هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۲۲:۰۷ شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸

رکسان ویزلی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۲:۱۳ پنجشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۴:۵۵ شنبه ۱۹ تیر ۱۴۰۰
از ش چندشم میشه!
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 219
آفلاین
کریس دوباره برگشت زیر دمبل. زور زد... و زور زد... و زور زد... و خسته شد! یه چند ثانیه همون جوری موند و نفسی تازه کرد. مرگخوارا واسش دست میزدن و تشویقش میکردن. نفسش که تازه شد، دوباره با فرم وزنه برداری، سعی کرد دمبلو بلند کنه... ولی یه چیزی درست نبود. چرا مرگخوارا داشتن قد میکشیدن؟ نگاهی به لرد کرد. لرد داشت بزرگ تر می شد. چه خبر بود؟...

- باز که داری بهمون میچسبی ریس! برو اون ور!
- ا... ارباب؟ از اینجاش دیگه دست من نیست.

کریس پایین و پایین تر رفت... و با اربابش یکی شد. اوضاع بهتر که نشده بود، بد تر هم شد. دمبل همچنان روی صورت لرد بود... و سر کریس هم به سر لرد چسبیده بود.

- یارانمون! سریع ریسو از سرمون وا کنین!


رکسان خالی... خالی خالی! بدون ویزلی!

تصویر کوچک شده




پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۰:۰۴ چهارشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۸

مرگخواران

تام جاگسن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۱ سه شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۲:۳۸:۱۷ دوشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۲
از تسترال جماعت فقط تفش به ما رسید.
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 643
آفلاین
خلاصه:
لرد سیاه و مرگخوارا برای ورزش کردن به سالن ورزشی می رن که دامبلدور و محفلی ها هم اون جا هستن.
لرد زیر یه وزنه گیر می کنه و مرگخوارا باید بدون این که محفلی ها متوجه ماجرا بشن نجاتش بدن.
آملیا و ماتیلدا کنجکاو شدن و در حال نزدیک شدن به لرد و مرگخوارا هستن.
....................

ارباب شخصی بودن بس بزرگ و نباید با دیده شدن توسط محفلی‌ها توی اون شرایط، این قضیه خدشه دار می‌شد!
این هدفی بود که رودولف برای دور کردن ماتیلدا و آملیا از ارباب داشت... یا شایدم ما اینطور فک می‌کنیم!

- به به! ساحره های با کمالات! کجا با این عجله؟

آملیا به بخت بدش لعنت فرستاد و بر آن شد که تواند دور کند رودولف را!

- هی یارو نویسنده هه!
- جانم؟!
- مرلینی من اینطور فک میکنم با خودم؟ آخه با این لحن؟
- عه نمیکنی؟ خب باشه!

آملیا با فحشی بر لب به سمت رودولف برگشت.
- بله؟

رودولف با خودش فکر می‌کرد که با چه حقه ای میتونه اون دو نفر رو از محل سانحه دور کنه، ولی همیشه به روش سنتی خودش بر می‌گشت!
- در خدمت باشیم!

آملیا و ماتیلدا هم که هیچ‌موقع از عشق ورزیدن کوتاه نمیومدن با رودولف به سمت کلبه ای که توش یه زرافه داره که بادام می‌شکونه حرکت کردن، بالاخره آموزش های محفل بود و...!

حالا موقعش بود که لرد رو از اون وضعیت نجات بدن!


ویرایش شده توسط تام جاگسن در تاریخ ۱۳۹۸/۵/۲۳ ۰:۱۹:۵۹
ویرایش شده توسط تام جاگسن در تاریخ ۱۳۹۸/۵/۲۳ ۰:۲۷:۰۲
ویرایش شده توسط تام جاگسن در تاریخ ۱۳۹۸/۵/۲۳ ۰:۴۸:۴۴

آروم آقا! دست و پام ریخت!


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱۳:۰۸ شنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۸

هافلپاف، مرگخواران

سدریک دیگوری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۳۳ دوشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
دیروز ۲۳:۱۱:۳۵
از خواب بیدارم نکن!
گروه:
مرگخوار
ناظر انجمن
ایفای نقش
هافلپاف
کاربران عضو
گردانندگان سایت
پیام: 699
آفلاین
کریس درحالی که با نهایت توانش سعی میکرد وزنه را جا به جا کند، ناگهان از بالای سر مرگخواران رو به رویش، دو عدد محفلی را دید که از شدت کنجکاوی برای سر در آوردن از موضوع، قدم هایشان دست کمی از دویدن نداشت.

کریس که موفق شده بود وزنه را چند سانتی متری بلند کند، با دیدن آن ها هول شد و وزنه را ول کرد و سپس با شنیدن آخ لرد و صدای عصبانی اش به خود آمد:
- ما تو را نصف میکنیم کریس؛ حتی قبل از فنر و بانز! اصلا حالا که فکر میکنیم می بینیم باید تو را به سه قسمت نامساوی تقسیم نماییم!

کریس درحالی که سعی میکرد ترس ناشی از تهدیدات لرد را فرو بنشاند، گفت:
- خیلی ببخشید ارباب، ولی فکر کنم دامبلدور دوتا از نوچه هاشو فرستاده تا ببینن اینجا چه خبره، ظاهرا با توضیح این که شما دارین گرم میکنین کاملا قانع نشده!

لرد که در اثر فشار وزنه و عصبانیت، صورتش به رنگ سرخ در امده بود، گفت:
- چی؟ پس برای چه اینجا ایستاده اید؟ رابستن، زود برو و آنها را دست به سر کن. فنریر، تو هم برو. اگر به راحتی گول نخوردند، تا پای جانتان و تا دم مرگ بجنگید، حواستان باشد که آبرو و حیثیت من بسیار مهم تر و باارزش تر از جان شماست!

رابستن و فنریر از حلقه ی مرگخواران جدا شدند و به سمت آملیا و ماتیلدا به راه افتادند. در نیمه ی راه ایستادند تا آن دو محفلی به آنها برسند. پس از گذشت شش دقیقه که از نظر رابستن خیلی طولانی تر از گذشت شش دقیقه در سیاره ی خود بود، ماتیلدا و آملیا به انها رسیدند.

ماتیلدا با سرزندگی و خوشحالی ای ساختگی و مصنوعی گفت:
- سلام بچه ها! حالتون چطوره؟ داشتیم از اینجا رد میشدیم که یه دفعه شمارو دیدیم که اونجا دور هم حلقه زدین. ورزش جدیدیه که ما بلد نیستیم؟ خب به ما هم یاد بدین باهم بازی کنیم!

سپس بشکنی زد و گویی فکر جدیدی به ذهنش رسیده بود، با عجله گفت:
- نکنه دارن نذری میدن و ما خبر نداریم؟ پس چرا به ما نگفتین؟ ای وای آملیا قابلمه دم دست نداری؟

آملیا پس از نگاه عاقل اندر سفیهانه ای به ماتیلدا، رو به مرگخواران گفت:
- یا شایدم اربابتون درحال له شدنه؟ یعنی واقعا لرد ولدمورت مقتدر زیر یه وزنه داره صاف میشه؟

ماتیلدا چنان با تعجب به آملیا زل زده بود که انگار اولین بار بود که او را می دید. فنریر و رابستن که آشکارا متعجب شده بودند، هر یک برای نقض حرف آملیا حرفی زدند و در تلاش برای حمایت از اربابشان، حاضر به قطع کردن حرف خود نبودند؛ درنتیجه حرف هایشان در هم می آمیخت و نامفهوم به گوش می رسید.

آملیا با استفاده از این سر و صدا، بسیار آرام رو به ماتیلدا گفت:
- نمیدونم چرا، ولی اینجا ستاره ها بهتر آنتن میدن! همین الان بهم گفتن که ولدمورت زیر یه وزنه گیر کرده.

رابستن و فنریر که هر یک تلاش می کردند تا حرف خود را به گوش آملیا برسانند، حالا دیگر تقریبا فریاد می زدند. کار به درگیری کشیده شد؛ دو مرگخوار برای به گوش رساندن حرفشان، شروع به دعوا و زد و خورد کرده بودند.

ظاهرا توصیه ی لرد را برای تا پای جان جنگیدن اشتباه متوجه شده، و حالا با یکدیگر می جنگیدند. ماتیلدا که تا با چشمان خودش نمی دید که ولدمورت زیر وزنه گیر کرده، باورش نمیشد، دست آملیا را کشید و بی توجه به دو مرگخوار که حالا سر و صورتشان خونی شده بود، به طرف حلقه ی مرگخواران به راه افتاد.

حلقه ی مرگخواران

کریس که همچنان برای جا به جایی وزنه تلاش میکرد، سرش را بالا آورد تا استراحتی بکند. در همین حال، آملیا و ماتیلدا را دید که هر لحظه به آنان نزدیک تر می شدند. با وحشت رو به لرد گفت:
- ارباب، مثل این که رابستن و فنریر نتونستن اونا رو دست به سر کنن. دیگه چیزی نمونده که بهمون برسن، باید یه فکر دیگه بکنیم.

سپس درحالی که چشمانش را ریز کرده بود تا بهتر ببیند، گفت:
- انگار رابستن و فنریر دارن باهم دعوا می کنن؛ آره! دارم می بینمشون که به جون همدیگه افتادن و همو می زنن. ولی آخه برای چی؟

ولدمورت که اصلا علت دعوا برایش مهم نبود و تنها خود دعوا که باعث شده بود آن دو محفلی بتوانند به طرف آنها بیایند، برایش اهمیت داشت، با صدای بلندی که به گوش فنریر و رابستن می رسید، فریاد زد:
- فنریر! رابستن! کار شما از نصف کردن هم گذشته، تکه پاره تان میکنم!


فقط ارباب!
هستم...ولی خستم!

تصویر کوچک شده


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱۹:۴۴ سه شنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۸

ماتیلدا استیونز


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۰۱ پنجشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۱۸:۵۱ چهارشنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۹
از کالیفرنیا
گروه:
کاربران عضو
پیام: 359
آفلاین
ماتیلدا در حالی که طناب میزد، به مرگخوار ها نگاه می کرد و واقعا متوجه نمیشد که آنها دارند چیکار می کنند و یا چرا مرگخوار ها دور لرد جمع شده بودند. کنجکاویش گل کرد و دست از طناب زدن برداشت و به سمت آملیا رفت.

آملیا که داشت تلسکوپش را _که چند وزنه ی نه چندان سنگین به آن وصل بود_ بلند می کرد، متوجه ماتیلدا شد و با سختی تلسکوپ را پایین گذاشت.
- ستاره ها میگن مشکلی پیش اومده!

ماتیلدا با دست به مرگخوار ها اشاره کرد و گفت:
- اونا دارن چیکار می کنن؟
- پروف میگه که لرد داره گرم می کنه اما ستاره ها یه چیز دیگه میگن!
- چی میگن؟
- یه چیزی میگن ولی من نمی شنوم. فاصلمون زیادی دوره! ولی اگه شاید خودمون فضولی کنیم، ستاره ها نزدیک تر میشن.
- باشه. بریم!

همان موقع، مرگخوار ها در آنطرف سالن

- یاران... ما را نجات دهید. له شدیم!

همه ی مرگخوار ها خیلی هول شده بودند و نمی دانستند چیکار کنند و در همین لحظه که لحظه ی بسیار مهمی برای آنها بود، دو عدد محفلی فضول به سمت آنها آمدند.


Cause i don't wanna lose you now
I'm looking right at the other half of me



پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱۸:۱۱ چهارشنبه ۵ تیر ۱۳۹۸

محفل ققنوس

یوآن آبرکرومبی


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۰:۰۸ جمعه ۹ خرداد ۱۳۹۳
آخرین ورود:
امروز ۳:۱۳:۱۲
از اکسیژن به دی‌اکسید کربن!
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 436
آفلاین
تصویر کوچک شده


لرد اینجوری زیر دمبل لِه شده بود و جیغ می‌کشید و مرگخوارا هم خیلی دستپاچه و نگران، داشتن هم‌فکری می‌کردن که چجوری نجاتش بدن.

این وسط، رابستن که توی حلقه‌ی مشورت مرگخوارا نبود، اصلاً نمی‌دونست قضیه چیه و چرا مرگخوارا دارن در مورد چیز مسخره‌ای مثل «بلند کردن یه شیء» فسفر می‌سوزونن.
آخه رابستن توی سیاره‌ی اورانوس، معمولاً واسه به‌حرکت در آوردن اجسام کار خیلی خاصی نمی‌کرد و موقع اسباب‌کشی هم کلّ عمارتِ چند هکتاریش رو صرفاً فوت می‌کرد و کیلومترها پرتش می‌کرد اونورتر.

پس حلقه‌ی مشورت مرگخوارا رو کنار زد، روی وزنه‌ی شونصد کیلویی خم شد و در برابرش، یه مقدار فوت کرد.

شاید تعجب کنین، ولی اتفاق خاصی نیفتاد!

رابستن بی‌توجه به «این داره چیکار می‌کنه؟»های مرگخوارا و نگاه‌های متعجب‌شون، سعی کرد یه‌کم بیشتر زور بزنه و با یه انگشت، وزنه رو بلند کنه... بازم اتفاق خاصی نیفتاد.
دو انگشت... بازم نشد.
سه انگشت... بازم نشد.
لامصب چهار انگشت... اِی بابا بازم نشد!

رابستن که دید داره کم میاره و فقط یه انگشتِ دست‌نخورده‌ی دیگه داره، از اونم استفاده کرد و با ده انگشتِ دوتا دستاش، با همه‌ی زورش، سعی کرد وزنه‌ی شونصد کیلویی رو بلند کنه.

ککککرررررککررررکککک!

و وقتی ستون فقراتش داغون شد، فهمید که «بلند کردن یه شیء» اصلاً هم چیز مسخره‌ای نیستش. چون اینجا کره‌ی زمینه، رابستن! جاذبه داره، رابستن!


If you smell what THE RASOO is cooking!


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۲۳:۳۰ شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۸

رابستن لسترنج


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۰۹ پنجشنبه ۴ بهمن ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۲۳:۱۳ چهارشنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۰
از سیرازو
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 265
آفلاین
لرد نمی خواست که محفلی ها ایشونو ببینن...این براشون خیلی مهم بود و هر چیزی که برای لرد مهم باشه، برای مرگخوارا خیلی مهمه!

-مرگخوارا...دور ارباب حلقه بزنین!

نوع گفتن بلا به طور کامل تغییر کرده بود...اون اصلا اینجوری مرگخوارا رو صدا نمی زد...اون اصلا اونا رو صدا نمی زد!

مرگخوارا دور اربابشون حلقه زدن!

-تام، چیکار می کنی؟

تام؟!

تنها کسی که لرد ولدمورت رو "تام" صدا می کرد، دامبلدور بود. ولی دامبلدور چطوری لرد رو دیده بود؟ مگه مرگخوارا دور ارباب حلقه نزده بودن؟

مرگخوارا به حلقه ی خودشون نگاه کردن.

-بانز ما تورا نصف می کنیم...فنریر تو را هم!

بانز نامرئی بود...این دست خودش نبود که نامرئی بود.

-ما داریم نرمش می کنیم...بدن خود را گرم می کنیم...این کار هم بهترین روش برای گرم کردن است!

دامبلدور آدم عجیبی بود...زود باور بود، برای همین دیگه ادامه نداد و به ورزشش ادامه داد!

-شانس آوردی بانز...اگر گیر می داد می کشتیمت! حالا ما را نجات دهید!


تا همیشه، لرد ولدمورت، ارباب من هستن می شن!

تو قلب من جا داشتن میشه!


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۲۳:۰۵ شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۹:۱۴:۰۸
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6952
آفلاین
سوژه جدید:


در گرم ترین ساعت روز، وقتی که کسی حتی به ورزش فکر هم نمی کرد، در سالن ورزشی باز شد و لرد سیاه به همراه جمعی از مرگخواران وارد سالن ورزشی دیاگون شدند...
و در کمال ناامیدی متوجه شدند که دامبلدور و جمعی از محفلی ها، قبل از آن ها وارد سالن ورزشی شده بودند.

این دوم شدن، لرد سیاه را خشمگین کرد.
-کی بود گفت دوی ظهر سالن خالی خالیه و کسی نمیاد؟ مطمئنیم تو بودی فنر...سر فرصت نصفت می کنیم.

دامبلدور مصرانه رو به سیاهان لبخند می زد و دمبل های کوچک و بزرگ را بلند می کرد.
به دلیل تشابه اسمی، با دمبل ها احساس دوستی و صمیمیت و اعضای یک خانواده بودن می کرد.

حس رقابت لرد سیاه که فقط برای اندکی روی فرم آمدن به سالن آمده بود، گل کرد.
- مایلیم فخر بفروشیم. به ما دمبل بزرگ بدهید! مایلیم بزنیم! همین جمله هم به تنهایی ما را روی فرم می آورد. دمبل بزنیم!

دمبلی که لرد سیاه به آن اشاره می کرد، وزنه ای بسیار بزرگ و سنگین بود.

فنریر باز از جانش سیر شد.
-ارباب...عضلاتتون هنوز گرم نشدن...با کوچیکترش شروع...

-ما همان را می خواهیم و بس!


سی و شش ثانیه بعد!

-یاران ما...ما...گیر کردیم! داریم پرس می شویم. کاری کنید... محفلی ها دارند به ما نگاه می کنند؟

لرد سیاه با هیکل لاغر و نحیفش زیر وزنه خوابیده بود و در حال له شدن بود. مرگخواران با حسرت به هاگرید که در حال انجام حرکات آکروباتیک با وزنه هایی بزرگتر از وزنه له کننده لرد بود نگاه کردند.
-ارباب...از هاگرید کمک...

-هرگز! با امکانات خود ما را نجات دهید! نگذارید متوجه شوند! کی ما را مجبور کرد فخر بفروشیم؟ مطمئنیم فنریر بود. ما دنده هایمان خرد شد...ما مسطح شدیم!




پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱:۴۹ جمعه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷

ویزنگاموت، مرگخواران

بلاتریکس لسترنج


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۱:۰۵ سه شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱:۴۴:۵۴ یکشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۲
از زير سايه لرد سياه
گروه:
مرگخوار
ناظر انجمن
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 828
آفلاین
با توجه اتمام فعالیت مشترک ریونکلاو و اسلیترین، این تاپیک به روند سابق خود بازمی گردد.


I was and am the Dark Lord's most loyal servant
I learned the Dark Arts from him


پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱۶:۰۱ پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۷

اسلیترین، مرگخواران

هکتور دگورث گرنجر


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۴۲ سه شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۳
آخرین ورود:
۱۷:۴۶:۴۷ پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۴۰۲
از روی شونه های آریانا!
گروه:
مرگخوار
اسلیترین
کاربران عضو
ناظر انجمن
ایفای نقش
پیام: 956
آفلاین
ریونسلی


"هکتـــــــــــــــــریا"


سوژه: مگس کش

حرف پ

توی مغازه ای سه در چهار، پشت پیشخونی که بدون شک سال ها از آخرین باری که تمیز شده بود میگذشت، سایه ای لرزون یه گوشه کمین کرده بود.

وییییییییززززززززززز! وییییییییی...
خـــــــرچ!

- کشتمش، کشتمش! درست وقتی داشت مگس کش رو نگاه می کرد زدم تو فرق سرش!

هکتور مگس له شده رو از بالش گرفت و اون رو با صدای دنگ بلندی ته سطل فلزی کنار دستش جا داد.

- هنوز باید سیصد و نود و سه تا مگس دیگه بگیرم تا بتونم اولین پیتزا رو درست کنم.

وییییییییززززززززززز! وییییییییی...
خـــــــرچ!

ده دقیقه بعد- جلوی در مغازه

لینی بال بال زنون با عجله به سمت مغازه ی هکتور می رفت.

- باید زود این پیغام رو براش ببرم.

وقتی لینی جلو در مغازه رسید، اول با دقت تابلو سر در مغازه رو بررسی کرد.

پیتزا مخصوص با گوشت پیکسی!


اما لینی اونقدر عجله داشت تا پیغام رو برسونه که پیکسی رو از قلم انداخت. البته دیدن پلنگ صورتی جلو در هم بی تاثیر نبود.

- خب پس باید بگم مگس کشی که پیتر توی پرو داد بهش، جان پیچِ اربابِ. هکتور باید اونو با نهایت احترام ببره یه جای امن.

لینی در حالی که این جمله رو زیر لب مدام تکرار می کرد از سوراخ کلید رفت تو و مستقیم رفت سمت پیشخون.

وییییییییززززززززززز! وییییییییی...
خـــــــرچ!

هکتور که فکر کرده بود مگس سیصد و نود و سوم رو گرفته با ذوق و شوق جسد لینی وارنر رو پیش بقیه مگس ها انداخت تا لینی و پیغامش ناکام از این دنیا برن.

- این مگس کشی که پتی گرو بهم داد چه خوب بود. تونستم باهاش مگس های کافی واسه پیتزا رو شکار کنم.

هکتور بعد از اینکه این رو گفت، رفت و پاتیل پوست پیازیش رو برداشت و لینی و مگس ها و مگس کش رو ریخت توی پاتیلش و یک ساعت بعد پیتزا گوشت و پیکسی مخصوص هکتور حاضر شده بود. و البته جان پیچ لرد هم پیتزا شده بود...


ارباب یه دونه باشن... واسه ی نمونه باشن!




پاسخ به: سالن ورزشي دياگون
پیام زده شده در: ۱۳:۲۴ پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۷

هستيا كرو


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۸ پنجشنبه ۹ فروردین ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۶:۴۸ دوشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۷
گروه:
کاربران عضو
پیام: 21
آفلاین
ریونسلی

هستیا&لینی

موضوع : گوجه سبز

حرف : ف


- مرلینی اشتباه اومدیم بابزرگ ! نگا کن اینجا نوشته کوی فرهادی اسم کوچه فومن بود !
- منم می گم اسم کوچه فراری نبود فرهادی بود.
- فرهادی نه فومن.
- سر من پیرمرد داد نزن ! از موهای سفیدم خجالت بکش تا نرفتم زنتو بیارم!

رودولف در حالی که نگاهش را از پیوز می گرفت به کاغذ پوستی در دستش و آدرس نوشته شده نگاهی انداخت . همین که لرد دستور داده بود پیوز را همراهی کند خودش مسئله ای بود اما اینکه کجا دارند می روند مسئله ای دیگر...

- حالا کجا داریم می ریم پدرجان؟
- باشگاه دوئل.
- باشگاه دوئل ؟ چرا؟
- باشگاه جوئل نه دوئل.
- منم می گم باشگاه دوئل.
- سر من داد نزن و گرنه زنتو می یارم ها!
- اصلا ول کن بابا!

رودولف غرغری کرد و دستی به قمه هایش کشید . پیوز یکبار مرده بود پس قمه به کارش نمی آمد ولی چوبدستی اش یه چیز دیگر بود...

- نگاه کن فرزند!

رودولف از خیالاتش بیرون آمد.
- به چی بابزرگ؟
- به اون ماشین فراری مشنگیه که رنگ فسفریه !
- خب که چی؟ اصلا کجا هست؟
- همون جا زیر اون تابلوئه .
- کدوم تابلوئه پدر جان ؟ شما چشمات ضعیفه بیا بریم دنبال آدرس بگردیم...
- نه نه همون که یه فک پلاستیکی پشت شیشه چسبونده.
- بیاین بریم پدر جان. دِ ول کنین دیگه. راستی اسم کوچه چی بود؟

پیوز عصایش را در دستش چرخاند.
- اسم جوجه ؟ من جوجه ندارم!
- کوچه پدرجان ! کــــــوچــــه!
- نه پسرم جوجه ها کوچ نکردن ! الان بهاره تازه دارن از کوچ برمی گردن. می دونی چرا ؟ چون می خوان گوجه سبز بخورن!
‏-

پیوز به نوه ی پخش زمین شده اش نگاه کرد و دلش برایش سوخت و تصمیم گرفت برای بهتر کردن حال نوه اش نصیحتش کند.
- پسرم می دونی چی می خوای بهت بگم؟ :۰۰۷:
- نمی خوام چیزی بهم بگی!
- می خوام نصیحتت کنم . می دونی آقای فرخ زاد چی گفته؟
‏-
- چنین گفت فریدون فرخ زاد گهواره تا گور بی خیال.


رودولف نگاهی به پیوز انداخت و در دلش برای او تاسف خورد.
- حالا دیگه کجا می خوای بری؟
- باشگاه دوئل رو بی خیال فرزندم ! بیا برویم از این ولایت به خدا... برویم فلان جا یه کم اوون ور تر.
- کجا؟
- بریم .... همممم... می خوام برگردم خانه ی ریدل ها.
- چه خوب.
- ... و می خوام برم تو اتاقم ... کوییدیچ بازی کنم و یه فلاسک گوجه سبز با فسنجون بخورم.
‏-

پیوز دستش را دور یقه ی لباس نوه اش حلقه کرد،ولی چون روح بود دستش از یقه لباسش رد شد و از آن طرفش بیرون زد و در نتیجه پیوز گلوی رودولف را گرفت تا با هم به خانه ی ریدل ها آپارات کنند...








شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.