صدایی گفت:
- در مورد پیغمبرا چی میدونی؟ چیزی ذکر شده؟

مرد دقایقی فکر کرد.
- اره میگن تو کتابا اومده یه جفت خل مشنگ بودن که ادعا میکردن با عالم بالا ارتباط دارن! نگو بعدا کشف میشه که اصن عالم بالایی نبوده! هرچی بوده مال عالم زیر زمین بوده!

موهای مورگانا که سرخ شد، یک چیزهایی هم بالای سر مرلین چرخ چرخ میزد! پیش از آنکه زوج عالم بالایی پاتیلشان به قل قل افتد و همچون ملتی جو زده با آپشن های عالم بالا مردک را چنان ریز در ریز کنند که تا سیصد سال بعد هم نشود سر همش کرد، سوروس زمان برگردان را از انگشت های به هم فشرده مرلین کش رفت و یا لرد و یا ارباب گویان، به کارش انداخت!
وقتی چرخش و کش و قوس های فراوان به پایان رسید و مرگخواران توانستند برای چند لحظه نفس راحتی بکشند, هوش ریونکلاوی ریونا اجازه نداد سر جایش آرام و قرار بگیرد.
- الان کجاییم؟ چه سالیه؟ کی میخواد بیاد سراغمون؟

خیلی طول نکشید که مرگخواران متوجه تابلوی کوچه ناترکن شدند! لااقل در جایی بودند که می شناختند. لودو میخواست حرفی بزند که متوجه شد حواس ساحره های گروه پرت جوان جذاب و خوش قیافه ای شده که شدیدا آشنا به نظر می رسد. مرلین ابروهای پرپشتش را در هم فرو برد و با صدایی که سعی میکرد با جذبه به نظر برسد غرید:
- مورگانا؟

مورگانا اما فقط سری تکان داد. چند بار پلک زد و لبخندی نه چندان هوشیارانه روی لبهایش جا خوش کرد. چند ثانیه بعد سه ساحره هم زمان نجوا کردند.
- ارباب!

و وقتی که مردان به سمتی نگاه کردند که نگاه های بلا، مورگانا و لینی را محاصره کرده بود، این هکتور بود که با تاخیری چند ثانیه ای با فرمت سکوت را شکست!
- اربابه!

میشد صدای نفس هایی را که از سینه رها شده بودند، به خوبی شنید! بلاخره به زمان معقولی رسیده بودند. سوروس زودتر از همه پرسید.
- حالا باید چکار کنیم؟ بریم جلو بهش بگیم اربااااااااااااااااب خواهش میکنیم مراقب باش چهره ات تغییر نکنه؟

- نه کله چرب! باید پیشش بمونیم!

- نمی مونیم! من هنوز ربط تغییر چهره ارباب به چهره بچه هامون رو هم نمیدونم.

- دلیلی نداره تو بدونی رودی؟ میشه یکی اینو ساکتش کنه؟

- ببخشید میشه از وسط کوچه دل بکنید و لااقل بیاید این ور بایستید؟

ملت مرگخوار:
هکتور: این چه ربطی به بحث الانمون داشت مور مور؟

- هک! اگه میخوای تبدیل به تخم شترمرغ نشی مراقب باش منو چی صدا میزنی و ربطش اینه که کوچه رو قبضه کردین! اینطور که پیداس ما اینجا موندنی هستیم . پس لااقل خودتونو از همین اول تابلو نکنید!

- مورا میدونی چیه؟

- چیه سنگ و چوب؟

- بعضی وقتا دلم میخواد با عصای خودت بزنم توی سرت! تو چرا اینقدر مامان همه ای؟

مورگانا به فرمت " الهی تبدیل به شلغم بشی " نگاهی به راک وود انداخت و خودش رفت گوشه ای ایستاد!
چند دقیقه بعد, مرگخواران برای فرار از تنه زدن های پیرزن های خون آشام هم که شده کنار مورگانا ایستادند!
- خوب تصمیمتون چیه؟

- می مونیم

اینکه تصمیم گرفته بودند در چندین سال قبل بمانند خودش موضوعی بود که جای بحث فراوان داشت؛ اما ....
- هیـــــ اون تو نیستی سیو؟

- من؟ هرگز لودو! من هرگز اینقدر زشت و چرب وچیلی نبودم!

ملت مرگخوار:
آشا گفت: ببخشید شما گفتید ما اینجا می مونیم؟

بلا غر زد: برای بار ششم می گم . می مونیم!

- خوب بمونیم ولی میشه بگی با خودمون باید چکار کنیم؟

- با خودمون؟

آشا با انگشت به سوروسی اشاره کرد که بیرون کوچه ناترکن پرسه میزد.
- با خودمون!

پایان

کراب جمعیت را کنار زد و جلو رفت. چند بار با حالتی هیجان زده پلک هایش را به هم زد.
-لطفا خوب فکر کنین. کراب ها چی شدن؟ بچه هاشون شبیه من بودن؟ مژه های به این بلندی داشتن؟

جادوگر دستی به ریشش کشید و به فکر فرو رفت. البته با صدای بلند فکر می کرد!
-کراب ها...کراب ها...همچین اسمی در تاریخ ندیدم!

کراب شکست...نابود شد...قلب حساسش هزاران تکه شد. ولی او قوی بود. به سختی دوباره آرامشش را به دست آورد و پرسید:
-خب...کمی بیشتر فکر کن. شاید بعد از ازدواج من قبول کردم فامیلیم بگمن بشه. بگمن ها چطور؟ بچه هاشون شبیه من شدن؟ یا چاق و زشت و کم مو؟ مثل لودو!

جادوگر دوباره فکر کرد...به این که آیا این کراب فکر می کند که خودش لاغر و زیبا و گسیو کمند است؟! ولی فکرش را برای خودش نگه داشت. این جماعت عجیب و غریب زیاد قابل اعتماد به نظر نمی رسیدند. به هر حال جوابی داد.
-اسم بگمن هم یادم نمیاد. حداقل نه به اندازه لسترنج ها! اونا دربان های بسیار معروفی بودن. همه درا بهشون سپرده می شد.

موهای بلا سیخ سیخ شد! بعد از آن همه جنگ و رشادت، زیر سایه رودولف اسمشان در تاریخ به عنوان دربان ثبت شده بود!
جادوگر ادامه داد:
-ولی یه زمانی خوب نبود جادوگرا دامن بپوشن...آرایش کنن. یه جادوگر شجاع اولین بار این کار رو انجام داده و بعدش این شکل و قیافه مد شده. ولی متاسفانه در تاریخ اسمشو نبردن! ظاهرا همسرش بسیار غیرتی بوده و اجازه نداده. حیف شد. مرد بزرگی بود! ما آسایشمونو مدیونشیم.

کراب از رو رفت! به گوشه ای پناه برد و بر بخت بد خودش لعنت فرستاد. در طول زندگی بی ثمرش یک حرکت تاثیرگذار انجام داده بود و آن هم به درستی در تاریخ ثبت نشده بود. کراب جادوگر بدبختی بود!

هکتور با چهره بغض به گلو گفت:
-ارباب!
کراب رو به هکتور کرد:
-من کی گفتم ارباب؟! من گفتم لودو، گفتم عاقبت ازدواجون...
-ارباب!
رودولف نگاهش کرد:
-ببین پیچ پای من هنوز باز نشده. اون درسم رو هم حذف شدم. به بیماری تراورز هم که جدیدا مبتلا شدم. یه کاری نکن تو رو هم یه گره ای بزنم که باز نشی پیچ بخوریا!
-ارباب!
-ولم کنید بذارید من اینو بکشم. بذارید من اینو ریز ریزش کنم از دستش راحت بشیم. الان که ارباب هم نیست جلومونو بگیره. ولم کنید.

اشا نگاهی به رودولف انداخت:
-کسی تو رو نگرفته رودولف. اگه بخوای میتونی بری.
-ارباب
بلا با خشمی بی پایان غرید:
-کروشیو رودولف. این هکتور چرا انقدر ارباب، ارباب میکنه؟ فقط منم که اجازه دارم اینقدر ارباب رو صدا کنم. مگه این نمیدونه؟!

رودولف که پای نپیچیده اش هم در اثر کروشیوی بلا پیچیده شده بود، گفت:
-من نمیدونم عزیزم. من هنوز ربط تغییر چهره ارباب به چهره بچه هامون رو هم نمیدونم.
-کروشیو رودولف
-ارباب

_منم میتونم پرواز کنم...
_منم میتونم....
_پرواز؟!خب منم میتونم!
_چه وضعشه؟!همه میتونن پرواز کنن غیر از من؟!
رودولف بعد از گفتن این جمله با بغض به دیگر مرگخوارها نگاه کرد...بلاخره سیوروس با همون تریپ وقار و طمانینه همیشگی() رو به رودولف کرد و طوری که صاحب رستوران نشنوه گفت:
_رودولف...همه ما مرگخواریم...ما میتونیم پرواز کنیم...این از قدرت اربابه که این قدرت رو به ما داده!

رودولف نگاهی به وینسنت کرد که باعث شده بود که فقط خودش به نظر احمق برسه!رودولف رو به سیوروس کرد و گفت:
_اما...خب یعنی اینها هم در اینده تونستن به قدرت ما برسن؟!

قیافه با وقار و طمانینه سیوروس هم نمیتونست جواب رودولف رو بده برای همین رو به صاحب رستوران کرد و گفت:
_خب...دقیقا شما چه جوری پرواز میکنید؟!
_مثل همه...با معجون تکثیر!
_معجون تکثیر؟! معجون تکثیر چه ربطی به پرواز داره؟!
_اسمش معجون تکثیره...ولی وقتی میخوری پرواز میکنی...
_پس چرا اسمش معجون تکثیره؟!
_دقیقا خودم هم نمیدونم...مثل اینکه سازنده اش میخواست معجون تکثیر درست کنه ولی اشتباها این معجون باعث پرواز شد...اسم سازنده اش چی بود؟!توی کتاب تاریخ خونده بودیم؟!هرکور؟!تکهور؟!کهروت؟! آها...هکتور! آره...اسم سازنده اش هکتور دگروث گرنجر بود...یادم اومد!

بعد از این جمله صاحب رستوران،نگاه همه مرگخوارها به سمت هکتور برگشت...اشک در چشم های هکتور حلقه زده بود...معلوم نبود اشک هکتور به چه دلیل بود!

_اتفاقا خیلی خوب شد.من خیلی دوست داشتم ببینم توی اینده چه بر سر ازدواج من لودو میاد؟!
همه نگاه ها از هکتور به سمت گوینده جمله یعنی کراب برگشت...

وینسنت خیلی خوشحال بود. حتی دلش میخواست در همین زمان بماند و هرگز برگردد.ولی اربابش! به قول رودولف وینسنت هم به بهشت نمیرفت اگر ارباب آنجا نبود.برای همین وینسنت آه سردی کشید و به دامن های خوشگل و رنگارنگ جادوگران نگاه کرد.
صاحب مایکروفر بی درز هنوز در حال اصرار بود و ظاهرا آشا و لینی بی میل نبودند که سری به رستوران بزنند.ارباب مهم بود. ولی مرگخواران هم گرسنه بودند.گذشته از این از نگاه های خیره دیگران خسته شده بودند.برای همین به دنبال جادوگر به راه افتادند.همه با چشمانی متعجب به این گروه عجیب نگاه میکردند.

اولی:اونا رو ببین.چرا لباساشون اینجوریه؟!ردا پوشیدن! چقدر دست و پاگیر.
دومی:اونی که مسلح به نظر میرسه جنه؟ من عکساشونو تو کتابای پدربزرگم دیده بودم.
سومی:چقدر ساده این شما.اینا نمیتونن واقعی باشن.مطمئنم اعضای گروه تئاترسحرآمیز هستن.
آخری:به هر حال خیلی مسخرن!اون نقاشیا چیه رو دستاشون؟

صاحب رستوران در نقطه ای توقف کرد و دست هایش را به دوطرف باز کرد و گفت:خب!آماده پرواز هستین؟

رودولف که خیلی کلافه به نظر میرسید جواب داد:بله.ولی ما که جارو نداریم.

صاحب رستوران برگشت و به رودولف خیره شد.انگار میخواست از چهره اش بفهمد که حرفش شوخی بود یا جدی! و اگر جدی بود چرا جدی بود!در این دوره زمانه چه کسی ممکن بود با جارو پرواز کند؟!این وسیله ناراحت و آزار دهنده!ولی چیزی از قیافه نه چندان جذاب رودولف نفهمید.به جایش کمی کراب را تماشا کرد و از زیباییش بهره برد.بلاخره خسته شد و گفت:
یعنی چی؟اونقدر خسته این که نمیتونین پرواز کنین؟نمیشه که.رستوران ما کمی با اینجا فاصله داره!
لینی که کل ذهنش را مگس ها و پشه ها و سوسک های درشت آبدار پر کرده بودند شروع کرد به بال بال زدن:من میتونم!من میتونم!

-خوبه!ما هم قصد نداشتیم خارج بشیم. دایناسورا اون بیرونن.
مرگخوارا از وضعیتشون راضین...تا وقتی که اورین دوباره شروع به توضیح دادن درباره نوه و نتیجه هاش میکنه.مرگخوارا کم کم شک میکنن که داخل غار فضای دلچسب تری داره یا خارجش.
مرلین که سنی ازش گذشته و صبر و تحمل زیادی نداره رو به مرگخوارا میکنه.
-لازم نیست از اینجا خارج بشیم.ولی از من پیرمرد انتظار نداشته باشین این بلک جدید رو تحمل کنم.
مرلین بدون اینکه منتظر نظر بقیه باشه زمان برگردان ملکوتیشو به کار میندازه و مرگخوارا غیب میشن و اورین رو تو غار دایناسورا تنها میذارن.

میچرخن و میچرخن و میچرخن...و بالاخره فرود میان!

اولین سوال رو لینی وارنر میپرسه:کجاییم!

ولی یه چیزی مهمتر از مکان وجود داشت... زمان!

مرگخوارا دور و برشونو نگاه میکنن. ظاهرا وسط یه شهر مشنگی هستن. آسمانخراش های بلند، وسایل نقلیه مشنگی ناآشنا! و عجیب تر از آن لباس های مشنگ ها! مردان مشنگ دامن هایی بسیار کوتاه به تن داشتند و زنان مشنگ شلوارهایی گل و گشاد!

وینسنت کراب از این وضعیت اصلا ناراحت نبود. چوب دستیشو با خوشحالی در دست گرفته بود. ولی مشنگی که از کنارش رد میشه وینسنت رو به دوستش نشون میده.
-اونو ببین! اون چوب دستیه؟ یعنی هنوز از اینا پیدا میشه؟
کراب مطمئنه که مشنگها چوب دستیشو با وسیله دیگه ای اشتباه گرفتن.

لینی و آشا سعی میکنن خودشونو از مشنگها قایم کنن ولی مشنگی به اونا نگاه میکنه و لبخندی دوستانه میزنه.
-به هاگزمید خوش اومدین. رستوران مایکروفر بی درز در خدمت شماست. مگس ها و حشرات لزج و چسبناک و دلپذیری براتون آماده میکنیم.

ملت مرگخوار با شنیدن کلمه هاگزمید کلی تعجب میکنن! پس اینجا هاگزمیده! ولی مطمئنا زمان عوض شده و این وضعیت نمیتونست مربوط به گذشته باشه. همه به مرلین زل میزنن. و مرلین متوجه این زل ها میشه.
-چیه خب؟ اسمش زمان برگردانه. ولی مال مرلین کبیره! طبیعیه که گاهی هم چند سالی ببره جلو!

ملت مرگخوار ۵ دقیقه اول:😰
ملت مرگخوار ۵ دقیقه دوم: 😨
مورگانا:خوب راه برگشت که نداریم بهتره بریم جلو

ملت مرگخوار:😖
بعد از چند قدم جلو رفتن چوب دستی ها از کار افتادن وصدایی اومد
-اهههه ما هیچ وقت از اینجا خارج نمیشیم اگه نتونیم برگردیم تقصیر توعه
-پسرم آروم باش تقصیر من چیه اون زن مارو فرستاد اینجا

ملت مرگخوار جلو میرن و یهو چشاشون ۴ تا میشه 👽
اورین بلک با یه پسر ۲۵-۲۶ساله تو غار وایساده و یه چراغ نفتی واسه عهد بـــــــووووووق هم جلوشونه

-من همین ۵ روز پیش فهمیدم باباتم
-ای کاش نمیفهمیدی الان چجوری از اینجا بریم بیرون
اورین یهو چشش میفته به مرگخوارها
-های بکس جون عمتون بیاید کمک سه روزه اینجا گیر افتادیم
سیوروس اسنیپ:چطوری اورین چجوری اومدی اینجا؟این پسره کیه
-تایلر پسرمه
رودولف:تو که دو تا پسر بیشتر نداشتی سیریوس و ریگولوس تایلر از کجا اومد
-ا......چیزه.....تایلر از زن دوممه

ملت مرگخوار:😲

مرلین: ننگ بر تو باد اورین خجالت نمیکشی
جمیع مرگخوارها:ننگ بر تو
اورین:تقصیر من نیست خودمم ۵ روز پیش فهمیدم

بلاتریکس:کروشیو رودولف
رودولف: آآآخخخخخخ این واسه چی بود
-واسه اینکه نری به من خیانت کنی زن دوم بگیری

سیوروس:حالا چجوری اومدی اینجا
تایلر:کار ننه منه وقتی متوجه شد من فهمیدم که پسر اورینم و اورین هم فهمیده که پسرشم مارو با طلسم فرستاد اینجا
اورین:بدبختیمون اینجاست که تو این غار هیچ جادویی عمل نمیکنه و ازش هم نمیشه خارج شد

ملت مرگخوار ده ثانیه پس از این خبر😢😖
ملت مرگخوار بیست ثانیه پس از این خبر😭

روونا با نگرانی به شوت شدن وظیفه‌ی "کی اول تو غار می‌ره؟" از این مرگخوار به اون مرگخوار نگاه می‌کنه و از اونجایی که مثل سایرین هیچ علاقه‌ای نداره که بعنوان اولین نفر ورود به غارو تجربه کنه مشغول کنکاش و جستجو تو مغزش می‌شه و در کسری از ثانیه فکری به ذهن روونا خطور می‌کنه.

- دست نگه‌دارین! اگه همین‌طور من من تو تو کشیدم کیو بازی کنیم به نتیجه‌ای نمی‌رسیم. به نظرم هرکس حرکتی در راستای ورود به غار انجام بده تا آخر ببینیم کی مجبور می‌شه اول بره تو غار!

زمزمه‌های رضایت‌آمیزی که بین مرگخوارا رد و بدل می‌شه باعث می‌شه احساس آرامش نسبی‌ای سراسر وجود روونارو در برگیره.
- و خودم بعنوان اولین نفر پیشنهاد می‌دم یه لوموس بگین و چوبدستیاتونو برای ورود به غار روشن کنین.

- خسته نباشی.

مرگخوارا می‌خوان مخالفت کنن. مقاومت کنن و چوبدستیاشونو روشن نکنن. اما متاسفانه حق با روونا بود! روشن کردن چوبدستی از مهم‌ترین مراحل ورود به غار محسوب می‌شد.

روونا با غرور به چوبدستی‌های مرگخوارا که به ترتیب روشن می‌شن نگاه می‌کنه، از جلوی دهنه‌ی غار کنار می‌ره و می‌گه:
- خودتون قبول کردین ... حالام بهتره زودتر تکمیلش کنین تا دایناسورا بمون نرسیدن.

بلاتریکس از فرصت سوء استفاده می‌کنه و سریعا می‌ره که ایده‌ی بعدی رو مال خودش کنه.
- منو چند تا از مرگخوارا هم از پشت ساپورتتون می‌کنیم. به هر حال خطر از هر طرف ممکنه سر برسه!

همین به کار برده شدن کلمه‌ی "چند تا" تو جمله‌ی بلاتریکس کافیه تا "چند" مرگخوار بعدی با فریاد "من من" پست‌های بعدی‌ رو پر کنن و از متحمل شدن وظیفه‌ی "کی اول تو غار می‌ره؟" نجات پیدا کنن.

بعد از اینکه لینی خواستار‌ـه پاییدن‌ـه سقف‌‌ـه غار می‌شه و گیاهان مرگخوار از جمله دافنه و رز وظیفه‌ی خطیر چک کردن کف غار برای جلوگیری از وقوع وقایع طبیعی رو برعهده می‌گیرن، توجه مرگخواران‌ـه بی‌ایده و سرتاپا استرس به دایی‌ـه ارباب جلب می‌شه که کاملا مشخص بود در فضا سیر می‌کنه و نه اونجا!
- مورفین مورفین! همه‌ی کارا پر شد. تو مجبوری که تو غار بری!

قبل از اینکه مورفین بخواد واکنشی از خودش نشون بده و بخواد بفهمه اصلا ماجرا از چه قراره، توسط لودو از جانب یقه از زمین بلند شده و به درون غار شوتیده می‌شه.

اما جمله‌ی بعدی، آب سردی می‌شه رو تمام عملیاتی که مرگخوارا تو این مدت چندثانیه‌ای انجام داده‌ بودن.
- دایناسوووراااا رسیدن!

و متاسفانه وقتی نمونده بود که مرگخوارا بخوان منتظر گزارش مورفین شن و در نتیجه کلیه‌ی ملت مرگخوار فریادزنان خودشونو به داخل غار پرتاب می‌کنن!

گروه مرگخواران با ديدن آن وضع، مخصوصا تيراناساروس ركسي كه با آن هيگل بدتر از غولش به طرف آنها ميدويد، جوري به اطراف و اكناف دويدند كه چنين گريزي در جنگ بين عالمين پايين و بالا نيز بي سابقه بود.

مورگانا كه احساساتش با هم مخلوط شده و تركيبي عجيب را ساخته بود، با حسي شبيه گريه به دايناسور نگاه كرد. چند لحظه بيشتر نگذشته بود كه به جاي يك تيراناساروس ركس غول پيكر چندين دايناسور تقريبا پرنده مرگخواران را دنبال كرده بودند. رودي فرياد زد.
- مورگانا بايد تو رو كشت! ما از پس يكيشم بر نميومديم!

مورگانا كه رنجيده بود لب برچيد؛ به رودي نگاهي كرد و خواست جوابي بگويد كه مرلين پيش دستي كرد.
- جاي تشكرته رودي؟ اينا كشتنشون راحت تره ضمنا گياه خوارن!!! ليني مطمئني اين ترانادون ها اجداد تو نيستن؟؟؟؟

- نخير نيستن! در ضمن تو اسم مسخره اينا رو از کجا ميدوني؟؟؟

مورگانا كمي تعجب كرد.
- من تو طرف منو گرفتي؟

مرلين چشمكي زد.
- يكي طلبم!

مورگانا فرصت نكرد جواب بدهد چون راك وود او را به سمت غاري كشاند كه همه مرگخواران آنجا بودند. ورودي غار كوچكتر از آن بود كه ديناسورها قادر به ورود باشند... اما چه كسي جرات داشت از ورودي غار جلوتر برود؟ همه مرگخواران به يك ديگر خيره شدند...

- تو برو!

- كي؟ من؟