دخترک لرزان وارد اتاق شد. به اطراف نگاهی انداخت، افراد زیادی در اتاق دیده میشدند که منتظر بودند تا نوبتشان برسد. کمی دیر کرده بود. نگران بود. با خودش فکر میکرد که اگر اسمش را خوانده بودند چه باید میکرد؟ یعنی همه ی زحماتش، شرکت در آزمون( بازی با کلمات) و ... تمام شده بود؟
_ ویکتوریا... ویکتوریا فروبیشر.
صدایی که او را صدا کرد از بلندگو پخش میشد. نزدیک میز پروفسور کوییرل شد. زیر لب سلامی داد و فرمی را که در دست داشت به وی نشان داد:

- نام : ویکتوریا فروبیشر
- سن: 15
- جنس: دختر
- سال : سال پنجم
- رنگ چشم: چشم های قهوه ای
- گروه : گریفیندور
- مو : کوتاه قهوه ای لخت
- ظاهر کلی : قد متوسط و تقریبا زیبا
- چوب جادو : دارای پر ققنوس ، 24 اینچ ، نرم انعطاف ناپذیر
- دسته جارو : آذرخش
- علاقه ها: کوییدیچ و دفاع در برابر جادوی سیاه و ورد های جادویی
- خصوصیات اخلاقی : مهربان و شیطون

پروفسور لبخندی زد و گفت:

تایید شد!

کلمات جدید:زمان،علامت شوم، تاریک، باد،ترس،مرگ، برنده، فرار، سخت، نفرین
........................................................................................

اول یه سلامی بدم. مرلینو خوش نمیاد...
اینم از داستان( به نظرم خوب اومد، چطوره؟! )

مرگ تصمیم خودش را گرفته بود. دیگر نباید کوتاهی میکرد. افراد زیادی با کلک از دستش فرار کرده بودند. هرگز فکر نمیکرد کارش به اینجا بکشد... . به سمت قربانیش رفت، هوا تاریک بود، زمان به کندی میگذشت. ناگهان با صدای خش خشی در جای خود ایستاد. پس از چند لحظه به خنده افتاد. زیرا او مرگ بود و نباید از چیزی میترسید!
به اطراف نگاه کرد ولی قربانیش دیگر آنجا نبود. با تعجب به جست و جو پرداخت. در آن صحرا هیچ کس نمیتوانست پنهان شود. باد سختی می وزید. ناگهان نور سبزی پدیدار شد و مرگ پس از قرن ها گرفتن جان دیگران بر زمین افتاد. مرگ دیگر نبود. قربانی در حالی که شنلی به تن داشت در صحرا میچرخید و با خود میگفت: من از مرگ نمیترسم، من حتی از مرگ هم قوی ترم. من هرگز دیگر مرگ را نمیبینم.
ولدمورت با خوشحالی چوبدستی اش را به سمت آسمان گرفت و علامت شوم را به پرواز درآورد.
اما هیچ گاه نفهمید که عاقبت عشق او را نزد مرگ بازمیگرداند و مرگ باز هم برنده شد...



تایید شد!