پس
به دنبالش میروم ... هر چقدر دور ...
اما
رسیدن قطعیست .
پس ای نور
مرا به روشنایی بپذیر
که نیازمند اغوش گرمت
بوده
و
هستم

""خب منم یه جادوگر بودم و وقتی ۱۱ سالم شد جغد هاگوارتز یه نامه برام اورد و منم مثل شما شدم یه دانش اموز مدرسه هاگوارتز""

پس از اینکه از بانگ گرینگوتز بیرون امدند هری گفت :(خب ، حالا از کجا باید شروع کنیم ؟ )
هاگرید گفت :(قرار نیست مثل بقیه از کوچه دیاگون خرید کنیم . من مغازه های بهتری سراغ دارم ، از این طرف بیا هری .)
دست هری را محکم گرفت و به دنبال خودش به درون کوچه ای باریک کشید .
چند ضربه به سنگفرش زد و را پلکانی ای به سوی اعماق زمین گشوده شد، راهی که هری نمی توانست هیچ انتهایی برای ان متصور باشد . تاریکی همانند اژدهایی سیری ناپذیر انتهای پلکان را بلعیده بود .
هاگرید گفت :(من اول میرم هری ، تو پشت سرم بیا.)
وقتی هاگرید در تاریکی ناپدید شد ، هری به خودش امد و به سرعت به دنبال او از پله ها پایین رفت.
پس از اینکه پایش را روی پله پنجم گذاشت ، ناگهان نوری قرمز رنگ همه جا را فرا گرفت و خیابانی لوکس و خلوت نمایان شد .
نمای تمامی ساختمان ها از جنس مرمر سفید بود و شیشه مغازه ها به رنگ شربت انگور استوایی .
هری محو تماشای زیبایی چشم نواز ان خیابان شده بود؛ در تمامی عمرش چنین مکانی را در خواب هم متصور نشده بود .
هاگرید به هری که غرق در تصوراتش بود نگاهی انداخت و گفت:(خیلی قشنگه، مگه نه ؟ ولی یادت نره! اینجا دنیای جادوگراس.)
هری منظور او را متوجه نشد و لبخندی مصنوعی به لب اورد .
هاگرید گفت:( قیافت شبیه علامت سوال شده پسر ، تا چند دقیقه دیگه خودت منظورمو میفهمی.)
هاگرید وارد مغازه ای شد که روی سر در ان با خط نا خوانایی نوشته شده بود [خرو پرت فروشی اقاقیا]
هری پشت سر هاگرید وارد مغازه شد . سرش را بالاگرفت و دهنش تعجب باز ماند .
درون مغازه انقدر قدیمی بود که کم مانده بود بخاطر پوسیدگی چوب هایش ، بر سر صاحبش اوار شود.
این تضاد زیبایی نمای بیرون ساختمان و پوسیدگی درون ساختمان ، برای هری غیر قابل درک بود .
هاگرید که سرد درگمی او را دید گفت:( نمای بیرون فقط یک جادوی سادس هری . اگه پسر خوبی باشی خودم یادت میدم.)
صاحب مغازه که مردی پیر و خمیده بود گفت:(انگار یه سال اولی اینجا داریم!)
هاگرید گفت:(لطفا بهترین جنساتو براش بیار استیفن ، اون یه سال اولیه خاصه.)
استیفن نگاهی به هری کرد و گفت :(خاص؟چرا خاص ؟)
همانطور که به هری نگاه میکرد متوجه زخم روی پیشانی اش شد. چشمانش برقی زد و گفت :(معلومه که بهترین اجناسمو برای شما میارم اقای پاتر ، از دیدنت خوشبختم مرد جوان.)
هری گفت :(منم همینطور اقا.)
پس از گذشت یکساعت هری موفق شد تمامی وسایل لیست شده را تهیه کند.
هاگرید گفت:(دیگه باید بریم هری . هرچی لازم بود خریدیم .) سپس دست هری را گرفت و از مغازه خرت و پرت فروشی اقاقیا بیرون رفت.