اونور صفحه شطرنج :(چند ثانیه قبل )

لرد خمیازه ای کشید .
- یاران تسترال ما ! صندلی مارو به خانه ی پادشاهی ببرید . می خواهیم همچنان بر شما حکومت کنیم .

بلاتریکس و رودولف دست از جر و بحث برداشتند .
- زود باشید .

رودولف با اکراه به سمت لرد رفت . سپس صندلی را با لرد بلند کرده و در خانه ی شاه سیاه گذاشت .
- حالا میز شو .

رودولف چهار دست و پا روی زمین خوابید و لرد پاهایش را روی کمر وی گذاشت . ردولف خودش این شغلرا انتخاب کرده بود !
بلاتریکس شادمان در خانه ی ملکه ایستاد .
آرسینوس و هکتور فیل شدند.
آملیا اسب شد .
رز سرباز گیاهی خط مقدم جبهه ی باطل علیه حق شد ، و جلوی اربابش ایستاد .
پاتریشیا و ادوارد قلعه شدند .
نارسیسا هم اسب سمت چپ شد .
رودولف هم که ....
له شد !
چون لرد پاهایش را روی کمرش گذاشته بود (!)

حال :
- شروع می کنیم .
- قبول نیست ما هنوز آماده نیستیم !
- تازه اولویت با سفیده !
- دروغ می گن !

همه ی نگاه ها به سمت آرنولد بازگشت.
- باید می گفتم ؟

لرد نفس عمیقی کشید .
- خیلی خب پشمک . شروع کنید .

دامبلدور لب خندی زد . سپس کتی را (در حالی که از روی سرباز ها می پرید ) به سمت جبهه ی مرگخوارا فرستاد .
- کیش .
- ما را کیش می کنی ؟
-

- تو کی هستی؟ ...چرا دماغ نداری؟. هی برو بچز این دماغ نداره!

مرگخواران :
لرد:

جایی میان مرگخواران :

رودولف:
- آب پرتقال کی بودی تو ؟

ادامه ی رول :

بلاتریکس که قهقه می زد نگاهی به اطراف انداخت .
- هووی اون چرا می لرزه ؟ زلزله هفت ریشتری اومده ؟

- هـــــکـــتــــــــــــــور!

مرگخواران :
بلاتریکس :
هکتور:

لرد نگاهی به اطراف انداخت .
- تا سه می شماریم هکــــتور! اومدی بیرون اومدی نیومدی ما می یایم...یــک ...دو....شد شماره ی ...

-
-

هکتور نگاهی به مرگخواران و اربابش انداخت .
- سلام ارباب.
-
- خوبین ارباب ؟معجون خوب بودن بدم ؟
-
- بَدین ارباب ؟ معجون بد بودن بدم ؟
- ما همیشه بد بودیم هک ! در هر صورت معجون تو فقط بهترش می کنه .
-

هکتور از ویبره زدن باز ایستاد . جمله ی «معجون های تو فقط بدترش می کنه » بیشتر از پنج هجا بود . مخیله ی هکتور قدرت درک این همه کلمه را نداشت .
- اربـ..اب؟
-
-
- ارباب می گن دهن بلا رو باز کنی هک !
-
- نمی گن ؟
- اگر بخواهیم چیزی بگوییم ، خودمان می گوییم ! هکتور ؛ دهن بلایمان را باز کن .
- ولی من هم که همین رو گفتم !

نگاهی به غذایش انداخت . از گرسنگی احساس ضعف بهش دست داد.
-اونی که ضعیفه تویی ...
تو معنی عشق رو نمی فهمی ...معنی دوستی رو نمیفهمی و منم که برای تو احساس تاسف می کنم . ...پس می خورم به یاد بروبچه های محفل!

دامبلدور شادمان از سخنرانی پر طمطراق همیشگی اش قاشقش را از غذا پر کرد.
- ولی فزندان محفل که غذا ندارن بخورن ! ...آه من نمی توانم بخورم...توانایی اش را ندارم ! ...ولی این این توانایی های ما نیستند که نشون میدند ما در حقیقت چگونه انسانی هستیم بلکه این انتخاب های ما هستند.

دامبلدور لب ورچید .
می خورد یا نمی خورد؟
مسئله این بود . وقتی بچه های محفل غذا نداشتند ، اب نداشتند، و در چادر می خوابیدند ، او چگونه غذا می خورد ؟؟؟
-قوی ترین جادو عشق و توانایی عشق ورزیدن و دوست داشتنه💞!

سپس غذا ها را برداشته و از پنجره ی سلولش به بیرون ریخت.

پایین پنجره ی سلول .( ریموس-مالی-سیریوس در حال خروج از زندان .)

پاق!

سیریوس:

مالی: این همون غذایی نبود که ما الان توش سم ریختیم ؟

محفلی ها (مالی -سیریوس-ریموس):

- تسترال هکتور ، تسترال ! ما فرمودیم برامون تسترال بیاورید ! الان ما این آب تسترال رو کجامون بزاریم ، تسترال ؟ این آب تسترال الان دیگه به درد عمت می خوره !
-

لرد نفس عمیقی کشید . باید یه جوری خودش را آروم می کرد ، فریاد زدن راهکار موثری بود .
- پس چرا عین تسترال به ما زل زدی ، تسترال ؟ برو برایمان تسترال بیاور!
-

فشار خون لرد بالا پرید . اصولا هروقت هکتور ویبره نمی رفت ( که تابه حال پیش نیامده بود!) یعنی اتفاق بدی در حال رخ دادن بود !
- چرا این جا وایستادی ، تسترال نفهم ؟
-
- هکتور نکنه معلولیت مغزی ای چیزی داری که ما ازش بی خبریم ؟
- ارباب ، همینه دیگه .
- چی همینه ؟
- همینه ؟
- تسترال هکتور ، تسترال ! تسترال همینه ، مردک تسترال !
- آها همینه دیگه ارباب ! وقتی شما به من می گین تسترال یعنی من تسترالم دیگه !
- شک نکن ! ما هم هیچ وقت در اینکه تو درست نقطه ی مقابل نابغه ای شک نکردم ! هیچ وقت !
- خب دیگه ! مگر من برای تو کافی نیستم ؟
- :
- یعنی ارباب من تسترال رو به عنوان تسترال خودتون قبول ندارین ارباب؟ من برای شما کافی نیستم ارباب؟

بلاتریکس گره زیر گردنش را باز کرد و چادرش را دور کمر پیچ داد ، سپس دنباله ی آن را زیر بغلش گذاشت .
- آخرین دوئلت ....

رودولف با چهره ای امیدوار به بلاتریکس نگاه کرد .
- آخرین دوئلت ...
-

بلاتریکس به چشمان رودولف خیره شد .
- حالا با کی می خوای دوئل کنی؟
- با هرکی تو بگی !

بلاتریکس دوباره به فکر فرو رفت.
رودولف قرار نبود ترک کند...البته فعلا ! پس اگه یه کاری می کرد که از دویل زده بشه...دیگه نره طرف دوئل چی؟....فکر های خبیثانه ای به ذهن بلاتریکس نفوذ می کرد...
- همسر عزیزم !

رودولف نگاهی به بلاتریکس انداخت . در مواقع حساس خوب نبود با او یکی به دو کند .
- جـــــون؟
- من نامرد نیستم باشه ؟ خودم آخرین دوئلت رو هماهنگ می کنم!
باشه عسلم؟
- چشم همسر فهمیده ی من !
- و بعد از اون تو دیگه دوئل نمی کنی ؟
- نه به جون ارباب !
- پس من یه دوئل یه روزه برات هماهنگ می کنم !

بلاتریکس نیشخندی زد . سپس در حالی که برای رودولف دست تکان می داد ، آرام آرام از او دور شد و به طرف باشگاه دوئل راه افتاد.

دو قدم عقب تر :

رودولف لبخندی از سر آرامش زد.
بلاتریکس زن فهمیده ای بود . فقط با کی می خواست هماهنگ کند ؟
- هووووی بل... چیز عجیجم ! با کی می خوای هماهنگ کنی دوئل رو ؟

بلاتریکس لحظه ای ایستاد ، اما به پشت سر نگاه نکرد .
- با خودم !

رودولف :

کمی آن ور تر : ( آرسینوس و رودولف )



آرسینوس در حالی که دست هایش را تا آرنج تو پفک نمکی ای که او و رودولف مشترکا می خوردند فرو کرده بود ، شروع به خواندن گزارش و سوژه های جدید کرد .
- می گم ها رودی ، تو دژ مرگ یه روحی رفته تو بدن بلاتریکس که به نظرم بد نی ! خوراک خوده خودته ! یه جا دیگه هم جنگ شده ، عه عه تو هاگزمید هم برف اومده و این جا رو باش زلزله اومده تا این جا هم ....
- آرسینوس؟
- ها ؟
- می شه ارنجت رو از تو پفک ها در بیاری ؟


آرسینوس نگاهی به رودولف ، سپس به آرنجش که تا کمر (!)تو ظرف پفک فرو رفته می اندازه .
- حتما !

رودولف یه کم چپ چپ نگاش کرد. سپس شروع به خوردن پفک همراه با لیسیدن انگشت هاش کرد.
- اون دژ مرگ ..

خرچ خرچ

- خب ؟

خخچچ خرچ

- اون هم به نظر سوژه ی جالبی می آد و به نظرم ...
- آرســــیــنــــــــــــــــــوس!

آرسینوس و رودولف نگاهی به پشت سر کردند و دو ساحره را دیدن که با سرعت و اسلوموشن به طرف آن ها می دوید .
- نمی دونستم جدیدا انقدر دخترکش شدی، شیطون !
- خودمم نمی دونستم !
- عب نداره ، حالا اون پفک رو بده به من . کی هستن حالا ؟ با کمالات به نظر می یان !

- چی ؟ کمک !

روده ها لب خندی شیطانی زدن و شروع کردن به پیچ خوردن دور لایتینا .
- آخ دماغم !

روده ها و لایتینا و به صاحب این دیالوگ نگاه کردند .
- مگه چشه ؟
- مگس ... مگس رفته تو دماغم !
- مگه شمام دماغ دارین ؟

روده ها به هم نگاه کردند . بعد روده ی بزرگ به روده ی متوسط نگاه کرد. سپس هر دو لب خندی شیطانی زدند و نگاهی شیطانی به لایتینا انداختند.
- آره جیگر ! مام دماغ داریم !
-

لایتینا آب دهانش را قورت داد .
- تازه دماغ مون هم مدل مال ناجینیه ! با ولدی سته !
- آره آره مثلا مال منو ببین چه نازه ! می بینی؟
- آره ، آره می بینم .

لایتینا نگاه مشکوکی به روده ها انداخت . او با این طرز لب خند زدن و مهربان شدن های ناگهانی آشنا بود . هر وقت بلاتریکس هم کاری ازش می خواست ، همین جوری مهربان می شد . مثلا وقتی ازش می خواست بند کفش های رودولف را گره بزند یا ساحره ها و دختر های مشنگی رو که رودولف بهشون نظر داشت بکشه یا بدزده و بندازه تو دژ مرگ . و این کار مخصوص یک بار و دوبارش نبود . کار همیشه اش بود ! عادتش بود ! البته کسی هم تابه حال بلاتریکس را به بی سیاستی متهم نکرده بود ! یعنی کسی فکر نمی کرد بشود همچین کاری کرد .
- عسلم !

لایتینا از فکر بیرون اومد و به روده نگاه کرد .
- عجیجم ، ما می خوایم ببخشیمت!
- آره دیگه خفت نمی کنیم!
- واقعا؟

لایتینا لب خندی زد ، ولی با دیالوگ بعدی لب خندش تبدیل به پوکر فیسی عمیقی شد .
- آره ، ولی به شرطی آزادت می کنیم که دستت بکنی تو دماغ روده کوچیکه و اون مگس پست رو در بیاری .
- و در غیر این صورت هم خفتت می کنیم .
-

آب دها نش را قورت داد و چشمانش را مالید . بار دیگر در افکار خود غوطه ور شد . 

اگر پروفسور اجازه نداد ، چه؟

سرش را تکان داد . سعی می کرد به این جای کار فکر نکند . نفس عمیقی کشید . نگاهی به تخت جیمز انداخت . دوستش... دوست عزیزش ... نزدیک بود تنها دوستش را به خطر بندازد .

منو ببخش !

به آرامی تخت جیمز را دور زد . 

بهش نمی گم !

.قصد نداشت از تصمیمش چیزی به جیمز بگوید . حتما مثل همیشه یکی از آن سخنرانی های پرطمتراق همیشگی اش را برای او می کرد و می خواست با او برود .... اما او نمی توانست دوباره جیمز را به خطر بیاندازد .

این کار از توان من خارجه!

دوباره چشم هایش را مالید . چشم هایش می سوختند .

اشک های لعنتی!

دوباره فکرش پیش ریموس برگشت . اگر یک بار دیگر با او ملاقات می کرد چه ؟ ولی این بار تنهایی ؟

هکتور شروع به ویبره زدن کرد و شروع کرد به زمزمه کردن . با شدید تر شدن ویبره صدای زمزمه های هکتور به گوش لینی هم می رسید . در واقع هکتور داشت به امواج زلزله نیرو می بخشید و وسعت تکان - لرزه هایش را بیشتر می کرد . اما نکته ی جالب اینجا بود که امواج لرزه ای هم شروع کرده بودند به هم خوانی با هکتور .

- بغلی بگیر !
- چیو بگیرم ؟
- زلزله رو ؟
- آها آها . آها آها.
- چی کارش کنم ؟
- آها آها / آها آها.
- بده تو کمر بده بغلی !
- بغلی بگیر!
- چیو بگیرم؟
- زززلزله رو ؟
- چی کارش کنم ؟
- بده تو کمر بده بغلی !
- آها آها / آها آها.
- بغلی بگیر ؟
- آها آها / آها آها.
- چیو بگیرم؟؟
- زلزله رو !
- چرا ؟

ناگهان چرخه متوقف شد و لینی که همراه با هکتور و لرزه هایش « آها آها» می کرد با تعجب به لرزه ساز و لرزه نگاه کرد .
- چی چرا؟
- ها؟
- سوال پرسیدی ! چی چرا ؟
- چرا ؟
- ادای منو در نیار !
- چرا ؟
-

هکتور به لرزه خیره شد و سپس به لینی نگاه کرد . لینی شانه ای بالا انداخت .
هکتور دوباره به لرزه خیره شد ، لرزه به هکتور خیره شد ، هکتور به لرزه شد تا اینکه لینی به هکتور خیره و هکتور که نمی توانست حجم خیره شدن دو نفر را تحمل کند شروع به ویبره رفتن کرد ، منتها این بار با آهنگ بندری.