اولا که روی صندلی سمت راست ارباب من نشستم!
کسی فکر نکنه خالیه! از صبح تا حالا ده نفر نشستن روم. یه کم روی ستادتون نظارت کنین خب. رو مهموناتون نشینن.
ملت، یه کم روی خودتون و کارای خودتون تمرکز کنین. کاندیداها به جای خودشون چرا رو همدیگه تمرکز کردن؟
تجربه نشون داده که مهم ترین و جالب ترین کار وزیر سوژه سازیه. این که خودش سوژه بشه و سوژه های مختلف وارد ایفای نقش کنه.
موقع انتخابات همیشه زیادی روی وزیر و اختیارات و وعده هاش زوم میکنیم. انتظارا هم از وزیر آینده خیلی بالا میره. دوره های قبل یه وعده هایی میدادن که اصلا جزو اختیارات وزیر نبود. یادشون میرفت که وزیر واقعا یه ناظره، با این فرق که اعضا انتخابش کردن و یه چیزی هم به نقشش اضافه شده.
حالا این دفعه کمی اختیاراتش بیشتر شده ولی تفاوت زیادی نکرده.
روی هم رفته نظر من اینه که قضیه رو جدی نکنین. چون جدی نیست. هم انتقادا و هم وعده ها، شوخی و سوژه ای باقی بمونن.
ریس ارباب!
به اون پونصد تا جن بگو به منم برسن!
اگه وزیر شدی سو لی رو محکوم به حبس ابد با اعمال شاقه کن.
وینسنت کراب رو اره کن.
لینی وارنر رو بپز.
هکتور رو بصورت طولی نصف کن و هر نصفشو بفرست یه طرف.