تیم کوییدیچ کیو.سی.ارزشی قهرمانی دومین لیگ کوییدیچ را به دست آورد و از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. تبریک میگیم به اعضای این تیم و کاپ قهرمانی رو تقدیمشون می کنیم.

تدی ریموس لوپین - جیمز سیریوس پاتر - ویکتوریا ویزلی - ویولت بودلر

وندل!

اول از همه توجه شما رو به تبصره ی الف ِ بند سوم ِ قوانین امتیاز دهی ارجاع میدم:

نقل قول:

این بازوبند ها رو که ما الکی ندادیم دست ملت که فرزندم. دادیم که معلوم باشه کی به کیه.
حالا این دفعه رو استثنائاً جواب می دم ولی از دفعات آینده که من نیستم و مسئولین بعدی خودشون می دونن چیکار کنن.

همونطور که خودت اشاره کردی اون موقع سایت یه سری مشکلاتی داشته و بالاخره ممکنه توی کار تیم ها اختلال به وجود اومده باشه. از طرف دیگه باز هم به قول خودت بازی 10 روز تایم داشته و بالاخره تایمینگ و اینام مهمه.

با توجه به کل این موارد و با توجه به این که تاخیر فقط 2 دقیقه بوده، در نتیجه من این پست رو حساب می کنم ولی به خاطر هر دقیقه تخیر 10 گالیون از تیم ترنس کسر می کنم. فکر می کنم این رای عادلانه برای همه باشه.

هفته پایانی مسابقات لیگ کوییدیچ

ترنسیلوانیا - تنبل های وزارتی؛ استادیوم المپیک

تنبل های وزارتی: 84.8

× سیوروس اسنیپ: 85
× وندلین شگفت انگیز: 86
×هکتور دگورث گرنجر: 86
× لینی وارنر: 84
×سیوروس اسنیپ: 83

ترنسیلوانیا: 79

× فلور دلاکور: 85
× روونا راونکلاو: 82
× گلرت پرودفوت: 70



کیو.سی.ارزشی - مرلینگاه سازی لندن؛ مجموعه ورزشی غول های غارنشین

کیو.سی.ارزشی: 87

× ویولت بودلر: 86
× تد ریموس لوپین: 88
× ویکتوریا ویزلی: 85
× جیمز سیریوس پاتر: 89

مرلینگاه سازی لندن: 0

× هیچ بازیکنی شرکت نکرد.



تراختور سازی - گویینگ مری؛ استادیوم آزادی

تراختور سازی: 81.6

× فلورانسو: 84
× هری پاتر: 83
× نارسیسا مالفوی: 78

گویینگ مری: 80.2

× لاکرتیا بلک: 80
× گودریک گریفیندور: 81
× هرمیون گرنجر: 78
× لاکرتیا بلک: 82

نقد پست دنیای وارونه؛ آنتونین دالاهوف

آنتونین عزیز.
در مورد عکس می تونی از پیشنهادی که توی نقد قبلیم بهت کردم استفاده کنی که ظاهر پستت به هم نریزه.

و اما این پستت.
چیزی که واضح و مشخص بود زمان و حوصله ای بود که صرف این پست کرده بودی. یه سوژه ی خوب در کنار پرداخت قشنگ که پست خیلی قشنگ رو به وجود آورده بود.

یه نکته ای که می تونم بهش اشاره کنم اینه که من تا وسطا و آخرای پست تو متوجه نشده بودم که این پست طنزه یا جدی. و این اتفاق قشنگی توی یه پست رول نیست.
همونطوری که می دونی استفاده از شکلک ها در پست های جدی خیلی مرسوم نیست. علاوه بر این استفاده ای که از شکلک ها کرده بودی رو چندان نپسندیدم. یهکم یه کم دور از ذهن بود و اون حس رو منتقل نمی کرد. می تونسی شکلک های خیلی بهتری انتخاب کنی.
اگه استفاده از شکلک ها بیشتر و بهتر بود و طنز بیشتری هم داشت من می تونستم این پست رو یه سبک تلفیقی در نظر بگیرم ولی الان این اتفاق نیفتاده.

با توجه به این که پستت خیلی خوب بود نمیخام ایراد تراشی کنم. پس نقد رو به اتمام می رسونم.

فقط این که سعی کن اگه میخای 2 تا پست توی هفته بزنی، به جاش یه پست بزن ولی وقت و حوصله ی بیشتری روش بذار. مثل این پست.

خیلی خوب بود. موفق باشی.

و این است دوئل ما در برابر وندلین شگفت انگیز!

- سوروس... خواهش می کنم!
- آواداکداورا!

نور سبزی از نوک چوبدستی سوروس اسنیپ خارج شد و مستقیماً وسط سینه ی آلبوس دامبلدور پیر نشست. بدن مدیر هاگوارتز مثل یک عروسک خیمه شب بازی از روی برج ستاره شناسی بلند شد، چند ثانیه در هوا ماند و بعد یک سقوط طولانی را شروع کرد.

چند لحظه که مانند چند ساعت بود گذشت و هیچ صدایی از هیچ کدام از حاضرین روی برج در نیامد. حتی سوروس اسنیپ هنوز چوب دستی خود را پایین نیاورده بود. شاید با کشته شدن دامبلدور نظم طبیعت به هم خورده بود!
حتی خود مرگخواران هم نمی توانستند دنیای جادوگری را بدون پیرمردی با ریش های بلند نقره فام و لبخند همیشگی اش تصور کنند. دامبلدور بزرگترین و قوی ترین دشمن آن ها محسوب می شد. مرگ او باید همه ی مرگخواران را بی نهایت خوشحال می کرد و آن ها را به رقص و شادی وا می داشت. اما تنها چیزی که در آن لحظات بود، سکوت بود و سکوت و سکوت.

اولین نفری که سکوت را با فریاد پیروزی خود شکست، مرگخوار گرگینه فنریر گری بک بود:
- آره! بالاخره کارش تموم شد! دامبلدور به درک واصل شد!

با شکسته شدن سکوت مرگبار بقیه ی مرگخواران هم لبخندی زدند و زیر لب خوشحالی می کردند، اما سوروس همچنان چوبدستی اش را پایین نیاورده بود و فقط با چهره ای پُر از تنفر و خشم به نقطه ای که دقایقی قبل آلبوس دامبلدور در آن جا ایستاده بود خیره شده بود.

الکتو کرو از پشت به اسنیپ نزدیک شد و دستان ـش را بر روی شانه های او گذاشت و در گوشش زمزمه کرد:
- سوروس! باید سریع بریم. ما کارمون رو انجام دادیم!

اسنیپ چیزی از حرف های الکتو را نشنید. اما ناخودآکاه در برابر فشاری که به دستش آمد مقاومت نکرد و چوبدستی را پایین آورد. بدن سوروس آن جا در کنار مرگخواران و در حال فرار کردن بود، اما روح ـش همراه با دامبلدور از بلندترین برج هاگوارتز پایین افتاده بود. در تمامی لحظاتی که به همراه مرگخواران از هاگوارتز فرار می کرد هیچ چیزی به غیر صورت دامبلدور با یک لبخند پهن و محبت آمیز نمی دید. مثل این که یک قاب عکس مشنگی را جلوی چشمان ـش چسبانده بودند. نه متوجه تغییر مکان می شد و نه متوجه گذشت زمان.

شاید یک لحظه بعد و شاید ساعت ها بعد به جای دامبلدور چهره ی خندان ولدمورت را در مقابل ـش دید که بر روی یک صندلی شاهانه نشسته بود و با دقت به حرف های فنریر گوش می داد و هر لحظه لبخند ـش گشاد تر می شد. همینطور که به حرف های مرگخواران ـش گوش می داد نگاه هایی ستایش آمیز به سوروس اسنیپ می انداخت و باز هم لبخند بیشتری روی صورت ـش می نشست.

وقتی حرف ها تمام شد و مرگ دامبلدور قطعی شد، لرد چنان قهقهه ای زد که ساختمان خانه ی ریدل به لرزه در آمد. هیچ کدام از مرگخواران و حتی خود لرد هم به یاد نداشتند که ارباب تاریکی تا به حال با چنین شدتی خندیده باشد.

اما درست در اوج خنده های سیاه ترین جادوگر تاریخ، چیز عجیبی جلوی چشمان ـش را گرفت! صورت خندان پیرمردی با ریش های نقره فام! چه معنی ای می داد؟ چرا باید در این لحظه های خوب و خوشحال کننده این چهره ی منفور در ذهنش شکل بگیرد؟ لبخندی را می دید که همیشه از آن متنفر بود.

هر چه تلاش می کرد چهره ی این پیرمرد لعنتی مزاحم را از ذهنش بیرون کند موفق نمی شد. خنده هایش دیگر تبدیل به اخم هایی از اعصاب خردی شده بود. باورش نمی شد بعد از اتفاقی که سال ها انتظارش را می کشید به جای جشن و شادمانی، این چهره ی مزاحم را در مقابل خودش ببیند.

روزها و هفته ها گذشت. اما یک لحظه چهره ی خندان و مهربان پیرمرد از ذهن مرگخواران بیرون نمی رفت. دیگر جنب و جوشی از مرگخواران مشاهده نمی شد. کسی دست و دلش به کشتن و آزار دادن دیگران نمی رفت. هر جایی از خانه ی ریدل پر بود از صورت های خندان دامبلدور که به صورت منظم پلک می زد و به تک تک مرگخواران زل زده بود.

شاید برای کسی تعجب انگیز نبود وقتی که یک روز صبح سوروس اسنیپ را در وان حمام پُر از خون پیدا کردند. در حالی که رگ های دستان ـش بریده شده و تمام خون بدن ـش خارج شده بود.
آن روزی بود که لرد ولدمورت، بزرگترین جادوگر سیاه قرن به خودش لعنت می فرستاد که خود را جاودانه کرده و نمی تواند مانند سوروس خودش را از این چهره ی خندان لعنتی راحت کند.

در همین حال برای اولین بار آلبوس دامبلدور دهانش را باز کرد و به آرامی در گوش لرد گفت:
- درد هایی خیلی بزرگتر از مرگ هم وجود داره تام. اینو بارها بهت گفته بودم.

- گورت رو گم کن پــیــرمــرد لــعــنــتـــی مــــزاحـــــم!

هفته پایانی مسابقات لیگ کوییدیچ

گویینگ مری - تراختور سازی

زمان: تا ساعت 23:59 روز 13 اردیبهشت ماه

* قبل از شروع مسابقه قوانین را به دقت مطالعه کنید.

هفته پایانی مسابقات لیگ کوییدیچ

کیو.سی.ارزشی - مرلینگاه سازی لندن

زمان: تا ساعت 23:59 روز 13 اردیبهشت ماه

* قبل از شروع مسابقه قوانین را به دقت مطالعه کنید.

هفته پایانی مسابقات لیگ کوییدیچ

تنبل های وزارتی - ترنسیلوانیا

زمان: تا ساعت 23:59 روز 13 اردیبهشت ماه

* قبل از شروع مسابقه قوانین را به دقت مطالعه کنید.

نقد پست شوالیه های سپید؛ آنتونین دالاهوف

به به ببین کی اومده اینجا؟
حوصله هم نداشته باشیم برای شما حوصله دار میشیم.

آنتونین جالبه که پست تو دقیقاً برعکس نقد قبلی ـه که برای پست گلرت کردم!
به نظر من تو یه سوژه ی جالب و قشنگ رو انتخاب کردی، ولی یه کمی توی پرورش سوژه و نوشتن ـش بی حوصله بودی.
همونقدری که سوژه مهمه، یه جورایی میشه گفت در آوردن سوژه هم خیلی مهمه.

این ایده ای که هری، رون و هرمیون برگردن به ژاپن قدیم، خیلی جالب بود و تا اونجایی که من می دونم و یادم میاد قبلاً این کار رو نکرده بودیم توی سوژه های سایت.
ولی مشکلاتی توی پرداخت سوژه داشتی که بهشون تک تک اشاره می کنم.

نقل قول:

اولاً که فرزندم فراموش نکن که دامبلدور همه چیز رو بلده!

دوماً به نظر من این یه کم غیر واقعی بود که همچین جادوی خفن و اینایی رو هرمیون همینجوری بلد باشه. من اگه جای تو بودم مثلاً اینا رو می بردم توی بخش ممنوعه کتابخونه و یه کتابی پیدا می کردم که این طلسم توش باشه و اینجوریا دیگه. خیلی قشنگ تره که این اتفاقات رو خواننده خودش ببینه و بیشتر در جریان قرار بگیره. اینجوری براش خیلی باور پذیر تر میشه.

نکته ی دیگه ای که من اکثراً باهاش مخالفم استفاده ی عکس توی رول ـه که ظاهراً تو خیلی بهش علاقه داری.
ببین آنتونین، به نظر من اولین مشکلی که استفاده ی عکس توی رول به وجود میاره به هم ریختن ظاهر پست ـه که خودش برای خودش ضرر جبران ناپذیریه. من خودم به شخصه ترجیح میدم اگه خواستم از عکس توی رول نویسی ـم استفاده کنم یه لینک بدم که مثلاً ملت برن توی یه صفحه ی دیگه عکس رو ببینن.

اما باید یه نکته ای رو اشاره کنم که با توجه به عکس خوبی که برای این پست انتخاب کردی و با توجه به این که PNG کار کردی و خیلی خوب روی صفحه نشسته، به نظرم اینجا خوب شده استفاده از عکس. (هر چند اگه وسط چین ـش می کردی مرلین رو بیشتر خوش میومد. )

یه نکته ی دیگه ای که میخوام بهش اشاره کنم اینه که یه کمی شخصیت ها زیادی از ویژگی هاشون فاصله گرفتن و این خیلی به جذاب تر شدن پست ـت کمکی نکرده. نمونه ی بارز ـش رو میشه توی یه قسمت از پستت که دیالوگ های رد و بدل شده بین هری و هرمیون ـه دید.

نقل قول:

به نظر من اگه این پاراگراف حذف میشد نه تنها هیچ ضرری به پست ـت نمیزد بلکه خیلی هم بهتر میشد. اینجا یه کم یه جورایی، جواد بازی(!) شده.
دیالوگ هایی که از شخصیت های هری و هرمیون خیلی خیلی دوره و چندان هم باعث به وجود اومدن طنز و جذابیت نشده.

در کل به نظرم پست خوبی بود. عالی نبود ولی خوب بود. ؛ygrin:
موفق باشی آنتونین عزیز.

هفته ی پایانی لیگ کوییدیچ

پس از توافقات ا نجام شده در پایان سال گذشته با کاپیتان های تیم ها بنا به تعویق چند هفته ای مسابقات کوییدیچ گذاشته شد. حالا با شروع شدن ماه دوم سال جدید مسابقات کوییدیچ نیز از سر گرفته خواهد شد.
هفته ی پایانی مسابقات کوییدیچ از تاریخ 3 اردیبهشت تا 13 اردیبهشت 94 برگزار می شود.