نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
نسخه موبایل
_نجینی! قراره ما میگو و ماهی و نهایتا کوسه بود. اونقدر نزدیک نشو. اون نهنگه. معده تو اون همه گنجایش نداره. نمیتونی بخوریش!
لرد یک نگاه "چغندر تو مخ لک‌لکی که تو رو بجای فرزند برامون فرستاد"حواله نجینی کرد.
_اهم! خب...ما برای اهداف سیاه و پلیدمون اینجا هستیم. الان یادمون اومد. ولی شما، تو چرا اینجایی؟
_من که...پدر ژپتو هم محله‌ایمون بود ازم خواست بیام دنبال پینوکیو. چون من خیلی جادوگر توانمندیم و دنبال استعدادم هستم و شاید استعدادم پیدا کردن باشه اومدم.
_خب؟ پینوکیو هم اینجاست؟
_نه! نهنگو اشتباه اومدم.
خيلى خوب بود.مرگخوران/حین انجام خفن ترین شیوه ممکن برای نجات ارباب
_اممممم...رودولف! مطمئنی این راه درسته؟ طبق نقشه، ما الان تو پیچ لوزالمعده باید باشیم نه سر کبد! ۳۵ بار قبلی هم دقیقا از همین جا رد شدیم.
توضیح: شما توسط جانوری(هر چی که مایل باشین) بلعیده می شین. توضیح بدین که چرا و چطوری بلعیده شدین...تو شکم جانور چیکار کردین...و بعدش چی شد.
١-شكل ظاهري پستتون به خوبي كنترل شده بود.
٢-سوژه هارو تا جاي ممكن جلو نبريد و بهشون مسير نديد...حداقل فعلا.
٣-لحن پستتون رو ثابت و يكنواخت نگه داريد.
رودولف نفس عمیقی کشید .
- پرنسس ، خواهشا یکم به من وقت بدین . دو روزه می دمش!
- فیس ، مگه پاپا بازیچه ی دست توئه مردک ؟ پول پاپا رو بده!
رودولف نگاهی به دور و بر انداخت . سپس خم شد و در گوش بانو نجینی به آرامی گفت:
به سرعت به کوچه ناکترن آپارات کرد و تازه وقتی حرف رودولف را باور کرد که آرسینوس را در حال بوسیدن دست آماندا دید! باید این خبر را هر چه سریع تر به پدرش می رساند!
خلاصه:
در نیروگاه انفجاری رخ داده و هر کدوم از مرگخوارا به جایی پرتاب شدن. همشون یکی یکی به خونه بر می گردن. اما متوجه شدند که لرد نیست. لرد به جایی پرت شده بود و مرگخوارها به این نتیجه رسیدند که منتظر برگشتن لرد بشن و مشغول چراغونی کردن خانه ریدل شدن. از طرف دیگه لرد که اشتباهی بعنوان یک فرد معتاد دستگیر میشه، به کمپ ترک اعتیاد برده میشه!
مامورینِ کمپ که متوجه شدند با این سوال و جواب‌ها به جایی نمی‌رسند، لرد را به یکی از اتاق‌های کمپ بردند. همانطور که او را با خود می‌کشیدند، فریاد میزد و کروشیو و آواداهای زیادی گفت که بدون چوبدستی هیچ ثمری نداشتند.
بالاخره او را داخل اتاقی انداختند و درِ اتاق با صدای غژ غژی بسته شد. لرد با دو دست میله‌های روی دریچه‌ی در را گرفته بود تصویر کوچک شده
و قصد داشت به اعتراض خود ادامه دهد، ولی آنها دیگر رفته بودند.
لرد همانجا پشتِ در نشست و بالاخره تصمیم گرفت با رویایی ساختگی به ذهن کله زخمی نفوذ کند!
همان لحظه، محفل ققنوس
محفلی‌ها دور میز آشپزخانه نشسته بودند و داشتند کاهو میخوردند.
هری درحالیکه چنگال خود را در کاهوها فرو میکرد زخم‌ش تیر کشید
لرد را دید که هدویگ را طناب‌پیچ کرده و چوبدستی‌اش را زیر هدویگ گرفته و به هدویگ کروشیو میزند:
- کروشیو!
-
هری بعد از دیدنِ این تصاویر نگاهی به هدویگ که درون قفس‌ش تلویزیون تماشا میکرد انداخت و با خنده‌ی کج مسخره‌ای با صدایی در ذهن‌ش گفت:
- متاسفم ولدمورت. این کلک‌ها دیگه کهنه شده. الانم ما داریم ناهار میخوریم. یه وقت دیگه مزاحم شو!
- پرنسس لطفا در رو باز کنید، اگه ارباب برگردن و ببینن که شما غذا نخوردین خیلی ناراحت میشن. این یکی رو امروز خودم شخصن درست کردم.
در مطابق معمول باز شد و دم نجینی از چارچوب در خارج شد و سینی غذا را داخل بُرد. چند ثانیه بعد در به شدت باز شد و سینیِ محتویِ دستِ راستِ رودولف که کباب شده بود جلوی پای بلاتریکس، روی سینی شام دیشب که سالادی از انگشتان پای هکتور بود افتاد و در بسته شد.
بلاتریکس آهی از ناامیدی کشید و به سمت طبقه‌ی پایین رفت.
نجینی به عکس دو نفره‌ی خودش و لرد که روی دیوار بود نگاه کرد و گازی به پیتزایی که با پیک جغدی برایش آمده بود زد و مشغول جویدن شد!
نجینی با ذوق از اینکه فهمیده بود لرد کجاست گاز دیگری به پیتزا زد و بقیه‌ی پیتزا و قاب عکس پاپا و خودش را توی کوله‌اش انداخت، کوله را با دُم‌ش گرفته و از پنجره به سمت بیرون از خانه‌ی ریدل خزید.
نجینی که به چندین زبان زنده و مرده‌ی دنیا تسلط داشت و علاقه‌ای نداشت در فراق پاپای عزیزش با فرد دیگری صحبت کند، دستگاه مترجم را هم خاموش کرده بود و زیر لب آهنگ آلبانیاییِ غمگینی را زمزمه میکرد. گارسون هم همانطور که پیش نجینی نشسته بود با احتیاط دُم‌ش را در دست گرفته بود و ناخن‌های‌ش را سوهان می‌کشید!
نجینی ابتدا شال‌گردن‌ش را محکم کرد، سپس گوشی‌ش را درآورد و پیامکی برای هکتور فرستاد:
نقل قول:
بدون اینکه کسی متوجه بشه به پاتیل درزدار آپارات کن.
من تا چند دقیقه دیگه میرسم اونجا.
میخوام معجونی درست کنی که مقداری غذا رو بهش آغشته کنم،
و به خورد یک عده مشنگ بدم،
و بعد از اینکه مسموم شدند،
لردسیاه رو از جایی که هستند بیرون بیارم.
دارلین لبخند تلخی زد. هنوز هم عقربه هایش درست کار می کردند. بدون حتی یک ثانیه اشتباه. و وقتی عقربه های این ساعت به عقب بر می گشت او می دید. زشتی دنیا را. مرگ و سیاهی را. می دانست چرا تصمیم گرفت اینطور باشد. او می دانست که چرا از همه متنفر است...
او مثل روز روشن ، آن روز های سیاه و تلخ را به یاد می آورد و با اینکه سال های زیادی از آن موقع ها می گذشت ولی انگار همین دیروز بود...
نور شومینه تنها منبع نور و گرمای تالار بود. هیچ کس در آن حوالی نبود و به جز صدای ترق تروق سوختن هیزم ها در شومینه ، تالار در سکوتی کامل قرار داشت.
هنوز دو سال مانده بود.
تق تق تق.
کسی در زد.
- « تولدم؟ آخجون ، جشن می گیریم؟ »
چندی بعد لرد سیاه رو باز میکنن.
-حقی به نام حق لینی بلدان چر.
-لینی بلدان چر دیگه چه چیزی است؟نکنه لینی خودمان این دستور هارو داده؟اگه لینی رو گیر نیاوردیم.
بلاتریکس خونه ی ریدل رو میخواد، چراغ کاری کنه و بالای نردبون رفته.
-نهه.استاد آستوریام رفته.ایشون این چراغارو خیلی دوست داشتن.من نمیتونم به این چراغا حتی نگاه کنم.
-گویل اون چراغ رو به من میدی؟
-نهه.استاد آستوریام رفته.ایشون این چراغارو خیلی دوست داشتن.من نمیتونم به این چراغا حتی نگاه کنم.
-لیسا تو بده.
-چراغ با من قهر کرده و روشن نمیشه.منم باهاش قهر کردم نمیخوام حتی بهش نزدیک شم.
-خوب تا به برق وصل نشه که روشن نمیشه.
-به هر حال من دیگه قهرم.معذرت خواهی هم فایده ای نداره پس تلاش نکن.
-دلفی...
-حرفشم نزن...این چراغ خلوت تنهاییم رو روشن میکنه پس دشمن منه.
