مرگخواران که یکی یکی آب دهانشان را با صدای بلند قورت می دادند، زیر چشمی به یکدیگر نگاه میکردند تا بلکه کسی راه حلی پیدا کند تا از این اوضاع خلاص شوند.

-ارباب ارباب میگم نجینی رو چک نکردینا. نجینی هم آیندش خیلی مهمه واسه ی همه ی ما!

مرگخواران که یکی یکی آب دهانشان را با صدای بلند قورت می دادند، زیر چشمی به یکدیگر نگاه میکردند تا بلکه کسی راه حلی پیدا کند تا از این اوضاع خلاص شوند.

-ارباب ارباب میگم نجینی رو چک نکردینا. نجینی هم آیندش خیلی مهمه واسه ی همه ی ما!

بعد با روحش جوری که کسی نبینه کله ی کچلشو خاروند.

-ارباب ارباب بیاین از این لحظه ی با عظمت یه سلفی بگیریم بذاریم ملت محفل ببینن که ما چقدر با اربابمون خوبیم و چقدر دوسشون داریم

- از اون انگشتا نشانمان دادی؟ کروشیو ! سلفی؟ اهم بذارین موهایمان را مرتب کنیم بعد

نقل قول:

کراب بسیار ناراحت بود. کراب بسیار غمگین بود. کراب بسیار پریشان حال و آزرده خاطر بود. کراب تمام صفاتی بود که می شد در لغت نامه ی دهخدا ذیل مدخل کلمه ی ناراحت پیدا کرد. چاقو و چنگال کراب شکسته بود. روبان کراب را از او گرفته بودند. آرایشش خراب شده بود. موهایش (؟) به هم ریخته بود. از همه بدتر این که به مهمانی چای عصرانه ی خانم ها در سالن اسلیترین نمی رسید. حتی اگر می رسید هم حاضر نبود با این سر و وضع آنجا ظاهر شود. نه وقتی روبان عزیزش را...

لرد باز بیکار مانده بود و از معدود مواقعی بود که می فهمید این حجم از قدرت و شکوه جادوییش تنها حاصل توطئه ی دشمنان خانه ی ریدل هاست. چرا که بر اثر این نفرین غم انگیز، او در بیست و چهار ساعت شبانه روز افکار هر تسترالی را که در اطرافش می دید، می توانست بشنود. یا ببیند. یا هرچیزی که نظر استاد محترم ذهن جویی، پروفسور مرحوم مغفور مرگخور محفول، سوروس اسنیپ است.

پروفسور مرحوم مغفور مرگخور محفول، سوروس اسنیپ است.

و شاید سایرین از روی چهره ی لرد متوجه نشوند، ولی پرنسس که تمام اعضای بدن پاپایش بود متوجه شد در تمام اعضای بدن پاپایش عروسی برپا شد.

- یاران ما. ما ایده ای داریم.
- ارباب من ایده تونو نمی دونما! باز نندازین...
- آواداکداورا. می گفتیم. ما ایده ای اربابانه داریم و برای عملی کردنش به چیزی احتیاج نداریم، چون ما ارباب هستیم. ولی شما بسیار مشتاق و بی صبر به نظر می رسید که این ایده رو اجرا کنید.

اشتیاق و بی صبری یاران ارباب از هشت جهت جغرافیایی قابل مشاهده بود!

شاید اصلاً نیازی نبود تابلو را از جایش بکنند. شاید می شد به شیوه ای دیگر مادر دامبلدور را از تابلوی کذایی اش بیرون کرد.
مثلاً با دعوت شدن به یک مهمانی چای عصرانه!

لینی دست به سینه مقابل بلاتریکس بال بال می زد.

- الان چه بهونه ای دارین؟ چرا من باید برم؟ همیشه می گین تو حشره ای تو برو؛ تو بال داری پرواز می کنی تو برو. چرا یه بارم یکی از شما ها، مثلا همین کراب نمیره؟

انگار موضوع قطر فراموش شده بود زیرا همه مرگخواران، محو تماشای جدال بین بلاتریکس و لینی بودند که ناگهان لایتینا به سوراخ اشاره کرد.
- عه! اونجارو بچه ها. قطرهه نیست.

همه مرگخواران حتی بلاتریکس و لینی، به سمتی که لایتینا اشاره می کرد نگاه کردند.

- مثل اینکه رفت تو سوراخ!

افسوس از بازی های روزگار سرورم.

بلاتریکس باز میانجی‌گری کرد و آرام بدو گفت: هکتوره! ماده نیست، نگران نباش. حالا هم برو جدول خاموشی رو چک کن. باید تسترال و تستراکتور رو به بهترین قرار زندگیشون ببریم!

خانه ی ریدل ها آرام بود. خانه ی ریدل ها صلح آمیز (؟) بود.

خانه ی ریدل ها آرام بود. خانه ی ریدل ها صلح آمیز (؟) بود. خانه ی ریدل ها خالی از خروار مرگخوارهایی که جیغ بکشند، در سر خودشان بزنند، به این سو و آن سو بدوند و در انتها دوربین با لانگ شاتی لرد را در گوشه ی کادر نشان بدهد که اعصاب ندارد و کروشیو به اطراف می پراکند،

صداهای ریزی در اتاق می پیچید، ولی کسی داخل اتاق به چشم نمی خورد. جز چند میز و صندلی، لوازم آرایش، تعدادی پاتیل، تعدادی نقاب، تعدادی هدست برای روز مبادا، تعدادی دم (بریده شده، متعلق به دشمنان لرد) و تعدادی سر (قاقالی لی های نجینی) و یک بطری با چوب پنبه ای تکان خورنده بر سرش، هیچ چیز در اتاق...

بابا مرگخوارها هیچکدوم خونه نیستن! تو دیگه...

آنها دقیق تر به بطری و چوب پنبه نگریستند و در همین حال، دوربین روی دور تند به عقب بازگشت تا به بینندگان یادآوری کند که...

هكتور توسط لرد سياه تبديل به چوب پنبه شد و بر سر بطرى آب فرو رفت، تا با هر بار استفاده مرگخواران از بطرى، زجر بكشد و له شود!

اسمایلی ها چند لحظه در سکوت به هکتور چوب پنبه ای که داشت خودش را به زور بالا می کشید و انواع آواهای متشکل از ق و ج نظیر قیج، قوج، قاج، قج و غیره را می ساخت نگریستند و بیشتر فکر کردند.
اگر هکتور چوب پنبه ای اینجا بود، پس کسی که تسترال شده بود (باز هم، واقعاً. به معنی دقیق کلمه. به پست های قبل مراجعه کند) چه کسی بود؟!

چشمانش را باز کرد.
در مقابلش آسمان گرگ و میشی قرار داشت که صحنه نبرد تاریکی شب و روز بود. ماه ذره ذره درخشش را از دست می داد و پرتو های سرخ رنگی که از دور دست سر بر آورده و بر دل تاریکی می زدند، قاصدان خورشید بودند که روز جدیدی را نوید داده و آهسته آهسته جنگل را از خواب بیدار می کردند.
اما این ها هیچ اهمیتی برای مرد نداشت.

پق!

پوف.

- من خوبــ !

قرچ!

ویـــــش تَک!

- ببخشید لینی.

حشره که لینی وارنر نام داشت، به شیشه پنجره خورده و سپس بر روی زمین افتاده بود و در زمانی که قصد داشت اعلام کند که اتفاقی برایش نیافتاده است که ناگاه زیر کفش پاشنه دار لیسا له شده و وی نیز پایش را بلند کرده و لینی را علی رغم پاشنه فرو رفته در بینی اش از کفشش جدا نموده و سپس از وی عذر خواست.

بینی لینی شبیه به بینی لرد ولدمورت شده بود.
لینی ذوق کرده بود.

تیشک!

لینی شیشه پنجره را شکسته و با عجله رفت تا با بینی جدیدش به هکتور فخر بفروشد.

- از چه روی بر ما خیره گشته ای آدریان آ؟
-سردمه.
- هاهاهاهاهاهاها!

آقای زاموژسلی نمی خندید.
او تند و تند "ها" می کرد.

این بانوی خاکستری بود که فریاد می زد. زیرا یک دانش آموز از وسطش رد شده بود.
او دوست نداشت کسی از وسطش رد شود.

فیلچ هول شده و به اطراف نگاه کرد. سپس به سرعت به سمت آقای زاموژسلی آمده و دهان او را باز کرده و تا کمر در آن فرو رفت.
- دارم می بینمش! دارم می بینمـ... عااااااااااا!

فیلچ در دهان مرد سقوط کرد.
او می بایست توصیه های ایمنی را جدی می گرفت.

بووووم!

بمب در دستان موش منفجر گشته بود.

- سلام هری آ!
- سلام لاو.

شترق!
آقای زاموژسلی به هری سیلی محکمی زد... او زیادی صمیمی شده بود!
اما هری اهمیتی نداد، او پر رو تر از این حرف ها بود.

شترق!
آقای زاموژسلی سیلی دیگری به سمت دیگر صورت هری زد.
هری انتظار این یکی را نداشت پس پرسید:

- چرا زدی؟!
- چون نامتقارن بودید هری آ.

هری از جیبش آینه ای درآورد و سرخی یکسانه هر دو گونه اش را دیده و لبخند رضایتی زد.

شترق!
- دِ! عه!
- خوبیت مدارد که پسر در جیبش آینه داشته باشد.

هری سر و صورت، چشمان بهت زده و دندان ها را بررسی کرد.
- این فیلچه که، سیریوس نیست.
- ما فقط همین را داریم، می خواهید؟

هری کمی چانه اش را خاراند.
- باشه...

هری پسر قانعی بود. بی دلیل نبود که برگزیده شده بود!

- اما فقط سرش رو می خوام.
-چـ.. چی؟!

فیلچ کپ کرد.
اما آقای زاموژسلی بی تفاوت به دست و پا زدن های او دوباره تا گردن وی را قورت داده و سپس سر را جدا کرده و داد به هری تا با آن بازی یا هر کار دیگری بکند.