خلاصه:
لردولدمورت به دارالمجانین رفته تا سراغ مرگ خوارانش رو بگیره... غافل از اینکه اونا مرخص شدن. مسئولین دارالمجانین با دیدن ظاهر عجیب ولدمورت تصمیم به درمانش می گیرن و بستریش می کنن.
لرد که تحت درمانه و داروها کم کم دارن روش اثر می کنن تصمیم به فرار می گیره.
پ.ن: ظاهرا لامبورگینی سفیدی دم در برای کمک به لرد دیده میشه.
_______________________
لرد به ماشین سفیدرنگ نگاه کرد. چطور جرئت کرده بود سفید باشه؟ لرد از هر چیز سفیدی متنفر بود. با تاسف سرشو از پنجره برگردوند. وقتی دوباره به بیرون نگاه کرد، دیگه ماشین نبود. پلک زد و یه قدم به شیشه نزدیک تر شد. ماشین دوباره اونجا بود. جلوتر رفت. ماشین دوباره نبود. لرد که از این وضعیت تعجب کرده بود و نمیدونست که تحت تاثیر دارو ها دچار توهم شده بازم به شیشه نزدیک تر شد. مانعی هم نداشت البته. از مزایا و فواید دماغ نداشتن این بود که یک ارباب حین توهم میتونست چند سانتی متر بیشتر از افراد عادی به شیشه ی پنجره نزدیک بشه!
- دچار توهم شدیم!
لرد شاید چوبدستی نداشت. ولی خب بالاخره هنوزم جادوگرِ خفنِ سیاهِ تاریخ بود. با هیجان به خاطر این کشف، اومد یه چرخ با شکوه و اقتدار بزنه و از پنجره دور بشه. اما متاسفانه داروها منجر به کاهش تعادل لرد سیاه شده بودن و در نتیجه لرد به شیشه برخورد کرد، شیشه شکست و لرد هم به سمت خیابون سقوط کرد.
- داریم پرواز میکنیم!
و چند لحظه بعد، چند شهروند از ارباب بی خبر که دم در یه مغازه تجمع کرده بودن، شاهد افتادن یه آدم سفید با لباس سیاه روی سرشون بودن. لرد از روی تپه ی انسانی له شده با خونسردی بلند شد. خاک رداشو تکوند و به اطرافش نگاه کرد و شروع به راه رفتن کرد.
- فرار کردیم!
حال لرد، اصلا خوب به نظر نمی رسید.
- تاکسی! تاکسی!
- بفرمایید جنـ... دماغتون کو؟
- یه راست بریم لیتل هنگلتون!
و راننده تاکسی، با ترس، یه راست به سمت لیتل هنگلتون راه افتاد.
مدتی بعد - خانه ی ریدل هامرگخوارا همه دور میز ناهار نشسته بودن. و با غصه با غذای توی بشقاب هاشون بازی میکردن. ماکتی از لرد درست کرده بودن و گذاشته بودن منتهیالیه میز، که توی اون داشت به هری پاتر آوادا میزد.
اوضاع در همین شرایط بود که زنگ در به صدا در اومد. رودولف به عنوان دربون به سمت آیفون رفت.
- کیه؟
- منزل ریدل؟
- بله بفرمایین.
- اربابتون هستم.
لرد برای ورود به خونه، زنگ درو زده بود. رودولف به سرعت به سمت در دوید و در رو روی لرد باز کرد تا وارد خونه بشه و وقتی وارد خونه شد، همه ی مرگخوارا جلوی پاش بلند شدن.
- چه عجیب. یه عکس متحرک از ما!
مرگخوارا:
لرد:
تصویر لرد:
طبیعتا بلا تنها کسی بود که جرئت کرد جلو بیاد.
- خوبین ارباب؟
- خوبیم! ولی حس میکنیم به سنی رسیدیم که باید کار کنیم! با سرمایه ی پدریمون، میخوایم مغازه باز کنیم!
- ولی ارباب. شما جادوگرید.
- ما چی هستیم؟
- جادوگر.
- نه نیستیم. ما فقط ارباب هستیم.
هیچکس نامه ی هاگوارتز دم دستش نبود که نشون لرد سیاه بده.
- یارانمون. جمع شید بریم مغازه مون میخوایم بفروشیمتون با شما امرار معاش کنیم.
- ولی ارباب شما...
- حرف نباشه.
لرد شاید فک میکرد جادوگر نیست. ولی هنوز هم ترسناک بود.
و فقط چند ساعت بعد، مرگخوارا با نظم و ترتیب، پشت ویترین مغازه ای نشسته بودن که لرد، با لبخند، پشت پیشخوانش ایستاده بود.