در همان حالی که هری ، رون و هرمیـ... ببخشید ! سیریوس ، ریموس و مالی برای بیرون آمدن از دهان آن موجود خطرناک تقلی میکردند ، بازپرس به سراغ دیوانه سازها و نگهبان شماره ی 1 به سمت در آزکابان رفت.
سیریوس درحالی که از همه بیشتر وارد دهان موجود شده بود فریاد زد: من رو ول کنید ... خودتون رو نجات بدید!
مالی سعی میکرد از زیر لباسش ، چیز بدردبخوری برای ضربه زدن به موجود خطرناک پیدا کنه ، جواب داد: مطمئن باش همینکارو میکنیم! با این راهنمایی هات! ریموس! یه غلطی بکن ! مثلا استاد دفاع در برابر جادوی سیاه بودی خیر سرت!
ریموس که بین سیریوس و مالی گیر کرده بود ، جواب داد:
_ خب من که نمیدونم این چه موجودیه که بخوام یه بلایی سرش بیارم!
مالی فریاد زد: یه جک جوونوری هست دیگه ... شترگاوپلنگی ... اژدهایی چیزی هست دیگه!
سیریوس گفت : آها ! یه فکری به ذهنم رسید! شعار هاگوارتز چی بود؟!
ریموس جواب داد: جنگل ممنوع و بخش ممنوع کتابخوانه ، برای دانش آموزان ممنوع هست!
مالی با ملاقه ای که پیدا کرد به سر ریموس زد :
_شعارش ! نه قوانینش!
هرگز یه اژدهای خفته رو قلقلک ندهید! خب که چی؟
موجود پیچ و تابی به خودش داد و باعث شد سه محفلی مقداری بیشتر در حلقومش فرو بروند. سیریوس به ته حلقوم جوونور رسیده بود :
_بابا این حیوون یا اژدها رو یه قلقلکی بدید شاید مفید بود!
ریموس ، سیریوس و مالی شروع به قلقلک دادن حلق جوونور کردند. صدای خرناس تبدیل به نفس های تیکه تیکه شد و بعد از چند لحظه با سرفه ای سه محفلی را به اتاقک پرت کرد!
_ آخیش ! نجات پیدا کردیم!
_ زیاد عجله نکن مالی !
_ به تانکس بگید دوستش داشتم!
همین لحظه ، چند متر اونورتر بازپرس به نگهبان های دیوانه ساز رسیده بود و با ادا اطوار برایشان توضیح میداد که احتمالا نفوذی به آزکابان صورت گرفته است.
دیوانه سازی که پشت میز نگهبانی ، پایش را بر روی پایش انداخته بود هس و فسی کرد:
_ نــهــیــسسسا سا
بازپرس: چی گفتی؟! باو پاشو برو اتاق موجودات خطرناک رو چک کن!
همین لحظه ، چند متر اونورترتر نگهبان شماره ی 1 به مقر نگهبانی اش رسید . به سمت جغددونی رفت تا نامه ای به وزارت بفرستد. در همین لحظه پشت میز کسی را دید که به دنبال چیزی در کشو میگرده.
_هی ! تو کی هستی؟!
_هان؟! با منی؟! من اول اینجا بودم اصن خودت کی هستی؟!
_من نگهبان شماره ی 1 هستم!
_خب منم نگهبان شماره ی 2 هستم!
نگهبان شماره ی 1 دستی به ریش نداشته اش کشید و گفت :
_من نمیدونستم نگهبان شماره ی 2 داریم... پس چرا لباسای زندانی ها رو پوشیدی؟
نگهبان شماره ی 2 کمی فکر کرد و دستی به ریش بلندش کشید :
_خب من نگهبان مخفی هستم ! برای مواقع اضطراری !
نگهبان شماره ی 1 که قانع شده بود ، به نگهبان شماره ی 2 گفت همانجا منتظر بمونه تا خودش بره یه جغد بفرسته. بعد از خارج شدن نگهبان شماره ی 1 ، نگهبان شماره ی 2 خنده ای کرد :
_وقتی برگشتی حتما همینجا پیدام میکنی! بذار این داستان رو برای هری و محفلی ها تعریف کنم!
و برای پیدا کردن کلید دروازه ی زندان ، سریع به سمت کشو رفت.
نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر
...نشیم؟ 
...چرا اونجوری نگاه می کنی؟ 
...پس می خورم به یاد بروبچه های محفل! 
...آه من نمی توانم بخورم...توانایی اش را ندارم ! 
