سلام لرد! خوبی لرد؟
اینو برام نقد کن لرد!
مواظب باش لرد! ممکنه جیز باشه!


سلام...ما بدیم!

اون اتفاق فقط یک بار میفته. اربابی هستیم هوشمند و گوش به زنگ!

نقد پست شما ارسال شد!

سلام ارباب.
درخواست نقد داریم ارباب.

سلام.

نقد پستتون ارسال شد.

سلام لرد.
درخواست یک نقد داشتم.
با تشکر.


سلام گیلدروی عظیم!

نقد پست شما ارسال شد.

سلام ارباب!
ارباب، دوباره اومدن کردیم!
خیلی وقت بودن شد که نقد نخواستن شدیم ولی الان خواستن می شیم!
ارباب، نقد!

سلام راب!

ما نقد شما رو ارسال کردیم!

سلام فیتل! ما خوبیم فیتل! برای پست دوئل قبل از اعلام نتیجه، درخواست نقد نمی کنیم فیتل!

برای ما بارم بندی کرده!


بررسی پست شماره 524 باشگاه دوئل، آملیا فیللیوروروروت:


موضوعی که انتخاب کردی خیلی قشنگ بود. هر چند با توجه به شخصیت آملیا، دور از تصور نبود... ولی این باعث نشده که غافلگیر کننده هم نباشه. چون درست نوشتیش.


نقل قول:این قسمت اول، زیادی بدون توضیحه. وقتی پست رو شروع می کنی، خواننده هیچی در مورد زمان و مکان و موقعیت و شخصیت ها نمی دونه. زیاد نباید منتظرش گذاشت. زیاد نباید نسبت بهش بی تفاوت بود. این قسمت یه توضیح کوتاه درمورد شخصیت ها یا موقعیتشون لازم داشت.


انتخاب زهره جالب بود. اشاره ناگهانی بهش جالب تر بود. می شد یه سیاره دیگه رو هم انتخاب کرد. سیاره ای که اسم انسان نداشته باشه. اینجوری این "وزیر شدن یه موجود غیر عادی" پررنگ تر می شد. البته در اون صورت باید از قسمت "اون زهره که نه...سیاره رو می گم" صرفنظر کرد که به نظر من ارزشش رو داشت. اسم انسانی این سیاره، عجیب و غریب بودن قضیه رو کمی کمرنگ کرده.


نقل قول:توضیحاتت ساده، ولی ریز بینانه و قشنگن.


نقل قول:این جاش خیلی خوب بود. برای خوب نوشتن لازم نیست حرکات خارق العاده انجام بدیم و جمله های سخت و سنگین بنویسیم. گاهی به همین سادگی می شه خوب نوشت.


نقل قول:این قسمت رو خیلی پشت سر هم نوشتی. خواننده فرصت نمی کنه هضمشون کنه:

شب آملیا فقط تو رختخواب غلت میزد.
همه این مردم مخالف این بودن که یه غیر زمینی و غیر جادویی بیاد کاندید بشه.
پس چی شد؟
هرکس دیگه ای جای آملیا بود، مطمئنا متوجه نکته قضیه میشد، ولی خب، کس دیگه ای جاش نبود و اون هم متوجه نشد!
تا صبح تو فکر این بود که چجوری دعوای اون شب رو از دل زهره در بیاره. شاید حتی زهره از ستاره ها شنیده بود که اون برای قبول نشدنش نقشه کشیده بود...


نقل قول:این قسمتش خیلی خیلی خوب بود. بجز جمله "همین کارا رو می کنه که بهش زن نمی دن"...اون کمی ضعیف بود و جاش این پاراگراف نبود. ولی بقیش عالی بود.از سوژه سیاره ها خیلی خوب استفاده کردی. اینم خیلی خوب بود:
نقل قول:


اشتباهات املایی و تایپی و علامت گذاری داری. مثل غلط(غلت) زدن...تنه(تن) لش... ولی اینا در حدی نیستن که لازم باشه بهشون اشاره کنم. الان چرا اشاره کردم؟ که بگم وقتی اشتباهات در این حد هستن و سوژه و داستان ازشون پررنگ تره و آسیبی هم به لحن و مفهوم وارد نمی کنن، خیلی مهم نیستن.


زهره و آملیا و برخورد و ارتباط بینشون عالی بود.


نقل قول:همش خوب بود...بجز قسمت قرمز پوشیدن و آبی پوشیدن.
مخصوصا آخر پست که با جدیت و تاکید آمیز اشاره کردی که همه آبی پوشیدن و همه مشکلات حل شد:
نقل قول:
یه موضوع بی اهمیت رو خیلی پررنگ و مهم جلوه دادی. این کار چون آخر پست انجام گرفته، اهمیتش بیشتر شده.
این قضیه رنگا رو اصلا نباید وارد می کردی. با یه چیز دیگه جایگزینش می کردی. یه کار مسخره تر. حتی پوشیدن یه چیزی که غیر معموله. به نظر من مهم ترین اشکال پست، همین بود.


توصیف های خاص متفاوت و قشنگی می نویسی. ولی بعضی جاها کنترلش از دستت خارج می شه. یه کمی ضعیف می شه. مثلا:
نقل قول:
ولی این خوب بود:
نقل قول:


ایده خیلی خوبی پیدا کردی. خوب و متفاوت نوشتی. قسمت های طنز خیلی خوبی داشت. به مقدار خیلی کمتر قسمت های طنز ضعیف هم داشت. آخر پست کمی سرسری تموم شده. به جذابیت بقیه پست نیست. چون کل پست متفاوته. خاصه. لیاقت یه پایان خاص و متفاوت رو هم داشت.


برو فیلتلوروروروت! میکروفونم از رو شونت بردار.

سلام لرد! خوبی لرد؟
چرا من همش اینو میگم لرد؟
چرا من همش میگم لرد؟
چرا من میخوام اینو نقد کنید لرد؟

بارم نهایی: ۷ نمره!

لیسا


نقل قول:سلام لیسا. البته که سوال می شه.
خوبه که جواب، اولی نیست. چون درس و چیزای دیگه موقتی هستن و حل می شن.


نقل قول:سایت که برای بزرگا نیست... برای بچه ها هم نیست. برای هر کسیه که هری پاتر خونده.
ده ساله هم می تونه بیاد، نود ساله هم! مگه ایفای نقش برای همین نیست؟ تو اگه شصت سالت باشه و شخصیت ده ساله انتخاب کنی، مجبوری مثل ده ساله ها رفتار کنی. برعکسش هم هست. این جا خیلی چیزا می شه یاد گرفت. نوشتن فقط یکی از اوناست. کاش کم سن و سالا هم بیان و چیزای خوبی یاد بگیرن که بعدا به دردشون بخوره.

اینم تصمیمیه...ولی سایت امروز هست...شاید فردا نباشه. ما امروز هستیم...شاید فردا نباشیم.
وقتی چیزی(یا فرصت کاری) رو دارین، وقتو تلف نکنین. شاید فردا پشیمون بشین. شاید خیلی چیزا عوض شده باشه.


نقل قول:اگه همه چی سر جاش باشه. اگه واقعا ارزششو داره عقب بنداز.
هر وقت بخوای می تونی برگردی و هر وقت بخوای می تونی مرگخوار بشی. کاش الانم باشی. ولی اگه فکر می کنی بهتره بعدا بیای هم منتظرت می مونیم. چه با لیسا چه با شخصیت دیگه ای.


نقل قول:پست های این سوژه کمی طولانی می شن. چون معمولا به حالت تک پستی و درباره یه شخصیت می نویسن. لازم نیست حتما اینجوری باشه، ولی اگه قرار باشه یه شخصیت رو تموم کنیم، لازم می شه که طولانی بشه.
مرلین هم شخصیت خاصی نداره. تا وقتی که خودش به شکل خاصی توصیفش نکرده آزادیم که مرلین خودمونو داشته باشیم. البته این جا یکی دو ویژگی اصلی داره. اونم پیر و حواس پرت بودنشه.



بررسی پست شماره 11 بارگاه ملکوتی، لیسا تورپین:


نقل قول:این شروعی بود که باید نوشته می شد. بدون مکث، بدون توضیح و بدون منحرف شدن از ماجرا.


نقل قول:ورود خوبی برای لیسا بود. زیاد کشش ندادی که خواننده خسته بشه...خیلی هم بی مقدمه و سرسری وارد نشده(ورود یهویی هم خیلی وقتا می تونه خوب باشه)...
ولی به جای "دختری دست به سینه" می شد توضیح بیشتری درباره لیسا داد. اینجوری خیلی نمی شه تصورش کرد. گاهی ترس از طولانی شدن پست، جلومونو می گیره.

لیسات خیلی خوب بود. خودشو می شناسه. می دونه چی می خواد و چه احساسی داره. همین "دونستن" به خواننده هم منتقل می شه. این باعث می شه نویسنده با اعتماد به نفس درباره اون شخصیت بنویسه. نوشته هاش یه حالت محکم و مطمئن پیدا می کنن.

مرلینت هم خیلی خوب بود. نمی دونم چرا فکر کردی خوب نشده. مرلینی که ما این جا داریم دقیقا همچین شخصیتیه. پیامبره...سعی می کنه کمک کنه. ولی نمی تونه! ناتوانیشو پنهان می کنه. یه بدجنسی نامحسوس هم می تونه داشته باشه.


نقل قول:صحنه خیلی ساده اس. ولی خوب نوشتیش. راحت و ساده و محکم.
جمله آخر که خیلی هم خوب بود یه تاکید کوچیک لازم داشت که یه حالت جدی بهش بده. بگه که لیسا اینو خیلی جدی داره می گه. مثلا:
- مرلین! قهردونم ضعیف شده. من رکورد قهرو توی دنیا داشتم. حتی یه بار تونستم توی یک ثانیه پنجاه و شیش تا قهر کامل و هفتاد و هشت تا نیمه قهر داشته باشم.

به شکلی که خودت نوشتی هم خوبه. ولی اینجوری به نظر من جدی تر و خنده دار تره. ادامش هم خیلی خوب بود:
نقل قول:

این که لیسا قضیه رو اینقدر جدی گرفته و انتظار داره بقیه هم جدی بگیرن، خیلی خوب بود.


نقل قول:خیلی سریع و بی دلیل نتیجه گرفته.
این تردید یا نباید مطرح می شد و یا کمی بیشتر توضیح داده می شد که رو چه حسابی تصمیمشو گرفت.
به نظر من مطرح شدنش بهتر بود. چون خوب و درست بود. فقط یه ذره توضیح و دلیل می خواست.


نقل قول:این جاش هم خیلی خوب بود.


پستت درباره لیساست. لیسایی که چون دیگه کمتر هست، ممکنه کم کم فراموش بشه. ولی طوری ننوشتی که تازه واردی که شاید لیسا رو نشناسه گیج بشه که چه خبره و جریان چیه.
موضوعی که برای لیسا انتخاب کردی ساده بود. اولین چیزی بود که در مورد لیسا به ذهنمون می رسه. ولی همون موضوع ساده رو خوب نوشتی. دو تا شخصیت داشتی که هر دوشون خیلی خوب بود.
توضیح اضافه و بی دلیل ندادی. صحنه های رو با جمله های ساده و کوتاه هم خوب توصیف کردی.
شکلک هات خیلی خوب و به جا زده شده بودن.


طنز شخصیت هات خوب بودن.


از طولانی شدن پست نترس. جایی که لازمه باید طولانی بشه. طولانی شدن بی دلیله که بده. مثلا شخصیت لیسا طوری نبود که بتونی وسط پست، تمومش کنی و بگی بقیه شو نفر بعدی بنویسه. کار درست همین بود که خودت تا آخر بنویسیش.


خوشحال شدیم که نوشتی...بازم اگه وقت داشتی و تونستی بنویس. فراموش نشو.

.....................

آتسوشی!


برگ آلوی جنگلی؟!


سامورایی ای که به جای شمشیر گوشی گرفته دستش. لابد دشمناشم به روش کوبیدن گوشی بر سر شکست می ده.

به ما گفتی ماست؟


بررسی پست شماره 12 بارگاه ملکوتی، آتسوشی تاکاگی(اسم رو کپی کردیم! فکر نکنین تایپ کردیم!):


شما تازه واردین(حداقل با این شخصیت)...ولی اصلا گیج و سر در گم ننوشتین. شخصیت شما واقعی به نظر می رسه. خودشو می شناسه و می دونه قراره چه رفتاری داشته باشه. رفتار و ویژگی هاش بعدا می تونه کم و زیاد بشه، ولی این "مطمئن نوشتن" همیشه یه نکته مثبته. اعتماد خواننده رو هم جلب می کنه.


نقل قول:شروعتون خوب و درست بود. در ادامه پست قبلی، واضح و مستقیم. خواننده با خوندن همین یه خط می فهمه با یه داستان جدید طرفه. این کار برای این سوژه شاید خیلی مهم نباشه، چون بیشتر پست هاش همین حالت رو دارن. ولی خیلی جاها به درد می خوره. خواننده می فهمه که لازم نیست خیلی برگرده عقب و چند پست قبلی رو بخونه.


نقل قول:این قسمت برای معرفی آتسوشی بوده. معرفی کافی ای هم بود. خیلی کوتاه بود. ولی کافی بود. قسمت گرگیش اگه نوشته نمی شد هم مشکلی پیش نمیومد...ولی بودنش، ورود آتسوشی رو خاص کرده. برای همین به درد خورده.


نقل قول:شخصیت مرلین خیلی معرفی شده نیست که بگم حتما باید قالب خاصی رو رعایت کنین. ولی این حالت چشم چرون...کلا فکر نمی کنم بهش بیاد.


زیاد روی آتسوشی تمرکز نکنین. هر حرکت و هر حالتش رو مخصوصا با کلمات و تشبیه های اغراق آمیز توصیف نکنین. الان این حالت رو نداره، ولی احساس می کنم به اون سمت می ره. به جای یه شخصیت زیادی غیر واقعی و انیمیشن وار، یه شخصیت واقعی خلق کنین. اینجوری دوست داشتنی تر می شه.


نقل قول:به به! چه دختر خوبیه! یهو علاقمند شدیم بهش.


توضیحاتتون کوتاهه. در مورد حالت و احساس شخصیت. برای این پست نمی شه گفت ناقصه. برای این که این موقعیت احتیاج به توصیف زیادی نداشت. سریع هم می شد پیش رفت. ولی جایی که لازم باشه، توضیح بدین.


نقل قول:همیشه می گم، لینک رو وقتی بدین که لازم باشه. که ارزششو داشته باشه که خواننده پست رو ول کنه و بره لینک رو باز کنه. که از فضای پست جدا بشه.
این جا ارزشش رو داشت...برای این که اون علامت مهم بود و نمی شد توصیفش کرد. اگه می شد هم اونقدرا جالب نمی شد. برای همین کار درستی کردین که لینک دادین.


نقل قول:این دیالوگ خیلی خوب بود. البته کلا مرلین کمی زیادی ضعیف به نظر می رسه. هر چی باشه مرلینه...پیامبره. قدرت های زیادی داره. جلوی یه دختر(هر چند زبر و زرنگ و خشن) زیادی داره کم میاره. این حالت رو می شد با توضیح بیشتر جبران کرد. اینجوری که آتسوشی به همین حالت بمونه...ولی برای ضعف مرلین کمی دلیل بتراشیم! مثلا آتسوشی زیاد حرف بزنه و خستش کنه. حواسشو پرت کنه. مرلین هم بخواد هر چه سریع تر از شرش خلاص بشه. الان اینجوری به نظر رسیده که انگار ازش می ترسه.


سوژه رو خوب پیش بردین. درباره شخصیت خودتون نوشتین. خوب هم نوشتین. اصلا خام نیست. مخصوصا شخصیت آتسوشی قوی و محکمه. فقط باید مواظبش باشین که زیادی قهرمان بازی در نیاره. شخصیتش خراب می شه.
ایده تون برای داستان خیلی خوب بود. درخواست علامت شوم...اون علامت مضحک...و مخصوصا توجیه مرلین که برای همه اینجوریه و بعدا درست می شه.


شخصیت ها رو خوب بشناسین. اینجوری راحت تر درباره شون می نویسین و درست می نویسین. پیدا کردن نکته های طنزآمیزشون هم آسون تر می شه.
در مورد آتسوشی هنوز زوده که نظری داده بشه. باید کمی پیش بره و تو موقعیت های مختلف حضور داشته باشه که بهتر بشناسیمش. مخصوصا مواظب باشین شبیه تاتسویا نشه. تاتسویا هم ژاپنیه. یه شمشیر داره که حرف می زنه. الان شبیه نیستن. آتسوشی یه جورایی خشن تر به نظر می رسه.


それは終わった

کونیچیوا شیاینارا ماستا!


از شما می خواستم که لطف کنید واین برگ آلوی جنگلی که تحفه نینجا ست رو نقد کنید!


دومو آریگاتو!

سلام خوبین؟ من اومدم دوباره.

شاید یه دفعه براتون سوال بشه که چرا من نیستم؟
میتونه جوابش این باشه که دیگه سایت برام جذاب نیست.
یا اینکه مثلا درس دارم.

ولی جوابش هیچکدوم از اینا نیست.
جوابش بر میگرده به چندین وقت پیش. برای زمانی که من هنوز مرگخوار بودم.
اون موقع ها یه موضوعی پیش اومد. بعدش من گفتم:
- من میرم وقتی که بزرگتر شدم اون وقت میام.

الان منتظرم تا بزرگتر بشم بعد بیام.
هنوز چند سال مونده شاید. ولی تموم میشه یه روزی.
میام و دوباره مرگخوار میشم. کسی چه میدونه... شاید لیسا دوستیمو ول کردم و بدون قهر برگشتم. با یه اسم جدید.

ببخشید. یادم رفت اینجا نقده!
درخواست نقد این رول رو داشتم.
مثل دفعه پیش تمام سعیم رو کردم کامل باشه.
حس میکنم زیادی طولانی بود و شخصیت مرلین یکم خراب شده.

سلام رابستن


بررسی پست شماره 484 خاطرات مرگخواران، رابستن لسترنج:


نقل قول:از نظر مفهومی شروع خوبیه. ساده و کنجکاو کننده.
ولی شکل نوشتنش می تونست کمی متفاوت باشه. چیزی که ضعیفش کرده به نظر من فاعله. "من" اونجا اضافه اس.
فرق این دو تا جمله اینه:
من اولش نمی خواستم: این جا تاکید روی منه.
اولش نمی خواستم... این جا تاکید روی کار یا چیزیه که فاعل نمی خواد. و این برای این قسمت درست تره.


نقل قول:یه مقدمه کوتاه و ساده، ولی جذب کننده...و بعد فلش بک.
این شروع خیلی خوبیه. خواننده نمی دونه موضوع چیه. ولی کنجکاو می شه دنبالش بره و کشفش کنه.


نقل قول:خیلی قشنگ توضیح دادین. ساده اس. ولی باید هم ساده باشه. برای این که همین سادگی باعث می شه به دل بشینه. همین سادگی باعث می شه رابستن رو درک کنیم.


نقل قول:این قسمت بهتر بود کمی بیشتر توضیح داده می شد. قبل از این که اون ضربه رو بزنین(هل دادن رابستن)، باید خواننده رو کاملا به رابستن نزدیک می کردین. با توضیح بیشتر درباره احساساتش. با بزرگ کردن احساستش. این که چقدر خوشحاله که دوست پیدا کرده و چقدر مطمئنه که الان دیگه کسایی پیدا شدن که قبولش داشته باشن.


نقل قول:جمله آخر، مهم ترین قسمت پست بود. نتیجه بود. ضربه نهایی بود.
کوتاه نوشته شدنش کاملا درسته. علامت تعجبش کاملا درسته.
ولی شکلش خیلی قشنگ نیست. مثلا به نظر من بهتر بود می نوشتین: "اینا از من یه مرگخوار ساختن".


داستان رابستن خیلی قشنگ بود.
مثل خودش عجیب و غریب و مرموز...ولی همونقدر هم ساده و دوست داشتنی.
توضیح اضافه و خسته کننده ندادین. درگیر جمله ها نشدین. به جاش توجه خواننده رو به رابستن و احساساتش جلب کردین. این کار خیلی قشنگ بود.
نوشتن به صورت اول شخص، برای این پست مناسب بود. هر چند ممکنه کمی محدودتون کنه...ولی چیزی که شما این جا بهش احتیاج داشتین رابستن بود. چیزی که رابستن احساس می کرد و چیزی که رابستن می دید. برای همین، زاویه دید رابستن براتون کافی بود.


دلایل رابستن برای متمایل شدن به جبهه سیاه، منطقی، قابل قبول و هیجان انگیز بود.
این که یکی که داره سعی می کنه با همه خوب باشه و بهشون نزدیک بشه، چطوری کم کم به عقب و به سمت سیاهی هل داده شده...اون حس انتقام و خشم درونی رابستن رو خیلی خوب می شه احساس کرد.
بخش احساسی پست می تونست پررنگ تر و قوی تر باشه. با کمی توضیح و تمرکز بیشتر. با کمی "درگیر شدن" بیشتر...


شکل تکه تکه نوشتن پست هم خیلی قشنگ و برای این داستان مناسب بود.


اینجور پست ها باید روی احساسات خواننده تاثیر بذارن. برای همین مجبورن خیلی قوی باشن.پست شما فوق العاده و عالی و شگفت انگیز نبود. حتی با توجه به داستانش، جا داشت خیلی بهتر باشه. ولی با توجه به میزان تجربه و سوابق و پست های جدی قبلی شما واقعا خوب و قشنگ بود.


برو رابستن!