من به وقتی هاگرید اومد دنبالم

به وقتی فکر می کنم که پلاکت خونم افت کرد چشتون روز بد نبین مشکوک شدن به سرطان خون ازمایش مغز و استخوان گرفتن
و من دقیقا به اون لحظه ای که جواب ازمایش دیدم و منفی بود و انگار تمام دنیا را بهم داده بودن یه ترس و انتظار عمیقی از روی سرم برادشت فکر می کنم

روزی که اولین چوبدستیمو فروختم ...
شایدم روزی که به عنوان بهترین چوبدستی ساز جهان شناخته شدم ...

روزی که دامبلدور از اون جای تاریک بعد از مدت ها منو بیرون اورد فکر می کنم

به دو صورت میشه به این تاپیک پاسخ داد، اول بیان بهترین خاطره شخصی که خب درست بنظر نمیاد چون شخصیه دیگه و ما اینجا در یک شبکه اجتماعی نیستیم که بخواهیم خاطرات شخصیمان را بگوییم بلکه در سایتی هستیم که سراسر هری پاتری است.
...و دوم از زبان شخصیتی که آن را ایفای نقش میکنیم یا اگر در ایفای نقش نباشیم از زبان شخصیتی که آن را دوست داریم.

من اگر زبان آنتونین دالاهوف بخواهم نظر بدهم در زمان ساختن سپر مدافع فقط به یک خاطره فکر میکنم و آن لحظه باشکوه فرار از زندان آزکابانه. چون به آدم حس قدرت میده و یادش میندازه که حتی در جهنم نیز ممکن است راه نجاتی باشد.

صحنه تولد دوباره و برخواستن ارباب قدر قدرت، قوی شوکت، صاحب عزت، لرد ولدمورت کبیر از قابلمه!

به صحنه مرگ 4 چشم بزرگ...جیمز پاتر! ) )

مادام رزمرتا

به لحظه ای که اولین

معجون خودم رو جلوی چشم های پرفسور اسلاگهورن بدون

هیچ عیب و ایرادی ساختم و تعجب رو توی چشماش دیدم!

یک لحظه به مرگ سوروس اسنیپ جلوی چشمان هری و

رون و هرمیون فکر کردم.پاترونوس ام، که یک آهو

بود،نابود شد و دمنتوربه طرفم حمله کرد...

من به سوروس اسنيپ فكر مي كردم...