نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
بعد از این که لرد ولدمورت تصمیم به ترک سرزمین جادوگران به مدتی نامعلوم گرفت، ارتش تاریکی بر سر رهبری که هدایت مرگخواران را برعهده بگیرد، به تکاپو افتاده است!
رز زلر نوشته:
گابريل اين كه گريف خيلي تو كتاب ازش تعريف شده اصلا ربطي به مخاطب ها و رده سني خواننده ها نداره.
من خودم قبل از اينكه بيام تو جادو اصلا با گروهي به غيرازگريف ميونه اي نداشتم، چرا؟ چون توي كتاب تنها گريف بود!
شما يه قسمت به من نشون بده كه در حد دو صفحه گفته باشه تالار هافلپاف چه شكلي بوده؟ اصلا نيست چنين چيزي! تنها چيزي كه از تالار ريون مي دونم مربوط به آخرين جلدش و اونم در حد چند بند ـه! بعد از گريف بيشترين تالاري كه ازش صحبت شده اسلي ـه كه باز هم نسبت به گريف به جزئيات پرداخته نشده.
رولينگ مي تونست در عين اينكه به روند اصلي كتاب مي پرداخت از تالار ها هم صحبت كنه.
و اين به شخصيت هري و گريفي ها هيچ لطمه اي نمي زد و حتي باعث نمي شد از شهرت شون كم شه.
ما دو گروه مرگ خوار و محفلي هم داشتيم كه بيشتر طرفدار ها مائل به پيروز شدن محفلي ها بودن و عده ي كمي قبل از سايت هايي مثل دمتور و جادو مرگ خوار ها رو مي پسنديدند.
ولي رولينگ تنها به محفلي ها كه قهرمان خواننده ها بودن توجه نكرد و در كنار توصيف محفلي ها از مرگ خواران هم صحبت كرد و توضيح كاملي داد.
پس اين رو نمي توني به دليل مخاطب هايش بگذاري. اگه اين طوري بود پس چرا مرگ خوار ها رو هم در كنار محفلي ها توضيح داد؟
اميد وارم منظورم رو درست رسونده باشم.
)
(و اکثر لیست ها همی فوقش چها و پنج و 10 و 15 و عوض شد می شه گفت سری کتاب ها ثابتن باشماه های مختلف))
ادی کارمایکل نوشته:
صرفن خواستم پارازیت بندازم که مخاطب هری پاتر نوجوانه. ولی مثلن تو کتاب کودکی مثل نارنیا یا هابیت همچین بساطی نیس، در صورتی که مشخصا بچه خیلی ذوق می کنه ببینه یه قهرمان گولاخی همه رو له و لورده می کنه و همه با خوشحالی می رن خونه و شیر و کیک می خورن و مسواک می زنن و می خوابن. تازه اگه مسواک نزنن شاید بیشتر هم ذوق کنن.
نارنیا دقیقن وسط قرن بیستم نوشته شد و هابیت ده دوازده سال قبلش. نثر و داستان کتاب ها هم همگی کودکانه ان، حالا کاری نداریم نارنیا کپی از انجیل بود یا داستان پشت هابیت به طرز خوبی مخوف و بزرگساله، قضیه اینه که اینا برای کودکه. ابدن همچین بردن هایی وجود نداره و ملت هم توشون می میرن و خیلی ناراحتی هم دارن. بعد اونوقت یه کتاب نوجوان که تو قرن بیست و یکم نوشته می شه باید پیرو قانون قرن هیجده و نوزده باشه که همیشه قراره خیر خیلی گولاخ بدی رو ببره؟
از یه دید دیگه بحث رو ببینیم. هری پاتر داستان تینیجریه، درست. ولی ما که بزرگسالیم و نویسنده اش هم بزرگسال. قاعدتاً یه انگلیسی هم حرفی رو بی منظور نمی زنه، مخصوصن اگه نویسنده باشه. ینی یارو یا یه تیکه میندازه، یا حرکت نژادپرستانه می زنه، یا ژانگور انگلیسی در می عاره یا... چیزه بحث سیاسی نکنیم پلیس فتا ما رو می گیره
و خب واقعن منطقی نیس که بگیم به خاطر مخاطب هری رو قهرمان کرد و گریفیندور رو گولاخ ترین گروه کرده و بقیه گروه ها هم از بقال سر کوچه کم اهمیت تر بودن. نه داستان یه فیری تیله و نه خواننده هاش بچه های هشت تا ده سال و نه نویسنده اش مال قرن هیجدهم.
اصلا موافق نیستم! بانو رولینگ میتونست هرطور که می خواست داستانو بنویس و به گروه سنی کتاب هم احترام بذاره.یعنی اگه برابری بیشتر به چشم میخورد و هوشمندانه تر برخورد می شد،شاید حتی به جذابیت کتاب ها می افزود. اما در هر صورت قبول دارم هری پاتر همینیه که الان هست و الا هری پاتر نمی شد!
حالا بحث مردن یا زنده موندن هری پاتر در پایان کار نیست.ولی می تونست جوره دیگه ای رقم بخوره.
گابریل جان شما همه چیزو قبول داری که منطقی نیست اما بازم میگی طبیعیه.در صورتی که اینطور نیست ولی خب در هرحال باید پذیرفت.چیزی نیست که بخوایم زیاد روش بحث کنیم و یا مانور بدیم اما دوست داشتم بدونم که آیا بقیه هم بامن موافقن یا نه!
فقط در همین حد!
