انتها-مرگخواران-شومينه-قطار-دختر-يكي-تابلو-لحظه-خالي-ظاهر

با حداكثر سرعتي كه مي توانست مشغول دويدن بود.مي دانست سيريوس در انتهاي راهرو انتظارش را مي كشد.به اندازه ي كافي وقت تلف كرده بود و نبايد زمان را از دست مي داد.
همينطور كه مي دويد و در عين حال به دعواي امروز صبحش با اسنيپ مي انديشيد ناگهان با دختري كه به طور غير منتظره اي از كتابخانه خارج شده بود برخورد كرد.همراه با يك جيغ كوتاه تعداد زيادي كتاب و لوله هاي كاغذ پوستي بر زمين ريخت.با خودش فكر كرد:لعنتي!اين ديگه يكدفعه از كجا ظاهر شد؟
با كلافگي به انتهاي راهرو نگاهي انداخت.رو به دختر كرد تا با عذرخواهي مختصري قضيه را فيصله دهد.مي دانست كه سيريوس نمي تواند بيش از اين منتظر بماند.اما همين كه نگاهش به دخترك افتاد ناگهان متوقف شد.
چشمان سبز رنگ دخترك با حالتي خشمگين و عصباني به او خيره مانده بودند و در عين حال مي شد سايه اي از وحشت ايجاد شده به خاطر اين برخورد ناگهاني را در نگاهش ديد.از سال گذشته تا كنون بارها از دور به اين چشمهاي شيشه اي سبز خيره مانده بود اما هيچ وقت جرأت بيان جمله اي را نداشت.
با دستپاچگي گفت:
- اه من واقعاً متأسفم.راهرو كاملاً خالي بود و من اصلاً انتظار نداشتم كسي در اين ساعت توي كتابخونه باشه...ام...مگه تو نمي خواي با بقيه ي بچه ها...
در همين موقع صداي فرياد سيريوس از انتهاي راهرو به گوش رسيد:
-هي جيمز.معلوم هست كجايي؟بهتره عجله كني دارن راه مي افتن.
جيمز در حاليكه براي جمع كردن كتابها روي زمين نشسته بود جواب داد:
-باشه سيريوس.بهتره تو بري من تا چند لحظه ي ديگه خودمو مي رسونم.

* * * * * * *
با لحني عصبي زمزمه كرد:«قطار قرمز سريع السير*» و با سرعت از حفره ي به وجود آمده در تابلو عبور كرد.
نگاهش در گوشه و كنار سالن عمومي چرخيد و روي نقطه اي در كنار شومينه متوقف شد.از پشت كاناپه هم مي شد به راحتي آن موهاي تيره ي نا مرتب را تشخيص داد.باعصبانيت فرياد زد:«معلوم هست تو احمق بي مسئوليت يه دفعه كجا غيبت زد؟من و ريموس نزديك يك ساعت توي كافه ي سه دسته جارو منتظرت بوديم.تمام مدت مثل ديوونه ها به اين طرف و اونطرف نگاه مي كرديم چون مطمئن بوديم دير يا زود از طريق راه مخفي پشت مجسمه به ما ملحق مي شي.من ِ احمق رو بگو كه اون نوشيدني هاي خوشمزه ي كره اي رو رها كردم و به مدرسه برگشتم چون مطمئن بودم اتفاق بدي برات افتاده! اونوقت تو در تمام اين مدت با خيال راحت روي كاناپه لم داده بوديو...» سيريوس حرفش را نيمه كاره گذاشت چون تازه متوجه شده بود جيمز در سالن عمومي تنها نيست.
جيمز و لي لي هر دو با نگاههايي مضطرب و متعجب به او خيره شده بودند..
سيريوس با حالتي بهت زده و دهاني باز به آنها نگاه مي كرد.گونه هاي جيمز كمي سرخ بود، عينكش كج شده بود و موهايش نا مرتب تر و به هم ريخته تر از هميشه به نظر مي رسيد.
سيريوس براي مخفي كردن خنده اش سرفه اي كرد و با دستپاچگي گفت:«...اه...من فكر مي كنم...يعني...منظورم اينه كه يه چيزي روي ميز كافه جا گذاشتم و...فكر مي كنم بايد سريعتر به هاگزميد برگردم.»سپس با عجله از حفره خارج شد.از پشت تابلو هم مي شد صداي قهقهه ي او راشنيد.جيمز با شرمندگي سرش را به زير انداخت.لي لي لبخندي زد و با شيطنت گفت:فكر نمي كنم در مورد راه مخفي پشت مجسمه چيزي به من
گفته باشي اينطور نيست؟

------------------------------------
*:اين عبارت به عنوان رمز ورود به سالن عمومي گريفيندور در داستان به كار رفته است.

افرین! خیلی پست خوب و با سوژه ی جالبی زده بودید! توصیفات خوب حالان افراد، دیالوگ های مناسب و همچین شروع و پایان جذاب، از ویژگی های مثبت نوشته ی شما بود. البته کمی در پاراگراف بندی ایراد داشتید که با خواندن پست های افرادی نظیر اسکاور برطرف خواهد شد. تایید شد.

انتها - مرگخواران - شومینه - قطار - دختر - یکی - تابلو - لحظه - خالی - ظاهر
بوووووم تررررررق
- لانگ باتم...ای ابله چند بار باید بگویم که نباید تمام ذخیره پودر تک شاخ را در پاتیلت خالی کنی.این چیزیه که دقیقا سه بار تکرار کردم.اووووه لانگ باتم من فکر میکنم که خرابکاریهای تو از لحظه ای که از قطار هاگوارتز پیاده شدی شروع شد.از پدر و مادر تو پسری خیلی با استعدادتر از تو انتظار میرفت...
بعد ازاین کلمات اسنیپ نویل دیگر هیچ نشنید.صدای دنگ دنگ مبهمی در گوشش احساس میکرد برای چند لحظه احساس کرد دیگر نمیتواند نفس بکشد.وبعد...
ایستاد و فریاد زد: نه
- چی؟
-دیگه به حرفهای شما گوش نمیکنم.متاسفم پروفسور باید یگم که دیگه از توهینهای شما خسته شدم .درسته من خرابکاری میکنم اما شما حق ندارید به من و پدر و مادرم توهین کنید.
همه با تعجب به نویل نگاه میکردند.هیچ کس تا به حال ندیده بود چنین شجاعتی در نویل ظاهر شود.
- بسیار خوب لانگ باتم .خیلی گستاخ شدی.لازمه تا یکی از اون مجازاتای سختمو تقدیمت کنم تا طرز صحبت با یک معلم رو یاد بگیری بعد از کلاس بمون تا بهت بگم چیکار باید بکنی.
نویل در حالی که نفس نفس میزد نشست.رون گفت:آفرین نویل خوب جلوش ایستادی.اما نویل نشنید چون هنوز صدای دنگ دنگ از گوشش بیرون نرفته بود.
بعد از کلاس اسنیپ نویل را فرا خواند و گفت:خوب.برات دو تا کار خوب دارم لانگ باتم.اول باید تمام شومینه های طبقه پنجم تا هفتم رو تمیز کنی و بعدش هم باید تابلوی یوریک دیوانه رو که انتهای راهروی دوم طبقه هفتم رو به زیر زمین ببری و لازمه که بگم اصلا تابلوی سبکی نیست.........
نویل از کلاس خارج شد دیگر هیچ چیز برایش اهمیت نداشت او توانسته بود برای اولین بار در مقابل اسنیپ بایستد.با احساساتی آمیخته با خشم و خوشحالی به طرف برج گریفندور برگشت و در راه با حواس پرتی به یکی از دخترهایی که از کنارش رد می شد تنه زد و او را انداخت.

دوست عزیز. سوژه، شروع و پایان مناسبی برای داستانک خود انتخاب کرده بودید. به شما تبریک میگم. تایید شدید و میتونید در کارگاه نمایشنامه نویسی پست بزنید. موفق باشید

انتها _ مرگ خواران _ شومینه _ قطار _ دختر _ یکی _ تابلو _ لحظه _ خالی _ ظاهر.

در مقابل چشمان خالی از احساس دختر،تابلویی گشوده شده بودکه در آن خاطرات مرگ خواران آینده ی ولدمورت و حرف های آن روز دراکو در قطار هاگوارتز یکی یکی ظاهر می شد.و در آن لحظه با وجود گرمای شومینه سرمای گزنده ای را احساس می کرد و نمی دانست که در عمق و انتهای این خاطرات چه چیز را جست و جو می کند.

در انتهای قطار یکی از دختران مرگخوار در یک لحظه تابلوی خالا بالای شومینه را با ظاهری مخوف برداشت !!!!!!!!!!


ناظر :
این جا با کلمات جمله نسازید ! با کلمات پست ِ رول ، که توش سوژه باشه بنویسین ! موفق باشین .

پاک خواهد شد .

انتها - مرگخواران - شومینه - قطار - دختر - یکی - تابلو - لحظه - خالی - ظاهر

شبي در خواب ديدم مرگخوارانبسياري به دنبالم هستند و من درحالي كه دست يك دختر را در دست گرفته ام در راهرويي طويل كه هر لحظه تنگتر مي شود مي دوم در انتها ي راهرو اتاقي بود كه تعداد زيادي شومينه در آن قرار داشت بالاي يكي از شومينه ها تابلويي قرار داشت و آن تابلو خالي از تصويري بود ناگهان تصوير قطار سرخ رنگ هاگوارتز در تابلو ظاهرشد و من از خواب پريدم!


دوست عزیز !
بهتر از این می تونی بنویسی ، هدف از این کاری که الان داریم انجام میدیم اینه که بتونیم با چند تا کلمه ، یه سوژه به وجود بیاریم و با یه سوژه بتونیم یه پست خوب ِ رول بنویسیم !
پس برای رسیدن به این هدف ، سعی کنین این کلمات رو توی جمله های متفاوت و با فاصله بنویسین . یعنی مثلا کلمه ی « انتها » رو یه جا که به کار می برین ، با اون کلمه ، چند جمله ای بنویسین ، بعد کلمه ی مثلا « مرگخواران » رو به کار ببرین !
در کل ، سعی کن با این کلمات در عین توضیحات کافی ، یه سوژه ی واحد داشته باشی !
متاسفانه تایید نشد ، هفته ی آینده دوباره بزنین !

انتها - مرگخواران - شومینه - قطار - دختر - یکی - تابلو - لحظه - خالی - ظاهر
در شبي مهتابي كه ماه زير سقف ابر هاي اسمان پنهان شده بود.
دختري سر تاسر خيس از جادهي جنگلي به سمت ناشناخته ها پيش ميرفت.ناگهان خيال كرد كه در انتها جاده پرتوهاي نور را ميبيند.بر سرعت خود افزوذ.در يك لحظه در جايي كه قبلا خالي بود .مردي\ ظاهر شد.
قيافهي مرد او را ياد يكي از تابلو هاي مادربزرگش مي انداخت.
مرگ خوار افسون فراموشي را به سمت دختر فرستاد.ارام به سمت دختر رفت و نگاهي به قيافهي دخترك انداخت.قيافهي معسومانه اش در اثر بر خورد با زمين زخمي شد.ناگهان صداي صوت قطاري ارامش حاكم بر جنگل را به هم زد.مرگخوار به سرعت يكي از دستهاي دختر را گرفت وجفتشون را در ايسگاه ظاهر كرد.
زماني كه دختر به هوش امد.شومينه اي در مقابل خود ديد.دستش را در جيبش كرد وپودر پرواز را برداشت وبه سمت شومينه رفت.ناگهان يكي از مرگ خواران كه خود را نامرئي كره بود فرياد زد:آواداكودرا.


میتونی خیلی قشنگتر بنویسی!! الان نوشته ات ناتمام بود ولی بهتره سعی کنی که تمومش کنی! شاید نمیدونستی ولی اینجا باید همه کلمات استفاده بشن.یه هفته بعد میتونی دوباره درخواست بدی. تایید نشد.

لحظهها خالی میگذشتند و قطار به مقصد نمیرسید.
دختر ک با بی حوصلگی خمیازه ای کشید و به هیزمهای داغ و سوزان شومینه نگاهی کرد که بی توقف میسوختند و گرمایی خوش بر صورت وی تراوش میدادند و سعی میکردند وی را از سرمای جانگداز بیرون قطار غافل سازند و وی را در اتاق مجلل و مرفه اش محبوس دارند.

صدای تلقی از انتهای قطار آمد. دخترک اندیشید: یکی بیرون پریده؟
صدای باز شدن در بیرونی کوپه ی دخترک آمد و محکم به هم خورد و باعث شد تابلوی ی مادرش از روی شومینه به زمین بیفتد.دختر اندیشید: حتما بابا از کوپه ی دوستش برگشته.
و با عجله بلند شد و از اتاقش بیرون رفت و با صحنه ای ترسناک روبرو شد که تنها آن را در کابوسهای شبانه اش بعد از مرگ مادرش دیده بود.
عده ای با ردا و ماسک سیاه، ورد کوپه ی او شده بودند.
دخترک جیغ خفه ای کشید و خواست فرار کند، اما دست سرد و شکسته ی زنی او را گرفت و دهانش را نگاه داشت.
صدایی بچگانه و تحقیر آمیز، ولی سرد و خشک از زیر ردای زن آمد:
ـ اوه اوه دختر کوچولومون ترسیده... خیلی دوست دارم بندازمش جلوی پای ارباب... ببینم دختر جون، تو ما رو میشناسی؟
دخترک با ترس و چشمان گشاد شده اش سرش را به علامت منفی تکان داد.
زن جیغی زد و خندید. سپس داد زد:
ـ این نمیدونه ما مرگخواریم! از بس پدر جونش توی بغل خودش نگهش داشته داره میترکه از ترس...
صدای خنده ی خفه ای از میان جمع برخاست.
زن دوباره با صدای جیغ جیغ مانند تحقیر آمیزش گفت:
ـ تو، تو جادوگری؟
دخترک با سرش پاسخ منفی داد.
زن دخترک را ول کرد و سرش را با ناامیدی تکان داد.
یکی از میان جمع گفت:
ـ از اول به ظاهرش میومد که یک ماگل کثیف باشه.
ـ بریم بچه ها!
همه بیرون رفتند و کوپه تلق تلق کنان و در میان برف و سرمای جانگذار، خالی ماند.

پست قابل قبول و خوبی بود! انتظار دارم بهتر از اینها بنویسید. تایید شد

از تهی سرشار.....جویبار لحظه ها جاری بود...
اخرین پرتو های مهتاب،همچون لشکری شکست خورده که روی به هزیمت نهاده است،از شیشه های تالار آیینه میگذشت و در انتها، پس از جدالی نابرابر با سطوح آبگینه، مجبور به فرود بر روی چهره ی ماتم زده ی آلبرت میشد.....صندلی چوبی - با نقش و نگار هایی که داستان نبرد میان شیر و عقاب را شرح میداد -تنها وزن او را تحمل میکرد و هیچ دردی نمیتوانست؛ حس همدردی اش را برانگیزد.
صندلی، حشک و بی انگیزه در مقابل شومینه به عقب و جلو میرفت و آلبرت سوار بر آن، به اوج تفکر میتاخت و به نقطه ای در پشت شعله های رقصان خیره شده بود. تو گویی در پس موج زدن آجر های سه سانتی* ،قطار آرزوهای خود را میبیند که پس از مرگ خوار شدنش،قصد وداع دارند.چون سلامتی ارباب، تنها آرزویی بود که زین پس باید در قلب و ذهنش حک میشد.
خورشید کم کم بالا می آمد وبه ظاهر، نوید صبح دل انگیز را میداد.
اما "چیز ها همیشه آن طور که به نظر میرسند، نیستند"
و عده ای در درون خود،شب تاریک و خالی از امید را ،سر میکردند.....

آلبرت به امید دیدن زیباترین آرزوی زندگیش،سر را به سمت تنها تابلوی نصب شده بر دیوار،حرکت داد.
دختر رفته بود و تابلو خالی بود......

--------------------------------------------------------------
*منظورم موج خوردن اجسام در پشت دود و شعله ی آتیشه....بهترین روش برای درکش اینه که الان یه چیزی رو اتیش بزنید و به اشیا موجود در پشت اتیش نگاه کنید....

نوشته ی بسیار خوب و قابل قبولی بود. شروع، سوژه و پایان خوبی داشتید. شما تایید شدید و میتوانید وارد مرحله ی دوم بشوید. تایید شد.
در ضمن، میبینم که اخوان میخونی!!!