-نه خیر یکی از محفلیا باید خودشو قربونی کنه!
-نه یه مرگخوار...
-نه یه محفلی...
سرانجام کینگزلی که خسته شده بود پیشنهاد داد:اصلا چطوره یه محفلی و یه مرگخوارو بندازیم جلو عنکبوته؟
-
هاگرید به آراگوگ رو کرد و گفت:آراگوگ داشتیم؟رفاقت و این حرفا؟
ملت:
آراگوگ در جواب هاگرید غرش وحشتناکی کرد که ظاهرا قرار بود آه جانسوزی باشه و گفت:بالاخره زندگی باید یه جوری خرجش دربیاد دیگه.شیکم زن و بچرو باید یه جوری سیر کنیم!
هاگرید:نامرد اگه من نبودم که تو الان زن و بچه نداشتی!
آراگوگ که ظاهرا دچار کمی عذاب وجدان شده بود تکانی به خود داد که باعث شد محفلی ها و مرگخواران از جایشان بپرند و جواب داد:چون تویی باشه هاگرید قبول میکنم که هیچ کدوم از این آدما رونخورم.اما تا یه ماه باید صبحونه و ناهار و شاممو واسم بیاری.عصرونه هم آوردی منون میشم
هاگرید دستی به ریشش کشید و :قبوله.حالا میتونم یه کم از زهرتو بردارم؟
آراگوگ:میتونی ولی حواست باشه اگه زیر قولت بزنی....
نیم ساعت بعد سالن عمومی گریفیندورهمگی دور بدن نحیف دامبلدور که روی مبل راحتی کنار شومینه قرار داشت جمع شده بودن و منتظر بودن که به هوش بیاد.پلک های پر چین و چروک دامبلدور کمی لرزید و بعد یه دفعه باز شد.
دامبلدور اول با گیجی به محیط اطرافش نگاهی انداخت و با صدایی گرفته پرسید:من...شما ها...
بعد صدای گرفتش تبدیلبه جیغ گوشخراشی شد و با اشاره به ولدمورت فریاد زد:آیـــــــــــِی مامان!
یکی اون کچل بی خاصیتو از من دور کنه!
و پتویی که روش انداخته بودن رو تا بینیش بالا کشید!
در حالی که همه از رفتار دامبلدور تعجب کرده بودن جیمز گفت:آخه مگه چی شده؟
دامبلدور گفت:مگه نمیدونی اون مار بی ریختش منو نیش زده!
ولدمورت با عصبانیت جواب داد:راجع به نجینی درست صحبت کن!
جیمز گفت:قربان ولدی(در این لحظه ولدمورت چشم غره ی وحشتناکی به جیمز رفت) کمک کرد تا یه پادزهر برای شما پیدا کنیم.
دامبلدور پتو رو پایین آورد و گفت:راس میگه؟
ولدمورت:بله
دامبلدور از جاش پا شد محفلیا و مرگخوارا رو کنار زد و دست ولدمورتو کشید و با خودش به اتاقی برد تا اونجا به طور خصوصی با هم صحبت کنن.
چهل و پنج دقیقه بعدجیمز با دلخوری گفت:معلوم نیس دارن چیکار میکنن؟
مونتگومری هم که دیگه از این وضعیت خسته شده بود گفت:فقط امیدوارم بتونیم زودتر از اینجا بریم.
استرجس گفت:آره از وقتی اومدیم اینجا...
ولی نتونست بقیه ی حرفشو ادامه بده چون دامبلدور و ولدمورت برگشتن.
دامبلدور شروع به صحبت کرد و گفت:خب میدونین من و ولدی جونم تصمیم گرفتیم...
و ولدمورت به شکلی تفاهم آمیز جمله ی دامبلدور رو کامل کرد:که برای همیشه همینجا بمونیم
ملت مرگخوار و محفلی:
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
). وی رمز تالار رو به اسلیترینیها داده تا لرد هر وقت خواست بیاد داخل تالار گریفیندور. گریفیندوری ها در تلاشن تا مونتی رو به حالت اول برگردونن و اسلیترینیهارو از تالار بیرون کنن.
!
!!
به نظر من ...
... سووووت 
... جيـــغ 
