- باز کن دهنتو. بگو آآآآآآ

فنریر علاقه ای به آ گفتن از خود نشان نمی داد. برای همین، مالی از در دیگری وارد شد. عشق و محبت همیشه در محفل جواب می داد.
- دهنتو باز کن دندونای خوشگلتو به خاله مالی نشون بده. اگه بخوای می تونی منو مامان هم صدا کنی. فرقی برام نمی کنه. بس که بچه دارم هر کی بهم بگه مامان، برام عادیه.

صدای افسرده هری پاتر از اتاق خوابش به گوش رسید.
- پس من چرا هشت جلده دارم می گم خانوم ویزلی؟ خاله نه... حتی عمه هم نه... خانوم ویزلی! رسمی ترین شکل خطاب.

و صدایش قطع شد. مشخص بود که سرش را در بالش فرو کرده و هق هق گریه می کند.

مالی توجهی نکرد. تمرکز او فعلا روی توله سگ با نمک و پشمالویش بود.
- دهنتو باز کن این سوپ رو بخور. بعدش می خوام بهت آموزش بدم. سگا دوست دارن دستور بگیرن. اگه هر روز صبح دو بار به سیریوس "بشین و پاشو" نگم قهر می کنه.

مالی زیاد حرف می زد. حوصله فنریر سر رفته بود. دهانش را باز کرد و سوپ را با قاشقش بلعید!

لطفا درخواست نقد ننمایید!


نتیجه دوئل سه نفره گادفری میدهرست/ ایزابل مک دوگال/ هیزل استیکنی:


امتیازهای داور اول:
گادفری میدهرست: 27 امتیاز - ایزابل مک دوگال: 25.5 امتیاز - هیزل استیکنی: 26.5 امتیاز

امتیازهای داور دوم:
گادفری میدهرست: 27 امتیاز - ایزابل مک دوگال: 25 امتیاز - هیزل استیکنی: 26.5 امتیاز

امتیازهای داور سوم:
گادفری میدهرست: 26 امتیاز - ایزابل مک دوگال: 25 امتیاز - هیزل استیکنی: 25 امتیاز

امتیازهای نهایی:
گادفری میدهرست: 26.66 امتیاز - ایزابل مک دوگال:25.16 امتیاز - هیزل استیکنی: 26 امتیاز


برنده دوئل: گادفری میدهرست!



هیزل با ترس و تردید نگاهی به چاله عمیق که دست کمی از چاه نداشت انداخت و رو به گادفری کرد.
- آخه... این... مطمئنی؟

- تنها راهمون همینه. هر جا بریم پیدامون می کنن. تا تاریک شدن هوا و خوابیدن همه باید این تو قایم‌ بشیم. شنل هم که هر سه مونو مخفی می کنه. بعدش می تونیم بریم اتاق اساتید و سوالای مسابقه رو ببینیم. این اصلا عادلانه نیست که اسنیپ سوالا رو به اسلیترینیا داده باشه. نا سلامتی ما یک ساله داریم برای این مسابقه آماده می شیم. بهشون اجازه نمی دم حقمونو بخورن.

ایزابل که تا آن لحظه ساکت بود تایید کرد.
- چاره دیگه ای نداریم. شب شنلو میارم. هر دوتون ساعت هشت اینجا باشین. دیر نکنین.

و از هم جدا شدند.


ساعت هشت شب:

ایزابل و هیزل داخل چاله تنگ و تاریک زیر شنل نامرئی کننده پناه گرفته بودند. هنوز خبری از گادفری نبود.
ایزابل خمیازه ای کشید که فورا به هیزل هم سرایت کرد.
- خسته شدم. پس چرا نمیاد؟

- اگه بیاد هم الان که کاری نمی تونیم بکنیم. هوا هنوز روشنه. شاید درگیر کارای کوییدیچ شده.

شنل را روی سرشان کشیده و منتظر ماندند.

کمی دورتر در راهروهای دور و دراز مدرسه، گادفری در حال دویدن بود.

- دیر کردم دیر کردم دیر کردم‌...

- بله گادفری. دیر کردی. جلسه قبل و قبلش و قبل ترش هم دیر کردی. و حتی برای مجازاتی که برات تعیین کردم هم دیر کردی. اگه فکر می کنی می تونی از زیرش در بری سخت در اشتباهی.

پروفسور اسنیپ با اخمی هولناک در مقابلش ایستاده بود.
- حالا به دفتر من می ری و شاخک های سوسکهای جونده رو یکی یکی و با دقت جدا می کنی‌. طوری که حتی یکیشون هم نمیره. همه رو زنده می خوام.

گادفری ناچارا مسیرش را کج کرد.
- اشکالی نداره. زود انجام می دم و خودمو می رسونم.

ولی با دیدن تپه سوسک های جونده متوجه شد که به این سادگی ها نجات پیدا نخواهد کرد. با این وجود، سریعا شروع به کار کرد...


با تکان خوردن چیزی در دهانش از خواب پرید.

چند ثانیه طول کشید که به خودش آمد.
- ای لعنت به موهای چربت اسنیپ.

و سوسک را از دهانش خارج کرد.

صبح شده بود. نمی دانست کی روی همان میز خوابیده بود. خمیازه ای کشید. نقشه شان شکست خورده بود ولی اهمیتی نداشت. یک روز دیگه اجرایش می کردند. فرصت کافی داشتند.

کش و قوسی به خودش داد و از اتاق خارج شد.

سر کلاس تغییر شکل، صندلی های خالی ایزابل و هیزل نگاهش را به سمت خود می کشید.
- نه. نمی تونن هنوز منتظر مونده باشن. حتما شب دیروقت برگشتن خوابگاه و خواب موندن و به کلاس نرسیدن.

تقریبا حق با او بود‌.

هیزل و ایزابل خوابشان برده بود.
ولی داخل چاله و زیر شنل نامرئی کننده.

حتی در لحظاتی که فیلچ به اصرار مک گونگال چاله را پر از خاک کرده بود فرصت فریاد کشیدن پیدا نکرده بودند.

آخرین صدایی که شنیدند صدای مک گونگال بود که غر می زد که همین دیروز توماس اسمیت پایش پیچ خورده و نزدیک بوده داخل این چاله بیفتد.

و بعد تاریکی مطلق و سکوت ابدی...

سوژه دوئل سه نفره گادفری میدهرست/ ایزابل مک دوگال/ هیزل استیکنی: یادگاران مرگ!


توضیح: یک یا چند تا از یادگاران مرگ( سنگ جادو، ابرچوب دستی و شنل نامرئی کننده) به شکلی به دست شما رسیده. می تونین از خود مرگ گرفته باشین یا به هر حال یه جوری بدستش آورده باشین. توضیح بدین از کجا گیرشون میارین و چه استفاده ای ازش( یا ازشون) می کنین.


برای ارسال پست در باشگاه دوئل، ده روز( تا ۲۳:۵۹ سه شنبه 5 دی) فرصت دارید.



جان سالم به در ببرید!

- یک پزشک باید بر احساساتش مسلط باشد. الان ما چطوری بهت اعتماد کنیم؟ چطور مطمئن بشیم تسلیم فوران احساساتت نمی شی؟

اگلانتاین کلا چهره زیاد متقاعد کننده ای نداشت؛ ولی لرد سیاه احتیاج به حرف زدن داشت. صبردانی اش پر شده بود. برای همین برگشت و روی صندلی نشست.
- ما با دخترمان مشکل داریم.

اگلانتاین دفترچه یادداشتش را باز کرد. در حالی که چشمانش ضعیف نبود، عینکی به چشم زد که جدی تر به نظر برسد و پرسید:
- چه مشکلی؟

لرد سیاه عصبانی شد.
- ما الان نباید روی کاناپه راحت قرمز رنگی دراز می کشیدیم و به کودکیمان باز می گشتیم؟

اگلانتاین با شک و تردید پرسید:
- ارباب... مطمئنین؟... کودکیتون؟... یه کم چیزه ها...

- چیز خودتی. ما با دخترمان مشکل داریم. دراز است و نیش دارد و بداخلاق و حرف گوش نکن و لوس و زیاده خواه است. ما نگرانیم که نکند در تربیت فرزندمان شکست خورده باشیم.

لطفا برای پست های با امتیاز 26 و بالاتر درخواست نقد نکنید.


نتیجه دوئل دوریا بلک و آیلین پرنس:


امتیازهای داور اول:
دوریا بلک: 27 امتیاز - آیلین پرنس: 26 امتیاز

امتیازهای داور دوم:
دوریا بلک: 27 امتیاز - آیلین پرنس: 26 امتیاز

امتیازهای داور سوم:
دوریا بلک: 26.5 امتیاز - آیلین پرنس: 27 امتیاز


امتیازهای نهایی:
دوریا بلک: 26.83 امتیاز - آیلین پرنس: 26.33 امتیاز


برنده دوئل: دوریا بلک!





_ خاله من بنویسم. یکیشو من بنویسم. فقط یکی.

کوین، قلم پر عروسکی اش را در دست گرفته بود و با شور و هیجان بالا و پایین می پرید.

بلاتریکس با جدیت به سمت عقب هلش داد.
_ بچه اینا که بازی نیستن. برو عقب. تو هنوز فرق 6 رو با 9 نمی دونی.

کوین بغض کرد و در گوشه ای نشست.


ساعاتی بعد در نقطه ای بسیار متروکه!

دوریا نفس نفس زنان آخرین قدم ها را هم برداشت. اگر‌می دانست کل راه قرار است سربالایی باشد هرگز هوس پیاده روی به سرش نمی زد.

نقشه اش را باز کرد و نگاهی به آن انداخت.
- همینجاست. تا چند دقیقه دیگه باید پیداش بشه. بهتره قایم بشم.

به دنبال بوته یا درخت مناسبی گشت.
ماموریتش ساده بود. سر ساعت باید در این محل که ظاهرا هیچ موجود زنده ای از آن گذر نمی کرد حاضر می شد و هدف را منهدم می کرد.

در گوشه ای به انتظار نشست.

طولی نکشید که هدفش از دور پدیدار شد. دستش را سایبان صورتش کرد.

- چقدر شبیه آیلینه.

هدف نزدیک تر شد... و خودش بود. آیلین!

او هم با دقت اطرافش را بررسی می کرد.

دوریا کمی تردید کرد. ولی ماموریت مشخص بود. در فرصتی مناسب، چوب دستی اش را بیرون کشید و از مخفیگاه خارج شد.

آیلین با شنیدن صدای شاخ و برگ ها از جا پرید و وحشتزده به دوریا خیره شد.
- تو؟... اینجا؟... یعنی...

دستش برای بیرون کشیدن چوب دستی به سمت کمربندش رفت. ولی دوریا اخطار داد.
- دست بهش نزن‌. من نمی دونم چیکار کردی که بدون هیچ توضیحی منو برای کشتنت فرستادن‌.

چشمان آیلین از تعجب گرد شد.
- تو رو فرستادن؟ منو برای کشتن تو فرستادن. برگه‌ ماموریتم تو جیبمه.

دوریا خنده ای کرد.
- چیزی که تو جیبته چوب دستیته و من احمق نیستم آیلین. به من گفته شد توی این ساعت هیچ شخصی بجز من و هدف اینجا نیست. الانم اینجا من هستم و تو. می دونی که مرگخوارا همه چی رو زیر نظر دارن.

آیلین می دانست. او هم‌ گیج شده بود. صبح همان روز برگه ماموریتش را دریافت کرده بود.

صدای سوت آهنگینی که از فاصله ای نزدیک به گوش رسید باعث شد دو مرگخوار موقتا جر و بحث را کنار بگذارند و پشت درختی پنهان شوند.

آرتور ویزلی در حالی که دست هایش در جیبش بود و با خوشحالی سوت می زد به سمت آن ها در حرکت بود.

آیلین به دوریا نگاه کرد.
- هدف...

و دوریا ادامه داد:
- اینه!


صبح همان روز:


- کی گفته من فرق 9 و 6 رو نمی دونم؟ خیلی هم خوب می دونم. ماموریت خاله دوریا شاعت ده و نه دقیقه باشه. ( 10:06) بعدشم چرا تهنا؟ تهنایی اشلا خوب نیست. خاله آیلین رو هم بفرشتم با هم باژی کنن سرشون گرم بشه. اینم شاعت ده و شیش دقیقه( 10:09) بفرشتم که خاله دوریا شورپرایز و خوشحال بشه. آره. این خوبه. همه ماموریتا رو باید بشپرن به من.

خانم وارنر، مدیریت محترم سایت!


روز اولی که به خانه ریدل ها اومدی، گفتی کلا همینقدر نیستی و قول دادی حشره بزرگی بشی. ما هی منتظر شدیم! و تو هنوز همینقدری. احساس نمی کنی وقتش رسیده که اعتراف کنی که نهایت رشدت همینقدره و هیچوقت قرار نیست حشره بزرگی بشی؟

اگه یکی از بالهات رو بکنیم، با اون یکی می تونی خودتو به مقصد برسونی؟(چون گاهی وسوسه می شیم این کار رو بکنیم).

حست نسبت به مگس کش آبی رنگی که ما خریدیم چیه؟ رنگ آبیش برای اینه که لک روش نیفته. سلیقه ما رو تحسین می کنی؟

بالاخره در زدن یاد گرفتی یا هنوز از سوراخ کلید وارد می شی؟


فیل(این سوال نیست. لازم نیست مطرحش کنین... خودش می دونه چیه!)

شکل دست و پا زدن دامبلدور، توجه تام را به خود جلب کرد.
- آفرین! همین درسته. اینجوری غرق نمی شی. ادامه بده. سر زیر آب.

دامبلدور جواب داد:
- قل قل قل قل...

چرا که سرش زیر آب بود و از زیر آب هم که نمی شود حرف زد.

خیلی زود حوصله تام سر رفت. او می خواست داستان زودتر پیش برود که به آینده رسیده و ارباب بشود. الان تامی بیش نبود. برای همین به طرف جیمز رفت.
- ببین جیمز... تو الان با من میای. به این جونور می گیم که تو رو با دامبلدور معاوضه می کنیم.

- معاوضه یعنی چی؟

جیمز حق داشت. در هاگوارتز هر چرت و پرتی را به جادوگران می آموختند... ولی دریغ از یک صفحه ادبیات!

- یعنی تعویض... چرا این شکلی شدی؟ اینم بلد نیستی؟ یعنی عوض کردن! منو مجبور کردی از افعال ساده استفاده کنم. خب... داشتم می گفتم. بهش می گیم تو رو بهش می دیم. ولی در واقع نمی دیم. گولش می زنیم.

جیمز سفید بود و به هر حال زود قانع می شد.
با هم به سمت رودخانه رفتند.

- بیا. اینم جیمزی که می خواستی... ریشوهه رو بده به من. اینو بگیر. جالب تر هم هست.

قاقارو یک دستش را از دامبلدور برداشت تا جیمز را بگیرد و تام خم شد که دامبلدور را بیرون بکشد...

ولی نشد!

دامبلدور بسیار سنگین وزن بود و تام لاغر و نحیف را با خودش به داخل رودخانه کشید و هر دو اسیر امواج خروشان رودخانه شدند.

دوئل کننده های جدید عزیز. دقت کنین که توضیحاتی که برای سوژه داده می شه مهم تره. سوژه شما اونه. اون یکی دو کلمه ای که نوشته می شه فقط اسم سوژه اس. طبق توضیحات بنویسین.


سوژه دوئل جینی ویزلی و تلما هلمز: مفقود!

توضیح: نزدیک ترین دوست( اعضای خانواده هم می شه) شما ناپدید شده. ولی ظاهرا کسی دنبالش نمی گرده یا حتی اهمیتی به این موضوع نمی ده. توضیح بدین که چیکار می کنین. دنبالش می گردین؟ پیداش می کنین و می فهمین چه اتفاقی براش افتاده؟


برای ارسال پست در باشگاه دوئل ده روز( تا ۲۳:۵۹ یکشنبه 5 آذر) فرصت دارید.


جان سالم به در ببرید.



آیلین و دوریا!


به به! چه دوئل کننده های کم خرجی. بفرمایین. دو هفته( تا 23:59 جمعه 10 آذر) فرصت دارین.


شما هم جان سالم به در ببرید!

نتیجه دوئل تلما هلمز و آلیشیا اسپینت:


امتیازهای داور اول:
تلما هلمز: 24.5 امتیاز - آلیشیا اسپینت: 23 امتیاز

امتیازهای داور دوم:
تلما هلمز: 24 امتیاز - آلیشیا اسپینت: 23 امتیاز

امتیازهای داور سوم:
تلما هلمز: 24 امتیاز - آلیشیا اسپینت: 22 امتیاز

امتیازهای نهایی:
تلما هلمز: 24.16 امتیاز - آلیشیا اسپینت: 22.66 امتیاز


برنده دوئل: تلما هلمز!




- نمی تونم. می فهمی؟ نمی تونم.

تلما کیسه آبی رنگ را برداشت و با نگرانی دور و برش را نگاه کرد.
- هیسسسس... آرومتر. یکی ممکنه بشنوه. چرا متوجه نیستی. این کار هیچ ضرری نداره. من و تو به خاطر دوریا بلک جریمه شدیم. کل هفته رو صرف نظافت زمین های کوییدیچ کردیم. کی باید برای امتحان آماده می شدیم؟

آلیشیا با ترس و تردید جواب داد:
- ولی این کار درست نیست. خانم ترون خیلی پیره. ممکنه بلایی سرش بیاد. خودم شنیدم که اینو از ناکترن خریدی. تو اصلا چطوری سر از اونجا در آوردی؟

تلما سعی کرد لحنش را آرام و مهربان نگه دارد.
- کل دار و ندارمو بابتش دادم. از فروشنده پرسیدم. گفت این مقدارش هیچ ضرری برای کسی نداره. حتی برای شخصی به سن و سال خانم ترون. فقط برای چند دقیقه بیهوشش می کنه. همون چند دقیقه بی نظمی و آشوب کافیه که من و تو برگه هامونو با بغل دستیامون عوض کنیم. تو فقط کافیه وقتی داره از کنارت رد می شه همین یه ذره گرد رو فوت کنی به سمتش. باور کن چیزی نمی شه. آنجلینا داوطلبه این کارو بکنه. ولی اون ته سالن می شینه. ممکنه کسی متوجه بشه. جای تو ردیف اوله. خیلی بهتره.

این امتحان برای آلیشیا بسیار مهم بود. ولی هنوز هم شدیدا نگران نتیجه چنین کاری بود. برای همین سرش را تکان داد و از جا بلند شد.
- متاسفم. نمی تونم. حتی اگه‌ صفر بگیرم.


روز بعد... چند دقیقه قبل از امتحان

آلیشیا با ناراحتی کتابش را زیر و رو می کرد. تلما به او نزدیک شد. کیسه آبی رنگ را به آرامی در جیب ردایش گذاشت.
- از نوشته های کتاب هیچی نمی فهمی. نه؟ از قیافت معلومه چقدر به هم ریختی. وقتشه تصمیمتو بگیری دیگه. یه حرکت ساده برای موفقیت هر دومون.

تلما اخم هایش را در هم کشید. قبل از این که فرصت کند جوابی بدهد، پروفسور مک گونگال اعلام کرد:
- همه سر جاهاشون. امتحان تا پنج دقیقه دیگه شروع می شه.

تلما از انتهای سالن نگاه پرسشگرانه اش را به آلیشیا دوخت. آلیشیا با جدیت سرش را به علامت منفی تکان داد و چند دقیقه بعد امتحان شروع شد‌

اوضاع بسیار بدتر از چیزی بود که آلیشیا تصور کرده بود. سوال ها را یکی یکی می خواند. با این وضعیت امکان نداشت نمره قابل قبولی بگیرد. کیسه حاوی پودر، در جیب ردایش سنگینی می کرد.
سرش داغ شده بود. نوشته های روی برگه را درست نمی دید. دستش را داخل جیبش کرد و کیسه را بیرون آورد.
پودر طلایی رنگ داخلش را داخل مشتش ریخت و منتظر ماند.

طولی نکشید که موقعیتی که منتظرش بود فرا رسید. خانم ترون قدم زنان به او نزدیک شد و از کنارش عبور کرد‌. آلیشیا چشمانش را بست. تصمیمش را گرفت و پودر را به سمت او فوت کرد...

برای چند ثانیه هیچ اتفاقی نیفتاد.

آلیشیا به سمت عقب برگشت و با دیدن چهره وحشت زده و رنگ پریده تلما، به این نتیجه رسید که سرش کلاه گذاشته اند‌.

ولی با صدای افتادن چیزی به سمت جلو برگشت.

خانم ترون روی زمین افتاده بود و بقیه اساتید وحشتزده به سمت او می دویدند‌.
آلیشیا زیر لب گفت: فقط ببهوش شده‌. چیزی نیست...

ولی با دیدن رگه باریک خونی که از گوشه دهان پروفسور ترون جاری بود به حرفش شک کرد...
خانم پامفری خانم ترون را معاینه کرد و به آرامی چیزی گفت. سالن ناگهان به هم ریخت. این همهمه برای یک بیهوشی ساده، بسیار زیاد بود.

آلیشیا صدای تلما را از کنار گوشش شنید.
- تو چیکار کردی؟... گفتی این کارو نمی کنی. منم از آنجلینا خواهش کردم انجامش بده. یه مشتش ضرری نداشت... ولی دو برابرش برای شخصی به سن و سال خانم ترون‌...

اشک در چشمان آلیشیا حلقه زد‌. با صدایی لرزان پرسید:
- کشنده اس؟

تلما جوابی نداد.

جسم رنگ پریده و بی جانی که با چشمان باز در مقابلشان روی زمین افتاده بود، پاسخ سوال آلیشیا بود.

دوئل کننده های محترم دو تا نکته رو یادآوری می کنم.

وقتی کسی رو دعوت به دوئل می کنین فقط اسمشو ننویسین. لینک پروفایلشو بدین. و لطفا اگه زمانی غیر از مهلتی که ما می دیم(ده روز) مدنظرتونه خودتون از قبل با هم هماهنگ کنین.





سوژه دوئل تلما هلمز و آلیشیا اسپینت: تصمیم!

توضیح: شما یه تصمیمی می گیرین. می تونه بزرگ باشه. مثل عضویت توی یه گروه یا خروج از اون یا تغییر شغل. و یا کوچیکتر باشه. توضیح بدین که چه تصمیمی گرفتین و چی شد که به جایی رسیدین که اون تصمیم رو بگیرین و عملیش کردین یا نه.


برای ارسال پست در باشگاه دوئل، دو روز ( تا 23:59 جمعه 19 آبان) فرصت دارید.



جان سالم به در ببرید!