۱- هدف و انگیزه تون از عضویت در محفل ققنوس؟!
صرفن گولاخ بازی

۲- سیاهی دل مرگخوارا رو با چه چیزی تمیز و پاکیزه میکنین؟
با شامپو بچه ی قررررچک؟

۳- چند مورد از فواید ریش پروفسور دامبلدور رو نام ببرید!
1.گولاخه
2.فانه
3.به عنوان پتو و لحاف می شه ازش استفاده کرد
4.خاصیت آنتی کچل داره

۴- خلاقیت سفیدتون رو به کار بندازین و سه تا لقب ناقابل برای ولدمورت اختراع کنین!
کچل دماغ فرفری
دماغ کچل فرفری
فرفر دماغ کچلی
(تازه فرفر کچل دماغی و دماغ فرفرکچلی و کچل فرفردماغی هم می شد، ولی تو لیست سه تا بود :دی)

۵- به نظرتون بهترین راه نابودی و از صحنه روزگار خارج کردن سیاهی و تاریکی چیه؟
سوسک بندازیم به زندگیشون

۶- با چه روشی ولدمورت رو به عشق دعوت میکنین؟
با یک سری روش های گولاخ که از گفتنشون معذورم.

۷- اسم رمز ورود به دفتر پروفسور دامبلدور؟
گولاخسموکهمر


به به! ادی کارمایکل! کرنر، آفساید، ضربه ایستگاهی، گل با دست، برگردون ابراهیموویچی اصن! از اینورا؟
خوش برگشتی ای مبتلا به گولاخیسم و همریسم و اسموکیسم و ایضا، سوسکیسم!
بیا تو، بیرون سرده، شومینه هم نداریم اینجا متاسفانه! ولی عوضش هاگرید رو داریم! هااا میکنه تو صورتت، گرم میشی، خیلیم عالی! از صدتا شومینه خونه آقا کچل اینا هم بهتره! با صرفه جویی بیشتر!
تایید شد!

سلام آقای ولدمورت :دی خوبی شما؟ :دی خسته نباشی قربان :دی

خواستم بگم بین من و این بینفشه یه دوئل برقرار بشه مثلن :دی بعد اینکه اگه همین امشب سوژه می دین، تایمش باشه تا آخر فردا. اگر هم امشب ندادین و مثلن فردا می دین، تایمش رو تا آخر جمعه در نظر بگیرین :دی تو پرانتزی هم که وجود نداره بگم که این شرط و شروط های حاج خانومه :دی والا من تا آخر همین امشب هم راضی بودم، ویول راضی نبود :دی

منم یه چیزی بگم. اینکه می گیم قهرمانای کتاب گریفیندوری بودن و داستان حول اونا می چرخید، دلیل نمی شه رولینگ بقیه گروه ها رو حساب نکنه و بهشون نپردازه.

ببینین رولینگ یه محیط و دنیایی خلق کرده. اومده گفته یه مدرسه ی جادویی داریم با چهارتا گروه. و ما تا کتاب چهارم اصلن نمی دونستیم مدرسه های دیگه ای هم هستن و اونایی که توشن چه جور عادمایی ان. وقتی دنیاسازی می کنی، باید به یه حدی از کمال برسونی. از توی کل دنیای رولینگ، ما فقط کوچه ی دیاگون و تالار گریف و اتاق دامبلدور و چن تا از کلاسا رو دیدیم. دنیاسازی باید به یه حدی از کمال برسه و بعد ولش کنیم. حتی ریک ریوردن هم این اصل رو رعایت کرده. یارو دوازده تا اتاق داره توی کمپ دورگه و اونوقت تقریبن تا جایی که به داستان لطمه نزنه هم اعضاش رو می عاره تو داستان و هم مثلن کابین ها رو معرفی می کنه. حتی تو قهرمانان اولمپوس هم به همون حد توضیح درباره ی کمپ ژوپیتر پرداخته و تقریباً سطح خوبی از دنیاسازی داشته تو مجموعه ی خاطرات خاندان کین. درسته داستان هری پاتر به صورت روایی خیلی کامل تره و شخصیت هاش محبوب تر، ولی این ریوردن بود که از همه ی شخصیتا استفاده می کرد و دنیاسازیش جامعیت بیشتری داشت نسبت به هری پاتر.

+حالا تام ریدل درست می گه، یه سری چیزا رو نباید مقایسه کرد. ولی داستان لوتر چی بود مگه؟ عملا یه سیر بیشتر نبود، ولی نویسنده اون رو یه جاهایی حتی به سه تا سیر تبدیل می کرد که به صورت موازی پیش می رفتن، کلی دنیاسازی کرد (کاری به بقیه ی کتابهاش ندارم که جهانش رو تکمیل می کنه، فقط خود لوتر) و تصویر جامعی به ما ارائه داد. حالا درسته هم تالکین انگلیسی بوده و هم رولینگ، منتها خب تالکین کجا و رولینگ کجا. افکارشون مشخصن با هم فرق داره، اما قدرت دنیاسازی رولینگ خیلی پایین تر از تالکین و حتی ریوردن بوده تو اکثر مواقع. حالا دنیاسازیش که تو کتابای جدیدش بهتر شده، اون نثر خاص رواییش رو به نظرم از دست داده.

به نظرم این قضایای ضعف دنیاسازی و گریفیندور سالاریه به هم مربوطن. شاید رولینگ می خواسته کار خودش رو راحت تر کنه و فقط رو یه گروه مانور داده، شاید هم اصلا به این قضیه دقت نکرده و همینجوری یه کله داستان رو برده جلو :دی

عاقا :) هری پاتر تو سبک خودش و تو سن خودش بهترینه. دلیل نمی شه بهتر از ارباب حلقه ها باشه. و این لیستی هم که نوشتین هم بر اساس فروشه. قاعدتن تعداد فروش پراید خیلی بیشتر از 206ئه، ولی شما بگین کدومشون بهتره؟

و خب من کلاسیک پسند نیستم، فقط خیلی وقته چیزای خوبی نوشته نمی شه. هانگر گیمز و دایورجنت و د میز رانر و اینا خیلی خوب نیستن. اگه شما کسی رو دیدی که بشه گفت مث رابرت جردن یا دیوید گمل می نویسه و امروزیه، به من بگو برم طرفدارش شم :دی نیست :دی و خب رولینگ هم نشون داد قدرت قلمش به خوبی دوران نوشتن هری پاتر نیست. خلأ ناگهانی در کل تو یه لول دیگه ایه. رولینگ می تونه رمان کارآگاهی خوبی بنویسه و تو هری پاتر هم این رو نشون داده، اما مشخصا هری پاتر تو دوره ای اومد که جو خوبی براش به وجود اومد و خب نویسنده هم کم براش مایه نذاشت. اما اون دوران تموم شده. ضمن اینکه تاکید می کنم، بذار یه کم زمان بگذره تا ببینیم هری پاتر همینجوری در سطح می مونه یا نه.

در جواب به اورلا بگم که هری فقط قهرمان نبود. نویسنده چهارتا گروه درون هاگوارتزی و دو تا گروه محفل و مرگخوار داشت که هری به نمایندگی از همشون گولاخ بازی در می آورد. هری نماینده ی گریف بود. دامبلدور قبلش نماد محفل بود. این ینی اینا دقیقن یاروهای ایده عال اون گروهن و اون گروه برتره، و الا دلیلی نداره قهرمان تو اون گروه نباشه و این گروه مال قهرماناس. اصن این یه تفکر کاملن انگلیسی هم هس.

خب گبریل شما داری کودک و نوجوان رو باز با هم قاطی می کنی :دی هری پاتر برای تینیجر هاست و نارنیا برای کودکان زیر ده سال. نارنیا یه فیری تیله، هری پاتر ادونچرگونه اس. اصن قیاس اینا مث قیاس یه بوگاتی با مینی کوپره هر کدوم تو نوع خودش برترینن، ولو اینکه نارنیا مشخصا خیلی خیلی برتر از هری پاتره و فروش نشونه ی کیفیت نیست. توایلایت و هانگر گیمز مشخصا ارزش ادبیشون خیلی پایین تر از نارنیاس و د فالت این اَور استارز هم که ضایعه خیلی کتب بهتری ازش هس :دی

و اون جمله ای که هم بولد کردی، هم سایزش رو بیشتر کردی و سبزش هم کردی، مشخصا اشتباهه :دی گریفیندور سالاری علت فروش زیادش نبوده. قهرمان سازی و انگلیسی بودنه دلایل مهم تری ان. در کل این بحث فروش هری پاتر یه بحث طولانی و فلانیه که خب آف تاپیک می شه.

بحث گریفیندور سالاریه که خب مشخصن همه مون موافقت کردیم. رولینگ یه گروه برتر ساخته با یه قهرمان و بقیه رو حساب نکرده. نارنیا هم از هری پاتر بهتره :دی این که فن دو آتیشه ی هری پاترباشی، باعث نمی شه هری پاتر از همه ی کتابا بهتر باشه :دی اصن احمقانه اس بگی هری پاتر از ارباب حلقه ها بهتره، خیلی بی فکریه اصن :دی این لیست صرفن بر اساس فروش کتاباس و همین. اصن لیستی که رتبه ی نوزدهمش دایورجنته و نیروی اهریمنی اش فیلیپ پولمن رو گذاشته پونزدهم ینی فاقد اعتباره :دی

من اصن نمی دونم شما کدوماش رو خوندی که داری اینطوری می گی :دی


ضمن اینکه مردی که می خندد از ویکتور هوگوئه، نه شکسپیر :دی

بعدشم این یادم اومد که شما چرا این قضیه ی تاریخ انتشار کتاب رو مبدا قرار نمی دی؟ :دی مردی که می خندد، جنگ و صلح، اسکارلت، غیره و غیره، همه برای قبل از قرن بیستمن. هری پاتر پونزده ساله منتشر شده. هانگر گیمز کمتر از ده سال، دایورجنت چهار سال، توایلایت هم ده سال. تاریخ هم توی فروش تاثیر داره و هم توی خود نوع کتاب و نوشتنش. ضمن اینکه مخاطب دایورجنت و توایلایت و هانگر گیمز، به دلیل دختر بودن نویسنده هاشون، اکثرن فمنیستن :دی تازه بیشترشون دخترهای زیر هیژده سالن که کتابای دیگه ای هم نمی خونن و می گن همینا عالین.

نارنیا خیلی هم بهتره :دی

نقل قول:

خب من نمی دونم شما با گفتن "هری پاتر هری پاتر شد و نارنیا و هابیت فقط فیلمشون گرفت این دو کتاب به عنوان کتاب در حد بالایی قرار ندارن" چی می خواین بگین :دی مشخصاً هابیت سطحش بسیار بالاتر از هری پاتره و توی فیری تیل های کودکان نارنیا حرف اول رو می زنه :دی مثل اینه که بگیم چون مارول پرفروشه، خیلی از دی سی بهتره. نه خیر، فروش و هوادار زیاد نشونه ی کیفیت نیست، مثل توایلایت که خوب فروخته، اما مشخصا نه ارزش سینمایی داره فیلمش و نه کتابش ارزش ادبی.

نارنیا تو زمان خودش خیلی هم پرفروش شد، طرفداراش هم یا مردن یا داره بهشون اضافه می شه. شما داری بر مبنای ایران می گی این رو. نارنیا و هابیت کاملاً پرفروشن خارج از کشور. حتی توجهتون رو به این خبر جلب کنم از سایت آردا که این کتاب (هرچند عتیقه) داره با همچین قیمتی به فروش می ره و خب سری کتابای لوتر و داستان های ناتمام و هابیت و غیره مدام دارن تجدید چاپ می شن.

درسته هری پاتر پرفروشه و اگر بخوایم پنج داستان تینیجری خوب رو اسم ببریم، قاعدتن هری پاتر رو هم می آریم، اما صرفن دفاع کنم که سطح هابیت و نارنیا خیلی بالاتر از این حرفاس :دی هری پاتر ده پونزده ساله منتشر شده. بذار مث مث هابیت هفتاد و پنج سال و مث نارنیا شصت و پنج سال از تاریخ انتشارش بگذره، بعد ببین فروشش همین می مونه یا نه. همین الان نسل جدید جای اینکه از هری پاتر حمایت کنه، داره می گه پرسی جکسون خیلی بهتره. چرا؟ چون جدیدتر و به روز تره.

پ.ن: یه کمی هیجان زده شدم، شما به دل نگیرین

صرفن خواستم پارازیت بندازم که مخاطب هری پاتر نوجوانه. ولی مثلن تو کتاب کودکی مثل نارنیا یا هابیت همچین بساطی نیس، در صورتی که مشخصا بچه خیلی ذوق می کنه ببینه یه قهرمان گولاخی همه رو له و لورده می کنه و همه با خوشحالی می رن خونه و شیر و کیک می خورن و مسواک می زنن و می خوابن. تازه اگه مسواک نزنن شاید بیشتر هم ذوق کنن.

نارنیا دقیقن وسط قرن بیستم نوشته شد و هابیت ده دوازده سال قبلش. نثر و داستان کتاب ها هم همگی کودکانه ان، حالا کاری نداریم نارنیا کپی از انجیل بود یا داستان پشت هابیت به طرز خوبی مخوف و بزرگساله، قضیه اینه که اینا برای کودکه. ابدن همچین بردن هایی وجود نداره و ملت هم توشون می میرن و خیلی ناراحتی هم دارن. بعد اونوقت یه کتاب نوجوان که تو قرن بیست و یکم نوشته می شه باید پیرو قانون قرن هیجده و نوزده باشه که همیشه قراره خیر خیلی گولاخ بدی رو ببره؟

از یه دید دیگه بحث رو ببینیم. هری پاتر داستان تینیجریه، درست. ولی ما که بزرگسالیم و نویسنده اش هم بزرگسال. قاعدتاً یه انگلیسی هم حرفی رو بی منظور نمی زنه، مخصوصن اگه نویسنده باشه. ینی یارو یا یه تیکه میندازه، یا حرکت نژادپرستانه می زنه، یا ژانگور انگلیسی در می عاره یا... چیزه بحث سیاسی نکنیم پلیس فتا ما رو می گیره قضیه اینه که نمی شه یه کتاب رو نقد کرد اگر بخوای از دید مخاطب خاص اون کتاب بهش نگاه کنی. باید منتقدانه عمل کنی و ینی همه ی جوانب رو در نظر بگیری.

و خب واقعن منطقی نیس که بگیم به خاطر مخاطب هری رو قهرمان کرد و گریفیندور رو گولاخ ترین گروه کرده و بقیه گروه ها هم از بقال سر کوچه کم اهمیت تر بودن. نه داستان یه فیری تیله و نه خواننده هاش بچه های هشت تا ده سال و نه نویسنده اش مال قرن هیجدهم.

خب این قضیه به شدت واضحه. ینی عملاً یه سوژه ی ضایع برا ترولینگ و عکسای فانه. چرا؟

خانم رولینگ یه گروه درست کرده که نمادش شجاعته و همونطور که مشخصه، این گروه به یه قهرمان نیاز داره. مشخصاً هم قهرمان این گروه ایده آل و گولاخ، کسی نیست جز مین کرکتر کتاب که هری پاتر خودمونه :دی

این آقا هم یه اخلاقای شوالیه طوری داره. ینی چی؟ ینی شجاعتی به خرج می ده که در واقع حماقته و صرفن یه سری صحنه های اکشن می سازه که نویسنده باهاش حال می کنه. اگه بخوایم یه مثال مشابه بزنیم، مستقیم می ریم تو دهن پرسی جکسون که دقیقن یه همچین چیزیه. پرسی از اون قهرمانای شمشیر به دستیه که نه اهل مطالعه اس و نه اهل تیراندازی و آواز و فلان و بیسار، صرفن ساخته شده تا بجنگه و له کنه و علی رغم میل باطنیش ( ) قهرمان کمپ بشه. حالا هری یه کم مغرورتره که خب می شه گفت چون انگلیسیه یه کم بد بار اومده حالا بماند که لوسش کردن گفت پسر برگزیده و د بوی هو لیود و فلان و بیسار :دی

ما هفت جلد کتاب می خونیم از هری پاتر. هفت تا ماجرای دنباله داره... توشون چه خبره؟ هری پاتر گریفیندور رو قهرمان هاگوارتز می کنه و همه خوشحال و خندون می رن جشن می گیرن. گروه اسلیترین اصلا شخصیت خوبی نداره، ریونکلایی ها به جای اینکه خیلی شاخ باشن (چون مشخصا عقل همیشه به زور و شجاعت برتری داشته) عملاً نقش کلم پخته رو ایفا می کنن (حالا چوچانگشون استثنا تشریف دارن :دی) و هافلپاف به طرز خیلی ضایعی محوه. این عملاً داره می گه هاگوارتز یه گروه شاخ داره و یه گروه رقیب که خیلی چپر چلاغن و شاخ ما همیشه قویه. منتها به نظرم این به خاطر بد بار اومدن رولینگه... بالاخره حاج خانوم انگلیسیه دیگه، حس می کنه خیلی برتره :دی

اینه که همش تقصیر ضمیر ناخودآگاهه و اگه به ریشه برگردیم، همش تقصیر فرویده


+من پستم رو نخوندم، احتمالا به یه قضیه چن بار اشاره کردم، منتها همینه که هس

با کی؟

با عباس معصومی

منم اومدم پیشنهاد بدم تازه، چی فک کردین؟

نمی شه یه سیستم لایک و دیسلایک بذارین؟

+سیستم عاو ا داون هم بزارین قبوله :)))))