با سلام و خسته نباشید

دوره ی جدید دوئل کی میخواد برگزار شود؟

بنده می خوام در این دور شرکت کنم

با تشکر

هرمیون گرنجر

من تقاضاي شركت در اين مسابقات رو دارم به عنوان نماينده انحصاري جن هاي خانگي!

با تشكر

موفق باشی.حریف شما لارتن کرپسلی است.در صورت ثبت نام دیگر عزیزان تا فرداشب (بیش از دو نفر) قرعه کشی خواهد شد. عزیزان دیگر لطفا برای اعلام امادگی و ثبت نام در این دوره ، پیام شخصی ارسال کنند.با احترام.

من از همينجا آعلام ميکنم که من چون کميته دوست داشت و کميته خيلي خوب و اين مسابقات کميته داور داشت من درخواست براي داوري داد و کميته در داور شد يعني چيزه! کميته در داوري شد!!! اِ بازم که همون شد!...آها داور در کميته شد...چون سنم زياد بود و نتونست مسابقه داد و کلا کميته خيلي خوب بود
مشخصات
سن: اندي و نصفه اندي!
اسم:همون جا که خودت ميدوني نوشته!
مدرک:ندارم ولي مي خوام از هاوايي بگيرم!
شغل:کلاه دارم...منو هم دارم!
سابقه:خراب!
انگيزه:بودن در کميته!

خب همانطور که اعلام کرده بودم ، در این دوره از مسابقات کمیته داوری خواهیم داشت و کمیته داوری هم متشکل از وزیر محترم سحر و جادو ، کالین کریوی و بنده می باشد.امیدوارم شاهد دوئل های زیبایی در این دوره باشیم.مهلت ثبت نام دوئل تا ساعت 24 بیست و هفتم می باشد.موفق باشید.با احترام.

لیلی اوانز
لارتن کرپسلی
آلفرد بلک
بارتی کراوچ
ایگور کارکاروف
اسکاور
به شرکت کنندگان فوق ، لیلی پاتر ، گراپ و سارا اوانز نیز اضافه شدند.علاقمندان برای ثبت نام در این دوره از مسابقات دوئل ، تا ساعت 24:00 بیست هفتم فرصت دارند.موفق باشید.با احترام.

یا لطیف

صدای نعره ی رابستن خانه ی ریدل ها را به لرزه انداخت . رابستن روی زانوهایش فرود آمد ، چوب دستی اش از لای انگشتانش لغزید و به زمین افتاد . بدن بی جانش چند ثانیه بی حرت باقی ماند و سپس با صورت به زمین برخورد کرد ، چشمان باز و درشت رابستن با برخورد نور خورشید به آنها وحشتناک به نظر می رسیدند ، موهای قهوه ای اش در نسیم ملایمی که از لای در به داخل خانه می آمد مرتب تکان می خوردند . شنل سیاهی پست دیوار پشت سر رابستن گم شد . صدای کشیده شدن شنل به زمین تا چند ثانیه تنها صدایی بود که در خانه به گوش می رسید .

***

الیور لبخند کشدار و ملائمی زد . شنل سرخ رنگش تا زمین کشیده شده بود . بر خلاف همیشه آرام و با طمأنینه حرکت می کرد ، نگاهی به چهره ی خسته ی رابستن انداخت و شروع به صحبت کرد :
- خیلی جالبه ، خیلی جالبه ، دوئلی که قرار بود انجام بدیم ، هیچ وقت انجام نشد ، اما هر دوتامون مردیم !

الیور خنده ی آرامی کرد و به چهره ی مبهوت رابستن خیره ماند . رابستن با تعجب بلند شد ، بدنش را طوری نگاه می کرد که گوئی تابحال آن را ندیده است ، شنل سیاهش تمیز تر از همیشه به نظر می رسید ، دهانش را با سرعت باز و بسته کرد اما صدایی از آنها خارج نشد ، با صدای بلندی آب دهانش را پائین برد و آهسته شروع به صحبت کرد :
- من مردم ؟ یعنی من مردم ؟ نه ! باورم نمی شه ... تو منو کشتی ؟ یعنی ... نه ، نمی تونم باور کنم ... نمی تونم...

صدای فریاد رابستن در فضای بیکران پیچید ، تا چشم کار می کرد دشت صاف و همواری بود که در افق به آسمان دوخته شده بود . هر چند دقیقه یک بار صدای پرنده ای در فضا می پیچید ، رابستن بی اختیار دور خودش می پیچید و گریه می کرد ، الیور با لبخند کمرنگی شروع به صحبت کرد :
- باید قبول کنی رابستن ، یکم سخته ، اما مجبوری ، این رو هم بدون که من تو رو نکشتم !

رابستن حرکات عجیبش را متقف کرد و به سمت الیور برگشت :
- تو منو نکشتی ؟ هه هه ، اگه اینطوری که تو می گی باشه و ما مرده باشیم ، دیگه دروغ فایده نداره ، چون نمی تونم بکشمت . اگه تو نکشتی پس کی کشته ؟

لبخند الیور محو شد و با چهره ای جدی پاسخ داد :
- من هیچ وقت از پشت کسی رو نمی زنم ، اون کسی که تو رو و قبل تو هم منو کشت، اسمشونبر بود !

الیور بدون توجه به قیافه ی بهت زده ی رابستن ادامه داد :
- قرار بود با هم توی خانه ی ریدل دوئل داشته باشیم ، اما فکر کنم یادت رفته بود که اسمشو نبر هیچ خوش نداره کسی اون طرف ها بپلکه ، مخصوصا اگه اون فرد یه خائن باشه ، حالا می خواد یه عضو ارتش دامبلدور باشه یا یه مرگخوار قسم خورده ، باید تو این مدتی که نوکریش رو می کردی فهمیده باشی ، تو اسمشونبر رو به خاطر خیانتت عصبی کرده بودی و به خاطر همین هم کشته شدی ، اما فکر کنم که اون فکر نمی کرد همچین دنیایی هم وجود داشته باشه ...
- دروغ می گی عوضی ، آخه اون چطور من رو پیدا کرد ؟ اصلا چطور تو رو کشت ؟
- فکر کنم سوال احمقانه ای بود ، اسمشو نبر بزرگترین جادوگر سیاهه ، باید اینو بدونی . کشتن من براش کاری نداشت ، حتی فرصت فکر کردن هم نداشتم ، شاید اگه هوس نمی کردم زود سر قرارمون حاظر بشم الآن زنده بودم . فقط چند ثانیه طول کشید ، وقتی من رو دید چوب دستی اش رو بیرون کشید و بنگ ، به همین راحتی .
- من چی ؟ من رو چطور کشت ؟ من خیلی مواظب بودم ، آخرین چیزی که یادم میاد نور سبزی بود که تو اتاق پیچید ، اصلا نفهمیدم از کجا اومد . فکر کردم تو ...

الیور پوزخندی زد و گفت :
- اون موقع من داشتم از این بالا تو رو نگاه می کردم ! تو فکر می کردی قراره من به سراغت بیام ، به خاطر همین خیلی هم حواست به دور و اطرافت نبود ، حتی نجینی رو که لای بوته ها بود رو هم ندیدی ، وقتی وارد اتاق شدی اون پشت در پشتی خونه منتظر بود ، فکر کنم نمی خواست بفهمی که اون می کشتت ، تو مستقیم به سمت در رفتی و من ترس رو برای اولین بار تو چهره ی وحشتناکش دیدم ، اولین بار بود که اینطوری بهش نگاه می کردم ، اما تو وسط راه برگشتی و همین کافی بود تا اون در رو باز کنه و بنگ ! تو هم مثل من فرصت نداشتی که فکر کنی ، چه برسه به اینکه چوب دستیت رو در بیاری و دوئل کنی ، خیلی ساده بود . ساده تر از اونی که فکرشو کنی !

الیور با لذت به قیافه ی مبهوت رابستن نگاه کرد ، رابستن دست هایش را روی صورتش گذاشت . شانه هایش تکان خورد . الیور با نگاهش قطره ی اشکی که از لای دست های رابستن پایین افتاد را دنبال کرد تا اشک در زمین فرو رفت . الیور به سمت انتهای دشت بی انتها حرکت کرد ، صدای کشیده شدن شنلش برای چند ثانیه به گوش می رسید . چند لحظه مکث کرد و به سمت رابستن برگشت :
- فکر کنم اسمشو نبر خیلی از شنل بلند من خوشش اومده بود ، البته هیچ خوشم نیومد که اونو پوشید .

الیور با صدای بلندی خندید و به راه افتاد .
رابستن تک و تنها در دشت نشسته بود ، موهایش را لای انگشتانش حرکت می داد ، آرام بلند شد و به اطراف نگاهی انداخت هیچ اثری از الیور نبود. رابستن لبخندی زد و به سمت انتهای دشت بی انتها شروع به حرکت کرد .