باز هم یک بار دیگر بحث مسئول و مقام و انتخاب و انتصاب توسط لرد در خانه ریدلها مطرح شده بود و مرگخوارهای قدرت طلب، همه به صرافت افتادند...
_من...من...من ارباب...من مسئول بشم!
_ارباب...من مدیر و مدبر هستم...منو انتخاب کنید!
_اینا هیچکدوم به اندازه من التزام عملی ندارن...من بهترین گزینهام!
_هیچ انتخابی بهتر از انتخاب من نیست ارباب...خدمت صادقانه فقط از عهده بنده برمیاد!
_انتخاب اصلح ما هستیم ارباب...با ما دیگر از هیچ چیز نترسید!
_ارباب من وعده میدم اتوبان ها رو دو طبقه کنم....خانه ریدل رو استان میکنم ارباب...پول نفت دریایی شمال رو میارم سر سفره شما ارباب!
_ارباب...بخدا صد تومن میدم...رشوه میدم...من رو انتخاب کنید!
_ارباب...من شعار نمیدم....عمل میکنم....رای خودتون رو به من بدین!
_یاران ما...هول نکنید...ما قصد داریم دادگاهی عادلانه داشته باشیم...پس به قاضی، هیئت منصفه، دادستان، شاکی، شاهد و حتی حضار و تماشاگر نیاز داریم...و البته متهم که لینی باشه و وکیلش....پس به همه نقش میرسه...نترسین!
بعد از این جملهی لرد، مرگخواران کمی اطمینان پیدا کرده و آرامتر شدند...سپس لرد در حالی که مشخصا در حال تفکر بود، گفت:
_خب...رییس دادگاه و قاضی که مشخص هست که ما هستیم...شاکی هم که ما بودیم....برای دادستانی هم کسی غیر از ما لایق برای ستاندن داد نیست...تنها کسی که منصف هست هم خودمان هستیم، پس هیئت منصفه هم خودمانیم...شاهد هم کسی غیر از ما نبوده...حل شد!
_ارباب...ما هم قرار بود نقش داشته باشیم!
_ما اربابی خوش قول هستیم که سر حرفمان میمانیم...شما به عنوان حضار و تماشاگر میتونید حضور داشته باشید!
_واقعا لطف کردین ارباب!
_ناراضی هستین؟ باشه...یک پست خالی دیگه هم داریم که میتونید اشغالش کنید...کی حاضره وکیل این ملعون بشه؟
مرگخواران همه پا پس کشیدند...هیچکس نمیخواست در دادگاهی که حکمش از قبل مشخص شده است و یک طرف دعوای آن قاضی_ شاکی لرد است و طرف دیگر لینی بود، طرف لینی را گرفته و وکیل او شود!