هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل




Re: زمين مسابقات هافلپاف!
پیام زده شده در: ۰:۳۵ جمعه ۹ اسفند ۱۳۸۷
#1
در مقابل


همش تقصیر پیوز بود. بسکه تا نصفه شب هی از لای در و دیوار رفت تو و اومد بیرون و هووووو کشید و دخترا رو ترسوند، هیچ کدومشون نتونسته بودن شب رو خوب بخوابن. به آسپم نمی شد چیزی گفت. کی جرات داره شب قبل از مسابقه بره سراغ کاپیتان و چغلی پیوز رو بکنه؟ اگه پیوز حسابشو نرسه، آسپ حتما پوستشو می کنه!

دنیس تنها کسی بود که خوابش به هم نخورده بود. حتی پیوزم که یه روحه از جفت پاهای دنیس می ترسه. ولی اما دابز، نیمفا و بتی خمیازه کشون جاروهاشونو برداشتن و بدون اینکه برای صبحانه برن به سرسرا، یه راست رفتن توی رختکن که قبل از اینکه بازم پیوز سروکله اش پیدا بشه و به طرز لباس پوشیدنشون گیر بده، آماده باشن.

درست دقیقه ی آخر آسپ پیداش شد:
-خب به خاطر اینکه آنتونین رفته مصاحبه ی گزینشی تا به سمت جدیدش منصوب بشه، امروز نمی تونه توی بازی شرکت کنه و به جاش دیگوری اومده. درنتیجه تاکتیک بازی عوض میشه!

جیغ همه دراومد. دو هفته بود داشتن خودشونو با تاکتیک قبلی هماهنگ می کردن و پوستشون کنده شده بود. ولی دیگه چاره ای نبود. تاکتیک جدید به سرعت توضیح داده شد:
-پیوز، بتی و نیمفا، امروز شما سه تا باید تا می تونین از سمت راست حمله کنین. اونجا منطقه ی استرجسه و چون معمولا حواسش به منوی خودش پرت میشه، میتونین راحت تر گل بزنین. زیاد به جیمز نزدیک نشین چون جیغاش ممکنه بهتون آسیب بزنه. اِما تو هوای کورمک و آلبوس رو داشته باش. سدریک مواظب تد ریموسه چون تند و تیزتر از بقیه ی گریفیندوریاست و خطرناک تره.

اِما غر زد:
-من یه نفری مواظب دو نفر باشم؟

آسپ با جدیت به اما نگاه کرد:
-اون دو نفری که میگی یکیشون یه پیرمرده و اون یکی هم یه پسربچه. اگه خیلی برات مشکله تدی رو بذارم برای تو؟

اِما از غرولندی که کرده بود پشیمان شد. آسپ ادامه داد:
-من خودم از پس پرسی برمیام. قلقش دست خودمه. کافیه یکی از بچه های جذاب هافل مدام تشویقش کنه، دیگه اسنیچو یادش میره.

همه به سمت زمین حرکت کردند و بازی شروع شد. به محض آغاز بازی، نیمفادورا متوجه اتفاقی غیرعادی شد. قرار بود از سمت استرجس حمله کنند ولی استرجسی توی زمین دیده نمی شد!!!

بازیکنی با شباهت خارق العاده به آلبوس دامبلدور، منتها آلبوسی بدون عینک، مدام دور زمین می چرخید و با فریاد، کلمه ی «جونیور» رو به کار می برد و به بلاجر ضربه میزد. چه بلاجر بزنی* هم داشت!

نیمفادورا به بتی نگاه کرد و بتی هم به نیمفا. بعد دوتایی به پیوز نگاه کردند که همونطور که کوافل رو توی دستش داشت، با دست دیگه و طوریکه داور نبینه به بازیکنای حریف بمب کود حیوانی پرتاب می کرد. نیمفادورا و بتی به طرفی پرواز کردن که جیمز سیریوس درحال زدن جیغ های خفنزی از شدت هیجان بود. کلا اون قسمت ورزشگاه کاملا خالی شده بود و حتی گریفیندوریا هم اونورا پیداشون نبود.

بتی و نیمفا هرکدوم یه طرف جیمز سیریوس قرار گرفتن. چون هردوشون گیج خواب بودن، حوصله ی جیغ رو نداشتن و بنابراین بتی زیر لب «سایلنسیو» رو زمزمه کرد و صدای جیغ به طرز دلنشینی خاموش شد. جیمز سیریوس جثه ی ریزه میزه ای داشت و تنها جیغش بود که جلوی فعالیت حریف رو می گرفت. با اینکار دیگه خلع سلاح شده بود و نیمفا و بتی به راحتی تونستن پشت سرهم و به نوبت گل بزنن.

اِما دابز به راحتی از پس دامبلدور و کورمک برمی اومد ولی ضرباتی که تد ریموس به بلاجر میزد، بدجور مزاحم بتی و نیمفادورا بود. پیوز به سدریک نگاه کرد که ببینه چرا تد ریموس رو کنترل نمی کنه که متوجه شد سدریک و چو چانگ (که توی تماشاچیا نشسته بود) دارن برای هم اشارات عاشقانه می فرستن و کلا از سوژه پرتن. پیوز یه کود حیوانی به طرف چوچانگ پرتاب کرد که درست لحظه ای که داشت به لطیفه ی سدریک می خندید و قهقهه میزد، توی دهانش جا گرفت و رنگش کبود شد.

سدریک با عصبانیت به طرف پیوز برگشت ولی ضربه ی بلاجری که از آبرفورث دامبلدور بهش خورد، باعث شد حواسش به بازی برگرده و با خجالت، به وظیفه ی خودش عمل کنه.

بازی به طور پایاپای پیش می رفت. البته هافل خیلی زود جلو افتاد و همه معطل مونده بودن که چرا آسپ اسنیچو نمی گیره؟ چشم گردوندن و آسپ رو دیدن که همراه پرسی ویزلی روی جاروهاشون نشستن و درمورد یه مسئله ای پچ پچ می کنن. پیوز داد زد:
-آسپ اسنیچ کجاست؟

پرسی دستشو دراز کرد و گفت:
-ایناهاش باب! لازمش داری؟

داور ابتدا با این حالت به صحنه خیره شد و بعد توی سوت خودش فوت کرد. نتیجه 300 به 280 به سود هافل بود ولی چون معلوم نبود پرسی دقیقا کی اسنیچ رو گرفته، اسنیچ از کجا پیدا شده، تو جیب کی بوده، چرا یکی از بال هاش شکسته، چرا رنگ آسپ زرد شده، چرا نویسنده اینقدر فضوله و هزاران مساله ی دیگه داور بازی رو ناتمام اعلام کرد و تصمیم گرفته شد که مسئله توی شورای هاگوارتز مطرح و فیلم مسابقه بازبینی بشه!

*معادل دستِ بزن مشنگ ها!


ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۹ ۰:۴۲:۲۶
ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۹ ۱۴:۰۸:۳۲

همه چی فدای رفیق!


Re: كلاس معجون سازي
پیام زده شده در: ۱۵:۱۶ پنجشنبه ۸ اسفند ۱۳۸۷
#2
1- معجون های ضروری در چه مواقع و حالتی استفاده میشن ؟! ( حداقل 5 حالت ) با ذکر توضیح - 15 امتیاز

1- وقتی که به شدت اعصابمون خورد شده و فکر می کنیم همه ی دنیا باهامون دشمنن اونم درحالی که ما خیلی گولاخیم و می تونیم بترکونیم و خلاصه خیلی خفنیم، لازمه کمی معجون توهمیوس خفنیوس رو توی دهنمون کامل بچرخونیمش و بعد هم اونو قرقره کنیم و روی اولین عکسی که از خودمون دیدیم تفش کنیم. به محض اینکا این معجون روی عکس مورد نظر (که حتما لازمه از خودمون باشه) ریخته بشه، باید با حالت سوزاننده ای مث اسید، اون عکس رو از بین ببره و همراهش توهمات خودبزرگ بینی ما هم رفع میشه. اگه این اتفاق رخ نداد، نشون دهنده ی اینه که فروشنده ی معجون سرمون کلاه گذاشته یا ما چنان توی خودبزرگ بینی غرق شدیم که قابل معالجه نیستیم.

2- زمانیکه درست در معرض یه امتحان، یا کنفرانس سخت جلوی همکلاسیا و یه معلم بداخلاق (ابدا مورگانا مورد نظرم نیست ) قرار گرفتیم و از شدت استرس نزدیکه به مرلین بپیوندیم، کافیه مقداری معجون کلریوس دیازیام پوکسایدیوم رو توی آب بریزیم و نیم ساعت قبل از اون چیزی که باعث استرسمون میشه، بنوشیم. اثرش صد در صدیه. سر شفادهنده ی سنت مانگو که دوست صمیمی آرتور ویزلیه بهم تضمینشو داده.

3- وقتی دچار عشقولانسی مفرط شدیم و ریموس عزیزمون بهمون توجهی نمی کنه و داره حالات تغییر شکلی خودشو می گذرونه، حتما باید از معجون عشق استفاده کنیم. اهمیت این معجون به اندازه ایه که باید اول می نوشتمش. ولی خوب... از دستم در رفت.

4- وقتی پسر کوچولوتون موقع تغییر شکل گرگینه ایش دچار درد بسیار شدیدی میشه و دیدن رنج و ناراحتیش براتون زجرآوره، کافیه از معجون پیچیده ی relaxioum were wolfious استفاده کنین. این معجون به هیچ عنوان خوراکی نیست. باید تمام بدن پسر کوچولومون رو باهاش ماساژ بدیم. درنتیجه به نیروی بدنی بسیار زیاد پدرانه و محبت مادرانه ی خالص نیاز هست.

5- و درآخر، درصورتیکه یک امتحان بسیار سخت در پیش دارین و ابدا چیزی بارتون نیست، هیچ استرسی هم ندارید و کاملا ایمان دارید که حتما شوت میشین و به ترم بعدی ارجاع داداه میشین، لازمه از معجون کراسیوم اسکال داگری استفاده کنین. با ریختن این معجون توی شیشه ی مرکبتون، تمام جواب ها از نوک قلم پرتون به طور خود به خودی روی ورقه نوشته میشن.


2- تاریخچه ساخت اولین معجون ضروری چطور بود ؟! - 15 امتیاز

تاریخچه ی اولین معجون ضروری برمیگرده به زمانی که یه ساحره ی جذاب به نام ایو (همون حوای خودمون!) تصمیم گرفت یه جادوگر نیمه جذاب به نام آدام رو تور کنه. این شد که با مخلوط کردن بعضی خرت و پرت ها اولین معجون عشق رو ساخت که چون خیلی ابتدایی و غیرماهرانه بود، تنها تونست به اندازه ی خوردن یه سیب از یه درخت دووم پیدا کنه.

البته علت این کار مادام ایو هنوز معلوم نشده. چون هیچ لزومی به ساختن این معجون نبود. هرچی باشه اون تنها ساحره ی موجود در دنیا بود و بالاخره آدام مجبور میشد بیاد منت کشی. ولی خوب... عشق هیچ وقت دلیل و منطق درست و حسابی نداشته!


همه چی فدای رفیق!


Re: كلاس دفاع در برابر جادوي سياه
پیام زده شده در: ۱۴:۳۶ پنجشنبه ۸ اسفند ۱۳۸۷
#3


همه چی فدای رفیق!


Re: كافه سه دسته جارو
پیام زده شده در: ۱۴:۳۴ پنجشنبه ۸ اسفند ۱۳۸۷
#4
- خوب بچه ها، همگی آماده باشین می خوایم بریم گردش.

فریادهای شادمانه اتاق پذیرایی منزل لوپین ها را لرزاند. تمام بچه های محفل با خوشحالی بالا و پایین می پریدند. رفتن به هاگزمید چندان اتفاق خاصی نبود، ولی به دلیل سختی شغل کاراگاهی، به ندرت پیش می آمد نیمفادورا همراه بچه ها به هاگزمید برود. اصولا گردش رفتن با یک مادر یا خاله ی سر به هوا و دست و پاچلفتی و بازیگوش، لذت خاصی دارد که نمی توان آن را با گردش های خشک و مقرراتی خانواده های جدی و اشرافی مقایسه کرد.

مورگانای کوچک، همچنان که به این مسئله می اندیشید، از اینکه دعوت تدی و جیمز سیریوس را پذیرفته و برای تعطیلات تابستانی به منزل لوپین ها آمده است احساس رضایت کرد. تدی که به تازگی با ویکتوریا به هم زده بود، دچار افسردگی ناشی از شکست در عشق شده بود و جیمز به مورگانا پیشنهاد کرده بود تا با همراهی آنها در تابستان، و با استفاده از روحیه ی شاد و بی خیال خود، به تدی کمک کند تا غم و اندوه خود را به فراموشی بسپارد.

همه به سرعت آماده شدند. نیمفادورا چنان سر به هوا و گیج بود که هرلحظه ممکن بود حرفی که زده فراموش و به وزارتخانه آپارات کند. مورگانا، تدی، جیمز سیریوس، آلبوس سوروس، رز و لیلی با شادی دست همدیگر را گرفتند و زنجیره ای ناگسستنی تشکیل دادند. تدی با مهربانی به مادرش می نگریست: مامی، چطوری میریم هاگزمید؟ آپارات می کنیم؟

- نه پسرم. فراموش کردی نصف شماها هنوز به سن قانونی نرسیدین؟

نیمفادورا طره ای از موهای بنفش خود را از جلوی چشمانش کنار زد و لبخند دلنشینی حواله ی پسرش کرد: ما باید از پودر فلو استفاده کنیم و این یعنی شما باید زنجیره تونو باز کنین.

- نـــــــــــــــــــــه!

غرولندی از طرف همه ی بچه ها، ولی بی فایده. جیمزی پیشنهاد کرد: لااقل دوتا دوتا بریم. تنهایی توی شومینه ایستادن حس خوبی نداره.

- اشکالی نداره. یادتون باشه که واضح و آشکار بگین « کافه ی سه دسته جارو ». باشه؟

جیمزی سرخوش خندید و به سرعت دست تدی را گرفت. با هم وارد شومینه شدند. تدی پودر فلو را به زمین زد و همچنان که دست جیمزی را محکم گرفته بود، نام مقصد را بلند و واضح گفت. با شعله ی سبز رنگ، هردو ناپدید شدند. نیمفادورا به مورگانا نگاه کرد. مورگانا دست آلبوس سوروس را محکم در دست خود گرفته بود. قلب نیمفادورا برای این دختر تنها که به محض گشودن چشمانش در این دنیا از نعمت پدر و مادر محروم شده بود، به درد آمد. دو نوجوان با هم وارد شومینه شدند. آلبوس سوروس پودر فلو را بر زمین پاشید. آلبوس سوروس پاشید؟ اما چرا به جای کافه ی سه دسته جارو کلمه ی هاگزهد را به زبان آورد؟

نیمفادورا جلوی لیلی و رز را گرفت: بچه ها همین جا بمونین. فعلا جایی نرین تا برگردم.

آنچه بعد رخ داد برداشتن مشتی پودر فلو، ایستادن در شومینه و به زبان آوردن کلمه ی هاگزهد توسط نیمفادورا بود.

هاگزهد

مورگانا با تعجب به آلبوس سوروس نگاه کرد: آسپ، اینجا که سه دسته جارو نیس. مطمئنی درست تلفظش کردی؟

آسپ به مورگانا لبخندی زد: آره خوب. من و تو الان توی هاگزهد هستیم.

- آخه چرا؟ جیمزی و تدی الان توی سه دسته جارو منتظر ما نشستن.

- خوب اینجا یه نفر هست که می خواد تو رو ببینه و باهات حرف بزنه.

پیکر تیره ای از میان تاریکی ظاهر شد. پیکری با ردای سیاه... نه سفید... نه! این ردا هر لحظه به رنگی در می آمد و پیکر ناشناس، کم کم ظاهر شد. مورگانا با حیرت، زیرلب زمزمه کرد: مری باود؟

مری باود با لبخندی مهربان به مورگانا نزدیک شد: خیلی وقت بود می خواستم هرچی توی دلمه بهت بگم مورگانا.

مورگانا با خشم از او دور شد: نه! من ازت متنفرم. نمی خوام باهات حرف بزنم. حرفات ارزش شنیدن ندارن.

مری باود: لازم نیست خودتو احمق ترین فرد حاضر نشون بدی.

آسپ: به حرفاش گوش کن مورگانا. من بهش اعتماد کامل دارم.

مورگانا به آسپ خیره شد، برادرخوانده ی عزیزش. به آرامی زمزمه کرد: هممم... حالا که تو میگی، باشه. به حرفاش گوش میدم.

به مری نزدیک شد و در یک قدمی او قرار گرفت. مری دستش را به طرف مورگانا دراز کرد. مورگانا تصور کرد که می خواهد با او دست بدهد ولی در یک لحظه، چهره ی مری موجدار شد. مورگانا فریاد کشید: اُل!!!

ولی دست مری گلوی مورگانا را گرفت و با شدت فشرد. جسم نحیف مورگانا لحظه ای دچار تشنج شد و کمی بعد بی حرکت از پا افتاد. آسپ به مری نگاه کرد: از شرش خلاص شدیم بالاخره.

صدایی بغض آلود از پشت سر جواب داد: و خودتونو هم همراهش نابود کردین.

هردو رو گرداندند. نیمفادورا با چشمانی پر از اشک چوبدستی را به سمت آن دو گرفت و با اطمینان قلبی بانگ برآورد: مولیاس!


ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۸ ۱۴:۳۹:۲۰
ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۸ ۱۷:۵۵:۴۶

همه چی فدای رفیق!


Re: من کیستم؟من چیستم؟
پیام زده شده در: ۱۸:۲۱ چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷
#5
بلد نیستم بنویسم... ولی ادعام خیلی بالاست.
ادب ندارم... ولی به بقیه گیر میدم که بی احترامی می کنن.
همه رو مسخره می کنم... ولی میگم مسخره کردن بلد نیستم.
دروغ میگم... ولی ادعای صداقت دارم.
وقتی کم میارم، به هرکی دلم بخواد توهین می کنم ولی کسی نباید بهم بگه بالا چشمت ابروئه!!!
.
.
.
.
.
هنوز نشناختین؟ بابا خیلی ضایع معلومه من کی هستم! یه نیگا به چت باکس هوشتونو تقویت می کنه!!!!!!


همه چی فدای رفیق!


Re: خانه شماره دوازده گریمولد(محفل ققنوس)
پیام زده شده در: ۱۸:۱۲ چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۸۷
#6
ریموس روشو کرد طرف جرج کلونی: مگه تو توی هالیوود کار نمی کنی؟

جرج با تردید به ریموس نگاه کرد، انگار که می خواد بگه نه، ولی مجبور شد اعتراف کنه: چرا. همون دور و ورام.

- خوب پس تو حتما بقیه ی هالیوودیا رو می شناسی.

- خوب، همشونو که نه! ولی بیشتریا رو. اگه اطلاعات بیشتری در اینمورد بخوای، می تونی با مدیر برنامه هام صحبت کنی.

گرابلی با بی حوصلگی پروند: مدیر برنامه دیگه چه کوفتیه باو! بگو ببینم بینشون کسی رو ندیدی که مشکوک باشه؟

جرج کلونی تو فکر فرو رفت. یعنی حالا وقت نجات پیدا کردن بود؟ مرلین بگم چیکارت کنه جیمز سیریش که منو دعوت کردی و به جای انکه یه خورده بخندم، انداختی منو تو هچل.... یه کوچولو بعدش: آهان. یادم افتاد. یه فیلمی چن سال پیشا توی هالیوود ساختن که توش طرف نقش یه خوناشام رو بازی می کرد. با هواپیمای سسنای خودش می رفت کشورای مختلف و ملتو می کشت و اینا! ولی یه چیز عجیبی که توی اون فیلمه بود، خیلی از سیاهی لشکرای فیلم دیگه پیداشون نشد و نیومدن پولشونو بگیرن.

ملت محفل با دهن باز به جرج کلونی چش دوختن: بعد هیشکی نگفت این جریان چقده مشکوکه؟

- نه! چون کارگردان خیلی خوشحال بود که توی هزینه هاش صرفه جویی شده، درنتیجه پیگیر ماجرا نشد. به ماهام که مربوط نبود.

دامبلدور که از شنیدن این جریان خیلی شاکی شده بود فورا روشو کرد طرف محفل: زود میرین آماده میشین که بریم تو اون مملکت خراب شده ی یانکیا ببینیم چه خبره. فقط وسایل ضروری رو بردارین. چون راه دوره نمی تونیم آپارات کنیم. مجبوریم از کشتی استفاده کنیم. جیمزی، تدی، شما همراه جرج برین و اسم تهیه کننده و کارگردان اون فیلمو پیدا کنین. نمی خوام وقتی می رسیم ینگه دنیا، از همه جا بی خبر باشیم.

همه به سرعت رفتن که وسایلشونو آماده کنن. جرج کلونی رفت توی ایوون و گوشی موبایل مشنگی خودشو برداشت و یه شماره گرفت. از اونور:

- شما با قصر کنت دراکولا در ترانسیلوانیا تماس گرفته اید. من درحال حاضر برای شکار از قصر خارج شده ام. بعد از شنیدن بوق، پیغام خود را بگذارید.

بوووووووووووووووووووووووق!

- هی، دراک! من مجبور شدم درمورد فیلمی که چن سال پیش بازی کردی یه کوچولو افشاگری کنم. بعدا یه تماس باهام بگیر ببینم چطوری رفع و رجوعش کنیم. فعلا بای!

گوشی رو قطع کرد و به اتاقش برگشت تا همراه جیمزی و تدی درمورد کارگردان و تهیه کننده ی فیلم صحبت کنه.

10 امتیاز


ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۷ ۱۸:۱۵:۴۵
ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۷ ۱۸:۱۶:۲۷
ویرایش شده توسط آلبوس دامبلدور در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۱۶ ۱۱:۲۰:۴۷

همه چی فدای رفیق!


Re: سرسرای عمومی
پیام زده شده در: ۱۷:۳۷ چهارشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۸۷
#7


Re: انفرادی
پیام زده شده در: ۱۷:۳۶ چهارشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۸۷
#8
- من بی گناههههههههههههههههم!

- آره، یکی تو بیگناهی یکی عمه خانوم من. زود ببرین و بندازینش توی سردترین سلول آزکابان!

- برات راحته از عمه ی خودت مایه بذاری؟ تو که عمه نداری!!!

کسی فریادهای حق طلبانه ی او را نشنید، و یا اگر شنید، اهمیتی نداد. موهای رنگینش را گرفتند و در عمیق ترین اندوه ژرف فرو بردند.

پوف! لعنت به پست جدی!

نیمفادورا همین که تهِ تهِ تهِ سلول پرت شد، چشاشو گردوند و یه بررسی سریع کرد. سلولش از سنگ یکپارچه ساخته شده بود و درنتیجه راه فرار یوخ!!!

سقفش؟ یه دو سه کیلومتری رفته بود بالا! عهههه! اینا کارگراشون چه زوری داشتن تا اون بالا سنگ انداخته بودن. غزه بزرگ شدن اینا؟

پنجره؟ اوهوم! یه پنجره ی دایره ای که سه تا میله از بالا تا پایینش کشیده شده بود. ارتفاعشم بد نبود. سه متر ناقابل فقط. تازه یکی از میله هاشم لق بود. تنها ایرادش این بود که قطر دایره ی پنجره همچین 20 سانت بیشتر نبود. باربی هم باشه نمی تونه ازش رد شه. ولی چش این دیوونه سازا کور! می زنه همون میله هاشم میکنه که مجبور شن بیان تعمیرش کنن. لااقل دلش خنک میشه.

تخت و یه صندلی چوبی که اون گوشه (اون یکی گوشه نه، این یکی) بود، زیر پاش گذاشت و رفت بالا. میله ای که لق بود کند. چه جالب. لای این میله یه چیزی جاسازی شده. یعنی چی می تونه باشه؟

ده دیقه بعد، دیوونه ساز اومد تا غذای نیمفا رو بهش بده و عبور نسیم رو از کنارش حس نکرد.

فردای همون روز

ریموس لوپین: نیمفا!

نیمفا: ریموس!

ریموس: با چه کلکی تونستی بیای بیرون؟

نیمفا: دست برقضا توی سلول قبلی سیریوس افتادم. چوبدستیشو که لای میله گذاشته بود برداشتم و خودمو شکل تو کردم و اومدم بیرون.

ریموس: چطور آدمایی که به عنوان سرپرست دیوونه سازا هستن تو رو که شکل من شده بودی نشناختن و دستگیر نکردن؟

نیمفادورا: آخه کی جرات داشت به یه گرگینه ی عجیب و غریب که مدام رنگ موهای بدنش عوض می شد نزدیک شه؟

پایان


همه چی فدای رفیق!


Re: كلبه سپيد (ماجراهاي دامبلدور و خانواده)
پیام زده شده در: ۱۶:۴۷ یکشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۸۷
#9
- عووووووووووووووو عووووووووووووووووو

- چیه تدی؟ چت شد یهو؟

- دارم جا رزرو می کنم که نوبت حرف زدنم بشه.

دامبلدور با بی خوصلگی دستشو تکون میده که یعنی: بنال!

تدی نوک پاش رو میذاره روی زمین و می چرخونه. دستاشم همراه بدنش تاب میده دور و برش و میگه: اهم... چیزه... ما که زورمون به اسمشو نبر نمی رسه.

دین توماس (که به طرز معجزه آسایی هنوز بچه مونده و تو هاگوارتزه) اعتراض می کنه: ما نوزده سال، شایدم بیست سال پیش ولدمورتو شکست دادیم. تاااااااااااااازه! اون نویل لانگ باتم هم تونست نجینی رو سر ببره و اینا!

- جیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ!

- چی شد جیمز سیریوس؟

- دین توماس اسم اسمشو نبرو برد!

تدی: خوب آخه اون دیگه اسمشو نبر نیست که!

دامبلدور نگاه عاقل اندر نقطه چینی از پشت عینک نیم دایره ایش میندازه: فرزندانم! درسته که ما در کتاب خیلی کارا کردیم، ولی باید هرکسی جایگاه خودشو بدونه. تام فقط برای من تامه و برای شما همون اسمشو نبره.

- جیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ!

- باز چی شد جیمز سیریوس؟

- اینجا که تاپیک دنیای وارونه نیست!

بچه های خوابگاه پسرونه ی گریفیندور با حالت به بحثشون ادامه میدن. دامبلدور مطابق عادت اخیری که پیدا کرده دستشو می بره طرف شیشه ی معجون مرکب پیچیده ولی با نگاه چپ چپ تدی و جیمزی یادش می افته که الان دیگه باید دامبلدور بمونه. تدی پیشنهاد میده: چطوره به بابای من نامه بنویسیم که نقشه ی غارتگرو از عمو جیمز بگیره و برامون بفرسته؟

جیمزی با ناباوری به تدی نگاه می کنه: یادت رفته که نقشه ی غارتگرو یه خانوم بی ریختی که اسمش شبیه بادی بود، بود، از وزارتخونه ی نگو و نپرسا اومد و از باب بزرگ من قاپید؟ بعدم داداش آلبوسم کلی گریه زاری کرد و اون خانوم بادی بودیه مجبور شد نقشه رو بده به داداشی من؟

- حیف! یادم رفته بود.

نویل لانگ باتوم پیشنهاد میده: چطوره من برم دم در تالار هافل از آلبوس سوروس نقشه رو بگیرم؟

دامبلدور مخالفت می کنه: که بعدش یکی رو بفرستیم دنبالت تا راه برگشتن به خوابگاه رو بهت یاداوری کنه؟

نویل با افتخار میگه: من دیگه راهو گم نمی کنم. سر راهم از دم در هاگوارتز تا خود همین تالار، یاس کبود کاشتم و راهو بهم نشون میده.

دامبلدور می پرسه: حالا نقشه ی غارتگر به چه دردمون می خوره یعنی؟

تدی توضیح میده: با اون نقشه می تونیم بفهمیم لرد سیاه هرلحظه کجاست و داره چیکار می کنه. بعد جاهایی که نیست و نمی تونه پیدامون کنه میریم خرابکاری می کنیم و بعد به هیئت مدیره اطلاع میدیم اوضاع اینجا نابسامانه و اونام از کار برکنارش می کنن و تو دوباره میشی مدیر هاگوارتز.

9 از 10.


ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۱/۲۷ ۱۷:۱۲:۵۷
ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۱/۲۷ ۱۷:۱۵:۵۵
ویرایش شده توسط آلبوس دامبلدور در تاریخ ۱۳۸۷/۱۲/۱ ۱۱:۵۳:۲۵

همه چی فدای رفیق!


Re: خبرگذاري سياه : VDNS
پیام زده شده در: ۱۶:۳۱ شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۸۷
#10
پیش درامد 1: این خبرگزاری رو برای فیلم خودم انتخاب کردم چون:

1- توی این سینما فیلما یا باید چاپلوسی یه نفر خاص رو بکنن یا سانسور میشن و یا به ناحق پاک میشن. دلشون می خواد! به کسی چه مربوط؟

2- اینجا و اینجا روزنامه اند و جای فیلم نگاه کردن نیستند!

3- اینجا اگه بذارم، آدمی که از تهمت زدن به دیگران خجالت نمی کشه، تهمت می زنه دستم با ناظرای اونجا توی یه کاسه است!!!

================

پیش درامد 2: کسی که پست من رو قبلا ویرایش و قسمت های مهمی از اون رو حذف و به اینوسیله به من توهین کرده بود، افاضات فرموده بود که:

در پست خودم از پیغام شخصی استفاده کرده بودم. پرفسور کوییرل هم فرمودند اجازه ندارم چه به شوخی و چه به جدی از حرف های مسنجر و پیغام شخصی توی پست هام استفاده کنم و آنیتا دامبلدور هم قسمت هایی که مربوط به پیغام شخصی بود رو برام مشخص کرده بودند. می خوام بگم:

1- زمانی می تونید بگید که من از پیغام شخصی استفاده کردم، که اونا رو نقل قول کرده باشم و عین عبارات رو آورده باشم و گفته باشم که مثلا (آسپ) همچین حرفی رو زده درحالیکه من هرچی نوشته بودم توی متن و درهم آمیخته با داستان بود و جدا از فیلم نبود!

2- سرتاسر قوانین انجمن های سایت و قوانین ایفای نقش رو زیر و رو کردم و ندیدم نوشته باشه که از پیغام شخصی ها نمی تونیم توی پست هامون استفاده کنیم. پس این فرمایشات چیزی جز یکطرفه نگری و (احیانا) پارتی بازی، به سود یه نفر خاص، چیز دیگه ای نیست!!!

پیش درامد 3: به من گفتن بچه های هافلپاف اعتراض کردن که پستم توهین به اونا بوده. من میگم پست من توهین به اونا نبوده بلکه یه افشاگری برای اونا بوده که بدونن کسی که از سابقه ی خودش سواستفاده می کنه و اونا رو که از حقایق اطلاعی ندارن به کارهای مطابق با میل خودش می کشونه، ارزشی برای اونا و شخصیت واقعیشون قایل نیست. تنها تا زمانی که حرفشو گوش کنن عزیزن و درغیر اینصورت از همه ی امکانات و نفوذش استفاده می کنه تا خرابشون کنه.

اینم اصل پست. قسمتی رو که فکر کردم ممکنه کمی دوستان هافلی منو برنجونه، کمی تغییر دادم. پیشاپیش از ناظر این انجمن عذر میخوام که اینجا پستم رو زدم. همونطور که قبلا گفتم؛ ناچار شدم بیام اینجا.
===========

دوربین جاده خاکی و پر پیچ و خمی رو نشون میده که یه کامیون از جلوی دوربین رد میشه و یه خروار خاک می پاشه روش. همراه با پایین ریختن خاک ها از روی دوربین، کلماتی شکل می گیرن:

برداشتی آزاد از:

دسته ی خاک پایین ریخته میشه ولی جیپ بعدی مهلت نمیده و دوباره خاک ها رو می پاشه روی دوربین. دوباره کلمات شکل می گیرن:

ضد و نقیض دانی چیست ؟!

بارون می گیره و خاک های روی دوربین به صورت گِل در میان و پایین می ریزن. کامیون بعدی یه گلوله بزرگ گلی رو توی دوربین پرتاب می کنه. کلمات باریکتری شکل می گیرن و همراه گِل پایین می ریزن:

بازیگران:

ایگور کارکاروف..... در نقش مدیر هاگوارتز
زنوفیلیوس لاوگود...... در نقش قلدر محل
آلبوس سوروس پاتر، مورگانا لی فای، مری باود ...... در نقش نخود
هرمیون گرنجر..... در نقش شاکی ردیف اول
آبرفورث دامبلدور..... در نقش جونیور و همزمان شاکی ردیف دوم
پرسی ویزلی....... در نقش هوچی
نیمفادورا تانکس......... در نقش مقتول
پیوز.......... درنقش .... نقشش بعدا معلوم میشه

گِل ها کاملا با بارون شسته میشن. صدای غرشی شبیه به صاعقه میاد و براثر عبود تانکی از دو میلیمتری دوربین، کل صفحه سیاه میشه. قطرات بارون به زور از لابلای گِل های سیاهرنگ راه خودشون رو باز می کنن:

نویسنده و کارگردان:

نیمفادورا تانکس

تصویربردارو فیلمبردار:
کلیه اعضای سایت (اینجا نور فلاش دوربین های دیجیتالی و غیر دیجیتالی بروبکس سایت از لای سوراخ هایی که بارون روی گل ایجاد کرده به چشم می رسه)

نورپرداز:
مدیران سایت (اخیرا متوجه شدم که اینا فقط نورها رو خاموش می کنن!!! )

سکانس اول

آلبوس سوروس روی یه صندلی نشسته و به پرسی اشاره می کنه . پرسی صندلیش رو با صدای وحشتناکی میکشه روی زمین و به او نزدیک میشه.

(نمای بسته از گوش پرسی و دهان آسپ.)

- ببین پرسی جون. من مدارکی دارم که ثابت میکنه وارث زوپس هستم. این مدارک موجوده، هر وقت هر جا لازم شد رو می کنم ولی فعلا باید فضا رو برای احقاق حق پایمال شده ام آماده کنم. همه فراموش کردن که من پسر عله هستم. همه فراموش کردن که در نهایت همه چیز به من میرسه، ازاون محفل ققنوس گرفته تا همین ارتش دامبلدور.حتی مدیریت هاگ و ریاست خونه ی ریدل هم متعلق به منه. هاگزمید یا دیاگون چی فرقی میکنه؟ همه ی املاک تقسیم شده ام به زودی بر میگرده به خودم.

پرسی سرش رو عقب میکشه و به چشمان سبز خیره میشه: - واقعا تنها وارث زوپس تویی؟

- چطور می تونی به حرفای من شک کنی؟ از من راستگو تر کی رو می شناسی؟ کی بیشتر از من اینجا زحمت کشیده؟ نگاه کن! با این سن کمم عین پیرمردا شدم. کمرو شکستن!

- راست میگی حق با توئه. آخی نازی. جیگر تو دائی بخوره! خودم کمرشون رو میشکنم. حالا چیکار کنم؟

- همین دیگه دائی. تو هم کمرشون رو بشکون.

این سکانس تموم میشه. در سکانس بعدی میبینیم که عده ای ممد و غیر ممد توی دفتر مدیر مدرسه جمع شدن و همه دارن با هم حرف میزنن. این همهمه با صدای فریاد ایگور خفه میشه.

- ســــــــــــــــــــاکــــــــــــــــــــت! شما هنوز احترام به مدیر رو یاد نگرفتین. هوی ابرفورث، وقتی توی دفتر منی تا من نگفتم حق نداری بشینی. با این همه گرفتاری دارم به مزخرفات شما گوش میدم. یکی یکی حرف بزنید. شاکی کیه؟

دست هرمیون و ابرفورث همزمان به هوا پرتاب میشه. هرمیون نگاه عاقل اندر سفیهی به ابر میندازه و تند تند شروع میکنه به حرف زدن: شاکی منم. چرا هیچ کس منو برای ریاست هیچ جا نمی خواد؟ چرا هیچکس منو آدم حساب نمیکنه؟ چرا وقتی میخوان رئیس جدید انتخاب کنن با من مشورت نمیکنن؟ مگه نه اینکه از همه بهتر می فهمم؟ مگه نه اینکه من هرمیون گرنجرم؟

- واقعا شما هرمیون گرنجری؟ پس چرا من تا حالا ندیده بودمت؟

- من همه ش یا توی آشپز خونه ی گریمالد بودم یا توی اتاق ضروریات. همش داشتم یخ حوض می شکستم و زحمت می کشیدم. الانم با آسپ جونم توی قزوین زندگی میکنیم. واسه همین منو ندیدی! هیچکس جز آسپ عزیزم قدر منو ندونست. اگه الان محفل و الف دال دست آدمای لایق بودن...

در اینجا بر میگرده و نگاهی امیدوار به در میندازه و ادامه میده: ... واسه شما هم انقدر ناشناخته نبودم، آقای مدیر.

- هان، هوم، عجب! خب ابرفورث تو از چی شکایت داری؟

- جونم واست بگه که من کاری به این گرنجر جونیور ندارم. ولی خب من 125% و نیم با این پلنگه، یوزپلنگه، حالا هر چی هست مشکل دارم! 107 % هم از قیافه ش خوشم نمیاد. کلی درصد هم از اون برادر...

هم زمان با چرخش دوربین، صدای ابر هم محو میشه. پرسی به دیوار تکیه کرده و فقظ شاهد ماجراست وقلم پرش هم یه گوشه ای روی هوا داره تند تند یادداشت بر میداره. بحث هم چنان در جریانه. ایگور و زینوفیلوس با هم دست به یفه شدن، مورگانا و مری باود دارن گیسهای همدیگه رو میکشن، ابر فورث هم انگشت حیرت میگزد.

یک مرتبه صدای قدم های بلندی که به طرف اتاق در حرکتند شنیده میشه، صدایی شبیه به رژه ی شوالیه های توی راهرو! همه ی سرها به طرف در بر میگرده و او آنجاست. با کلاه خودی بر سر و زره ای بر تن و شروع به صحبت میکنه: حقیقت تنها نزد من است و بس! من خوب میدونم چه خبره تو این الف دال بدون عضو و محفلی که اعضاش به خاطر قدرت طلبی سرانش دارن یکی بعد از دیگری به میل و اراده و علاقه ی خودشون و از روزی ناراحتی به خاطر دوری از من و آی لاو یو سو ماچ، اشکال نداره بیاین دوباره با من بیعت کنید! و اینا ....

دوربین روی کاغذ و قلم پر پرسی زوم میکنه که تند تند مشغول نوشتنه:

- آلبوس سوروس پاتر، جوانی خیلی خوش تیپ و برازنده است که لیاقت از سر تا پاش میباره و با ورودش باعث میشه سکوتی دلپذیر بر اتاق حکمفرما بشه. همه مقابلش سر تعظیم فرود آوردند و یکی یکی به دست بوسش می روند...

دوباره صدای آسپ رو می شنویم:

- ...استعفا میدن! تاریخ همه ی سایت و اعضاش و کارایی که کردن زیر دست منه. واسه همه چیز شاهد هم دارم. همه میان پیش من درد دل میکنن. همه از همه ی دروغ ها خسته شدن. بهتون مژده میدم. جلد دوم کتاب ریتا اسکیتر قراره چاپ بشه. اسمش هست دروغ ها و نیرنگ های جیمز سیریوس پاتر. یه مصاحبه ی اختصاصی با منم توشه. میدونین که من خیلی آدم شناسم و اینا! میدونین که من خیر صلاح محفل و الف دال و غیره و ذلک رو همیشه خواستم. میدونین که من هیچوقت دنبال قدرت نبودم ولی خب قدرت رو ازم گرفتن دیگه! هییی روزگار. یادش بخیر یه زمانی همه کاره بودم. ولی کور خوندن! من هنوزم همه کاره ام. هنوز هم قدرت از آن من است. من به جای همه میبینم و میشنوم. وقتی که شما خوابید، عمو آسپتون بیداره! من آخر منطقم. منطق من از عله هم بالاتره...

قلم پر هم چنان مشغول نوشتن است:
- نطق کوبنده ی آل سو حتما به عنوان یکی از به یاد ماندنی ترین سخنرانی ها در تاریخ ثبت خواهد شد. او بدون هیچ ترس و واهمه ای صحبت کرده و دست دشمنان سفیدی را یکی پس از دیگری رو میکند. شجاعت او کم نظیر است. زنده باد، زنده باد. در سخنان او چنان منطق بالایی موج می زند که این قلم پر ناچیز از ثبت آن عاجز است...


آسپ ادامه میده:
- هرکی هافلیه باید بیاد دامبولیسم بشه... هرکی محفلیه باید استعفا بده بیاد دامبولیسم بشه... هرکی نیاد دامبولیستیک بشه باید یا بره به رحمت مرلین یا بی طرف بمونه. اگرم هافلی باشه دیگه حق نداره پاشو بذاره تو هافل وگرنه میرم به دوستام میگم ادبش کنن و از هافل تعلیقش کنن.

یه نفر از اون آخر دستشو بلند می کنه:
- شما تو تاپیکتون بی ناموسی می نویسین! خوشمون نمیاد بی ناموسی بنویسیم خوب!

قلم پر پرسی به سرعت حرکت می کنه و این کلمات نقش می بندن:
- یه مزدور اجنبی که ضد ولایت بی ناموسی نویسیه ابراز وجود می کنه و حقشه که یکی حقشو بکوبه تو دماغش! و اینم کسی نیست جز آسپ بزرگ که آخر منطق و وقاره و حیفه اصن اسمش بیاد تو رول!!!

آسپ لبخند مهربونی می زنه: بچه ها اونجا فقط بی ناموسی نمی نویسن. شاید یه نفر پیش تو از من بد گفته. ما اونجا هدف بزرگی رو دنبال می کنیم و من فکر می کنم که یه نفر پیش تو از من بد گفته. حضور توی اون گروه الزامی نیست و کاملا اختیاریه و حتما یکی از من پیش تو بد گفته!

نیمفادورا ساکت میشه و زیر لب میگه که وقتی هنوز هیچ کسی رو توی سایت نمیشناسه، کی می تونه بیاد و برای اون که فقط یه تازه وارده از آسپ بد بگه؟

سکانس بعدی

صدای شیون و گریه از تالار هافل به گوش می رسه. آسپ زاری می کنه: اوهو... اوهو... اوهو... ببین پیوز! این نیمفادورا خیلی بدجنسه و لوسه و اینا. اومده منو ضایع کرده و اینا! تو ناظر هافلی. برو بزنش

پیوز نگاه عاقلانه ای به آسپ میندازه: نمیشه که همینجوری برم بزنم بچه مردمو ناکارش کنم که. باید برم ببینم حرف حسابش چیه!

آسپ دماغشو بالا می کشه: حرف حسابش کجا بود بابا! رفته محفلی شده!!! برو ببین! اونم حالا که همه ما هافلیا اول رفتیم عضو محفل شدیم و بعد زدیم زیرش! اتحاد هافل رو به *** کشیده. برو بزنش!

پیوز دوباره نگاه عاقلانه ای به آسپ میندازه: بچه بازی که نیست! همه اختیار دارن هرجا می خوان برن باب! نمیشه زورشون کنیم که!
آسپ به پیوز اشاره می کنه: یه دیقه مختو بیار جلو!

پیوز مخشو می بره جلو و کمی بعد، وقتی مخش توسط آسپ سالاد شده و جویده شده و حسابی اعصابش به هم ریخته، از اتاق میره بیرون.

سکانس آخر

دوربین روی صفحه اول پیام امروز زوم می کنه که نوشته:

آسپ قهرمان دیروز و امروز و فردا

یه عکس تمام قد از آسپ زیر همین عنوان هست که داره دست تکون میده و با غرور به ملت لبخند میزنه.

باد می وزه و صفحات پیام امروز ورق می خورن و یه آگهی کوچیک و بی ارزش تو صفحه آخر پیام امروز خودنمایی می کنه:

امروز جسدی ناشناس در یکی از پیچ های مخوف کوچه ناکترن پیدا شده. صورت جسد له شده و هیچ مدرکی که نشان دهنده ی هویت جسد باشد در دست نیست. تنها موهای جسد هرلحظه به رنگ های مختلفی در می آیند.

کاراگاهان وزارت سحر و جادو بر این اعتقادند که احتمالا تغییر رنگ مدام موهای جسد به خاطر قرار گرفتن آن در محله ای است که مرکز جادوی سیاه می باشد. از آنجا که مورگانا لی فای هنوز درحال گیس کشی با مری باود و بلاتریکس لسترنج درحال مشاجره با همسرش رودولف، که اخیرا از مورگانا خواستگاری کرده است می باشند، وقت مقتضی برای بررسی چنین قتل بی اهمیتی را ندارند.

دوربین از پیام امروز دور میشه. همونطور که به تدریج دور میشه، همون جاده گل آلود اول فیلم رو نشون میده و در پایان، یه بچه ماگل با سه چرخه خودش از روی پیام امروز رد میشه و اونو توی یه چاله ی پر از گل پرت می کنه.

پایان



نیمفادورای عزیز

همونطور که خودتونم اشاره کردین جای این پست اینجا نبود و پستتون هیچ ربطی به تاپیک نداشت.زیاد از محتویاتش سر در نیاوردم ولی ظاهرا اینا توضیحاتیه که احساس کردین لازمه داده بشه.قصد داشتم پستتونو به تاپیک دیگه ای منتقل کنم ولی خودتون اشاره کرده بودین که این تاپیک تنها جایی بوده که میتونستین پستتونو بزنین.بنابراین استثنائا این پست اینجا میمونه ولی از بقیه اعضا خواهش میکنم دقت کنن که پستاشون مطابق موضوع و اسم تاپیک باشه.


ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۱/۲۶ ۱۶:۳۲:۴۷
ویرایش شده توسط نيمفادورا تانکس در تاریخ ۱۳۸۷/۱۱/۲۶ ۱۶:۳۶:۵۷
ویرایش شده توسط لرد ولدمورت در تاریخ ۱۳۸۷/۱۱/۲۸ ۲:۳۹:۳۷

همه چی فدای رفیق!






هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.