دو تا بهش بخورن، حداقل 6 ماه توی بیمارستان بستری می شه...صبر کنین! نیروی کمکی رابستن تو راهن!

خانوم بلک و هکتور به سمت رابستن میومدن.

- اونا به رابستن می رسن! و بله! توپ ها رو می زنن و نمی ذارن که به رابستن اصابت کنه...رابستن توی بازی می مونه!

توپی که هکتور دفع کرد، دوباره به سمت دورا برگشت و دورا هم با یک ضربه، توپ رو زد تا بهش نخوره. توپ بازدارنده به طرف کریچری که دنبال گوی زرین می گشت، رفت.

- یک لحظه چشم از حمله ی اسلیترین بردارین و کریچری رو ببینین که از روی جاروش افتاده و داره لحظه به لحظه به زمین نزدیک تر می شه!
-ارباب ریگولوس به کوییدیچ بی برخورد اعتقاد داشت! کریچر درد داشت!

کریچر به زمین برخورد کرد و دیگه نتونست به بازی ادامه بده. از اون طرف مهاجمین تیم اسلیترین هم به پیش‌رویشون ادامه می دادن.

-با از دست دادن جستجوگر کار برای اسلیترین سخت می شه ولی اگه همینجوری به حمله ادامه بدن، شاید ورق برگرده. به ادامه بازی می پردازیم! هوریس و بلا، همچنان دارن از رابستن مراقبت می کنن. اگه همینجوری پیش بره این حمله هم به گل تبدیل می شه و در اوایل بازی، هافلپاف دو گل رو دریافت می کنه...از نگاه های رودولف هم معلومه که گوی زرینی در کار نیست. هافلپاف باید به خودش بیاد.

رکسان و آریانا هیچ کاری نمی تونستن بکنن غیر از اینکه حرکت مستقیم رابستن به سمت دروازشون رو مشاهده کنن.

-و گل! یه گل دیگه برای اسلیترین! اینجوری پیش برن شاید حتی به وجود جستجوگر هم نیاز پیدا نکنن.

تیم اسلیترین با حواشی قبل از بازی، عصبی تر و با گل های زود هنگامش پر روحیه تر بازی می کرد.

11 ساعت و 50 دقیقه بعد

-سرخگون دست رابستنه! اون فرصت گل زنی داره!

رابستن به سرعت به سمت دروازه ی تیم گریفندور حرکت می کرد. از طرفی رودولف هم بالاخره گوی زرین رو دیده بود و به سمتش حمله ور شده بود.


-فقط چند دقیقه به تموم شدن 12 ساعت بازی مونده و بعدش استراحت 2 ساعته ی بین بازی شروع می شه. البته کاپیتان ها می تونن مساوی رو اعلام کنن ولی فکر نکنم که اسلیترین با همچین نتیجه ای که کسب کرده این کار رو بکنه. نتیجه روی تابلو، 230 - 80 به نفع اسلیترینه! اگه رابستن بتونه این حمله رو گل کنه، هافلپاف حتی با گرفتن گوی زرین هم نمی تونه برنده بشه ولی اگه رودولف موفق بشه که گوی رو بگیره، هافلپاف یه مساوی رو بدست آورده.

رابستن به 10 متری دروازه رسید. همه رو رد کرده بود و فقط خودش بود و سدریک! بقیه از گرفتنش قطع امید کرده بودن و باخت خودشون رو حتمی می دونستن. رابستن هم برای تحقیر بیشتر هافلپافی ها سرعتشو کم کرد و با آرامش، ادامه ی راه رو در پیش گرفت.

-رابستن باید کار رو یه سره کنه! رودولف خیلی به گوی زرین نزدیکه!

رابستن دیگه به موقعیتی که می خواست رسیده بود. سرخگون رو پرت کرد!

- و گل! گل برا...نه یه لحظه صبر کنین! رودولف، گوی زرین رو گرفته. معلوم نیست که اول گوی زرین گرفته شده و بعد راب گل زده یا برعکس. باید منتظر نظر داورا باشیم.

دل تو دل تماشاگرا نبود. این بازی خیلی برای اسلیترینی ها مهم بود. با اینکه اونا از قبل هم می دونستن که توی کوییدیچ قهرمان می شن ولی الان، جلوی برد هافلپاف رو گرفتن از قهرمانی هم براشون مهم تر بود.

-داورا دارن با هم مشورت می کنن...فکر کنم الان راب توی دلش داره به خودش لعنت می فرسته که چرا تعلل کرد.

داخل دل رابستن لسترنج

-این رختا کجا گیر کردن شدن؟
-تو مری‌ هستن می شن! تا چند ثانیه دیگه رسیدن می کنن.

رختا از مری وارد معده شدن!

-شستن کردن بشین!

ورزشگاه

- بله داورا رو می بینیم که از هم جدا می شن... داور اصلی میاد تا نتیجه رو اعلام کنه... و بله! مساوی شد. تعلل رابستن کار دست تیمش داد و رودولف بازی رو مساوی کرد. از نگاه تماشاگر های اسلیترین معلومه که می خوان سر به تن رابستن نباشه!

رختکن اسلیترین

بازیکنای اسلیترین دور رابستن حلقه زده بود و زل زده بودن بهش...دهمه ازش توضیح می خواستن.

-خب... خب چیزه... خواستن می شدم که اونا رو تحقیر کردن بشم.
-الان تحقیر کردن شدی؟ حالا قهرمانی که برای ماست. این هیچی! به عنوان کاپیتان در این مورد هیچی نمی گم بهت. اعضای تیم هم چیزی نمی گن. ولی خب جواب تماشاگرایی که بیرون رختکن صف بستن تا کله‌تو بکنن رو چی میدی؟

رابستن صدای اسلیترینی های بیرون رختکن رو می شنید. نفرت رو به خوبی توی صداشون حس می کرد.
-من چیکار کردن بشم؟ من نخواستن می شم که مردن بشم.

تیم اسلیترین شروع به فکر کردن کرد ولی هیچکس ایده ای برای این قضیه نداشت...البته همه غیر لرد ولدمورت!
-ببین راب! ما از اینجا فراری‌ات می دهیم. نه برای اینکه دلمان برایت می سوزد! بلکه برای اینکه ملت دنبالت بگردند و تو مجبور بشی گم و گور بشی و ما از دستت خلاص شویم. حالا هم از پشت چادر فرار کن تا دیر نشده.

رابستن از اربابش تشکر کرد و از پشت چادر فلنگو بست. به سمت دستشویی رفت تا اونجا قایم بشه و یه فکری به حال خودش بکنه.
همین که به دستشویی رسید وارد یکیشون شد، در رو بست و پاهاشو بالا گرفت. چند نفس عمیق کشید تا آروم بشه و بتونه خوب فکر کنه.
-خب! چیکار کردن بشم؟ اینجا موندن بشم؟ نه این خیلی خطرناک بودن می شه چون هر لحظه ممکن بودن می شه که یکی اومدن کنه و منو دیدن کنه و کله‌م رو فرو کردن بشه...

رابستن مکانی رو که می خواست بگه، تو ذهنش مرور کرد و از گفتنش صرف نظر کرد چون حتی گفتنش هم تهوع آور بود.
- ... من اصلا نباید به این چیز ها فکر کردن بشم. باید راه فرار پیدا کردن بشم تا رفتن کنم و وقتی آبا از آسیاب افتادن کردن، برگشتن کنم.
خب چیکار کردن بشم؟ چجوری از بین اسلیترینی هایی که به خونم تشنه بودن می شن، گذشتن کنم؟
آها! حتما بچه تونستن می شه که بهم کمک کردن بشه!

همون لحظه

-گفتن کن! مرگ بر رابستن! اون عقبی ها چرا گفتن نمی کنن؟ حنجره‌تو جر دادن کن و فریاد زدن کن! مرگ بر رابستن!

دستشویی

-البته این باعث شدن می شه که بچه هم به دردسر افتادن بشه و من به عنوان یک پدر، نباید بچه رو تو همچین موقعیتی قرار دادن کنم. خب پس چیکار کردن بشم؟

رابستن داشت ناامید می شد. فکرش داشت به سمت این می رفت که خودش رو تسلیم کنه و به زندگیش پایان بده. ولی خب شاعر می گه "در ناامیدی بسی امید است"!

-آها! تغییر شکل دادن می کنم تا کسی منو نشناختن کنه! همین بودن می شه! خب! برای تغییر قیافه به چه چیزیایی نیاز بودن می شه؟ لوازم آرایشی؟ ... آره خودش بودن می شه. باید از کراب گرفتن کنم.

رابستن تا اومد حرکت کنه، یادش اومد که کراب هم اسلیترینی هستش و به خونش تشنه! پس دوباره شروع کرد به فکر کردن تا راهی برای گیر آوردن لوازم آرایش پیدا کنه.
-قبلا کراب رو دیدن کردم که اومدن می کنه داخل دستشویی و آرایش شده خارج شدن می شه. پس حتما توی دستشویی لوازم آرایش قایم کردن می شه.

رابستن درست فکر کرده بود. کراب بیشتر لوازم آرایش هاش رو توی دستشویی پنهون می کنه تا دخترای خوابگاه اونا رو ندزدن.

رابستن شروع کرد به گشتن دنبال لوازم آرایش کراب!

چند دقیقه بعد

-پیداشون کردن شدم. خب اینجا همه چی داشتن می شیم. حالا شروع کردن بشیم به تغییر شکل. اول باید از رنگ پوستم خلاص شدن بشم... خب حالا برای اینکه نشناختنم کنن ریش و سیبیل و مو برای خودم کشیدن می کنم.

رابستن خودش رو آرایش کرد و رفت جلوی آیینه. همه چی خوب به نظر می رسید و تنها مشکل اندازه ی کله ی رابستن بود. تنها شخصی که کله ی به این بزرگی داشت رابستن بود.
رابستن برای این قسمت از ماجرا هم فکری داشت. دفترچه‌اش رو در آورد و برگه ای که تا خورده بود از بینش کشید بیرون. برگه رو باز کرد و الگوریتمی که درست کرده بود رو جلوی خودش گذاشت... الگوریتم معجون های هکتور!
رابستن طی تحقیقاتی به این نتیجه رسید که معجون های هکتور طی یک الگوریتمی اثر می کنن و اونا رو توی یک برگه کشیده بود. طبق این الگوریتم، معجون " بیدار نگه دار" باعث می شه که سر رابستن کوچیک بشه. اینجا تنها مشکل نحوه ی به دست آوردن معجون بود.

-ریخت! ریخت! برین کنار!

هکتور با سرعت وارد دستشویی شد و بدون توجه به رابستن رفت تا خودش رو خلاص کن. چند دقیقه بعد "آخیش" گویان از دستشویی اومد بیرون و رابستن رو دید.
- تو اینجایی؟ نمی گی یکی میاد و تورو می بینه و بدبخت می شی؟
- هکتور اینا رو ول کردن شو! باید برای یکی از معجون هات رو آوردن کنی.
- کدوم؟
- بیدار نگه دار!
- چرا می خوای بیدار بمونی؟
- واقعا این روحیه‌ات که فکر کردن می شی معجونات کار کردن می شن، تحسین بر انگیز بودن می شه.
- منظورت چیه؟
- هیچی فقط اون رو آوردن کن!

هکتور رفت و معجون رو برای رابستن آورد.

- خب هکتور، تو رفتن کن تا کسی به اینجا شک کردن نشه!
- باشه راب! مراقب خودت باش.

و در دستشویی رو باز کرد.
- راب اینجا نیست، منم باهاش حرف نزدم و معجون براش نیاوردم و فقط کارمو کردم.

هکتور داشت سعی می کرد طبیعی جلوه کنه.

رابستن معجون رو خورد و آرزو کرد که الگوریتمش درست باشه. بعد از خوردن معجون تاثیری تو خودش احساس نکرد. نمی دونست چی شده. رفت جلوی آیینه! طاقت نداشت خودش رو ببینه، برای همین چشم هاش رو بسته بود. ولی باید با حقیقت رو به رو می شد. چشم هاش رو باز کرد وخودش رو توی آیینه دید.
-یعنی من سفید شدن بشم و کله‌م کوچیک شدن بشه، همچین چیزی شدن می شم. به به!

رابستن دست از خودش برداشت. حالا باید این تغییر شکل رو امتحان می کرد. کار ریسکی ای بود.

-ریخت! ریخت! برین کنار!

این تکون های هکتور باعث شده بود که دچار تکرر ادرار بشه.

-هیچوقت فکر نکردن می شدم که تکرر ادرار هکتور روزی به کار من اومدن کنه!

هکتور دوباره بدون توجه به رابستن رفت و خودش رو خلاص کرد و وقتی بیرون اومد یه غریبه رو تو ردای اسلیترین دید.
-ببخشید! شما یه آدمی رو ندیدین که کله‌ش گنده باشه و خودش رو آرایش کرده باشه که از قضا خیلی شبیه رابستن هم هست ولی خودش نیست؟

تغییر شکل جواب داده بود. البته به عقل و چشم هکتور نمی شد زیاد اعتماد کرد ولی خب رابستن مجبور بود که اعتماد کنه.
- من رابستن بودن می شم هک!
- عه؟ واقعا؟ اوه ببخشید! حتما اشتباهی معجون مرکب برات آوردم!

رابستن حین اینکه داشت به اعتماد به نفس هکتور فکر می کرد، به موضوع خیلی مهم تری هم فکر کرد. شاید قیافه ی خودش رو عوض کرده بود. ولی نوع حرف زدنش هنوز هم همونجوری بود. برگه‌ی الگوریتمش رو نگاه انداخت ولی هیچ کدوم از معجون های هکتور این مشکل رو حل نمی کردن و تنها راه حل این بود که حرف نزنه.
-هک! من نتونستن می شم که حرف زدن بشم. برای همین تو باید با من بودن بشی و جای من حرف زدن بشی.
-قبوله راب!

رابستنِ تغییر شکل یافته و هکتور از دستشویی اومدن بیرون. رابستن اولش با کمی ترس راه می رفت ولی بعدش که دید هیچ کدوم از افرادی که از کنارش می گذرن، متوجه نمی شن که اون رابستنه، ترسش بر طرف شد.
اون حالا همه کار می تونست بکنه فقط کافی بود که حرف نزنه.

داشتن با هکتور راه می رفتن که نگاه رابستن به گابریل افتاد. اون همیشه از قیافه‌ش خجالت می کشیدو به همین دلیل زیاد جلوی اون آفتابی نمی شد ولی الان قیافه‌ش بهتر شده بود.
از کنارش که گذشت لبخندی بهش زد و گابریل هم سرخ شده و راه رفتن رو سریع تر کرد.
از قضا سو هم این صحنه رو دید.

سو لی شخصیت عجیبی داشت. اون ریونکلاو رو از همه ی گروه ها برتر می دونست و برای همین به ازدواج درون گروهی اعتقاد داشت تا مرلینی نکرده از هوش ریونکلاوی به غیر ریونکلاوی بهره ای نرسه. برای همین به سرعت اقدام به جلوگیری کرد و مسیر خودش رو به سمت اتاق مدیر مدرسه کج کرد.
وقتی وارد اتاق شد بی درنگی، گزارش وجود یه غریبه با ردای اسلیترین رو کف دست مدیر داد. مدیر هم به آقای فیلچ گفت که بره و اون غریبه رو بیاره.

آقای فیلچ رابستن رو پیدا کرد.
-مدیر کارت داره!

رابستن نگاهی به هکتور کرد.

-چیکار داره؟
-من با تو حرف زدم؟ می خواد این غریبه رو ببینه!
-آها پس بریم!
-تو کجا میای؟ فقط با ایشون کار داره.

و دست رابستن رو گرفت و برد.

اتاق مدیر

رابستن به همراه فیلچ وارد اتاق مدیر شد و لرد ولدمورت رو که در کنار سو لی، روی مبل نشسته بود، دید.

-آقای مدیر! همین! این همون غریبه ایه که بهتون گفتم.

فنریر رو به رابستن کرد و گفت:
-این ردا رو از کجا آوردی؟ چهره ی تو برای من آشنا نیست.

رابستن فقط به فنریر نگاه کرد.

- چرا جواب نمی دی؟

رابستن جوری به فنریر نگاه می کرد که انگار اصلا حرفای اون رو نمی فهمید.

- زبون ما رو بلدی؟

رابستن سرش رو به نشانه ی "نه" تکون داد.

- بلد نیستی و جواب می دی؟ مدیر هاگوارتز رو مسخره می کنی؟

رابستن سوتی ای که نباید می داد رو داد. دیگه راه فراری نداشت. باید حرف می زد.
- من رابستن بودن می شم و تغییر شکل دادن شدم که کسی من رو پیدا نکردن بشه.

رابستن شروع کرد داستان تغییر شکل دادن خودش رو تعریف کردن.
وقتی که تعریف هاش تموم شد. متوجه لبخندی که اربابش توی چهره داره شد.
- شما هم قبول داشتن می شین که هکتور خیلی اعتماد به نفس داشتن می شه نه ارباب؟!
-اون که چیز عجیبی نیست راب! همیشه داشته!
-پس چرا لبخند داشتن می شین ارباب؟
-اول اینکه به تو ربطی نداره که ما چرا لبخند داریم. دوما لبخند ما به خاطر سرکار گذاشتنی بود که انجام دادیم تا روحمان شاد شود. که خودمان را شکر شاد شدیم.
-یعنی چی ارباب؟
-ما تو را پرنده ای معروف کردیم تا شاد شویم. ما با یک دستور می توانستیم به مرگخوار های اسلیترینی بگوییم که با تو کاری نداشته باشن. همونجور که اعضای تیم با تو کاری نداشتن. ولی برای اینکه به فلاکت رسیدن تو را مشاهده کنیم و شاد شویم، چیزی نگفتیم تا بدبخت شوی. حالا هم با ما بیا تا قضیه رو حل کنیم. به اندازه ی کافی شاد شدیم.

رابستن و لرد سیاه از اتاق مدیر بیرون اومدن و به سمت تالار اسلیترین حرکت کردن.

رابستن از دو چیز خیلی خوشحال بود. یکی اینکه باعث شده بود اربابش شاد بشه. یکی دیگه هم که صاحب یه قیافه ی توپ شده بود.



ویرایش شده توسط رابستن لسترنج در تاریخ ۱۳۹۸/۱۰/۱۴ ۲۳:۳۴:۱۰

تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: پشت پرده وزارت
پیام زده شده در: ۲۲:۱۴ سه شنبه ۳ دی ۱۳۹۸
#17
سوژه خواست قانع کنه ولی چهره ی فنریر به آدم هایی که قانع می شن، نمی خورد. پس باید راه دیگه ای رو پیش می گرفت.

فکری به ذهنش رسید. فکری که خیلی خطرناک بود ولی اگه جواب می داد، دیگه خورده نمی شد.
سوژه با خودش کلنجار می رفت که این کارو بکنه یا نه! اگه این کارو نمی کرد، خورده می شد! اگه می کرد، یا خورده می شد یا نمی شد. وقتی "فکر" سوژه به این قسمت رسید از خودش متاسف شد. این موضوع اصلا لازم به فکر کردن نبود. اگه انجامش می داد حداقل یه شانس داشت. پس نفس عمیقی کشد. خم به ابرو برد و شروع کرد.
-تو می خوای منو بخوری؟
-مشکلی داری؟
-معلومه که دارم!
-یه بار دیگه صداتو بشنوم، زودتر می خورمتا!
-خالی نداری! اگه تو معده ات جای خالی داشتی منو اولین نفر می کردی اون تو!
-یخچال خالی دارم بکنمت اون تو؟
-ببین! اگه بیرون از اینجا بودی، وجودشو داشتی با من اینجوری حرف بزنی؟ ...

فلامل که از خورده شدن می ترسید، خواست تا جلوی حرف زدن سوژه رو بگیره. ولی سوژه اونو کنار زد و ادامه داد.
-...نه! می خوام بدونم جرئتشو داشتی بی واسطه، صاف، تو چشمای من نگاه کنی! اگه مامور نبودی، جیگرشو داشتی از پونصد متری من رد شی! تو نه! همتون! کل این معدن!

یکی از مامورا که دیگه نمی تونست این بلبل زبونی سوژه رو تحمل کنه، رفت که ساکتش کنه ولی فنریر جلوشو گرفت. می خواست خودش جوابشو بده!
-برو مرلینتو شکر کن که مامورم. وگرنه بلایی رو سرت می آوردم که تک تک تازه واردا آرزوشونه بوده سرت بیارن.

سوژه تا اسم تازه وارد به گوشش خورد، خشکش زد.
-بیا جون مادرت منو بخور ولی منو دست تازه واردا نده! تازه واردا کابوس منن. من بیچاره فقط دنبال یه سوژه ام! هر کاری می کنی، بکن، ولی منو دست تازه واردا نده! لطفا!

فنریر هم قلب داشت.
کمی فکر کرد. فلامل به تنهایی می تونست اونو سیر کنه. پس از خوردن سوژه دست کشید.

کمی بعد

فنریر بعد از اینکه استخون های فلامل رو از توی دهنش در آورد، رو به سوژه کرد.
-بیا! من یکی رو می شناسم که می تونه بهت سوژه بده!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: تالار عمومی اسلیترين
پیام زده شده در: ۱۷:۳۲ سه شنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۸
#18
-کی گفت که بیاییم خانه ی ریدل ها؟ هرکس گفته، خودش برود، بمیرد!

هیچکس جرئت گفتن حقیقت رو نداشت! البته الا وینکلس داشت ولی خب از جونش سیر نشده بود که بگه. برای همین بلاتریکس یکی رو شوت کرد و از کشتی انداختش بیرون!
-ارباب! رفت و مرد!
-حالا تا ما نرفتیم و نمردیم، راهکاری ارائه دهید.

همه ی اسلیترینی ها به فکر فرو رفتن. غرق در افکار خود بودن که ناگهان غرق در آب شدن.
یکی از اسلیترینی ها که هنوز سرش از آب بیرون بود، فکری به ذهنش رسید.
-می تونیم یه کشتی بسازیم.

شخص اسلیترینی، آخرین امید رو هم ناامید کرد و همه شروع کردن به دست و پا زدن. گرداب داشت همه رو به سمت خودش می کشوند. همه برای نجات خودشون دست و پا میزدن ولی فایده ای نداشت.
-ما همین الان دستور می دهیم که زنده بمانیم و به سلامت به تالار خودمان باز گردیم!

حرف لرد خیلی عجیب بود ولی خب جواب داد.
تا شعاع صد کیلومتری خانه ی ریدل ها چیزی غیر از مرگخوار وجود نداشت. پس در نتیجه گرداب هم مرگخوار بود. گرداب به دستور اربابش عمل کرد و اونا رو به سمت تالار اسلیترین برد.

تالار اسلیترین

همه ی اسلیترینی ها به سلامت به تالار خودشون رسیدن! البته اگه بتونیم اسم اونجا رو بذاریم تالار! دیگه چیزی از تالار نمونده بود.

-ما تالاری خشک و عاری از هرگونه آب می خواهیم!

دستور صادر شده بود. کی جرئت عمل نکردن داشت؟


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: شهرداری شهر لندن
پیام زده شده در: ۱۰:۲۶ جمعه ۱۵ آذر ۱۳۹۸
#19
بالاخره یکی یه چیزی به شهردار گفتن کرد!

بیایید با شهردار صحبت کردن بشید. منم بهتون کپن تخفیف کلاس های کنکور پروفسور بینز رو دادن می شم.

الکس سایکس

ایده ات، ایده ی قشنگی بود. ولی خب همونطور که توی پیام شخصی هم گفتم نیاز به ساختن یه تاپیک مجزا نداره و تو همون تاپیکی که برات فرستادم، می تونی سوژه ات رو بزنی!

موفق باشی!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: خورندگان معجون راستی
پیام زده شده در: ۲۳:۵۷ چهارشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۸
#20
۱. مهم‌ترین سوتی‌ای که در طول عضویتت دادی رو شرح کامل بده!

سوتی مهم ندادم ولی خب سوتی دادم...اولین پست کارگاهم رو می خواستم بنویسم. عکسم لینی گذاشته بود. پستم رو برای لینی فرستادم به جای اینکه بذارمش توی تاپیک. تازه عنوان هم نوشتم:
نقل قول:
امیدوارم لذت ببرین!


۲. فکر می‌کنی چرا بچه و خودش در کل یه معصومیت خاصی دارن؟ حتی وقتی بچه عین بلاتریکس خشن میشه، بازم خیلی گوگولیه.

بچه س خب. من سعی کردم از معصومیتش کم کنم ولی خب بچه هر کاری کنه بازم بچه س. اتفاقا این خشمی که بهش اضافه شد با بچه بودنش تناقض داشت و در بعضی جاها بیشتر معصوم نشون داده می شد. بیایید بچه باشیم!

۳. لینک اولین پست ایفائیت رو با اولین شناسه‌ت بفرست!

اینه

۴. در طول تاریخ عضویتت با کسی به مشکل خوردی؟ کی؟

سو لی! دیگه این اواخر من و سو یه جا باشیم، مشکل به ما برخورد می کنه.

۵. چرا هر سری با اینکه کوییدیچ دهنتو صاف می‌کنه بازم می‌ری سراغش؟

کوییدیچ باب آشنایی رو باز می کنه. منم از همینش خوشم میاد. برای همین دهن خود را صاف کرده و پست کوییدیچ را می نویسیم!

۶. خب. وقتشه یه سوال ترسناک بپرسم که صد البته برای خودم ترسناکه فقط. چرا از ریون رفتی؟ تالار و جو رو دوست نداشتی یا با کسی به مشکل خوردی؟

اولش که اومدم ریون، مصادف با زمانی بود که ریون عضوای تازه جذب کرده بود و همه تو یه رنج بودیم. اون موقع ها ریون خیلی خوش می گذشت. لینی هم مثل مادری فداکار و پدری دلسوز () بالا سرمون بود. از همینجا دوباره از کمک های لینی تشکر می کنم. تولدتم خیلی پساپس تبریک می گم.
داشتم می گفتم. همه در یه سطح بودیم و رفیق. ولی بعد از مدتی بعضی ها حس برتری پیدا کردن و یه سری اتفاقات بین من و یکی افتاد که خب من بخاطر اینکه جو ریون به هم نریزه از ریون رفتم. ولی خب اشتباه کردم که دلیل اصلی رفتنم رو همون موقع نگفتم. و بعدشم که با رابستن اومدم توی سایت.

۷. پستای چه کسانی رو به طور جدی دنبال می‌کنی و از خوندنشون لذت می‌بری؟(سه نفر)

برای همه چهارتا بود برای من سه تا؟ به من چه! منم چهارتا می گم.
1-لرد ولدمورت
2-گابریل دلاکور
3-رودولف لسترج
4-مروپ گانت

۸. داشتن چه صفتی باعث می‌شه به خودت افتخار کنی؟ و داشتن چه صفتی باعث می‌شه از خودت بترسی یا منزجر بشی؟

اولی رو هنوز توی خودم پیدا نکردم ولی دومی زود عصبی شدنمه! خیلی زود عصبی می شم و وقتی میشم دیگه نمیفهمم که دارم چی میگم و چه رفتاری میکنم.

۹. چهار تا از شخصیتایی که بنظرت بیشترین کمک رو به سایت رسوندن نام ببر.

این یکم برای من زیادیه ولی خب طبق شنیده ها و دیده ها می گم. امیدوارم که درست باشه.
1-لرد ولدمورت
2-سر بارون خون آلود
3-عله
4-لینی وارنر
5-حسن مصطفی
6-فنگ
دوست داشتم شش تا بگم.

پ.ن: از اتاق فرمان اشاره کردن که فنگ و حسن مصطفی یکی هستن!

۱۰. بهترین دوستت توی سایت، و کسی که باهاش رودروایسی داری کیه؟

بهترین دوستم که گابریل دلاکوره.
با کسی رودروایسی داشته باشم؟ با هوریس داشتم واقعا! ولی خب کوییدیچ باعث شد بفهم که چقد آدم باحال و خاکی و خاکی و باحالیه!

۱۱. لینک دوتا از پستای موردعلاقه‌ت که خوندی و جزو بوکمارک‌هات شده رو بفرست!

من پست بوکمارک نمی کنم!

اون پست لرد که در مورد مرگخواراش بود لازمه لینک بشه؟ اونو دیگه همه خوندن و باهاش عشق کردن.
اینم دومیش! پیشنهاد می کنم که اگه نخوندینش، حتما بخونینش!

۱۲. کدوم شخصیت‌پردازی‌ رو توی سایت می‌پسندی؟

ماتیلدا گرینفورت
واقعا شخصیت پردازیش دوست داشتنی بود. یهو خوابش می برد وسط حرف و خر و پف می کرد. و اگه می تونستین اینو تو ذهنتون تجسم کنین واقعا باعث خنده می شد. خیلی دوست داشتم ازش فعالیت ببینم ولی نمی دونم که یهو چرا غیب شد.

۱۳. راب، وقتی تازه اومده بودی سایت چه چیزی باعث موندنت شد؟

صمیمیت بچه های ریون! البته ریون سابق! و کمک های بدون کم و کاست لینی وارنر و لرد ولدمورت!

14. کدوم دوره‌ی زمانی از فعالیتت توی سایت رو بیشتر دوست داشتی؟

یکی اوایل فعالیت! و یکی هم موقعی که کسی نمی دونس رابستن، گریک الیواندره!

۱۵. تا حالا شده فکر کنی فعالیت توی این سایت وقت تلف کردنه؟

از فعالیت خسته شدم ولی هیچوقت این فکر رو نکردم. چیزی که باعث خوشحالیم می شه، نمی تونه همزمان وقتم رو هم تلف کنه؟

۱۶. تالار اسلیترین چه حسی داره برات؟ به اندازه ریون بهش حس خونه بودن میده؟ نظرت راجع به اعضای اسلی چیه؟

موقعی که ریون بودم، میشنیدم که تالار اسلی یه تالار آرومه! وقتی خواستم تغییر شخصیت بدم بخاطر همین آرامش و اعضای خفن اسلی اومدم توی این گروه! اویل که زیاد متوجه‌ش نبودم ولی الانا برام خیلی مهم شده. خودم تلاش می کنم و امیدوارم بقیه هم این کار رو بکنن تا یکم از این آرامشه کم کنیم و نویسنده تحویل سایت بدیم. اسلی پر آدمای خفن و با تجربه‌س که می تونن باعث بشن یه سری آدم خفن عین خودشون پرورش داده بشه.

۱۷. الگوی نوشتنت کیه؟ همیشه دوست داشتی شبیه کی بنویسی؟

موقعی که گریک بودم هیچکس. ولی وقتی رابستن شدم. یکی دو روز نشستم فقط پستای رودولف رو خوندم. سعی کردم مثل اون بنویسم ولی خب خودم می دونم که موفق نبودم. پستاش واقعا طنز مخصوص به خودشو داره.

۱۸. آرزویی داری توی سایت؟ مثلا مدیر بشی یا کلاه گروهبندی یا اینکه به جایی برسی که بتونی به تازه‌واردا کمک کنی؟

اولویت اصلی من شده تازه واردایی که میان اسلیترین! آرزومم کمک بهشونه! البته خب خودم هنوز اونقدری باتجربه نشدم که بخوام تنهایی اینکارو کنم ولی نیاز به کمک دارم! و خب کمک هم دارم!

۱۹. دوتا از اعضای قدیمی رو که دوست داری برگردن کی‌ان و چرا؟

مورفین گانت! جدیدا پستاشو می خونم و واقعا دوست دارم دوباره بیاد!
وینکی رو هم دوست دارم که برگرده!

۲۰ . چه برنامه‌هایی برای آینده داری؟ چی بچه و بابای بچه رو این روزا خوشحال می‌کنه؟

فقط فعالیت درون تالاری! الان فقط همین! فقط اسلی!

۲۱. به نظرت چرا مورفین یا جیمزتدیا با اینکه نیستن انقدر مشهورن؟ و اعضای جدید چرا نمیتونن به اندازه اونا مشهور بشن؟

اجازه بده که با حرف دومت مخالف باشم. اعضای جدید هم می تونن مشهور باشن و هستن. همین که بگی فلانی و یکی بشناسه و ازش به خوبی یاد کنه ینی مشهوره! ولی خب نمک مورفین و جیمزتدیا توی سایت مونده! سایت رو نمک گیر خودشون کردن. برای همینه که همیشه حرفشون هست!

۲۲. چه اتفاق خاص و جالبی در طول مدت عضویتت رخ داده که برات جالب و دوست‌داشتنی بوده و همیشه برات یه خاطره جذاب راجع به سایت محسوب می‌شده؟ لطفا با جزئیات اون اتفاق رو شرح بده تا حضار تازه‌وارد هم ازش لذت ببرن.

برای شخصیتم بود. شخصیت من یکم ریسکی بود. هم از نظر خودم و هم ارباب! ولی خب ارباب گفت که فضایی بشو ولی اگه دیدی نمیشه ولش کن. موقعی که رابستن فضایی شد، از گوشه کنار میشنیدم که می گفتن اینو ببین چی انتخاب کرده. ولی خب من ادامه دادم باهاش و خداروشکر جواب داد. حرف ارباب برام دوست داشتنی بود که گفت فکر نمی کردم بشه ولی تو خسته نشدی و شد. بعدشم که بچه رو وارد داستان کردم و خداروشکر اونم گرفت. چی از این بهتر که یه شخصیت بسازی که بیشتر سایت دوستش داشته باشن!




ویرایش شده توسط رابستن لسترنج در تاریخ ۱۳۹۸/۹/۱۴ ۰:۰۵:۳۳

تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!






هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.