نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
برای چند لحظه سکوت در خانه ریدل حکم فرما بود. همه مرگخواران، به نامه نیمه سوخته وسط اتاق نگاه میکردند.
- بسه دیگه. من که مُردم. شما برید نامه رو بخونید ببینیم چی میشه دیگه.
به نام زئوس
پس گرفتن نفرین زئوس سنت های خاص خود را دارد. برای اینکار ابتدا باید دلیل نفرین از بین برود و دلیل این نفرین، ناراحتی بیش از حد مردم جادوگر از لرد سیاه است. شما باید به نیابت از ایشان، از مردم به ویژه محفلی ها حلالیت بطلبید.
- ما بریم از محفلی ها حلالیت بطلبیم؟ صد سال سیاه.
- اصن مگه ما چیکار کردیم که از دستمون ناراحتن؟ فقط یه چندتاشونو کشتیم. مگه چیه؟
در میان همهمه مرگخواران صدای فریاد سیوروس از اتاق بغلی به گوش رسید:
- پس خریدای من کوووو؟
چرا ته نداش؟چرا داستان نداش؟چرا دارم هر روز بدتر مینویسم ارباب؟!
...خیلی خوب می نویسی.ارباب کمکم کنید!
_وققققققققققققق...وققققققققققققققق!
عقربه های ساعت دیواری خانه ریدل ها ساعت چهار صبح را نشان میداد،
_چی شده؟!
_عم!قورت دادم ارباب....گفتم چی شده؟!
رودولف جونیور سری طاس داشت،درست به مانند لرد...دماغی تقریبا نداشت،تقریبا به مانند لرد...و چشمانی قرمز رنگ،قرمز تر از چشمان لرد!
هر چند لرد دامن زدن به شایعات مربوط به رودولف جونیور را ممنوع کرده بود،اما صحبت های رودولف مبنی بر اینکه شوهر خاله ی دختر دایی اش هم مبتلا به ریزش مو بود،و مادرِ جاریِ عمه اش هم یک بار صابون در چشمش رفته بود و چشمم قرمز شده بود،و همسایه خانه عموزاده اش در روستای اجدادی دماغش در گذشته شکسته بود، هم در قانع شدن ملت به اینکه این بچه فرزند بلاتریکس و رودولف است بی تاثیر نبود!
سکوتی آرامش بخش، بر سرتاسر خانه ریدل را حکم فرما بود...تنها استثنا صدای سوت زدن رودولف در کنار دکه دربانی بود که برای تک و توک ساحره هایی که از خیابان میگذشتند،و با دیدن رودولف بر سرعت قدمهایشان اضافه میکردند،بود...
فرزندان رودولف و بلاتریکس،چند وقت پیش به خانه ویزلی ها فرستاده شده بوندند،تا ویزلی ها سرپرستی آنها را بر عهده بگیرند...اما هدف اصلی فرستاده شدن فرزندان رودولف و بلا این بوده که یا آنها بتواند ویزلی ها را منقرض کنن،یا حداقل اصلاح نژادی در خاندان ویزلی حاصل شود!
در بدترین احتمال هم که ویزلی ها به دلیل کمبود غذا،فرزندان رودولف و بلاتریکس را بخوردند!
و در هر کدام از سه حالت،مرگخواران سودی میکردند...لرد جادوگر خوشفکری بود!
آفتاب ملایم صبحگاهی از فراز کوه ها به قلعه باستانی هاگوارتز میتابید و به همراه آوای خروس ها و ولوله گنجشکان بر شاخسار درختان نوید فرا رسیدن روز تازه ای را میداد.ناقوس مدرسه به صدا درآمد.
دنگ...دنگ...دنگ....نوای زنگ هفت بار تکرار شد،هفت!عدد عجیبی بود گویی از زمان باستان بین جادوگران و این عدد رابطه ای راز آلود وجود داشت.
آیا او خود این سرنوشت را خواسته بود،نه دقیقا!
پس از اتمام تحصیل وارد وزارتخانه شد
آموخته بود که طلسم خوب الزاما طلسمی پر سر و صدا و با حرکاتی نمایشی نیست.
در حین گذر از راه مخفی ناگهان صدای خرناس وحشتناکی به گوشش رسید سریعا چوبدستی اش را روشن کرد و به دنبال منشا صدا گشت،کمی ترسیده بود
گم شدن در جمعیت؟البته که نه به این شکل،آرزوی قلبی او گم شدن در جمعیت نبود،بلکه پذیرفته شدن در جمع بود.
کسانی که به دنبالشان میگشت، در قاب آینه نبودند .
از نظر همه چی به عنوان یه پست دوئل. خیلی تند تند نوشتم
و سوژه شم به نظرم معمولی بود.اصن کلا دیگه پستام به دلم نمیشینه :/
من به عنوان یکی از کسانی که هیچ وقت از ماشین استفاده نکرده و نخواهد کرد در این باره نظراتی دارم...
با رضایت روزنامه پیام امروز را برداشت و به صفحه‌ی اول آن نگاه کرد، به جمله‌ای که بزرگ و پررنگ به چشم میخورد. جمله ای که تکه‌ای از مقاله‌ی بود که خودش آن را گفته و سپس به چاپ رسانده بود.
وقتی جارو های پرنده‌مون هست چه نیازی به ماشین های مشنگی داریم؟ من به عنوان یکی از کسانی که هیچ وقت از ماشین استفاده نکرده و نخواهد کرد در این باره نظراتی دارم...
کوچه دیاگون- یک ماه بعد
قتی جارو های پرنده‌مون هست چه نیازی به ماشین های مشنگی داریم؟ من به عنوان یکی از کسانی که هیچ وقت از ماشین استفاده نکرده و نخواهد کرد در این باره نظراتی دارم...
به این فکر کرد که اگر هم به سوار شدن به ماشین هم علاقمند بود حالا دیگر نمیتوانست سوار آن شود چون خبرش مثل بمب صدا میکرد.
- خانم سوزا... خانم سوزا!
المیرا سوزا سرش را بلند کرد و به پسرکی نگاه کرد که روزنامه‌ای که دردستش بود. پسرک جلو آمد و در حالی که هنوز نفس نفس میزد گفت:
- عه خانم... سوزا... شما... سوار... ماشین مشنگی... شدید؟
المیرا با تعجب به روزنامه‌ی پسرک نگاه کرد که تیتر اول آن " خانم الیمرا سوزا سوار ماشین مشنگی شد! " بود.
- اینو از کجا آوردی؟
- همه دارن و در واقع همه هم دنبالتون میگردند.
چیزی در قلبش ریخت. باید کاری میکرد آبرویش در خطر بود.
- خانم سوزا...
- بدویین الان میره...
تا به خود آمد جمیعتی به سرعت به سمتش میدویدند و تنها کاری که به نظرش درست می‌آمد رفتن از آنجا بود.
پاق!
خانه
باید هرچه سریع تر به دفتر روزنامه‌ی پیام امروز میرسید. خواست آپارات کند که به یاد آورد دفتر روزنامه ضد آپارات است و فقط باید با جارو به آنجا رفت اما جاروی او که دست دوست قدیمی اش بود تا با آن پرواز کند. پس تنها راه او استفاده از چیزی بود که از آن متنفر بود.
از در پشتی بیرون رفت با کسی او را نبیند سپس در کنار خیابان اصلی لندن ایستاد و منتظر تاکسی شد تا با آن به دفتر روزنامه نگار های دروغ گو برود.
- اشکال نداره خانم سوزا. شما همین الان در راه اینجا سوار ماشین شدید و قطعا دوربین های سطح شهر لندن تصاویری ضبط کردن که با چند طلسم ساده میتونیم اونها رو به دست بیارید.
aven
مي خواهم بخشى از داستان زندگى آريانا دامبلدور را برايتان تعريف کنم. بخشى که براى او بيشتر شبيه خواب بود. آنقدر شبيه که شک داشت شب قبل از اينکه زندگى اش متحول شود، وقتى خوابيد، صبح فردايش بيدار شد... يا نه... هنوز خواب است و در يک رويا زندگى مى کند.
بوس بوس، آلبوس
آريانا مطمئن بود که اين بار اکسپليارموسش درست کار مى کند اما نمى داند چرا چوبدستى اش خراب شد و ديوار اتاقش را داغان کرد. آريانا مطمئن است که مشکل از چوبدستى بوده.
- اينجام.
- داداش نمى شه من از سال بعد مدير بشم؟
. در آخر رمز ورودى را هم به" اکسپليارموس هاى فوق العاده ى من" تغيير داد.
- ايشون يه سلول جهش يافته ى اکسپليارموس هستش و با کمک معجون هاى جناب هکتور دگورث گرنجر تونستيم ازش يه شبه انسان بسازيم.
تركيب اكسپليارموس هاى بى خطاى آريانا با معجون هاى فوق العاده ى هکتور:
" به علت آتش سوزى که در هاگوارتز شد اين مدرسه ى جادو و جادوگرى امسال از ارائه ى دروس معذور است. مدير مدرسه، آريانا دامبلدور، از اين مقام ازل شد. و همچنين آقاى اکسپليارموسيان در اين حادثه تركيدند. ايشان که يک طلسم متحرک بودند با برخورد طلسم دانش آموزان خود ترکيدند. در کمال ناباورى، خوشبختانه اين آتش سوزى کشته اى به جا نذاشته و فقط باعث ويرانى هشتاد درصد مدرسه شده است."
