گردنش درد گرفته بود اما بايد مقاومت ميكرد. نبايد به پشت سرش نگاه ميكرد.. نبايد...

مغلوب قلبش شد.

براى آخرين بار به خانه نگاهى انداخت. به خانه اش!

انگار ديروز بود كه روى همين پله ها، دستانش را مشت ميكرد تا نلرزند. نلرزند و كسي نفهمد كه از رو به رو شدن با لرد سياه ميترسد!...اولين بارش بود خب.

نتوانست تحمل كند. روي همان پله نشست...

آرزو ميكرد فراموشى بگيرد... فراموش كند خاطراتش در اين خانه را...خاطراتش را... لعنت به اين خاطرات كه تك به تكشان را يه ياد مي آورد.

به ياد داشت روزي كه مرگخوار شد.
روزي كه فهميد اربابش، نگرانش شده بود...باورش نميشد...لرد سياه، برايش نگران بود!

روزى كه ميخواست باز به خانه بازگردد را به ياد داشت.
به ياد داشت جواب نامه ى لرد سياه را، كه باعث شده بود جسارت كند و باز برگردد...لرد سياه گفته بودند كه دست خطش، شبيه مرگخواريست كه سال ها پيش خانه را ترك كرده ولي هنوز در خاطر ايشان هست...

برگشته بود...

از اولين باري كه پس از برگشتش لرد سياه را خشمگين كرده بود را به ياد داشت تا آخرين بارى كه لرد سياه جانش را بخشيدند...

به ياد داشت كه با وحشت در اتاق لرد سياه را زد.
-اربــــاب...علامت شومم... داره...!
-ميدونيم آستوريا...اين علامت رو خودمون زديم و خودمون هم خواستيم پاكش كنيم. وسايلت رو جمع كن و برو!

تنها يك كلام گفته بود"چشم ارباب" اما كسي نفهميد كه چه حالي داشت...لعنتي! يك ماه هم از برگشتش به خانه نگذشته بود و داشتند بيرونش ميكردند...نميخواست برود..ميخواست پاهايش را بكوبد زمين و گريه كند...اما گريه برايش ممنوع شده بود...پنج سال پيش ممنوع شده بود. ميدانست اگر يك كلمه بگويد بغضش ميتركد...!
آن شب، لرد سياه علامت شومش را به او برگرداند اما مدت زيادي، با او حرف نميزدند.

به ياد داشت شبى كه لرد سياه جانش را بخشيدند و به ياد داشت كه به اتاقش فرار كرد. در را قفل و گريه كرد! از خودش خجالت ميكشيد... نميفهميد كه چرا گريه ميكند... اگر لرد سياه ميفهميد كه او گريه كرده چه؟!

به ياد داشت كه چقدر اربابش را نااميد كرده بود...
به ياد داشت كه چقدر باعث ناراحتى اربابش شده بود...

از روى پله بلند شد. پاهايش ميلرزيد...
باورش نميشد. باورش نميشد كه تمام شده...
تازه بازگشته بود...
تازه داشت سعي ميكرد نبودن هايش را جبران كند...
داشت سعي ميكرد كه جايگاهش را دوباره به دست بياورد... هنوز زود بود برايش...! خيلي زود بود.

پنه لوپه قبل از اینکه بلاتریکس تسترال مورد علاقه لرد رو به کشتن بده، حرفش رو تصحیح کرد.
-بلا... یه دقه وایسا بابا...اولش باید بخاطر یه کار خوبش بهش جایزه بدی که بفهمه چه خبره تا بعد تنبیهش کنی...

بلا با اینکه اصلا از این روش ویرایش شده خوشش نیومده بود، قبول کرد.
-ببین تسترال جان...اگه به حرفم گوش کنی...ام...بهت یه جایزه میدم...خب؟!

و تسترال همچنان به نگاه کردن به بلا ادامه داد.
-خب...بشین.

تسترال فلک زده پس از ثانیه ای نشست، بلا با خوشحالی سیبی از آشپزخانه ظاهر کرد و بهش داد. تسترال که مثه تک شاخی که بهش تی تاپ داده باشن ذوق کرده بود، غلتی کف اصطبل زد و دوباره نشست.
بلا که به شدت ذوق کرده بود، ادامه داد:
-خب حالا بگو بلـــــــا.خوش.گل.لی...بدو ببینم.

تسترال کمی به بلا نگاه کرد و باز نگاه کرد و بازم نگاه کرد...و در آخر پشتشو به اون دوتا کرد و مشغول بلعیدن سیبش شد :دی

هنوز فرایند فکر کردن آستوریا تمام نشده بود که متوجه ی شخص چهارمی در باغ وحش شد:
-گودریک...اینجا چی کار میکنی؟

با اشاره ی آستوریا، ایوان و لوسیوس بسته ی حاوی یک فقره نجینی را پشت خود پنهان کردند؛ گودریک گریفندور که از دیدن آستوریا و دو مرگخوار دیگر شوکه شده بود، خودش را جمع و جور کرد.
-هــــــــــا؟!! اها...چیزه...اومدم یه نظارتی بزنم دیگه!
-نصفه شبی نظارت کردنت گرفته؟! نمیخواد برو من هستم.

قبل از اینکه گودریک پاسخی بدهد، سر و کله ی دو محفلی به همراه بسته ای که به زور روی زمین میکشیدند، پیدا شد.
-آخ...نوک نزن بچه...

گودریک با دیدن نگاه مشکوک آستوریا، به سختی آب دهانش را قورت داد:
-چیزه...راستش...جیمزه ! هی اذیت میکنه ...واسه تنبیه قراره چند روز اینجا نگهش داریم...
-آها...بعد جیمز نوک میزنه؟!

گودریک همچنان در حال یافتن دروغی برای تحویل دادن به آستوریا بود که ناگهان فریاد ایوان به آسمان برخواست:
-آآآآآآآی ! همون یه دونه استخون باقی مونده تو اسکلت بندیمم خـــــــــــــــــورد شد...آآآآآآآی !

با بلند شدن فریاد ایوان و مشاهده شدن نجینی، گودریک نیز اعتراف کرد که فاوکس، ققنوس دامبلدور را به آنجا آورده اند، به امید آنکه دامبلدور نیز کمی متوجه اوضاع محفل بشود؛ گویا هر دو گروه دچار مشکلی مشابه یکدیگر شده بودند. به سختی دو قفس مناسب برای نجینی و فاوکس پیدا کردند و قبل از روشن شدن هوا به مقّر هایشان باز گشتند و منتظر طلوع خورشید و بیدار شدن دامبلدور و لرد سیاه شدند...!

سوژه جدید

-اوووووووخ

ایوان در حالی که بسته ی سنگین را روز زمین میگذاشت، جوراب زنانه ای که روی صورتش کشیده بود را کمی جابه جا کرد.
-زهر مانتیکور کوهی ! ببین میتونی یه کاری کنی ارباب بیدار شه؟؟؟ :vay:

لوسیوس پایش را رها کرد.
-اَه ...خب دمشو کوبید به پام.هیچوقت فکرشم نمیکردن نجینی یه همچین زوری داشته باشه...فلج شدم.
-نترس؛ ریش سالازار شپش نداره !
و در همان حال سر و کله ی بلاتریکس پیدا شد:
-چه غلطی دارین میکنین؟؟ برین دیگه، آستوریا تو باغ وحش منتظرتونه.

لوسیوس نگاهی به سر تا پای بلا انداخت.
-بیا خودت ببرش ببینم میتونی؟
-لوسیوس ! فکر میکنی کروشیو میتونه سرعتتون رو بیشتر کنه؟

اما کار به کروشیو نکشید، با نمایان شدن جرقه های تهدید آمیز چوبدستی بلا، سرعت ایوان و لوسیوس، از یک حلزون در دقیقه، به یک تک شاخ در دقیقه، ارتقا یافت.

فلش بک

ملت مرگخوار دور میز تالار، در سکوت کامل به آنتونین چشم دوخته بودند.
-اینطوری من یکی که دیگه نمیتونم...صبح تا شب نشستن تو اتاق و "جینگوله بلا" بازی میکنن با نجینی.
-آره منم موافقم ! حتی متوجه نشدن که من موهامو پنج دهم اینچ کوتاه کردم .

ملت با تعجب به موهای بلاتریکس چشم دوختند.
-خب...! من یه پیشنهادی دارم...میدونین که باغ وحش هاگزمید رو برای یه مدتی تعطیل کردیم، برای تغییرات اینا...خب میتونیم نجینی رو برای یه مدتی اونجا نگه داریم...اینطوری هم من میتونم مراقبش باشم و همم ارباب یه خورده متوجه ماها میشه.

ملت همچنان در حال هضم پیشنهاد آستوریا بودند که ایوان سرس تکان داد.
-آره...این بهترین راهه !

پایان فلش بک

-آخه عقل کل فک کردی من اربابمو میسپرم دسه اون دختره؟؟ نه آخه واقعا همچین فکری کردی؟؟

بلاتریکس موهایش را به سمت دیگر شانه اش پرتاب کرد.
-راستش شک کردما...آخه کیه که مثه تو ویشگون بگیره ؟؟ تازه از نحوه ی نگاه کردنت به اربابمونم ضایع بود جینی نیستی....راستی !! بار آخرت باشه به ارباب اونطوری نگا میکنیا !!

و باز هم تا پاسی از شب صدای دعوا بر سر لرد سیاه از اتاق بلاتریکس به گوش میرسید و مرگخواران روح آنها را مورد عنایت خویش قرار میدادند....
صبح زود، طبق معمول همه ی مرگخواران سر میز جمع شده بودند و منتظر لرد بودند با ورود او، همه به پا خواستند و تعظیم کردند، هنوز لرد به طور کامل به مرگخواران دستور راحت باش نداده بودند که جینی ویزلی با ظاهری آشفته وارد سالن شد، روی صندلی آستوریا نشست و بدون کوچکترین توجهی به سایرین، مقداری از قهوه اش را نوشید و بدین ترتیب دو اتفاق به طور هم زمان رخ داد:
همه ی مرگخواران به شکل درامده و لرد منفجر شد:
-آستوریـــــــــــــــــــا...! کروشیو ! فکر کردی آنتونین تستراله؟!! کروشیو !

آستوریا و بلاتریکس در حالی که از تعجب جوانه های شاخ، بروی سرشان قابل مشاهده بود، نگاهی به یکدیگر انداختند.
-ار..ر...باب...!
-زهر باسیلیسک و ارباب...مانتیکور سرخ شده و ارباب...آخه تو آدم نمیشی؟

بلاتریکس من و من کنان پرسید:
-ارباب از کجا فهمیدین؟

-دامبلدور صبح زود جغد فرستاد که چرا آستوریا هنوز نیومده...شب هم که صدای جیغ و ویغاتون میومد شک کردم الانم که قهوه اش رو تلخ خورد، مطمئن شدم. چیکارش کردی اون دختره رو ؟

و ملت شروع به خوردن تاسف به حال خود کردند، چرا که شب گذشته، شنیدن صدای آستوریا از اتاق خواب بلاتریکس را به حساب عادت کردن به دعوا های هر شب آن دو گذاشته بودند !
-اربــــــاب
-بگو تا نزدم بوق شی بری هوا.
-نمیگــــــــــــم اربــــاب :worry:

لرد به چشمان آستوریا خیره شد و اینبار سایرین هم از موج انفجارش بی نصیب نماندند.
-ذهنتو میبندی؟ واسه من از چفت شدگی استفاده میکنی؟ خجالت نمیکشی؟
-اربــــــــــاب خب من نمیخوام برم اونجا...ارباب خواهش میکنم .
-آستوریا تا این یه ماهو نکرئم یه سال، بگو اون دختره رو چیکار کردی؟

آستوریا که دندان هایش به هم میخورد، بالاخره عقب کشید.
-تو...تو زیرزمینه حیاطه

لرد با عصبانیت کروشیویی نثار او کرد.
-ایوان، بلاتریکس برین دختره رو بیارین و تو آستوریا ! ده دقیقه وقت داری بری برسی خونه ی گریمولد و از اونجا برام جغد بفرستی !

-دِ زهر باسیلیسک کوهی...بگین چتونه دیگه. :vay:

ایوان در همان حالت ذوق مرگ شدگی، نگاهی به سر تا پای بلاتریکس انداخت.
-ارباب میگم عیبی نداره همسر آیندتون یه خورده خشن باشه؟

بلاتریکس که تازه فهمیده بود داستان از چه قرار است، سعی کرد خود را به راه دیگری بزند و ذوق مرگ شدنش را نشان ندهد، ولی جواب لرد سیاه تمام امید هایش را از بین برد.
-نه عیب نداره. اصلا زن خشنش خوبه. فقط نه بیوه باشه نه مطلقه.
بلاتریکس:
لرد:

مرگخواران در پی یافتن همسری برای لرد، به فکر فرو رفته بودند که لرد از جایش بلند شد و قبل از رفتن گفت:
-در ضمن دو روزم وقت دارین.

در طرفی دیگر

-چــــــــــــــــی؟؟؟

دمبل لبخندی زد:
-آره مامان ! یه دختره خوب و خانواده دار و نجیب و گل و خانوم.

کندرا کمی فکر کرد...
-تحصیلات داره؟
-آره مامان یه عالمه هم داره...فقط...یه مشکلی وجود داره. :pretty:

کندرا که ابروانش به هم گره خورده بودند، نگاهی به آلبوس انداخت.
-چه مشکلی؟
-یه کم روحه !!
______________________________________________
دقت داشته باشین که داستان تو فلش بکه .

نیو سوژه

-ارباب...من دارم میرم.
-خوبه...برو.
-ارباب میرمــــــــــــا!

لرد که از بگو مگوی بیست و هفت ساعته اش با آستوریا خسته شده بود، چوبدستیش را برداشت.
-تا هفتصد و بیست و هفتمین کروشیو رو نکردم تو حلقت برو دیگه .از دیشب پونصد و هفتا کروشیو بیشتر از جیره ی کروشیو هات خوردی.بسه ات نیس؟؟
-اربـــــــــــــــــــــاب

لرد آهی کشید.
-بیا برو بچه جون....خستم کردی.نگران اون بچه ی نا خلف و اون شوهر بوقیتم نباش، جینی ازشون مواظبت میکنه
-ارباب....اگه من برم کی شبا شام نجینی رو بده؟ کی شونه هاتون رو واستون ماساژ بده؟ ارباب آخه انصافه من پاشم برم محفل؟؟ ارباب این دختره خطرناکه ها ! یهو دیدین شب که خوابین با عاقد اومد بالا سرتون عقدتون کردا !

ملت مرگخوار که نمیدانستند از اینکه از شرِّ دعوا های روزانه ی بلاتریکس و آستوریا خلاص شده اند خوشحال باشند یا به حال آستوریا تاسف بخورند، با ناراحتی به لرد چشم دوخته بودند.
-حالا ارباب میشه...
-نه ایوان نمیشه...بابا چند بار بگم اینم یه ماموریته...میدونم خب یه کم چندشناکه ! اما به هر حال ماموریته دیگه...باید بره اونجا از نقشه ها و برنامه های اونا با خبر شه ! ما هم باید این مدتی که جینی جای این میاد اینجا، طوری وانمود کنیم که انگار هیچ فعالیتی نمیکنیم! حالا که دمبل خودش این پیشنهاد رو داده نباید ردش کنیم.:vay:
-اربـــــــــــــــــــــــــاب

ملت که نمیدانستند بخندند یا به حال خود اشک تمساح بریزند، تخمه و زیر انداز آوردند و مشغول تماشا شدند.
-یالا مامانی...بابا رو منتظر نذاریم دیگه. :pretty:
-بلاتریکس...از جلو چشمم فقط برو یه ور که نبینمت.

بلاتریکس که تا نیمه های چشمانش اشک بود، نگاهی به اربابش انداخت.
-ارباب من فقط میخواستم طبیعی جلوه کنیم...

و ناگهان با صدای گریه ای همه ی نگاه ها مجذوب لودو شد:
-
ارباب:
بلا:
تری: ووی...عشقم...ام یعنی داداشی جون چی شده؟؟
-مامان و بابا دارن دعوا میکنن...من خانواده ی سالم میخــــــــــــوام...من روحیم با دعوا سازگـــــــــــار نیـــــست...!
-الهی تری فدات شه...دعوا نمک زندگیه...اینا الان دعوا میکنن دو ثانیه دیگه آشتی میکنن ! زن و شوهر دعوا کنن ابلهان باور !! بیا ...تا تو اینو امضا کنی اینا آشتی میکنن.

لودو چشم ها و بینی اش را با ردای تری پاک کرد.
-نوموخــــــــــوام. تا آشتی نکنن امضا نمیکنم...دست بدن و روی همو ببوسن تا امضا کنم.
لرد:
بلاتریکس:
ملت:

لرد رو به لودو که مشغول خاراندن پاچه اش بود، نگاهی انداخت.
-تو چرا روز به روز بی مسئولیت تر میشی؟؟ درست بخارون دیگه.

بلاتریکس کمی گوش هایش را تیز کرد.
-میگم ارباب جونم؟؟ :pretty:
-هوم؟
-ارباب جونم؟
-به ریش سالازار یه آوادا میزنم بری قاطی بلبریجا ها! بگو دیگه.

بلاتریکس که چشمان خمارش هم اندازه ی توپ گلف شده بود، بغضش را تا نیمه فرو خورد.
-فکر کنم گریندل والد مونده زیر آوار.

و با دیدن صورت لرد که کمی گلبهی شده بود و نشانگر اوج عصبانیت لرد بود، بر خودش لعن فرستاد.
-شما بوقی های بــــــــــــــــــــوق چه بوقی میزنین پس؟؟؟ فکر کردین اینجا تفرّجگاهه و ماهم اومدیم خوشگذرونی؟؟ دِ چه مرگتونه؟؟ چرا مثه تک شاخ کوهی زل زدین به من؟؟!
-ببخشید ارباب چی چی گاه؟؟
-چی چی و چی چی گاه؟

سوروس که همچنان به لرد خیره شده بود، گفت:
-همون که الان گفتین؟ ترجه گاه؟؟

لرد با کشیدن نفس عمیقی، سعی در آرام کردن خودش کرد.
-ت.ف.رّ.ج.... یعنی میخواین بگین معنی اینم نمیدونین؟ یعنی تسترال تر از شماها هم وجود خارجی داره؟؟!

هنوز جمله ی لرد به دومین علامت سوالش هم نرسیده بود که صدای گریندل والد به هوا رفت...
-اه بـــــــــــــوقی ها...من دارم این زیر میمیرم شما دارین دیکته ی جادویی کار میکنین؟ دِ در بیارین منو دیگه.

لرد کروشیویی به منظور تشکر به سمت بلا فرستاد و رو به سوروس گفت:
-این تسترالِ مانتیکورو بفرست بره وزارت خونه تا کسی شک نکرده.

لودو که بر اثر صدای بی روح لرد، موهای سرش سیخ شده بود، کمی سرش را چرخاند و با دیدن لرد منفجر شد:
لودو:
ارباب:
مرگخوارا:
لودو:
ارباب:
مرگخوارا:

لرد با چوبدستیش که به شکل کاردک درامده بود، لودو را از وسط زمین جمع کرد.
-الان داری به من میخندی؟
- واااااای تو چه را دماغ نداری؟
-تو؟!
لودو:

لرد نفس عمیقی کشید.
-کروشیو بلاتریکس ! کروشیو همه ی مرگخوارا ! چیکارش کردین اینو؟ تعطیل بود تبدیل به تعطیل رسمی شده . جواب بدیــــــــن !

بلاتریکس که به زحمت از جایش بلند شده بود، با ترس و لرز نگاهی به ریگولوس کرد.
-راستش...

و داستان را تعریف کرد و در کمال تعجب نه خبری از کروشیو بود و نه خشم!
-یعنی الان این بوقی هیچی یادش نمیاد؟
-نه ارباب.

صدای قهقه ی لرد به هوا برخواست .
-یعنی الان همه چی واسه ی وزارت من آمادس !

ایوان در حالی که آخرین تکه ی دنده اش را از روی زمین بر میداشت تا سر جایش بگذارد، پرسید:
-یعنی میخواین...؟!
-یعنی میخوام یه طلسمه فرمان خرج این کنم تا بره سر کارش تو وزارت خونه و فقط و فقط از من فرمان بگیره !