هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۲:۰۵ دوشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۳

محفل ققنوس

تد ریموس لوپین


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۸:۳۰ سه شنبه ۱۰ مهر ۱۳۸۶
آخرین ورود:
۲۲:۵۵ پنجشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۶
از دور شبیه مهتابی‌ام.
گروه:
محفل ققنوس
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 1495
آفلاین
** گرگ گنده گریف که خرس گنده شد **


المشخ الاول:

- پناه بگیرین!‌

با فریاد ویولت، صدای سوت بلند طلسمی از این سر اتاق بلند شد که وقتی به اون سر داشت می‌رسید دیوار صوتی رو شکست و تخت قدیمی گوشه‌ی اتاق رو که قدیما ریموس و بعدنا تد ریموس روش میخوابید منفجر کرد!‌

- وای ددم وای.. کفش جدید آدیداسم..
- تو ناراحتی که کفش نداری... یکی رو دیدم که پا نداره! برو از خدا بترس یا مرلین یا هر چی که بهش معتقدی.

اوون یه لحظه هاج و واج به جیمز نگاه کرد که اینو گفت و گیدیون جانباز رو از زیر آوار کشید بیرون و انداخت رو شونه‌اش و تو افق محو شد. اوون هم خودشو جم کرد و اون یکی کفششم در آورد تا نشون بده اصلا به مادیات اهمیت نمیده و آماده‌ی رفتن شد که...

- راه خرعووووج کدوعوووعووووم وره؟
- توووتووووو توووووو.......
- ممممممممممممنننن..... خوعوعو چیه؟
- ببین منو.. چه لاغرم.. چه پوست و استخونم... چه رنگم زرده..
- خعععب؟
- خب منو نخور!

تدی سرشو خم کرد و با کنجکاوی چند لحظه‌ای اوون رو تماشا کرد. این بچه چرا اعصاب نداشت؟ چرا باید اونو بخوره؟ اونم تو این شرایط؟‌ مگه قحطی اومده؟ اما اگه راه خروجو بلد بود شاید میتونست با این تهدید فرار کنه.

- باعووووووشه نمیخوعوووورمت ولی شرط داره!
- نوکترم هستم... جون بخواه.. نه..نه .. نخواه. غلط کردم... بگو چیکار کنم؟
- کمکم کن از اینجاعووو برم بیرعوووووعوون.

این دفعه اوون با کنجکاوی به این توله گرگ که چند جا از پشماش به خاطر آتیش بازی در جریان گز گرفته بود، خیره شد.

- تو چرا میخوای بری بیرون؟

تا حالا گرگ چهارزانو دیده‌اید؟ خب مهم نیست که ندیدید ولی اوون در اون لحظه دید که تدی چهارزانو نشست و غمباد گرفت که...

- من آخه سهمیه خرس گنده‌ی گریفم!‌
- تو چه حرف زدنت درست شد.. عهه.. ولش کن... خب چه ربطی داره؟
- خب باید مشقو درست بنویسم... باید زنده بمونم و از زیر بیدن کتک‌زن در بیام تا نمره کامل بگیرم و واسه گریف افتخار و اینا بیارم!
- هوووومممم....
- هوووممممم.... تصویر کوچک شده


بهر حال نفع تدی در این بود که بتونه زنده از زیر بید کتک زن خارج بشه و امتیازشو بگیره و نفع اوون در این بود که هیولای ترسناک شیون آوارگان رو کنار خودش داشته باشه تا هم بقیه زهره ترک بشن، هم بقیه به خفانیت ( از خفن بودن میاد) اوون ایمان بیارن و هم خودش بدون خطر گازگرفتگی زنده بمونه.

و به این ترتیب مشخ اول با پخش موزیک حماسی به پایان رسید!

المشخ الدیوم:

- دوشیزه‌ی محترمه‌ی مکرمه‌ی ترشی انداخته‌ی فلک‌زده... آیا بنده وکیلم؟
- عروس رفته قاصدک بچینه!
- برای بار دوم... دوشیزه ی فلان و بهمان و اینا... آیا بنده وکیلم؟
- عروس رفته گلاب به روتون!
- برای بار سوم و بار آخر میپرسم... اگه بازم ما رو بپیچونی مجبورماز روشای دیگه استفاه کنم... دوشیزه ویولت بودلر... بگو بله و قال قضیه رو بکن!

ویولت از پشت تور سفیدش به شاهدای عقدش نگاه کرد:
- خب شوخی خوبی بود... خندیدیم... هاهاهاها... میشه بی خیال شین بریم سر خونه زندگیمون؟

شاهدین: :no:

- :no: ینی نمیشه بی خیال شین یا :no: ینی شوخی نبود؟‌

شاهدین: :no:

- ها اوره‌کا... اوره‌کا ینی میتونم به جای بعله بگم نه؟‌

شاهدین:

- خو چیه چرا اینجوری نگاه می‌کنین... با شونصد من شینیون نمیتونم ربان اختراعمو به کله‌ام ببندم... هر کی یه نقطه ضعفی داره خو!

- ویولت هر چی لفتش بدی، سخت‌تر میشه... بعله رو بگو..قال قضیه رو بکن.

- اووووووولاااااااااف!

ویولت که تا این لحظه از پشت توری درست نمی‌تونست دامادو ببینه، تا صداشو شنید همچی برق سه فاز پروند و از جاش شصت متر پرید. بعد تازه شاهدا رو شناسایی کرد... چهارتا از شاگردای گل و بلبل کلاس موجودات جادوی اونجا چماق به دست ایستاده بودن. تدی و جیمز هم بالا سرش قند می‌سابیدن!

- تو هم بروتوس؟

تدی همینطور قند به دست شونه‌شو بالا انداخت و گفت:

- ریشه‌ی همه مشکلات همین تجرد بیخوده! خواستگار به این خوبی داری، هی بپیچونش... هی بپیچونش... اگه از اول زنش شده بودی، دیگه لازم نبود معلم کلاس بشی که همون جلسه اول ۵ تا کشته و ده تا زخمی داده.

-مگه من گرگم؟ مگه من کشتمشون؟

- تو .. منم ..کشتی.. ویولت!

اینجا موسیقی ملایم خیلی غمگین..از اینا که رو کارتون تو ایام عزاداری پخش میکنن، توسط دی‌.جی. مجلس پلی میشه. ویولت که اشک تو دماغش دلمه زده بود از لای شینیونش چوبدستیشو میکشه بیرون و در یک لحظه نیمبوس دو هزار و ایناشو ظاهر میکنه و جلو چشم همه میپره روش و در حالی که اوج میگیره، بالای سر همه یه دور میچرخه و "اگه منو میتونی بگیر" گویان از کادر خارج میشه.

این بود مشخ دوم!


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۲:۴۸ پنجشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۳

آشاold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۵۸ شنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۲:۴۷ دوشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۴
از طرز فکرت خوشم اومد!!!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 162
آفلاین
اسلیترین



(سوال اول)

یکی بود یکی نبود. غیر از مرلین و مورگانا و سالازار و گودریک و روونا و هلگا و ... کس دیگه ای نبود.

روزی، ویلیوت برای پیدا کردن روزی، بدو بدو رفته و معلم شد. غافل از اینکه حقوق دبیری بیش از حد پایینه و بر خلاف مدارس مشنگی هفته ای دو روز تعطیلی نداره. تازشم تابستونا هم باید بیاد یا کلاس های فوق العاده بذاره یا با شهریوری ها سر و کله یزنه.

این ویلیوت که در پی پیدا کردن موضوعی برای تدریس جلسه ی اول بود یوهویی یه آفتاب پرست کوچولو موچولو رو میبینه.

میگه آشا کوچولو؟ کوچول موچولو؟ میای با هم بازی کنیم؟

- نه که نمیام.

- چرا نمیای؟

- واسه اینکه من سیاهم. پیش همه یه طبهکارم. اما تو چی؟ روی سفید، قلب تمییز، روبان بنفش! واه و واه و واه!

ویلیوت دلخور شده بود. چون در ذهنش یه همچین تصویری از آشا داشت و میخواست اون جوری درستش کنه.
در دل میگه من یه روز تو رو برمیدارم میندازم تو آکواریوم با دیواره های رنگین کمونی. بشی دوست مارمولکم. بیبین من کی بهت گفتم. و کنان از آشا دور شد.

ویلیوت که همچنان در پی پیدا کردن موضوعی برای تدریس بود. تدی رو میبینه که موهای فیروزه ایش رو پریشون و واسه ویکی دلبری میکرد.
جلو رفته و در گوشش یه چیزایی گفته بود. حالا ویلیوت صرّه ی زهر هلاهل، برای آشا را در دست داشت. تصمیم داشت با یه تیر دو نشون بزند.


روز تدریس – هنگام تبدیل شدن تد

آشا که ترس در چشمانش موج میزد سعی کرد لبخندی بزند و گفت: آهای تدی ملوسم ... میخوام تو رو ببوسم ... مامانم نمیذاره ... میگه تدی مو داره .... تدی بیا بازی کنیم .... تا مامانو راضی کنیم .... حالا با هم ... تدی بیا بازی کنیم تا مامانو راضی کنیم!

تمام دانش آموزان در پی راهی برای فرار بودن و از سر و کول یکدیگر بالا میرفتن. جیغ میزدن و بدتر از تدی گاز میگرفتن و چنگ مینداختن.

تد لبخند زنان به آشا نزدیک میشد و آشا شعر خوانان و ترسان و لرزان، عقب عقب راه میرفت. همین طوری که میرفت از پشت به کسی بر خورد کرد.
مهم نبود چه کسی پشتش بود. همون جوری یقشو گرفت و پرتش کرد جلوی تدی.
به یاد آورد که بچه بود، وقتی میترسید خواهرش جلوی در میخوابوندش و میگفت تو جلو در بخواب، هر وقت آقا گرگه اومد، اول تو رو بخوره. تا تو رو بخوره من فرار میکنم. شاید تد اون بخت برگشته رو میخورد و آشا فرصت فرار کردن به دست می آورد.
ولی نه! انگار بخت به اون روی آورده بود. تد حتی یه نیم نگاهی بهش ننداخت. مستقیم و آروم آروم، آهسته به سمت آشا میومد.
از طرف دیگه ویلیوت گم شده بود و معلوم نیست کجا رفته بود ( رجوع شود به سوال بعدی) آشا نشست رو زمین و زانوهایش رو بغل کرد. لول شد و گردالی! بعد رنگ صورتی به خود گرفت. با یویوی صورتی جیمز مو نمیزد.
چهره ی تد در هم رفت و یه نمه تعجب و سر در گمی به خودش گرفت. در کنار جیغ و دادهایی که دانش آموزان میکشیدند و با وجود در از دیوار بالا میرفتن و زیر تخت قایم میشدند، جیغی منحصر بفرد و متفاوت به گوش رسید.

- یویویی دارم خوشگله فرار کرده ز دستم ... دوریش برایم مشکله ... کاشکی اونو میبستم.

تد که فکر میکرد آشا رو گم کرده، با بی میلی با سر اشاره ای به شی صورتی رنگ روی زمین کرد و یه عوعوی از روی ناراحتی کشید و دور شد.
جیمز دم یویو رو گرفته و به در و دیوار و سر و صورت مردم کوبانان، از آنجا دور شد.


(سوال دوم)

آمّا ولیوت! ... ویلیوت وقتی دید دانش آموزان سال اولی ای که خودشونو به در و دیوار میکوبیدند و جیغ کشان و فریاد زنان مامانشون رو فرامیخونن، سعی داشت کمی آرومشون کنه.
گفتیم که پی روزی و اینا بود و نمیخواست کارشو از دست بده.
یکی از ممد ویزلی ها که فرزند شهید ( در دفاع مقدس هاگورتز شهید شده بود پدرش) چون سهمیه هم داشت احساس کرد باید خودی نشان بدهد، بدو بدو رفت پیش مامانش و یه چیزایی بهش گفت که الکی هم شده بیارتش مدرسه.

مادرشم چادرشو سر کرد و یه چندتا بچه ی شهید تازه به دنیا اومدش رو (!) زیر بغل زد و به سمت دفتر مدیریت مدرسه رفت.
سینیور فلچر ذره بین به دست داشت یه انگشتر رو روی میزش بررسی میکرد. مادر همون طور که چادر رو دور کمرش گره زده بود و یه بچه هم زیر بغلش داشت با یه لقد محکم و گـــــــــــــــــوداخ گویان در دفتر رو باز کرد:

- خدا مرگم بده! بچم میاد اینجا درس یاد بگیره شما اینجوری باهاش برخورد میکنین؟ این چه مدیریته؟ این چه تدریسه؟ این چه سیستم آموزشیه؟

دانگ که برای لحظه ای سرش را بالا آورده بود و با بی میلی به اونم خانم متشخص نگاه میکرد، گفت:

- اینجا همه چی درهمه! ... برو خود معلم رو پیدا کن باهاش صحبت کن. ما تو تدریس دبیرامون دخالت نمیکنیم.

سپس دوباره سرش رو پایین انداخت و به انگشتر روی میزش خیره شد.

مادر هم که در به در دنبال ویلیوت میگشت با فرزندش پا به شیون آوارگان گذاشت و از گیسوان ویلیوت گرفت و اونو بیرون کشید.

ویلیوت که رنگ بر رخسار نداشت، گیج و مبهوت پرسید: شما؟

- من گاوم!

- جانم؟

- من گاوم!

- یعنی چی؟

- اگه بچم گوساله باشه، منم میشم گاو!

- کی به بچتون گفته گوساله؟

- تو نگفتی؟

- نچ!

مادر:

ویلیوت:

ممد ویزلی:

سپس مادر دمپایی ابری خود را از پا دراورده و جیغ کشان از این سر شیون آوارگان تا ناگراوآ نویش دنبالش کرد:

- به من دورخ میگی؟ میخوای آبروی منو ببری؟ نیگا منو مجبور میکنی چیکارا بکنم؟ خجالت نمیکشی؟ الان استخونای پدرت توی قبر میلرزه که فرزندی مثل تو داره! مـــــمــــد! جز جیگر بگیری مـــــــــــمــــــد !


ویرایش شده توسط آشا در تاریخ ۱۳۹۳/۴/۲۶ ۱۲:۵۴:۵۲
ویرایش شده توسط آشا در تاریخ ۱۳۹۳/۴/۲۶ ۱۷:۴۰:۵۰

....I believe I can fly

تصویر کوچک شده



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۱:۴۰ چهارشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۳

پروفسور تافتی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۰۸ پنجشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۱۷:۴۳ چهارشنبه ۶ فروردین ۱۳۹۹
از آمدنم نبود گردون را سود!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 88
آفلاین
موقشنگ ِ هافلپاف



1. جون ِ سالم به در ببرید! [ 15 امتیاز ]

- نفــــس‌کش!

عربده‌ی تافی سایتو میبره بالا و عمامه‌ی کوییرلو جابه‌جا میکنه. کوییرل از شدت عصبانیت پا میشه بره شناسه‌ی تافیو ببنده که نوبت به تدی میرسه:
- غـــــــــــــررر! (صدای گرگینه مثلن! )

بقیه‌ی بچه‌ها هم مثل سایر نوگلان عرصه‌ی علم و دانش ترجیح میدن خودشونو به خطر نندازن و یه جایی قایم بشن، اما اساسن ویولت خعلی پلیدتر از این حرفا بود و وسط تکلیفش نمیشد جایی قایم شد! تافی نوگلان عرصه‌ی علم و دانش رو پشت خودش قایم میکنه و محض به بازی گرفتن شخصیت کوییرل دوباره فریاد میشکه:
- نفس‌کـــــــــــــش!

تدی دیگه عصبی میشه و میپره روی تافی و گلوی تافیو میبره، اما چون تافی باید نجات پیدا کنه توسط نویسنده زنده میمونه. به این میگن حفره در پی‌رنگ!

تدی متعجب میشه و شروع میکنه به خوردن کلیه و جگر تافی... ایییی...

نوگلان عرصه‌ی علم و دانش:

البته کار نوگلان از شکلک بالا هم گذشته، همه در هم محو شدن و از ترس چسبیدن به هم و دیگه اجازه بدین بیشتر از چسبیدن نریم جلو!

تدی در کمال آرامش به بلعیدن و نوشیدن و خوردن ادامه میده و به این درک میرسه که رستورانی بهتر از شیکم تافی وجود نداره. تافی که میبینه داره از دست میره به این نتیجه میرسه که چاره‌ای جز استفاده از حربه‌ و تکنیک همیشگیش نداره:
- نفـــس‌کــــش!

تدی جا میخوره و از شدت صوت تافی پرت میشه عقب. کوییرل با دوماغ روی منوی مدیریتش فرود میاد و لردولدمورت طی این اشتباه حذف شناسه میشه! تافی که نه گلو داره و نه روده و نه دل به همت نویسنده ( همـــر!) از جا بلند میشه و به سمت تدی حمله میکنه:
- منو میخـــــوری؟ میـــخورمــــت!

نوگلان عرصه‌ی علم و دانش چشاشونو میبندن و پوشکا رو از جیب رداشون میکشن بیرون. تافی میپره روی تدی و با یه لگد به زیر شکم تدی اونو گیج میکنه...

نوگلان: مگه ضربه به شیکم بخوره گرگینه گیج میشه؟

تافی آه میکشه و میفهمه نوگلان چیزی از آناتومی گرگینه‌ها نمیدونن و واقعاً معلوم نیس ای ویولت چی درس داده اصن! تافی بعد از اینکه تدیو گیج میکنه یه مشت میزنه تو سرشو میپره رو تنشو با زور و زحمت بالا میره و میرسه به دریچه‌ی زیر بید کتک‌زن.

- آخیش!

تافی که خودشو کشونده بیرون، در بی‌اعتنایی مطلق به نوگلان که با تدی توی شیون آوارگان تنها موندن با یه لبخند به افق نیگا میکنه.

- پس بالاخره اومدی!

تافی برمیگرده و سمت چپشو نیگا میکنه. پروف کوییرل با منوی مدیریتش جلوش قدم علم کرده و با برق شیطانی چشاش نیگاش میکنه...

2. سرنوشت ویولت رو بعد از این بلایی که سر تدی و البته شاگرداش آورد بنویسید. [ 15 امتیاز ]

دس‌کج به ویولت نیگا میکنه که سرشو انداخته پایین. دفتر مدیریت خفه ‌ست و سراسر عصبیت!

- آخه تو معلمی ویولت؟ تمام نوگلان عرصه‌ی علم و دانش شهید شدن! تافی هم که از اساتید برجسته‌ی ما بود توسط کوییرل به جزایر بالاک تبعید شد. چی بگم بت؟

ویولت سرشو میاره بالا.

- پایین! پایین!

ویولت سرشو میندازه پایین!

- بالا!

ویولت سرشو...

راوی: دِ بسه نویسنده‌‌ی اشتر! چیز دیگه بلد نیستی بنویسی؟

جماعت پشت صحنه: خخخخخ!

- ویولت! الآن ازین دفتر میرم بیرون داوش، به جای من یه هیپوگریف وحشی مجاری میاد تو و بلایی که سر بچه‌ها آوردیو رو خودت تکرار میکنه! افتاد داوش؟

ویولت حرفی نمیزنه و دیگه سرشم نه پایین میگیره نه بالا. دس‌کج میره طرف در و با یه لبخند ِ براومده از غرور ِ به دست‌اومده از کاردانی ِ خودش ( نویسنده: اوووف!) در ِ دفترو باز میکنه...

درجا در از جا در میاد( ) و دس‌کج زیر یورتمه‌ی هیپوگریف له میشه و هیپوگریف دو تا جفتک هم روونه‌ی فک ِ دس‌کج میکنه و به شکلی رمانتیک میره طرف ِ ویولت و صورتشو میماله به صورت ویولت.

- اوووخ... عجــقم! هیپوی نازنینم، از آخرین‌باری که دیدمت چقد بزرگ‌تر شدی تو... ... مجاریا همیشه نژادشون بهتره.



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۸:۰۹ سه شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۳

محفل ققنوس

یوآن آبرکرومبی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۸ جمعه ۹ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
امروز ۲:۱۱:۲۴
از اکسیژن به دی‌اکسید کربن!
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 436
آفلاین
جون سالم بدر ببرید!

هوای مسکون در حیاط هاگوارتز، بسیار ناز و خوشگل و مخصوص رولنویسی نشون میداد و نسیم آروم و جیگرناکی می وزید و علاوه بر اون، هیچ موجود ژانگولرگونه و لولوخرخره ای در اون حوالی نمی پلکید و در کل اوضاع بسامان و جوانمردانه بود.

بـــــــــــــــــــــــــات...

ساختمان نعره ی زلزله زدگان!

- جیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ!
- ویــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ!
- تیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــغ!
- حــــــالا مـــــن تــــــــو این هاگـــیـــر واگیـــــر مصــــــــرع چــــــهارم از کـــجا گیـــر بــــــیارم؟؟!

گرگ بد گنده که تا چند دقیقه پیش حالت نیمه منشوری به خودش گرفته بود، حالا بصورت فول و کاملا منشوری عوعوکنان می زوزید و هر نوگلی رو که سر راهش سبز میشد، با زوزه های باندخراشش به دست نیروی بی جبهه و البته فانتزی "شلوار خراب کن" می سپرد و خلاصه ریشه ی تازه رشد کرده ــش رو از جا می کند!

برخلاف اکثریت عموم، گیدیون گوشه ای کز کرده، زانوی غم بغل گرفته بود و با سوز هرچه تمام تر سیم های گیتار آکوستیک نازنین ــش رو به لرزه در می آورد و آواز تک زیستی سر میداد:

- وقتی نیستی.. درررن.. هرچی غصه ــس تو صدامه... دیران دیران.. وقتی نیستی.. درررن.. هرچی اشکه تو چشامه... :fan:

البته معلوم نبود در این شرایط مخوف و وحشتناک انگیز در باغ کدوم "جیگری" سیر میکرد اما خب.. هرچی که بود اوضاع و احوالش از آلیسی که به تقلید از فیلم "رستگاری در شاوشنک" دیوار رو عجولانه با ماهیتابه محفور الحفرا می نمود، فجیع تر نبود.

در این بین، استاد کلاس با دقت سرگرم بستن روبان همه کاره ــش بود تا بلکه راهی برای خلاصی از این مخمصه به ذهنش برسه اما افسوس که چرخ دنده های مغز نابغه ــش به روغن زنی اساسی احتیاج داشتن!

شلغمی چاق و چله مدام تا بالای سرش اوج میگرفت و بعد در دست چپ روباه مکار فرود می اومد. به هرحال این دو از خطر دریده شدن معاف بودن; یکی به خاطر استاد بودنش و دیگری به دلیل "شلغم شانس"!

- چرا عینهو ▓▒▓▒ نیشستی اینجا؟ یه حرکتی، ژانگولری، چیزی!

یوآن چشم از تدی و جیغ جیغوهای باغ علم و دانش که مشغول "گردش سوّم" دور ساختمان بودن، برداشت.

- چه حرفا! خود اونی که دسته گل به آب داده باید راست و ریستش کنه، به من مربوط نیس!

ویولت بالاخره دست از روبانش کشید.

- به هیچ وجه بت نمیاد گریفیندوری باشی!

- مث اینکه ترس بدجوری رو مغز روونایی ــت اثر گذاشته!

- ترس؟؟ من؟ حاجی ــت آپشنی به اسم ترس نئاره اصن!

- پس باید قبول کنی که بالا چش جیرجیرکات ابروئه!

اما قبل از اینکه فرصتی برای گریختن بدست بیاره، ساعد گنده ی ویولت دور گردنش گره خورد و به صورت مجزا و به دور از جمع، به گیس و گیس کشی پرداختن که به دنبال اون، شلغم شانس از دست یوآن لغزید و کف اتاق افتاد و قل خورد و دو جفت چشم از حدقه در اومده هم قل خوران بدرقه ــش کردن! ریممبر؟

- اوه مای دروغین پیغمبر...!

تدی خیلی زود متوجه قضیه شد و دست از سر نهال های جیغول برداشت و با چهره ای که بیشتر از قبل به گرگینگی آغشته بود، با گام های دو-سه متری به سمت دو شخص سابق الاستثناء شتافت.

- ععععوووووو!

یوآن و ویولت آپگرید کردن قوزک پاها رو به خروس فایتینگ ترجیح دادن و قبل از اینکه با چنگالای تیز تدی مو قشنگ سر به نیست بشن، هرکدوم با شیرجه ای خدا امتیازی خودشونو به جمع نوگلا رسوندن.

الــــــــفــــــــرار؟ نچ! الـــــــــــــــــــــــــــقـــــــــــــــــــطـــــــــــــــــــــــــــار!

قطاری به رنگ سیاه و قرمز از ملت بوجود اومد که قرمزیش به دلیل جمعیت کثیر گریفی ها بود و سیاهیش هم مربوط به روی سیاه شده ی ویولت از شرمساری!

همه میچرخیدن و میرقصیدن و مینوشیدن از این جام [؟] ! تدی هم سعی میکرد شلوار کوپه ی آخری قطار رو که ویلیام دائم الآپست بود، به چنگ بیاره اما سعی و تلاشش تا یک میکرومتریش بیشتر جواب نمیداد!

- ویولت دعا کن صحیح و سالم گیرت نیارم وگرنه ▓▒▓▒▓▒▓▒▓▒▓▒▓▒ !

- حولو تو این گردشو تا تهش بيگى بينیم آخرش چی میشه!

- بچه ها احیاناً کسی حالش بهم نخــــ.. اوووق

- واسّا قطار! واسّا قطار! من میخوام پیاده شم!

روباه صحرا به عنوان راننده ی لوکوموتیو به سمت چپ پیچید اما با نویل که در این شرایط ناشرایط کاری به جز پز دادن اتود قرمزش به ذهنش نمیرسید، روبرو شد. نویل مثل همیشه در هیچ چارچوبی نمی گنجید!

- برو کنار نویـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــل!

اما نویل همچنان در عالم اتود متود غرق بود.. دوازده متر...

- بهت میگم برو کنــــــــــــــــــــــــــــــــــــار!

کله ــش باد داشت.. هفت متر...

- کتلت خوشت ميــــــــــــــــــــــــــاد؟

اتود! هنوزم تو فکر اتود! .. سه متر...

- خود دانــــی!

خوشبختانه نویل به خودش اومد اما بد موقعی! از شدت ماست زدگی پاهاش لانگ شدن. کوپه ها جیغ کنان یکی یکی از لای اونا رد میشدن و همین هم سبب شد تا نویل از فرط وحشت، بعد از فرستادن يه جيغ n ريشترى، دستای طویلشو بگیره جلو!

اوون گذشت.. باری هم همینطور.. اینم از ویلیام.. و...

ایـــــــکــــــــــــــش اووووووعـــــــــق [افکت فرو رفتن اتود تو حلق تدی!]

سرنوشت ویولت رو بعد از این بلایی که سر تدی و البته !شاگرداش آورد بنویسید

- با مایتابه بزنم فرق سرش، متورم المتورمین شه؟

- نـــــــــــــــــــــــــــــــع!

- دینامیت بندازم تو حلقومش؟

- نــــــــــــــــــــــــــــــــع!

- حشره کش چی؟

- اینم نــــــــــــــــــــــــــــــــــع!

- پس چیکارش کنیم؟

- بفرستیمش پیش دانگ!

اینو گیدیون با قاطعیت گفت. موهای سفیدش بی سر و صدا فریاد میزدن: "شیطون بازی تعطیل!"

- که چی بشه؟

- دینامیت بندازیم تو حلقومش که پوستمونو بکنن؟ یا نمیدونم با حشره کش مسمومش کنیم که دانگ فاتحه مونو بخونه؟

گولاخان، پررو ها و شیطونهای جمع هم به ناچار پیشنهاد کلیشه ای گیدیون رو پذیرفتن و اوستاد نیمه بیهوش رو که مدام جیغ میزد: "آخ! ایقد محکم نیگی!" بردن سمت دفتر مدیریت مدرسه.

دفتر مدیریت مدرسه!

- ویولت...

- دونگ یی... [همون جوری که عالیجناب میگفت!]

- که اینطور! هرچه زودتر فلنگو ببند که..

- دانگ! باور کن من...

- گفتم زود فلنگو ببند که باس به کارای عقب افتاده ــم برسم!

ویولت قطره ی اشک گنده ای رو از رو گونه ــش پاک کرد و در حالی که بقچه ــش رو با روبانش میبست، با بغض گفت:

- این بود حرف آخرت؟

- بـــــــــــعــــــلـــــــــــــــه!

یهویی بچه ها:

و ویولت بی توجه به فریاد "نرو"، "لا تذهب" و "دنت گو" نوگلان یهویی دل گنجیشک شده ی علم و دانش، همراه با موسیقی متن غم انگیز فیلم "روزی روزگاری در آمریکا" در افق محو شد و دیگه کسی خبری ازش به گوشش نرسید تا اینکه در کتابی به نویسندگی برادر خوش ذوقش آورده شد:

نقل قول:
... سال ها بعد خسرو قاصدک زیر پلاسی مندرس جان سپرد و آن همه استعداد و قریحه را با خود به خاک برد...


If you smell what THE RASOO is cooking!


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۸:۲۸ پنجشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۳

باری ادوارد رایان


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۴۴ سه شنبه ۲۲ بهمن ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۲۰:۵۵ شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۳
از چی بگم؟
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 274
آفلاین
تکلیف اول:

بعد از اینکه تبدیل تدی کامل شد و تصمیم گرفت یکی دو دقیقه قبل از غذا خوردن دراز بکشد و خرناس بکشد,دانگ گفت:

-من که مدیر ایفا و هاگم و این جلف بازیا به من نمیاد.برم به مدیریت هاگ برسم...مرلین رو چه دیدی؟شاید يه معامله ای هم گیرم اومد.

و با صدای پاق گوشخراشی ناپدید شد.
ویولت هم گفت:

-منم که استادم.منو چه به این کارا؟مشکل خودتونه.من رفتم تا باقی ماجرا رو از پشت مانیتور دنبال کنم.

و او هم رفت.نوبت آلبوس دامبلدور پیر شد و دامب با خف خف ناجوری گفت:

-منم که عوضی وارد سوژه شدم.بای بای!

و رفت.
جادوآموزای نوگل باغ دانش که می دیدند اگر اینجوری پیش برود دیگر هیچ بزرگتری نمی ماند,یقه بقیه گنده ها را گرفتند که مطمئن شوند جایی نروند ولی وقتی دیدند که بقیه هم با دلایل شیر اندر مار و گورکن اندر کلاغی مانند تعمیر یویو فرار کردند, فهمیدند که دیگر باید یا فرار کنند یا دست به دامان سیاه های در خدمت ارباب شوند و زار بزنند که:

-تو رو خدا لرد سیاهه رو احظار کن بیاد این گرگه رو بترسونه.

و تصمیم گرفتند سفیدی خالص خودشان را تبدیل به سفیدی شیری نکنند و با شجاعت بمیرند!

(حالا يه نگاه به بالا بندازین ببینین کی به کیه )

ولی وقتی فهمیدند که حوصله کشت و کشتار ندارند و اینجا از قهرمان بازی خبری نیست, نشستند و دست رو دست گذاشتند.
ویکتورکرام گفت:

-میخواین با گوی زرین محبوبم مشورت کنم؟
-نه.

بیل آپست همیشه در آپست مانده گفت:

-میخواین تبدیل به گربه شم و برم کمک بیارم؟
-نه.

سارا کلن گفت:

-میگم چطوره بجنگیم و شجاعانه بمیریم؟
-این همون نظر اولی نبود؟
-چرا.
-پس نه.

تا اینکه باری رایان همیشه در صحنه و بیش خوش بین گفت:

-چطوره فرار کنیم؟
-پس چرا اینجا نشستیم و چایی و بیسکوییت احظار کردیم و ریش سفید مصنوعی گذاشتیم در حالیکه میتونستیم زودتر فرار کنیم؟

همه چشم ها با بدگمانی به طرف چای و بیسکوییت روی میز که توسط آلیس ساخته شده بود و ریش مصنوعی آسپ(آلبوس سوروس پاتر)رفت.

ناگهان خرناس کشیدن تدی گرگینه خاموش شد.مری کاترمول که از این خاموشی ناگهانی کمی می ترسید,گفت:

-پس فرار کنیم؟

همزمان با فریاد [ الفرار ] دسته جمعی هرکس به گوشه ای از شیون آوارگان فرار کرد.
-------------------------------------
از راهروی کوچکی که بیشتر شبیه لوله ی فاضلاب بود و بوی نامرتبطی هم نمیداد, خودش را بالا کشید.
تکه های درخت بید در هر طرف راهرو افتاده بود.علاوه بر نور کمی که از انتهای راهرو می آمد,این هم یک دلیل دیگر که این راهروی آخر بود.
بعد از چندین دقیقه که به نظرش چند ساعت بود,به زیر درخت بید رسیده بود.صدای نعره های تدی که حتی با این حال او هم رگه از شیطنت در آن به گوش میرسید, در راهرو ها می پیچید.
به زحمت خود را بالا کشید و سرش را از سوراخی بیرون برد.چند ثانیه قبل از برخورد با شاخه ی بید کتک زن, سرش را کنار برد و دست راستش را بیرون آورد.چند دقیقه ای تلاش کرد تا بالاتنه اش را کاملا از تونل بیرون برد.
تنها چند خراش برداشته بود.این یک رکورد محسوب میشد که بید کتک زن او را نکشته بود.
از دخمه زیر پایش صدایی شنید که فریاد میزد:

-هی کرام!زودباش.زودتر تا منم بتونم بیام.

خیلی سریع کاملا خودش را بالا کشید.حتی صبر نکرد تا ببیند چه کسی پشت سرش از سوراخ بیرون آمد.
بسختی توانست از دست بید رها شود.حالا وقت انجام کاری بود.

الان فکر کنم این تکلیف بالایی جدی-طنز تلفیقی بود.نه؟
اگه مشکلی نیست این تکلیف دومی رو هم در ادامه این اولی می نویسم:

تکلیف دوم:

ویکتور در دفترِ ویولت را با قدرت باز کرد و داخل دفتر رفت.تقریبا از چیزی که می دید,نفسش بند آمد.
ویولت روی صندلی مخصوصش,پشت کامپیوتر مشنگی نشسته بود و چیپس(نوعی خوراکی مشنگی) و قورباغه شکلاتی میخورد.
به محض این که متوجه ویکتور کرام شد,گفت:

-خو.پاس موافعق شودای؟

که باعث شد مقداری چیپس و شکلات از دهانش به بیرون پرت شود.
ویکتور گفت:

-میشه دوباره بگی؟

ویولت محتویات دهانش را قورت داد و گفت:

-پس موفق شدی؟
-میبینی که اینجام.
-بیا اینجا بشین.

و به صندلی باستانی کنار مانیتور اشاره کرد.وقتی کرام نشست,ویولت مانند پیشخدمتی دیوانه که ادعا میکند بابانوئل است,دسته ای چیپس به ویکتور تعارف کرد:

-خوشمزه س.
-نه ممنون.

ویولت چند قاصدک را از لباسش به پایین انداخت و محتویات مشتش را یکجا بلعید!
ویکتور گفت:

-بریم سر اصل مطلب؟
-بریم.

و ویولت از صندلی‌اش بلند شد.

-نه اون اصل مطلب!از اون نظر!
-نه دیگه.از این یکی نظر.

و نشست.
ویکتور درحالی که یک قاصدک را فوت میکرد گفت:

-الان همه اعضای هاگ میان و میریزن سرت!من برا هشدار اومدم.
-و؟؟؟
-و نداره.
-خب اینو که خودمم میدونستم.
-و يه چیز دیگه...
تکه آخر حرف ویکتور در هیاهوی جمعیتی که از انتهای سالن فریاد جنگ برآورده بودند(!)گم شد.
-خب دیگه.من باید برم.
و ویکتور پا به فرار گذاشت.
-------------------------------------

-خب ویولت.الان وقت تسویه حسابه.

تدی درحالیکه در صف اول انتقامجویان ایستاده بود,این را گفت.
ویولت که همچنان جلوی کامپیوتر مشنگی نشسته بود با خونسردی گفت:

-مطمئن نیستم چون من الان رئیسم.

و به کامپیوتر اشاره کرد.ادامه داد:

-من میتونم. هرجور بخوام این رول رو تمام کنم و...

آلیس وسط حرف ویولت پرید و گفت:

-صبرکن ببینم.ما که وسط هاگوارتزیم.تو هاگ هم برق نیست.پس کامپیوترمون دیگه چیه؟

ویولت با تعجب به مانیتور زل زد.
ویولت:
بقیه:

و این گونه بود که نسل قاصدک منقرض شد.


خوب زندگی کن. بزرگ شو و... کچل شو! بعد از من بمیر و اگه تونستی با لبخند بمیر. توی کارات دودل نباش. ناراحتی چیز باحالی برای به دوش کشیدنه ولی تو هنوز خیلی جوونی!


کوروساکی ایشین- بلیچ

تصویر کوچک شده




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۷:۳۱ پنجشنبه ۱۹ تیر ۱۳۹۳

گيديون پريوت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۳ پنجشنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۲:۵۳ چهارشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۹
از ش دور بمون
گروه:
کاربران عضو
پیام: 533
آفلاین
*** تازه وارد گریفیندور بزرگ***


1. جون ِ سالم به در ببرید! [ 15 امتیاز ]

- کمـــــــــــــک !

همه دانش آموزان اعم از سال اولی ها تا هفتمی ها این ور و آن ور می دویدند و فریاد کمک سر می دادند. در چنین موقعیتی که شما به همراه ویولت بودلر و یک گرگینه به نام تدی لوپین یک جا گیر می افتید، هیچ دلتان نمی خواهد که خورده شوید. چه برسه به آنکه معلمتان هم با گرگینه هم دست باشد.

شاید فکر می کنید که گیدیون هم داره بین این جمعیت دنبال راه فرار میگرده، اما این حرف کاملا" اشتباه است. او چون از قبل از شروع کلاس مشغول گیتار زدن بود و حتی صدای زوزه ی تدی و فریاد هم کلاسی هایش را هم نمی شنید. بنابراین همچنان مشغول آواز خوندن بود و به دنیای اطرافش کوچک ترین توجه ای نداشت.

- گیدیون ! خیلی گوسفندی ! یک کاری کن !

این صدای فریاد راوی داستان است که انتظار یک حرکت ژانگولرانه از گیدیون دارد. توقع زیادی است، نه؟ گیدیون دستش را روی روی بینی اش گذاشت و گفت:

- هـیـــــــــس ! راوی ها فریاد نمی زنند !

- قبل از اینکه همین الان به خورد تدی بدمت یک کاری بکن.
- خیله خب بابا.

سپس گیتارش رابوسید وداخل کیفش گذاشتو یک نگاه دقیق به اطراف انداخت. یوآن خودش را به پنجره می زد بلکه پنجره بشکند. نویل از شدت ترس غش کرده بود و کف زمین افتاده بود. آلیس دقایقی قبل فلنگ را بسته بود. جیمز به طرز عجیبی تو کلاس نبود. سارا کلن در تلاش بود تا از تدی امضا بگیرد و خلاصه هرکی یک جا بود.

ویولت گفت:

- تدی نه اونو نخور اون روبان منه. اوه سام گیدیون منظره جالبیه نه؟

- آره خیلی توپه.

دست راوی از عالم غیب ظاهر شد و محکم پس کله گیدیون کوبید. گیدیون در حالی که پشت سرش را می مالید گفت:

- منظورم اینه این چه جهنمیه؟!

- کلاسه دیه گیدیون.

در همان لحظه توجه تدی به گیدیون جلب شد. در چند متری وی ایستاده بود و گیدیون پشتش به تدی بود. گرگینه جستی به سمت سره گیدیون زد.

- اوه یک سکه.

گیدیون دولا شد تا سکه را بردارد که تدی از بالای سرش روی ویولت افتاد.

- تدی با این شکار کردنت آبرومونو بردی.

در این لحظه پریوت به سمت در شیون آوارگان حرکت کرد که لوپین اورا دید و به طرفش دوید. گیدیون هم دوید. نفس گرم تدی را پشت سرش حس می کرد. تا به حال ان قدر به مرگ نزدیک نشده بود.

- صد بار... به خودم... گفتم... با این ... ویولت...جایی نرو.

نور تونل را روشن کرده بود. شادی وجود گیدیون را فرا گرفته بود، فقط چند قدم تا نجات باقی مانده بود. درست همان لحظه تدی با جستی جلوی او ظاهر شد. به آرامی عقب عقب می رفت. پشتش به دیوار خورد، لوپین آهسته جلو آمد و دهانش را باز کرد تا به او حمله کند گیدیون گیتارش را بالا آورد و محکم تو سر تدی کوبید.

- این به اون در که بهم پس گردنی زدی.

راوی گفت:

- ولی اون که من بودم.

گیدیون با قیافه سردرگمی گفت:

- پس تو بودی ! ای شیطون. مهم نیست اهمیتش اینه که من عقدمو حالی کردم.

بعداز این حرف با تمام سرعت به طرف بید کتک زن دوید. وقتی از سوراخ به سختی بیرون آمد گفت:

- پیش به سوی دفتر مدیر.

2. سرنوشت ویولت رو بعد از این بلایی که سر تدی و البته شاگرداش آورد بنویسید. [ 15 امتیاز ]

- دانـــــــــــگ؟
- همینه که هست.

گیدیون بعد از عبور از بید کتک زن و شیون آوارگان، یک راست به دفتر مدریت آمد تا از ویولت به خاطر تدریسش شکایت کند.

- این بود حمایت از دانش آموزان؟ این بود آرمان های ما؟ مسئولین حقوق بشر کجان؟

- گیدیون، ویولت مختاره هرجور که دلش می خواد کلاسشو برگذار کنه.

- حالا جون ما مهم نباشه، تدی بیچاره چه گناهی کرده؟

اما انگار گوش دانگ بدهکار نبود، مثل اینکه وقت این بود که خود گیدیون دست به کار شود.

چند ساعت بعد در حیاط مدرسه

صد ها دانش آموز در حیاط بزرگ هاگوارتز مشغول حرف زدن بودند و نگران کلاس خود و تکالیفشان بودند. اما گیدیون و چند نفر دیگر درون حیاط کنار هم ایستاده بودند و در این فکر بودند که چگونه حال ویولت را بگیرند.راستش گیدیون تخصصی در مورد اذیت و آزار نداشت، بنابراین از چندین نفر کمک خواست.

- با مارمولک بترسونیمش؟

-شک دارم جواب بده.

- روبان های موش ( مو ی او نه موش ) رو بدزدیم؟

- بازم شک دارم.

- کلاوس رو بدزدیم؟

- تو ی مدرسه و دزدی؟ حالا جدا از این بدزدیمش بگیم چی؟


با هر پیشنهاد، عده ای به آن کار مشغول می شدند. عده ای رفتند تا ویولت را با مارمولکی بترسانند، عده ای رفتند تا روبان های معلمشان را بدزدند و عده ای هم رفتند تا کلاوس را از کتابخانه بدزدند.
نا گهان گیدیون گفت:

-یک فکر بکر.

همه جمع شدند تا پیشنهاد گیدیون را بشنوند.

چند ساعت بعد

ویولت بودلر در اتاق معلم ها نشسته بود و به برگه های ویزنگاموت نگاه میکرد. ناگهان صدایی از بیرون اتاق آمد:

- ویولت؟ :worry:

ویولت برگه ها را کنار گذاشت و گفت:

- سام نویل.

- ویولت یکی با تو کار داره. :worry:

- کی؟

- می گه که شوهرته. اسمشم بولوف؟ چلف؟ همچین چیز هایی بود.

- الاف؟!


ارزشی نیمه اصیل!


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۲:۲۶ چهارشنبه ۱۸ تیر ۱۳۹۳

آليس لانگ باتم


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۷ چهارشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۲
آخرین ورود:
۱۹:۵۲ چهارشنبه ۲ مهر ۱۳۹۳
از پسش برمیام!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 266
آفلاین
1. جون ِ سالم به در ببرید! [ 15 امتیاز ]


- ( جیمز نیست!)
- ( اینم جیمز نیست!)
- ( عجب گیری افتادیما، آخه جیمز جیغ می زنه وقت تدی رو می بینه؟)

ملت در شیون آوارگان هرکدوم به سمتی می رفتن و به دیوار پاشیده می شدن و دوباره نفر بعدی پاشیده می شد روشون و رنگ دیوارای شیون هرلحظه تغییر می کرد. در این بین صدای اعتراض گیدیون پریوت مبنی بر این که " روی سوال عادلانه نیست! شاید ما جون سالم به در نبردیم و مردیم! جواب امتیاز گروه مارو کی میده؟ کی خون ریخته شده این جوون رو برعهده می گیره؟ " شنیده می شد. عده ای همون لحظه های اول به پنجره ها هجوم برده بودن و به جون تیرتخته ی پنجره ها افتاده بودن و هی بکش، هی بکش، اونقدر کشیده بودن که به جای پنجره ها خودشون کشیده شده بودن و پخش زمین شده بودن و زمین شیون رو هم رنگ کرده بودن و باری از دوش شهرداری برداشته بودند!

تدی لوپین وسط شیون آوارگان نشسته بود و با نیش باز ( ) نظاره گر حرکات ژانگولرانه دانش آموزان سال اولی و خرس گنده بود و ویولت، استاد درس موجودات جادویی، خیلی ریلکس در حال بستن موهاش و خوش و بش با تدی بود:
- باب تدی، یه حرکتی بزن، ما آبرو داریم این جا! بچه ها رو آوردم بترسن تو نشستی مث هیپوگریف نگا می کنی؟
- چه حرکتی باب؟ اینا نیاز به حرکت ندارن! خدا اینارو زده، من واسه چی بزنم؟!

در همین لحظه آلیس مایتابه به دست نزدیک ویولت شد و چرخشی به مایتابه داد و همین جوری به ویولت خیره موند.
- تو چرا فرار نمی کنی؟
- مسخره بازی درنیار دیگه، تدی محفلیه، محفلیام که همو نمی خورن؟ اگه منو بخوره خودتون چارتا می مونین!

ویولت برای لحظاتی به فرمت به زندگی ادامه میده و سپس یادش میوفته که ویولت بودلر هیچ وقت کم نمیاره و فوری فرمتشو به تغییر میده:
- تدی بقیه رو ول کن، اینو بخور!

آلیس لحظاتی همچنان خونسردانه به چرخوندن مایتابه ادامه میده و حتی با مایتابه چندبار به پشت ویولت می کوبه. تدی یه نگاه به ویولت می کنه و یه نگاه به آلیس می کنه و یه نگاه به ملتی که دیوارهای شیون رو به چهار رنگ قرمز، آبی، سبز و زرد تغییر دادن!

یه نگاه مندانه به آلیس می ندازه و در این لحظه کم کم سرعت چرخیدن مایتابه کم میشه، در این لحظه مایتابه از حرکت می ایسته و کم کم آلیس شروع به عقب عقب رفتن می کنه!

آلیس می چرخه تا به سمت در بره، یعنی همون جایی که ازش وارد شدن، اما ملتی که به در و دیوار چسبیده بودن مانع ادامه ی راه بودن! آلیس یه نگاه به تدی میندازه که هرلحظه یه قدم میاد جلوتر و یه نگاه به ویولت که زبونش کم کم داشت به حالات خطرناکی می رسید!

کم نیاورد و با مایتابه شروع به کندن ملت از روی در کرد و هرکس رو می کند به عقب پرت می کرد و تدی حالا تبدیل به جالباسی رنگارنگی شده بود!

آلیس حالا در تونل طویل و درازی قرار داشت که به بیدکتک زن می رسید. از همین جام نور خورشید دیده می شد. تا جایی که روشنایی قرار داشت بُدیه بُدیه خودش رو رسوند و منتظر رسیدن تدی موند. تدی کم کم از دور پدیدار شد. کمی تا قسمتی ملت رو از رو خودش کنار زده بود و الان بیش تر شبیه جا لباسی بود!

آلیس منتظر موند تا وقتی که تدی شروع به دویدن به سمتش کرد. تدی می دوید و آلیس سرجاش وایستاده بود. تدی در چند متری آلیس بود و سرعتش اونقدری بود که نتونه ترمز بزنه. آلیس با حرکتی کاملا حرفه ای از زیر پاهای تدی گذشت. [ این فوتبالیستا رو دیدین، توپو منحرف می کنن از زیر پای بقیه اون مدلی! ]

تدی که سرعتش بیش تر از حد مجاز بود، نتونست خودشو کنترل کنه و وارد بید کتک زن شد که ما به این قسمت از داستان کاری نداریم و به سراغ ویولت می ریم!
- ویـــــــــــــــــــــــولــــــــــــــــــــــــــــــتـــــــــــــــــــــــ!


2. سرنوشت ویولت رو بعد از این بلایی که سر تدی و البته شاگرداش آورد بنویسید. [ 15 امتیاز ]

- می تونی دستمو یکم بکشی؟
- چشمم رفته تو دماغم، به نظرت درست میشه؟
- من قبلا لاغر و کوتاه بودم، الان دراز و پهن شدم!

ملتی که به در و دیوار پاشیده شده بودن، افتان و خیزان راه خروج رو در پیش گرفته بودن و ویولت سوت زنان جلوی بقیه قدم برمی داشت.

- به نظرت باید به دانگ بگیم؟
- نه بابا، اون دزد خودش از خداشه ما نابود بشیم تا راحت تر وسایل هاگو بدزده!
- پس چیکار کنیم؟
- خودمون دست به کار میشیم!

چند ساعت بعد، دفتر معلمان

- ویو! پاشو ببین این دانش آموزات چیکارت دارن؟ دفترو گذاشتن رو سرشون!

ویولت پاهاشو از رو میز بلند می کنه و مری رو از لوستر سقف برمی داره و ماگتو از رو سر پروفسور تافتی پایین میاره و راهی بیرون دفتر میشه.
- با داوشتون کار دارین؟
- نه ما با معلـ... یعنی بله با شما کار داریم!
- خوب؟
- هیچی، می خواستیم ازتون بخوایم با ما بیاین بریم به دشت قاصدکای پشت هاگوارتز.
-

نیم ساعت بعد، دشت قاصدک ها

- گیدیون، تو این مارمولک بگیر بنداز تو کیفش!
- سارا، این سوسکو تو یه فرصت مناسب پرت کن تو چاییش!
- نویل، این عقربو بنداز روی موهاش!

و هیچ کس در این بین به فریاد اعتراض آلیس که "به مرلین اینا تاثیری نداره"، گوش نکرد!

ملت یکی یکی از راه می رسیدن و انجام ماموریت خودشونو اعلام می کردن. همه منتظر چشم به ویولت دوخته بودن که از این ور دشت می دوید اون ور دشت و از اون ور می دوید این ور دشت!
-
- شروع شد!
- چه مارمولک خوشگلی!
- چه سوسک نازی!
- چه عقرب کوچولویی!

ملت:



تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۴:۰۳ چهارشنبه ۱۸ تیر ۱۳۹۳

ویولت بودلر old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۲۰ یکشنبه ۱ آبان ۱۳۸۴
آخرین ورود:
۳:۵۳ شنبه ۱۴ فروردین ۱۴۰۰
از اون یارو خوشم میاد!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 1548
آفلاین
جلسه‌ی اول!


خیله خب. بذارید ماجرا رو با این درس براتون شروع کنم که: "به طرف مقابلتون نه، به کسی که تأییدش می‌کنه، دقت کنید." و باید بگم این درس، برای اونایی که داشتن با ویولت بودلر به سمت شیون آوارگان می‌رفتن، متأسفانه دیگه خیلی دیر شده بود. به قول ِ معروف، از اونا که گذشت.. تمنا می‌کنم شما یادتون بمونه وقتی مثلاً لرد ولدمورت یه بابایی رو معرفی می‌کنه جهت سرپرستی از شیرخوارگاه، وقتشه نگران ِ بچه‌هایی که توی اون شیرخوارگاه هستن، بشید. ایضاً..

وقتی هاگرید، کسی رو معرفی می‌کنه برای تدریس مراقبت از موجودات جادویی!

به هر حال، دانگ فلچر هم وقتی با تدریس بودلر موافقت کرد، قرارشون این نبود که نیمه‌های شب، بروبچه‌های هاگوارتز و نوگلان باغ علم و دانش توی یه صف، پشت سر ویولت بودلر وسط هاگزمید قدم‌رو برن. برای مدیر بعدی می‌گم: "موقع قرارداد بستن با استاد، ازش یه طرح درسی بگیرید. جون ِ مادرتون!"

- فکر می‌کنم وقتشه که نگران خودمون شم.

آها! دختر باهوش! چرا این آلیس لانگ‌باتم افتاده توی گریفندور؟! اونو ولش کن، چرا این آلیس لانگ‌باتم اصلاً تازه وارد محسوب می‌شه؟!
به هر حال، صاحب مایتابه‌ها، خودشو رسونده بود به ویولت و اینو زیر گوشش طوری که بقیه بچه ها نشنون، گفت.

ویولت همونطور که دستاش توی جیبش بود و بی‌خیال، داشت قدم‎زنان از منظره‌ی هاگزمید زیر نور ِ ماه لذت می‌برد، نیشخند زد:
- به قیافه‌ی آروم و خونسرد من میاد برنامه‌ی ناجوری واستون تدارک دیده باشم آلی؟!

آلیس با بدبینی فزاینده‌ای نسبت به برنامه‌ی کذایی ویولت، جواب داد:
- اونا شاید ندونن، ولی من می‌دونم هرچی قیافه‌ت خونسردتر و خوشال‌تر باشه..

و خورد به ویولت که بالاخره جلوی شیون آوارگان واساده بود. حرفشو قطع کرد تا کنار جمع دانش‌آموزا، ساختمون مخوف و نیمه‌تاریک که با تور ِ سفید مهتاب، شبیه یه عروس ِ شوم شده بود، تحسین کنه. صدای پچ پچ و آه و واه دانش‌آموزا، کم کم ساکت شد. ویولت دستاشو از هم باز کرد و انگار ساختمون رو خودش ساخته، با افتخار گفت:
- به شیون آوارگان خوش اومدید!

و بعد، نیشخند شیطنت‌آمیزی روی صورتش نشست. برگشت و اشاره کرد که بچه‌ها دنبالش وارد شیون آوارگان شن. همونطوری که از راهروی پیچ در پیچ و خاک‌گرفته‌ی ساختمون می‌رفت تو، آروم‌ توضیح داد:
- خب، حقیقتش اینه که ما اینجا اومدیم تا از نزدیک، با یکی از گونه‌های نادر، جذاب و دوست‌داشتنی موجودات هوشمند و جادویی آشنا بشیم. چیزی که می‌خوام اینجا بهتون یاد بدم اینه که اصلاً و ابداً از هیچ موجود زنده‌ای نترسید. هیچ کدومشون، تا وقتی نترسید، تا وقتی مجبورشون نکنید، بهتون آسیب نمی‌زنن..

قبل از پیچ راهرو واساد. دستشو آورد بالا و دانش‌آموزایی که هنوز گیج و سردرگم بودن که: "آخه چه موجودی توی شیون آوارگان زندگی می‌کنه!؟!" هم واسادن. بعد، ویولت پیچید و...
- سلام تدی! تصویر کوچک شده


وسط جیغ و داد دانش‌آموزایی که با دیدن تدی لوپین نیمه‌ برهنه‌ی در حال تبدیل شدن، تازه فهمیده بودن موضوع جلسه‌ی اول، "گرگینه‌ها"ست، بلند از جیغ ِ "می‌دونستـــــــــــم! " آلیس؛ صدای غرّش تدی ِ نیمه‌گرگ، به وضوح شنیده می‌شد:
- می‌کشمــــــــــــــــــــــت!!

گفته بود موجودات زنده بهتون آسیب نمی‌زنن؟!
خب..
مزخرف گفته بود!!

-____________________________-


تکالیف:

طی دو عدد رول:

نقل قول:
1. جون ِ سالم به در ببرید! [ 15 امتیاز ]
توجه: در و پنجره‌ها همه‌شون کیپ تا کیپ بسته‌ن و تنها راه خروج هم همونیه که زیر بید کتک‌زن در میاد. تصویر کوچک شده


2. سرنوشت ویولت رو بعد از این بلایی که سر تدی و البته شاگرداش آورد بنویسید. [ 15 امتیاز ]


نکات:
اولندش! راحت بنویسید و با هر سبکی دوست دارید. جدی، طنز، طنزوجد. تأکید می‌کنم: راحت بنویسید. برای من هیچ فرقی نداره شما سبکتون چیه و حتی از خودتون یه سبک نوشتن اختراع کردید. خوبه! خلاقیت به خرج بدید تا می‌تونید!

دومندش! سؤال اول، تأکیدم روی شخصیت‌پردازیه. جون سالم به در بردنتون باس مختص شخصیت خودتون باشه و البته با خلاقیت خاص خودتون! می‌دونین چی می‌خوام ازتون دیگه.

سومندش! سؤال دوم، ازتون می‌خوام با شخصیت یکی دیگه بنویسید و تأکیدم روی آشنایی با شخصیت‌های سایرینه. مهم نیست هنرپیشه اول این رولتون کیه، ویولت، تدی، دانگ، دانش‌آموزای کلاس یا هرکی. مهم اینه که نزدیک به شخصیتی که افراد ساختن، در موردشون بنویسید.

چهارمندش..!
هی..
فک می‌کنین جلسه‌های بعد ممکنه با چی روبه‌رو شید؟ تصویر کوچک شده




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۰:۳۹ یکشنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۳

ماندانگاس فلچر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۴۶ شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۸:۰۵:۵۲ دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۲
از مرگ برگشتم! :|
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 416
آفلاین
درود

کلاس مراقبت از موجودات جادویی در این ترم توسط پروفسور ویولت بودلر در تاریخ های زیر تدریس خواهد شد:

نقل قول:
چهارشنبه، 18 تیر؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)
چهارشنبه، 1 مرداد؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)
چهارشنبه، 15 مرداد؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)
چهارشنبه، 29 مرداد؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)
چهارشنبه، 12 شهریور؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)
چهارشنبه، 26 شهریور؛ مراقبت از موجودات جادویی (ویولت بودلر)




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۲:۴۷ چهارشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۲

رومیلدا وین old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۲۵ دوشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۰
آخرین ورود:
۲۱:۱۰ جمعه ۲۷ تیر ۱۳۹۳
از بیکران دور در روزگار نور در شهر بی عبور زیر درخت مهر
گروه:
کاربران عضو
پیام: 157
آفلاین
۱.اگه می خواستید یه اسمی برای این جانور بزارید، اون اسم چیه و چرا؟ ( 5 نمره )

اسمشو میذاشتم دنجر

چون واقعا خطرناکه خب

2.به نظر شما سگ پر چه نوع غذایی دوست داره؟ ( 5 نمره )

والا از اونجایی که هم ژن پرنده داره هم سگ :

مرغ شکم پر میخوره داخل شکمش پر از دانه مخصوص پرنده ها باید باشه و همچنین پاستیل ... استاد تعجب نداره همه پاستیل دوس دارن خو


3. سگ پر رو در کجا ها میشه یافت؟ ( 5 نمره )

والا در مناطق گرم و خشک مخصوصا بالای درخت های مناطق گرمسیر


4. فرض کنید جای من هستید، وقتی به دنبال سگ پر رفتم او چجوری به من حمله کرد و من چجوری رامش کردم؟ به صورت رول ( 15 نمره )


هوا گرم بود من یعنی استاد به سمت قلعه می آمدم خورشید همچون تشتی از گالیون های طلایی رنگ می درخشید
از محوطه ی درختان جنگل می گذشتم که صدای جنب و جوشی در درختان کوتاه تره جنگل توحه ام را جلب کرد من هم که تنم میخاره واسه فضولی این ور اون ور رفتم که از منبع صدا آگاه بشم
ناگهان صدایی عجیب من را سر جایم میخکوب کرد این صدا به قدری آشنا بود گویی در گذشته های دور صاحب این صدا را میشناختم .
کمی جلو رفتم و به بالای سرم نگاه کردم که ناگهان موجودی از بالای درخت پرواز کنان بر روی من سقوط کرد و مرا به زمین زد با چنگال هایش لباس من رو پاره پاره کرد هرجه کردم از من جدا نمی شد با چوبی که از زمین برداشتم ضربه ای به او زدم و خود را عقب کشیدم قیافه ی کریح آن موجود آشنا بود . آن به اصطلاح سگ پر را میشناخت جلو رفت و دستش را در جیب کرد و قدری پاستیل درآورد خوب میدانست سگ پر پاستیل دوست دارد زیرا این موجود همانی بود که در کودکی به اصرار معلمش به دلیل آنکه چند تن از دوستانش را زخمی کرده بود آن را در جنگل رها کرده بود و حال چندین سال میگذشت . سگ پر جلو آمد و پاستیل را بلعید و با بو کردن من به یاد آورد که من صاحبش هستم اینگونه شد که او را در قفسی گذاشته و به کلاس آوردم


چشمانت را

به مناظره دعوت می کنم







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.