نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
کم کم آمیکوس کرو هم وارد صحنه می شه ، اون که یکی از موزی ترین مرگخوارای لرده با موزیگری و زیرکیی که داره از این قضایای مشکوک سر در میاره و میره پیش آنی مونی و بارتی .
به این که رو همشون یه طلسم بی هوشی و بعدش هم یه دونه فراموشی اجرا کنیم و د رحالی که بیهوش هستن یه جوری انگشر لرد و از شکمشون بیاریم بیرون. فکر میکنم این بهترین و عاقلانه ترین راه تو این موقعیت باشه. آنی مونی و آمیکوس: پس بزنیم بریم. و آمیکوس گفت : که پیشنهاد من در مورد مرلینگاه رو هم با هاش قاطی کنیم،خیلی بهتر می شه. پس اینگونه شد که رفتن برن بزنن همه رو بی هوش کنن.
دامبلدور وارد می شه و با این حالت میپرسه: _چیکار میکنی؟
جرقه ای در ذهن پرسی زده شد البته بعد مس سابیدن ابزار اون اتاق.
از پرسی صحرا به بلیز جنگل ، پرسی صرا به گوشم _ بلیز صحرا صحبت میکنه چیه
پرسی شروع کردن به باز کردن جعبه اما اون قفل شده بود.
بابای همطونو میارم جلو چشاتون.
در بك گراند روشن ِدر كه نور هاي زرد و سفيد ازش متراوش ميشه، مشتي ريش و پشم ظهور پيدا ميكنه كه به نظر ميرسه آدمي نيز به آنها آويزان است!
تمامي محفلي ها در حالي كه طناب پيچ گشته اند؛ كنار ديوار ِآجري ِانتهاي حياط به صف شده اند.
آفتاب مستقيمآ از روبرو بر چهره ي آنان ميتابد و آنها براي ديدن بهتر ِمرگخواران كه مقابلشان ايستاده اند چشمان خود را تنگيده اند.
).تکرار شکلکها و علامتها کمی پستتونو شلوغ کرده.
بعد ولدي دستي به ريش ِنقره فام دامبل - كه اكنون در آغوش ِولدي جاي داره و معصومانه، همچون طفلي شيرخوار تو چشمهاي ولدي نگاه ميكنه - ميكشه
درب سالن ِمحل تجمع ملت مرگخوار و محفلي ِدربند به شكلي سهمگين به ديوار كوفته ميشه!
به علت ضربه ي محكم در، لوستر كنده شده و بر فرق سر وي "گرومپي" نواخته ميشود!
بيب بيب!!
محفلي ها:هوراااا
_بيب بيب!!!
_هورااا
ناگهان اسمون سياه ميشه اسنيپ بالا رو نگاه ميكنه و ميبينه كه جسم پشمالويي در ابعاد شهاب سنگ در حال سقوط روي اونه.
بليز ناگهان بلند گفت :
_ صبر كنيد... خودم مي خوام افتخار اين رو داشته باشم كه توي ماشين لباسشوئي پرتش كنم! بريد كنار!
بدنش لرزش خفیفی میکنه و با ناراحتی از زمین جدا میشه ، سرش سنگین هست و تک تک اعضای بدنش از درد به خودشون میپیچن ؛ بارتی صداش میکنه و با رنج و عذاب خودش رو به سوی دیگه میکشه
آناکین بدون توجه به بدن های بی فعالیت مرگخواران که با بی حوصلگی روی هم ! افتادن و بدون داشتن ذره ای احساس گناه ، با چهره ای مشتاق و سراسر از هیجان به بارتی چشم دوخته ؛ با خوشحالی میگه ...
دور تا دورش را چهرهایی تیره بر گرفته بودندبعضی با حس افسوس و بعضی با خشم به وی چشم اندوخته بودند.
لرد هنوز نیز به وی چشم دوخته بود
باید به لرد نشان میداد که توانایش را داشت.باید به لرد میگفت که مرگخوار لایقیست.
درد تمام وجودش را فرا گرفت.مثل ماری که بر روی زمین میخزید بر روی زمین افتاد و به خود پیچید.درد تنها چیزی بود که احساس میکرد و فریادهایش تنها صدایی که میشنید.
دوباره درد.دوباره احساس نامیدی.ولی اینبار دیگر از هم نپاشید.باید مقاومت میکرد.باید سعی میکرد که بر دردش غلبه کند.باید باید...
ناگهان در کنج تاریکی,در کنار درختی صدایی و بعد مردی پدیدار شد.
نقاب دار اول کیسه ای را با خود میکشید.هر از چند گاهی جیغ خفیفی از ان کیسه شنیده میشد ولی بعد از لگدی در دران کیسه خفه میشد. لرد با چوبش کیسه را احضار کرد.کیسه آرام به پیش پای لرد و بعد به زمین انداخته شد.لرد با دستانش در کیسه را باز کرد.داخل کیسه پسری طناب پیچی شده بود.لرد با چشمانش به پسر و بعد به مرگخوارانش نگاه کرد و گفت:
گفت: دیگه هیچی نمیتونه نجاتش بده.حتی مادرش.وبعد با صدای بلند خندید.
چند ساعت دیگر تو هم همچون پدرم در همین قبر به خاک سپرده خواهی شد ولی قبل از آن چیزیست که تو به من خواهی داد.
باد چنگ می انداخت و تنها خواسته اش این بود که زمین را از جا بکند ، درختان پوسیده و کهن به جان یکدیگر افتاده بودند.
برق کماکان در حال کشیدن نقشه مورد نظرش روی آسمان بود و مادامی که ایده اش درست از آب در نمی آمدناراحتی خود را با رعد نمایان میکرد .
دو جادوگر ردا سیاه و چوبدستی به دست ، ماندانگاس فلچر را به اعماق جنگل می بردند.
چوبدستی ای که اندازه گردنش بود
پرسی ویزلی از او کینه ای عمیق و نفرت انگیز در دل داشت.
« فقط به خاطر لرد سیاه ... شک نکن که فقط به خاطر لرد سیاه بود که حاضر نشدم چوبدستی رو به زحمت بندازم و یه باریکه پرتوی سبز رنگه مامانیش رو به خاطر تو حروم کنم ... حیف که میخوایم جای اون احمقه ابله رو پیدا کنیم و گرنه اصلا علاقه ای به این ندارم که کودنی مثل تو رو دنبال خودمون این ور و اون ور بکشیم ... حیف ! حیف که این آخرین باری هست که کسی رو لو میدی !! »
با صدای خش دار و کشداری ماندانگاس را مورد خطاب قرار داد.
دقایقی که گویا به ساعت ها می انجامید از کلبه خارج شدند .
جادوگری که نامش بلیز بود ، سری تکان داد و با حرکت ملایم چوبدستی اش درب اتاق را در هم کوبید و وارد کلبه شدند ... دقایقی که گویا به ساعت ها می انجامید از کلبه خارج شدند ... ماندان نه ! این بار کسی که در تیر رس چوبدستی پرسی بود ، آلبوس دامبلدور بود ... قدرتمند ترین جادوگر قرن !
باد با زوزه های دردناکش درب کوچک تک پنجره چوبی کلبه را در هم کوبید ، موهای موج دار ماندانگاس در رژه باد میرقصیدند و چشمان نیمه بازش گرد و غباری که از پنجره وارد کلبه میشد را رویت میکرد و دهان بازش نشان از اعتراض بود ، شاید اعتراض به آخرین تهدید های سرد و خشک پرسی ... جسم بی ارزشش روی کف پوش اتاق بی حرکت مانده بود و روحش در دنیایی دیگر سیر میکرد ... او مرده بود !
یاک با عصبانیت دادی زد که همانند گرز مرلین بر سر همه زد
ناگهان سارا خودش را آزاد کرد
یاک با عصبانیت دادی زد که همانند گرز مرلین بر سر همه زد:
-اروم داردم میام برید بیرون....
3 نفر مرگخوار به بیرون رفتند .
-خوب بگین...
یاکسلی: از این بحث ها گذشته ...
لرد: چرا ؟
ایگور :مگه نمیدونین.صبر کنین الان براتون تعریف میکنم
منم دنبال بارتی رفتم ...چوبدستیم مثل همیشه حاضر و اماده بود...دنبالش رفتم.
