با سلام به پروفسور کوییرل.

نام: پانسی.
نام خانوادگی: پارکینسون (ولی حالا مالفوی حساب میشم دیگه نه؟!)
سن: کار خیلی بدیه از یه خانم سن بپرسی.
شغل: به دلیل احترام به همسرم مرگخوار.
گروه: فکر کن تو اسلیترین نباشم!
رنگ مو: مشکی
رنگ چشم: مشکی
یه کوچولو توظیحات: من در هاگوارتز تحصیل کردم واز اون مهم تر در گروه اسلیترین. دراون زمان هم دلداده ی دراکو بودم. خوبه بدونین که الانم همسر دراکو وعروس خانواده ی مالفوی هستم. پسری به نام اسکورپیوس دارم وازمهم ترین علاقه مندی هایم میتوان به پسرم،همسرم و خانواده ی مالفوی اشاره کرد. در زمان تحصیلم هم هرگاه بهانه ای برای دست انداختن گریفندوری ها پیدا میکردیم گل از گلم میشکفت.اوه...مهم ترین چیزو داشت یادم میرفت. چوبدستیمم از جنس چوب ولیک و ریسه ی قلب اژدها به طول 34 سانتی متر است.

تایید شد!

عزیز. ترس. عنکبوت. چوب. سبز.هوا. لحظه. پا. بیدار. وحشت
- نه... نه... نه...
- لی لی لی لی بیدار شو.
- نه... ها جیمز توای- هری هری کو؟
- خوابه. چه خوابی دیدی؟
- ولدومورت...اومده بود سراغش.قبل از اینکه من بتونم پامو تکون بدم از چوبدستیش یه پرتو سبز رنگ خارج شد و درست خورد وسط سینه ی هری.یه لحظه انگار دیگه هوا به ریه هام نمیرسید. بعدم جسد هری رو انداخت جلوی یه عنکبوت وحشتناک.
- نترس عزیزم هری خوبه.
هنوز این جمله به طور کامل از دهن جیمزپاتر بیرون نیامده بود که لرد ولدومورت با حرکت ساده ی چوب دستی اش در خانه را باز کرد...



فعلا برای وارد شدن به ایفای نقش، نیازی به بازی با کلمات و کارگاه نمایشنامه نویسی نیست! همینجوری برو معرفی شخصیت! پستت خوب بود البته