منم با ابرکسس مالفوی موافقم.دیوانه ساز ها خود ترسند.
راستش دادلی هیچ وقت تا این حد نترسیده بود.حتی ممکن بود به قیمت روحش(نه جونش)تموم بشه.چون دیوانه ساز ها روح رو بیرون میکشن دیگه ،نه؟

احتمالا خیلی بیکار شده بودید که یه همچین موضوع پیچیده ای رو واسه نظرخواهی انتخاب کردید.

اصولا این دادلی جان خاطره ای نداره! ازش بپرسی ناهار چی خوردی یادش نیست!

اگه نظر شخصی منو میخواین... اون روزی که ددی به خاطر نامه های بی شماری که برای هری میومد زد به سرش و اینا رو برداشت برد وسط اقیانوس و پومکین نازنازی نتونست سریال های مورد علاقه اش روببینه خیلی دردناک بود:دی!

با تشکر
unknown

كي مي دونه تو ذهن پيچيده و افكار عميق دادلي چي مي گذره
شخصيت دادلي اونقدر بزرگ و عميق بود كه واقعا" من از ناراحتياش و خوشحالياش سر در نميارم

آن لحظه که با هری دست داد(کتاب 7).

بنظر من انچه كه دادلی رو به وحشت انداخت خاطره اذيت و ازارای او به ديگران بوده.
دليل من هم خاطره هری هنگام مواجه با ديوانه سازه كه در ان، وحشت و ناراحتی والدينش رو بطور واضح حس كرد.

من کاملا با نظر دابی موافقم هرچی باشه پسر خالشه و دوسش داره اما ممکنه که یه کینه ی هم بر دل داشته باشه ولی من فک نکنم اینطوری باشه.اگه هم باشه زیاد جدی نیست و همدیگه رو میبخشن ولی حس میکنم دادلی به هری حسادت میکنه.باتشکر

من فکر می کنم،هیچ کدوم از این موارد بدترین خاطره ی دادلی نبودند،حتی مواجه شدنش با دیوانه سازا اونقدر روش تاثیر نداشت که جدایی از هری براش سخت بود،من فکر میکنم هر چی باشه هری پسر خالش بود ودوسش داشت،حتی با توجه به اذیت هایی که به هری کرده بود.

اونجا كه هاگريد كاري كرد تبديل به خوك بشه و دم درآورد ...

جالبه....
ترس از هری و جادو و خود دیوانه ساز ها احتمالش از بقیه بیشتره .