نظراتم با توجه به نظرهای کسانیه که قبل از من نظر دادن:
1- داشتن وزیر در سایت خوبه به شرطی که اعضا فعالیت عادیشونو ول نکنن بخوان دمه ساعت در ارتباط با وزیر و انجمن کاریابی و اینجور تاپیک ها پست بزنن و فعالیت اصلیشونو فراموش کنن. ( اتفاقی که زمان دراکو پیش اومد).
2- اعضایی که به نسبت تازه وارد هستن نمیتونن متوجه تفاوت بین رول فعلی و رول قدیم شن چون از وقتی وارد ایفای نقش شدن با همین سبک نوشتن روبه رو شدن به همین دلیل چون چیز بهتری نمیبینن فکر میکنن این بهترین حالته در صورتی که اینجور نیست.
منم یک سال و نیم پیش که وارد ایفای نقش شدم باز کسانی بودن که میگفتن رول قدیم بهتر بود ولی چون من با رول قدیم اون موقع آشنا نبودم نمیفهمیدم منظورشون چیه اما حالا هم میفهمم و هم خودمم با چنین وضعی روبه رو شدم و این مسئله ایه که شمایی هم که میگید همه چیز خوبه ممکنه بعد ها باهاش روبه رو بشید. بنابراین به نظر من بهترین کار اینه که فعلا حرف اعضای قدیمی تر رو باور کنید
3- برعکس نظر ویولت من با این نظر مخالفم. اگر هر شخصیتی همونجوری که هست رفتار کنه خیلی هم پستا قشنگ میشه. منتها باید این نقش ها دست کسانی بیفته که توانایی ادارش رو داشته باشند و البته در کنار شخصیت کتاب خوب باز سوژه هایی هست که میشه آنها رو در راستای هم پرورش داد. به هر حال اگر قرار باشه مثلا فنگ چون نمیتونه رفتارش مثل انسان ها باشه پس همونجوری رفتار کنه که اون شخص میپسنده در اون صورت اگر فنگ روزی در رول جای دامبلدور رئیس محفل شد یا دامبلدور در کنار کریچر در آشپزخونه خانه ریدل ها مشغول بکار شد نباید کسی تعجب کنه.
4- این نظر شخصی منه. کسی قدرت رول کسی رو از روی تعداد پستها نگاه نمیکنه اگر مثلا به تمام نویسنده هایی که در انتخابات بهشون رای میدن نگاه کنید میبینید که کسی از روی تعداد پست رای نمیده بلکه از روی قدرت نویسندگی هر شخص بهش رای میده. بهترین مدرکم همینه که هیچ وقت کسانی که تعداد پستشون بالاتر بوده انتخاب نشدند.
در واقع تعداد پست اصلا معرف اینکه شخص نویسنده خوب هست یا نه نیست چون همه کسانی که اغلب تعداد پستاشون بالاست فعالیت عمدشونم در خارج از ایفای نقش هست نه داخل. ضمن اینکه تعداد پست ها یک نوع معیاره برای اینکه هر کس ببینه فلان شخص عضو فعالیه یا نه ( رول - غیر رول - اخبار - مقالات و ...) اصلا به رول محدود نمیشه.
به هر حال تعداد پست ها میتونه معرف هر کسی باشه حالا هر چند که امکان اشتباه رو هم بالا میبره ولی مثلا اگر کسی بدون دیدن تعداد پست یک نفر با شناسه سالازار اسلیترین قدیم سایت که هم مدیر بوده هم رول نویس خوبی بوده باهاش روبه رو بشه اونوقت در ظاهر هیچ فرقی با شناسه مهتاب شیطون نداره که شاید یه پست مثبتم در طول عضویتش نزده. در واقع تعداد پست ها باعث میشه که اعضا در مورد شناسه های قدیمی که هم از یاد رفتن و هم اعضای جدید نمیشناسنشون و نمیدونند قبلا هر کدوم چه کارا که نکردن آشنایی پیدا کنن و حداقلش اینه که شاید کنجکاو بشن و با دیدن تعداد پستها بخوان ببینن اونا واقعا کی بودن ( من که اینجوری بودم)
9- اگر جدی نویسی اینه پس اینا چی بگن
http://www.jadoogaran.org/modules/new ... php?topic_id=3003&start=0تاپیک هایی که شما میگید جدی، در واقع تاپیک جدی نیستن اینا تاپیک های طنزی هستن که با پست های جدی آمیخته شدن و اینجوری شدن ( نه طنز نه جدی) و شما فکر میکنید اینا تاپیک جدین.
حالا اینش مهم نیست چون حرف من اینه که برای درست کردن رول ما باید به یک اتحاد در نوشتن برسیم اگر اینجور نشه باز هم اوضاع بدتر از این میشه و روزی میرسه که همه کسانی که الان دارن میگن تاپیک ها خوبه دارن با اعضای جدید زمان های بعدی سر و کله میزنن که بخدا رولپلینگ زمان ما بهتر بود و ....
------------------------
یک چیز دیگه.
من امروز میخواستم یه پست تو خانه ریدل بزنم .. میخواستم یه آدم پر سوژه تو رول رو پیدا کنم که یه قسمت نمایشنامم رو پر کنه اما بعد از مدتی فکر فهمیدم که چنین شخصیتی در حال حاضر موجود نمیابشد و من باید کلا بی خیال این رول بشم!
آخه چرا انقدر ایفای نقش بی سوژه شده؟ یکی از مزیت های رولپلینگ گذشته این بود که هر کسی برای خودش یک عالمه سوژه داشت یعنی وقتی که مثلا یکی میگفت گیلدی هم زمان باهاش کلمات ( بی ناموسی - تنفس مصنوعی - خوشتیپ بودن - وزیر - دادن عکس امضا شده و سوراخ در و....) تداعی میشد که همین یه شخصیت میتونست سوژه ده پست رو تنها در یک تاپیک جور کنه. و البته مثال این قبیل اعضا در گذشته کم نیست و زیادن.
الان همه سوژه های فعلی سایت رو روی هم بزاریم جمعا دو تا پست نمیشه از توش دراورد!!! منظورم اینه که همه باید کمی در پرورش شخصیت هاشون در ایفای نقش تلاش کنند و بتونن شخصیتی رو درست کنند که آدم مجبور شه از هر کدومشون در جای خودش و با توجه به شرایط پست استفاده کنه. مثلا من الان خودم اصولا از شخصیت ها به صورت نوبتی استفاده میکنم تا به صاحبانشون بر نخوره بگن چرا اسم منو تو پستت نیاوردی چون واقعا نه نسبت به هم مزیتی دارن ، نه سوژه ای و نه چیز دیگه ای که پست رو جذاب کنه