سلام لرد
پستیزده میباشم،میخوام که شما نقد کرده باشیدش

منم یه ساعته دارم فکر می کنم این کی چشم ما رو خواست و بهش ندادیم!

ما یه روزی میاییم ببینیم تو اون ریون چه خبره!

سلام!


بررسی پست شماره 808 دژ مرگ، گادفری میدهرست:


نقل قول:صحنه اول، صحنه خوبی بود، ولی دو تا اشکال باعث شده که اونقدرا که لازمه، بهش بها داده نشه.
یکی این که خیلی سریع ازش رد شدین...این صحنه رو می شد کند تر و دقیق تر نوشت. می تونستیم صحنه عجیب و اغراق آمیز سرریز افکار دامبلدور رو بخونیم. افکار، هی بیشتر و بیشتر بشن و بریزن بیرون. جاری بشن روی زمین. اولش کسی متوجه نشه که اینا چی هستن...درباره افکار و محتواش بنویسیم...که چه شکلی هستن...و بعد دامبلدور بگه بهشون دست نزنین، اینا افکار منن. بیارین بریزین تو سرم!
دوم این که چون این جمله به جمله بعدی ربط داده شده، به خواننده فرصت توقف و فکر کردن دربارش رو نمی دیم.
این جا یه مکث لازمه که جمله تاثیرش رو بذاره.
همین دو مورد باعث می شن که خواننده بدون این که به اندازه کافی توقف و این صحنه رو تصور کنه، ازش رد بشه.


نقل قول:شخصیتی در این حد شیطانی(که با اره منتظر باشه و بخواد مرگخوارا رو اره کنه) به نظر من برای محفل خیلی زیاده! دامبلدور اجازه حضور همچین شخصیتی رو تو محفل نمی ده. یا حداقل کنترلش می کنه. این شخصیت کمی خارج از کنترل به نظر می رسه. محفلیا لازم نیست همشون آدمای خوب و صد در صد درستکاری باشن(همونطور که مرگخوارا قرار نیست آدمای کلا بد و منفی ای باشن)...ولی این مقدارش حداقل به نظر من زیاده. چون این حس رو منتقل می کنه که گادفری شروره و از این شرارت لذت می بره.


نقل قول:این جاش خیلی خوب بود. لب مرز بود...اگه کمی جلوتر می رفت حماقت خاصی به شخصیت دامبادور می داد که اصولا از طرف یه سفید نباید نوشته بشه. ولی خوشبختانه مرز رو رد نکرده و به جای حماقت، در حد یه ساده لوحی خوشبینانه باقی مونده. چیزی که از دامبلدور انتظار داریم. دامبلدور حالتی داره که ترجیح می ده خوشبینانه، بهترین برداشت ممکن رو از شخصیت و اتفاق داشته باشه، حتی اگه مغزش بهش بگه این درست نیست.


نقل قول:اشاره به آهنگ و دوربین و کارگردان و اینجور چیزا، یه تاثیر مهم روی خواننده می ذاره. مقداری از توجهش رو جلب چیزایی می کنه که در واقع لازم نداریم. از جو و فضای جادویی و داستانی می بره بیرون. معمولا ارزشش رو نداره این کار رو بکنیم.
گذشته از این، اشاره به شخصیت ها و اسامی فیلم و سریال هم یه ریسکه. ریسکی که واقعا باید ارزشش رو داشته باشه که قبولش کنیم.
الان منی که جومونگ ندیدم، هیچ تصوری از این صحنه ندارم و احساس می کنم یه صحنه از داستان رو نفهمیدم. اینجور حس ها ممکنه کوتاه و گذرا باشن، ولی خواننده رو پس می زنن. باعث می شن شانس ادامه داده شدن پست کمتر بشه. مخصوصا اگه این اشاره ها تکرار بشن یا مربوط به قسمت مهمی از پست باشن. این جا خیلی مهم نبود، می شه حدس زد که به هر حال یه آهنگ حماسی پخش شده...ولی به نظر من ارزشش رو نداشته. بدون آهنگ و مثال هم می شد حمله کرد.


نقل قول:این قسمت شدیدا مضحک و غیر منطقیه.
و باید هم همینجوری نوشته می شد. درستش همینه که این جور برخوردها رو جدی نکنیم. تو سوژه ای که مرگخوارا رفتن دم در محفل و ازشون می خوان روح فراریشون رو پس بده، نباید انتظار منطق و برخورد جدی داشت. اگه جنگ یا برخوردی صورت بگیره هم اصلا جالب نیست که دو تا شخصیت چوب دستیاشونو بکشن و بطور جدی همدیگه رو طلسم کنن! جنگ این سوژه باید همینجوری باشه. سوژه ها هم بیشترشون خوب بودن. مربوط به شخصیت ها بودن. سرسری و برای رفع تکلیف نوشته نشده بودن. کلاه سو و چوب دستی های گریک خیلی خوب بودن. از سوژه های مختلف تو موقعیت های مختلف باید استفاده های مختلف کرد. این جا هم استفاده های خوبی شده.


نقل قول:برخورد هر دوی اینا زیادی اغراق آمیز بود. برای قابل قبول شدن همچین برخوردی یا کل پست باید شدیدا اغراق شده و دیوانه وار نوشته بشه و یا برخورد این دو نفر هم کمی ملایم تر و قابل تصور تر باشه. ریتم پست شما به اندازه کافی تند هست...ظرفیت بیشترش رو نداره. برای همین به نظر من باید ملایم می شدن.


نقل قول:این توضیح خیلی خوب بود. کافی هم بود.
اگه جایی پست می زنیم که مایلیم سریع تر ادامه داده بشه، بهتره داستان رو کمی جلوتر ببریم و قدم بعدی رو کمی مشخص تر کنیم. مسیر رو برای نفر بعدی آماده کنیم. به جاش فکر کنیم!
ولی اگه برامون مهم نیست، همین پایان هم به اندازه کافی خوب و واضحه.(مورد قبلی رو برای پستی گفتم که مثلا به عنوان ناظر و برای زنده کردن تاپیک می زنیم).

شما خوب توضیح می دین...حتی توضیحاتتون از دیالوگ هاتون قوی تر هستن(حداقل در مورد این پست اینجوریه). این مزیت بزرگیه، چون خیلیا در مورد توضیح دادن مشکل دارن.


سوژه های شخصیت ها رو خوب و درست می گیرین ولی یه حالت تند روی خاصی دارین. این باید کنترل بشه. انگار تک تک شخصیت ها رو تا لب یه پرتگاه می برین و هر لحظه ممکنه هلشون بدین پایین که نابود بشن. این کار، یه استرس خاصی رو وارد نوشته می کنه که کمش خواننده رو جذب می کنه، ولی زیادش سنگین می شه. موقع نوشتن، بعضی شخصیت ها می تونن کمی کمرنگ تر باشن. یک قدم عقب تر باشن. شخصیت های به درد بخورتر بیان جلو و پررنگ بشن. همه شخصیت ها لازم نیست در اوج خودشون و به پررنگ ترین شکل ممکن ظاهر بشن.


پست شما سوژه های قابل نوشتن زیادی داشت. سوژه هایی که هر کدوم می تونن یه پست باشن. همون قسمت افکار دامبلدور می تونست یه پست کامل بشه. قسمت درگیری مرگخوارا و محفلی ها هم همینطور...قسمت دامبلدور و لرد هم همچنین. و قسمت افکار شیطانی محفلی ها و دامبلدوری که باورش نمی کرد.
شما هر کدوم از اینا رو کوتاه نوشتین و رد شدین...ولی این کارتون باعث نمی شه که پست ناقص باشه یا خواننده احساس کنه یه چیزی کمه. اینا قابلیت سوژه شدن داشتن و اگه می خواستین می تونستین یکی رو انتخاب کنین و فقط روی همون تمرکز کنین، ولی کوتاه نوشتنشون هم چیزی از پست کم نکرده.


شخصیت ها همگی خوبن...بجز گادفری! این یکی کمی مشکوکه. احساس می کنم خیلی راحت ممکنه از کنترل خارج بشه. شما نباید بهش اجازه بدین. شخصیت باید تو یه چارچوب خاص بمونه که بشه اسم "ایفای نقش" رو روش گذاشت. یادمه یه بار پست گریک رو نقد می کردم...بهش گفتم گریکِ پستتون چرا با بلاتریکس اینجوری حرف می زنه؟(حرف زدنش زیادی صمیمانه و شوخ بود)...گفت گریک یه شخصیت گیج و منگه که همه رو با زنش اشتباه می گیره. حواسش پرته. که بعد بهش گفتم اگه اینجوری باشه درسته. این شخصیت این حالت رو داره. دلیلش منطقیه.
در مورد گادفری هم این تمایل به شرارت و خشونتش باید کنترل بشه که بشه اسم جادوگر سفید رو روش گذاشت. مثلا همون اره شو می شه ملایم تر کرد. کارای عادی و روزمره رو با اره انجام بده. اره شو ببره سر میز صبحانه و باهاش میوه قاچ کنه. موهاشو کوتاه کنه...قلم پرشو تیز کنه. تاتسویا هم یه شمشیر داشت که به تنهایی و به شکل ساده سوژه خوبی نمی شد...برای همین به شمشیرش شخصیت داد. اسم گذاشت. شمشیرش حرف می زنه، غر می زنه. همین باعث شد ملایم تر و دوست داشتنی تر بشه. سوژه هاش هم بیشتر بشن.


پیازتو بردار و برو! بوی پیاز می گیریم.

سلام بر لرد تاریکی ها

میشه لطفا این پست منو نقد کنین آیا؟ اگه نقد کنین، (کلاهش را برمی دارد و یک عدد پیاز از داخل آن درمی آورد.) بهتون پیاز میدم.

پ ن: لرد، چشم قشنگتونو بهم ندادین! غصه می خورم!

سلام لرد.
چطورید؟ روبه رشدید؟
چند وقتی بود حرکتی نزده بودیم گفتیم یه تکونی بخوریم یه پستم زدیم. که اگه نقدخونتون بازه بنقدید.

نقل قول:

سلام لرد.

سلام اشلی


نقل قول:

چطورید؟ روبه رشدید؟

ما همواره خوب و رو به راهیم! در اوقات فراغت، رشد هم می کنیم.


نقل قول:

چند وقتی بود حرکتی نزده بودیم گفتیم یه تکونی بخوریم یه پستم زدیم. که اگه نقدخونتون بازه بنقدید.

بازه که تونستی پست بزنی خب ساندرز!


نقد پست شما ارسال شد!

تاپیک نقد موقتا( هفت-هشت روزی) تعطیله.

....................

گریک


نقل قول:افتاده چرا؟ کلی نویسنده خوب تو سایت داشتیم که باختن. دوئل اینجوریه. یه بار می بری یه بار می بازی. سوژه...شرایط خودت...رقیبت...مهارتت در مورد پست های تکی...همشون نقش دارن.


لینک تاپیک داده سر من! لینک پست بدین!


بررسی پست شماره 518 باشگاه دوئل، گریک الیواندر:


به نظر من اشتباه اصلی شما اینه که رو قسمت های کم اهمیت تر و کم ظرفیت تر داستان تمرکز کردین.

سوژه مون ارثیه اس.
اولین کاری که باید انجام بدیم اینه که فکر کنیم این ارثیه چی می تونه باشه. گریک رو در نظر می گیریم...شخصیتش رو...این که بزرگ فامیلشون چه جور آدمی می تونه باشه. چه نظری ممکنه درباره گریک داشته باشه.
بعد از این که بهترین گزینه رو پیدا کردیم، به این فکر می کنیم که گریک با شنیدن این خبر چه فکر و خیالایی ممکنه بکنه؟
اینم باز فرصت مهمیه که از شخصیت خودتون استفاده کنین.
بعد این دو مورد رو به هم وصل می کنیم و اون وسط از سوژه های فرعی غافل نمی شیم. مثلا گریک برای خوندن وصیتنامه برگرده به خونه اجدادیش...با خانواده و فامیل گریک آشنا بشیم. این خودش سوژه فوق العاده ایه.

اشتباه بعدی شما کاری بود که قبلا هم زیاد انجام می دادی.
تکیه بیش از حد روی دیالوگ ها.
قسمت اول پست(که گریک و دوستاش دور هم جمع شدن) به همین دلیل یه حالت شلوغی و گیج کنندگی داره.
روی هر شخصیت فکر کنین. حتی شخصیت های ناشناس. می گم دیالوگ ها رو زیاد پشت سر هم ننویسین...ولی این که صرفا برای توضیح دادن، یه خط بنویسین اصلا خوب نیست. شخصیت ها باید شخصیت داشته باشن. یک حرکت، یک رفتار، یک نگاه، می تونه شخصیتشونو به ما معرفی کنه.


نقل قول:این تغییر ناگهانی گریک خیلی خوب بود.


در مرود قسمت اول، اون ایرادی که قبلا گفتم وجود داره. البته این در حالت عادی یه ایراد نیست...ولی ممکنه شخصیت شما رو غیر از چیزی که مد نظرتونه معرفی کنه. قسمت بحث گریک با دوستانش رو بخونین... و بعد تغییر ناگهانیش رو.
اینجا هم گریک یه آدم کاملا تیز و باهوشه. اثری از اون گریکی که ملتو با همسرش اشتباه می گیره و دچار حواس پرتیه، نیست. به نظر من نمی شه گفت گاهی این جوری می شه و گاهی اونجوری...شخصیت، خودشو گم می کنه. باید یکیشو انتخاب کنین.
این جا مثلا اگه قرار بود گیج نشونش بدیم، وسطا می تونست یه حرف بی ربط بزنه...یا جوابای پرت و پلا بده. حرف اصلی رو هم لابلاشون بزنه.


نقل قول:این قسمت، جایی بود که باید دیالوگ رو کنار می ذاشتین و توضیح می دادین. در مورد خانواده گریک...خونه شون...جو حاکم بر اونجا...وسایل...همه چی! این جا فضاسازی لازم داشت.


یه ایراد دیگه پست اینه که شدیدا جو غیر جادویی داره. یکی دو تا توضیح لازم داشت که فضا رو جادویی تر کنه. همین خونه الیواندر ها محل مناسبی برای این توضیح بود. یه چیزی مثل ساعت دیواری خونه ویزلی ها. اینم یه جایی برای نشون دادن خلاقیت بود. قسمت مربوط به گریه کردن و شعر خوندن برای مادربزرگ هم همین حالت رو داشت. صحنه خوب بود...شعرا خیلی بد نبودن...ولی فضا زیادی غیر جادویی بود. یه اشاره کوچیک می تونست این اشکال رو بر طرف کنه. مثلا این که مادربزرگ به جای سیلی از چوب دستیش که حالا به دلیل کهولت سن، دیگه نمی تونه باهاش جادو کنه استفاده می کرد.


نقل قول:فرصت ها رو از دست ندین. این جا دنیای جادوییه. هیچ اشکالی نداره که وکیل الیواندر یه جونور باشه...یا یه گلدون سخنگو...
سوژه ها از همین فرصت ها در میان. باید ببینین و بگیرینشون.
الان چیزی در مورد ظاهر وکیل نمی دونیم...حتی اگه انسان معمولی بود هم بهتر بود یه توضیحی دربارش داده می شد.


نقل قول:اینم یه فرصت خوب بود. صحنه جالب بود. این که وکیل هی وصیتنامه رو بخونه و اموال رو تقسیم کنه. تا آخرین تکه وسایل بی ارزش و بی ربط پدربزرگ رو به افرادی که هیچ ارتباطی باهاش نداشتن بده...و گریک منتظر باشه ولی چیزی بهش نرسه.


نقل قول:
پست خیلی سریع تر از چیزی که باید، تموم شده.
این قسمت یا باید کمی بیشتر توضیح داده می شد و یا شیء انتخابی به وضوح و به شدت با شخصیت گریک در تضاد می بود. کلاه این تاثیر رو نمی ذاره. برای همین آخر پست هم تاثیر گذار نشده. پست کلا کمی عجله داشت که به نتیجه و پایان برسه.


سوژه کلی بد نبود...ولی اون ضربه ای رو که لازم بود نزده بود.

گریک، کمی بیشتر از حد لزوم پررنگ شده بود. مثل هنرپیشه ای که هی سعی می کنه خودشو بندازه جلو و جیغ و داد و شوخی کنه و مطرح بشه! کنترل شخصیت رو حفظ کنین. هم شخصیت خودتون و هم بقیه شخصیت های حاضر در پست رو.
شخصیت مادر گریک نسبت به بقیه بهتر بود.


دیالوگ ها بد نبودن...ولی توضیح لازم داشتن.


اگه سوژه های مخفی شده در لابلای موقعیت ها رو می گرفتین، پست می تونست خیلی بهتر بشه. اینم چیزیه که با کسب تجربه، می تونین یاد بگیرین.


یه اتفاق خوبی که توی پست افتاده اینه که زیاد و بی دلیل از شکلک استفاده نکردین. کسایی که به دیالوگ تکیه می کنن، معمولا به شکلک ها هم تکیه می کنن. ترجیح می دن به جای توصیف حالت ها و احساسات، یه شکلک بزنن و رد بشن...ولی شما این کار رو انجام ندادین.

روی هم رفته، بد نبود...اشتباه نبود. ولی کمی ناقص بود. کمی خام بود. نباید کلا عوضش کنیم. باید همین چیزی که هست رو کمی اصلاح و تقویت کنیم که همه چی بهتر بشه.


برو گریک!

سلام لردا!
ما دوباره با سری افتاده آمدیم!
ما باختیم!
البته می دونین، من سر سفره ی مرحومِ مغفور شادروان ،بروس لی، نون و نمک خوردم زشت بود که سو رو ببرم!
و باختمم اصلا به این ربط نداشت که سو بهترین پستش تا الان رو توی دوئل زد!
این همه حرف زدم که بگم:
لطفا اینو نقد کنین!

پ.ن: خنده ی گشاد من از گریه غم انگیز تر است.

مجددا سلام خبیث جان ،
اول یه سوال فنی داشتم ، شما مگه خبیث نیستی؟
لرد خبیثه دیگه فکنم !
پس بیتربیتیش کجاس ؟این اشلی باخته خودشیرینی میکنه
حالا هدف از مراحمت ،این پست یه رقابت دوستانس که بین محفلیونه و مرگخاریون درش نیستن

ورزشیه باید قالبش کوییدیچ باشه و موضوع هم داره که موضوعش "خیانت" و بازهم که آلبوس جانه جانان تعیین کرده !

میخواستم طی عرض خسته نباشید چون شما نقاد جدید بنده شدین زحمت بکشین نقد بفرمایید.

(چه سیاستی)



ما هر وقت مایل باشیم خبیث می شیم و هر وقت مایل باشیم پر از شفقت و مهر!

اولا که مرگخوار!
بعدش هم جان جانان. این "ه " های اضافه شما رو من حذف خواهم کرد.

پستی که امتیاز دهی می شه رو اصولا بعد از امتیاز دهیش نقد می کنیم. ولی این جا چون تو پیام شخصی ارسال می شه و تاثیری روی امتیاز دهنده نداره، نقد می کنم.
شما می دونین...خودتون هم گفته بودین که نقد ربطی به امتیاز و داور نداره. ولی باز اشاره می کنم که نقد من و امتیاز داور ممکنه با هم فرق داشته باشن. چون ملاک ها و سلیقه مون فرق می کنه. حتی ممکنه کاملا متضاد باشن. یکی از دلایلی که من اختصاصی نقد می کنم هم همینه. که طرف تکلیفش با خودش روشن باشه. گیج نشه.

نقد پست شما ارسال شد.

لودو

ما جواب سلام نمی دیم! چنین اربابی هستیم.


بررسی پست شماره 516 باشگاه دوئل، لودو بگمن:


قبل از هر چیزی در مورد چیزی بگم که فکر می کنم در نگاه اول توجه همه رو جلب کنه!
شکلک ها چرا جفتی گذاشته شدن؟
اونقدر این موضوع تکرار شد که فکر کردم یه اشتباه فنیه! مثلا شما یک بار می زنین و اونا دو بار میان.
اضافه کردن شکلک ها، اون احساس رو بیشتر نمی کنه. فقط پست رو شلوغ می کنه. مخصوصا اگه شکلک ها متحرک باشن(که بیشترشون هستن). علامت ها هم همینطور. تاکیدی رو که یک علامت یا شکلک داره، دو تاشون نداره...برای این که یه حالت ساختگی ای پیدا می کنه که تاثیرش کم می شه.
شکلک یکی...علامت یکی.


نقل قول:این مهم ترین قسمت دوئل شما بود. انتخاب تصمیم. البته یه راه جبران فرعی داشت. اونم نوع ابلاغ و عکس العمل بعدش بود. شما باید رو این دو مورد تمرکز می کردین. تصمیم باید به اندازه کافی قوی باشه...ولی اگه نبود یا نتونستیم تصمیم مناسبی پیدا کنیم، می تونیم روی بخش دوم تمرکز کنیم. اونو تقویت کنیم.

سوژه ای که انتخاب کردین به نظر من خوب بود. در قدم اول ضربه لازم رو به خواننده می زنه و در قدم دوم سوژه کافی برای نوشتن داره.


نقل قول:مهر رسمی ورازتخونه.
غلط املایی همیشه ممکنه باشه. من و بقیه هم ممکنه داشته باشیم. ولی اشاره بهش حداقل باعث می شه به شکل غلط کلمات عادت نکنیم.
می ذاره درسته.
اصابت.


روی ظاهر پستتون باید کار کنین. مورد اول همون شکلک ها و علامت ها بودن که گفتم. مورد دوم هم زمان ها و مکان ها و تیتر ها هستن که باید از بقیه متن جدا بشن. اینا رو ضخیم(bold) کنین. قبل و بعدش هم فاصله بذارین که کاملا از متن جدا بشن.


نقل قول:این که هری رو وزیر سحرو جادو در نظر گرفتین، انتخاب خوبی بود. اینا موقعیت های فرعی خوبی هستن که سوژه هامون رو بیشتر کنیم. اینا جاهایی هستن که باید محدودیت های کتاب رو کنار بذاریم و انتخاب های خودمونو انجام بدیم. انتخاب هری خوب بود...ولی یه اشکال دیگه وجود داشت:
نقل قول:
نقل قول:شخصیت هری، با شخصیتی که ما از هری می شناسیم فرق می کنه. بیشتر شبیه لودوی دوم شده.
یا باید شخصیت رو شبیه هری می کردین و یا یه شخصیت دیگه رو انتخاب می کردین که این ویژگی ها بهش میومد.

قسمت قبل از اعلام ماموریت، کمی بی دلیل کش داده شده. بهتر بود یا حذف بشه، یا کوتاه تر نوشته بشه و یا کمی در مورد شخصیت ها و دیالوگ هاشون تجدید نظر بشه.
طرز حرف زدن لودو با هری هم کمی عجیب و غریبه. هر چی باشه هری وزیر سحرو جادوئه...لودو کارمند اونجاست.


این "ه" های اشتباه رو زیاد می ذارین:
نقل قول:میانگین سنی کارمندا... روی صد و پنجاه و هشت...


نقل قول:این جمله به نظر من جمله ای بود که تو بخش اول پست می شد بیشتر دربارش نوشت. این گفت و گو می تونست قبل از ورود لودو انجام بگیره...یا حتی وقتی لودو دستور رو می گیره.


نقل قول:این دیالوگ خیلی خوب بود. خیلی واقعی به نظر می رسید. حرفی بود که به احتمال زیاد بعد از شکست ولدمورت پشت سر هری زده می شد.

آخر جمله ها علامت می ذاریم. هر جمله ای. خیلی از علامت هاتون نیستن.


درگیر شدن لودو با جن های گرینگوتز خیلی خوب بود.
یه کار خوب دیگه ای که انجام دادین این بود که برای یکی از جن ها شخصیت قائل شدین. دربارش توضیح دادین. این باعث شده صحنه ها تاثیر بهتری بذارن.


قسمت کشته شدن اشلی، کمی سریع پیش رفته. اگه کمی کند تر و با توضیح بیشتر نوشته می شد، غافلگیر کننده تر می شد. اومدن و کشته شدنش کمی خام مونده.
شکلک های این دیالوگ لودو هم با جو هماهنگ نیست:
نقل قول:یه حالت طنز بی دلیلی ایجاد کرده که برای این قسمت مناسب نیست.

سوژه خوبی انتخاب کردین...ولی شکل نوشته شدنش ایرادایی داشت. هم از نظر ظاهری و هم محتوا و هم شخصیتی.
پست قسمت های اضافه داشت که مربوط به بخش اولش بود.


اصل داستان قشنگه...ولی روی ظاهر و محتواش باید کار بشه.

................................

اش!


نقل قول:سلام اش. ما خوبیم.


نقل قول:گفت...ما هم جواب سلامشو ندادیم!


نقل قول:فکر می کنیم نشه!


نقل قول:
نقد می کنیم. پست های دوئل شما با پست های عادیت فرق می کنن. امیدوارم این جوری بتونی ایراداشونو بفهمی.


نقل قول:می دونیم...ما سالهاست داریم با لینی زندگی می کنیم. همین هکتور می دونی چقدر نیش خورد تا هکتور شد؟


نقل قول:کلاه پارتی داشتیم با مرگخوارا...تموم شد دیگه. گفتیم برش داریم.
ما اصلا نفهمیدیم چی شد.
اینا یه گفتگوی کلاهی انجام دادن...هی سر خودشون و همدیگه کلاه گذاشتن. یهو ما دیدیم اینم گذاشتن سر ما. همین هکتور گذاشته بود...سر فرصت نصفش می کنیم.


بررسی پست شماره 517 باشگاه دوئل، اشلی ساندرز:


نقل قول:اول اینو بگم که پست های عادیت خیلی بهتر از پست های دوئلت هستن. این اتفاق بدی نیست. معمولا برعکسش اتفاق میفته. خیلیا پست تکی و سوژه دار رو می تونن بنویسن، ولی براشون سخته که وارد سوژه های ادامه دار بشن.
پست های ادامه دار شما هم کلی اشکال داشت. کم کم بر طرف شد. ایراد های پست های دوئلت هم بر طرف می شه.

مورد اول انتخاب سوژه برای داستانمونه.
این که هاگوارتز تبدیل به هتل بشه بد نیست...ولی خیلی تصمیمای مسخره تر و جالب تر و غافلگیرکننده تر می شه گرفت. گاهی باید یه کمی ساده تر فکر کنیم. یه موقعی بود که همه فکر می کردم سوژه هر چی بزرگتر باشه، بهتر می شه. مثلا تو ماموریت ها سوژه ای که داده می شد جنگ هاگوارتز بود.
یه مدت که گذشت کم کم فهمیدن که سوژه های کوچیک، موقعیت های جالب تری ایجاد می کنن. یه موردی که شما باید روش کار کنی همینه. هاگوارتز یه مدرسه بزرگه...لازم نیست تبدیل به جایی بزرگ مثل هتل بشه. جایی که شاید فرق خیلی زیادی با وضعیت فعلیش نداشته باشه...می تونه تبدیل به یه نونوایی بشه...یه دکه روزنامه فروشی...یه جغد دونی...یا هر چیزی که با وضع فعلیش خیلی در تضاد باشه. با تاریخچه اش. با ظاهرش.
این در مورد این سوژه اس.
در مورد سوژه های دیگه هم می شه فکر کرد. می تونی تمرین کنی. سوژه های دوئل های قبلی این جا هستن. لازم نیست یه پست کامل بنویسی. می تونی یه سوژه رو انتخاب کنی و تو دو سه خط بنویسی که برای این سوژه چه ایده ای داری. اگه خواستی می تونی برای من بفرستی که انتخاب هایی که شاید ندیدی رو بهت بگم(یا اگه خوب بود هم بگم این خوبه). کم کم یاد می گیری چطوری فکر کنی. تمرین خیلی مهمه. ما داورا وقتی سوژه می دیم، کلی ایده جالب تو ذهنمون شکل می گیره. چون زیاد با سوژه ها سرو کار داریم. ناخودآگاه تمرین می کنیم.

مورد بعدی شخصیت هات هستن. شخصیت هات شدیدا ایراد دارن. اینجا ایراد دارن. چون پست های عادیتو نقد کردم و می دونم در مورد شخصیت ها در حالت عادی مشکل خاصی نداری. تو پست دوئل چرا کنترل شخصیت ها از دستت خارج می شه؟
این دو مورد ایراد های اساسی پستت بودن. در مورد شخصیت ها وقتی بهشون برسم توضیح می دم.


نقل قول:نوشتن عین رو بلدی...چون در ادامه پستت نوشتی. پس این فقط یه بی دقتیه. ولی وقتی این بی دقتی تو اولین جمله پستت اتفاق میفته، تاثیر بدی روی خواننده یا داور می ذاره. همین یه ایراد کوچیک باعث شده طنز این جمله بی تاثیر بشه...در حالی که جالب هم بود.


نقل قول:
نقل قول:این دو تا توضیح، خوب بودن. نشون می داد که اگه اشلی داره داد می زنه یا رفتار غیر عادی ای داره خودشم می دونه که این رفتار با وزیر سحروجادومناسب نیست.


نقل قول:هری یه شخصیت کاملا مثبت نیست. خیلی کارا ازش بر میاد...ولی این که بی دلیل اینجوری شیطانی بشه، منطقی نیست. یا شخصیت رو عوض کنین و یا رفتار رو متناسب با شخصیت کنین. مثلا می تونستی یه بهانه خوب دستش بدی...بهانه ای که اصرارش برای استخدام نکردن اشلی رو توجیه کنه. مثلا یه سابقه سیاه برای اشلی.


نقل قول:واسه...یا برای.
خیلی دیدم می نویسن باسه...ولی اشتباهه.


روند پست تا جایی که هری و اشلی دارن با هم حرف می زنن، باز تا حدودی قابل قبوله...ولی بعد از اون دیگه خیلی عجیب و غریب می شه. بیشتر شبیه یه خوابه. که اتفاقا هیچ اشکالی هم نداشت که خواب باشه. شخصیت ها می تونستن عجیب و غیر منطقی رفتار کنن. کاملا آزاد بودی...ولی آخرش مثلا اشلی از خواب می پرید! در مورد سوژه و دوئل هم مشکلی پیش نمیومد. چون سوژه رو نوشته بودی.


بعضی از قسمت ها توضیح لازم داشت. مثلا این که هری بگه "هاگوارتز دردسر بزرگ وزارتخونه اس" کافی نیست. حتی اگه واقعیت نداشت. یه توضیحی لازم داشت که چرا هاگوارتز به نظر هری ای که عاشق هاگوارتز بود، یه دردسره؟


نقل قول:این دیالوگ و مخصوصا شکلک اصلا با شخصیت دامبلدور متناسب نیستن. در ادامه دیالوگ و شکلکی داریم که از این یکی هم نامتناسب تره.
نقل قول:

چارچوب اصلی شخصیت ها رو حفظ کن. درباره دامبلدور می شه طنز نوشت...به شرطی که دامبلدور، دامبلدور باقی بمونه. در غیر این صورت این شخصیت دیگه دامبلدور نیست. چیزی که می نویسی جزو ایفای نقش نیست. یه داستان معمولی می شه با شخصیتی که ما نمی شناسیم. تو این سایت و این ایفای نقش، بی ارزش می شه.


اصطلاح های "عین تسترال" و "عین هیپوگریف" رو چند بار تکرار کردی. اینا خوبن...ولی تکرارشون نکن. بی مزه می شن.


نقل قول:سانتور پشمش کجا بود. نصفش اسبه و نصفش آدمه! یه جونور دیگه برای این جا مناسب تر می شد. ولی این صحنه خوب بود:
نقل قول:اینو می شد خیلی اغراق آمیزتر توضیح داد. طوری که مثلا انگار دامبلدور بین ریشش گم شده. ریشش کل اتاق رو گرفته.
(ریش یک عضوه...ریش رو جمع نمی بندن...اونایی که زیادن تارها یا موهای ریش هستن.).


نقل قول:سفید، صفت درستی نیست. معنی خاصی نداره. سفید رو باید تعریف می کردی...که منظورت چیه.
یه برداشت اشتباهی بین اعضای جدید وجود داره. اونم اینه که محفلی بودن رو مساوی خوب بودن می دونن و مرگخوار بودن رو بد بودن.
همه چی اینقدرا هم مطلق نیست.
مرگخوارا طرفدارای لرد سیاه هستن و محفلیا مخالفای اونا. اگه این مورد رو کنار بذاریم، مرگخوارا می تونن هر کدومشون آدمای خوب، راستگو، مهربون، مودب یا هر چیز دیگه ای باشن. بد هم می تونن باشن. و محفلی ها هم همینطور. می تونن ویژگی های خوب یا بدی داشته باشن. برای عضویت این دو گروه، خوب و بد بودن ملاک نیست.
گذشته از این مورد، دامبلدور حتی با لرد ولدمورت هم با کینه حرف نمی زد. شخصیتش اینجوری نبود. چه برسه به یه دانش آموز قدیمیش که نمی تونه کارای خیلی بدی هم انجام داده باشه.


نقل قول:مزاحم!
این قسمت کاملا مبهم بود. اصلا مشخص نیست آخرش چی شده. اشلی رو ببرن پیش پامفری؟ پامفری که خوبش می کنه...پس چطوری سر به نیست شد؟
این که هری و دامبلدور با هم همچین نقشه ای بکشن برای شخصیت هاشون زیادی شیطانیه! مخصوصا با توجه به این که گفتی "این خبرنگار مزاحمم"...یعنی این اتفاق دائما میفته.


اشکال اصلی این پست شما شخصیت ها بودن. چیزی که باعث می شه زیاد نتونیم روی داستان تمرکز کنیم. قبل از هر چیزی به این مورد دقت کن. رفتار...حرف ها و شکلک ها.


در مورد سوژه ها و پیدا کردن ایده، کم کم بهتر می شی. یه کمی فکر و تمرین لازم داره. وقتی سوژه ای داری، یه مدت دربارش فکر کن. موقع نوشتن نه...قبلش. به کارای مختلفی که می شه با اون سوژه انجام داد فکر کن. به شخصیت هایی که به دردش می خورن. به موقعیت هایی که شاید به ذهن هر کسی نرسه.
علامت ها رو درست و کامل بذار. موقع خوندن روی لحن جمله ها تاثیر می ذاره.


تمومم شد اش!

سلام لرد
چطورید؟
این بی تربیت بهتون گفت خبیث جان!؟
مگه میشه پست دوئل اونو نقد کنید مال منو نقد نکنید؟
پس لطفا نقد کنید.

هنوز زنده ام با لینی کنار اومدم، ساده نبود نمی دونین چندتا نیش خوردم...

کلاه اواتارتون کو؟ قشنگ بود.

سلام خبیث جان !!
درخواست نقد پست دوئل ام رو دارم !
ممنون !