احتمالا به روزی که کلاه منو انداخت ریونکلاو.
یا وقتی برای مسابقه با بچه ها رفتیم دورمشترانگ.
یا وقتی بلاتریکس بهم گفت دارم سعی می کنم پیشرفت کنم و این خودش به اون رغبت بیشتری برای خوندن رول هام داده.
به روزی که ریون برنده شد.
به روزی که املاین بهم گفت قشنگ می نویسم .
به خنده های ارباب .
به وقتی رگناک اومد ریون.
و به روزی که به زندگی برگشتم...

لحظه هایی که با دوستام باشم یا حتی لحظه هایی که در اغوش مادرم باشم و لبخند انها رو میبینم.

به عشق بین بهترین دوستم و کسی که زندگیشه. :)
چون با فکر به اونا میتونم توی اوج افسردگی لبخند بزنم...
پس حتما میتونم باهاش سپر مدافع هم درست کنم!

روزی که توی تمام سایت هایی که ثبت نام کرده بودم افتادم هافل

خب صد در صد به داداش مرده ام که فکر نمیکنم!
یا اسبا!
یا معجونهای هک!
یا حتی یکسری ادمای دور و برمون!

احتمال زیاد برای ساختن یک سپرمدافع به روزی فکر میکنم که مرگخوار شدم یا لیلی رو دیدم.
شایدم به روزایی فکر میکنم که از اتاق زیرشیرونی خونه ریدل میزنم بیرون و میپرم رو تاب درختیم و تو گرگ و میش خیره میشم به جنگلا!

در پایان جا داره بگم...
سگ در سگ -توهین نباشه به جامعه سگها البته - به غروب امروز یا صبح فردا هم فکر نمیکنم!
ای صبح مکن طلوع!

نمی دونم هرگز شانسش رو خواهم داشت یا نه؟ ولی اگه شانسش رو داشته باشم به لحظه ورودم به خیابون دیاگون فکر می کنم... یا شاید لحظه ای که یک چوبدستی واقعی در دست بگیرم.

به روزی که کلاه منو فرستاد به ریونکلاو
به روزی که امتیاز ها به شوخی جابه جا شده بود بعدش ریونکلاو قرمان شد
به روزی که کنار شومینه پیتزا خوردیم
به روزی که روونا کل برج رو آبی کرده بود
به روزی که ادی برگشت
به روزی که جون میکندیم آتیش شومینه خاموش نشه
به روز اول ورودم به ریونکلاو وقتی که مایکل و لینی و ریتامبیز بهم خوشامد گفتن
به روزی که تو اولین کلاس جادوگریم شرکت کردم
به صدای عصبانی فیلچ وقتی منو دم جاروش دیده بود به لبخند ضایع اسنیپ وقتی ریونکلاو برنده شده بود
به تمام راهنمایی های گلرت
به خنده های هستیا بعد از قهرمانیمون
به عقاب ریونکلاو
به تمام اعضای با هوش گروه ریونکلاو

به روزی که به گروه ریونکلا پیوستم.

روزی که توی پاترمور گریفندوری شدم

به سیریوس بلک