نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
ارباب منو یادتونه عصن؟:)))
ارباب بعد مدتها رول زدم ارباب، ارباب اصلا شکل رول نشد خودمم هی نیگاش می کنم بد و بیراه می گم بش:))
...اشکال خودت هم قیافه ته...ما چیزی بهت می گیم؟ همین جوری که هستی قبولت کردیم. - ما از شما نظر نپرسیدیم روونا.
- روونا! آخرین ماگلی که شما کشتید برمیگرده به ماه ها پیش. شما یک عضو بی خاصیت در گروه محسوب می شید و الآن... ما رودولف رو از دست دادیم! یکی از اعضای فعال در گروه. متوجه می شید؟
- ارباب.. حداقل بگید که چرا!
- همیشه از خودم می پرسیدم رودولف چی توی آینه می بینه که این همه اعتماد به نفس داره..
چشم هایش را در حدقه چرخاند.
- درسته! همون موجودی رو میدیده که ما در طول روز می دیدیم!
روونولف نشست روی کاناپه ای نزدیک به بلاتریکس و سعی کرد که لبخندِ مردانه بزند.
- میدونستم خودم.. تا ده بشمار اومدم!
- من اومدم بلا! من اومدم سوزان! من اومدم رز! من اومدم سیبل! لینی؟ وینکی؟ وندلین؟ آماندا؟ دافنه؟ ماری؟ آملیا؟ ایلین؟ آندرومدا؟ سلستینا؟ من اومدما! ینی هیچکس نیست؟ حتی مورگانا و فلور و آریانا؟
اصلا بهتر!
- خوبه رودولف.. بسیار خوبه.. فقط می تونید برای ما توضیح بدین که چرا باید روی اون ناحیه از بدن شما پر از برچسب های صد آفرین باشه؟!
سلام ارباب
ارباب....امممممم...من بالاخره جرأت کردم و دوئل جدی ننوشتم...میشه این پست جرأت مارو نقد بفرمایید؟
عطر خاص و دلپذیر لاک مارک "فلان" دفتر را پر کرده و هوش از سر هر جنبنده ای میپراند.
موسیقی عجیبی که فقط شامل صدای یکنواخت گربه ها بود نواخته می شد و به جز مدیر هاگوارتز و گربه هایی که در راهرو شلنگ تخته می انداختند هیچکس معنای آهنگ را نمیفهمید.
لاکرتیا بلک روی صندلی زهوار در رفته مدیریت کمی وول خورد و با لبخند دوستانه ای که بر لب داشت به مرد ژولیده و کثیفی که مگس ها دور و برش رژه میرفتند و با اشتیاق دست هایشان را به هم میمالیدند چشم دوخت.
-من میخوام کار کنم...قاتل گفت شما میتونید به من کمک کنید.
لاکرتیا نفس عمیقی کشید و در دلش قاتل را لعنت کرد. از وقتی که مدیریت هاگوارتز را به عهده گرفته بود هردفعه یک نفر با ذکر این که آشنای مویرگی اش قاتل است یا تقاضای وام کرده بود، یا عاشق فلان معلم بود و برای تحقیق تشریف آورده بود، یا میخواست او پادرمیانی کند و چوب جارویش را بدون پرداخت جریمه از پارکینگ در بیاورد و یا این که مثل حالا دنبال کار میگشت.
لاکرتیا چشمانش را در حدقه چرخاند و با پوزخند جمله "هرکاری که تو اینجا لازمه" را "هیچ کاری" معنا کرد و گفت:
-من از شما تقاضا دارم که به عنوان یک استاد مسئولیت کلاس جدیدی رو که اسمش چگونه گربه هارا موش کش کنیم هست به عهده بگیرید!
از بچگی دلش میخواست معروف شود و یک روزی اسمش تیتر همه مجله ها و در صدر خبرهای جوامع جادوگری باشد اما نه به دلیل زیاد شدن تعداد گربه های خشن و وحشی ای در مدرسه که پس از تمام شدن موش ها به آدم خواری روی آورده بودند.
ارباب!
ارباب...فک کنم سبک جدیدی اختراع کردم توی این رول،اگه میشه یه نگاهی بهش بندازین،نقد و اینا...نمیدونم چرا حس میکنم کمه...چیش کمه ارباب؟!
اینکه رودولف لسترنج ملتمسانه به لرد نگاه کند،چیز عجیبی نبود...همه اهالی خانه ریدل عادت کرده بودند که رودولف هر روز جلوی لرد به مانند گردن شکسته ها بایستد و غر بزند...اما به نظر میرسید اینبار قضیه مربوط به غر زدن نبود!
_رودولف...نه یک بار،بلکه تو دو بار توی ماموریتی که داشتی موفق نبودی...
میخواییم مجازتت کنیم...تو مرتکب اشتباه بزرگی شدی! و هر اشتباهی مجازاتی در پی داره.
_از کرم و سوسک هم بدتر...خیلی پست تر...یعنی یه ماگل!
رودولف با خود فکر کرد...قرار بود به چیزی به غیر جادوگر و ساحره تبدیل شود و خب...ماگل هم طبیعتا جزو جادوگران یا ساحره ها دسته بندی نمیشد.
_یعنی نمیشه مدتش به جای معین،داریوش باشه!
_رودولف...میبینیم که به ماگل خیارشوری تبدیل شدی...زود از جلو چشمان من دور شو!
جدای از اینکه او انسان سختکوشی به هیچوجه نبود،نداشتن استعداد هم باعث شده بود که حتی اگر اقدام به تلاش،تمرین و یا سختکوشی بنماید،به دلیل نبود بن مایه،یعنی همان استعدادی که میبایست وجود داشته باشد تا پرورشش داد،وگرنه که "هیچ" را نمیشد پرورش داد،در انجام دادن کارها ناتوان باشد و ناکام بماند!
.سیگاری از پاکت سیگارش بیرون کشید و آتش زد.
و افسوس میخورد به حال کسانی که منتظر تمام شدن بودند... اما زمانی مشخص و معینی برای پایانشان وجود نداشت...
ارباب یه سوالی هم داشتم! شما گفتید یه دیالوگ رو مدام به یه شکل استفاده نکنیم، تکراری میشه. منم نشستم فکر کردم تشه اومد به ذهنم! الان این خوبه که تشه رو به هکتور اضافه کنم؟ چیزایی مثل این که در واقع همون سوژه قبلی شخصیتمون هستن ولی با ظاهر کاملا جدید خوبه که اضافه بشن؟
چیزایی مثل این که در واقع همون سوژه قبلی شخصیتمون هستن ولی با ظاهر کاملا جدید خوبه که اضافه بشن؟
شما گفتید یه دیالوگ رو مدام به یه شکل استفاده نکنیم، تکراری میشه.
آریانا به شیشه نگاهی میکند و با لحنی که شک و تردید به وضوح در آن پیدا بود، میگوید:
- هکتور تو مطمئنی که این معجون درسته؟
آریانا به شیشه نگاهی میکند و با لحنی که شک و تردید به وضوح در آن پیدا بود، میگوید:
ولی میدونی که هرگز تسترال بین درز معجون های من نمیره!
کنن:
آریانا و سایر مرگخواران به یک مورد مشترک فکر میکردند. البته که تسترال بین درز معجون های هکتور نمیرفت! آن ها معتقد بودند معجون های هکتور به قدری افتضاح هستند که درز قادر به توصیف شدت فاجعه نبود. در واقع معجون های هکتور درز نداشتند، آن ها شکاف هایی به عظمت زخم روی سر هری پاتر در وجودشان داشتند. البته مرگخواران پس از کمی تفکر و یاد آوری چهره لرد به این نتیجه رسیدند که زخم روی سر هری پاتر اصلا عظیم نبود. بنابراین تصمیم گرفتند شکاف معجون های هکتور را با عظمت لرد مقایسه کنند. پیش از اینکه از این مقایسه هم پشیمان شوند، هکتور مشغول خالی کردن جیب هایش و چک کردن معجون ها شد.
- خب این که معجون تشه است!
آرسینوس با شنیدن این نام جدید و ناآشنا نتوانست جلو خودش را بگیرد و با آرامشی ساختگی گفت:
- تشه دیگه چیه هکتور؟
مرگخواران مطمئنا از شنیدن این خبر چنان مشعوف شده بودند که حتی قادر نبودند این شادی را در چهره هایشان بروز دهند و همگی با لب هایی صاف هر دو ثانیه یک بار پلک می زند و به هکتور نگاه می کردند. هکتور هم به خوبی درکشان می کرد
- این شما و این هم معجون مرگخوار سنج!
ارباب سوژه این سری خاص بودش؟ همیشه احساس میکنم سوژه هام خیلی یه جورین...انگار زیر دست و پا بودن من برشون داشتم ازشون استفاده کردم! تازه کلی روشون وسواسم این میشه!
منم از این رو دیگه یکم از ته این دوئلم بریدم! به نظرتون بد شده؟
اول کار که راجع به دوئل آملیا و رودولف گفته بودم لازم بودش؟
ی جاهایی سعی کردم رماتیسمی بنویسم. یعنی خب تمام سعیمو بود به عنوان ی تازه رماتیسم گرفته!
خوبن؟
بعد من یک جایی از رولم نوشته بودم که:
نقل قول:
میفهمید منظورمو که؟
و اصلا نمیخواستم بگم که آره من خیلی واضح گفتم و شمای خواننده باید فهمیده باشی. یه جورایی برای وصل کردن پارتها بودش. الان اینجا هم تاثیر بدی گذاشته؟
ارباب یک جاهایی الان میبینم که جمله هام یکم گنگ شدن -نه از نظر مفهمومی. در حقیقت از نظر جمله بندی- و یا فعلها اشتباهن. اینا یکی دو تا همیشه از زیر دستم در میره. خیلی بدن برای رول دوئل؟ یعنی همچین تو چشمن؟
آخرش خیلی قهرمان بازی شد؟ نمیخواستم این طوری بشه ولی کار دیگه ای از دستم برنمیومد. یا بهتره بگم کار دیگه ای به ذهنم نرسید. یعنی اینقدر قهرمان بازی شدش که دل خواننده رو بزنه؟
داستان از اونجا شروع شد که ...
ام... از اونجا که... یعنی... خب اگه بخوایم دقیقا از اولش بگیم، اولش اونجا میشه که... ام...
نظرتون چیه که از یکم قبلتر از اولش شروع کنیم؟
خانه ریدل، دفتر دوئل – یکم بیشتر از کمی قبلتر از شروع داستان
دستانش میلرزید. خیلی در این رابطه مطمئن نبود. ارباب را دید که به هکتور اشاراتی کرد. انگار نتایج دست او بود. معجون ساز ویبره زن خانه ریدل از جایش بلند شد و چوبدستی اش را کنار گلویش گرفت و گفت:
-یک دو سه! یک دو سه! امتحان میکنیم!
-هک احمق! چوبدستی امتحان کردن نداره!
-اما ارباب من از خیلی وقت پیش آرزوم بودش که این حرکتو بزنم. ارباب این جمع شده بود تو دلم. هیچ وقت هیچ کسی نمیذاشت من چیزی رو بلند اعلام کنم که بخوام صدامو امتحان کنم. ارباب همیشه تو هاگوارتز اونی که همه چیزو اعلام میکرد ارسینوس بود. حتی الانم ارباب تو ویزنگاموت و مدیریت نمیذارن من چیزی رو اعلام کنم. ارباب اصلا این اسنیپ همش منوی منو برمیداره چون دراکو برای خودشو شکسته. ارباب مگه منو جزوی وسایل شخصی ...
-و برنده دوئل کسی نیست جز ... رودولف لسترنج!
-آرهـــــــــــــــــ!
-نـــــــــــــــــــه!
دو دوئل کننده فریاد کشان خود را به طرفی پرتاب کردند. رودولف خود را در بغل لرد و آملیا خود را در بغل... بدبختی!
و بدبختی نیز چه گرم او را در آغوشش "فشرد"!
برعکس لرد که رودولف را با طلسم انفجاری به طرفی پرت کرد!
-پیست! بازنده! منظورم چیزه... آملیا!
دخترک وسط راهرو خشک شد. رنگ صورتش پرید و چشمانش از حدقه به بیرون جهید!
آملیا با سر و صورتی خیس از اشک ذوق، دستان خود را از دور گردن هکتور باز کرد و او را از خطر خفه شدن نجات داد. هکتور که نفسهایش صدای خس خس میداد به دخترک نگاه کرد که حالا از خوشحالی بیشتر از خودش ویبره میزد. هکتور از این قضیه عصبانی شد. هیچ کسی حق نداشت از او بیشتر ویبره بزند. اگر این طوری بود که هرکسی جرئت میکرد بعد از دیالوگش شکلک ویبره را میزد؟ اصلا چرا شکلک ویبره به اسم هکتور ثبت نشده بود؟ چرا اسنیپ شکلک داشت و او نداشت؟ بی عدالتی تا این حد؟ مگر او هم مدیریت نبود؟ حالا که این طور شد میرفت و کل باکس شکلک را به نام خودش میزد و بعدش هم اسنیپ را حذف شناسه میکرد.
هکتور در همان زمان که داشت به این فکر میکرد که ایا توانایی حذف شناسه مدیر هم درجه را دارد یا نه، به یاد آورد که آملیا و خوانندگان همچنان به او و صفحه مانتیور و یا گوشی های هوشمند خود زل زده منتظر ری اکشن اویند!
تا به حال به این فکر کردید که قهرمان داستانها کین؟ البته این واضحه که "هرکسی شخصیت اول داستان خودشه!" ولی خب... شخصیت اول با قهرمان خیلی خیلی فرق داره!
شخصیت اول میتونه یک زخم روی کله اش باشه و لازم نیست قهرمان زخم داشته باشه. شخصیت اول میتونه با سر بره تو دهن یک سگ سه سر و خب ... قهرمان لازم نیست این کارو بکنه! شخصیت اول میتونه همیشه زنده بمونه و قهرمان گاهی میمیره!
میفهمید منظورمو که؟
هر کله زخمی ای یک قهرمان نیست!
و متقابلا...
هر قهرمانی یک کله زخمی نیست!
آملیا لبخند زد و جواب را با صدای بلند با خودش گفت:
مشتی هویج با دست و پا به اطراف میدویدند و جیغ میکشیدند.
مخصوصا وقتی لرد بعد از این همه داد و بیداد و جیغ بیدار میشد!
در قسمت بعد خواهید دید:
اینقدر استرس گرفتم انگار اولین بارمه میام درخواست نقد و اینا! 
- 
میفهمید منظورمو که؟
دامبلدور به اسنیپ نگاه میکرد که آرام آرام با ساعت دور گردنش مثل یک تصویر محو میشد...
دامبلدور به اسنیپ نگاه میکرد که آرام آرام با ساعت دور گردنش مثل یک تصویر محو میشد...همان جا بی حرکت ایستاد تا دیگر اثری از ان یک دنده مو روغنی باقی نماند.
دامبلدور به اسنیپ نگاه میکرد که آرام آرام با ساعت دور گردنش مثل یک تصویر محو میشد...همان جا بی حرکت ایستاد تا دیگر اثری از ان یک دنده مو روغنی باقی نماند. در همان لحظه اسنیپ پریشان وارد اتاق شد!
اسنیپ هنوز درمانده و بهت زده بود و به سختی کلمات را ادا میکرد.
-سوروس ما هر کاری که میتونستیم انجام دادیم زمان برگردان نمیتونه مرگ رو تغییر بده اگه قرار بود لیلی زنده باشه الان این جا بود! میفهمی که چی میگم..؟
-ولی....لعنتی همش تقصیر منه... چشم هایش دیگر طاقت نیاورد و اشک هایش جاری شد
خودت میدونی اون به اصتلاح لرد سیاهت واسه همیشه پنهان نمیمونه اگه واقعا به فکر جبرانی.....
به یکی از پنجره های راهرو تکیه داد به بیرون خیره شد اشک بی اختیار از چشم هایش میچکید..مدام خودش را سرزنش میکرد
فلش بک - کمی قبل:
دامبلدور باز هم تکرار کرد:
-سوروس این کارت بی فایدس.....
-حداقل سعی خودم رو میکنم...این جواب میده....باید جواب بده...!
این را گفت و کوک ساعت را چرخاند و لحظه ای بعد سفرش در زمان شروع شده بود...
