هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۷:۵۸ دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴

لاکرتیا بلک


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۵۸ شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۵:۴۶ چهارشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۵
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 430
آفلاین
1.

-میدونستی بابابزرگم شکارچی حیات وحش بوده؟!یبار باهاش رفتم جنگل...بعد یه موجود پنج پا دیدیم و بابابزرگم با وجود این که شصت سالش بود، مغزشو پاشوند هوا...بعدشم قلبشو گذاشت تو کلکسیون پنج پاها!

وندلین، از تأسی کنندگان به شعار"خالی بندها هرگز نمی میرند"در حال خالی بستن بود و چهره لاکرتیا بلک از یک تسترال باری هم خسته تر بنظر میرسید. لاکرتیا با نگاهی عاقل اندر سفیه به وندلین گفت:
-اما تو که گفتی بابابزرگت تو سی سالگی مرده!

وندلین صدایش را صاف کرد و به سرعت جواب داد:
-اهم...گفتم بابابزرگ؟منظورم مامان بزرگ بود!
-ولی تو که گفته بودی مامان بزرگت نسبت به موجودات پنج پا فوبیا داره!

وندلین با نگاهی که همه در هنگام لو رفتن چاخان هایشان به خود میگیرند، گفت:
-منظورم مامان مامان بزرگم بود!

لاکرتیا چپ چپ نگاهش کرد:
-تو که گفته بودی مامان مامان بزرگت یه سمندر بی دست و پا بود که تو آتیش سوخت!
-بـ...
-ببخشمت؟ باشه به شرط این که دیگه الکی نگی!

وندلین چشمانش را در حدقه چرخاند و گفت:
-نخیر...میخواستم بگم بری زیرتسترال دو تنی له بشی!

درست قبل از اینکه لاک بتواند حرکت دیگری با حدقه، عنبیه، زجاجیه، عدسی، شبکیه یا شبکه نورون های به هم متصلش بزند، متوجه پنج بای عظیم الحثه ای شدند که به ظاهر با علاقه وافری به آن دو خیره شده بود. وندلین درحالی که سعی داشت قیافه خفنی به خود بگیرد گفت:
-بهت گفته بودم موجودات پنج پا لاک دوست دارن؟!اونا بوی آسیتون رو حس میکنن...مثه...مثه سگ!
-من که از آسیتون استفاده نمیکنم!
-پس چیکار میکنی؟
-لاکمو میخورم...مزش بیشتره!

در حول و ولای این بحث های خاله زنکی بودند که پنج پا، در راستای ابراز علاقه به لاک، ابراز موافقت با عدم استفاده از آسیتون، تبلیغ پاک کننده لاک ایووروشه و یا هر کوفت نامشخص دیگری، یکی از پاهایش که پنجه های خطرناکی داشتند به طرف لاکرتیا دراز کرد. تا وندلین به خودش بجنبد دید جا تر مانده و همگروهیش نیست. یعنی هست اما به سرعت برق و باد،بزن بریم از اینجا در حال فرار است.
-واااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای!

جیغ دوم لاکرتیا از مرز سی بل عبور کرد و نود بل را شکافت و وارد فرا صوت شد. وندلین که از کودکی حس همنوع دوستی در وجودش موج میزد فرصت را غنیمت شمرد و دوربین دیجیتالش را روشن کرد. از آنجا که گوینده مستندشان در حال فرار از دست سوژه بود، خودش با صدایی"داوود نماینده"طورشروع کرد:
-جزیره دری یر برن قطب زندگیست...قطب حیات وحش...غازهای مهاجر در آسمان چرخ میزنند و...

در این لحظه دوربین را روی کرکس هایی که متظرند بقایای جنازه لاکرتیا را بخورند زوم کرد. کرکس ها با شور و هیجان دست تکان دادند. وندلین دوربین را با عجله به طرف لاک و پنج پا برگرداند.
-پنج پایی که میبینید کوچک است تازه! ولی به راحتی طعمه شیرین خود را یافته و بوی خوشمزه اورا حس میکند...فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه!
-کمک...!
-طعمه جیغ کشان و فریاد کنان میدود...محال است که که موجود پنج پا از شکار خود بگذرد و تا آخرین قطره خون طعمه را نوش جان نکند....

در این لحظه پنج پا بر کول لاکرتیا پرید و دو موجود پنجول کشان و گازگیران و طلسم پرتاب کنان، به جان هم افتادند.وندلین که تازه بسته پاپ کورنی ظاهر کرده بود که حین تماشای تعقیب و گریز لاک و جانور نوش جان کند، ناگهان یادش افتاد که برای تکلیف درس مراقبت از موجودات جادویی قدم به این جزیره گذاشته اند...هاگوارتز! اگر لاک می مرد کی برنامه کلاسی را به روز می کرد؟! تازه کلاسی که تدریس میکرد هم کنسل میشد و ده امتیاز از دست می دادند! در نتیجه شکوفه ذرت و دوربین را به کناری انداخت و چوبدستی به دست، «نفس کــــــــــش» گویان وارد کارزار شد.
-آخ...پامو گاز نگیر!
-من پاتو گاز نگرفتم!
-میخواد پامو قطع کنه...میخواد زجر کشم کنه!
-لاک! خفه شو بذار نجاتت بدم!

به این ترتیب یک پنج پا،یک گربه و یک شبه انسان به جان کندن هایشان ادامه دادند. دوربین دیجیتال جادویی پیش از تمام شدن باتری اش، هوشمندانه این کلمات را روی تصویر حک کرد: «راز بقا یا راز احمقا؟ مساله این است!».


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۳:۲۳ یکشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۴

مایکل کرنر old


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۰۵ جمعه ۱۷ بهمن ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۳:۵۴ پنجشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۴
از همونجایی که ممد نی انداخت
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 182
آفلاین
نقل قول:
مشخصه دیگه، قراره که کل کلاس، به یک سفر اکتشافی تحقیقاتی به جزیره دری یر برن و اطلاعات بیشتری در مورد پنج پا ها و اون افسانه خاص به دست بیارن و همینطور یک فیلم مستند و در واقع راز بقا از اون جزیره و علی الخصوص پنج پاها بسازن. (30 نمره)


-نگیر آقا، نگیر وزیر نشسته اینجا... د ببر کنار لامصبو!

کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده جلو آمد. روی پلاک کوچکی روی سینه اش، اسمش را نوشته بودند: "کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده اصل". کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده اصل، محافظ شخصی آرسینوس جیگر بود و هر بشر یا جادوگری که به شعاع سه و بیست و هفت سانتی متری آرسینوس می رسید، جایش در شکم کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده اصل بود. کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده اصل، مهاجمین احتمالی را می خورد.

مایکل کرنر دوربین را پایین آورد و فریاد زد:
-ببین کت و شلواری گولاخ عینک ری بن زده! استاد گفته مستند تهیه کنین، منم می خوام مستند بگیرم. منم مایکل کرنرم، خطرناکم، منو بخوری منحرف می شی!

کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده در حال بررسی اوضاع بود که وزیر با این حالت جلو آمد و گفت:
-بگذارید راحت باشد. تا وقتی من در مستند حیواناتش نباشم، ایرادی ندارد.
-جیگَر؟
-جیگِر هستم، رعیت جان.
-تو چرا اینجوری حرف می زنی؟
-من همیشه جدی و رسمی حرف می زنم. وزیر سحر و جادو هستم. باید پرستیژ داشته باشم.

در همان حینی که آرسینوس مدام درباره ی خودش حرف می زد و هی کلاه وزارتش را نشان می داد، سیریوس بلک جلو آمد و گفت:
-خب شما دو تا هم که با هم شدین. برین خوش باشین.
-من؟ همگروهی شوم با این متلاشی کننده ی بنیان خانواده ها؟ این شیرفروش؟ :worry:

سیریوس اندکی فکر کرد و گفت:
-راست می گی وزیر جان. بیا بغلم.

مایکل کرنر قصد اعتراض داشت - نسبت به سرقت دیالوگ مخصوصش، بیا بغلم - که ناگهان شخصی مثل کلم از روی زمین سبز شد و گفت:
-بیا من همگروهیت می شم.
-اسمت چیه؟
-عجبشیر توشیری، فرزند بشیر.
-ماشالا چه با کمالاتم هستین شما. بیا بریم مستند بگیریم.



دقایقی بعد
-اَشکِن!

عجبشیر توشیری فرزند بشیر دوربین را روشن کرد و آرام گفت:
-بیا بیا... روشنه... پاشو بیا گزارش کن.

مایکل با صدایی آرام و آمیتا باچان طور گفت:
-پنج پاها موجوداتی گولاخ هستند. این گولاخ ها از نسل مک بون هایند که از ابتدا گولاخ بوده و دهن قبیله ی مک نم دونم چی چی ها را سرویس کرده بودند. حالا در فاصله ی بیست متری ما، یک عدد پنج پا مشاهده می شود. او خیلی گولاخ است.

دوربین روی پنج پا متوقف شد. موجودی بود با چهار پای استوانه ای و یک دست که پایینشان پهن تر از بالایشان بود. روی پوست قهوه ای رنگ مخلوق را موی کم پشتی فرا گرفته بود... تقریباً مثل اسب.

پنج پا - که در حقیقت چهارپایی با یک دست زاپاس بود - در حال رقص بود. فریاد "گانگنام استایل"ـش به هوا بلند شده بود. بقیه ی پنج پاها هم دورش حلقه زده بودند و چون یک دست بیشتر نداشتند، به صورت گروهی دست هایشان را به هم می کوبیدند.

در همین حین، مایکل صدای پایی شنید. برگشت تا ببیند چه کسی به آنها نزدیک می شود. به محض چرخیدن، این عنوان را دید: "کت و شلوارپوش گولاخ عینک دودی زده اصل". بعد ضربه ای را روی سرش حس کرد و بیهوش شد.



چهار ساعت بعد
-کرنر... کرنر بیدار شو. بیدار شو رعیت!

مایکل کرنر چشمانش را باز کرد. عجبشیر توشیری فرزند بشیر مقابلش قرار داشت. کمی آن طرف تر، آرسینوس جیگر طناب پیچ شده بود و به مایکل نگاه می کرد. آرسینوس خیلی سریع صحبت کرد:
-ببین، کت و شلوارپوش گولاخ عینک زده ی اصل، در حقیقت یه مک بونه! بعد از نسل ها اونا یه راهی پیدا کردن که چند نفرشون رو آدم کنن. این بادیگارد منم همینجوریه... در حقیقت یه پنج پاست! اونا می خوان ما رو بخورن! مایکل، نزار وزیر رو بخورن! منم نمی خوام عکسم رو بزارن تو تالار وزرای پیش از موعد مرحوم شده!

آرسینوس کنترلش را از دست داد و شروع کرد به گریه کردن. در همین حین، مایکل اوضاع را بررسی می کرد. آن ها در کلبه ی چوبی کهنه ای بودند. دست و پای مایکل و عجبشیر توشیری فرزند بشیر بسته شده بود. آرسینوس هم مثل یک مومیایی، کاملاً طناب پیچ شده بود. صدایی از آن سوی دیوار به گوش رسید:
-مک بون ها، پنج پاها و گولاخ ها! امروز ما این سه نفر رو می خوریم و حالشو می بریم تا به انسان شدن نزدیک تر شیم! :hungry1:

آرسینوس بغض کرده بود. عجبشیر توشیری فرزند بشیر هنوز بیهوش بود. مایکل باید حرکتی می زد. بنابراین حرکتی زد (جهت حفظ شئونات سایت، از توصیفات آن حرکت آستاکبارمدارانه معذوریم) و طناب های خودش و جیگر را باز کرد.

اما همین که خواستند از پنجره فرار کنند، در باز شد... آن هم نه با لگد، بلکه با لغد! گولاخ با حالتی گولاخ دم در ایستاده بود و با صدایی گولاخ وار گفت:
-جیگَر بیا بخورمت! drool:

بعد فیلم به صورت ترسناک در آمد. گولاخ - با این فرمت - با قدم هایی ترسناک جلو می آمد و با هر قدم رو به جلوی گولاخ، مایکل و آرسینوس یک قدم عقب می رفتند. عاقبت به دیوار رسیدند و توانایی عقب رفتن نداشتند. گولاخ با نیشخندی خوفناک جلو آمد. به نیم متری آنها که رسید، قهقهه ای شیطانی زد و همین که خواست جیگر را گاز بزند، مغزش Error 404 داد. بعد ناگهان دامینش اکسپایر شد و حرکات بی ناموسیک انجام داد. جیگر که مورد راز و نیاز واقع شده بود، در همان کلبه ماند تا وزیربازی در آورده و خودش را نجات بدهد؛ اما مایکل دست عجبشیر توشیری فرزند بشیر را گرفت - که تازه به هوش آمده بود و زمزمه می کرد: "عجب شیر تو شیری." - و دو نفری فرار کردند.

به ساحل که رسیدند، چشم هایشان را درویش کرده و به صورت رندوم یکی را انتخاب کردند که احتمال می دادند سیریوس باشد. آن شخص، اگر سیریوس بلک بود، روی سِن ایستاده و در حال اجرای کنسرت بود.
-دیوونه، دیوونه! دیوونه شو دیوونه! عُ عِ عُ عَ!
-عُ عِ عُ عَ!
-عُ عِ عُ عَ!

مایکل و عجبشیر توشیری فرزند بشیر متعجب ماندند. بعد هرماینی که به دلیل کنار ساحل بودن کاملاً آستاکبارمدارانه می چرخید، جلو آمد و به این پست اشاره کرد. آهنگ سیریوس که تمام شد، آرش پرید روی صحنه (با این فرمت ) و فریاد زد:
-تکون بده!
همانطور که ملت تکان می دادند و همه چیز آستاکبارمدارانه پیش می رفت، مایکل و عجبشیر توشیری فرزند بشیر سمت سیریوس رفتند. سیریوس آنها را دید و گفت:
-چطورید شاگردان من؟ الان مزاحمم نشین دارم به تکلیف جلسه ی بعد فکر می کنم.
-استاد پنج پاها. می خواستن ما رو بخورن.
-خب نخوردنتون... یا تکون بدین، یا برین.

مایکل که دیگر تحمل درویشی نداشت، تکان داد. عجبشیر توشیری هم با تأسف سری تکان داد، دوربین را روی زمین گذاشت و در افق محو شد. از آخرین نکات قابل ذکر، تکان دادن لرد ولدمورت در صحنه است:
تصویر کوچک شده


ویرایش شده توسط مایکل کرنر در تاریخ ۱۳۹۴/۵/۴ ۱۳:۳۱:۵۷

لامصب چقد رنک

!Only Raven

وبلاگ شخصی من

بیخیال اون صوبتا، من هنوز شصت درصد ایفام ریتا هم سی و نه درصد، جمعاً می شیم 99 درصد ایفا


چقد چکش!

اصن ذووووق

تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۰:۲۳ شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۴

مرگخواران

وینکی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۲۳ شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۹:۵۰:۵۳ پنجشنبه ۱۰ اسفند ۱۴۰۲
از مسلسلستان!
گروه:
کاربران عضو
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 548
آفلاین
ارشد اسلی شون!


نقل قول:
تکلیف: مشخصه دیگه، قراره که کل کلاس، به یک سفر اکتشافی تحقیقاتی به جزیره دری یر برن و اطلاعات بیشتری در مورد پنج پا ها و اون افسانه خاص به دست بیارن و همینطور یک فیلم مستند و در واقع راز بقا از اون جزیره و علی الخصوص پنج پاها بسازن. (30 نمره)


دوربین چرخید و روی یک جن خانگی مسلسل به دست ثابت شد که در میان درختان و بوته ها می چرخید، وول میخورد و بی هدف جلو میرفت. صدای آقای مستند گو در فضا طنین افکن گشت!
-اجنه در فصل سرما به مناطق سردتر کوچ میکنند. چرا که در این مناطق مردم شومینه روشن میکنند و جن ها میتوانند شب ها دزدکی روی شومینه بنشینند و گوش هایشان را بسوزانند. جن ها معمولا راه سفر به سرزمین های زمستانی را تنهایی طی میکنند...

سیریوس علاوه بر یک استاد خوب بودن، یک زوپس نشین خوب هم بود. بنابراین به محض شنیدن کلمه ی تنهایی سرش را از پشت کادر بیرون آورد و داد زد:
-مگه نگفتم یه همراه بردارین؟ مگه نگفتم گروهبندی بشین؟ چرا هِی آدمو مجبور میکنین از اسمایلی ننه ـش استفاده کنه؟

جن خانگی از جا پرید و شوکه شد! این شوکه شدن به حدی بود که نورون های عصبیش تاب برداشتند و به این طرف و آن طرف جمجمه و نخاعش گره خوردند. و این طور شد که از آن روز به بعد وینکی صاحب اعصابی شد که همیشه روی تاب می نشستند و یکدیگر را هل داده و کلی هم تابی تابی بازی میکردند. بله!

جن به پشت سرش نگاه کرد و سیریوس را دید. پس شروع کرد به داد و بیداد متقابل!
-وینکی همراه داشت. وینکی یه همراه خوب داشت که نامرئی بود. وینکی گروهبندی شد و با این همراهِ نامرئی و قابل اطمینان افتاد!
-نامرئی؟ بانز؟ تو اونجایی؟
-وینکی با بانز نبود. همگروه وینکی این جا بود.

سیریوس به سمتی نگاه کرد که جن اشاره کرده بود و چیزی ندید.
-شما؟
-مهمان هستم.
-نه خیر. شما خودتون میزبانین. بفرمایین اسمتونو؟
-مهمان هستم. کاربر مهمان.
-

سیریوس با قیافه ای پوکرفیس و در حالیکه داشت زیر لب برای تمامی حاجتمندان ذهنی طلب مغفرت میکرد دور شد.
جن داد کشید:
-وینکی و مهمان باید رفت و دنبال پنج پا گشت... و فقط برای احتیاط... مهمان چند تا پا داشت؟
- دوتا!

وینکی آسوده خاطر شد. بنابراین دوربین به دست راه افتاد و همراه با مهمان رفت و رفت و رفت... از روی دره های عمیق پریدند و از کوه ها بالا رفتند. از درخت ها برگ کندند و همچنان رفتند. تا اینکه صبر کاربر مهمان تمام شد.
-نمیشه. نمیشه. من تو این ده بیست سال همیشه بودم. حتی وقتی کاربر های رسمی سایت تنها میشدن من همدمشون بودم. من... من با دار و ندار سایت سوختم و ساختم. و حتی چند روز پیش... وقتی که دامینو اکسپایر کرده بودن...وقتی که صفحه ی اول سایت، خاکستری و پر از لینکای خاک بر سری بود... وقتی که دیگه مردم ذره ای به من اهمیت نمیدادن. من از یادها رفتم. حتی یه بار هم از من نخواستن که سایتو درست کنم براشون.


مسلما وینکی حتی یکی از کلمات کاربر مهمان را هم نفهمیده بود.
-خب مهمان که اینا رو گفت یعنی پنج پا پیدا کرده بود؟


مهمان سرش را به نشانه ی نفی تکان داد. و اینطور شد که آن دو، دوباره دوربین به دست گرفتند و راه افتادند و رفتند.این بار، پس از چند متر وینکی فریاد زنان ایستاد.
-وینکی گوریل انگوری دید!

مهمان از جایش پرید و وحشت زده به دور و بر نگاه کرد.
-کو؟ کجا؟ چی شده؟
-وینکی گوریل انگوری دید. وینکی دید! وینکی دید!

مهمان به این طرف و آن طرف نگاه کرد و بالاخره موجود مذکور را دید. حیوانی که وینکی او را گوریل انگوری خطاب کرده بود در حقیقت یک عنکبوت پنج پایی بزرگ بود. یا شاید هم پنج تا پا بود که به یک سر منتهی میشدند!

-مووووووووووووووآآآآآآآآآآآآ!
-گاومیش ماره بِدِن. گاومیش ماره وسط ماجرا نکشونین. ما گاومیشمونه به کسی نمیدیم.

کارگردان، باروفیو را از رول پرت کرد بیرون و به صدابردار پیشنهاد داد که صدای مناسب تری برای پنج پا انتخاب شود.

-غوووووآآآآآر! میخورمتون.

وینکی دوربینش را انداخت و مسلسل به دست شد!

-پا پنجی نتوانست وینکی رو خورد. وینکی پا پنجی رو خورد. وینکی جن خانگی مسلسل به دست بود و از پاپنجی سوال داشت.

هیولای پنج پا با تعجب به وینکی نگاه کرد.

-وینکی خواست در مورد افسانه ی پاپنجی ها اطلاعاتی کسب کرد. وینکی خواست دانست که چرا پاپنجی اینقدر شبیه به گوریل انگوری بود؟

پنج پا چشمانش را چرخاند و دماغش را با یکی از پاهایش خاراند!
-من کجام شبیه گوریل انگوریه خب؟من حتی گوریل نیستم. عنکبوتم. اطلاعات؟ خب من چرا باید اطلاعاتمو به یه موجود کوچیکتر از خودم بدم؟

وینکی سرش را با مسلسل خاراند و به فکر فرو رفت. بالاخره بعد از مدتی فکر کردن یک ایده به ذهنش رسید.
-خب پاپنجی توانست اطلاعاتش رو به کاربر مهمان داد. کاربر مهمان بسیار قد بلند و غولانه بود؛ و به خاطر اینکه بسیار بزرگ بود دیده نشد!

کاربر مهمان از این حرف بسیار شادمان شد. دهانش کف کرد و در جا مُرد! و اینگونه بود که سایت برای همیشه بدون کاربر مهمان شد! به احترام این بزرگوار یک دقیقه سکوت.

پنج پا سرش را خاراند و به خاطر اینکه موجودی بود با مغز بسیار کوچک، بدون هیچ حرفی اطلاعاتش را از جیبش در آورد، موشک کرد و فرستاد به سمت وینکی. و اینطور شد که وینکی کلی اطلاعات در مورد افسانه ی پنج پاها یاد گرفت و تکلیفش را به پایان برد. کارگردان و صدابردار و دیگر عوامل صحنه هم بیرون آمدند و کمرشان را گرفتند و خستگی در کردند. و کاربر مهمان... کاربر مهمان هم همانجا ماند. سالهای سال همانجا ماند و خاک نشد. حتی تجزیه هم نشد. فقط همانجا مانده بود.بدون اینکه کسی بفهمد! روحش شاد و یادش گرامی باد!




Take Winky down to the Mosalsal City, where the grass is mosalsal and the mosalsals are MOSALSAL


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۶:۱۱ سه شنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۴

هلنا ریونکلاو


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۳:۰۲ جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۱۳:۲۶ یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴
از زیر سایـہ اربـــــــــاب....
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 82
آفلاین
مشخصه دیگه، قراره که کل کلاس، به یک سفر اکتشافی تحقیقاتی به جزیره دری یر برن و اطلاعات بیشتری در مورد پنج پا ها و اون افسانه خاص به دست بیارن و همینطور یک فیلم مستند و در واقع راز بقا از اون جزیره و علی الخصوص پنج پاها بسازن. (30 نمره)

دانش آموزان که به سیریوس زل زده بودند و توقع داشتند که این حرف او شوخی بیش نباشد. اما او سیریوس بلک بود در زمینه معلمی هیچگونه شوخی نمی کرد.
_استاد با چی قراره بریم؟
سیریوس با انگشت هایش چنگی درون مو هایش زد و گفت:
_شما مثلا جادوگرید؟ یا با جارو می ریم که اسنیپ اجازه چنین کاری رو به من نمی ده شما هم که نمی تونید آپارات کنید من خودم جابجاتون می کنم فقط قبلش یکم از این معجون ضد تهوع رو بخورید که هکتور ساخته بعد بریم.

سیریوس :

دانش آموزان: :worry:

هکتور:

_خب راه بیفتید دست همدیگه رو بگیرید.
دانش آموزان چشم هاشون رو بستند . هرکس دست دیگری رو گرفت و صف بلند بالایی همانند زنجیر تشکیل داده بودند که با احساس زمین سفت زیر پایشان چشم هایشان راباز کردند تصور همه دانش آموزان از این مکان جور دیگری بود جنگلی با درختان سر به فلک کشیده که انگار قبل از ورود دانش آموزان لشکر موغول به جنگل حمله کرده بودند. دانش آ»وزان که کمی از وضعیتی که می دیدند نگران بودند و خورد معجون های هکتور باعث شده بود که هر لحظه تعدادی از دانش آموزان به گوشه ای بدوند البته در این بین کسانی هم بودند که به اطراف نمی دویدند و این نشان می داد که عده ای از دانش آموزان هم بودند که از دستور معلم سر پیچی کرده بودند که همه آهنا ریونکلاوی بودند.

_خب ، باید گروهبندی شید.

یکی از دانش آموزان که ایکس تعریفش می کنیم، گفت:
_یعنی دو باره باید کلاه گروهبندی رو بزاریم رو سرمون ایول!
_نه خیر! دو به دو شروع به کار می کنید اون پایین یه دریاچه داره من می رم کنارش آفتاب بگیرم برنزه شم. خودتونم خودتون رو گروهبندی کنید.
سیریوس با مو های طلایی اش راهی دریاچه شد و دانش آموزان را تنها گذاشت اما قبل از رفتن بر گشت و گفت:
_راستی توی اون کیفی که گذاشتم اونجا دوربین گذاشتم بر دارید فیلم بگیرید به عنوان سند...
سیریوس رفت و حمله دانش آموزان که منجر به شکستن دو دوربین فیلم برداری شد.در بین این حملات سه زخمی و دو کشته به جای ماند. هرکی برای خودش یه نفر رو برداشت و رفت و از شانس بده هلنا با فیلیوس افتاد. البته مزیتی که داشت این بد که حداقل باعث شادی و خوشحالی هلنا می شد و هلنا می توانست قد او را مسخره کند و در طول مسیر بخندد. هلنا به زیر درختی نشست ، که باعث عصبانیت فیلیوس شد.
_این چه وضعیه؟ مگه قرار نبود بریم فیلم بگیریم؟ پس چرا نشستی؟

هلنا خمیازه ای از روی خستگی کشید و گفت:
_بابا حال داریا تو برو فیلم بگیر بعد به اسم کار گروهی می دیم به پروف...
_جان من رو دل نکنی؟
_نه غمت نباشه اصلا!
فیلیوس که می دانست تمام نقطه ضعف هلنا روی مادرش است و مانند چی از روونا می ترسد گفت:
_اِ سلام بانو روونا خوبید؟
این حرف فیلیوس کافی بود تا هلنا مانند برق زده ها از جا به پا خیزد.
_مامان؟ مامانمم مگه اومده؟
فیلیوس به هلنا نگاهی انداخت و گفت:
_ پاشو بریم!
هلنا به راه افتاد و از دست فیلیوس عصبانی بود.
_فیلیوس مشنگا یک سری قرص دارن برای بلند شدن قد نمی خواید؟
فیلیوس سینه ای ستبر کرد و گفت:
_من به این رشیدی! قرص بلند قدی می خوام چیکار؟
بغضی کرد و گفت:
_نکنه می خوای بگی من قدم کوتاهه؟
_نه شما به این رشیدی!
_خیالم راحت شد.
هلنا بر روی رد پا هایی خم شدو به فیلیوس گفت:
_خب از این عکسو فیلم بگیر که از این نتیجه می گیریم پنج پاها وجود دارن!
فیلیوس عکسی از رد پاهای روی زمین گرفت و گفت:
_خب حالا باید بریم دنبال پنج پا ها.
_بابا دلت خوشه ها پروف گفت ببینیم حقیقت داره یا نه؟ ما هم می گیم حقیقت داره والسلام نامه تمام.
_ولی اینطوری نمره بیشتر می دن اگه با جنازه یکی از اون ها بریم.
هلنا که حوصله جروبحث نداشت به دنبال فیلیوس راه افتاد در حال کشیدن خمیازه ای بود، گفت:
_اگه یکی پیدا بشه خودت باید باهاش بجنگیا منکه برام اتفاقی نمی افته بعد منم لباسای تو رو برای پروفسور سند می برم که تو رو پنج پا ها خوردن.


ساعت ها بعد

_فیلیوس ما الان کجاییم؟
_خب توی جنگل !
_اینو که می دونم ولی کجای جنگل نکنه گم شدیم من مامانمو می خوام.
_بابا دختر گم شدن چیه ولی جدی جدی ما الان کجاییم؟:worry:

هلنا گریه می کرد و فیلیوس سعی بر آرام کردنش داشت ولی موفق نبود که صدای پاهایی را از پشت سرشان شنیدند.
_عـــــــــــــــــــــــنکبوت، به مرلین من روحم کلا مزه ندارم این قدش بلنده اینقدر خوشمزه اس که حد نداره!
_دروغ می گه.
عنکبوت نگاهی به چهره نگران آنها انداخت و گفت:
_نترسید بیاید بریم خونه من!
فیلیوس و هلنا به دنبال عنکبوت راه افتادند که به سواراخی در بلند ترین درخت توی جنگل رسیدند که خانه عنکبوت در آن قرار داشت.هلنا پرواز کرد و خودش را به سوراخ رساند و فیلیوس مجبور به بالا ادن از درخت شد ولی وقتی عنکبوت دید که نمی تواند از درخت بالا بیاید او را با تور به بالا کشید.هلنا و فیلیوس یه روزی می شد که به این جنگل آمده بودند که صدایی از بیرون توجهشان را جلب کرد که اسم هلنا را صدا می کرد.
_هـــــــــــــلنا؟ جانا؟
_مامان روونا؟
هلنا از درون سوراخ به بیرون دووید و خودش را به ظاهر در اغوش روونا پرت کرد ولی باعث شد که به زمین بر خورد کنند. عنکبوت از فیلیوس خواهش کرده بود که در کنار او زندگی کند فیلیوس هم در رو در بایستی گیر کرد و مجبور به قبول کردن پیشنهاد عنکبوت و شروع به زندگی جنگلی شد.هلنا هم به آغوش گرم فرزندان عمو دامبلدور بر گشت و نمره کامل را از سیریوس گرفت چون نه تنها حقیقت را پیدا کرده بود بلکه ساعاتی را در کنار ان عنکبوت زندگی کرده بود...
"اونا هیچ خطری ندارن"




پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۰:۴۶ جمعه ۲۶ تیر ۱۳۹۴

سيريوس بلك قدیمی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۰۰ یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۱۶:۲۲ چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴
از موتور خونه جهنم !
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1086
آفلاین
توضیح نمرات جلسه اول

وندیلن: 5 + 25
ملت یاد بگیرین. زبون رول نویسی، اون بخش های توصیفش یا باس رسمی کتابی باشه یا این مدلی که وندلین نوشت. بی ریا مخلوط بشه به فنا میره. یه کلمه هم یه حرفش جا افتاده بود ولی خب، بیخیال دیگه.

موگانا لی فای: 5 + 22
خب... اولش خوب بود... وسطاش به بعد دیگه... یه مقدار ضعیف شد. صد در صد می تونست بهتر از این باشه. من رولای دیگه ات رو هم خوندم، می دونم که بهتر می نویسی. به هر حال این رول، چند ایراد داشت، یکی اینکه بعضی جاها بعضی از کلمات حروفش جا افتاده بود یا جا به جا شده بود. یه چنجا علائم نگراشیش جا افتاده بود و اینکه سوژه خیلی زود پیش رفت. خیلی زود هم تموم شد. می تونست به نظرم بیشتر روش کار بشه. فکر می کنم 22 نمره منصفانه ای باشه.

مایکل کرنر: 5 + 23
در کل خوب بود. منتها یه مقدار مشکلات نگارشی داشت، خیلی کم. یدونه کلمه هم غلط بود املاش که حالا اون هیچی. مجموعا یک نمره اینجا کم میشه. یک نمره دیگه هم در کل خودم کم می کنم، چون فکر می کنم برای این تکلیف نمره 23 کافیه. :دی

هلنا ریونکلاو: 5 + 20
من نقد کامل پستتون رو پیغام شخصی می کنم. در واقع پست شمارو یک بار باز نویسی می کنم، بعد خودتون تفاوت های دو پست رو برای من بگید.

فلورانسو (آریانا): 5 + 23
تا قبل از اینکه پست وندلین رو بخونم نظرم این بود که نمره کامل رو به پستت بدم. ولی پست وندلین همینجا یک نمره ازت کم می کنه. یک نمره دیگه هم به خاطر یه چند مورد ایراد نگارشی کم می کنم.

تری بوت: 5 +22
هیچ اشکالی از نظر نگارش و ویرایش نداشت به نظرم. اما نکته خاصی هم نداشت. نه طنز قوی نه اتفاق خاصی... امممممممم فکر می کنم همین نمره مناسبش هست.

فلیت ویک: 5 +21
نقد پستتون رو پیغام شخصی می کنم. این مدل گشتن توی لندن و بازی با ابوالهول هم در نوع خودش جالب بود

هاگرید: 5 + 24
پستت خیلی باحال بود. ولی خب چون تکلیف وندلین 30 داشت، این در اون حد نبود که 30 بگیره.

کتی بل: 5 + 21
اینتر و علائم نگارشی بارز ترین مشکل پست شما بود. ولی یه چیزی که خیلی جالب بود و بهش اشاره کردی. طرح معما برای دست زدن و نزدیک شدن به شی تحت حفاظتش بود. آفرین. نقد پستت رو پیغام شخصی می کنم.

رون ویزلی: 5 + 22
رون... با اینکه از نظر تمیزی و خوانا بودن یکی از بهترین رول هایی بود که خوندم و چشمام جلا اومد ولی توی نوشتنش دقت زیادی نکرده بودی. همچنین که یک سری ایرادات نگارشی هم اون وسطا بود. اگر خودت بخوای نقد کاملش رو واست می فرستم.

---

سایر دانش آموزان محترم هم اگر کسی نقد میخواد، بگه که من در فاصله این دو هفته واسش بنویسم و پیغام شخصی کنم.

اون 5 نمره هم دلم خواست به همه بدم


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۳:۴۵ جمعه ۲۶ تیر ۱۳۹۴

سيريوس بلك قدیمی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۰۰ یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۸۸
آخرین ورود:
۱۶:۲۲ چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۴
از موتور خونه جهنم !
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 1086
آفلاین
جلسه دوم

بدون توصیفات صحنه، سیریوس که کوله بار سفر بسته بود و لباسی اسپرت به تن داشت با گام هایی سریع به سمت دریاچه، جایی که دانش آموزان دقایقی بود منتظرش بودند می آمد. پشت سرش با فاصله ای هفتاد متری سوروس اسنیپ در حالی که لبه ردای خود را گرفته بود می دوید. با این حال باز هم به گرد پای سیریوس نمی رسید.

- بلک! با توام! وایسا ببینم!

سیریوس با صدای بلند آهی کشید، سری تکان داد و همان طور که به راهش ادامه می داد گفت:
- آآآآآآآآآآآآآه! چیه اسنیپ؟

دانش آموزان دهانشان باز ماند!

- اهم... چیزه... چیه جناب مدیر؟
- وایسا ببینم. این کوله پشتی و وسایل چیه دیگه؟

سیریوس که حالا دیگر به محل تدریس رسیده بود، وسایلش را زمین گذاشت و گفت:
- آه جناب مدیر... منکه بهتون گفتم دارم میرم مسافرت. عجله هم دارم. وقت کمه.

سوروس که دیگر طاقتش طاق شده بود فریاد زد:
- مسافرت؟ تعطیلات؟ یعنی چه آقای عزیز؟! شما خجالت نمی کشی؟! مسئولیت قبول می کنی بعد داری میذاری میری تعطیلات؟ میری مسافرت؟ آخه من از دست تو چیکار کنم؟

سیریوس که می خندید گفت:
- آروم باشید جناب مدیر. آروم باشید.
- آروم باشم؟ این از تو، اینم از اون فامیلت! من چه گناهی کردم که باید با شما بی مسئولیت های بوقی همکار باشم؟!

اسنیپ پس از گفتن این جملات، با خشم و عصبانیت ردای خودش را تکان شدیدی داد و از آنجا دور شد.

دانش آموزان که نمی دانستند باید بخندند یا همچنان بهت زده بمانند، به سیریوس نگاه کردند که روی کوله پشتی بزرگش نشسته بود و مشتاقانه آنهارا نگاه می کرد.
مایکل کرنر دستش را بلند کرد و گفت:
- ببخشید استاد... مشکلی پیش اومده بود؟

وندلین نیز پرسید:
- قراره جایی برین؟

سیریوس که لبخندش باز تر میشد بالاخره گفت:
- همه مون با هم قراره بریم.

از حالت صورت های شان مشخص بود که هنوز کاملا گیج هستند. رون ویزلی پرسید:
- امممممممم... پس چرا گفتین که مسافرت میرین؟

سیریوس که نقشه ای قدیمی از کیفش در آورده بود خنده ای از سر شیطنت کرد و گفت:
- خب... اذیت کردن مدیر کیف میده بماند اهم... و اما تدریس امروز، چون وقت کمه، سریع میرم سر اصل مطلب.

پنج پاها، موجوداتی هستند بسیار بسیار خطرناک. به نوعی عنکبوت به حساب میان. یه چیزی مثل آکرومانتیولا. اما نه دقیقا شبیه اونا. جثه کوچکتری دارن. اما کوچکترینشون دو متر ارتفاع داره. ضمن اینکه نیش هم ندارن. فقط چنگک دارن. و خب همون طور که از اسمشون پیداست 5 تا پا بیشتر ندارن که این هم یک تفاوت دیگه شون با عنکبوت هاست. کلا به خوردن انسان ها علاقه ویژه ای دارن.

اما چیزی که برای ما مورد سوال هست، اینه که وزارتخونه هیچ نشونه ای از چگونگی خلقت اینا در دست نداره. بعضی افسانه ها میگن که در جزیره دری یر، دو تا خاندان بودن، خاندان مک کلی ورت و خاندان مک بون. میگن روزی بین روسای این دو خاندان و قبلیه دوئلی در میگیره که رئیس قبلیه مک کلی ورت اونجا شکست میخوره و کشته میشه. اعضای خانواده اون مرحوم شبانه میرن روستای مک بون هارو محاصره می کنن، کل افراد رو جادو و به این هیولا ها تبدیل می کنن. بعد اونا که هیولا شدن رفتن همه قبیله مک کلی ورت هارو خوردن! اما بعد فهمیدن ای دل غافل، دیگه هیچ کسی نیست که اینها رو با جادو به حالت انسانی در بیاره. در نتیجه در همون حالت موندن.

دانش آموزان:

کتی بل دستش را بلند کرد.

- بله دوشیزه بل؟
- ام... خب استاد... الان چیکار کنیم؟ چی شد بالاخره؟ خودتون میگین افسانه!

سیریوس گفت:
- بله دوشیزه بل. ولی دلیل نمیشه پنج پا ها وجود نداشته باشن. ما امروز همه مون با هم به اون جزیره میریم و تحقیق می کنیم.

دانش آموزان:

سیریوس کیف و کوله پشتی و وسایلش را برداشت و گفت:
- نگران نباشید... هکتور بهم معجون ضد مرگ داده... مشکلی پیش نمیاد. نقشه راه هم داریم... خیله خب! آماده شین که بریم.

همگی از جای خود برخواستند. به خوابگاه های خود رفتند و نیم ساعت بعد، آماده بودند که با فرمت همراه با سیریوس به جزیره بروند.

تکلیف:
مشخصه دیگه، قراره که کل کلاس، به یک سفر اکتشافی تحقیقاتی به جزیره دری یر برن و اطلاعات بیشتری در مورد پنج پا ها و اون افسانه خاص به دست بیارن و همینطور یک فیلم مستند و در واقع راز بقا از اون جزیره و علی الخصوص پنج پاها بسازن. (30 نمره)


توضیحات:
1- اینجا فرقی بین لغت خاندان و قبیله وجود نداره. کلا دو گروه ساکن بودن اونجا، مک بون ها و مک کلی ورت ها.
2- اون همه وسایل و کوله پشتی که همراه سیریوس بود در واقع پر از دوربین و وسایل فیلم برداری بود که بعدا توی جزیره بین دانش آموزا تقسیم کنه.
3- توی رول، هر کسی باید یه همراه داشته باشه و بره مستندش رو بسازه از اون جزیره و موجوداتش. مثلا من میخوام این تکلیف رو بنویسم، میگم که سیریوس با فلانی همگروه شد و رفتن برای فیلم برداری و تحقیق و اکتشاف.


تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۲۳:۰۲ پنجشنبه ۲۵ تیر ۱۳۹۴

رون ویزلی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۵۸ پنجشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۱:۱۱ دوشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۱
از
گروه:
کاربران عضو
پیام: 742
آفلاین
تفاوت جانوران و گیاهان در « روش به دست آوردن غذا » میباشد . جانوران از گیاهان و سایر جانوران تغذیه میکنند .
گیاهان غذای خود را با استفاده از موادی که از راه ریشه و برگ ها به دست میاورند تهیه میکنند ، جانوران بر خلاف گیاهان قادر به جایجایی هستند .
2-
دراکو مالفوی که هیچ علاقه ای برای شرکت در کلاس هایی که به هر طریقی به هری پاتر و گروهش منتهی می شد را نداشت، با عصبانیت به استاد مراقبت از موجودات جادویی نگاه کرد و زمانی که او را در حال چشمک زدن به پسر خوانده اش، دید بر عصبانیتش افزوده شد. به نزدیک ترین ابولهول اطرافش نگاه کرد. به نظرش موجودات کودن و بی ریختی می آمدند. اصلا نمی فهمید چرا باید چنین کار مسخره ای بکنند و آن ها را که وزارت هم خطر ناک می شمرد، را به گردش و تفریح ببرند.

-بسیار خوب وقت کلاس به پایان رسیده. حالا هرکدومتون یه ابولهول بگیرین و ببرین.موفق باشید بچه ها.

ملت دانش آموز، با این حرف استاد بلک، با ترس و لرز هرکدام یه ابولهول را به آرامی گرفنتند و راه افتادند.

مالفوی که اصلا از این کار خوشش نمی آمد، تنها در فکر این بود که چگونه از شر این مصیبت خلاص شود. اما هچه فکر کرد نتوانست راه حلی برای این مسئله پیدا کند گویی مجبور بود با این وضعیت بسازد.

کمی دور تر از مالفوی، هری که کنار سیریوس ایستاده بود، ملتی را که از آنها دور می شدند را نظاره می کرد.

سیریوس که وقتی از دور شدن دانش اموزانش اطمینان حاصل کرد، رو به هری کرد و گفت:
-برای روز اول چطور بود؟
-عااااااالی.
-واقعا؟
-واقعا.

سپس هردو خنده ای کردند و همچون همیشه، به بحث و گفتگو پرداخت.

سرانجام هنگامی که خورشید در پشت کوه ها در حال پنهان شدن بود، هری و سیریوس از یکدیگر جداشدند و هری همراه با ابولهولش، به سوی تالار گریفیندور راهی شدند.

زمانی که وارد تالار شد، با صحنه ای عجیب روبه رو شد. تعدادی ابولهول چفت در چفت یکدیگر، با نظامی خاص ایستاده بودند و صاحبان آنها نیز همگی در حال خوشگذرانی در وسط تالار، جمع شده بودند.

هری که از دیدن این صحنه خنده اش گرفته بود، به شعور گریفیندوری ها درودی فرستاد و خود نیز به جمع دوستانش پیوست و ابولهولش را رها کرد با به همزاد های خود بپیوندد.

ملت گریفیندور که صاحب ابولهول ها بودند، در آن بین نه تنها به خوشگذرانی بلکه به همفکری برای انجام دادن تکیف مراقبت از موجودات حادویی هم پرداخته بودند. هر کس نظری می داد اما نظرات ارائه شده منطقی و قابل اجرا نبودند.

تلاش و کوشش گریفیندوری ها برای یافتن راه حل، ساعت ها به طول انجامید اما در نهایت هوش گریفیندوری جواب داد و قرار بر این شد که با کمک فرد و جرج ملت گریفیندوری، از راه های مخفی از قلعه خارج شوند و ابولهول های خود را بچرخانند.

روز رفتن به لندن

ملت گریفیندور که همه با هم هماهنگ بودند و ابولهول های خود را با افسون سر خوردگی نا مرئی کرده بودند، آماده ی علامت فرد و جرج بودند تا بتوانند مخفیانه از قلعه خارج شوند.

درنهایت همگی با خوشحالی و شادی و بدون ایجاد مشکلی، از قلعه خارج شده و دقایقی بعد، ملت گریفیندور خود را در میان عده ای ماگل یافتند.

ملت که قرار بر این گذاشتند که همان جایی که از هم جدا شده اند، ساعتی بعد، زمانی که افسون سرخوردگی از بین می رود، به یکدیگر بپیوندند، در لندن پراکنده شدند.
رون و هری در حالی که هرکدام ابولهول خود را هم راهی می کردند، از جلوی مغازه های ماگلی می گذشتند و در همین حین، به ماگل ها می خندیدند.

مردم ماگل، که با دیدن حرکات هری و رون که در حال جلو گیری از برخورد ابولهول های خود به هم بودند، تعجب می کردند، در حالی که آنها را دیوانه می شمردند، از کنار آن ها می گذشتند.

-هری بیا بریم تو یکی از این مغازه ها به من بگو چی چیه؟
-اونوقت ابولهولا رو چیکار کنیم؟
-میبریمشون تو خب.
-تو اون مغازه ی فسقلی جا میشن خب؟
-نه اینجوری گفتم ببینم تو می فهمی یا نه؟ خب میذاریمشون بیرون و به جایی می بندیمشون.
-باشه بیابریم.

هری و رون، ابولهول های خود را به نزدیک ترین ستون چراغ، بستند و به داخل مغازه هجوم آورند.

رون که از دیدن آن همه وسایل ماگلی، در پوست خود نمی گنجید با دقت به هری که در حال معرفی وسایل بود، گوش سپرده بود.

مغازه آن طوری که از بیرون، خود را نشان می داد نبود. مغازه ای بزرگ، به طوری که از ته ان، سرش ناپیدا بود.

دقایقی بعد، وقتی هری کشان کشان رون را از داخل مغازه به بیرون می کشید با صحنه ی عجیبی روبه رو شدند.

ستون چراغی که، در قبل ابولهول ها را به آن ها بسته بودند، اکنون در جای خود نبود و ابولهول ها هو نبودند.

-هری، ابولهول من نیست.
-مال منم نیست.

هری و رون با هم به وسط خیابان پریدند و خیابان ماگلی را به امید یافتن ابولهول هایشان نگاه کردند.
-نیست.
-نیست.
-چیکار کنیم؟
-نمی دونم.

جیـــــــــــــــــــــــــــــــــغ

هری و رون که با چشمانی خیس به یکدیگر نگاه می کردند، با صدای جیغ مردم از جا پریدندو به سوی منبع صدا، شروع به دویدن کردند.

یکی از مغازه های ماگلی، که هری و رون قبلا از مقابل آن گذشته بودند، به صورت فجیهی رو به خرابی بود. وسایل مغازه که هر ثانه به بیرون پرتاب می شدند، خیابان را نیز به آشوب کشیده بود.

هری و رون که علت این آشوب را حدس می زدند، با شتاب عزم رفتن به داخل مغازه را کردند که ناگهان، ماگلی که گویا صاحب مغازه بود، از پنجره به سوی رون و هری پرتاب شد و روی آن دو افتاد.

مغازه دار، که تلاش می کرد از روی زمین بلند شوند، فهش های رکیکی به زمین و زمان داد و با خشم به هری و رون نگاه می کرد.

هری جرئت کرد و پرسید:
-چه خبره؟
-نمی دونم. همه چی انگار بال در اوردن. یه چیزای نامرئی دارن مغازمو خراب میکنن. حس می کنم دیوانه شدم...

هری و رون که همین حد برایشان کافی بود، تا بدانند چه اتفاقی افتاده، شروع به دویدن به سوی مغازه کردند و سخن مغازه دار را ناتمام گذاشتند و وارد مغازه شدند.

مغازه در سکوتی عمیق فرو رفته بود و دو ابولهولی که شورش به پا کرده بودند، بیهوش در حالتی که زمان افسون سرخوردگی تمام شده بود، بر روی زمین افتاده بودند.

رون و هری که از این سکوت متعجب شده شده بودند، اطراف را به جستجوی دلیل این اتفاق نگاه کردند و تنها فردی شنل پوش را دیدند که با حالت عجیبی در مغازه نشسته بود.

-تو کی هستی؟ چهرهتو به ما نشون بده.
-چهره ی منو میخوای؟
سپس شنل را از روی خود کشید و باعث شد که هری و رون بسیار بشتر از قبل جا بخورند.

سیریوس بلک استاد مراقبت از موجوات جادویی در مقابلشان ایستاده بود و به آنها لبخند می زد.

-بهتون نگفتم مواظبشون باشین؟ اینجوری تکالیفتونو انجام میدین؟ بهتون نگفتم که گمشون نکنین؟

شاید سیریوس این را با خنده می گفت اما هری و رون میخواستند که سر آنها داد بزند اما آنگونه مهربان رفتار نکند.



تصویر کوچک شده


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۹:۱۱ چهارشنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۴

کتی بل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۵۶ یکشنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۴
آخرین ورود:
۲۳:۴۴ جمعه ۱۳ شهریور ۱۳۹۴
از اردوگاه تیم کلاغ زاغی منتروز
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 20
آفلاین
1-تعریف شما از جانور چیست؟ (5 نمره)

به نظر من هر موجود جان داری که عقل و شعورش به اندازه انسان نباشد جانور است. به همین دلیل افراد به آدم بی شعور میگن جانور.

2- نفری یدونه از این ابوالهول هارو بر میدارین، روشون افسون سرخوردگی اجرا می کنین و می برین در شهر لندن پای پیاده دور دور می کنین. با توجه به جثه بزرگشون و اخلاقای خاص دیگه شون که با خلاقیت خودتون اونها رو اضافه می کنید، در رولی شرح بدید که چه اتفاقاتی در این بین رخ میده. ممکنه یکیشون یه دفعه یه چیزی ببینه که شبیه یکی از اشیایی باشه که قراره ازش حفاظت کنه، هر اتفاقی ممکنه بیفته. با توجه به اینکه با افسون دلسردی نامرئی هستن، مراقب باشید گمشون نکنید! (25 نمره)

-ای بابا این پروفسور بلک هم نمیفهمه مردم چقدر کار دارن . یه ابوالهول آخه!
کتی غرولندکنان به طرف قفس ابوالهول ها رفت اما قفس خالی بود.
- آخ جون! قفس خالیه، ابوالهول ها تموم شدن من دیگه نباید برم بگردونمش.
-آه خانم بل...
-پروفسور بلک!
-خانم بل لطف کنین برین پیش هاگرید و بهش بگین ده تا ابوالهول بیاره بزاره اینجا بعدشم خودتون یه دونه بردارینو وقتی کارتون تموم شد بدینش به هاگرید.
کتی که فکر نمیکرد تا این حد بدشانس باشد با ناامیدی گفت:
-چشم
او کمی دورتر غیب شد و جلوی خانه هاگرید ظاهر شد.
تق تق تق
-واقعا که من میگم کارم زیاده بعد اون....
-سلام کتی
کتی از صدای بلند هاگرید شوک شد و چند قدم عقب رفت.
-اوه سلام هاگرید. پروفسور بلک گفت ده ابوالهول بزار تو اون قفسه. لطفا یه دونه الان به من بده من برم.
-آها باشه به من کمک...
-نه نه هاگرید متاسفم خیلی کار دارم.
-باشه.
-یه ابوالهول اهلی رام اروم و تر و تمیز بهم بده.
هاگرید رفت و در خانه را هم بست. چند دقیقه بعد او با طنابی که در دست داشت از پشت خانه به سمت کتی آمد. طناب معلق در هوا بود و به چیزی وصل نبود. وقتی هاگرید کل خانه را دور زد و فاصله اش با کتی پنج قدم شد گفت:
-بفرما اینم ابوالهول مورد علاقه من.....لونی
-اما هاگرید اینجا چیزی نیست. تازه لونی یعنی خل پس اون خله؟!
-اونو با افسون دلسردی جادو کردم بعدشم من از اسم لونی خیلی خوشم میاد دلیل نمیشه اون خل باشه اگه نمی خوای تیز رو بهت بدم!
-نه قربون دستت همین خوبه. کی اثر....
کم کم ابوالهول ظاهر شد. او به رنگ آبی بود و ادامه طناب هاگرید به دور گردنش بود اما در کل آرام به نظر می رسید.
-عالی شد.
سپس کتی به سمت هاگرید رفت و طناب را از دستش قاپید.
-فقط هاگرید تو اینو بسته بودی پس یعنی اون وحشیه؟
-نه برای مشخص کردنشونه اخه....
-افسونشون میکنین. میدونم خداحافظ هاگرید. ای وای یادم رفت.
او با دست آزادش چوبدستی اش را در آورد، افسون دلسردی را اجرا و طناب ابوالهول را باز کرد. دیگر هیچ چیز جای ابوالهول نبود.
سپس کتی و ابوالهول در همان نقطه غیب شدند.
کتی خودشان را کنار برج ساعت ظاهر کرد. آن جا خلوت تر از همیشه بود. این باعث خشنودی کتی شد.
-خوب لونی اینجا لندنه.
-چه جالب
-خوب ببین لطفا از این ساعت محافظت کن.
کتی ساعت کوچک طلایی رنگی را از جیبش بیرون آورد و به کمربندش آویزان کرد.لونی هم گفت:
-باشه
سپس با علاقه به دنبال کتی راه افتاد. کتی هم رضایتمند از فضای لندن استفاده میکرد.
مدتی به آرامی گذشت و بالاخره اتفاق تازه ای افتاد دختر مشنگی که به ساعت خیره شده بود، ‌بالاخره نزد کتی آمد و گفت:
-چه ساعت قشنگی
تادختر دستش را به سمت ساعت برد، لونی‌ نزدیک آمد در گوش دختر زمزمه کرد:
-باید به معمایی که میگم جواب بدی.
دختر جیغ زد و گفت:
روح!!!
و سپس از آنجا دور شد. کتی حیرت زده به دختر نگاه کرد اما بعد رو به لونی کرد و به او تذکر داد.
چند نفر که به دختری که جیغ زده بود نگاه میکردند بعد از آن به مکانی که دختر ایستاده بود زل زده بودند و با دیدن صحنه ای که کتی با موجود نامرئی حرف می زند، فریاد زده بودند:
-اون با روح ها حرف میزنه!!
و بعد آن ها هم فرار کرده بودند. کتی که از این همه شلوغی اعصابش خرد شده بود، بدون هیچ توجهی به مشنگ ها دست ابوالهول را گرفت و خودشان را غیب کرد. او و ابوالهول جلوی پاتیل درزدار ظاهر شدند. کتی می خواست ساعت را بردارد اما ابوالهول گفت:
-باید به معمایی که می گم جواب بدی.
-ای بابا گیر چه بدبختیی افتادم. بگو!
-ترس توام، خوف توام، از خنده بدم میاد، از جمیعیت بدم میاد، مسخره بازی جلوم درنیار!
-بوگارت.
-درسته!
کتی ساعتش را برداشت. خوشبختانه دیگر برای پروفسور کافی بود. پس ابوالهول را گرفت و خودشان را غیب و جلوی خانه هاگرید ظاهر کرد.


ویرایش شده توسط کتی بل در تاریخ ۱۳۹۴/۴/۲۴ ۹:۳۱:۳۳
ویرایش شده توسط کتی بل در تاریخ ۱۳۹۴/۴/۲۴ ۱۵:۰۰:۵۶

تصویر کوچک شده

امضا کتی بل


پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۳:۵۸ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۴

روبيوس هاگريد


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۵۵ جمعه ۲۸ شهریور ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱:۲۵:۳۴ جمعه ۱۷ آذر ۱۴۰۲
از شهری که کودک نداشت.
گروه:
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 459
آفلاین
1-تعریف شما از جانور چیست؟ (5 نمره)
چند روز پیش در مجلات حیات وحش به دنبال قیمت روز تخم اژدها بودم تا بفهمم به چه قیمتی باعث نابودی سنگ جادو شدم که با نوشته زیر روبرو شدم:
"جانوران، موجودات زنده پر سلولی و یوکاریوتی متعلق به ردهٔ انیمالیا هستند!"
از نظر من اما، جانور- یا جونور- لقبیست که مادران به فرزندان شر و شیطون-یا حتی شیطان- خود داده تا آرامش محیط را به ارمغان بیاورند که معمولا با پاسخ " اگه تو خودت جونور نبودی، من هم جونور به دنیا نمیومدم" روبرو شده و شکست سنگینی را متحمل می شودند.

2- نفری یدونه از این ابوالهول هارو بر میدارین، روشون افسون سرخوردگی اجرا می کنین و می برین در شهر لندن پای پیاده دور دور می کنین. با توجه به جثه بزرگشون و اخلاقای خاص دیگه شون که با خلاقیت خودتون اونها رو اضافه می کنید، در رولی شرح بدید که چه اتفاقاتی در این بین رخ میده. ممکنه یکیشون یه دفعه یه چیزی ببینه که شبیه یکی از اشیایی باشه که قراره ازش حفاظت کنه، هر اتفاقی ممکنه بیفته. با توجه به اینکه با افسون دلسردی نامرئی هستن، مراقب باشید گمشون نکنید! (25 نمره)
نقل قول:
باید ذکر کنم که بنده اصالتا جنوبی هستم و خیلی هم خوش حال میشم تو رولم از لهجه استفاده کنم! هیچ گونه بی احترامی، مسخره و از حد گذشتگی هم سعی کردم که توی رول نباشه!

دانش آموزان یکی پس از دیگری، یک ابولهول گرفته و به گوشه ای می رفتند تا طلسم سرخوردگی را بر روی وی انجام دهند. ابولهولی که به هاگرید رسید، عبول نام داشت. هاگرید عبول را به گوشه ای برد و چترش را برای انجام طلسم، درآورد.

-کوکام چه میکنی؟ بارون نمیاد خو! ای چتر صورتیکو چیه؟

هاگرید در حالی که از شدت استرس،تنش به لرزه افتاده بود و چترش در دستش حرکت دورانی می زد، گفت:
-تکون نخور بزا سرخوردت کنم! الان سرخوردت می کنم... الان... ی...یه لحظه صب کن.

هاگرید این را گفت و صدایی عجیب از سر چوب دستیش ،همزمان با بسته شدن چشمانش در آمد و وقتی که چشمانش را باز کرد، ابولهول غیب شده بود. به همین دلیل با تعجب شروع به حرف زدن کرد:
-یا صندلی ماشین مشتی ممدلی! پس ابولهولم کو؟ حالا تو دوران تحصیلم یه بارم نتونستم چیزی رو غیب کنما. الان از شانس بوقم ابولهول بنده مرلین رو نابود کردم.

دستی از پشت سرش، شانه اش را نوازش کرد و همزمان گفت:
-کوکا، مگه تو با خوتم حرف میزنی؟ وووی،وووی. اصن نگران نباشا! تو شهر ما یه روانپزشکی اومده که برزیل درس خونده. او کمکت میکنه.
-تو اینجا چیکار میکنی؟ مگه نگفتم تکون نخور؟
-تو انقد لفتش دادی که مو تشنم شد گفتم برم کوکایی پپسی ای چیزی پیدا کنم بلکه بخورم.ببین ایقد تو ناشی بازی در اوردی مو خود به خود سرخورده شدم! نیازی به طلسم نی. بریم سمت شهر ریبن قیمت کنیم.

شهر لندن

عبول هرچه را که می دید بلافاصله اذعان می داشت که بهترش در شهر خودشان با نصف قیمت پیدا می شود.برای مثال به اینکه چرا بدون حق کپی رایت، برج بیگ بن را ساخته بودند، اعتراض می کرد. او هم چنان کرسی را به دست گرفته و به هاگرید مجال حرف زدن نمی داد.عبول بر حسب علاقه ای که ابولهول ها به طرح چیستان دارند، هزاران سوال پرسیده بود و هاگرید نیز بدون لحظه ای مکث کردن، اشتباه ترین پاسخ ممکن را می داد.
-چی؟ کیک؟ نه عامو چطور میگی با ارزش ترین گهر تولید شده توسط بشر کیکه؟ راستی همسفر به ما نگفتی اسمت چیه ها!
-روبیوس.
-چـــــــــــــــــــــــــــــــی؟ روبیوس؟ روبیوسم اسمه میذارن رو بچه هاشون این ایـــنگـیــــلیسیا؟ همینه هیچی حالیت نی. اسمت مال خنگاست.

عبول که حالا در وجود خود، رگ سانتوری هم پیدا کرده بود، شروع به تفسیر نام و خصوصیات هاگرید کرده بود.

-جدی میگی؟ بخاطر اسمه؟ آخه ننم که من وآقام رو دوست نداشت این اسم رو رو من گذاشته!
-ها کوکا! صد در صد از اسمته. اسم خوب مث عبول. با لبات بازی می کنه.
-اوهوم...
-می بینی چیقد موفقم من؟ همش بخاطر عبول بودنمه!

همزمان با تمام شدن جمله عبول، به ورودی کوچه ای تاریک رسیدند که نوید از دور شدن از چشم مردمی میداد که با تعجب به مردی غول پیکر نگاه می کردند که با خودش حرف می زد. هاگرید با اشاره ای به داخل کوچه ، رو به عبول گفت:
-بیا این کوچه هم ادرسی که میخواستی ببرمت.
-ها، این اتوبان ختم میشه به فلافلی مش دونالد، شعبه لندن.جایی که قراره دم درش وایسم و ازش مراقبت کنم.
-اتوبــــــان؟مراقبت؟ شیب؟ بام؟
-ها په چه؟ نکنه میخوای بگی خیابونه؟ برو دیگه به کارات برس. به استادتون یه نامه میفرستم تعریفت میکنم! از بابت این چیزایی که برام هدیه خریدی هم ممنون! یادم باشه یه وام توپ از بانکم بهت بدم.
-هدیه؟ تو که گفتی پولشو بهم میدی آخر امروز.
-برو زیاد حرف میزنی... برو! مجوز قنادی هم خیالیت نباشه درستش میکنم.


تصویر کوچک شده



«میشه قسمت کرد، جای اینکه جنگید، میشه عشقو فهمید، باهاش خندید
میشه سیاه نبود، سفید نکرد. میشه دنیا رو باهمدیگه ببینیم
رنگی
منو حس میکنی؟ نه؟ نه! تو سینه‌ت دیگه شده سنگی.
و سنگین. و سنگین‌تر بیا روی سطح برای روز بهتر...»



پاسخ به: كلاس مراقبت از موجودات جادويي
پیام زده شده در: ۱۳:۰۲ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۴

فیلیوس فلیت ویکold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۹ یکشنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۲۳:۰۵ یکشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۸
از پیش اربابم
گروه:
کاربران عضو
پیام: 317
آفلاین
1.
جانور چیست؟ خب به نظر من جانور موجودی زنده است! خوب کاملش کنم این میشه که هر چیزی که بتونه راه بره، آب و شیر بخوره و غذا بخوره بهش جانور میگن!

2.
-خب آفرین پسر خوب، بیا بریم. آروم، حواست باشه منو له نکنی.

همه دانش آموزان ابوالهولی را که به نظرشان بی خطرتر بود را برداشتند. فیلیوس به علت کوتاه بودن قدش مجبور شده بود آخرین ابوالهول را که از همه وحشی تر بود را بردارد. ابوالهول اول او را نمیدید ولی بعد از چند دقیقه درست زمانی که کم مانده بود او را زیر پایش له کند، او را دید.فیلیوس زیر لب میگفت:
-امان از دست این استادا! مگه میشه؟ مگه داریم؟ یعنی چی؟ برید با اینا یه دور بزنیدو بیاین؟ آخه این چه معنی میتونه داشته باشه؟ اه! همش کارای سخت، همش تکالیف سخت! هوی تو از این ور بیا! باید آپارات کنیم.

پس از آن که به دهکده رسیدند فیلیوس افسون را روی ابوالهول اجرا کرد، سپس دست ابوالهول(!) را گرفت و به لندن آپارات کرد. ناگهان صدای جیغی آمد.
-واااااای، چه خبره؟

مردی که مشنگ به نظر میرسید به سمت دختر دوید.
-چی شده خانم؟ چرا جیغ زدین؟
-یهو خاک و گل های اونور اومدن بالا!
-همون جایی که اون آقا ایستاده؟
-آره درست همون جا.
-این امکان نداره، میای بریم دکتر؟

فیلیوس سرش را تکان داد. به ابوالهول نگاه کرد. به نظر او به همراه داشتن یک ابوالهول بزرگ کنار مشنگ ها دیوانگی بود. با ناراحتی به اطراف نگاه کرد.
-الان باید چیکار کنم؟ بریم پارک!

دوباره به ابوالهول نگاه کرد، لبخندی زد، او عاشق پارک بود! میتوانست با کودکان بازی کند و چون ابوالهول غول پیکر دیده نمیشد نمیتوانست مشکلی به وجود آورد.

هر دو راه پارک را پیش گرفتند. ولی ای کاش هرگز پیش نمیگرفتند! حدود نیم ساعتی ابوالهول مشکلی برای فیلیوس به وجود نیاورد. البته اگر، کندن چند درخت که باعث وحشت زده شدن مشنگ ها شد، شکستن شیشه یکی از مغازه ها، خراب کردن آسفالت خیابان که به تازگی آسفالت شده بود و فریاد های ابوالهول که مردم را وحشت زده میکرد را جزو مشکلات به حساب نیاوریم!

اما بعد از نیم ساعت که به پارک رسیدند ابوالهول رفت و سوار تاب شد اما میله تاب به علت وزن زیاد ابوالهول شکست و تمامی بچه ها ازپارک فرار کردند. اکنون فقط ابوالهول و فیلیوس در پارک ماندند.فیلیوس پیشنهاد کرد:
-بیا بریم الاکلنگ!
-اولزک بتلو وداع! (ترجمه:باشه بیا بریم)

اول فیلیوس نشست ولی وقتی ابوالهول نشست فیلیوس به هوا پرواز کرد و 100 متر آن سوتر افتاد! سپس با خوشحالی بلند و خندید و ابوالهول را بغل کرد! ابوالهول نیز شاد شد. شاید این اولین باری بود که کسی او را بغل کرده است. فیلیوس و ابوالهول شروع به بازی کردند.
فیلیوس با افسونی تاب را محکم کرد، هر دو باهم سرسره بازی میکردند. تاب بازی، البته ابوالهول که اکنون فیلیوس اسم او را انتر خان گذاشته بود،او را هل میداد ولی فیلیوس نمیتوانست او را هل بدهد. گرگم به هوا بازی میکردند و کلی بازی دیگر. به هر دو کلی خوش گذشته بود. البته فیلیوس هر دو ساعت یک بار افسون را دوباره روی ابوالهولش اجرا میکرد. تا اثر طلسم از بین نرود.
چند ساعتی گذشته همه با ابوالهول هایشان پیش استادشان برگشته بودند به جز فیلیوس. بلک چند گروه جست و جو برای فیلیوس فرستاد. نصف شب بود که فیلیوس را همراه انترخان پیدا کردند. وقتی آنها را برگرداندند فیلیوس گریه میکرد. بلک شروع به حرف زدن کرد.
-کجا بودین؟ ترسیدم. ابوالهول رو برگردونیم جنگل.
-نه من انترخانم رو میخوام
-بهتره بری سنت مانگو، این ابوالهول خطرناک تر از اونی بود که من فکر میکردم!
-انترم کجایی؟ بیا بغل بابا. انتتتتتتترم کجایی؟

بلک با تعجب به فیلیوس نگاه کرد. این از اون چیزی که فکر میکرد صدو هشتاد درجه فرق داشت!


ویرایش شده توسط فیلیوس فلیت ویک در تاریخ ۱۳۹۴/۴/۲۳ ۱۵:۲۳:۰۰

Only Raven







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.