و بیایید برایتان از شب بگویم، شب های تاریک و سرد آنچنان که در سرما و تنهایی گوشه ای کز کنی و زانوهایت را بغل بگیری و برای آن که به زخم های تنت و این که کجاها هستند توجه نکنی به روزهای خوب فکر کنی، یا بار قبلش بگویی یک روز خوب می آید و یک دیگر بگویی یک روزهای خوبی رفت و آن گاه باد در میان آلونکی چوبی که پناهگاه خودت می دانی بوزد و با دندان های تیزی بگزد و زهر سرما در وجودت بریزد. تو هم بر خودت بلرزی حتی با تمام آن افکار روشنی که داری!
چنین شبی، حتی بدتر از آن؛ بر دنیا سیطره داشت. چنگال سرد و بی روح ارباب وحشت، مرغ شادی را در دست می فشرد. می خواست نفسش را بگیرد، بی رقیبی و یکه تازی...
شب تاریک و سرد زندگی را از موجودات زیبا ربوده بود و پرنده های خوش آواز دیگر در آسمان نمی پریدند. جغدها طعمه ای به غیر از مارهای زهرآگین بر روی زمین نمی دیدند و درختان بر روی تپه ها می خشکیدند.
شب سیاه و سرد بی عشقی و غم گساری دنیا ر برای خودش برداشته بود و سهم نور از دنیای یکه تازی شب وجود غریبانه ی ستارگان در گنبد بود. دل دردمند نور را اشک می فهمید و رعدهایی از خشم!
باد هم عنصریست که هم می تواند به غایت پلید و مخرب باشد و هم خبرآور از روزهای خوشبختی! گاهی هم بادی از دریا می وزد، سهمگین و با چشمی چرخنده و هلاکت بار.. با رعدهایی که بر گوشه و کنار می فرستند و در زمین خشک شده آتش به پا می کند.
آتش با نور و گرما دست در گریبان سکوت و سردی زمین می اندازد و جنگ آغاز می شود.
و همان ماهی که هیچگاه پشت ابرها نمی ماند، در گوشه ی گنبد ستارگان رخ می نمایاند، باور کنید یا نکنید با نور ماه باریکه ای از احساس هم می تابد.
شاعران شیرین سخن، احساس مهتاب را نفس می کشند و قصیده های شیرین از روزهای آفتابی می سرایند.
در نهایت فطرتهای پاکی در زمین رخ می نمایانند، فیروزه ای و یاقوتی، لاجوردی و نارنجی، به رنگ طلا و به رنگ خون، با احساس و مهتابی..
محافظان زمین، مبارزان نور.. در مقابل هم تاریکی هجوم می آورد.. حالا زمان نبرد فرا رسیده..
Now Is The Time!
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
هیجان نداره که باو ...
پس من اون گرگه رو میخوام ... ریموس! بیاین جلو 
