هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   5 کاربر مهمان





پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۵:۰۱ یکشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۶

بیکو کیساواهی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲:۳۳ یکشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۳:۰۱ یکشنبه ۵ فروردین ۱۳۹۷
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 25
آفلاین
اسكايرس ارام جلو ميرفت يا ميمرد يا بلاخره يادگار جدش هيدرونويد داركس را پيدا ميكرد. اتاقي در قلب قلعه تك افتاده بود كه جز با زبان مار ها باز نميشد در اتاق را جادو كرده بودند.آرام به زبان ماري گفت:من يادگار مرگم.براي يادگاران امده ام.در جوابش را داد:اي يادگار مرگ خوش امدي! و بعد به جاي در پلكاني كه به اتاق تاريكي ختم ميشد پديدار شد.آرام از پله ها بالا رفت.اين دفعه بر خلاف دفعات قبل ميدانست چه ميخواهد.چوب دستي و نشان مرگ.داخل اتاق پر بود از جعبه و وسيله هايي فرسوده.آرام به سمت انتهاي اتاق رفت.جعبه را باز كرد و چوب دستي خون ققنوس و درخت مرگ اور را برداشت. گردنبندي عم با نشان ققنوسي كه دستهايش را ضربدري گرفته بود.لبخندي زد وگردنبند را به گردن انداخت و چوب دستي را به كمر زد.يك لحظه او و يك لحظه يك ققنوس.از پنجره به بيرون پريد و به هاگوارتز نگاهي انداخت.براي آخرين بار.

درود فرزندم.

خیلی کوتاه بود! خیلی هم سریع اتفاق افتاد. درواقع ما نیاز داریم که فضا برامون توصیف بشه و بتونیم شخصیت اصلی کجا قرار داره، چیکار میکنه و...

پاراگراف بندی و ظاهر پستتم خیلی مهمه. حتما و حتما پاراگراف ها رو با دوتا اینتر از هم دیگه کجا کن و دیالوگ ها رو هم همین طور.
نقل قول:
اسكايرس ارام جلو ميرفت يا ميمرد يا بلاخره يادگار جدش هيدرونويد داركس را پيدا ميكرد. اتاقي در قلب قلعه تك افتاده بود كه جز با زبان مار ها باز نميشد در اتاق را جادو كرده بودند.آرام به زبان ماري گفت:من يادگار مرگم.براي يادگاران امده ام.در جوابش را داد:اي يادگار مرگ خوش امدي!


اسكايرس ارام جلو ميرفت يا ميمرد يا بلاخره يادگار جدش هيدرونويد داركس را پيدا ميكرد. اتاقي در قلب قلعه تك افتاده بود كه جز با زبان مار ها باز نميشد در اتاق را جادو كرده بودند.آرام به زبان ماري گفت:
- من يادگار مرگم.براي يادگاران امده ام.

در جوابش را داد:
- اي يادگار مرگ خوش امدي!


و در آخر...
ما اصلا همچین عکسی داشتیم؟
برای تایید شدن، باید درباره یکی از عکسای این تاپیک بنویسی.

تایید نشد!


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۲/۱۳ ۱۸:۲۸:۳۴

زماني كه فرد زاعد نجات يابد
زماني كه پسران نا ديده پدرشان را بكشند
زمان تاريكي فرا ميرسد




يك مرگخوار وفادار


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۲۱:۵۹ شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۶

لیلی اوانز


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۳۲ شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۰:۳۶ یکشنبه ۸ مهر ۱۳۹۷
گروه:
کاربران عضو
پیام: 6
آفلاین
کسی نباید میفهمید که اسنیپ کجا میره.
اسنیپ آروم اروم پله ها رو بالا میرفت تا بلاخره به اتاق مورد نظرش رسید.
یه نگاه به چپ و راست کرد تا یه وقت کسی اون اطراف نباشه.
وقتی مطمعن شد کسی اونجا نیست پس وارد اتاق شد.
اتاق تاریکی بود ولی اسنیپ با یک ورد لوموس اتاق رو روشن کرد.
اسنیپ با قدم لرزان به سمت یه شی که پارچه ای پوشونده بودش حرکت کرد.
وقتی به اون چیز رسید پارچه رو کشید و معلوم شد که شی پوشانده شده زیر پارچه یک آینه بود!
اما اون ایینه یه آیینه معمولی نبود چرا که خیلی زود معلوم شد این ایینه چیزی نیست که تصویر روبروی خودش رو نشون بده.
توی اون ایینه در حالی که اسنیپ تنها وایساده بود تصویر اسنیپ همراه با لیلی پاتر نقش بسته بود!!!
اسنیپ با حسرت نگاهی به آیینه میکنه و دستش رو روی آینه میکشه.
اسنیپ توی آیینه ولی داره لبخند میزنه و به لیلی نگاه میکنه.
لیلی هم آروم سرش رو میاره جلو و میذاره روی شونه اسنیپ.
اشک توی چشم جفت اسنیپ ها حلقه میرنه!
اسنیپ تو آیینه از شوق و خوشحالی اشک تو چشماشه!
ولی اسنیپ واقعی از حسرت و دلتنگی هست که اشک تو چشماشه!
لیلی و اسنیپ توی آیینه دست هم رو می گیرن و بعد لیلی چشماش رو میبینه.
اسنیپ:نه. این واقعیت نداره. من همیشه تنها بودم. الانم تنهام. همیشه تنها خوام موند.
اسنیپ نتونست تحمل کنه و سریع از اتاق خارج شد.
اسنیپ در حالی که با شنلش اشکش رو پاک میکنه در اتاق رو باز میکنه و با صحنه عجیبی روبرو میشه!
دامبلدور روی روی اون وایساده بود!
دامبلدور:هی اسنیپ! اینجا چیکار میکردی؟
اسنیپ:هیچی!
اسنیپ سعی میکنه سریع از کنار دامبلدور بگذره و بره.
اما دامبلدور دست رو میگیره!
دامبلدور:بعد این همه وقت؟
اسنیپ:همیشه!

درود فرزندم.

فضاسازی‌ها و توصیفاتت خیلی کم بودن و این باعث میشه خواننده نتونه به طور کامل فضای رولت رو توی ذهنش تصور کنه.
روند پیشروی سوژه‌ات هم تا حدودی سریع بود و بهتر بیشتر و توصیف و فضاسازی کنی. برای رسیدن به پایان رولت عجله نکن، با صبر و حوصله بنویس.

دیالوگ ها رو این طوری بنویس و پاراگراف ها رو هم با دوتا اینتر از هم جدا کن.

نقل قول:
اسنیپ در حالی که با شنلش اشکش رو پاک میکنه در اتاق رو باز میکنه و با صحنه عجیبی روبرو میشه!
دامبلدور روی روی اون وایساده بود!
دامبلدور:هی اسنیپ! اینجا چیکار میکردی؟
اسنیپ:هیچی!
اسنیپ سعی میکنه سریع از کنار دامبلدور بگذره و بره.


اسنیپ در حالی که با شنلش اشکش رو پاک میکنه در اتاق رو باز میکنه و با صحنه عجیبی روبرو میشه!
دامبلدور روی روی اون وایساده بود!
- هی اسنیپ! اینجا چیکار میکردی؟

اسنیپ گفت:
- هیچی!

اسنیپ سعی میکنه سریع از کنار دامبلدور بگذره و بره.


مطمئنم میتونی بهتر بنویسی؛ پس...

تایید نشد!


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۲/۱۳ ۱۸:۲۲:۲۷


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۱۷:۵۶ دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۶

الينور برنستونold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۷:۲۲ دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۳:۰۵ جمعه ۱۱ اسفند ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 3
آفلاین
ههمه چیز مثلِ یه رویا بود....یه رویا ی شیرین و باشکوه....همون رویایی که هرشب به امید دیدنش میخوابیدم...
حتی هفته ی پیش که دعوتنامه ی مدرسه اومد دم خونمون و با دستای خودم لمسش کردم،حتی وقتی برای خرید کردن به کوچه ی دیاگون رفتم و حتی الان که تو سالن منتظر ایستادم که اسممو صدا کنن که برم بالا و اون کلاه کهنه ی عجیب تشخیص بده تو کدوم گروهم.....بازم باورم نمیشه که تو بیداری اینا دارن برام اتفاق میوفتن و این همون رویای همیشگیم نیست...
_:لیلی اسمیت...
اسممو صدا زدن باورم نمیشه!!!جدی جدی دارم میرم که جادوگر بشم (:
یه دفعه استرس کل وجودمو گرفت...اروم اروم قدم برمیداشتم که دیرتر برسم...ولی بالاخره رسیدم،اون خانم پیر مهربونی که همه میگفتن اسمش پروفسور مک گوناگولِ،بهم یه لبخند زد و کلاه و گذاشت رو سرم...
چشمامو بسته بودم و به حرفایی که بچه ها ی دور و برم بهم گفته بودن فکر میکردم:فقط دعا کن که تو اسلایترین نیوفتی که بدترین اتفاقیِ که ممکنه برای مشنگ تو هاگواتز بیوفتِ،اسلایترین گروه اصیل زاده هاست،حتی فکر رفتن به اونجا رو هم نکن...
تو افکار خودم غرق بودم که یکدفعه کلاه شروع کرد به حرف زدن...


_:عجیبه....واقعا عجیبه....تابحال ندیده بودم که یک مشنگ انقدر ذهن قدرتمندی داشته باشه....خیلیم شجاع و با استعدادی...آینده ی خیلی روشن ولی سختی داری....تو رو کجا بزارم؟؟؟؟؟اره....درسته....اسلایترین برات بهترین گزینست!!!!


صدای همهمه ی بچه ها داشت کرم میکرد،میترسیدم چشمامو باز کنم،اخه چرا اسلایترین؟
ولی این رویایی بود که از بچگی داشتم،بخاطر یه سری حرف و حدیث از دستش نمیدم....
ی نفس عمیق کشیدم و چشمامو باز کردم....نگاهم افتاد به بچه هایی که با تعجب نگاهم میکردن و صدا هایی که میگفتن:یه مشنگ تو اسلایترین؟غیرممکنه!
اهمیتی به صدا ها ندادم و با اعتماد بنفس کامل از پله ها پایین اومدم...به سمت میز اسلایترین رفتم و روی صندلی نشستم که ی صدایی کنار گوشم گفت:به جهنم زندگیت خوش اومدی گند زاده....اینجا جای تو نیست.....



تصویر شماره ی5

درود بر تو فرزندم.

جالب نوشته بودی. فقط یک سری اشکالات کوچیک داری. اول از همه اینکه از چندتا علامت سوال و تعجب پشت سر هم استفاده نکن. مثلا اینجا:
نقل قول:
تو رو کجا بزارم؟؟؟؟؟اره....درسته....اسلایترین برات بهترین گزینست!!!!

به این شکل در واقع باید نوشته میشد:
تو رو کجا بذارم؟اره...درسته...اسلایترین برات بهترین گزینست!

و اما در مورد ظاهر دیالوگ ها، همه دیالوگ هات رو به این شکل بنویس:
نقل قول:
ی صدایی کنار گوشم گفت:به جهنم زندگیت خوش اومدی گند زاده....اینجا جای تو نیست.....

که در واقع میشه به شکل پایین:
یه صدایی کنار گوشم گفت:
- به جهنم زندگیت خوش اومدی گند زاده...اینجا جای تو نیست...


تایید شد!

مرحله بعد: کلاه گروهبندی


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۳۰ ۱۹:۴۳:۰۱

...Everybody I know seems to know me well
but they''re never gonna know
...I''m gonna move like hell😎🤘


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۲۲:۵۶ شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۶

گلرت گریندل والدold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۱۵ شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۰:۲۴ جمعه ۲۴ خرداد ۱۳۹۸
گروه:
کاربران عضو
پیام: 25
آفلاین


کوچه دیاگون شلوغ تر از همیشه بود هری خوشحال و قبراق از بانک جادویی گرینگوتز بیرون آمده بود و با دوست جدیدش هاگرید به طرف پاتیل درزدار رفتند هری از فضای کوچه و لباس های عجیب مردم لذت می برد با خود فکر کرد جادوگر بودن بهترین موهبتی است که نصیبش شده اما ناگهان سرمای گزنده ایی حس میکرد که تا جمجمه سرش مور مور شد هاگرید گفت: لعنت بر شیطون مکثی کرد سرمای غیر طبیعی بیشتر و بیشتر میشد هری حس کرد محیط اطرافش به تدریج کم رنگ می شود و سیاهی جای آن را می گیرد مردم اطرفشان ناپدید شده بودن هاگرید هری را بلند کرد و تلاس کرد او را زیر پالتوی بلندش مخفی کند آهسته گفت: همونجا بمون هری همراهم بیا سر و صدا هم نکن هری نمیدانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است اما جرئت نداشت چیزی بگوید هری هنگامی از زیر شنل بیرون آمد که به پاتیل درزدار رسیدند هاگرید گفت: هزار بار لعنت بر شیطون این وزارت سحر و جادو یه چیزیش میشه ها همین طوری دیوونه سازا رو وا می کنن وسط مردم مثلا میخوان از مردم محافظت کنن دامبلدور همیشه میگه نباس به اینذموجودات اعتماد کرد ولی کو گوش شنوا هری پرسید دیوانه ساز چیه هاگرید؟ چهره هاگرید درهم رفت و گفت اونا نگهبانای آزکابانن زندان جادوگرا موجودات پلید و کثیفین پاتوقشون کثیف ترین مکانهاس اونا از شادی آدما تغذیه می کنن وقتی باهاشون روبرو میشی انگار هیچ وقت دیگه شادی رو حس نمی کنی هری پرسید چرا این موجودات وحشتناک نگهبانای آزکابانن؟ هاگرید گفت چون اونایی که تو آزکابانن واقعا کارهای بدی میکنن تازه اگه جنایتشون خیلی بزرگ باشه یه بوسه دیوونه ساز نصیبشون میشه هری پرسید بوسه؟ منظورت دقیقا از بوسه چیه؟ هاگرید گفت روح طرفو میکشن بیرون بعدش اون شخص زنده اس ولی فقط زنده اس عین مرده متحرک روحی نداره که بخواد باهاش زندگی کنه ای وای هری چرا دارم اینا رو به تو میگم؟ دیگه کافیه تا همینجاشم زیادی گفتم بیا بریم هری نمی خوام امشب کابوس ببینی هری و هاگرید به سمت اتاقشان رفتن هری از پرسش خود پشیمان شده بودتصویر

درود فرزندم.

بد نبود. اگرچه بهتر بود توصیفات بیشتری انجام میدادی. به هرحال خواننده باید خودشو جای شخصیت ها قرار بده.
اما سوژه ات جدید بود و این یه نکته‌ی مثبت محسوب میشه. اما روند پیشروی سوژه سریع بود، هر صحنه آروم آروم باید توصیف شه. انگار تو برای به پایان رسوندن رولت عجله داشتی.

به علامت گذاری ها هم خیلی دقت کن؛ علامت ها به ما میگن کجا مکث کنیم و کجا ادامه بدیم.

ظاهر رول هم خیلی مهمه. اینتر بین پاراگراف ها رو حتما رعایت کن. این جوری خواننده زود از رولت خسته میشه و تا تهش نمیخونه. هر پاراگراف باید جدا بشه و دیالوگ ها هم همین طور. این طوری:

نقل قول:
هری حس کرد محیط اطرافش به تدریج کم رنگ می شود و سیاهی جای آن را می گیرد مردم اطرفشان ناپدید شده بودن هاگرید هری را بلند کرد و تلاس کرد او را زیر پالتوی بلندش مخفی کند آهسته گفت: همونجا بمون هری همراهم بیا سر و صدا هم نکن هری نمیدانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است اما جرئت نداشت چیزی بگوید


هری حس کرد محیط اطرافش به تدریج کم رنگ می شود و سیاهی جای آن را می گیرد. مردم اطرفشان ناپدید شده بودن؛ هاگرید هری را بلند کرد و تلاس کرد او را زیر پالتوی بلندش مخفی کند. آهسته گفت:
- همونجا بمون هری. همراهم بیا سر و صدا هم نکن.

هری نمیدانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما جرئت نداشت چیزی بگوید.


با همه این ها؛ امیدوارم این اشکالات در فضای ایفای نقش حل بشن.

تایید شد!

مرحله بعدی: گروهبندی


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۹ ۱۶:۱۰:۰۸

قدم قدم تا روشنایی، از شمعی در تاریکی تا نوری پرابهت و فراگیر !
میجنگیم تا آخرین نفس !!
میجنگیم برای پیروزی !!!
برای عـشـــق !!!!
برای گـریـفـیندور !!!!!


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۱۸:۲۷ یکشنبه ۲۲ بهمن ۱۳۹۶

billie


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۲۵ جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۴:۴۸ سه شنبه ۷ فروردین ۱۳۹۷
گروه:
کاربران عضو
پیام: 3
آفلاین
_بیلی استایلینسون

باشنیدن اسمش به زمان حال برگشت و نگاهی به دوربرش انداخت، سالن بزرگی که جادواموزان بزرگتر دور میزای طولانی نشسته بودن و فقط خودش و چهارپنج نفر دیگه مونده بودن تا گروه‌‌بندی بشن، باید روی صندلیه کوچک کوبی‌ای که جلوی میز اساتید بود مینشستند و کلاهی رو روی سرشون میذاشتن، این کاری بود که بچه‌های قبل از اون انجام داده بودن؛

همزمان با دستی که کمرش رو لمس کرد و به جلو هدایتش کرد، صدای پسری رو شنید که گفت:"برو پسر! برو منتظر چی هستی؟"

قدمی لرزان به جلو برداشت و سعی کرد خونسردیشو به دست بیاره، روی صندلی نشست و کلاهو روی سرش گذاشت اما اصلا تمرکز نداشت؛

به خانواه‌ی ماگل وپرجمعیتش فکر میکرد، اگه خودشو به حساب میورد با پنج برادر و پدربزرگ مادربزرگش ده نفر بودند، کاری که نه نفر دیگه انجام نمیدادن. گناه بیلی دختر بودن بود،که با توجه به عشق زیاد پدر مادرش به پسر، اصلا گناه کمی نبود، گناهی که مجازاتش پوشیدن لباسای کهنه برادراش و بی توجهی و کار زیاد بود. با اون موهای همیشه کوتاه و لباسای مندرس پسرونه و اسم مشترک، تعجبی نداشت که همه فکر کنن پسره، اوایل سعی میکرد بقیه رو از اشتباه دربیاره و ثابت کنه که دختره، اما بعد یه مدت دیگه تمایلی به این کار نداشت، اما الان میترسید، از زمانی که بقیه بفهمن دختره و فکر کنن از قصد گولشون زده، از روزی که معلوم نبود چه برخوردی ببینه،

توی همین فکرا بود که صدایی نجواگونه شنید:"اگه روزی قدرتش رو پیداکنی، چطوری ازشون انتقام میگیری دخترجون؟"

نفس کشیدن رو از یاد بردو عرق سردی روی پیشونیش نشست، انتقام از کی؟ چی؟ چرا؟ اون کی بود که جنسیت واقعیشو میدونست؟ نفس عمیقی کشید و سعی کرد افکارشو جمع و جور کنه، یاد کلاه افتاد هنوز روی سرش بود،
با خودش فکر کرد، اگه روزی قدرتشو داشته باشه، چه انتقامی از خانوادش میگیره؟ انتقام کارای سخت و بی توجهی و ته‌مونده غذاهایی که غذای اون میشد و... یاد برادرش تام افتاد که برخلاف بقیه همیشه هواشو داشت و مخفیانه تو اتاقک کوچیک زیرشیروونیش شیرینی‌های خوشمزه میذاشت،

نه!
با اینکه خیلی اذیت شده بود، اما اونا خانوادش بودن، حتی بخاطر تام هم که شده اسیبی به اون خانواده نمیرسوند،

تصمیمش رو گرفته بود، لب باز کرد اما قبل از اینکه کلمه‌ای به زبون بیاره دوباره صدای کلاهو شنید که فریاد زد:

"گریفیندور!"



"من سعی کردم اما نشد که به عکس خودش پیوند کنم، درهرحال این مال تصویر پنجم، جادواموزی روی صندلی و کلاه‌گروهبندی به سر هستش😊"

درود بر تو فرزندم.

جالب نوشته بودی و احساسات رو خوب منتقل کرده بودی.
فقط یکی دو مورد ظاهری پستت رو بهت میگم:

نقل قول:

همزمان با دستی که کمرش رو لمس کرد و به جلو هدایتش کرد، صدای پسری رو شنید که گفت:"
برو پسر! برو منتظر چی هستی؟"


بهتره که دیالوگ هارو به این شکل بنویسیم:

همزمان با دستی که کمرش رو لمس کرد و به جلو هدایتش کرد، صدای پسری رو شنید که گفت:
- برو پسر! برو منتظر چی هستی؟


و همچنین اینجا:
نقل قول:
تصمیمش رو گرفته بود، لب باز کرد اما قبل از اینکه کلمه‌ای به زبون بیاره دوباره صدای کلاهو شنید که فریاد زد:

"گریفیندور!"

بهترین کار اینه که بین دیالوگ و شخص گوینده‌ش فاصله نندازیم. پس اینجا به این شکل نوشته میشه:

تصمیمش رو گرفته بود، لب باز کرد اما قبل از اینکه کلمه‌ای به زبون بیاره دوباره صدای کلاهو شنید که فریاد زد:
- گریفیندور!


تایید شد!

مرحله بعد: کلاه گروهبندی


ویرایش شده توسط billie در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۸:۳۸:۲۶
ویرایش شده توسط billie در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۸:۴۰:۰۱
ویرایش شده توسط billie در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۸:۴۱:۱۷
ویرایش شده توسط billie در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۸:۴۲:۵۵
ویرایش شده توسط billie در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۸:۴۶:۰۱
ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۲۲ ۱۹:۱۸:۱۴


هری در کوچه ی دیاگون
پیام زده شده در: ۲:۳۶ چهارشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۶

روبيوس هاگريدold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱:۵۵ دوشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۲:۲۶ پنجشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۷
گروه:
کاربران عضو
پیام: 4
آفلاین
بعد از اینکه هاگرید با چوب دست خودش به اجر های کهنه ی روی دیوار تلنگری زد اجر ها شروع کردند به لغزیدن و خودشون رو کنار کشیدن به همراه صدای خیلی قشنگ تلق و تلوقی که مثل یه سنفونی بود در همین حین یه دنیای عجیب پیش روی هری باز شد یه کوچه ی خیلی با حال همه چیز اونجا غیر عادی بود هیچ چیز مثل دنیایی که هری قبلا توی اون بود نبود هری افرادی رو میدید که کلاه های بزرگ و شیپوری شکل سرشون گذاشته بودند و شنل های رنگی تنشون کرده بودند دقیقا مثل جادوگرای تو فیلم ها و کارتون ها یی که دیده بود داشت از ذوق میترکید به یه طرف نگاه کرد دید داره یه چوب خود به خود اره میشه و در همون حین یه تیکه دیگه چوب توسط چکشی که تو هوا شناور بود به اون تیکه چوب قبلی کوبیده میشه هنوز نیمه کاره بود وسیله اش ولی از روی شکل و شمایل کلیش میشد فهمید که اون ها قراره یه گهواره ی زیبا برای یه بچه ی خوش شانس بشن و دقیق تر که نگاه کرد دید کل مغازه به همین شکله فقط یه نفر که مثل نجارا یmodules/newbb/viewtopic.php?post_id=312560ه مداد گذاشته بود پشت گوشش یه تیکه کاغذ پوستی دستش گرفته بود و دائما یه تیکه چوب کوچیک و باریک که دستش بود رو تکون میداد و به سمت ابزار نجاری شناور نشونه میگرفت و سپس به سمت قطعات چوب میبرد.همینطور که داشت نگاه میکرد حواسش به یه گلفروشی افتاد که گیاه های مختلف رو پرورش میداد ولی گل و گیاه هاش زمین تا اسمون با گل و گیاه هاییی که تا اون روز هری دیده بود فرق میکرد یه سری از اونا جیغ میکشیدند یکسری دیگه اگر چیزی نزدیکشون میشد اون رو گاز میگرفتند یه سری دیگه در حالی که دو تا برگشون رو که کنار هم بودند رو تکون میدادند تو هوا پرواز میکردند و معلق بودند هری همینطور که مات و مبهوت غرق در تماشای گیاه ها شده بود یه دفعه احساس غلغلکی در پشت گردنش کرد دستش رو برد پشت گردنش و به ارومی چیزی که داشت از گردنش بالا میرفت رو گرفت و اورد جلوی چشاش تا خوب ببیندش دید یه شاخه ی خیلی نازکه که داشت از گردنش بالا میرفت در همون لحظه هاگرید بهش گفت میدونی این چیه ؟این یه شاخه ی(( عشقونکه ))اونا عاشق پسر های مهربون و دلپاکند بعد هاگرید اون رو از هری گرفت و برد داد به صاحب مغازه ی گل و گیاه بعدش به هری گفت که باید بری یه چوب دستی برای خودت بخری هری گفت چوب دستی ؟هاگرید:اره شبیه همونی که من دارم و با هاش پسر خاله ات رو یه دم براش کاشتم .بعدش هر دوتا خندیدند و هری از هاگرید جدا شد و به سمت مغازه ای رفت که بالای سردر منحنی شکلش نوشته بود چوبدستی فروشی اولیوندر وقتی رفت داخل مغازه قبل از اینکه حرف بزنه اولیوندر گفت من در این فکر بودم که شما رو دیگه باید ببینم اقای پاتر و چند تا چوب دستی به هری داد که چوب دستی با مغز پر ققنوس، هری رو انتخاب کرد و اولیوندر به هری گفت که خیلی عجیبه چون دقیقا دقولوی همین چوب دست در دست ولدمورت هست سپس هری از اونجا بیرون اومد و رفت پیش هاگرید و هاگرید رو دید که یه جغد سفید با رگه های خاکستری براش خریده و هاگرید بهش گفت که این جغد کادوی تولدته هری همینطور که هری داشت حرکت میکرد ناگهان چشمش به یه مرد بلند قامت افتاد که یه ردای خاکستری بلند تنش کرده بود و مردم به اون احترام زیادی میذاشتند از هاگرید پرسید اون کیه؟ هاگرید گفت اون از نوادگان گندالف خاکستریه که چندصد سال پیش انسان ها و الف ها و دورف ها رو از دست گوبلین ها و ارگ ها نجات داده و با یکی از بزرگترین جادوگر ها به اسم سارومان جنگیده بود و هنوز هم از این خاندان بین جادوگران به نیکی یاد میشه و از ارج و منزلت زیادی برخوردارند سپس هری به درختی نگاهش افتاد که در حال اشک ریختن بود از هاگرید در مورد اون سوال پرسید و هاگرید گفت اسم این درخت چنار زار زنه و قبل از اینکه صاحب قلعه ی بغل اون چنار که اون چنار رو کاشته بود توسط ولدمورت کشته بشه، اون چنار به چنار خندان مشهور بود ولی از وقتی که صاحب اون قلعه به فجیع ترین شکل کشته شد و بدن بیجانش به مدت 3 هفته به اون درخت اویزون شد به درخت زار زن تبدیل شد و برای صاحب خودش دائما گریه میکنه و ارامش نمیگیره و میگه تا زمانی که مرگ ولدمورت رو نبینه اروم نمیشه هری خیلی تشنش شده بود
در همین حین نگاهش به یه حوض بزرگ در وسط چهار راه افتاد که مثل یه میدون شده بود ولی کسی با جاروی پرنده دورش نمیچرخید بلکه همه با چراغ راهنمای جادویی حق تقدم خودشون رو متوجه میشدند و اون حوض فقط برای سیراب کردن رهگذر ها بود نزدیکتر که شد توجهش به فواره ی بسیار خوشگل یه فرشته ی نیمه عریان که در وسط حوض قرار داشت جلب شد دستش رو برد زیر اب داخل حوض تا اب بخوره ولی قبل از اینکه دستش به زیر اب بخواد بره صدایی بسیار دلفریب رو شنید که بهش گفت نمیخواد با کف دستت اب بخوری من جام مرمرین دارم بیا تا سرش رو بالا اورد دید اون فواره ی فرشته گون دلفریب و جذاب به سمتش خم شده و جامی پر از اب رو به اون میده جام رو از مجسمه گرفت و نوشید و سپس به فرشته پس داد ،در راه توجهش به ساعتی جلب شد که شبیه به یه ادم غول پیکر بود که زمانی که ساعت کامل میشد به جای اینکه تاندولی به صدا در بیاد اون ادم غول پیکر طلایی به طبل از جنس طلایی که دستش بود ضربه میزد و صدای بلندی ایجاد میشد،خلاصه بعدش پاتر و هاگرید به سمت گرینگوت رفتند و سپس به سمت کینگزکراسhttp://www.jadoogaran.org/uploads/images/img5367c58367363.jpg

درود فرزندم.

با این که خود سوژه ات نقطه‌ی خاص و اوجی نداشت اما داستان رو خوب پیش برده بودی. عجله نکرده بودی و فضاسازیات خوب بودن.

چرا انقدر پشت هم؟ کلا از اینتر استفاده نکردی، اما ظاهر رول یکی از نکات خیلی مهم نوشتنه. درواقع ما اینتر میزنیم که دیالوگ ها رو جدا کنیم، پاراگراف بندی کنیم و کاری کنیم خواننده ترغیب به خوندن رولمون بشه.
علامت گذاری هم خیلی مهمه، چون به خواننده میگه که کجا مکث کنه و...
یه دور از روی رولت بخون تا اشکالات تایپیت رفع بشن و کلمات دو بخشی رو هم با اسپیس جدا کن.

دیالوگ ها رو این جوری بنویس و با دوتا اینتر از توصیفاتت جدا کن:
نقل قول:
در همون لحظه هاگرید بهش گفت میدونی این چیه ؟این یه شاخه ی(( عشقونکه ))اونا عاشق پسر های مهربون و دلپاکند بعد هاگرید اون رو از هری گرفت و برد داد به صاحب مغازه ی گل و گیاه


در همون لحظه هاگرید بهش گفت:
- میدونی این چیه ؟این یه شاخه ی(( عشقونکه )). اونا عاشق پسر های مهربون و دل پاکند.

بعد هاگرید اون رو از هری گرفت و برد داد به صاحب مغازه ی گل و گیاه.


فعل رو آخر جمله میاریم.

با همه‌ی اینها، میدونم که اشکالاتت توی فضای ایفا حل میشن...

تایید شد!

مرحله بعدی: گروهبندی


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۹ ۵:۱۰:۱۷


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۲۳:۴۰ یکشنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۶

هرميون گرنجرold


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۲:۲۰ شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۰:۱۹ چهارشنبه ۲۱ شهریور ۱۳۹۷
از خلاف آمد عادت بطلب کام
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 109
آفلاین
پاسخ به پست کلاه گروهبندی!

پیشاپیش شرمنده از تخیلات طویلم!!


وزشی از هوای خنک شب موهای بنفش کمرنگ اش را نوازش کرد‌.

باخودش فکرکرد:

«بعد از چندهفته حبس،آزادی تو هوای شبونه بهترین چیزه!»

با یادآوری چیزی اخم به روی پیشانی اش نشست.

کل این ماجرا و احتیاط به نظرش احمقانه می آمد.

او عجیب بود. قبول داشت.ولی اتفاقات اخیر عجیب تر بود؛و ناگهانی!

همین حالا هم دلش برای اشعه طلایی خورشیدصبحگاهی و هوای پاک کوهستان پیرنه لک زده بود.

«به کتابا فکرکن،تعریف اون قلعه رو خیلی شنیدی»

با یادآوری چیزی اخم بر روی پیشانی اش نشست.

«اما تمام چیزی که نصیبم شد کاراگاه های محتاط و حبس بود!...حتی امروز...»


به دنبال شخص نامتعارفی به اطراف چشم چرخاند.


«شاید زود زدم بیرون...»

اما نه!
در این چندروز که با دامبلدور درارتباط بود صدای ترق ظاهرشدن جادویی آشناترین صدا برای گوش هایش بود!

«خب به لطف اونه که فوضول باشی های وزارتخونه دستشون بهم نرسیده یا از اونا هم بدتر...اون دیوونه ها»

به سمت صدا چرخید.

غریبه:
سلام!مودی گفت لجباز نق نقویی هستی!
ازونجایی که خودشم همینطوره منو فرستاد!


دختر جوان بلندقد با موهای آلبالویی و صورت قلبی شکل لبخند پهنی به لب داشت.


+اوه سلام!...بهم نگو که حق نداشتم به خاطر اینکه نذاشتن مثل بقیه الان سوار قطار باشم عصبانی باشم!
لیلین هستم،خوشحالم که اینجایی.

دختر به دلش نشسته بود!

-تانکس،منم خوشحالم،
نگران نباش،از خیلی چیزا خلاص شدی!

+مثلا از دوستای جدید؟

-بیشترازهمه از کنجکاوای جدید!...

و اضافه کرد

و مهمه که قبل از فهمیدن وزارتخونه و بقیه به هاگوارتز برسی.پیش دامبلدور جات امنه.بعدش موقعیتت رو شرح میده.

+اوهوم،و چی از قطار کینگزکراس امن تر بوده؟

تانکس با لبخند پت و پهن:

من!مخصوصا که نمیدونی چطوری خودتو لو ندی!


به موهای لیلین که حالا به رنگ آدامسی درامده بود اشاره کرد.

-دارم روش کار میکنم.

گونه هایش سرخ شد
.
-میتونم کمکت کنم.

+جدی؟توام یه دگرگون نمایی؟!

پاسخش را با تغییر موهای تانکس به سرمه ای گرفت.


-حرف زدن بسه،تا حالا غیب و ظاهر شدی؟

+اره و ازش متنفرم!

-پس بازومو سفت بچسب!

یک لحظه دستش را بر بازوی استخوانی تانکس گذاشت و لحظه ای بعد از حس چپیده شدن در لوله ای تنگ بازهم هوای خنک شب به صورتش خورد.
اما این دفعه با رایحه امواج!


-اوه!


از هرچیزی که خوانده و تصور کرده بود باشکوه تر بود.برج و باروهای قلعه سیاه در زمینه اسمانی پرستاره برایش اغوش باز کرده بود.


تانکس:
سلام تیمز!
رو به لیلین:ازین به بعد رو با این استاد برو،کمک خواستی جغدت میتونه پیدام کنه.

+ممنون بخاطر همه چی!


تانکس با چشمکی ازاو دور شد و دوباره صدای ترق!.

تیمز مرد نیمه مسن با موهای جوگندمی و نگاهی کنجکاو و سرد بود.به یک«دنبالم بیا»اکتفا کرد و به سمت کالسکه ای راه افتاد...

بعداز تمام زیبایی و اسرارآمیزی های راه به در مرمری سرسرا رسید.دنبال تیمز به سالن مملو از جمعیت و چشم های پرسان واردشد.

سقف جادویی مسحورش کرد ولی حواسش را به اندازه کافی پرت نمیکرد.

باخودش گفت:
«کنترلش کن!»

ولی موهایش هم مثل خودش هیجان زده بودند!
با تاسف متوجه شد که به ارغوانی متمایل شدند!

حواسش را به جلو داد.
چندنفر از سال اولی ها باقی مانده بودند و بعد...
مدیر بلندشد.
البوس دامبلدور با ردای ستاره نشان و ریش نقره ای اش به سمت جمعیت اغوش باز کرد:

-فرزندان هاگوارتز،
خیلی خوشحال کننده ست که باز هم شمارو در این سرسرا برای آغاز سال جدیدتون میبینم.قبل از شروع جشن باید بگم،
امسال پذیرای انتقالی ای با شرایط خاص از مدرسه جادوگری بوباتون هستیم،خانم دورمر درصورتی که مهارت های خودشون رو ثابت کنند،هم ترمی دائمی شما در سال چهارم خواهند بود.امیدوارم به خوبی ایشون رو بین خودتون بپذیرید.


زمزمه ها درسرسرا مثل کندویی پر از زنبور متعجب اوج گرفت..
انتقالی؟!..چطور..

باخواندن اسمش باردیگر سکوت برگشت.

:لیلیَن دورمر

در چشم برهم زدنی کلاه روی سرش بود.
و صدایی در سرش:

اوممم...خب...چیزای زیادی اینجا داریم،زیادتراز کافی!...
ولی هنوزعطش دانش داری و روحت راضی نشده...عجب...و یچیز مبهم اینجا هس!‌اوه...


صداساکت شد!
چنددقیقه گذشت.
لیلین تقریبا نگران شد!
ولی دوباره:

-بااین وجود تورو کجا بذارم؟

فرقی نمیکرد!
واقعافرقی نمیکرد؟
خب دوست نداشت به زمزمه هاشدت بدهد.

«اسلیترین نه»

صدامتعجب نبود:

نه؟مطمئنی؟
انتخابت سخته.

دیگرمطمئن بودکه موهایش شرابی شده اند!

«میتونم تو هرگروهی خوب باشم»

-البته،وکدوم گروه میتونه برای تو خوب باشه؟


زمزمه هارا می شنید.
متاخرکلاه!
بعداز لحظاتی صدانسبتاعصبانی بود:
ریونکلاو!

«هوف»

به سمت میز باتشویق کننده های آبی پوش رفت.

باخودش فکرکرد:

«حداقل ازبلاتکلیفی دراومدم»

که صدایی ازپشت سرش شنید!


-تو همونی که بش تو هاگزمید حمله شد؟!


«حمله!اگه اسم فریاد وهم آلود مردک دیوونه و اتفاقای بعدشو بشه گذاشت حمله»

صدایش هنوز هم درگوشش بود:

هنگامی که ماه به رنگ دریا در آمد...
سرنوشت نشان و قدرتش را بر دختری گذارد
که باطنش چون ظاهرش متغیر
و برهمه پوشیده است...
و در نهایت،قدرت بین روشنایی و تاریکی را
تقسیم می کند!...

نمیخواست درباره اش فکرکند،این واقعه در یک هفته زندگی عادی اش را به کل زیر و رو کرده بود.

رو ب پسرک کک مکی گفت:

-متاسفانه!

کلاه گروهبندی

درود فرزندم.

سوژه‌ت تازه بود. این خیلی خوبه. این که با استفاده از تخیلاتت نوشتی اصلا بد نیست. توی رولت جای توصیفات خیلی خالی بود، درواقع ما باید صحنه رو توصیف کنیم تا خواننده بتونه خودشو جای شخصیت ها قرار بده.

دیالوگ ها رو این جوری بنویس:
نقل قول:
باخودش گفت:
«کنترلش کن!»

ولی موهایش هم مثل خودش هیجان زده بودند!


باخودش گفت:
- کنترلش کن!

ولی موهایش هم مثل خودش هیجان زده بودند!


با همه این ها، میدونم کهتوی فضای ایفا اشکالاتت رفع میشن...

تایید شد!

مرحله بعدی: گروهبندی


ویرایش شده توسط niloojavadi99 در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۶ ۲:۵۸:۵۰
ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۷ ۱۱:۰۱:۲۹

lost between reality and dreams


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۱۰:۰۶ پنجشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۶

hermionrian


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۳۱ شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۵:۲۸ شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 4
آفلاین
جینی ویزلی ارام و ساکت بر روی صندلی ، پشت میزهای کتابخانه نشسته بود . در دست های استخوانی اش کتابی داشت که عنوانش چنین بود:
نکاتی که حتما در امتحانات خواهد امد .
سرش از یک لحاظ گرم کتاب و بود و از یک طرف دیگر سخت در رویا شیرین در کنار هری بودن را تصور میکرد.
-اوو.. دوشیزه ویزلی جوان رو ببین ... داری چیکار میکنی .

جینی سرش رو برگرداند و با کسی روبه رو شد که نه تنها هری بلکه خانواده اش هم اوز او متنفر بودند.
جینی درحالی که کتاب را میبست با عصبانیت گفت :

-فکر نمی کنم به تو ربطی داشته باشه مالفوی .

- اووو بله ... جینی داستان شیدایی تو و اون پاتر اشغال همه جا پخشه البته هیچ انتظاری هم نمی شد داشت معمولا دوتا بی اصل و نسب به هم میرسن . مگه نه ؟

- خفه شو مالفوی . خودتم خوب می دونی که هری شبا تو خوابگاهشه . تو فقط داری گناه خودت و پار کینسون رو گردن منو هری می اندازی .

- اووو ... جدی؟ تو چه مدرکی درباره منو پارکینسون داری که اینجوری درباره ی منو پارکینسون صحبت میکنی ویزلی !

- همون طوری که تو داری درباره ی منو هری میگی .

- ویزلی مثل اینکه خیلی دلت میخواد تا تبدیل به گرازت کنم .. هان ؟

مالفوی چوب دستی اش را بالا برد اما قبل از اینکه عکس العملی نشان دهد . جینی اونو طلسم کرد .

مالفوی روی زمین افتاد . از بینی اش به شدت خون میریخت . مو های جینی به خاطر عصبانیتش به طرز عجیبی سرخ تر از قبل خودنمایی میکرد . مسیول کتابخانه جلو اومد .

- اوه مالفوی چی شد ؟ خانم ویزلی اینجا کتابخونه ست همه اینجا به ارامش احتیاج دارن ... شما حق ندارین کسیو اینجا طلسم کنین.

-خودم اینو میدونم . اما اقای مالفوی داشت گنده تر از دهنش صحبت میکرد ... انگار کسی نمیدونه اونو پارکینسون ..

- بسه خانم ویزلی ... اینجا یه محل فرهنگیه ... اگه بخاین اینجوری صحبت کنین لطفا از کتابخونه بیرین بیرون تا تحریمتون نکردم . نانسی تو برو خانم پامفری رو خبر کن .

جینی با عصبانیت کتابش را برداشت و از کتابخانه بیرون رفت . به خودش افتخار می کرد که چنین کاری انجام داده است . حتما اگر هری و برادرهایش متوجه می شدند به او افتخار می کردند .

البته همه به جز پرسی.

درود دوباره فرزندم.

بهتر شد، اگرچه هنوزم کمبود توصیفات توی رولت حس میشه اما بهتر از رول قبلیت بود. اینجا تا حدودی میشد صحنه‌ها رو تصور کرد. روند سوژه هم یه کمی آروم تر شده بود ولی میتونستم آرومتر از این هم بنویسی.

بخاین نه... بخواین.

با این امید که اشکالاتت توی فضای ایفا حل بشن...

تایید شد!

مرحله بعدی: گروهبندی


ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۲ ۲۰:۲۲:۰۷
ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۱۲ ۲۰:۲۳:۰۳


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۱۵:۴۸ دوشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۶

hermionrian


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۳۱ شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۵:۲۸ شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 4
آفلاین
جینی ویزلی ارام و ساکت بر روی صندلی ، پشت میزهای کتابخانه نشسته بود . در دست های استخوانی اش کتابی داشت که عنوانش چنین بود:
نکاتی که حتما در امتحانات خواهد امد .
سرش از یک لحاظ گرم کتاب و بود و از یک طرف دیگر سخت در رویا شیرین در کنار هری بودن را تصور میکرد.
-اوو.. دوشیزه ویزلی جوان رو ببین ... داری چیکار میکنی .
جینی سرش رو برگرداند و با کسی روبه رو شد که نه تنها هری بلکه خانواده اش هم اوز او متنفر بودند.
جینی درحالی که کتاب را میبست با عصبانیت گفت :
-فکر نمی کنم به تو ربطی داشته باشه مالفوی .
- اووو بله ... جینی داستان شیدایی تو و اون پاتر اشغال همه جا پخشه البته هیچ انتظاری هم نمی شد داشت معمولا دوتا بی اصل و نسب به هم میرسن . مگه نه ؟
- خفه شو مالفوی .
- نه اخه چرا خفه شم هان ؟ مگه دروغ میگم همه میدنن تو و پاتر شبا تو ایوون مدرسه ... ای ای
مالفوی روی زمین افتاد . از بینی اش به شدت خون میریخت . مسیول کتابخانه جلو اومد .
- اوه مالفوی چی شد ؟ خانم ویزلی اینجا کتابخونه ست همه اینجا به ارامش احتیاج دارن و...
-خودم اینو میدونم . اما اقای مالفوی داشت گنده تر از دهنش صحبت میکرد ... انگار کسی نمیدونه اونو پارکینسون ..
- بسه خانم ویزلی مین الا از کتابخونه بیرین بیرون . تحریمتون نکردم . نانسی تو برو خانم پامفری رو خبر کن .
جینی با عصبانیت کتابش را برداشت و از کتابخانه بیرون رفت . همه ان روز جینی را دیدند که به ارامی اشک می ریخت.

درود فرزندم.

روند سوژه‌ات خیلی سریع بود. همه چیز طی سه چهارتا دیالوگ رخ داد. مخصوصا صحنه افتادن مالفوی روی زمین... اصلا معلوم نشد جینی کتکش زد یا مثلا طلسمش کرد. هر رولی نیاز به توصیفات و فضاسازی داره تا ما بتونیم خودمونو جای شخصیت های رول بذاریم و تصور کنیم چه اتفاقی داره می‌افته.

بعد از نوشتن رول یه دور از روش بخون تا اشکالای تاپیت رفع بشن.
دیالوگ‌ها رو هم با دوتا اینتر از توصیفاتت جدا کن.
نقل قول:
-خودم اینو میدونم . اما اقای مالفوی داشت گنده تر از دهنش صحبت میکرد ... انگار کسی نمیدونه اونو پارکینسون ..
- بسه خانم ویزلی مین الا از کتابخونه بیرین بیرون . تحریمتون نکردم . نانسی تو برو خانم پامفری رو خبر کن .
جینی با عصبانیت کتابش را برداشت و از کتابخانه بیرون رفت . همه ان روز جینی را دیدند که به ارامی اشک می ریخت.


-خودم اینو میدونم . اما اقای مالفوی داشت گنده تر از دهنش صحبت میکرد ... انگار کسی نمیدونه اونو پارکینسون ..
- بسه خانم ویزلی همین الان از کتابخونه برین بیرون . تحریمتون نکردم . نانسی تو برو خانم پامفری رو خبر کن .

جینی با عصبانیت کتابش را برداشت و از کتابخانه بیرون رفت . همه ان روز جینی را دیدند که به ارامی اشک می ریخت.


با دقت تر بنویس و توی تموم کردن رول هم عجله نکن. اتفاقاتی که داره رخ میده رو توصیف کن و بذار خواننده اون ها رو تصور کن.

میدونم که میتونی خیلی بهتر بنویسی...
تایید نشد!



ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۹ ۱۸:۳۶:۱۴


پاسخ به: کارگاه نمایشنامه نویسی
پیام زده شده در: ۱:۳۳ یکشنبه ۸ بهمن ۱۳۹۶

melika_nox.18


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۲۶ جمعه ۶ بهمن ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۲۱:۴۷ شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۶
گروه:
کاربران عضو
پیام: 3
آفلاین
من ملیکا هستم ملیکا بلک و امشب تصمیم براین گرفتم که از خاطراتم از زمان ورودم به هاگوارتز تا به الان ک هویتم تغیر کرده براتون بنویسم . هفت سال پیش بود که منو بردار دوقلوم ماهان برای رفتن به هاگوارتز سرازپانمیشناختیم خانواده من از خانواده های اصیل بودنو همه نسل در نسل گریفیندوری های نام آوری بودند و مادرو پدرمون با امید اینکه ماهم مثل خودشون یک گریفیندوری موفق بشیم مارو با قطار راهی هاگوارتز کردند ،از قبل درباره هاگوارتز و شکوهش از دختر دایی هام شنیده بودم ولی تصور چندانی از درون هاگوارتز نداشتم تا اینکه به نزدیکی هاگوارتز رسیدیم قلعه قدیمی انگلیسی که بلندای اون بین ابرها و توده های شب گم شده بود وقتی که وارد قلعه شدیم از شدت حیرت و هیجان در پوست خودم نمیگنجیدم انگار که وارد یک داستان خیالی شده ام و وقتی ک ب دور بری هایم نگاه کردم دیدم این حس تنها در من نیست و این حس حیرت دربین اطرافیانم مشترکه و حتی ماهان ک پسری بدخلقی بود با هیجان به اطرافش و دیوار کوب ها تابلو های متحرک نگاه میکرد .همه مون پشت سر راهنمایی که سال بالایی ها به آن پرفسور کینگ میگفتند واز قطار تا اینجا راهنماییمون میکرد راه افتادیم و به طبقه بالا رفتیم و دربین راه گروه بندی هارو برامون توضیح میدا ولی چشمان میرغضب مانندشمانع این میشدکه تمام و کمال حرف هایش را بفهمم.. وقتی وارد سراسری شدیم همه همهمه ها به یک باره خاموش شد و تنها صدای پچ پچ به گوش میرسید و درانتها کلاه مندرسی که روی چهار پایه ای قرار داشت و قرار بود سرنوشتمون رو رقم بزنه معلوم بود از کنار میز های طویل میگذشتم و به سقفی که پر از ستاره بود نگاه کردم ولی حتی سقف زیبا هم از حال التهاب من کم نکرد،ازاسترس دستهام عرق کرده بودن و مدام با خودم حرف میزدم طوری که متوجه نشدم که دارنداسم هارو تک تک میخوانند ،برادر مغرورم گریفیندوری شده بود و وقت آن بود ک من گروهبندی بشم،اسمم را که خواندن مشت هایم را گره کردم و کلاه بزرگ رو روی سرم گذاشتم و ناگهان صدایی طنین انگیز گوشم شد که طپش قلبم و استرسم را افزایش داد _اممم توی سرت این میگزره که گریفیندوری بشی ولی خب عجیبه خصوصیاتت... جالبه برام مرموزی و حرفت حرفه و همیشه پای حرفات هسی و ب قولی مرد عملی ولی شجاع، قدرتی داری که خودت هم ازش بی خبری ،آره باید همین کارو بکنم تا شاید بتونی خود واقعیتو پیدا کنی ، و باصدای بلند اعلام کرد:اسلایترین......،ومن ماتومبهوت ازاین تصمیم گیری در اول فکر کردم که اشتباهی شنیدم ونگاهی ب برادر و دختر خاله هایم کردم که با خشم نگاهم میکردند برادرم با پوزخند و دخترخاله هایم با تعجب که انگار عضو گروه مرگ خواران شده بودم ،اینکه اسلایترینی شدن در خاندان ما یک امری ترسناک بود انگار که شخصی جزام گرفته باشد و به نوعی یک نوع خفت محسوب میشد و من گیج و پرت از دنیای اطراف با اندوهی وصف نشدنی غرق دراین افکارم بودم که چرا من باید توی اسلایترین باشم مگه چه چیزی درونم وجود داشت ک خودم بی خبر بودمو اینکه اا این قدرت باعثبه تاریکی بردنم میشد یانور امیدی بود برای خوبی ها؟
ب میز اسلایترین که در وسط سالن قرار داشت رفتم و کنج ترین جای ممکن رو انتخاب کردم و همینطور ک غرق در افکارم بودم و همه چیز را به اسلایترنی شدنم ربط میدادم صدایی منو از افکارم بیرون کشید
_سلام من ساموئل اورگلودم میتونم پیشتون بشینم؟
سرم را چرخواندم تا منبع صدا رو پیدا کنم و با پسری لاغر اندام با موهای عجیب به رنگ آبی و پوستی رنگ پریده مواجه شدم ، سعی کردم به خودم بیام و درجوابش گفتم:ام ..اره ..چرا که نه ...خب ، حتما
و ب این ترتیب اولین دوست اسلایترینی خودم آشنا شدم و اون برام از حرفایی ک کلاه گروهبندی بهش زده بود گفت و باز فکر منو برد سمت حرفایی ک کلاه به من زده بود

و از همون شب تصمیم براین گرفتم که قدرت درونم رو که باعث شده بود تافته جدا بافته ی بشم رو پیدا کنم و عامل اصلی این ماجرا جویی من کلاه گروهبندی بود که باعث شد هویت الانم را پیدا کنم ...#6

درود فرزندم.

بد نبود، با این که اول شخص نوشته بودی اما احساسات شخصیت اول یعنی ملیکا رو خوب انتقال داده بودی. گرچه باز هم جای توصیف بیشتر بود، بیشتر از هاگوارتز میگفتی، اما این کمبود زیاد حس نمیشه چون حس‌ها و احساسات ملیکا پوشش داده.

ظاهر رولت اما جای کار زیاد داره. هرپاراگراف که تموم شد دواینتر بزن و اونو از پاراگراف قبلی جدا کن. حواست به علامت گذاری ها هم باشه و البته اسپیسبین کلمات فراموش نشه.
دیالوگ ها رو این جوری بنویس و با دوتا اینتر از توصیفاتت جدا کن.
نقل قول:
ب میز اسلایترین که در وسط سالن قرار داشت رفتم و کنج ترین جای ممکن رو انتخاب کردم و همینطور ک غرق در افکارم بودم و همه چیز را به اسلایترنی شدنم ربط میدادم صدایی منو از افکارم بیرون کشید
_سلام من ساموئل اورگلودم میتونم پیشتون بشینم؟
سرم را چرخواندم تا منبع صدا رو پیدا کنم و با پسری لاغر اندام با موهای عجیب به رنگ آبی و پوستی رنگ پریده مواجه شدم ، سعی کردم به خودم بیام و درجوابش گفتم:ام ..اره ..چرا که نه ...خب ، حتما
و ب این ترتیب اولین دوست اسلایترینی خودم آشنا شدم و اون برام از حرفایی ک کلاه گروهبندی بهش زده بود گفت و باز فکر منو برد سمت حرفایی ک کلاه به من زده بود


الان بخوایم اینجا رو از نظر ظاهری اصلاح کنیم چه جوری میشه؟

به میز اسلایترین که در وسط سالن قرار داشت رفتم و کنج ترین جای ممکن رو انتخاب کردم. و همینطور ک غرق در افکارم بودم و همه چیز را به اسلایترنی شدنم، ربط میدادم؛ صدایی منو از افکارم بیرون کشید:
_سلام من ساموئل اورگلودم میتونم پیشتون بشینم؟

سرم را چرخواندم تا منبع صدا رو پیدا کنم، و با پسری لاغر اندام با موهای عجیب به رنگ آبی و پوستی رنگ پریده مواجه شدم؛ سعی کردم به خودم بیام و درجوابش گفتم:
- ام ..اره ..چرا که نه ...خب ، حتما.

و به این ترتیب اولین دوست اسلایترینی خودم آشنا شدم، و اون برام از حرفایی ک کلاه گروهبندی بهش زده بود گفت؛ و باز فکر منو برد سمت حرفایی ک کلاه به من زده بود.


"به" ها رو هم تلگرامی ننویس. ـه مهمه.

به نظرم میتونی خیلی بهتر بنویسی، اما توصیف های احساساتت خوب بود، امیدوارم اشکالاتت هم با ورود به فضای ایفا حل بشن...

تایید شد!

مرحله بعد: گروهبندی


ویرایش شده توسط melika_nox.18 در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۸ ۲:۲۱:۰۳
ویرایش شده توسط کلاه گروهبندی در تاریخ ۱۳۹۶/۱۱/۸ ۱۶:۰۴:۳۷







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.