همچنانکه محفلیان تقاص تمام گناهان کوچک و بزرگ زندگیشان را در آمفی تياتر پس می دادند , صندوق امانات ویزاردلند با دقت و تمرکز درحال امانتداری بود.
البته اگر «امانتداری» در دایره لغات شما سوا کردن اشیاء باارزش از اشیاء بی ارزش و کف رفتن اشیاء دسته ی اول باشد.
ریگولوس مشکینی برای لحظه ای دست از امانتداری کشید تا نفسی تازه کند .
همین که سر بلند کرد چشمش به نوعی غازقلنگ شیربرنج درازقد از نژاد مالفوی ها افتاد که در نواحی بارانی لندن می زیست و اکنون از دور شرفیاب می شد .
- مالفوی بچه ! هوی...!
اسکورپیوس مالفوی سر برگرداند و با ریگولوس مواجه شد . سرعت قدم هایش را تند تر کرد و خود را نزد وی رساند.
- سلام ژیگول ! تو اینجا چی کار می کنی ؟!
- علیک اسکورپیوس ! من اینجا امانتداری میکنم تو اینجا چی کار می کنی ؟!
ابروان اسکورپیوس بالا رفت :« امانتداری ؟»
ریگولوس لبخند ٰژکوندی تحویل اسکورپیوس داد و گفت :« بیا تو هم یکم امانتداری کن... ببین... این خویش انداز درازپایه رو از تو کیف یکی از همین...»
- مشکینیییییی ؟؟؟!!!!
ریگولوس و اسکورپیوس با صدای فریاد بانشی لارنژیت داری از جا پریدند . ریگولوس با تشویش و عجله تلاش کرد «خویش انداز درازپایه» را جایی پنهان کند اما به شکل ناگهانی دریافت آنکه باید پنهانش کند فی الواقع اسکورپیوس است . تنها مشکل این بود که نامبرده اندکی زیادی...دراز ...بود !
دکتر آستریا گرین گرس با خشم و عصبانیت سوی آنها آمد :« مشکینی پرحاشیه !...تو اون بساطت , قلم پر هم داری ؟»
ریگولوس با تعجب پرسید :« قلم پر ؟!...چطور ؟!»
- داری یا نه ؟!
- ام... آره خب...
- خب...بردار...و باهاشون یکم خجالت بکش !...باز که داری دور و بر پسر من می گردی به انحراف میکشونیش بی تربیت...!
- عاغا بذار برسی بعد بیا به من گیر بده !
- من بیام ؟!...من بیام ؟!...و انقدر مشغول به تاراج بردن اموال ملت بودی متوجه نشدی ...که البته کسی هم ازت توقعی نداره اگه درحال به تاراج بردن نبودی هم متوجه نمی شدی ینی کلا متوجه نمیشی...من الان ساعت هاست اینجام !
ریگولوس با شیطنت پرسید:«اینجایی اکسیژن تنفس میکنی کربن دی اکسید مضاعف تولید می کنی ؟»
دکتر گرین گرس پیستون سرنگی را که همیشه در دست داشت فشار داد و آمپول به اطراف پاشید , ریگولوس و اسکورپیوس وحشتزده عقب کشیدند . دکتر هوا را با خشم از بینی بیرون داد :« مگه تو اکسیژن هم گذاشتی ؟!...نخیر...داشتم قرص اعصاب میدادم به این ملت محفلی که قبل از اینکه سوار این وسایل خطرناک شن آمادگی پیدا کنن...»
اسکورپیوس درازقد هجده ساله ذوق زده گفت :« مامانی ! همیشه میدونستم تو دکتر دلسوز مهربونی هستی !»
دکتر گرین گرس گویی توهین دردناکی به او شده باشد گفت :« شوخی می کنی ؟!قرص ها ملین دستگاه گوارش بودن !»
سکوت دردناک سنگینی برای لحظه ای میان آنان حکم فرما شد .
دکتر گرین گرس به سرعت گفت :« اینا رو ول کنین...هکتور هنوز نمایششو شروع نکرده ؟!»
ریگولوس و اسکورپیوس همزمان گفتند :« الان شروع میشه !»
دکتر سر تکان داد :« خیله خب... من یه نقشه برای غیرقابل تحمل تر کردنش دارم !»
ریگولوس با بیخیالی لبخند زد :« برای این قسمت همون هکتور خودش به تنهایی کافیـ....»
آستریا به ریگولوس فرصت به اتمام رساندن سخنش را نداد :« نه نه... فقط نمایش رو غیرقابل تحمل نمیکنیم...زندگی رو براشون با این نمایش غیرقابل تحمل میکنیم !»
گویی قضیه برای ریگولوس جالب شد :« چجوری؟»
- خب...چند وقت پیش این شیربرنج با اون پاتربچه...همون رب گوجه هه...چی بود اسمش ؟...لی لی ...؟ لی لی لونا ؟...آره...با همون رفته بود بیرون ...
ابروان ریگولوس بالا رفتند :« بله ؟؟ با کی ؟؟» نگاه پرخاشگرش را سمت اسکورپیوس برگرداند و اسکورپیوس فورا سر به هوا بلند کرد و پرواز گرازهای بالدار مجازی را به تماشا نشست .
- بعد برای اینکه خانواده ها با هم آشنا شن مارم برداشتن با خودشون بردن یه مکان مشنگی داغون کسرشاءن داری به نام سیمنا...نه ...صبر کن...این هنوز قسمت دردناکش نیست... قسمت دردناک اون فیلمشه !... یه شکنجه ی به تمام معنا بود ! ... داستان یه گوسفنده بود که اخلاقیات گوسفندیش عود میکنن و گوسفندوار عاشق یه گرگه میشه که بنظر من بیشتر سگ پاکوتاه بود ... سگه یه پسره ی بی ریخت هافلپافی بود که انگار از زیر تریلی هیژده چرخ و ناخن کش و صندلی برقی و وایتکس درش آورده بودن گفته بودن بیا اینجا عاشق شو...
- مامان...فکر کنم منظورت توایلایته...
- آهان ! آره ! همون !... والده مشکینی بعد دیدنش تا یه هفته تشنج داشت...مالفوی زیباگیسو وضع معده ش متلاطم شده بود...این دراکو هم سه روز بستری بود ...اگر این نمایش براشون اجرا شه...احتمالا...آخرین چیزیه که تو زندگیشون میبینن...!... حالا یا نمایش هکتور این باشه یا نمایشی که بعدش اجرا میشه...
چشمان دکتر گرین گرس از شرارت برق می زد .
ریگولوس هنوز خصمانه به اسکورپیوس خیره شده بود . اسکورپیوس آه کشید :« ولی مامانی اینجوری یه بلا میخوایم...»
گویی درکی ناگهانی بین مادر و پسر رد و بدل شد . هردو همزمان خیره به ریگولوس نگریستند .
اسکورپیوس زیرلبی متفکرانه گفت :« خیلی شبیه دختراست...»
مادرش در تایید سرتکان داد :« وحشتناک شبیه دختراست...»
ریگولوس تندتند سر به علامت نفی تکان داد :« نه...نه...من نه !...من نیستم !...نه !»
اسکورپیوس و مادرش بی آنکه در نگاه متفکرانه شان تغییری ایجاد شود سر به علامت تایید تکان دادند و با همان صدای متفکرانه زمزمه گنان گفتند :« چرا...چرا...»
ابروان آستریا بالا رفت :« مشکینی پرحاشیه...الان باید بریم سمت آمفی تیاتر...حواستون باشه نمایش کاملا مودبانه و عفیفانه و محجوبانه باشه...!»

ريگولوس مشكيني هنوز فاصله ي مورد نظر آرسينوس جيگر را با در پيدا نكرده بود كه درب با صداي مهيبي باز شد .
پيكر باريك و بلند ساحره اي كه روپوشي سپيد ليكن آغشته به خون به تن داشت مقابل درب پديدار شد .
ساحره ، بي آنكه اقدامي براي بستن درب انجام دهد با قدم هايي بلند سمت ميز بازجويي آمد .
با نزديك تر شدن او آرسينوس توانست چيزي را كه محكم در دست نگه داشته بود ببيند . بيشتر شبيه يكي از احشاي داخلي بدن انسان بود و خوني كه از آن مي ريخت ميتوانست مهر تاييدي بر اين مدعا باشد . نكته ي جالب اينكه ساحره آن را طوري بدست گرفته بود گويي يك لنگه جوراب كريسمس است .
ساحره با دست آزادش صندلي را عقب كشيد كه صداي گوشخراشي توليد كرد . سپس به سرعت روي آن نشست و يك پايش را روي پاي ديگرش انداخت .
ـــ هان؟! چيه ؟! چي ميخواستيد ؟!...منو از اتاق عمل كشيديد بيرون !
آرسينوس خيره به آنچه در دست او بود اصلا سخنان پيشينش را نشنيد :« اون...دقيقا...چيه ؟»
ساحره رد نگاه آرسينوس را دنبال كرد و نگاه خشك و بي روحي به آن ..اوم...چيز...انداخت . سپس نگاه جدي اش را سمت آرسينوس برگرداند :«جيگر .»
ـــ"جيگِر" هستم .
ـــ ميدونم...جيگر !
ـــ عرض كردم جيگِر هستم !
ـــ آره...جيگر...
آرسينوس كه كم كم طاقتش رو به سوي طاق شدن ميگذاشت گفت :« جيگِر هستم !»
ساحره زمام اختيار از كف داد :«ميــــــدونم جيگِري !... مگه نپرسيدي اين چيه ؟!...جيگره...جيگرههه...جيگرههه...! كبده... !»
آرسينوس اخمي كرد ( كه البته ساحره در پس ماسكش اصلا آن را نديد ) و كمي جمع و جورتر سرجايش نشست :« ميدونستم ميخواستم بدونم شمام ميدونين يا نه...پس ... مشغول عمل جراحي بوديد !»
اين بار ساحره اخم كرد كه آرسينوس مشخصا آن را ديد :« ااجازه تون..»
نگاه آرسينوس روي كبد در دست ساحره بالا و پايين شد :« الان...اين...طرف...زنده ميمونه ؟»
ـــ كي ؟...اين؟...عمرا !....عمر خودشو كرده بود به هر حال... تستراليه كه دم در خونه همه ميخوابه ديگه...
ابروان آرسينوس بالا رفت كه اين بارهم ساحره به سبب وجود حجاب ماسك متوجه چيزي نشد :« اصيل زاده بود ؟»
ساحره نگاه خشك و جدي ديگري به آرسينوس انداخت و با لحن كسل و بي حوصله اي گويي به بچه اي دو ساله فيزيك كوانتوم توضيح دهد گفت :«تسترال كه ديگه اصيل و مشنگ نميشناسه !»
و حس عجيبي به آرسينوس مي گفت دكتر گرين گرس اصلا ناراحت نيست . به زمزمه گفت :« بسيار خب...» و همچنان كه پرونده اي را از زير پرونده هاي ديگر بيرون مي كشيد با همان تن صدا ادامه داد :« آستريا گرين گرس مالفوي...»
ساحره سخن او را قطع كرد :« سركار خانوم دكتر آستريا گرين گرس مالفوي .»
ـــ خب...همون... نام ؟ پيشه ؟ قصدت از دخول به ميهماني ؟
ابروان ساحره بالا رفت :« همين الان گفتم "دكتر " وهمين الان گفتي "آستريا گرين گرس مالفوي "وهمين الان گفتم منو از اتاق عمل كشونديد آورديد اينجا ...قصد خاصي نداشتم !»
آرسينوس بي آنكه سرش را از روي پرونده ها بلند كند نيم نگاهي به دكتر گرين گرس انداخت و گفت :« ملقب به "پزشك دهكده"... بايد تو دهكده ي هاگزميد خيلي شهرت و محبوبيت داشته باشيد نه؟ لابد جون خيليا رو نجات داديد.»
ـــ نجات دادن كه...بله... ولي... محبوبيت دقيقا واسه نجات دادن جانشون نيست...واسه گرفتنشه... ميدونيد ، فكر كنم مغازه ي اون عده جان باخته خيلي پررونق و شلوغ بود... اينه كه...الآن...مغازه هاي اطرافشون هم فرصت عرض اندام دارن... نون اوناهم تو معجونه...
آرسينوس كه خيلي جدي به اين فكر افتاده بود كه پيشگيري بهتر از درمان است و اكنون بايد به طور جدي به فكر راهي براي حفظ سلامتي اش باشد گفت :«بسيار خب ...بذار همه چيو از اول شروع كنيم...»
ـــ الان اولشه ... تازه نشستم...
ـــ نه...داستانو از اول شروع كنيم...
ـــ من حق دارم با وكيلم تماس بگيرم ؟
ــــ بله...
آرسينوس نگاهش را از پرونده ي باز جلويش كند و با نگاهي منتظر به دكتر گرين گرس خيره شد .
و دكتر گرين گرس نيز به او خيره شد .
و هردو براي لحظاتي بهم خيره شدند .
ـــ خب ؟
ـــخب ؟
ـــ تماس نميگيريد ؟
ـــ نه ،...فقط ميخواستم بدونم ميتونم يا نه...حوصله شو ندارم...
آرسينوس شادان و شاكر از اينكه اگر پشت نقاب گريه هم كند كسي چيزي نمي بيند گفت :« بسيار خب...بسيار خب...بيايد از اينجا شروع كنيم... چي شد كه شما تصميم به پزشك شدن و نجات جون مردم گرفتيد درحالي كه چندين مرتبه سابقه ي قتل داريد...»
دكتر گرين گرس با چشم هاي تنگ شده و دقيق وسط حرف آرسينوس دويد :« چشماتون !» آرسينوس چشم هايش را جذاب كرد و نيمچه لبخندي زد كه ديگر لازم به گفتن نيست . دكتر گرين گرس "نديد".
پزشك دهكده ادامه داد :« توش مقداري زرده...اين ممكنه مربوط به سندرم ژيلبرت باشه كه دليلش افزايش غلظت بيلي روبين خونه من اگر جاي شما بودم فورا خودمو....»
آرسينوس كه يقين داشت چنين نيست فورا به دفاع از خودش برخاست :« نه من چشم سفيدم!...»
ـــ ها ؟!
ـــ منظورم اينه كه...چشام...كاملا سالمه...اصلا زرد نيست...سفيده...
دكتر گرين گرس دگربار چشم هايش را تنگ كرد :«من تا رنگ چهره تونو نبينم نميتونم نظر بدم...»
آرسينوس سفت به ماسكش چسبيد :« راه نداره...»
ـــ ميانبر ميزنيم...
ـــ نداره...
ـــ ميخرم براش...
آرسينوس پس از ده دقيقه اصرار دكتر گرين گرس بالاخره كوتاه آمد و نقاب را برداشت.
به نظر نمي آمد امكانش باشد اما دكتر حتي از پيش هم دقيق تر شد :« بيني شما فرمش بد نيست...ولي جا داره بهترم شه... ميدوني...الان "دماغ لردي " مده... نميدوني چقدر مشتري داره هرروز...اصلا نون جراحاي زيباييمون رفته تو معجون...نيست اين روزا شخصيت محبوبيه؟...من ميتونم براتون وقت بگيرم...»
ـــ ام...نه متشكرم...ميشه برگرديم به اصل مطلب ؟...
ـــ موهاتونم من ميتونم واسه كاشت با دكتر...
ـــ نه ، موهامم دوست دارم فكر ميكنم بهتره برگرديم به اصل مطلب... چي شد شما با وجود اينهمه سابقه ي قتل تصميم گرفتيد دكتر شيد و جون مردم رو نجات بديد ؟
دكتر گرين گرس بالاخره كوتاه آمد :« كم سن و سال تر كه بودم مادر دچار بيماري "آبله دم انفجاريون" شدن كه متاسفانه اون موقع بيماري اي ناشناخته بود و قربانيان زيادي داشت... به همين سبب من تصميم گرفتم در رشته ي شفادهندگي تحصيل كنم تا بتونم رو اين بيماري مطالعه كنم...هم چنين مدتي بعد دايي و عموي بزرگ هم دچار همين بيماري شدن...»
ـــ خب...متاسفم...جون سالم به در بردن ؟
ـــ خير .
ـــ مادر ؟
ـــخير.
ـــ دايي ؟
ـــ خير.
ـــ عمو ؟
ـــ خير.
ـــ اوم...كسي هم نجات داده شده كلا ؟
ـــ خير.
ـــ پس...دقيقا رو چي مطالعه كردين ؟
ـــ روي شبيه سازي ويروس بيماري...ميدونيد...عمو وارث نداشت...هر اتفاقي براش ميافتاداموالش ميرسيد به من و دافنه... كلا انسان ثروتمندي بود...دايي هم اين اواخر يك مزخرفاتي در مورد حقوق مشنگ زاده ها مي گفت...در كل...
ـــ اوه...اوه بله...متوجه شدم... مورد ديگه اي كه اين وسط هستش ...اينه كه...
ــــ "هست" ... هست خودش فعل اسنادي سوم شخصه و اصلا نيازي به ضمير شخصي پيوسته ي ــش نداره...
آرسينوس با غيض به دكتر گرين گرس نگريست. البته...بارها شنيده بود كه دكتر به شكلي غيرعادي علاقه به غلط ادبي گرفتن دارد.
سخن دكتر را نشنيده گرفت و ادامه داد :« شما واقعا چطور حاضر به ازدواج با دراكو مالفوي بچه ننه شديد كه هيچ كس بهش زن نمي داد ؟»
ـــ اون كه... ديگه چي كارش كنم...انـــقدر سيريش شد آخرسر مجبورشدم ديگه...
ـــ او..هوم ؟
ـــ آره... يه روز كه تو بالكن اتاقم ايستاده بودم و اواز پرنده ها رو نگاه مي كردم و از هواي زيبا لذت ميبردم و موهاي طلاييم رو شونه مي كردم...
ــ ام...عذر ميخوام... آب كدو حلوايي ميون كلامتون...شما كه موهاتون قهوه ايه...
دكتر گرين گرس جوش آورد :« عذرت پذيرفته نيست ...حالا قهوه ايه كه قهوه ايه...چه بهتر كه قهوه ايه !...بورها احمق...! مصلن رنگ ادرار بعد از خوردن زينك سولفات باشه چه لطفي داره واقعا ؟!»
آرسينوس خود را جمع و جور كرد :« خب ...من كه چيزي نگفتم...خودتون گفتين طلايي...»
دكتر پشت چشمي نازك كرد و سپس گويي هيچ وقفه اي پيش نيامده باشد با همان لحن خشك و رباتيك ادامه داد :« يهو ديدم كه از زير بالكن صداي پيانو مياد... پايين رو نگاه كردم و ديدم يه پسر خوش قيافه ي بور احمق سوار بر آذرخش سفيد داره پايين بالكن پيانو ميزنه...(؟؟؟) ...و همون لحظه...اون...شديدا در عشق من گرفتار شد ... پاشو كرد تو يه دمپايي كه من ميخوام افتخار غلامي شمارو داشته باشم... خلاصه...رفت خودشو از بالاي برج ستاره شناسي پرت كرد پايين...حالا اصلا مهم نيست كه سوارجارو بود مهم نيته... و معجون فلاكت خورد...و اينهم مهم نيست كه پادزهرشو داشت مهم نيته... و به خودش آوادكداورا زد ... كه بازهم تاكيد ميكنم اصلا مهم نيست كه چوبدستيو برعكس گرفته بود و طلسم خورد به جن خونگيشون مهم نيتشه...و كله شو كرد تو استخر خونه ميخواست خودشو خفه كنه... اينجا هم باز مهم نيست كه حباب اكسيژن داشت نيتش پاك بود ... و حتي حاضر شد براي شكنجه كردن خودش به كنسرت اون يارو خواننده مشنگه بره ..اوم...جاستـ...ين...بربري...؟...بره...خب با اينكه صدا خفه كن تو گوشش بود ولي از اين يكي ديگه واقعا نتونست جون سالم به در ببره بيش از حد توانش بود ...چند هفته تو سنت مانگو بستري بود خودم مجبورشدم معالجه ش كنم ...هيچي ديگه اخر پدر مادرش اومدن اذ و التماس كه تو با اين ازدواج نكني اين خودشو نابود ميكنه...مجبور شدم قبول كنم. ... راستي...گفتيد تو بيمارستان پرونده داريد ...؟... بعلاوهاگر از رنگ چشمتون راضي نيستيد الان روش هاي نوين براي تزريق رنگ چشم هم اومده...»
2 اكتبر 2006 ، عمارت اربابي مالفوي
ـــ در واقع براي درست كردن اين معجون كرم هاي پهن يا پلات هلمنت ها...
ـــ واي پلات هلمنت ! چه اسم شيكي...هروقت بچه دار شدم اسم بچه مو ميذارم پلات هلمنت !
لوسيوس مالفوي چشم غره ي غليظي به پسرش دراكو رفت كه اين را گفته بود :" بذار خرش پيدا شه بعد درمورد كره خرشم تصميم ميگيري..."
نارسيسا با احساس گفت :« واي پسرم خيلي تصميم قشنگيه...فقط يه مشكل داره...! كي آخه به تو زن ميده ؟!»
بلاتريكس با افسوس سر تكان داد :« چقدر بده آدم ورشكسته شده باشه ولي نتونه رو پسرش حساب كنه كه با وصلت با يه خانواده ي ثروتمند خانواده رو نجات بده...»
رودولفوس چكيده اي از تمام سخنان پيشين فراهم كرد و تمام بحث را در يك كلمه جمع بندي كرد :« يالغوز !»

3اكتبر 2006 عمارت اربابي گرين گرس
ـــ آخــــي...كم كم دلم داره برا اين دافنه ميسوزه...بدجور ترشيده...ديگه كسي نمياد بگيردش...
ـــ ما هم كه رسم نداريم دختر كوچيك قبل دختر بزرگ شوور كنه... آستريا تسليت ميگم...قراره بترشي...

اكتبر 2006... پارك اربابي...اوم شهرداري...
ـــ هيچي ديگه...خلاصه... شما با من ازدواج كنين ؟
ـــ اه...اوم...گفتي تو حساب بانكي بابات چقد پوله ؟
ـــ يه چندصد ميليارد گاليوني هست...
ـــ بعد...اوم...گفتي والده ت مشكينيه ؟
ـــ آره... اونم پولداره...
ـــ حالا روش فكر ميكنم...بايد فكر كنم...
ـــ بسيار خـ...
ــ فكر كردم ، باشه !

آرسينوس گفت :« نه پرونده ندارم...از رنگ چشمم راضيم...بسيار خب آخرين سوال... مي بخشيد كه مي پرسم ولي روند معمول بازجوييه اميدوارم بهتون بر نخوره... تا به حال سابقه ي دزدي داشتيد ؟»
ـــ بيخود اميدوار نباش...و ،نه... فقط اختلاس...
ـــ آهان...خب اون موردي نداره ... بسيار خب متشكرم ...ميتونيد بيرون منتظر باشيد...
ـــ نه من بايد برم بيمارستان...اين كبده رو بذارم سر جاش...
ـــ مگه نگفتيد اميدي بهش نيست ؟
ـــ اميد كه نه ، نيست... ولي بايد اون جمله ي معروف و متداول" متاسفم... ما تلاش خودمونو كرديم..." رو بگيم ديگه....روند معمول عمله...
ـــ اوه...بسيار خب...متشكرم...بفرماييد...فقط ميشه موقع رفتن لطفا همسرتون دراكو رو هم صدا كنيد بياد ؟
ــ اوم...حقيقتش خودم از دراكو پرسيدم موقع ارتكاب جرم كجا بوده...
ـــ آهان ؟ كجا بوده ؟
ـــ خب...يه جا بوده ...
ــ كجا ؟...
ــبه من اعتماد كنين...يه جا بوده...
ــ خب كجا ؟
ـــ اي بابا تالار انديشه !
تازه مسئله براي آرسينوس روشن شد :« اهان...خب...اوم...شاهدي هم داره؟»
ابروان دكتر گرين گرس بالا رفت :« مگه بايد داشته باشه ؟!»
آرسينوس كه دريافت سوتي داده گلويش را صاف كرد و گفت :« بسيار خب...بفرماييد...»
دكتر گرين گرس باز هم صندلي را با صداي گوش خراشي عقب داد و از جا برخاست . با قدم هاي بلند سمت درب اتاق رفت . دستش كه به سمت دستگيره ي در رفت ، ناگهان متوقف شد . برگشت و با نيمچه لبخندي به آرسينوس نگريست :« آقاي جيگر...به نظرتون كمي عجيب نيست كه درست بعد از گم شدن هوركراس ،... رودولفوس لسترنج غيبش بزنه ؟»
لبخند دكتر گرين گرس پررنگ تر از پيش شد ، چشمانش با برق شيطنت درخشيد ، سپس سري به علامت احترام و خداحافظي تكان داد و از اتاق بيرون رفت .
آرسينوس به در بسته شده نگريست و جايي كه لحظه اي پيش پزشك دهكده ايستاده بود .
جان پيچ نميتوانست به دست رودولفوس دزديده شده باشد چون اصلا دزديده نشده بود . اما ، چرا دكتر گرين گرس بايد سعي مي كرد رودولفوس لسترنج را مقصر جلوه دهد ؟...اگر رودولفوس لسترنج به هر دليلي باز نمي گشت اموالش به چه كسي ميرسيد ؟ ...بلاتريكس لسترنج...اگر بلاتريكس به هر دليلي گم و گور مي شد چه ؟... آنها كه فرزندي نداشتند...اموالشان يحتمل به خواهر ودر نتيجه خواهرزاده...و در نتيجه...همسر خواهر زاده مي رسيد !
آرسينوس جگر به دري بسته شده اي نگريست كه لحظه اي پيش مجرمي از آن خارج شده بود .
مرلين نگه دار بلاتريكس باد !
( برگرفته از سرود ملي انگلستان خدا نگه دار ملكه باد با اندكي تغيير )