خلاصه:
تام امتحانشو بد داده و تلاشش برای تصحیح ورقه امتحانیش، به کمک رودولف، به لطف فیلچ، بی نتیجه می مونه و هردو توی اتاق نگهداری، نگهداری ميشن و باید ورقه های امتحانی رو مرتب کنن که دچار توهم ميشن.

نکات:

1-این تام ریدل دانش آموزه، نه لرد ولدمورت.
2- اتاق نگهداری یه اتاق معمولی نیست. پر از طلسم های محافظ و ورقه های امتحانی وحشیه.
=====

رودولف با مهر و محبت دست تام رو فشرد.
-نه...منظورم اينه كه بديش به خودم...مال خودم باشه، مال خود خودم!

نگاه رودولف به طرز خطرناكى، به قمه ى روى ديوار بود.

- اگر بخوايم میمون ها و انسان ها رو مقایسه کنیم، وجوه مشترک زیادی و... رودولف!

رودولف که مقدار قابل توجهی، از تام دور شده بود، با فریاد قابل توجهش، به مقدار قابل توجهی چرخید.
- باز چيه عزیزم؟
- چیشد که ما پیشت عزیز شدیم؟
- تو که نه؛ دستت!

تام نگاهی به دستش انداخت و با خودش فکر کرد که... بله، رودولف از این راه، حتما به دستوراتش عمل میکند.
- رودولف؟
- بله؟
- اگر هر کاری که ما دستور بدیم، انجام بدی، دستمون رو میدیم بهت
- قول؟!
- قول!

رودولف خواست بدود و به پاس این قول بس مهربانانه، تام را در آغوش بگیرد که...

تالاپ!

رودولف با صورت بر زمین افتاد و امضای روی کاغذ، بر پیشانی اش نقش بست. به سرعت بلند شد و برگه ای که ثانیه ای پیش، با صورت رویش فرود آمده بود، برداشت.

- هار هار هار!(افکن خندیدن از ته دل)
- چيه؟!
- با اون نمره F روی پیشانی ت بسی خنده دار شدی، رودولف!

نگاه تام به برگه افتاد؛ فکر کرد. باز هم فکر کرد.. و باز هم فکر کرد...

- چته تام؟ با شما نبودم، دست عزیز تام!
- اون برگه بسی برامون آشناست... ما اصلا چرا وارد این اتاق شدیم؟
- نميدونم... فکر کنم فیلچ فرستادمون!
- ابله، ما که تو رو نگفتيم، منظورمون خودمون بود!
- تو هم با من اومدي که!

تام به برگه خیره شد.
- چرا اسم ما بالاش نوشته شده؟
- اوم، تام...

رودولف با حالت متفکرانه ای، به برگه خیره شده بود.
- فکر کنم بدونم واسه چی اومديم اینجا!
- خب واسه چی؟!

برای یک لحظه، تام فکر کرد که رودولف، واقعا میداند که چرا به اتاق پر از برگه آمده اند، اما...

- اومدیم این ورقه ها رو جمع و جور کنیم!

متوهم شدن، حالتيه كه هر كارى از دستتون بر مياد. شما توى توهمى! ميتونيد توهمى بزنيد كه بعد ها، با به ياد آوردنش بخنديد. اما به همون ميزان هم ممكنه خطرناك باشه و كار دستتون بده. مثلا ممكنه توهم بزنيد كه يك هيپوگريفيد! ممكنه با اصرار قار قار كنيد(و اصلا هم نيست كه هيپوگريف، قار قار نميكنه!) و بال بال بزنيد. خب... اين خنده داره. اما اينكه فكر كنيد يك هيپوگريفيد و از بالاى برج نجوم، تصميم به پرواز بگيريد...مطمئن نيستم كه بعدهايي هم براتون وجود داشته باشه كه بتونيد به توهماتتون بخنديد.
و الان تام و رودولف در اتاقى پر از برگه هاى وحشى، بدون چوبدستى، متوهم شده بودند!

رودولف با علاقه اى خاص، به دست و پايش نگاه كرد.
-تام...به نظرت دست و پاى همه به قشنگيه دست و پاى منه ؟

تام جوابى نداد. به سختى مشغول فكر كردن بود.

-تام...دست تو از دست منم خوشگلتره!

قدمى به جلو برداشت و با دو دستش، دست تام را بغل كرد.
-فكر كنم به دستت علاقه ى خاص پيدا كردم.

تام نگاهى به رودولف انداخت.
-رودولف؟ تو به قضيه ى آفرينش اعتقاد دارى يا به فرضيه ى داروين؟
-ها ؟!
-به نظر ما فرضيه ى داروين، فرضيه ى كامل تريه... يعنى منطقى تره كه إنسان ها نسل جهش يافته ى ميمون ها باشن. حتى خود تو...ته چهرت هنوز شبيه عموى اورانگوتانته!

-تام؟ ميشه دستت رو بدى به من؟!
-الان دقيقا دست ما تو بغل توئه!

رودولف با مهر و محبت دست تام رو فشرد.
-نه...منظورم اينه كه بديش به خودم...مال خودم باشه، مال خود خودم!

نگاه رودولف به طرز خطرناكى، به قمه ى روى ديوار بود.

-تام خیلی ناراحتم... خیلی وقت بود اینقدر ناراحت نبودم... یک سال و نیم میشد که اینجوری در خود فرو نرفته بودم، هنوز نتونستم بیام بیرون حتی...تام همه فکر میکنن من دلبسته کاغذا هستم، ولی نمیدونن چه پیوند عاطفی عمیقی بود بین ما!
-ما اگه اینقدر ابهت نداشتیم قطعا تا الان زده بودیم زیر گریه و به نوتلاخوری افتاده بودیم. بسه دیگه.
-

رودولف همچنان می خواد غر بزنه. آرزوهای رودولف زیرپا لِه شده بودن. آینده رودولف جلوی چشماش، خرچ خرچ کنون از دور بازوی تام دراومده و فرار کرده بودن. اما تام دیگه تحمل غرهای رودولف رو نداره. به همین دلیل جارو رو توی صورتش پرت میکنه و خودش هم سراغ برگه های دیگه‌ای می ره. ساعت ها از پی هم می‌گذرن و زمان سپری می‌شه. ولی همینطور که تام و رودولف توی آسایش کامل به تمیزکاری و جستجوی ورقه مشغولن، فکری ذهن فعال تام رو مخدوش می‌کنه.
-رودولف... چرا باید همون اول که شروع به کار کردیم، یه برگه کاغذ بهمون حمله کنه ولی حالا که چندساعت گذشته، ما توی آسایش کارمون رو پیش ببریم؟

رودولف مقداری فکر می‌کنه. بعد دستش رو میاره بالا و چونَشو می‌خارونه. مقداری با سیبیل های کوچولوش ور می‌ره و درنهایت می‌گه:
-نمی‌دونم.

تو همین لحظه، یهو صدای فیلچ از پشت در اتاق به گوش می‌رسه.
-به کجا رسیدین؟ الان دارین چیکار می‌کنین؟

رودولف با چشمای ورقلمبیده به تام نگاه میکنه و می‌گه:
-توجهی جلب نکن. ما داریم فقط اینجا رو تمیز می‌کنیم. دنبال برگه‌ت نمی‌گردیم.

تام روشو بر می‌گردونه سمت در و رو به فیلچ داد می‌زنه:
-توجهی جلب نمی‌کنیم.

فیلچ متوجه منظور تام نمی‌شه. به هرحال مغز فیلچ کوچیک‌تر از چیزیه که بخواد باهاش صحبت های پیچیده رو رمزگشایی کنه. به همین دلیل، راهشو می‌کشه و می‌ره.
رودولف به تام می‌گه:
-چقدر کارت خوب بود! منم امتحان می‌کنم الان.

رودولف کمی صبر می‌کنه. بعد دوباره تارهای کوچولوی سیبیلشو تاب می‌ده. برای چند دقیقه گیگیلی های دماغشو قلقلک می‌ده و درنهایت سرشو برمی‌گردونه سمت در.
-آره. توجهی جلب نمی‌کنیم.

تام به سختی متوجه می‌شه چیزی درست نیست. درنتیجه کله رودولف رو بر می‌گردونه سمت خودش و می‌گه:
-ما چرا این شکلی شدیم؟
-چون ژن های بدنمون فرق می‌کنه و هرکدوممون قیافه متفاوتی رو می‌گیریم و نسبت بهش علاقه خاص پیدا می‌کنیم؟
-نه نه. می‌گم که ما چرا شبیه تو شدیم؟
-خب من که شبیه خودمم. ولی تو چرا باید شبیه من بشی؟

تام فکر می‌کنه. رودولف زیاد هم بد و بیراه نمی‌گه. درنتیجه تام به دست و پای خودش نگاه می‌کنه و اونارو با دست و پای رودولف مقایسه می‌کنه.
-تو چرا دست و پا داری اصلا؟ تو مگه رودولف نبودی؟ رودولفا هم دست و پا دارن عین ما؟
-نمی‌دونم. فکر کنم همین الان دچار علاقه خاص به خودم شدم.
-یعنی می‌گی همه انسان ها، چه مشنگ و چه غیرمشنگ، عین ما دست و پا دارن؟

بله! اتاق، تام و رودولف رو به طرز عجیبی متوهم کرده.

_دو و نیم...دو هفتاد و پنج...دو....عه!

تام که تازه داشت از رودولف خوشش می آمد،ناگهان با سرازیر شدن آب از دهان رودولف،تعجب کرد و گفت:
_رودولف...چرا دست از شمارش برداشیت؟بگو سه و یه بلایی سر برگه بیار...با تو ام!
_آخه چطوری میتونم باعث آسیب به برگه ای با این کمالات بشم؟

تام دوباره نگاهی به برگه انداخت...از نظر او آن برگه صرفا یک برگه ی سفیدِ وحشی جادویی بود که خط هایی به رنگ آبی داشت!
_رودولف...کدوم کمالات رو داری اشاره میکنی؟
_به این رنگ آبی عمیق نگاه کن..انگار آب اقیانوسه و این کمالتش اینقدر مثل اقیانوس عمیقه که ادم رو تو خودش غرق میکنه!

تام دوباره نگاهی به برگه انداخت...اصلا دلش نمیخواست که از رودولف بپرسد که از کجا جنسیت کاغذ را تشخیص داده و جواب رودولف را بشنود!
_رودولف...تو میتونی حتی در یک برگه امتحانی هم کمالات ببینی،در اینده مطمئنا یکی از یارانمون رو که به خاطر اخلاقش طبیعتا خواهد ترشید رو به همسریت درمیاریم تا اینجوری از تو استفاده مفیدی کرده باشیم...حالا هم زود باش یک جوری برگه رو از دست مبارکون جدا کن!
_دست مبارکمون؟دستمون مگه مبارکه؟
_دست تو نه..دست ما!
_دست مشترک داریم مگه؟
_خیر..دستمون بسیار باارزش تر اینه که با کسی مشترک بشه!
_پس در مورد کدوم دستمون صحبت میکنی؟
_دستمون نه..دستمون!

رودولف کلافه شد و ترجیح داد بحث را ادامه ندهد...به این فکر کرد که بعد از تمیز کردن این اتاق و پیدا کردن برگه امتحانی تام، به همراه برگه جادویی به گردش هاگزمید برود و در آینده با هم ازدواج کنند، چند رودولف-برگه به دنیا بیاورند و در یک جای دور تا سالها با خوشی زندگی کنند!
_خب..خانوم برگه...وضعیت تاهلتون چجوریاس؟من به شما علاقه خاص پیدا کردم!

برای یک لحظه به نظر رسید جملات رودولف،مانند وردهای جادویی، برگه را از حرکت کردن متوقف کرد...ولی پس از چند ثانیه برگه که معلوم شد شوکه شده بود،جیغ بلندی کشید و به سرعت از دست تام جدا و پا به فرار گذاشت!
این اولین شکست علاقه خاصی رودولف بود!
_چرا گذاشت رفت؟
_هوم...اشکال نداره رودولف...به این فکر نکن که تو حتی یه برگه امتحانی مونث رو هم فراری میدی..به این فکر کن که در آینده جزو زمره یاران با وای ما خواهی بود!
_تام...میخوام غر بزنم!

دستش را به طرف دست تام برد و آن را گرفت!

-اوهووووی!

انتظار عکس العملی به این بی فرهنگی از تام نداشت. با این حال دستش را عقب کشید. تام با حالتی مغرورانه گفت:
-کسی جرات نمی کنه به دست ما دست بزنه! این دست در آینده قراره کارهای بزرگی انجام بده. و لمسش نصیب هر کسی نمی شه. حالا روش دیگری بیاب!

رودولف مطمئن نبود که با همان روش خشونت فیزیکی هم بتواند برگه را جدا کند. حالا که لمس ممنوع شده بود، کارش هم سخت تر می شد.
دو قمه قدیمی و برق که روی دیوار نصب شده بودند توجهش را جلب کرد.
-ایول...عجب کنده کاریایی داره. چه تیغه تیز و برانی. از اینا دیگه درست نمی کنن.

تام با چهره ای نسبتا نگران به رودولف که محو قمه ها شده بود و قدم به قدم به طرف دیوار می رفت نگاه کرد.
-هی...هی...گفتم لمس ممنوع. ولی منظورم این نبود که. با قمه چطور قصد داری این مشکل رو حل کنی؟ روش های مورد حدس ما اصلا مورد تایید ما نیستن. ما فرمودیم این دست ها قراره در آینده کارهای بزرگی انجام بدن. ولی این در صورتیه که به ما وصل باشن. متوجهی؟ می فهمی؟ اصلا لمس آزاده!

رودولف که هنوز چشم از قمه ها برنداشته بود، برای لحظه ای با خودش فکر کرد که فکر بدی هم نیست!
-هوووم...راستش فکر بدی هم نیست. ولی به هر حال قصد انجام این کارو نداشتم. من از بچگی به قمه علاقمند بودم. ولی این اتاق عادی نیست. در نتیجه این قمه ها هم عادی نیستن! و بهشون اعتماد نمی کنم. حالا دستتو بده ببینم.

تام این بار اعتراضی نکرد و دستش را جلوی رودولف گرفت.

رودولف چهره خشمگینی به خود گرفت...اخمی کرد...و با لحنی جدی اخطار داد:
-ببین برگه...من رودولفم. شوخی موخی با کسی ندارم. همین الان این دسته رو که در آینده قراره کارای بزرگی انجام بده ول می کنی...تا سه می شمرم...روشنه؟...یک...دو...

رودولف نگاه تسترال اندر اصطبلى به تام انداخت.
-برگه دستت رو مورد حمله قرار داد؟ بيام دست تورو نجات بدم ؟!

تام سعي كرد از تأثير گذارترين نگاهش استفاده كنه.
-رودولف يا الان دست مارو نجات ميدي و يا...

مثل اينكه نگاه تام، تاثيرش را گذاشته بود.

-نه...لازم نيست ادامه بدي...نجاتت ميدم. اما خب، بعدش چي؟ چي به من ميرسه؟!

نه! مثل اينكه خيلي هم تأثير نگذاشته بود!

-تو به ما كمك ميكني و ما هم اين كمكت رو فراموش نميكنيم...در آينده، تورو در زمره ياران وفادارمون قرار ميديم.

رودولف با تعجب به تام نگاه ميكرد.
كم كم داشت از گير افتادن با او، در اتاقي پر از برگه هاي امتحانى وحشي ميترسيد. خصوصا كه چوبدستي اش هم كار نميكرد.
به خودش قول داد بلافاصله بعد از رها شدنشان از اين اتاق، تام را به سنت مانگو معرفى كند!
ولى فعلا چاره اى نداشت. بهتر بود برگه را از تام جدا كند. وگرنه مجبور ميشد تمام اتاق را به تنهايي مرتب كند!

-خب...برگه ها مرتب شوید و اتاق تمیز شو!

رودولف به تام نگاه میکنه. سعی میکنه بفهمه که داره شوخی میکنه یا جدیه! آرزو میکنه که تام یهویی بزنه زیر خنده. ولی از این خبرا نیست. تام جدی جدیه!

-تام...الان که حتی چوب دستیت هم کار نمیکنه، واقعا انتظار داری اینا به فرمانت عمل کنن؟

-اینا به فرمان ما عمل نکردند...چرا؟

رودولف با عصبانیت دستشو به پیشونیش میکوبه.
-بابا تو چرا توهم زدی؟ چرا فکر میکنی چند تا تیکه کاغذ به حرفت گوش میکنن؟ به جای حرف زدن دست بکار شو. مرد عمل باش!

تام عصبانی میشه!

درسته که هنوز لرد نیست. ولی تام که هست. تام بودنم به خودی خود چیز وحشت برانگیزیه. تصمیم میگیره اینو عملا ثابت کنه و رودولف رو همونجا بکشه و با جارو هلش بده زیر کمد.
کمی هم عطر بهش بزنه که تا مدتها جسدشو کشف نکنن. ولی یهو در میابه که در اون صورت مجبور میشه تنهایی اتاق تمیز کنه و این اصلا خوب نیست. برای همین تصمیمش رو مدتی به تعویق میندازه.

به طرف دسته ای برگه ی نامرتب میره. همین که دستشو دراز میکنه یکی از برگه ها جیغ بلندی میکشه و دور دست تام لوله میشه!
سعی میکنه دستشو آزاد کنه ولی برگه محکمتر لوله میشه.
-رودولف...رودولف...برگه ما رو مورد حمله قرار داد! بیا دستمونو نجات بده!

آره واقعا. تام هم يكي بود مثل بقيه. و گيريم كمي خوش تيپ، ولي رودولف هم چيزي كم نداشت. تازه رودولف هيكل ورزشي هم داشت و از يه خانواده ي اصيل بود.

رودولف خوبي هاي خودش رو تو ذهنش مرور مي كنه و بعد اينكه كمي روحيه مي گيره جرئت اعتراض پيدا مي كنه.
- تو نمي توني به من زور بگي. يا هر دومون تميز مي كنيم يا من دست به اين برگه ها نمي...

تام دوباره چوبدستيش رو درمياره.

- مي زنم.

تام سرش رو به علامت رضايت تكون ميده.

- همه رو خودم تميز مي كنم. تو هم كمي لم بده... ارباب.

تام كه اصلا تعارف رو متوجه نمي شه سريع روي يه صندلي مي شينه و رودلف اول از جارو زدن شروع مي كنه.

كثيف كثيف بدون اينكه چيزي رو از روي زمين برداره، يه نيم ساعتي جارو مي زنه. اما از طول اتاق كم نشد!
عصباني مي شه.
- هر طلسمي مي خواي بزن اما من ديگه تنهايي كار نمي كنم.

تام بدون معطلي چوبدستي مي كشه و يه وردي زمزمه مي كنه به سمت رودولف.
اما هيچي نشد!
- نشد؟ طلسممون كار نكرد!
- فكر كنم تو اين اتاق چوبدستي كار نمي كنه.

تام از روي اجبار بلند مي شه تا به رودولف توي تميز كردن يه اتاق پر از طلسم و برگه هاي وحشي كمك كنه.

خلاصه:

تام ریدل امتحانشو خوب نداده و می خواد ورقه امتحانیشو پیدا و اصلاح کنه. برای این کار رودولف رو مجبور به همراهی با خودش می کنه. فیلچ شبانه اونا رو دستگیر می کنه و به عنوان مجازات به اتاق نگهداری ورقه های امتحانی می فرسته که تمیزش کنن.

نکته:

1-این تام ریدل دانش آموزه، نه لرد ولدمورت.
2- اتاق نگهداری یه اتاق معمولی نیست. پر از طلسم های محافظ و ورقه های امتحانی وحشیه!

.....................

کلید را چرخاند...و در باز نشد!

-این در چر ا باز نشد رودولف؟...سریع وادارش کن باز شه ما وارد شویم! ما اصلا حوصله این لوس بازیا رو نداریم. اصلا هم از انتظار خوشمون نمیاد.
-من نمی فهمم تو چرا خودتو جمع می بندی! باز نشد که نشد. می ریم از فیلچ یه کلید دیگه می گیریم. حتما اشتباهی داده.

تام تمایلی به مشاهده مجدد چهره نچسب فیلچ نداشت. برای همین دست به چوب دستی شد! و رودولف احساس خطر کرد.
-هی...داری چیکار می کنی؟ اون چوب دستی رو بگیر اون طرف...مگه من چی گفتم؟ چی داری می گی الان...هی...

رودولف فرصت زیادی برای اعتراض پیدا نکرد. چون طی چند ثانیه، کوچک شد!

کوچک تر...

و کوچک تر...

به اندازه سوراخ کلید!

تام جادوهای عجیبی بلد بود!

رودولف را برداشت و داخل سوراخ کلید گذاشت.
-حالا برای یک بار هم که شده به درد بخور و درو برای ما باز کن...ده ثانیه وقت داری...وگرنه همین کلیدو می کنیم توی سوراخ...و احتمالا می دونی که بعدش چی می شه.

رودولف وحشت زده داخل سوراخ سرگرم فعالیت شد...تام چیزی نمی دید. فقط سرو صدای پیچ و مهره ها و فحش های گاه و بیگاه رودولف به گوشش می رسید.

درست در ثانیه دهم در باز شد.

-جونت نجات پیدا کرد. باید از ما ممنون باشی. حالا شروع به تمیز کردن اتاق کن.

رودولف که حالا به ابعاد اصلی اش برگشته بود رو به تام کرد.
-من اتاق تمیز کنم؟ و تو چیکار می کنی؟

-ما کمی لم می دهیم...کمی استراحت می کنیم...و بعد تو به دنبال ورقه امتحانی مون می گردی. می گم...نظرت چیه ما رو ارباب خطاب کنی؟

نظر رودولف منفی بود...تام هم دانش آموزی بود مثل بقیه! چرا باید ارباب خطاب می شد؟

رودولف از همان اول میداست کارشان عاقبت خوبی ندارد ، اما حالا باید راهی برای نجات پیدا کردن از این وضعیت پیدا میکرد ، اگر راهی پیدا نمیکرد پس از خلاص شدن از دست فلیچ درگیر لرد سیاه و مریدانش و میشد و تکه بزرگش گوشش بود ، ناگهان به باللای سرش نگاه کرد و مشعل روشنی را دید ، از خوشحالی فریاد زنان گفت .
_ فهمیدم ، فهمیدم !

که با نگاه های ناجور مارمولک و فلیچ رو به رو شد . فلیچ اعتراض کنان گفت .
_ واسه ی هر دو تون دو بار جریمه مینویسم .

تام ریدل که عصبی تر شده بود .
_احمق ، الان چه وقت این مسخره بازیائه ؟
_ خب آخه فهمیدم باید چیکار کنیم
_ چیکار ؟
_ باید یه جوری فلیچ رو گول بزنیم تا کلید رو از ویولت بودلر بگیره و به ما بده .
_ نه این نقشه ی خوبی نیست :/ .
_ پس چیکار کنیم ؟
_ به نظر من باید یه جوری فلیچ رو گول بزنیم تا کلید رو از ویولت بودلر بگیره و به ما بده

رودولف از این همه هوش و ذکاوت لرد سیاه در خود میماند و تا وقتی که به اتاق فلیچ میرسند از خودش در نمیاد ، فلیچ به سمت میزش میرود ، کشویی را بیرون میکشد و دو ورق از آن در می آورد .
_ خب وقتشه که ی مجازات خوب براتون بنویسم ، نظری ندارین ؟

فلیچ میخندد و قیافه اش شبیه اسبی خسته به نظر میرسد ، رودولف و تام در هر زمانی که این صحنه را میدیدند خنده شان میگرفت غیر از این موقع ، تام ریدل سریع گفت .
_ میخواهی برای ما مجازات بنویسی ؟
_ آره ،مشکلیه ؟

تام ریدل قصد داشت جواب دندان شکنی بدهدولی در عوض گفت .
_ نه !

رودولف که تا آن لحظه سکوت کرده بود گفت .
_ تمیز کردن اتاق نگهداری ورقه های امتحان .

فلیچ پیر و بی قیافه و مسخره بود ولی احمق نه در نتیجه هدف آن دو را فهمید .
_ انگار تا به حال چیزی در مورد وضعیت اتاق نگهداری اوراق امتحان نشنیدی نه ؟ خود من هم جرئت نمیکنم اونجا برم ، کاغذ هایی هستند که در مدت حبسشون دیوونه شدند ، تعدادی به دلیل حجم زیاد اراجیفی که روشون تلمبار شده وحشی شدن و گاز میگیرن ولی خب مجازات خوبی برای شماست .

لبخندی میزند و در کاغذ ها چیز هایی مینویسد . سپس کلیدی از کشو در می آورد .
_ بگیرین ، کلید یدک اتاق نگهداری از ورقه های امتحانات ، 7 روز برای تمیز کردن اونجا وقت دارید ولی بعد از مهلتتون کوچکترین کثیفی تو اتاق به معنی یک مجازات دیگست ، پس سریعتر شروع کنین .

فلیچ بیشتر میخندد که باعث میشود دیوانه به نظر برسد
تام کلید را میگیرد و همراه با رودولف از اتاق فلیچ بیرون میروند .
_ اون پیرمرد احمق ما رو به خواسته مون رسوند .
_ من یه مقدار میترسم ، اونطور که اون میگفت اون اتاق آزکابانیه برا خودش .
_ ما از هیچ نمیترسیم .

رودولف به یاد ویولت بودلر و مارمولک باسیلیسک پنداشته میفتد .
_ ولی اون موقع که ...
_ چیزی گفتی ؟
_ نه
_ خوبه

به اتاق نگهداری اوراق امتحانات میرسند ، تام کلید را در در میگذارد و میچرخاند و .......