باركز به بورگين بي حركت نگاه مي كنه و ادامه مي ده : بايد از جادوي سياه استفاده كرد و براي قدرت كافي به چند نفر بيشتر نيازمنديم
رابستن در همين لحظه مياد تو رابستن گفت : اوه... اوه... مثل اين كه اوضاع خرابه !
باركز در حالي كه به بورگين خشك شه نگاه مي كرد با لحن خشني گفت : چه كاري از دستم برمياد؟
رابستن كه از لحن تند باركز جاخورده بود گفت :
راستش من اومده بودم ببينم يه چيزي براي خشك شدن بدن دارين ؟
باركز به بورگين نگاه ديگري كرد و به سوي انبار حركت كرد رابستن كه متوجه بورگين شده بود گفت :
اين چرا اينجوريه؟
باركز سلانه سلانه با وسايلي از قبيل گردبند ،ساعت مچي ، همان كوله پشتي هايي كه بورگين را خشك كرد و ...برگشت و آن گاه جواب رابستن را داد : از اين كوله پشتي ها استفاده كرده.
رابستن وسايلي را كه باركز روي پيشخوان گذاشته بود وارسي كرد و گفت : مگه فروشنده نبود؟
باركز گفت : چرا ولي...خب ديگه...
رابستن خنديد و باركز چشم غره اي به او رفت چارلي كه يكي از كوله پشتي ها در دستش بود پرسيد : قيمت اين چنده ؟
باركز گفت : يه لحظه...
سپس دوباره به انبار رفت رابستن گفت : اين ديگه نمي تونه برگرده به حالت اولش؟
و به بورگين اشاره كرد . چارلي گفت: چرا ولي به جادوي سياه و وجود چند نفر نياز داره
در همين لحظه آناكين استبنز وارد مي شه و بدون توجه به رابستن و چارلي به وسايل نگاه مي كنه و مي گه : چه وسايل ارزشي اين جا هست !
سپس همه را درون ساكش چپاند و به سوي در رفت كه باركز در حالي كه كاغذ پوستي بلندي دستش بود كه روي آن قيمت هاي اجناس زده شده بود
چارلي گفت : هي آقا كجا كجا؟
رابستن گفت : بابا اين جوري نباش!
آن گاه آناكين استبنز ارزشي با سه طلسم به سمت باركز و پيشخوان برگشت

مغازه ی بورگین و بارکز به لطف ناظران افتتاح شد. منتظر استقبال شما ( حضور سبز شما!!) هستیم.
--------------------------------------------------------------------------
بورگین در حال فریاد زدن: کور ممد اهوی اون بسته ی قلم های پر رو با دقت جا به جا کن. بیفته زمین جوهر هر قلم می پاشه روی سورتت بعد هم جوش می زنه... جاسم اون صندلی رو تنهایی بلند نکن ... به گیج ممد بگو بیاد کمکت.
در این لحظه بارکز وارد مغازه می شه و میگه: به به بورگین چه خبر؟ هووو جاسم روش نشینی... رو اون صندلیه ... قطع نخاع می شی!!!
بورگین : ولش کن باااباا فوقش مگه چی میشه...
در همین موقع چارلی وارد مغازه می شه.
چارلی: به نوکر داش بورگین !! به به چشم ما روشن آقا بارکز کی تشریف اوردید؟
بارکز : به لطف شما چند دقیقه ی پیش.
چارلی: اوضاع چه طور پیش می ره؟
بورگین: کساد!! به جای این که از ما بخرن میان جنس های بنجل می دن به ما . مثلا می دونی دیروز چی اورده بودن؟ کاغذ پوستی هایی که هیچی روشون نمی شد نوشت!! هر چی گفتم اینا رو باید ببرین مغازه ی شوخی نمی فهمید که!! خلاصه ...
بارکز وسط حرف بورگین پرید و گفت: حالا چی شده یادی از ما کردین؟
بورگین یه نگاه غضبناک به بارکز کرد و از در مغازه بیرون رفت.
چارلی: یادتونه گفتین یه کوله پشتی دارین که هرکی روی دوشش بندازه دیگه نمی تونه حرکت کنه؟ اونو می خوام به یکی از دوستام هدیه بدم!!
بارکز : توی انباره . تازه بورگین هم نمی دونه اون چیه!! الان برات میارم . تو هم برای این که بیکار نمونی بیا برچسب های قیمت اینا رو بزن.
چارلی: باشه ولی حقوق می دی؟
بارکز : کارتو بکن تا بعد
.بارکز هنوز توی انبار نرفته بود که بورگین رو که داشت یه کوله پشتی رو روش شونه اش می انداخت دید.
بورگین: کوله ی جدید خریدی نا قلا چرا به ما نگفتی؟!!
بارکز: ابله اون .. اون..
بورگین کوله را روی دوشش می اندازد و دیگر حرکت نمی کند.
بارکز: چارلی .. چارلی یه دقه اونا رو ول کن. چارلی..
چارلی خمیازه می کشه و می گه : چی شده ؟
بارکز : چارلی... تو منو دیوونه نکنی خیلی کار کردی . بیا اینو یه کاریش بکن.
چارلی: تو صاحب مغازه ای . من یه کاری بکنم؟
بارکز : فقط یه راه داره . اونم به کمک من و تو و دو سه نفر دیگه انجام می شه.
چارلی : چه راهی؟
بارکز : باید....