نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
چندي بعد، قصر ريدل ها
-خب...ما به سلامت باشيم كه بالاخره از شر رودولف خلاصتون كرديم...تا عمر دارين، جاودانگى ما رو شكر بگين كه تا مارو دارين، چيزى كم ندارين و...و...اين صداى چيه ؟
بلاتريكس كمى سرخ و سفيد شد.
-ام...راستش چيزه...من پازل چينيم زياد خوب نيس.. بعد دماغ آماندا...خب...يه كم...يعنى يه شيش هفت سانت بالاتر از جاى اصليشه...!
بيارينش اينجا!-خب...اينم از اين...به ادامه جلسمون ميپردازيم...! بلاتريكس! برو همه ساحره هامون رو جمع كن و اين خبر ميمون و مبارك رو بهشون بگو و... وا... چتونه ؟!
لرد به سمتي كه همه به اين شكلخيره شده بودند، برگشت و...:
-لرد سياه به سلامت باد...! تاخيرم رو ببخشيد، كوسهه يه كم مقاومت ميكرد، ولي بالاخره موفق شدم غرقش كنم و برسم خدمتتون!
ملت مرگخواران مغز هایشان را روشن کردن و به دنبال ایده ی مناسب گشتن؛ در بین ان ها یک حشره ی باهوش حضور داشت که ایده ی خوبی برای این وضعیت داشت.
- شما این روح سرگرم کنید منم میرم از مغازه ی نزدیک خونه ی ریدل یه جاروبرقی جدید بخرم.
لینی قبل از اینکه کسی متوجه بشه به از آن جا خارج شد. مرگخوار ها تا متوجه ی نبود لینی شدند به روح که داشت با موهای نقره ای دلفی بازی میکرد و دلفی اصلا از این کار خوشش نمی امد نگاه کردند.
اما مرگخوار ها نظری نداشتند که روح هم میتواند حرف بزند یا نه؟ یا اینکه لینی کی برمیگرده است؟ یا لینی با بدن کوچیکش چطوری میخواهد یک جارو برقی را تا دژ مرگ بیارد؟ همه ی این سوال ها باعث شد مرگخوار ها به حالتدر بیان.
از طرفی لینی هم این سوال آخر از خود پرسید و او هم به حالت
- باید برگردم و یکی از مرگخوار ها بردارم!
لینی سریعا به سمت دژ مرگ راه افتاد.
کم کم حوصله پالی داشت سر می رفت. او اصلا نمی فهمید که چرا باید در اولین روز ورودش به خانه ریدل ها این همه حرف بشنود.
کم کم حوصله پالی داشت سر می رفت. او اصلا نمی فهمید که چرا باید در اولین روز ورودش به خانه ریدل ها این همه حرف بشنود. نگاهی به بقیه تازه وارد ها انداخت. همه آنها با دقت به حرف های لرد ولدمورت گوش می دادند. او حتی سر کلاس هایش به حرف پروفسور ها گوش نمی کرد و در آغاز هر سال تحصیلی هنگام سخنرانی دامبلدور همیشه خواب بود و فقط با تکان های شدید دوستانش که می خواستند اعلام کنند پر حرفی های دامبلدور تمام شده و وقت غذاست، بیدار می شد. پالی آهی کشید و فکر کرد:
- تا کی می خواد ادامه پیدا کنه؟مردم از گشنگی!
- پالی ما مجبورت نکر دیم که مرگخوار بشی.
پالی تازه یادش آمده بود که لرد ولدمورت قادر به خواندن ذهن افراد است؛ بنابراین تلاش کرد که به چیزی فکر نکند اما نمی توانست چون دائم این فکر در سرش می افتاد که کی وقت غذا فرا می رسد.
او حتی متوجه نشد که دارد راه را اشتباه می رود. وقتی به خودش آمد، دید که رو به روی در اتاق ممنوعه ایستاذه است.
بعد از وارسی کردن قفل سنجاق را داغلش فرو کرد و چرخاند.
پالی به لیسا مشکوک بود ولی باز هم به در نگاه کرد .
برگشت لیسا تورپین را دید که نیشش تا بناگوش باز بود
پالی با سر حرف لیسا را تایید کرد در را هل داد و داخل شد.
پالی برگشت تا ببیند چه خبر شده. سنگ بسیار بزرگی که تا سقف سالن می رسید و با سرعت به طرف آن ها می آمد. پالی و لیسا سرعتشان را بیشتر کر دند. اما سنگ به آنها نزدیک و نزدیک تر می شد.
این سوال خیلی سخت بود. مثلا روزی که خانه چپمن ها در آتش سوخت و خراب شد، زندگی پالی نیز خراب شد و زندگی لیسا وقتی خراب شد عامل مرگ برادرش شد. اما این موضوع درباره پالی و لیسا نبود، درباره لرد تاریکی بود. پس پالی با اعتماد به نفس نوشت:
- سی و یک اکتبر سال هشتاد و یک.
اتاق بسیار کوچکی بود. آن اتاق مانند دیگر اتاق های خانه ریدل بود. تنها تفاوتش این بود که خیلی کوچک بود. در این اتاق کوچک چیزی جز جعبه کوچک وجود نداشت پالی جعبه را در دست گرفت. جعبه سبز رنگ بود در دهانه آن دکمه ای وجود داشت که شکل نیش مار بود. جعبه با فشار کوچکی باز شد.
اما آنها این را نمی دانستند که این موز، موز جاودانگی است و لرد ولدمورت آن را برای روز مبادا گذاشته بود و مطمئئنا این را هم نمی دانستند که این موز خوردنی نیست.ا
آن سایه لیسا نبود. قد لیسا آن قدر بلند نبود. سایه نزدیک و نزدیک تر شد و چشمان پالی گرد و گرد تر شدند. ناگهان سایه جای خود را به صاحبش داد. صاحب آن سایه کسی نبود جز لرد ولدمورت که با عصبانیت داشت به جعبه خالی نگاه می کرد. در آن لحظه پالی نمی توانست غیر از این چیزی بگوید.
- ارباب! ببخشینم!
ارباب..این دوئل که کمترین میانگین نمره در میان تمام دوئل هام رو گرفته رو بررسی میکنید که چرا؟
بسم الرد!
با سلام خدمت شما دانشمرد گرامی،نیوت اسکمندر عزیز...
و اما بعد...ببینم؟شما که جونور مونور زیاد دم پرته، تو دس و بالت پری زیبارو و با کمالات که شگفت انگیز باشه داری؟
اگه نداری هم جور کن و بفرس...واسه استفاده های مقتضی میخوامش...در ضمن،بین خودمون هم باید بمونه...هزینه اش هم بذار پای حق السکوتی که بابت اون داستانا که با عمه تینا لسترنج داشتی و اینا!
دوستدار خواهر اون رفیقت که تو امریکا دیدیش،رودولف لسترنج
_آه...یکی بود،یکی نبود...یه چشم چرونی بود که یه روز...بهت میگفت علاقه خاص بهت داره...آخ علاقه خاص بهت داره هنوز...مغزم یه دیونه شده...واست هیزِ هنوز..از مغز دیوونه نترس...آخ که علاقه خاص بهت داره هنوز...وای که علاقه خاص بهت داره هنور...شب که میشه به علاقه خاص تو...غر غر میشم...غرغروی تمام علاقه خاص مند ها میشم...آماشلاااااااا!
_یه بسته دارین...بفرمایین...اینجا رو هم امضا کنید...نه...نه!چیکار میکنی؟چرا با قمه زدی برگه رو پاره کردی؟گفتم امضا...ای بابا...ولش کن...نمیخواد...بیا این بسته رو بگیر،کلی کار دارم باید برم هاگوارتز از اینجا...در ضمن،یه لطفی کن دیگه نخون،صدات خیلی وحشتناکه!
قبل از اینکه سرِ مامور پست توسط قمه از بدنش جدا شود،پستچی با تمام توان شروع به رکاب زدن کرد و رودولف را به همراه یک بسته که بر روی آن نامه ای وجود داشت،تنها گذاشت!
با سلام خدمت پورفسور گرامی...
موجود شگفت انگیزی که درخواست کرده بودین رو به زحمت تونستم به دست بیارم...امیدوارم که خوب ازش استفاده کنید!
اخطار:مواظب باشید گازتون نگیره،وگرنه خودتون هم آلوده میشین!
دوستدار شما...نیوت اسکمندر!
_واعو واعو واعععع![img width=27.5]https://pokecharms.com/data/attachment-files/2016/11/404481_IMG_1031.png[/img]
_ام...چرا زبونت اینطوره؟چرا اینقد کم کمالاتی؟چرا شبیه اسکلتی؟چرا الان که داشتی حرف میزدی،یه چشت از حدقه افتاد بیرون؟پری پری که میگفتن تویی؟
بعد از چند ثانیه،بارفیو با حالت عجیبی از روی زمین برخواست و پس از اینکه چند ثانیه ای دور خود چرخید،از محوطه خانه ریدل خارج و هر شخصی را که در دهکده لیتل هینگتون میدید، گاز میگرفت!
به نظر میرسید کم کم اوضاع از کنترل رودولف داشت خارج میشد!
_ای بابا...این که پری نیست...تازه بارفیو رو هم گاز گرفت...بارفیو هم داره همه رو گاز میگیره که...صبر کن ببینم...تو نامه نوشته شد بود پورفسور گرامی؟پستچی هم میخواست بره هاگوارتز؟یعنی امکانش هست که بسته رو جا به جا داده باشه پستچی؟الان اون پری من تو هاگوارتزه؟
_ببخشید لینی...میدونی که من آزارم به هیچ ساحره ای نمیرسه،ولی چاره ی دیگه ای ندارم...زامبی؟لینی رو گاز بگیر!
_ای بابا...راستش رو بخوای زیاد متاسف نیستم از این کاری که میخوام بکنم هکتور،ولی خب ببخشید...زامبی؟گاز!
رودولف بلاخره به تنها جای امن خانه ریدل رسید...اتاق لرد ولدمورت! همین که وارد اتاق لرد شد و در را بست،نگاهش به چشمان پرسشگری برخورد کرد!
_ارباب؟میدونم نمیبخشید...ولی این دفعه واقعا ببخشید...میبخشین؟
_رودولف...در حالی که تنها دامبلدور دنبال یک زامبی فرستاده بود تا ارتش سیاهی رو نابود کنه ولی حالا تو ارتش سیاهی رو نابود کرده باشی میبخشیمت!
_پس بخشیدینم ارباب!
سلام.
در صورت امکان درخواست نقد این پست را دارم. پیشاپیش متشکرم.
