سرسرای عمومی( همون گندهه که سقفشم خیلی گولاخه)
ساعت هشت و سی و دو دقیقه و پنجاه و نه ثانیه و بیست و چهار صدم ثانیه
هری که از استرس خعلی زیاد خشتک به دهان گرفته بود به سمت کلاه گروه بندی به راه افتاد. ورودی های جدید در ردیفی بس طویل ایستاده بودند و با استرس خشتک می‌جویدند٬ داخل سرسرا چهار ردیف میز چیده شده بود که طولشان بنا بر نیاز هر گروه کش و قوس میـ ـآمد و در کل صحنه نوستالوژیکی را تداعی می‌نمود.
هری سرانجام به کلاه مذبور رسید. کلاه مامان دوز رو برداشت و روی سرش گذاشت. ناگهان فریاد زد:
- من از تاریکی می‌ترسم٬ جون دامبولی(دامبلدور فقید) چراغا رو روشن کنید.
کلاه که از این حرکت جلف هری به غایت قاطی بنموده بود آروم داخل مغز هری نجوا کرد:
- آروم باش بچه٬ اینـ ـکارا چیه آخه؟! کلاه سر خودت گذاشتی همه جا تاریک شده.
- واقعنی؟
- آره٬ واقعنی؛ حالا به جای این مسخره بازیا برو بشین روی صندلی قضاوت.
- چشم
بعد از گفتن این حرف به سمت صندلی ذکر شده حرکت کرده و با چندین و چند٬ کله معلق و آفتاب بالانس و غیره٬ سرانجام به مقصد رسید.
- خب بذار ببینم به کدوم گروه بفرستمت
-گیلی٬ جون من گیلی!
(ملت همیشه در صحنه همه با هم: گیلی گیلی آی گیلی ٬ دلم برات میره گیلی بیلی)
- خب بابا چه وضعشه راه انداختید؟! هری پاتر فرستاده شد به گروه گیلی نه چیزه ببخشید
گیریفیندور؛ باشد که آدم نه ببخشید جادوگر شوی
والسلام
و من الجیم ِ توفیق
جیمـ . ـموریارتی
__________________
یهویی به من الهام شد که شما در حد عالیست رول نویسیتان و به نصیحت احتیاج ندارید! 
تایید شد!
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
