هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل

صفحه‌ی اصلی انجمن‌ها


صفحه اصلی انجمن ها » همه پیام ها (آلبوس.دامبلدور.)



پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۲:۲۴ چهارشنبه ۶ مرداد ۱۳۹۵
#1
خلاصه ( آیکون دامبلدور فداکار ):

دامبلدور بخاطر بی پولی محفل ققنوس از اعضای محفل میخواد هرکدوم مربی یه ورزش بشن و درآمد کسب کنن. رز زلر مربی رقص زومبا شده اما میخواد اونجا ویبره درس بده، ویولت داره آموزش میبینه که استاد یوگا بشه، ربکا تو باشگاه تیر اندازیه، لوئیس اول مربی پینت بال بود اما بخاطر خرابکاری تو درس دادنش فعلا بین کلاس های دیگه سرگردونه، هری هم بخاطر فشار زنش داره کاراته درس میده، لرد و مرگخواران هم اومدن تا کاراته یاد بگیرن اما وقتی لرد فهمید دامبلدور اونجا بوده تصمیم گرفت که به همراه مرگخواراش بره سالن بدن سازی که هاگرید مربی اونه.


***


خانه شماره 12 گریمولد:

- بعد تیر پینت بال خورد تو پیشونیش، ولی تونستم با یه حقه مشکلو حل کنم.
- این استاد لامروت فقط میگه نفس عمیق بکش، ملتفت نیست حاجیتون میتونه سه سوت روشو نیم رو کنه.
- کمرم فرزندانم، مهره شماره من و شیشم، شیکمم، ریشم.

در این لحظه که تمام اعضای محفل ققنوس در خانه شماره دوازده جمع شده بودند و از اتفاق هایی که برایشان افتاده بود حرف میزدند، ربکا که همچنان امیدوار داشت بتواند یک تیر انداز در سطح المپیک شود، در چهارچوب آشپزخونه ایستاده بود و با دقت به پیازی که بر روی طاقچه آشپزخانه قرار داشت، نگاه کرد. با دقایق بسیاری نشانه گیری، تیر را پرتاب کرد. تیر با سرعت به سوی پیاز رفت اما وقتی به نزدیک آن رسید، پیاز جیغی زد و پالتویش را در اورد و همین کافی بود که تیر، گریه کننان به سمت لوله تفنگ برگشت.

- وات دو دو؟

ربکا با دیدن این صحنه تفنگش را روی میز گذاشت و سپس چهارگوشه آشپزخانه را بوسید و قبل از آنجا بتواند از دنیای تیراندازی خداحافظی کند، صدای شکست چوب شنیده شد و نیمه غول، با کفش پاشنه بلند و دماغ عمل کرده و موهای بافته شده وارد خانه شد و تعجب همه ی اعضای محفل ققنوس را بر انگیخت. دامبلدور به سختی بلند شد و خواست وی را در آغوش بگیرد که هاگرید گفت:
- ببخشید پروف، پالتو از پوست گوزنه، بغل کنین خراب میشه.
- چطوری این چیزارو خریدی روبیوس؟

با انگشت به صد ها جعبه ای که پشت سر هاگرید بود، اشاره کرد.

- خب اونارو با پول هایی که با آموزش بدن سازی به مرگخوار ها بدست اوردم، خریدم. الانم اوردم فقط اومدم اینارو بذارم خونه و برم سر کارم.

اعضای محفل ققنوس تا به حال آن چنان چیز های پر زرق و برقی را ندیده بودند، در جعبه ها تلوزیون و یخچال در ابعاد هاگرید، جاروی آخرین مدل با قالیت تحمل وزن او، و هزاران چیز دیگر بود که هر محفلی آن ها را میخواست، چارلی در رویاهایش میدید که نوربرتا را با زره ای زین کرده است و با وی به نبرد با کالیسی میپردازد، اما وقتی یادش آمد که نوربرتا اژدهای هاگرید است و امکان دارد با دیدن ثروت وی، او را رها کند، تمام رویا هایش دود شد و به هوا رفت.

قبل از آنکه کسی بتواند واکنشی نشان بدهد، هاگرید از در خانه خارج شد. همه اعضای محفل ققنوس در سکوت به یکدیگر نگاه میکردند و همزمان یک فکر از ذهن هایشان میگذشت. دامبلدور به سختی از روی صندلی اش بلند شد و رو به روی اعضا ایستاد و فکری که همه به آن رسیده بودند را بر زبان آورد:
- فرزندان روشنایی، فکر کنم بتونیم رشته های ورزشی خودمون رو به مرگخوار ها اموزش بدیم و پول در بیاریم.



به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: بنیاد مورخان
پیام زده شده در: ۱۴:۵۰ پنجشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۵
#2
نتایج ترین های خرداد و تیر 95 محفل ققنوس:

بهترین نویسنده: جیمز پاتر

فعال ترین عضو: لوئیس ویزلی

بهترین تازه وارد: جیمز پاتر


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۲۲:۴۷ چهارشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۵
#3
سوژه جدید

- فرزندانم، خوب به این نمودار دقت کنید.
- جسارتا پروفس، من فقط پوست سیبی رو میبینم که از مبل به سقف وصل کردین.

اعضای محفل که به صورت کاملا مهربانانه روی تنها مبل پذیرایی خانه شماره دوازده گریمولد نشسته بودند و به چیزی که دامبلدور اسمش را " نمودار " گذاشته بود نگاه میکردند. در حقیقت وی به دلیل نداشتن امکانات و پول، پوست سیبی که مالی پوست کنده بود را از سقف به پایه مبل گره زد تا شبیه نمودار شود. دامبلدور یک دستش را بر شانه فرد مذکور گذاشت و گفت:
- چشم هارو باید شست، جور دیگر باید دید.

فرد مذکور خودش را روی مبل برعکس کرد تا طور دیگری بنگرد. پیرمرد دوباره به سمت پوست سیب رفت و گفت:
- بله، همون طور که میبینید این وضعیت درآمد محفل ققنوسه که هر لحظه داره سقوط میکنه و تهشم رسیده به پایه مبل.
- ولی این نمودار که میگه درآمدمون رسیده به سقف.

سرپرست محفل به سمت فرد دوید و او را که برعکس شده بود، به حالت عادی برگرداند و مجددا به سمت نمودار رفت و گفت:
- به این دلیل که ما پول نداریم و نون هم توی ورزشه ازتون میخوام...
- حاجیتون از همون اول ورزشکار بود.

ویولت با گفتن این حرف، ماگت را روی یک دست خود نگه داشت و با وی شروع به دمبل زدن کرد، گربه که گویا از خواب بیدار شده بود، با چشم های نیمه باز به قیافه پوکرفیس دیگر محفلیان نگاه کرد و وقتی اطمینان حاصل کرد که اتفاق جدیدی در حال رخ دادن نیست، چشم هایش را بست و به خواب رفت.

- کروشیو سند تو آل!

آیلین پرنس که به محفل پیوسته بود، کروشیویی را به سمت اعضای محفل ققنوس فرستاد. دامبلدور با یک جهش بلند پشت سپر ضد آوادای زنده اش، هری، پنهان شد و بقیه اعضا هم مثل قطار پشت سر پروفسورشان ایستادند. وقتی پیرمرد اطمینان حاصل کرد که همه چیز امن است از پشت هری بیرون آمد و گفت:
- فرزندم، سفیدی چی شد؟
- پروف گیر نده دیگه، فقط یه کروشیو کوچیک بود.

دامبلدور حرف خود را از سر گرفت:
- داشتم میگفتم، از اونجایی که نون تو ورزشه میخوام هرکدوم از شما یدونه ورزش رو انتخاب کنین و مربی اون بشین و درآمد مربیگریتون رو بیارید.

در آن لحظه ردای بنفش خود را درید و همه با تعجب به او نگاه کردند. آلبوس با لبخند گفت:
- آلبوس دامبلدور هستم، مربی گلف.


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: گفتگو با مدیران ، انتقاد ، پیشنهاد و ...
پیام زده شده در: ۱:۲۳ سه شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۵
#4
با سلام.

اول اینکه تشکری بکنیم از تیم مدیریت، خوب و بد و زشت و زیبا هرچی بودن بالاخره مدیرن و برای سایت زحمت میکشن که حالا یا موفق بودن یا نبودن کاری ندارم، دستشون درد نکنه، دمشونم گرم، خسته هم نباشن.

با توجه به حرفای ویولت و اینا، حرفایی که به مدیریت زده رو بنده تایید میکنم که از طرف من زده شده و از طرف خود من هم حمایت میشه ترسی هم برای گفتنش ندارم، حالا به قول خود ویولت ممکنه این عمل خیلی قدرت طلبانه و کثیف به نظر بیاد که هنوز یه سال از نظارتش نگذشته اومده گفته آقا ما مدیر محفلی میخوایم و اینا اما خب این حق هر گروه و جبهه ای هستش که یک نماینده، اون هم با ذکر این که: " اقا ما این طرفو واسه مدیریت میخوایم، درست انتخاب کنین " داشته باشه.

من ویولت رو به عنوان مدیر مد نظر محفل ققنوس معرفی کردم، چون به نظرم لازمه که یک نظرسنجی، رای گیری یا هرچی برگذار بشه تا هر جبهه، بهترین و لایق ترین فرد خودش رو برای مدیریت سایتی معرفی کنه که قراره با دوستی و نیروی عشق () اداره بشه و همه از فعالیت خودشون لذت ببرن.

والا این چندوقت روش مدیریت و اخباری ک ازشون میرسید، دروغ چرا به دلم نچسبید، حرفی نزدم چون گفتم یک نفر در مقابل اکثریت باید سازش کنه اما وقتی متوجه شدم که این افراد کم نیستن گفتم حرفمو بزنم. یکی از اون چیزایی که دلم نچسبید، یه جورایی قدرتنمایی یا هرچی از سوی بعضی مدیران عزیز بود که روش برخوردشون رو دیدم و خوندم که چطور با ناظر یک انجمن برخورد میشه و از لفظ " فلان انجمن مال مدیریته " استفاده شد. هیچ انجمن ایفای نقشی " مال " مدیریت سایت نیست، " مال " ناظرم نیست بلکه متعلق به کاربرا و زیر نظر ناظر اون انجمنه.

در کل همون طور که بعضی دوستان آخر پست خودشون ذکر کردن، از مدیریت بعضی دوستان ناراضی هستیم، و امیدوارم افراد واقعا دلسوز سایت، کاری که صلاح اینجاست، انجام بدن. چه نظرسنجی، چه انتخابات.


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۴:۱۸ جمعه ۲۵ تیر ۱۳۹۵
#5
به نام خدا


1. رولی بنویسید و در آن با استفاده از خلّاقیّت و تخیّل خود، خواص جادویی حیوان مشنگی خود را کشف کرده و یا از آن‌ها استفاده کنید. (30 نمره)
- آلبوس، نوکم مو در اورد ان قدر گفتم، من همدم، همدل، دوست، زن، کوفت و مرض نمیخوام!
- آخه چرا فوکس؟ دوست نداری یکی پا به پات بسوزه؟
- من فعلا یکیو میخوام شلوارکم رو بدوزه.

چشم های آبی دامبلدور چرخید و به جا لباسی فوکس نگاه کرد، شلوارک راه راهِ قرمز و سفید که از ناحیه خشتک جر خورده بود در راس آن قرار داشت. ذهن دامبلدور رفت سمت زمانی که این شلوارک پاره شد، باشگاهِ عشق و دوستی، قسمت ژیمیناستیک، حرکت صد وهشتادِ خروسی و زارت! ناگهان با یاد آوری آن صحنه زیر خنده زد اما فوکس که از ذهن پیرمرد اطلاعی نداشت، فقط سرپرست محفل را دید که به شلوارک او نگاه میکند و میخندد.
- بازم شلوارک دید، ذوق کرد.

یک ساعت بعد - لندن

- اینارو نگاه کن فوکس، قشنگ نیستن؟

ققنوس با تعجب به مرغ عشقی که درحال مردن بود، نگاه کرد.
- جون دادنه این کجاش قشنگه؟
- اونو نمیگم، نگاه کن، بالاش زده مرغ عشق. به نظرت ممکنه مرغ عشق، تخم عشق بذاره؟
- لابد اسم بچه ش هم میخوای بذاری عشق کوچولو.

آلبوس به حرف فوکس توجهی نکرد و وارد مغازه شد، او به همه پرنده های موجود در مغازه نگاه کرد، در رویاهایش روزی را می دید که یک لشگر از پرندگان داشته باشد که همه به یکدیگر عشق بورزند و جوجه های مختلف به وجود بیاورند و معنی عشق را به همه پرندگان دنیا بفهمانند و یواشکی برتی بات های مخفی اش را بخورند و...
- نـــــه! برتی بات هام نه! همون یه پرنده خوبه!

ققنوس و فروشنده نگاهی به یکدیگر انداختند، ققنوس بالَش را دور شقیقه ش چرخاند و مرد شانه ای بالا انداخت. آلبوس یکی یکی به قفس ها سر میزد و برای امتحان آن ها صدای " بوس " در می اورد اما اکثر پرندگان به انتهای قفس می چسبیدند. بالاخره یک پرنده با شنیدن " بوس دامبلی " شروع به آواز خواندن کرد. پیرمرد با خوشحالی گفت:
- این پرنده فرزند روشنایی منه!

بلافاصله سرش را برگرداند و به قفسی که در آن کبوتری کرک و پر ریخته قرار داشت، نگریست.
- اما اینو میخرم.
- آلبوس؟ الان خودت گفتی که...
- نه نه، همینو میخوام، لطفا حساب کنید.

چند دقیقه بعد که سرپرست محفل به همراه یک قفس در دستش از مغازه خارج شد، فروشنده به سرعت شماره تلفن برنامه شوک را گرفت و گفت:
- الو؟ سلام جناب، من فکر کنم روح رونالدینیو رفته تو بدن یه پیرمرد.

چند ساعت بعد - دفتر مدیریت هاگوارتز

- حالا ببین چه پرنده ی... عه! ... تو اینجا چیکار میکنی استر؟
- الان من مدیر هاگوارتزم پدر جان، اطلاعیه رو نخوندی؟
- خب میشه چند لحظه تشریف ببری؟ به هرحال منم وقتی سوروس منو نکشته بود مدیر بودم.
- نه من اصن اینطوری نمیتونم و...

ناگهان در قفس کبوتر باز شد و پرنده ی بدون کرک و پر که بی شباهت به مرغ بریان نبود، از آن بیرون پرید و روی میز مدیریت افتاد و چشم در چشم استرجس دوخت. بعد از چند ثانیه مدیر هاگوارتز گفت:
- البته که می تونید آقای دامبلدور، شما پیشکسوت مایید.

این بار نوبت دامبلدور و فوکس بود که نگاهی بین یکدیگر رد بدل کنند، سپس یک پاس توی عمق، یک قیچی برگردان از آلبوس و ...

- توی دروااااازه! قطعا وقتی توپ توی دروازه باشه یعنی گل شده! باور کنین بینندگان عزیز!

در این لحظه که استرجس با تلاش بسیار به سمت در دفتر مدیریت در حال حرکت بود، فوکس پرواز کرد و روی کنترل تلوزیون فرود آمد و آن را خاموش کرد. سپس به پیرمرد نگریست. پیرمرد نزدیک فوکس آمد و طوری که کبوتر نفهمد در گوش نداشته ی ققنوس نجوا کرد:
- خب فوکس، میخوام وظیفه سختی بهت محول کنم.
- دوباره با مسواک ریشاتو بشورم؟
- نه نه، میخوای توانایی های این کبوتر رو کشف کنی، ببین از چه روشی میتونه برای محفل مفید باشه. منم باید برم مسابقه کوییدیچ رو ببینم و ببینم اگه هری نفس کشید گریفیندور رو برنده کنم.

قبل از آنکه ققنوس بتواند اعتراضی بکند، آلبوس با گام های بلند به سمت در رفت و از آن خارج شد.

دو ساعت بعد

- وای فوکس چه صحنه هایی رو از دست دادی! فوکس؟ ... تو چیکار کردی؟!

ققنوس روی میز نشسته بود و با انزجار به کبوتر " نیمه زنده " نگاه میکرد. سپس لیست بلند بالایی را از لا به لای پر هایش دار اورد و به دست پیرمرد داد و خودش روی میز دراز کشید. دامبلدور تند تند شروع به خواندن کرد:
- نمیتونه پرواز کنه... نمیتونه شنا کنه... توانایی رزمی نداره... از حیوانات غیر پرنده میترسه، پی نوشت، من دارم میرم چین؟ چرا فوکس؟
- ان قدر زدمش که فکر کنم برم اونجا میتونم دان دو شائولین بگیرم.

پیرمرد به این موضوع فکر کرد که شاید واقعا این پرنده توانایی بالقوه ای ندارد، بنابراین او را از روی میز برداشت و به سمت پنجره برد. ناگهان پرنده به هوش آمد و کمی بال بال زد و دامبلدور بلافاصله او را رها کرد و پرنده با صدایی شبیه به صدای افتادن لگن پلاستیکی، روی زمین افتاد. فوکس گفت:
- اینطوری نمیمیره آلبوس، از بالا تر بگیر بندازش.
- خب اون گفت ولش کنم منم بدون اختیار ولش کردم.
- اون اصن نمیتونه...
- زیر بال هاش؟
- نه منظورم اینه اون اصلا نمیتونه حرف بزنه تو چطوری میگی گفته ولش کنی؟

فوکس آروم آروم اومد بارون به سمت کبوتری که بعد از آزمون های شنا و هنر های رزمی فوکس و پرت شدن از دست دامبلدور خیلی با مرگ فاصله ای نداشت، رفت. ققنوس لگدی به پهلوی کبوتر بخت برگشته زد و پوست گردن او را به دلیل نداشتن یقه، گرفت و از روی زمین بلند کرد.
- بلند شو مرتیـــ ... بلند شو عزیزم ... بیا جای من استراحت کن.

پیرمرد نگاه مشکوکی به فوکس انداخت و فکری به ذهنش رسید. با وجود پیری، با چابکی خودش را به ققنوس رساند و کبوتر را از چنگال های وی قاپید و در چشم پرنده نگاه کرد و منتظر واکنش او شد. بعد از چند ثانیه لبخندی به کبوتر زد و گفت:
- متاسفم، چفت شدگی مانع کنترل ذهنت میشه.

سپس به کارت روی میزش نگاهی انداخت و گفت:
- فکر کنم بدونم تواناییت به چه دردی میخوره.

دقایقی بعد - خانه ریدل

- ارباب، از طرف پست یه هدیه براتون اومده.
- امروز تولدمون نیست، کسی هم از ما خوشش نمیاد، برای چی باید کادو بگیریم؟
- نگفته از طرف کی و از کجا میاد، فقط زده برسد به دست تام.

ولدمورت که با شنیدن اسم کوچکش فهمید کادو از طرف دامبلدور است آهی کشید و با بی حوصلگی جعبه را از ریگولوس گرفت و روبان روی آن را باز کرد و خود به خود در جعبه باز شد و چشم های قرمزش به پرنده بدون پر افتاد، چند ثانیه با جدیت به پرنده خیره ماند، سپس لبخندی زد و با خوشحالی گفت:
- عشق ورزیدن چه قدر چیز خوبیه.

مرگخواران:

2. پنج مورد از خواص اجتماعی سیاسی شیر گاومیش را نام ببرید. (5 نمره) (اختصاصی)

1. شیر گاومیش باعث صلح جهانی میشه، زمانی که همه جادوگر ها از یک نوع شیر استفاده کنند متوجه میشوند که از یک پیکرند و از همان طور که زبان و فرهنگ باعث اتحاد و استحکام یک ملت ملت میشود، شیر گاومیش هم سبب یکپارچگی جامعه جادوگری میشه.

2. از شیر گاومیش رو میشه سر جلسه آزمون های سمج بین دانش آموزا پخش کرد تا هم تبلیغی برای دولت باشه و هم به توانایی مغز کمک کنه و باعث شه موسیقی های قباس عادری سر جلسه امتحان تو مغزشون پخش نشه و درس های خونده نشدشون یادشون بیاد.

3. از اونجایی که شیرگاومیش دارای هیچگونه مواد انرژی زایی نیست میشه اون رو یه خوراکی مقوی برای کوییدیچ بازان دونست تا با استرس مقابله کنن و صد در صد تواناییشون رو به کار ببندن و باختنشون رو تقصیر داور و زمین وحلقه و توپ نندازن و یه بازیکن خفن بشن، لژیونر بشن و برن تیم ملی و معروف بشن و خلاصه پولدار بشن.

4. از اونجایی که شیر گاومیش از شیر گاو معمولی گرون تره میتونه یه منبع درآمد خوب باشه تا جامعه با بیکاری مقابله کنه و روستایی های زحمتکش بیشتری به وجود بیاره تا هم انگل جامعه نشن هم پول در بیارن و هم افتخار کنن که شغلشون با شغل وزیر یکی بوده.

5. کارخونه چیپس سازی زم زم میتونه از شیرگاومیش استفاده کنه و چیپسی با طعم شیر گاومیش بسازه تا ذهنیت غلط دانشمندان رو مبنی بر مضر بودن چیپس تغییر بده و مردم از این خوراکی خوشمزه استفاده کنن و چاق نشن و همه کنار هم خوشحال زندگی کنن.


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: زمين كويديچ هاگوارتز
پیام زده شده در: ۱۸:۵۶ دوشنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۵
#6
گریفیندور
vs
هافلپاف


- فقط دعا کن من دستم به تو نرسد جیمز پاتر! ببین چه بلایی سرت خواهم آورد!

گودریک در یک کلاس خالی دیگر را هم باز کرد.
- جیمز؟ جیمز پاتر؟!

آن جا هم نبود! از سر عصبانیت شمشیرش را در هوا چرخاند و «اَااَااَااَه! » کشداری گفت. همه جا را گشته بود؛ تالار گریفیندور، سرسرای اصلی، کلاس ها، جغددانی، انبار جاروها و... نبود که نبود! از یک کریدور خالی پیچید و خیلی بی هدف وارد راهروی طبقه ی دوم شد. کمی جلوتر به تابلوی ورود به آشپزخانه رسید.

به نظر رسید که بد نیست نگاهی هم به آن جا بیندازد. دستش را بلند کرد و تصویر گلابی را غلغلک داد.
- جیمز پاتر!

جیمز با ورود ناگهانی گودریک یکه خورد. گودریک به وضع مضحک او نگاه کرد. روی کوهی از کیک ها و کلوچه ها نشسته بود و جن های بینوا، تعظیم کنان به ارتفاع کوه اضافه می کردند. جیمز فوراً خودش را جمع و جور کرد و از آن بالا گفت:
- ئه! سلام باب بزرگ!
- سلام و نیش توله باسیلیسک سالازار! یک ساعت تا شروع بازی گریفیندور و هافلپاف مانده است و تو داری کیک کوفت می کنی؟! صد رحمت به هاگرید!

جیمز از روی کوه کیک و کلوچه به پایین سر خورد و در حالی که سر تا پایش خامه ای شده بود مقابل گودریک متوقف شد. گودریک کاملاً بی مقدمه از یقه ی جیمز گرفت و بعد از وارد کردن یک لگد به جنی که به او کیک شکلاتی تعارف می کرد، جیمز را کشان کشان از آشپزخانه بیرون کشید.
در آخرین لحظات، جیمز توانست از گوشه ی تاریکی از آشپزخانه، از زبان یکی از جن ها که صورتش را درست نمی دید، عبارت «وینکی جن معجونِ ممنوعه تهییه کن خوووب؟! » را بشنود...

دقایقی بعد – سرسرای عمومی

لگدی به در بزرگ سرسرا وارد شد و در برابر چشمان گرد دانش آموزان، گودریک در حالی که شمشیرش را در هوا تاب می داد جیمز را وسط سرسرا انداخت.
- این هم آخرین بازیکنمان... یا امام زاده مرلین! ایوان روزیه؟!

چشمان دانش آموزانی که در سرسرای عمومی صبحانه می خوردند روی گودریک و چشمان گودریک روی اسکلت مقابلش قفل شده بودند. اسکلت لبخندی زد [که البته به علت فقدان ماهیچه های لازم، موفق به نشان دادن آن نشد!] و کبریتی از جیب ردایش بیرون کشید و جمجمه اش را شعله ور کرد.

اسکلت کله آتشین گفت:
- استرجسم دیگه! مگه نمی دونستی من این توانایی رو دارم که بدون اینکه آسیب ببینم آتیش بگیرم؟ جالبه نه؟
- این که دیالوگ من بود!
- خب منم این توانایی رو دارم!
- نخیرم! اگه آسیب نمی دیدی که گوشتت نمی سوخت اسکلت بشی!

گودریک با دیدن لوویس و استرجس که خیر سرش از وارثان گروهش بودند، آهی کشید و به سمت میز صبحانه رفت. جیمز هنوز کاملاً به خودش نیامده بود. از روی زمین بلند شد و ردایش را تکاند. بعد با انگشت سبابه اش خامه های خاک آلود را از روی لباس و سر و صورتش جمع کرد و پس از فوت کوتاهی، در دهانش فرو کرد.

به سمت اولین میز رفت و روی نزدیکترین صندلی، کنار چند هافلپافی نشست. اصلاً حوصله ی کوییدیچ را نداشت. ضمن آن که بعد از خوردن آن همه کیک، سنگین شده بود و دلش می خواست چرت بزند. دستانش را روی میز حلقه کرد و سرش را روی آن گذاشت. صدای صحبت کردن هافلپافی می آمد:
- حالا این معجون ممنوعه که می گین چی هست؟

لفظ معجون ممنوعه چقدر برای جیمز آشنا بود! یک دختر هافلپافی جواب داد:
- تعویض جسم!
- تعویض جسم؟ مطمئنی سمیّه؟!
- سمی چیه باو؟! یعنی مثلا اول یه قلپ من می خورم، بعد یه قلپ تو. اون وقت من تو میشم و تو من میشی!

جیمز خواب آلود تر از آن بود که به این فکر کند که هافلی ها این معجون را برای چه می خواهند. هنوز پلک های جیمز کاملاً سنگین نشده بودند که دستی مجدداً از یقه اش چسبید و فرایند روی زمین کشیده شدن از سر گرفته شد!

دقایقی بعد تر! - رختکن

همه ی قرمزپوشان گریفیندور، لباس های کوییدیچشان را بر تن داشتند و به حرف های استرجس گوش می دادند که داشت برای بار آخر همه ی تاکتیک ها را بازگو می کرد.
- گودریک! می دونی که استفاده از شمشیر خطاست دیگه؟
- بله استر!
- و همینطور آتیش زدن جاروهای طرف مقابل، لوئیس!
- حله استر!
- یادتون هم نره که تمام حرکاتتون رو قبل از ارسال ویرایش کنید!
- حتما استر!


استرجس جارویش را برداشت و پس از وارد کردن پس گردنی ملایمی به جیمز که داشت چرت می زد، به سمت خروجی زمین بازی رفت.
- آخه امروز چتون شده بوقیا؟!

می خواست چند تا فحش آبدار نثار استرجس کند که خیلی اتفاقی، از درِ باز رختکن و از ورای درِ باز انبار جاروها توانست با چشمان تیز گوزنی اش (!)، دو پیکر مشکوک را ببیند. دو فرد ناشناس که یک شیشه پر از معجونی ناشناس داشتند، درِ یک جعبه ی ناشناس را باز کردند. یکی از آن ها خم شد و دستش را در جعبه فرو کرد و به تبع آن، دو توپ که قطعاً بلاجر بودند با سرعت از آن بیرون زدند. بلاجرها قصد فرار داشتند که شخص دوم با چوبدستی اش آن ها را کنترل کرد و معجون را روی آن ها ریخت.
در چشم به هم زدنی، بلاجرها سر جای خود برگشتند و هر دو از آن جا رفتند.
- اسـ... اسـ... استرجس!

جیمز داستان هرچه دیده و شنیده بود را برای بقیه بازگو کرد. نتیجه واضح بود...
مطمئن بود که هیچ کس باور نکرده است!
آن روز، قطعاً روز شانس جیمز نبود!


زمین کوییدیچ

آن روز، بدون هیچ باد و بارانی و با دمایی متوسط، هوا کاملاً برای کوییدیچ مساعد بود. اعضای گروه های چهارگانه با لباس های قرمز و زرد و عروسک های گورکن و شیر تمام جایگاه های تماشاگران را اشغال کرده بودند و فریادهایشان گوش فلک را کر می کرد. صدای گزارشگر مسابقه به گوش می رسید:
- و جستجوگرشون هم لیلی لونا پاتره که فهمیدیم باباش اسمای جیمز سیریوس و آلبوس سورس و حتی لیلی رو چرا رو بچه هاش گذاشته ولی ناموساً لوناش دیگه اون وسط داره بوق میزنه!
- ربکا!
- اوخ اوخ، چشم پروفسور چکشمو گذاشتم اونور! داشتم می گفتم! حالا وقتشه که تیم قرمز پوشان گریفیندوری وارد زمین بشن. خودشه! استر کله آتشین که جستجوگر و کاپیتان تیمه! پروفس، چارلی و گودریک هم...

و در حالی که بازیکن های گریفیندور معلق زنان با دست و جیغ و هورای ممتد طرفدارانشان وارد زمین کوییدیچ می شدند، ربکا جریکو، داور کاملاً بی طرف مسابقه برای تماشاگر ها از برتری های تیم کاملاً سفید گریفیندور نسبت به تیم نسبتاً سیاه هافلپاف می گفت.

بعد از دست دادن کاپیتان ها که جهت رعایت شئونات آسلامیک، از روش فرو بردن دست ها در یک پاتیل آب استفاده شد، سوت داور به صدا در آمد.

- لاکرتیا بلک کوافل رو در اختیار داره... واو! دیدین چارلی ویزلی چطور کوافلو از دستش قاپید؟ پاس به گریفیندور... ویزلی، بازم گریفیندور... یه موقعیت عالی و گل! گل برای گریفیندور! چه گلی میزنه این گریفیندور!

تماشاچیان از گریفیندور گریفیندور کردن ربکا - که از معایب شرکت موسس یک گروه در تیم گروهش بود! - گیج شده بودند. و ترجیح می دادند در سکوت بدون جیغ و ویغ های دخترک مو لبویی مسابقه را تماشا کنند. با گل گودریک، غرش های بلندی از نهاد شیرهای عروسکی بلند شد.

- سوزن بون، کپی رایت بای ویو البته، کوافل رو میندازه برای اوفلاهرتی. اوفلاهرتی چارلی ویزلی رو قال می ذاره و از بلاجری که جیمز پاتر سینیور به سمتش رَوونه کرده جاخالی میده... و اولاااااا! باز هم گریفیندور به عنوان قاپ زن گریف وارد عمل میشه!

کوافل در دستان گودریک دوام زیادی نداشت. وندلین از فاصله ی نسبتاً دور با یک هدف گیری عالی بلاجر را به وسط سینه ی او کوباند. گودریک کوافل را انداخت و به سختی تعادلش را حفظ کرد.

- حالا لاکرتیا بلک کوافلو در اختیار داره. ویزلی و پروف عین برق دنبالشن... هــــی! دیدین پروف ته ریشـشو گره زده به دم جارو؟ یه پاس بلـنــد واسه مکسین... مکسین چارلی رو جا می ذاره... گریفیندور از پشت داره نزدیک میشه. پاس به بلک و گل! گل! گـــل! نه، گل نــشد! :خیابانی:

لاکرتیا در آخرین لحظه و با وجود یک موقعیت عالی برای گل، جیغی کشید و کوافل را رها کرد.
- اولالااا! اون چیز سیاهِ جاروسوار چیه که افتاده دنبال بلک؟ اون... اون... Oh My God! اون فنگه! مهاجم دیگه ی هافلپاف! چرا متوجه حضورش تو بازی نشده بودم؟

فنگ که معلوم نبود هافلپافی ها کی آن را از هاگرید گرفته و پرواز یادش داده اند [شاید هم خود هاگرید، در کنار آموزش انگلیسی به گراوپ برای فنگ کلاس کوییدیچ گذاشته بود!] در حالی که دندان هایش را به لاکرتیا نشان می داد، با سرعت تعقیبش می کرد.

وندلین چماقش را در هوا چرخاند و خطاب به لاکرتیا هوار کشید:
- لاک! تو که این اواخر جلوی فنگ گربه نشده بودی؟

جواب لاکرتیا در فریادهای تشویق گریفیندوری ها گم شد. آلبوس کوافل را زیر بغل زده بود و با اسکورتی متشکل از چارلی و لوئیس، با سرعت به سمت دروازه های هافلپاف می شتافتند. وندلین که عقب مانده بود، خطاب به آریانا فریاد زد:
- کار خودته دختر!

آریانا با جدیت سه بازیکن گریفیندوری را تعقیب می کرد. با دیدن بلاجری که به سمتش می آمد آماده ی ضربه شد.
- مواظب باش پروف! آریانا پشت سرته!
- اون خواهرمه لوئیس، من بهش اعتماد کامل دارم!

آریانا با شنیدن حرف آلبوس متحول شد... اشک در چشمانش جمع شد... بغض کرد... به یاد خاطرات «ننه کندرا» افتاد... و چماقش را پایین آورد... و بلاجر را محکم به پشت آلبوس کوباند!

صدای ربکا به گوش رسید:
- نامرد! یعنی چیزه... آریانا دامبلدور بلاجر رو کوبوند به پشت داداشش و موفق شد کوافلو از دستش بیرون کنه! حالا اوفلاهرتی... پاس میده به فنگ... ئه! پروفسور دامبلدور چرا خشکش زده وسط هوا؟ دقیقتر بگم... پروفسور دامبلدور و گودریک گریفیندور چرا خشکشون زده؟!

آلبوس چشمانش را باز و بسته کرد و به دست هایش و سپس بدنش نگاه کرد. سپس فریاد زد:
- کـمــــک! من چرا ریش درآورده ام؟ چرا بدنم اینطوری شده است؟ کسی مرا طلسم کرده است!

از سوی دیگر گودریک گریفیندور هم وضعیت مشابهی داشت.
- ریشم! ریشم رو از دست دادم!

اما آلبوس و گودریک داشتند متوجه قضیه می شدند. بلاجر اول به گودریک خورده بود و سپس به آلبوس... به هم دیگر خیره شدند و آهسته به طرف هم پرواز کردند.
در میان فریادهای اعتراض طرفداران تیم گریفیندور به بازی نکردن دو نفر از بازیکن های تیمشان، آلبوس-گودریک به گودریک-آلبوس گفت:
- گودریک، تو به سمت بقیه ی بازیکن های تیم برو و بهشون بگو مواظب باشن، منم میرم و به استرجس میگم بازی رو متوقف کنه!

آلبوس-گودریک به استرجس علامت داد و به سمتش پرواز کرد. در چند متری او بود که ناگهان... «هووووررت!»

چند ثانیه بعد که سوت کشیدن گوشش و سیاهی چشمش برطرف شد، چشمانش را باز کرد و به دستان جوانش خیره شد. دستاش را لای موهای کوتاهش برد و محکم، چند تار مویش را کند. به تار موهای قرمزی که در دستش بود نگاه کرد؛ یک بلاجر چارلی را هم شکار کرده بود.

چند دقیقه بعد

- صد و سی–ده به نفع هافلپاف! معلوم نیست چه بلایی سر بازیکن های گریفیندور اومده! نگاه کنید، پادمور دنبال کوافله و لوئیس ویزلی داره دستای شعله ورشو تو هوا تکون میده و جیغ می زنه! تنها کسی که خل و چل نمی زنه، دروازه بانشونه! نه یه لحظه صبر کنید، مثل اینکه چارلی ویزلی کوافلو گرفته. یعنی دُرُس شده؟ خوبه! اوفلاهرتی رو جا گذاشت و حالا داره مستقیم به سمت دروازه های هافلـ... اینم کوافلو انداخت!

همه از رفتار قرمزپوش ها متعجب و عصبانی بودند. لحظاتی درست بازی می کردند، اما یک دفعه می ایستادند، هنگ می کردند و بعد از چند ثانیه دوباره ریسِت می شدند. حالا فنگ کوافل را به دهان گرفته بود با سرعت به سمت دروازه های گریفیندور پرواز می کرد.

فنگ کوافل را رها کرد تا مکسین که از ارتفاع پایین پرواز می کرد، بگیردش. مکسین به سمت تنها بازیکن سالم تیم گریفیندور، رون ویزلی، پرواز کرد.
در سمت دیگر، گودریک-چارلی تمام سعی خودش را کرد تا در همان حالت بماند و با سرعت به سمت مکسین رفت تا شاید بتواند مانع امتیاز صد و چهلم هافلپاف شود.

- به نظر می رسه که چارلی ویزلی از اون حالت مشکوک خارج شد. چه شتابی هم داره! اوفلاهرتی پاس میده به بلک... بلک به فنگ و فنگ دوباره به بلک. حالا ویزلی درست پشت سر بلکه و...
... «هووووررت!»

گودریک-چارلی ایستاد و به جیمز-چارلی تبدیل شد!
- و گل برای هافلپاف... لعنتی!

با وجود آن که مطابق خطای ششصد و هفتاد و سوم ثبت شده در وزارت خانه، کسی نمی توانست رون را هدف بلاجر قراردهد، حال او هم در جلوی دروازه های گریفیندور تعریفی نداشت. صورتش برافروخته بود و فریادهای اعتراض گریفیندوری ها و قهقهه های هافلپافی ها لحظه به لحظه حالش را خراب تر می کرد. دیگر نمی توانست هیچ پرتابی را بگیرد.

او می دانست سر دوستانش چه بلایی آمده، اما این را نمی دانست که چه باید بکند! با خودش فکر کرد که چقدر خوب می شد اگر هری مثل سال ششم تحصیلش، تظاهر به ریختن فلیکس فلیسیس در آب کدو حلوایی صبحانه می کرد. حالا فلیکس فلیسیس هم نبود اهمیتی نداشت، هر معجونی که...
- معجون تعویض جسم؟! نکنه... نکنه...؟!

ناگهان فکری در ذهن رون جرقه زد. صحنه های ریختن فلیکس فلیسیس و برنده شدنشان در مسابقه ی کوییدیچ کاملاً در برابرش مجسّم شد. نکند تعویض جسم هم... ؟! باید کاری می کرد! روی جارویش خیز برداشت، نفس عمیقی کشید و دروازه را رها کرد و...

- مثل اینکه دروازه بان گریف هم قاط زد. گل پانزدهم هافلپاف هم الانه که به ثمر برسه. به نظر شما هم رون ویزلی داره به این سمت، یعنی جایگاه گزارشگر میاد؟ آره، انگار که... ئه! دهع! ول کن میکروفونو تا با هفت تیرم سوراخ سوراخت نکردم کله قرمزی!

نه رون میکروفون را رها و نه ربکا رون را آبکش کرد. تنها اتفاقی که افتاد این بود که رون از پشت میکروفون فریاد زد:
- استر! پروف! گودریک! بچه ها! این یه کلکه، هیچ معجونی در کار نیست! اونا فقط به ما تلقین کردن...

در حالی که تمام بازیکن های گریفیندور وسط هوا روی جاروهایشان خشکشان زده بود و دیگر اثری از تعویض جسم در آن ها دیده نمی شد، ربکا میکروفون را از چنگ رون بیرون کشید و فریاد زد:
- حالا لیلی لونا پاتر اسنیچ طلایی رو در اختیار داره! هافلپاف بعد از یک بازی مسخره... یعنی فوق العاده، با امتیاز دویست و نود به ده برنده شد!

طرفداران هافلپاف بی وقفه از سر خوشحالی نعره می زدند و طرفداران گریفیندور یک به یک از ورزشگاه جیم می شدند. در حالی که بازیکن های هافلپاف دور افتخار می زدند و عبارت «ما هافلپافـــیم!» را به گوش تمامی اهالی هاگوارتز می رساندند، بازیکن های کوییدیچ هنوز بدون هیچ حرکت و حتی پلک زدنی داشتند فریاد رون را تجزیه و تحلیل می کردند.
چقدر مفتضحانه فریب خورده بودند!

ساعتی بعد – دفتر دامبلدور

- متاسفانه یا خوشبختانه دامبلدور، حق با رونه... بلاجرها دستکاری نشدن.

آرسینوس نوک چوبدستی‌اش را به سمت فضای خالی میان خودش و دامبلدور گرفت و آهسته تکان داد تا جعبه‌ی توپ‌ها در مقابل او ظاهر شود. سپس جلو رفت، در آن را باز کرد و به یکی از بلاجرها که محکم بسته شده بود، دستی کشید.

دامبلدور که حسابی تعجب کرده بود، دستی به ریشش کشید. سپس برای این که مطمئن شود، او هم خم شد و دستش را به همان بلاجری کشید که آرسینوس آن را لمس کرده بود. سپس گفت:
- دیدی که هیچ موردی ندارن؟!

آرسینوس جیگر با لحن آرامی جواب داد:
- حق با توئه فرزندم! این بلاجرها کاملاً سالم هستن!


ویرایش شده توسط آلبوس دامبلدور در تاریخ ۱۳۹۵/۴/۲۱ ۲۲:۱۴:۱۰

به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: نقدستان محفل ققنوس
پیام زده شده در: ۲۳:۵۶ سه شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۵
#7
نقد پست شماره ی 44 زندگی و نیرنگ های آلبوس دامبلدور - جینی ویزلی

سلام دخترم. احوالات؟

خب خب جینی ویزلی،اول بگم که نسبت به دفعه قبل که اومدی اینجاو درخواست نقد دادی پیشرفت کردی و کم کم داری از اون حالت خام اولت فاصله میگیری و میبینم که رول میزنی و درخواست نقد میدی و فعالیت میکنی، آفرین! همین فرمون ادامه بده. حالا که بهنکات قبلی تقریبا عمل کردی یکم میریم جلوتر و نکات بیش تری میگیم، پس، بریم سر نقدت.

نقل قول:
شايد واقعا آرتور بايد به حرف هاي مالي گوش ميداد. او خود را ملامت ميكرد كه:
- چرا به حرف هاي مالي گوش ندادم؟ چرا او را به ميان مرگخواران فرستادم؟
چرا هاي بسياري در ذهن او وجود داشت اما براي هيچ كدام از آنها پاسخي نداشت. اگر به حرف هاي مالي گوش ميداد الان نه او را از دست داده بود، نه تازه وارد و يا حتي ميتوانستند با نقشه اي كه مالي كشيده بود دامبلدور را برگردانند. چقدر سهل انگار كرده بود.


اول بگم که وقتی رول هری رو خوندم برام عجیب بود که آرتور ویزلی حاضر بشه همسرشو که هیچ نشونه نفرتی ازش تو کتاب نبود رو به مرگخوار ها بفروشه، اینکه شما اینجا نشون دادین آرتور پشیمونه نشون میده شما خوب شخصیت هارو میشناسی، آفرین. اما این پاراگراف چند تا اشکال داره:

1- جمله اولت میتونست بهتر نوشته بشه، مثلا به جای " او خود را ملامت میکرد که: " که شروع خوبی برای یک دیالوگ نیست، میتونستی بنویسی " او با خودش گفت: " هم کوتاه تر و ساده تره و هم دلنشین تر.

2- جینی، تو دوست داری رولات خونده بشه، نه؟ اولین چیزی که هرکس موقع خوندن رولت بهش توجه میکنه ظاهر پسته ( چه قدر من از این جمله کلیشه ای بدم میاد. ) ظاهر پستت تقریبا درسته اما اشکالاتی داره، بعد از دیالوگ آرتور شما یک اینتر زدی که قانون ظاهر پست میگه اگه بعد دیالوگ متنه باید دو تا اینتر زده بشه، از طرفی، نباید بعد هر جمله اینتر بزنی که پدرجان، جمله هایی که به هم مربوطن باید یک پاراگراف بشن بعد... تق تق ... دو تا اینتر میزنی، میری سر پاراگراف بعدی، آخر نقد کل پستتو ظاهرشو درست میکنم تا متوجه بشی.

3- " چقدر سهل انگار كرده بود. " ؟ تو با من چه کردی دخترم؟ منظورت چی بود الان؟ چه قدر سهل انگاری کرده بود؟ چه قدر سهل انگار بود؟ پیشنهاد من به تو دخترم، شامپو سیر پرژک نیست! بلکه اینه یه بار پستت رو قبل از اینکه دکمه ارسالو بزنی از اول تا آخر بخون. هم ایراد های تایپی، هم اشکالات تو جمله بندیو متوجه میشی.

نقل قول:
- راستش ميدونم كه همه ي اين مشكلات به خاطر منه. ميدونم كه ديگه هيچي مثل اولش نيست اما... اما نبايد نااميد بشيم. بايد تلاش خودمون رو بكنيم. مطمئنا موفق ميشيم.


خب اینجا بازم مشکل نگارشیه یه جورایی، گفته بودم کاربرد ویرگول ایجاد مکثه، اینجا هم بهتر بود به جای اینکه آخر همه جمله ها نقطه بذاری، با ویرگول جمله هاتو به هم وصل کنی، اینطوری:

نقل قول:
- راستش ميدونم كه همه ي اين مشكلات به خاطر منه، ميدونم كه ديگه هيچي مثل اولش نيست، اما... اما نبايد نااميد بشيم، بايد تلاش خودمون رو بكنيم، مطمئنا موفق ميشيم!


جمله آخر هم چون حالت هیجانی و حماسی داره بهتره علامت تعجب باشه.

نکته پایانی:

حواست به زمان و مکان و موقعیت سوژه ها باشه، رولای قبل خودتو همیشه دقیق بخون ببین چی به چیه، به این رولت ربطی نداره اما توی رول قبلیت تو همین تایپک به فراری دادن دامبلدور توسط تازه وارد اشاره کردی، اگه دقت کنی تازه وارد نمیدونه آرتور دامبلدور واقعی نیست و اعضای محفل هم نمیدونن دامبلدور کجاست و چیکار میکنه، فقط میدونن نمیتونه محفل رو رهبری کنه.

موفق باشی جینی ویزلی!

نقل قول:
شايد واقعا آرتور بايد به حرف هاي مالي گوش ميداد. او خود را ملامت ميكرد كه:
- چرا به حرف هاي مالي گوش ندادم؟ چرا او را به ميان مرگخواران فرستادم؟

چرا هاي بسياري در ذهن او وجود داشت اما براي هيچ كدام از آنها پاسخي نداشت. اگر به حرف هاي مالي گوش ميداد الان نه او را از دست داده بود، نه تازه وارد و يا حتي ميتوانستند با نقشه اي كه مالي كشيده بود دامبلدور را برگردانند. چقدر سهل انگار كرده بود.

به اطراف نگاه كرد. محفلي ها هركدام از شدت گشنگي به گوشه اي از سالن افتاده بودند. او خود را مقصر اين جريانات ميدانست. پس تصميم گرفت كه خودش هم اوضاع را به حالت اول بازگرداند.
- راستش ميدونم كه همه ي اين مشكلات به خاطر منه. ميدونم كه ديگه هيچي مثل اولش نيست اما... اما نبايد نااميد بشيم. بايد تلاش خودمون رو بكنيم. مطمئنا موفق ميشيم.

با حرف هاي آرتور، محفلي ها جان تازه اي گرفتند. به اينكه وضعيت رو به حالت اول برگردانند اميدوار شدند. يكي از محفلي ها گفت:
- ما براي برگردوندن اوضاع به حالت قبل آماده ايم هركاري انجام بديم. فقط تو بگو بايد چيكار كنيم؟

آرتور با ديدن اين همه مهرباني خيلي خوشحال شد.
- به نظر من اولين كاري كه بايد انجام بديم اينه كه مالي رو دوباره برگردونيم.

محل مرگخواران:

- واي... چقدر گرمه. اينا چقدر كله پاچه ميخورن! هرچي درست ميكنم بازم ميخوان. انگار سيري ندارن. معلوم نيست چند روزه كه گشنگي كشيدن! :vay:
- آهاي... مالي ويزلي. پس اين كله پاچه ي ما چيشد. از گشنگي مرديم.

مالي زير لب زمزمه كرد:
- كارد بخوره به اون شيكمت! :vay:

و با صداي بلندي گفت:
- اومدم.



به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: خانه شماره دوازده گریمولد
پیام زده شده در: ۲۲:۴۶ دوشنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۵
#8
خلاصه:

اعضای محفل به بیماری ناشناخته ای دچار شدن و به این دلیل که از دولت یارانه دریافت میکنن دانشمندان کاری برای درمان این بیماری نمیکنن، وقتی محفلی ها متوجه میشن که مرگخوارا دچار این بیماری نشدن تصمیم میگیرن اون ها رو به یه مهمونی دعوت کنن و بیماری خودشون رو انتقال بدن مرگخوارا جلو خانه های شماره 11 و 13 میرسن و وقتی میبینن خانه شماره 12 ظاهر نمیشه به محفلی ها زنگ میزنن اما نتیجه ای نمیده، برای همین دنبال یک راه هستن که وارد خونه شماره 12 بشن.


***


مقر محفل

-دیگه بیش تر از این نمیتونم معطلشون کنم! پس اون سوئیچ کوفتی چی شد؟

لوئیس دوان دوان خودش را به موتورخانه محفل ققنوس رساند تا ببیند چه اتفاقی افتاده است. جیمز پاتر هم مرتب سوئیچ بیرون آمدن خانه شماره 12 را فشار میداد بلکه کار کند، اما او نمیدانست هرچه هم قدر سرعت چاشنی کار شود، دفاع عقب زمین نمیتواند سطح اتکاء لازم را زیر توپ قرار دهد، زیرا زیردل توپ نمیتواند این سطح اتکاء را تحمل کند. تا وقتی موتور درست کار نکند، نتیجه ای نخواهد داشت.

- مشکلش چیه ویولت؟ مهمون ها منتظرن.

ویولت دستمالی را از دست چارلی گرفت و دست روغنی اش را پاک کرد و از خستگی ناشی از کار و مریضی، خودش را روی مبل انداخت و روی خود را به سمت اعضای محفل برگرداند و گفت:
- یه سیمی که موتور رو به سوئیچ وصل میکنه، یه قسمتش قطع شده، باید کامل سیم کشی ساختمون رو بررسی کنیم ببینیم کجاش دقیقا ایراد داره.
- تا دیروز که مشکلی نداشت، عجیب نیست؟

نگاه هیچکدام از اعضای محفل به آلبوس دامبلدور نگران نیفتاد که برای عذاب وجدانی که از تصمیم عجیبش برای مریض کردن مرگخواران سرچشمه گرفته بود، سیم را قطع کرد تا کسی را بیمار نکند، او به عشق و محبت اعتقاد داشت، محفل او باید بر پایه مهربانی بنا می شد.

- پروف؟ چی کار کنیم؟
- من یه پیشنهاد خوب دارم فرزندانم، بهشون زنگ بزنید و بگید مهمونی کنسله!
- پروف نقشتون چی؟
- نه عزیزکم، ما محفلی هستیم، ما باید عادلانه و با سرویس هدف دار مبارزه کنیم، نه با سرویس های پرشی که تور مانع از عبورش میشه.
- هی! ببینید چی پیدا کردم تو موتورخونه!

رز، که حتی با وجود مریضی هم ذره ای از ویبره اش کم نشده بود، ویبره زنان با دسته ای موی سفید از داخل موتور خانه خارج شد، و تنها یک دو دو تا چهارتای کوچک کافی بود، تا همه ی سر ها به طرف آلبوس دامبلدور برگردد.


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: زندگي و نيرنگهاي آلبوس دامبلدور
پیام زده شده در: ۱:۱۳ شنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۵
#9
خانه شماره 12:

- یعنی من دامبلدور بدیم مالی؟ واقعا این تصوریه که تو از کسی سال ها باهاش زندگی کردی داری؟
- من حتی تصور بدتری نسبت به تو دارم آرتور اما جلوی بچه ها زشته بگم.

مالی هنگام گفتن کلمه " بچه " به اعضای محفل ققنوس اشاره کرد که با وجود جیمز پاتر، تدی، ویکتوریا و دیگر خرس گنده ها، زیاد حس " بچه ها " را به آرتور ویزلی القا نمیکرد. در نظر آرتور آن ها همچون بچه هایی بودند که وقت ازدواجشان فرا رسیده است اما همچنان " ور دل " خانواده خود مانده اند. آیا واقعا آن ها قرار بود بچه تربیت کنند؟ جیمز سیریوس پدر؟ ویولت مادر؟ تصورش هم وحشتناک بود.

او به طرف دستشویی دوید تا آبی به دست و صورتش بزند و خود را از آن کابوس ترسناک برهاند اما مالی که از تصورات شوهرش خبری نداشت و او را یک دفعه درحال دویدن به سوی مرلینگاه دید نچ نچی کرد و زیر لب گفت:
- این همیشه دقیقه نودیه. بالاخره سنگ کلیه میگیره.

قبل از آنکه مالی بتواند ایراد های همسرش را در ذهن مرور کند، تازه وارد برای بار هزارم به هوش آمد. مالی هم برای آنکه به این روند تکراری بیهوشی و به هوش آمدن پایان بدهد سمت تازه وارد رفت و گفت:
- هی تو تنه لش! پاشو بالاخره دامبلدور تو رو عوض کرد.
- بالاخره قبول شدم؟ ایول! حالا ماموریت بدین! من ماموریت دوست!
- ماموریت؟
- آره دیگه، گفتن بیام محفل، دامبلدور بهم ماموریت های سری میده. من ماموریت میخوام، خواهش میکنم.

مالی به فکر فرو رفت و با استفاده از ملاقه اش سرش را خاراند، او هیچوقت نمی دانست دامبلدور برای چه هدفی به اعضای محفل ماموریت می دهد، مطمئنا آرتور هم نمی دانست چون او به جز وسایل مشنگی از چیزی سر در نمی آورد، حالا باید چه کاری میکردند؟

- پیس پیس! مالی، یه دقیقه بیا اینجا.
- چیه آرتـ... منظورم اینه، بله آقای دامبلدور؟
- میگم بیا اینجا.
- دم دستشویی؟ من شوهر دارم آقای محترم.
- آخه کی تورو با اون هیکلت میگیره، یه دقیقه بیا اینجا دیگه!

مالی لبخند زورکی به تازه وارد زد و آرام آرام به سمت در دستشویی رفت. وقتی به جلوی در مرلینگاه رسید چشم غره ای بابت حرف آرتور به وی رفت و همسرش بدون توجه به او مجله ای را به سمت او گرفت و گفت:
- همیشه کنار مرلینگاه کلی روزنامه و اینا هست بخونیم سرگرم شیم، لا به لاشون این مجله بود، این تبلیغ رو نگاه کن.
- لوازم آشپزی ادواردِ دزدِ کلنگ. راست میگی کم کم لوازم آشپزی دارن قدیمی میشن، مرسی آرتور میدونستم همیشه به فکرمی. :kiss:
- عه... نه اشتباه شد... اینو میگم.

مالی خم شد و نگاهی به آگهی انداخت:

نقل قول:


به نام مرلین


آیا ناظر تازه کاری هستید؟ ایا نمی دانید چطور باید تازه وارد جذب کنید؟ آیا خودتان را کشته اید اما نمیدانید چطور ماموریت درست حسابی بدهید؟ آیا تازه وارد ها از دستتان پریده اند؟ راه حل مشکل شما دست ما نیست، دست آن هاست، یعنی:

کتابِ ده سال نظارت، نوشته ی لرد ولدمورت


اخطار:
دانلود کردن این کتاب به هیچ عنوان توصیه نمیشود، زیرا لرد ولدمورت شمارا خواهد کشت.


- به نظرم باهاش بتونیم تازه واردمون رو تعلیم بدیم.


ویرایش شده توسط آلبوس دامبلدور در تاریخ ۱۳۹۵/۴/۱۲ ۱:۱۹:۰۶

به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.


پاسخ به: دفتر ثبت نام دانش آموزان
پیام زده شده در: ۰:۱۹ شنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۵
#10
نام: آلبوس دامبلدور.

تاریخ عضویت : با اولین شناسه ۱۳۹۲/۹/۱۴ با این شناسه 94/5/16

تعداد ترم هایی که شرکت کرده اید : 2

آیا شناسه قبلی داشته اید ؟ بله


به یاد گیدیون و هری.

قدم قدم تا ‏ روشنایی، ازشمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
می جنگیم تا آخرین نفس!!
می جنگیم برای پیروزی !!!‏
برای عشق !!!!
برای گریفیندور ‏.






هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.