- چی گفتی؟
ملت فرهیخته اسلیترین که در حال به پایان رساندن عملیات بارگیری اطلاعات بر اقصا نقاط بدنشان بودند با شنیدن واقعیت بسیار تلخ از دهان اسنیپ، با چهره هایی وحشت زده و دهان باز خیره به او می نگریستند. ظاهرا همگی به همان نتیجه ای رسیده بودند که اسنیپ در پست قبل به آن رسیده بود:
فردا ساعت 11 باید منتظر قتل عام دسته جمعی اشان می بودند.
ایوان با ناراحتی روی زمین نشست:
- خدایا چرا ما؟ من هنوز جوونم... کلی آرزو داشتم. تازه می خواستم شامپوی ضد شوره امو به بازار عرضه کنم... می خواستم تو مسابقه خوش هیکل ترین مردان جهان شرکت کنم... می دونستم دست کم می تونم رتبه دوم رو بگیرم.
لوسیوس با عصبانیت لگدی به پهلوی ایوان زد به طوریکه تمام دنده های قفسه سینه به انضمام لگن خاصره اش از جا در آمد و چنین شد که دریافت دیگر باید آرزوی شرکت در مسابقه را با خود به گور ببرد
لوسیوس گفت:
- ساکت باش ایوان... به جای ضجه و ناله باید دنبال یه راهی باشیم.
نارسیسا که تمام دست هایش از کثرت اطلاعات جاسازی شده سیاه به نظر می رسیدند با بی حوصلگی روی کاناپه ولو شد:
- چه جوری می خوایم یه راه پیدا کنیم. این معجون 3 روز برای درست شدن وقت می بره تا چند ساعت دیگه ما شکل ایوان شدیم. :worry:
- مامان... تو کجاییی؟ عررررر
- من می خوام زنده بمونم...
- پس تکلیف اینهمه تقلب هایی که تو آستر ردام نوشتم چی میشه؟
مورفین که بی توجه به هیاهو جلوی شومینه چرت می زد چرتش پاره شد. با اوقات تلخی گفت:
- اه... چقدر شر و شدا می کنین. حالا مگه شی شده؟
ملت:
موفین با بی حوصلگی دستی به صورتش کشید:
- چقدر شماها@##$% هستین. خب مگه بلا هم از اون معجون نخورده؟ یعنی اون نمی تونه حداقل سوالای آزمون فردا رو قبل از از بین رفتن اثر معجون بهتون بگه؟
ملت:

اکنون مشکلات بچه های اسلیترین دو چندان شده بود. از یک سوی باید خود را برای امتحان اماده می کردند و از سوی دیگر باید عاملین جنایت اخیر را هم کت بسته به لرد سیاه تسلیم می کردند.

لوسیوس که از چانه زنی با بلا خسته شده بود با عصبانیت رفتن بلا به اتاق خوابش را نظاره کرد و وقتی از نظرش پنهان شد با ناراحتی نفسش را بیرون داد و گفت:
- می خوام صد سال دیگم نگی! مو وزوزوی از خود راضی!
- کروشیــــــــــــــو! شنیدم چی گفتی، ابله تسترال!

چند دقیقه بعد
-اسنیپ مطمئنی حالا؟!! نه واقعا مطمئنی؟!
- گفتم که نه! هیچ راهی نداره!
- شیوروش جان، بیا تو شیشای من خوب نگاه کن، مطمئنی دیگه، یعنی دیگه نمی تونی حتی یه شیکه هم تا فردا درشت کنی؟
- نــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه! دیونم کردین! نه نه نه... شدنی نیست این معجون حداقل سه روز طول میکشه تا درست بشه! بهتره بی خیالش بشین برین سروقت درستون! این به نفعتونه!

لوسیوس با چشمانی کبود رو به سایرین کرد و گفت: چاره ای نیست بهتره بریم سر وقت همون روش کذایی درس خوندن. از اونجا که هیچکس جاضر نیست اقرار کنه که کی با نجینی طناب بازی می کرده به این نتیجه می رسیم که بذاریم به عهده خود لرد سیاه. بالاخره اول و آخرش قضیه به همون جا ختم میشه دیگه؟!
- دو خاطی نامعلوم! :worry: :worry:

دم دمای صبح

ملت اسلیترین با توجه به ظرفیت خود به شدت مشغول امر بارگیری اطلاعات بر روی مغز، کف دستان، استر لباس و حتی کف پای خود بودند. اسنیپ که چند ساعتی می شد آخرین دور خودش را هم زده بود برای کاهش استرسش تصمیم گرفت مروری پیشاپیش بر روی درس معجون هایش هم داشته باشد.

- هووووووم... بذار ببینم بهتره یه مرور روی ساخت سی صفحه اول معجون سازی پیشرفتم داشته باشم، خب... معجون فراموشی..... معجون عشق........معجون تغییر شکل.........معجون حافظه کوتاه مدت و بلند مدت.... معجون.....
گلوی اسنیپ به ناگهان خشک شد. معجون حافظه ای که او ساخته بود از دسته حافظه کوتاه مدت بود و این یک معنی داشت.
- اوه نه........ اون معجون نهایتا 12 ساعت اثر داره!
اسنیپ با نگرانی از جایش بلند شد تا بتواند ساعت بزرگ تالار را بهتر ببیند.
- ام........ بذار ببینم، لرد سیاه دقیقا کی اون مجنون رو خورد.... حدودا ساعتای 10:30 بود.... امتحان هم که ساعت 11 شروع میشه........ اوه.......مرلین رحم کنه! مطمئنم فردا همه اسلیترین ها توی سالن امتحان قتل عام می شن.... و اولیشم خودم خواهم بود! :vay: :worry:

با قيافه اي درمانده اول به آخرين قطره معجون نگاه مي کرد که از سر بطري روي فرش مي چکيد و سپس با نفرت و ترس به لرد نگاه مي کرد که آن سوي تالار يک تکه از کاغذ را با احتياط مي جويد...
با به ياد اوردن وقت و انرژي که براي ساخت اين معجون صرف کرده بود دلش مي خواست سرش را به ميز مقابلش بکوبد ولي با برآورد قيمت آن از اين کار صرف نظر کرد
در همان لحظه لرد سياه آخرين ذرات کاعذ آغشته به معجون دانايي را فرو داد و سپس در سکوت صاف نشست... چند ثانيه سکوت محض بر سالن حکم فرما شد. بقيه در حاليکه مشغول جمع آوري اجزاي بدنشان از گوشه و کنار سالن بودند لحظاتي اين کار را کنار گذاشتند و پرسشگرانه به لرد که با چشمان بسته بر روي صندلي نشسته بود و تکان نمي خورد خيره شدند... سکوت...
ايوان در حاليکه دنده هايش را در دست داشت با احتياط جلو آمد و تمام شجاعتش را به کار گرفت:
- ارباب...
- اييييينننن چيييييييييييي بووووووددد؟
اين فرياد ناگهاني از جانب لرد باعث شد ايوان بار ديگر به اجزاي سازنده اش تبديل شود از شنيدن اين فرياد ملت اسلي اجزاي جمع آوري شده بدنشان را روي زمين رها کردند و همگي در يک چشم بر هم زدن پشت ميز و صندلي ها و مکان هاي در دسترس پناه گرفتند. لرد که حالا به اين صورت ايستاده بود وقتي نگاههاي متعجب ملت اسلي را ديد به خاطر اورد يک لرد است و اين حرکات در شان و منزلت يک لرد نيست. درحاليکه دوباره حالت صورتش خشک و بي روح ميشد گفت:
- آه... چیزه... منظورم اینه که حق با تو بود بلا... تاثيرش هموني بود که تو گفتي... ولی...,ولی...
ملت با ترس و لرز به صورت لرد که حالا لحظه به لحظه برافروخته تر میشد نگاه می کردند و منتظر لحظه انفجار بزرگ بودند که...
- اییییییییییی خخخخخخخخااااااااااائئئئئئئئنننننننننننننااا! با دختر ارباب طناب بازی می کنید؟
ملت:
همگي اماده ادامه مراسم خودزني شده بودند که لرد سياه نعره زنان ادامه داد:
-کجان اين دوتا خائن تا بدم نجيني بخورتشون؟
ملت:
لرد که در آن لحظه از شدت عصبانيت خون به مغزش نميرسيد چوبدستي را کشيد تا مراسم شکوهمند کروشيو را بياغازد اما در همان لحظه بلاتريکس برای اولین بار چون فرشته ي نجاتي نازل شد:
- ارباب... اين تسترالا که نمي دونن کیارو میگید... الان فقط منو شما از همه چيز خبر داريم... اينا هنوز در همون جهالت تسرال وارشون به سر مي برن.
لرد بدون اینکه چوبدستی اش را پایین بگیرد با ملایمت گفت:
- می دونم بلا... ولی چون مراقب دختر نازنین من نبودن... پس کروشششیو سند تو آل!!!
ملت اسلی:
آیلین در میان پیچش همگانی ملت به خودشون گفت:
- آخه ارباب... اون موقع که من هنوز شخصیت ایفای نقشم تایید نشده بود... من دیگه چرا؟
لرد: کروشیو آیلین... باید مایه افتخارت هم باشه که ارباب کروشیوت می کنه
سپس رو به بلا گفت:
- من میرم بخوابم... به این هیپوگیریفا بگو تا فردا صبح اون دوتا خائنی که این کارو کردن دست بسته باید تو اتاق ارباب باشن تا بدم نجینی بخورتشون... اصلا هم برام مهم نیست امتحان دارن.
ملت اسلی منتظر ماندند تا لرد در اتاق را پشت سرش بست. سپس دست جمعی به بلاتریکس حمله کردند:
- یالا بلا... به ماهم بده.
-کجاست؟ کوش پس؟
- بلا قایم بازی نداشتیما!
بلا که شدیدا کلافه شده بود چوبدستی را درآورد تا به خدمت ملت اسلی برسد:
- کروشیو... چه طور جرئت می کنین به من نزدیک بشید... برید عقب ببینم... کروشیو رودولف... خاک تو سر بی غیرتت... مگه ارباب نگفت باید اون دو تا خائن رو براش بیارید؟
لوسیوس با ناراحتی گفت:
- اه...بلا لوس نشو دیگه...بدش به من... ما از کجا بفهمیم که اون دونفر کیا بودن؟ بعدشم می دونی ما فردا امتحان داریم... پس اون کاغذو که معجون سوروس ریخت روش بده بیاد.
بلاتریکس با تکبر موهای وزوزیش را کنار زد و با غرور سرش را بالا گرفت:
- به من ربطی نداره چه جوری اینکارو می کنین...اگر می خواستم هم نمی تونستم چون ارباب همه اش رو خورد! حالا اگه می خواید خودتونو نده به نجینی پس برید دنبال مجرم بگردید.
ملت:
بلاتریکس:

ببخشید. خیلی با ترس و لرز پست زدم. امیدوارم سوژه رو منحرف نکرده باشم. اگه خوب نیست و مشکل داره خودتون حذفش کنید. ممنونم.

لرد: « بدو بینم سوروس ! بدو ! تمام شبو وقت نداریم ! »

سوروس در حالیکه با دستپاچگی و وحشت به لرد و ملت اسلی نگاه می کرد، و از آنجا که می دانست عقلش در حال حاضر به هیچ مشترکی سرویس دهی نمی کند، یاد لیلی و قدرت عشق و هراس لرد از آن افتاد !

‌در نتیجه دل به استخر زد، قلم پرش را داخل شیشه مربای تسترال روی میز فرو کرد، در این حین دستش به یکی از بطری های معجون مجهول خودش اصابت کرد و محتوای ارغوانی رنگش روی کاغذ ریخت. بدون توجه به رنگی شدن کاغذ، سریعا روی کاغذ پوستی تصویر یک قلب کشید و آنرا جلوی صورت لرد و ملت اسلی گرفت تا به خیالش همگی تبخیر شوند !

سوروس: «دور شید ! برید عقب ! وگرنه بخار می شید ! برو عقب ! برو ! »

کسی از جایش نکان نخورد و همگی به قیافه ای متعجب به اسنیپ و کاغذ پوستی مسخره اش نگاه می کردند. سالازار در حالیکه ابروهای چند متری اش را از مقابل چشمانش کنار می زد،‌ سعی می کرد تا تصویر روی کاغذ را واضح تر ببیند.

«ئئئه ! ممم ! سو ؟! این چیه کشیدی روی کاغذ ابله ؟! شبیه بادمجونه ! گشنه ای سوروس ؟! »

بلاتریکس: « به نظر من بیشتر شبیه کلوچه ست ! هر چی هست به غذا مربوط میشه ! سو ! از معما حل کردن متنفرم ! رک و راست بگو دیگه ! اه ! کروشیو ! »

و با عصبانیت به جلو گام برداشت، اسنیپ را با اشاره چوبدستی اش روی کاناپه پرت کرد و کاغذ را از دستش قایپید و تکه ای از آن را گاز زد و خورد ! پس از چند بار جویدن و مکث کوتاهی رو به لرد برگشت و گقت:

«هوووم ! اون قدرها هم بد مزه نیستا ارباب ! توی دوره جنگ با ماگل ها و تحریم ها زیاد با هم کاغذ خوردیم ولی انصافا این یکی خیلی خوشمزه تره ها ارباب ! »

لرد: «اوه ! واقعا بلا ؟! راست میگی؟! سوروس جان ! نمیدونستم اینقدر مهارت آشپزی هم دارین ! اما باید خدمتتون عرض کنم که !!! کرووووشییی... :vay: »

پیش از آنکه لرد حرف آخر افسون شکنجه رو به زبان بیاره، ملت اسلیترین از وحشت همگی روی زمین افتادند و مشغول خود زنی با انواع و اقسام وسایل گوناگون جادویی از جمله چَک زن اتوماتیک، مگا کف گرگی ، ماهیتابه، اره برقی و ... شدند و در و دیوار سبز رنگ تالار اسلیترین را به سرخی خونشان آغشته کردند !

لرد: «خب حالا ! بسه ! کافیه ! گفتم بسه دیگه ! ارباب دیگه هیچ وقت شمارو اینجوری شکنجه نمیکنه که ازش فرار می کنید و خودتون، خودتون رو شکنجه می کنید ! کراب ! گفتم بسه ! پات قطع شده افتاده توی شومینه ! اونجاست ! بچه ها به ایوان کمک کنید، قطعات مختلفش رو پیدا کنه ! آستوریا جان ، چشمات از کاسه در اومدن دخترم. فرو شدن توی سیخ کباب ! از اونجا درشون بیار ! »

لرد با تاسف و ناامیدی خود را روی کاناپه انداخت و به ملت پریشان اسلی زل زد.
ناگهان بلا با شادمانی سرش را در میان شلوغی وسط تالار بالا گرفت و فریاد زد:

« احساس خداوندی دارم ! انگار همه چیز دنیا رو میدونم ! همه چیو ! »
لرد: « منظورت چیه بلا؟! الان یعنی مثلا میتونی چشم بسته بگی رنگ لباس زیر سالازار کبیر چیه؟! »

بلا: « آره ارباب ! میتونم ! سالازار کبیر در حال حاضر لباس زیر ندارن ! ایزی لایف دارن ! »
سالازار: «ئییی ! از کجا فهمیده ضعیفه ؟! »
ملت: «»

بلا در حالیکه کاغذ پوستی را به سمت لرد می آورد با شعف وصف ناپذیری گفت:
«ارباب ! به خاطر این کاغذه ! همین که اسنیپ داد ! الان حتی حس می کنم میدونم سوالای امتحان فردا چیه ! یه گاز شما هم بزنید ارباب ! »

و در آن سوی تالار، اسنیپ تازه دو هزاریش افتاده بود که دستش به معجون اسرار آمیز دانایی که خودش ساخته بود، خورد و روی کاغذ ریخت. با قیافه ای درمانده اول به آخرین قطره معجون نگاه می کرد که از سر بطری روی فرش می چکید و سپس با نفرت و ترس به لرد نگاه می کرد که آن سوی تالار یک تکه از کاغذ را با احتیاط می جوید...

سوروس که در آن سوی تالار بر روی تک صندلی ای لم داده و مشغول خواندن جزوه های مربوط به امتحان فردا بود با خونسردی به سخن امد و توجه سایرین را (که بعد از شنیدن این حرف سالازار به فکر فرو رفته و دنبال یافتن راهی مناسب برای تقلب سر جلسه امتحان فردا که تنها ساعاتی به برگزاری آن مانده بود :worry: بودند) به خود جلب کرد:
- لطفا منو تو این یه مورد بی خیال شید... من که برای امتحان مشکلی ندارم... این جزوه ها و کتابارو هم تا الان شونصد دور زدم چقدر در طول ترم بهتون گوشزد کردم درس بخونید ولی شما همش دنبال اختراع طلسم های سیاه جدید و استفاده اش رو بچه های گروهای دیگه بودین... تازشم هرچی من امتیاز می گرفتم شما با این کاراتون هدر دادین
اسنیپ نتوانست به سخنرایی غرایش ادامه دهد چرا در یک چشم برهم زدن کل افراد حاضر در سالن عمومی چون آواری بر سرش ریختند و در حینی که او را با انواع و اقسام طلسم های شوم مورد لطف و عنایت قرار می دادند سیل ناسزا و جملات تند و گزنده را تقدیمش نمودند:
- دابل کروشیو سوروس... چطور جرئت می کنی به سرورت فخر بفروشی؟ یه آوادا حرومت کنم همینجا به امتحان فردا نرسی دماغ دراز؟
- کروشیو مو روغنی... تو این شرایط خفن چطور تونستی به ما بگی چند دور خر خونی کردی؟ ها؟...بزنم نصفت کنم؟
- نمره هایی که توی چرب و چیلی گرفتی؟ خوبه که همه اش رو با پاچه خواری و موس موس کردن دنبال استادا به دست آوردی... تو عظمت و شکوه گروهمون رو با این کارت بردی زیر سوال
- خوبه حداقل نصف این طلسما اختراع خودت بودن..
بلاتریکس در آن میان در حالیکه مشغول کروشیو کردن هرکس دم دستش می رسید بود جیغ جیغ کنان خطاب به لرد سیاه گفت:
- مای لرد... این همیشه اینجوری بوده... همه اش اهل زدن ساز مخالفه... اجازه میدین من افتخار اوادا زدن بهش رو داشته باشم؟
لرد سیاه که در میان آن معرکه تنها بر کار سایرین(کتک زدن اسنیپ ) نظاره می کرد گفت:
- نیازی نیست بلا... هنوز به زنده اش نیاز داریم
لرد خطاب به سایرین فریاد زد:
- خیله خب بسشه... اوهوی توله تسترالا با شمام...
ملت بعد از مقادیری کروشیو که از جانب لرد دریافت داشتند رضایت دادند از اسنیپ که حالا به این صورت قابل رویت بود دست بردارند.
لرد سیاه با جلال و جبروت از مقابل سایرین گذشت و در برابر اسنیپ ایستاد:
- خب سوروس... حالا که به خودت این جرئت رو دادی که سازی مخالف ساز ما بزنی و به ما فخر بفروشی دو راه بیشتر نداری...یا برای امتحان فردا یه راهی پیدا می کنی تا هممون نمره ی کامل بگیریم یا میدمت دست اینا ریز ریزت کنن ... ظاهرا خیلی هم مشتاقن...
اسنیپ:
ملت اسلی:

پ.ن: ببخشید اگه خوب نشد. آخه من تازه وارد ایفای نقش شدم و تازه کارم.

سوژه جدید:

سکوتی عجیب و غیر معمول فضای تالار اسلیترین را پر کرده بود.درحالیکه تمام اعضا در تالار حاضر بودند.تنها صدایی که به گوش میرسید صدای سوختن چوب داخل شومینه و وزش گاه و بیگاه باد و اخطارهای بی دلیل ملت اسلی به همدیگر بود.

-هیسسسسس!
-سوسسسسس!
-ساکت!مگه نمیبینی دارم درس میخونم؟
-به نظرت من الان دارم چیکار میکنم؟منم درس میخونم دیگه.
-شست پاتو گذاشتی رو کتابم, تسترال!

جمله آخر آرامش تالار را به هم زد.چون آستوریا که با جدیت داخل کتابش فرو رفته بود ندانسته این جمله را خطاب به لرد سیاه گفت.بعد از مقادیری طلسم و داد و فریاد و عذرخواهی, جو پر از استرس تالار دوباره برگشت.

-اینجوری نمیشه!
صدای سالازار که کمی بلند تر از حد معمول بود توجه بقیه را به خود جلب کرد.

-چطوری نمیشه؟

سالازار کتابش را بست و روی میز وسط تالار رفت.
-ما فردا امتحان داریم.ظاهرا هممون الان یادمون افتاده که اصولا دانش آموزیم و باید درس بخونیم.اینجوری فایده ای نداره.تا فردا چیزی یاد نمیگیریم.من یه پیشنهادی دارم!از اونجایی که ما ذاتمون شروره و کلا یه روده راست تو شکممون نداریم بهتره به جای درس خوندن به فکر تقلب باشیم.الان از من پیرمرد انتظار نداشته باشین روششم پیدا کرده باشم!کمی اون مغزهای نداشته تونو بکار بندازین و راه حل پیدا کنین.

ولدمورت چشم غره ای به ریگولوس رفت و شروع به قدم زدن در طول اتاقش کرد.
_ از وقتی این چروک روی صورتم پیدا شده به شدت احساس پیری و ضعف میکنم...

در همان هنگام ولدمورت تعادلش را از دست داد و نقش بر زمین شد!

_ اِوا ارباب چی شد!؟! بگم آب قند بیارم براتون؟!

ولدمورت با خشم از جایش بلند شد و لگدی محکم به سطلی که پایش به آن گیر کرده بود زد.
_ نخیر آمیکوس ارباب هنوزم یک تنه هزار تای شمارو حریفه! دستم به این مورفین برسه! باز موقع تمیز کردن اتاق من یه چیزیو جا گذاشت، سری قبل دستمال خیسشو کف زمین ول کرده رفته نزدیک بود با کله برم تو شیشه... کوووفت!

ریگولوس که با اخم لرد مواجه شده بود، خنده اش را قطع کرد.
ولدمورت بر روی صندلیش نشست و به ریگولوس و آمیکوس خیره شد.
_ حالا میریم سره اصل مطلب... سوروس قراره یه معجون برای من درست کنه که ما همه لوازم مورد نیازشو داریم به جز زهر باسیلیسک و موی تک شاخ! شما دو تا باید اینا رو برای سوروس بیارین!
_ ببخشید ارباب به جز اینا چیزه دیگه ای لازم ندارید که!؟ تعارف نکنین یه دفه ها!
_ نه ریگولوس فعلا فقط همینا رو لازم دارم! واقعا ارباب از اینکه این همه از خودت آمادگی نشون دادی به وجد اومده، برای همین تصمیم دارم ماموریت سختتر یعنی بدست آوردن زهر باسیلیسک رو به تو بسپارم!

آمیکوس رو به ریگولوس : هه هه !

ریگولوس با ناراحتی عروسکش را در آغوش کشید.
_ ای بدبخت ریگول

لرد: «منتظر چی هستی سورس.ساحره که ریخته. اون با من. دو تا ماموریت می مونه. موی تک شاخ و زهر باسیلیسک ! »

اسنیپ با نگرانی به صورت اربابش خیره شد. با چهره ای درمانده گفت:

«نکنه که این دو ماموریت رو هم من باید انجام بدم، سرورم ؟! »

لرد از روی صندلی نرم و مبل مانندش بلند میشه. از پشت میزش کنار میاد و از پنجره ای به بیرون خیره میشه. اما یادش میاد که پنجره رو به حیاط خلوت و گلخانه گیاهان اهریمنیه. بنابراین دیگه دنبال آفتاب و منظره نمیگرده و ژستشو از دست میده و رو به اسنیپ میگه:

«نه سوروس. دو ماموریت دیگه باشه برای ریگولوس و آمیکوس. برو مشغول معجون شو. به هر حال این دو یار گرانقدر من هم باید آببندی بشن دیگه ! »

اسنیپ با قیافه ای که ترکیبی از شادی و ترس را نشان میداد، از دفتر لرد سیاه خارج شد.


خیلی اون ور تر – در یکی از خیابان های لندن

ریگولوس بلک با ناراحتی عروسک پسرش را در دست گرفته بود و در یکی از خیابان های طویل لندن میان جمعیت زیادی از ماگل ها آرام آرام راه می رفت و به دنبال یک عروسک فروشی می گشت. بلاخره پس از پیمودن مسافتی زیاد در انتهای خیابان و سر تقاطع آن، یک عروسک فروشی با تابلوی "عروسک فروشی لیدی" دید و به سمت آن رفت. داخل شد و به قفسه های منظمی نگاه می کرد که در هر کدام یک سری کامل از یک نوع عروسک با آرایش و لباسی متفاوت به چشم می آمد.

ریگولوس: «آقا ! بی زحمت یه دونه از اون خواهرا بده به من ! »

مرد فروشنده چاق که شکمش تا زیر چانه اش قد برافراشته بود، دست در قفسه ای برد و یک باربی گرل فشن با شلوار لی پاره پاره و کاپشن راک استاری را دست ریگول داد. ریگول عروسک پسر خودش، یعنی دیوید را جلوی باربی گذاشت و تفاوت ها را بررسی کرد. دیوید متعلق به عصر سنگی بود و باربی متعلق به نسل وحشی !

ریگول: «ئم. آقا. این زیادی تهاجم فرهنگیه. مامانم گوشم رو میکِشه. یه دونه از اون خواهرای قدیمی – خاکی بدین. بی زحمت رژ لب هم نداشته باشه. »

فروشنده این بار به جای عروسک باربی، عروسک سارا را به دست ریگولوس داد. اما ریگولوس پیش از این که عروسک را از دست فروشنده بگیرد، سوزش وحشتناکی بر مچ دستش احساس کرد. فهمیده که لرد است که او را احضار می کند. با نا امیدی به فروشنده نگاه می کرد..

فروشنده: «دستشویی داری پسرم ؟ »
ریگول: «نه. میخوام آپارات کنم. اما چون شما میفهمی، اول ذهن تون رو دیلیت کنم، بعد اعزام میشم. »

اخگری آبی به کله فروشنده برخورد کرد و پیش از آنکه سایر مشتریان از انتهای مغازه رویشان را برگردانند و حادثه را جویا شوند، ریگولوس در بخاری با صدای پاقی ناپدید شد...


تالار اسلیترین – دفتر لرد سیاه

لرد سیاه با چهره ای نگران به آمیکوس کرو خیره شد که مقابلش همچنان با حالت تعظیم ایستاده بود.

آمیکوس: «اهم. ارباب. امکانش هست از حالت تعظیم خارج بشم ؟ یه ربعه در این حال موندم، استخوانهام قفل شدن. »

لرد: «خب . پاشو. لیاقت نداری دیگه. ارزش تعظیم به من رو نمیفهمی. پاشو. معلوم نیست این ریگول کجاست ؟ چرا نیومده. »

آمیکوس به آرامی از حالت تعظیم خارج می شد و صدای ترق تروق استخوان هایش در دفتر نیمه تاریک و با شکوه لرد طنین می انداخت. در این حین صدای بنگی به گوش رسید اما لرد هرچه اطراف دفترش را نگاه کرد، اثری از ریگولوس ندید. اما صدایی خفه از فضایی بسته به گوش رسید:

«ارباب ! ممکنه کشوی میزتون رو بکشین بیرون. من این تو هستم. »

لرد با عصبانیت کشوی میز چوبی اش را بیرون کشید و پیکر جمع شده ریگولوس به حالت اول برگشت و از میز خارج شد. به سرعت به مقابل لرد رفت و تعظیمی کوتاه کرد. عروسکش را در آغوش گرفت و گفت:

«ببخشید سرورم که دیر کردم. مجبور بودم حافظه یک ماگل رو پاک کنم تا آپارات منو نبینه. توی شبکه آپارات هم با یه بنده خدایی داشتم شاخ به شاخ می کردم، زدم تو خاکی که از کشوی میز شما سر در آوردم. »

لرد: «قصه بافی کافیه ریگولوس. ارباب برای شما دو تا دو ماموریت مهم در نظر گرفته که تا سه روز دیگه باید انجامشون بدین. »

ریگولوس: «»
آمیکوس: «»

لرد از پشت میزش بیرون میاد و به سمت ریگولوس و آمیکوس میره و چروک روی چونه اش رو مستقیم در فاصله ی دو میلی متری از چشم ریگولوس نمایان می کنه.

ریگول: «ئم. خوبه. ئه. قشنگه ارباب. ارباب ؟ پیر شدین ها. چروک نشانه بلوغه. »
...

بلاتریکس به سمت اتاق سوروس رفت و در راه سه یا چهار گلدان را واژگون کرد.
-سوروس؟

سوروس () که تازه از خواب بیدار شده بود،با اخم های در هم،در اتاق را باز کرد.
-چیه بلا؟چرا جیغ میزنی؟
-چیزه...ارباب صورتش چروک شده،برو براش معجون بیار.
-اندازش چقده؟
-اندازه ی یه بند انگشت.
-کجاس؟
-روی چونشون.

سوروس بدون هیچ حرفی به سمت اتاق لرد رفت.
-ارباب؟
-وای ااااااه اگه تسترال بود تاحالا فهمیده بود در بزنین یعنی چی.
-ببخشید.میخواستم چروکتون رو بررسی کنم.

لرد که عصبانیتش را فراموش کرده بود،روی صندلی نشست.سوروس پس از چند لحظه نگاه کردن به چروک صورت ددی جونم گفت:
-زهر باسیلیسک،خون سه ساحره،موی اسب تک شاخ رو برای درست کردن این معجون احتیاج دارم،بقیه ی مواد رو دارم ولی لطفا این سه تا چیز رو برام بیارین.اگه همین الان شروع به کار کنم،تا سه روز دیگه باید این مواد به دستم برسه.

سوژه ی جدید

در یه روز دل انگیز پاییزی،همه تو خواب ناز فرو رفته و...

جیــــــــــــــــــــــــــــغ.

بله.... و صدای جیغی مانع از ادامه ی صحبت های بنده و خواب سایرین شد.
-جیـــغ...کی بـــــــــود؟
-نمیدونم...فکر کنم از اتاق ارباب...
-جیــــــــــغ.

بله! همونطور که دیدین هنوز نارسیسا جمله اش رو تموم نکرده بود،که بلاتریکس جیغ دومش رو هم کشید و به سمت خوابگاه لرد رفت.
-اربــــــــــــاب؟

بلا با یه حرکت خفن و اسلوموشن()پرید تو اتاق لرد.
-کروشیو بلا...هنوز در زدن یاد نگرفتی؟
-آخه...چیز...عفو کنین.جیغ زدین نگران شدم.

لرد که دوباره یاد دلیل جیغ زدنش افتاده بود:
-آها...یادم اومد؛پوست صورتم چروک شده.

بلاتریکس با حالت نگاهی به نیم چروک روی چونه ی اربابش انداخت.
-به چی نیگا میکنی؟برو به سوروس بگو یه معجونی چیزی درست کنه واسه این.

بلاتریکس که هنوز از حالت بهت زدگیش بیرون نیومده بود،تعظیمی کرد و از اتاق رفت بیرون تا سوروس رو پیدا کنه.