نقل قول:۹



:))))
از اونجایی که این روزها جراحی بینی بسیار مد هست لطف کنید به من هم ادرس لرد سیاه رو بدین :))

توانایی های من :
زیبایی مجذوب کننده و چهره ی دلنشین :pashmak:

جادو در رگ هام حرکت میکنه جادوی حیات
وجود من با زندگی در هم آمیخته

نقل قول:

آورین آوریننننن ایووول


به کینگزلی شکلبوت: من رو هم نظر با خودت بدون


به لوسیوووس: میگماا به نظرت من کنکور قبول میشم؟؟ راهنمایی اینکه گند زدم

نقل قول:
منم یه ورد اکسیو میساختم همه این ورداتون رو جمع میکردم از صحنه محو میکردم :d تا دیگه کسی با موهای اسنیپ و صورت هاگرید و دامبلدورکار نداشته باشه :d

ولی فیلمای یک و دو هری پاتر رو که یا مه خوب دوبله شدهبود.
بعضی صداها هستند هبچ جا نمونه شون پیدا نمیشه مثل قدای اسنیپ. این ها حتی اگر عالی هم دوبله بشند باز صدای اصلی نمیشه :)
من فیلم اول هری پاتر رو با دوبله یادمه و هبچوقت صداهای گرم هاگرید و ورنون و دامبلدور و... یادم نمیره

نقل قول:

یعنی ببینن رولینگ اصلا به محض اینکه این پست رو بخونه به بیمارستان روانی سنت مانگو منتقل جیشه و از فرط داشتن همچین خواننده خفنی خودشو میکشه :))))
حال میکنم با همین یه جمله ت کلا اهداف کتاب و حرفای رولینگو نتیجه گیری هایی که میخواست راجع به مرگ بگه رو قشنگ شستی گذاشتی کنار :)) like!

فصل اول:
اسنیپ اهمیتی نمی داد. لرد سیاه هر چه میکرد سوروس قطعا با آن مشکلی نداشت. تصمیمش را مدت ها پیش گرفته بود، قدرت و سیاهی را به درون راه داده بود چرا که تنها تیرگی ها برایش مانده بودند و تنها تاریکی ها بودند که حرکت را به کالبدش میدمیدند.
در تاریکی های شب غرق در افکارش راه میرفت. شنلش آرام و بی سر و صدا پشت سرش پیچ و تاب میخورد. فقط صدای باد می آمد که هر از گاهی رد میشد، باد تنبل بی حال و کند.
با خود اندیشید لانگ باتم ها سرنوشت خوبی در پیش نداشتند... اما مگر او داشت؟
سوروس بارها به ناعادلانه بودن زندگی اندیشیده بود. شاید چون به دنبال عدالت بود از این همه بی عدالتی آزرده شده بود؟ فقط یک بار چیزی خواسته بود، فرصتی. شاید زمانی او درخواست کرده بود. بله شاید زمانی او عدالت خواسته بود. اما که میتوانست با اطمینان بگوید؟ خاطرات سال های قبل همچون غبار محو شده بودند و او هرگز دوباره به چیزی بهتر نیندیشیده بود.
سوروس اسنیپ، نیمه شب، در پاسخ به احضار لردش به نزد او میرفت.

فصل دوم:
آشفته و با سر و صدا به پیش می رفت، نگرانیش فزاینده بود. فکرهای مزاحم و خیالات بد رهایش نمیکردند. سرش را تکان داد و سعی کرد تمرکز کند. آیا دامبلدور به وعده اش عمل میکرد؟ به شخص درستی اعتماد کرده بود؟ راه های دیگری نبودند؟ این سوال ها سوالات هر روزه اش بودند. هر بار با شک و تردید آن ها را از خود میپرسید و هر بار نگران و منتظر، عملکردهای دامبلدور را می پایید.
اسنیپ سرش را تکان داد، باید از شر این افکار مزاحم خلاص میشد. پاتر ها سیریوس بلک را رازدار خود کرده بودند. بله بلک، دوست صمیمی جیمز. پس چرا سوروس هنوز هم نگران بود؟ آیا بلک قابل اعتماد بود؟ لرد سیاه کجا بود؟ چرا امشب آنقدر خوشحال بود؟ باید سری به منطقه زندگی پاترها میزد. بله همین کار را میکرد.

فصل سوم:
لرد سیاه آنجا بود مطمءن بود. علامت شوم پر رنگ تر بود و پر رنگ تر میشد... قلبش تند میزد اتفاق شومی در حال وقوع بود و ناگهان.... درد، درد شدیدی در بازویش!

فصل چهارم:
آن شب کسی نفهمید چه دل آشوبی در اسنیپ به وجود آمده بود، ساکنان دره گودریک همه به خوابی عمیق فرو رفته بودند و روحشان هم خبر نداشت که لرد سیاه، بی رحم ترین جادوگر تمام دوران از جلوی خانه های آنان گذشته و به خانه زیبای نادیدنی ای که در همسایگیشان قرار داشت وارد شد. و هیچ کس نفهمید شنل پوش نگرانی هم با چه شتابی در وسط دیوار دو خانه غیبش زد.
اسنیپ در را دید، نبایست میتوانست درب را ببیند! نه غیر ممکن بود! شاید هنوز امیدی بود، خانه متعلق به جیمز بود نه لیلی! با شتاب داخل رفت خانه در هم ریخته بود، نشانه های ورود به زور دیده میشد. این که بود؟ جیمز روی پله ها افتاده بود! با اضطراب شدید و ناامیدی ویرانگری که به طرفش هجوم می آورد به اتاق خواب رفت.
کودکی آنجا گریه میکرد اتاق بهم ریخته بود اتاق کج و معوج میشد یا شاید سر او بود که گیج میرفت؟
چند قدم جلو رفت و ناگهان چشمش به آن افتاد.
آن طرف تر پیکر خمیده زنی قرار داشت که سوروس میشناخت. بدن بی جان او روی زمین افتاده بود چشم هایش بسته بودند و نگاه سبزش زیر پلک هایش برای همیشه خاموش شده بودند. سوروس تعادلش را از دست داد صدای ضجه ی هراس آلود کودکی که انگار فهمیده بود اتفاق وحشتناکی افتاده را میشنید اما دیگر چیزی نمیدید، جز آن پیکر زیبا و چهره دوست داشتنی ای که زمانی به سوروس لبخند میزد و او را میشناخت. حالا آگاهی و زندگی و لبخند از چهره اش و بدن بی جانش دور شده بودند و تنها جسم بی جانش را برای سوروس ناباور باقی گذاشته بودند. سوروس روی زانوهایش افتاد نه غیر ممکن بود! او درست نمیدید! این لیلی نبود! لیلی نمرده بود! چهار دست و پا و لرزان خودش را به لیلی رساند، کنارش نشست با دستش موها را از صورت لیلی کنار زد و در بهت و ناباوری ای که در برش میگرفت غرق شد. اجازه داد یک بار دیگر آرزو کند، یک بار دیگر تمنای عدالت کند یک بار دیگر درخواست کند ... اما واقعیت تلخ و نا عادلانه با سنگدلی به قلب اسنیپ چنگ انداخت و او را به خود آورد، در یک لحظه که کاخ تمنا و آرزویش فرو ریخت سوروس لیلی را آن طور که اکنون دیگر بود دید: مرده و از دست رفته. ناگهان فریاد زد و سیل اشک هایش فرو ریخت لیلی را وحشیانه به آغوش کشید و تنهای تنها در این جهان ضجه سوگ در داد...

_________________

دیالوگ (مکالمه ی بین دو یا چند شخص)توی نمایشنامه نویسی مهمه!حتی اگه چند کلمه بشه و بقیش فقط فضاسازی باشه!
خیلی زیبا بود!
تائید شد!

نقل قول:

من داستان رو نفهمیدم میشه بهم بگی چی شد؟ میدونم تاپیک نمایسنامه هست ولی به شدت کنجکاو و دل نگرانم بابت این پستت!

_____________
خو این که تائید شده دخترم!چرا نگران؟!

سلام این پست رو رزرو میکنم تا یادم بمونه بیام طراحی شخصیت کنم. اگر یادم رفت یکی یادم بندازه : d


سلام

لطفا به مراحل ورود به ایفای نقش دقت کنید:

1. ارسال رول (نمایشنامه) مطابق با آخرین تصویر داده شده در کارگاه نمایشنامه نویسی
2. پس از مشاهده تایید در ویرایش پست شما در کارگاه (بعد از گذشت 1 روز)، مراجعه به لیست شخصیت ها و انتخاب یکی از شخصیت های گرفته نشده هری پاتری
3. معرفی شخصیت انتخابی در تاپیک شخصیت خودتون رو معرفی کنید با فرم معمول داده شده برای معرفی شخصیت

موفق باشید


تایید نشد !

سبام بچه هاا خیلی خیلی خوشحالم که به جمعتون میام! وای از دست شماا بعضی پست ها رو میخوحم میمیرم از خنده. عاشق همتون هستم. جیگررررتوووو جادوگران :) :*