-یه حس عجیبی داریم.
-قند عسل مامان گشنه‌اش شده... انرژی زیادی هدر دادین امروز... یه لقمه کوچولو بگیره مامان؟

لرد با حس گشنگی آشنا بود. این حس آن حس نبود.

-اوا... خاک به سرم... نکنه نفخ کردین نبات زعفرونی مامان؟

نه قطعا این هم نبود.
-این صدای چی بود؟ ویز ویز؟ پیکسی بود؟

فنریر به سختی لقمه‌اش را فرو برد.
-نه ارباب قطعا اون نبود. خودم دیدم که مرد... خیالتون راحت.

لرد که خیالشان راحت شده بود، نفس راحتی کشیدند. نفسی که به جای راحت بودن، تبدیل به آهی ناراحت شد.
-ما چرا آه کشیدیم؟
-چون پشیمون شدین... چون دلتون برای پیکسی قدر یه نخود شده، چون...

مرگخوار وراج قبل از چون سوم توسط بلاتریکس از پنجره به بیرون پرتاب شد.
لرد سیاه جدا پشیمان به نظر می‌رسیدند.

- دوره‌ی اسپانیا دیگه تموم شده! الان دور دور بلغارستانه.
- بلغارستان بعد کرام هیچ وقت تیم نشده و نمی‌شه!

- دوره چپیا دیگه تموم شده! این دفعه دور دور راسته.
- راست بعد بوقی‌نژاد هیچ‌وقت چهره شاخصی نداشته و نخواهد داشت!

- دوره لنیسترها دیگه تموم شده! الان دور دور استارک‌هاست.
- استارک‌ها بعد جان اسنو هیچ وقت ...

- با تشکر از حضور همه شما عزاداران که مایه تسلی خاطر ما داغ دیدگان بود؛ لطفا برای صرف نهار به تالار خانه ریدل مراجعه فرمایید.

با اعلام آغاز ضیافت نهار، گپ و گفت‌‌های دو-سه نفره‌ی تشکیل شده در مجلس ختم لینی بی‌پایان ماند و همگان به میز غذا حمله‌ور شدند. رودولف قمه‌ای دور سرش می‌چرخاند تا کسی به او نزدیک نشود. پافت تند و تند از پیپش کام می‌گرفت و دودش را در محیط اطراف می‌پراکند تا ملت از اطرافش پراکنده شوند. هکتور سرعت لرزه‌هایش را طوری بالا برده بود که تشکیل یک اوربیتال هکتوری داده بود. -یادآوری: در یک اوربیتال هکتوری، در هر نقطه احتمال حضور هکتور وجود دارد اما هیچگاه نمی‌توان محل قطعی حضور هکتور را تعیین کرد- مروپ دبه دبه ترشی خانگی از زیر ردایش بیرون می‌آورد و کنار دستش می‌چید. فنریر به دنبال مرگخواری وجترین می‌گشت تا کنار او بایستد.

به دور از این هیاهو، لرد با متانت خاصی صدر مجلس نشسته بود و به مرده‌خورها می‌نگریست. او دیده بود که در بدو ورود به مراسم، همگی بغض داشتند و بعضی نیز با صدای بلند می‌گریستند. اندکی بعد مشغول گپ و گفت‌های بی سر و ته شده و حالا نیز در حال به نیش کشیدن ران بوقلمون، در واکنش به شوخی‌های بی معنی یکدیگر قهقهه می‌زدند. به راستی که خاک سرد بود و احساسات را خیلی زودتر از انتظار خاموش می‌کرد. اما لرد با آن‌ها فرق داشت. او احساساتی نداشت که آن را فراموش کند. درست همان حالی را داشت که در اولین لحظه پس از مرگ لینی تجربه کرده بود. و می‌دانست همیشه همینطور خواهد ماند. تا وقتی که لینی مرده باشد!

-آماده نیستم! الان آمادگی گفتن یک "آخ" رو در خودم احساس نمی کنم.

لینی راه نجاتش را یافته بود و لرد سیاه که دیده بود بعد از این همه پست، لینی هنوز نمرده، خشمگین شده بود.
-سو! به جای این "آخ" بگو...سعی کن صدات شبیهش باشه.

سو لی از پشت در دادگاه چشم بلندی گفت و آماده شد که با ضربه هماهنگ شود.

لرد سیاه نیش را بلند کرد و اصلا به چشمان وحشت زده لینی توجه نکرد. لینی چشم به نیش دوخته بود و سعی می کرد بزرگی آن را با بدن ظریف خودش مقایسه نکند.
-حداقل یه جوری بزنین برم بهشت. جهنم خیلی بد بود. بهشت آبی...نرم...گرم...با شومینه ای روشن، حتی وسط تابستون. ارباب، شما تا حالا وسط تابستون...

-آخ!

صدای فریاد سو نشان می داد که ضربه زده شد. لینی هم تصمیم گرفت سکوت کرده و این بار، مثل بچه آدم بمیرد.

دست های لرد سیاه هنوز دور نیش حلقه شده بود.
-اممم...نتونست جمله شو تموم کنه. البته اهمیت خاصی هم نداشت. یاران ما. این را توی گلدونی چیزی دفن کنید تا مایه عبرت همگان شود.

_آه...بهشت شبیه تالارمونه!
_حله مرلین...زنده شد...زور نزن دیگه!

لینی تازه از مرگ بازگشته بود...چند ثانیه ای لازم داشت تا چشمانش را کاملا باز کند و درک کند چه اتفاقی افتاده.
حالا او مرلین را می‌دید که شال آبی رنگش را از روی گردنش باز کرد و در حالی که به شدت عرق می‌ریخت و نفس نفس میزد رو به لرد ولدمورت ایستاد...
_ارباب..به دستور شما من خیلی انرژی گذاشتم لینی‌تون...یعنی لینی‌شون رو زنده کردم...اگه اجازه بدین من برم بیرون غش کنم!
_مرخصی مرلین ما!

لینی حالا حوادثی که رخ داده بود را درک می‌کرد...البته نه کاملا...
_ارباب...من میدونستم شما پیکسی‌تون رو می‌بخشین و راضی به مرگش نیستید!

لرد اما بی‌توجه به لینی در حال تیز کردن نیش نجینی در دستش بود.
لینی هم با دیدن این صحنه، به کمک هوش ریونکلاوی‌اش فهمید که بهترین کار در آن لحظه، ترک کردن آن صحنه است.
_خب دیگه...خوش گذشت...من دیگه رفع زحمت کنم...خدافس!

قبل از اینکه لینی بال بال زنان از آنجا فرار کند، لرد صرفا با چشم اشاره‌ای به او کرد....و همین اشاره کافی بود تا چندین مرگخوار بر روی لینی پریده و دوباره او را بگیرند!
_عه؟ ولم کنین...ولم کنین وحشی‌ها...ولم کنین، وگرنه نیش می‌زنم...ارباب...بهشون بگین ول کنن من رو!
_لینی...دفعه پیش که کشتیمت، به چه دلیل بدون سروصدا ما رو ترک کردی؟

لینی پاک گیج شده بود...او نمی‌دانست که منظور لرد دقیقا چیست...مگر اینکه...
_ارباب...منظورتون این نیست که...
_چرا لینی...دقیقا منظورمون همین چیزی هست که فکرش رو میکنی...ایندفعه حداقل یک آخ باید بگی....آماده‌ای؟
_

لینی چشمانش را گشود. دماغی کج و شکسته مقابل چشمانش بود. دماغ آهسته آهسته عقب رفت و فریم عینک نیم دایره‌ای بر روی آن نیز به محوطه دید لینی افزوده شد.

- برو عقب تا نیشت نزدم پیرمرد!
- آروم باشید دوشیزه وارنر.

لینی به اطراف نگاه کرد. همه جا سفید بود.
- این جا کجاست؟ من مردم؟ تو این جا چی کار می‌کنی دامبلدور؟
- این جا برزخه. و بله. شما مردی دوشیزه وارنر.
- یعنی حق انتخاب ندارم؟ برگشتی چیزی؟
- نه دیگه. شما نیروی عشق خاصی در لحظه مرگ نپراکندی. فقط چند تا فحش زیر لب به همکار قدیمی من پروفسور اسلاگهورن دادی که نشنیده می‌گیرم.
- خوب پس اگه قرار نیست برگردم تو این جا چی کار می‌کنی؟
- نکیر و منکر مرخصی بودن. من جای اون دو بزرگوار خدمت می‌کنم. کتابتون چیه دوشیزه وارنر؟
- کتاب؟ ریاضیات جادویی - نظریه گراف؟
- نه اون کتاب نه. بیخیال دوشیزه وارنر. به عنوان یکی از نزدیک‌ترین اشخاص به لرد ولدمورت، شما راهی جهنم می‌شید.

لینی نمی‌دانست آن دادگاه همیشه این قدر عادلانه برگزار می‌شود یا دامبلدور جانشین خوبی برای نکیر و منکر نیست. اما ظاهرا در این سوژه قسمت او محاکمه‌های ناعادلانه بود.

محیط بی شکل اطراف لینی شروع به رنگ و لعاب گرفتن کرد. شعله‌های سرخ زبانه می‌کشید و بیشتر و بیشتر می‌شد.

- ترسیدید دوشیزه وارنر؟
- امممم
- شوخی کردم! به این چیزا نیست که! شما اونقدرها هم بد نبودید. برای اطرافیانتون که شامل مرگخوارها و ولدمورت می‌شه شخص وفاداری بودید.
- یعنی ...
- بله! شما به بهشت می‌رید.

رنگ محیط دوباره عوض شد. پرچم‌های آبی و مبلی نرم که لینی را یاد کنار شومینه ریونکلا می‌انداخت ...

هیچکس جرئت تایید را نداشت.
هیچ‌کدام انتظار این مرگ را از پیکسی پر سر و صدا نداشتند.

-یه آخ نگفت که لااقل دلمون خنک شه. قبول نیست. مایلیم از اول شروع کنیم.

بلاتریکس نیشگون ریزی از لینی گرفت.
-پاشو از اول. باید از دیالوگ «به خاطرات خوبمون فکر کنین» شروع کنی. پاشو!

بلاتریکس منتظر ماند. سه بار از یک تا ده و سه بار هم از ده تا یک شمرد. اما لینی پا نشد.

-سرپیچی از فرمان ارباب؟ بلند شو! همین الان، وگرنه بال‌هات رو می‌کنم ها!

و برای آنکه نشان دهد شوخی ندارد، بالش را با ناخن گرفت.
اما برای اولین بار تهدید بلاتریکس بی اثر ماند.

دروئلا کتاب «علائم حیاتی بدن، پیکسی گونه‌ها» را بست.
-سرورم... کتاب میگه امیدی نیست.
-مرلین... لینی‌مون... لینی‌شون رو زنده کنین!

صحنه اسلوموشن می‌شه و مرگخوارا با اشتیاق منتظر اثر کردن نیش می‌مونن.

- الانه که تب کنه بیفته بمیره!
- ولی من فک کنم دچار تشنج می‌شه و بعد می‌میره.
- طبق تحقیقات من به لرزشی خفیف اکتفا می‌کنه.
- شایدم باد کنه بترکه و مرگش اینطوری رقم بخوره.

مرگخوارا سرگرم حدس وقایع بعدی و نحوه‌ی مرگ لینی بودن و حتی بعضیاشون سر چطور مردنش در حال شرط‌بندی کردن بودن. اما گذر زمان همه‌شونو بازنده اعلام می‌کنه، چون حتی یکی از علائمی که انتظار داشتن ظاهر نمی‌شه.

- پس چرا این نمی‌میره؟ ارباب حشره تو آستین پرورش ندادن که تهش نمیر از آب در بیاد که!
- این چرا فقط زل زده به سقف؟

سوال به جایی بود که باید یه نفر بهش پاسخ می‌گفت.

- یکی بره ببینه این چش شد. فنر؟
- چشم ارباب. چشم. من می‌رم.

فنریر جلو می‌ره و دستاشو جلوی بینی لینی می‌گیره. وزش بادی حس نمی‌کنه. با این فکر که شاید تنفس حشرات به چشم نمیاد سراغ نقطه‌ای که حدس می‌زنه قلبشه می‌ره. که البته نمی‌زنه!
- ارباب... فک کنم مرد!

- یعنی... بی سر و صدا... ما رو ترک کرد؟

صحنه اسلوموشن می‌شه و مرگخوارا با اشتیاق منتظر اثر کردن نیش می‌مونن.

- الانه که تب کنه بیفته بمیره!
- ولی من فک کنم دچار تشنج می‌شه و بعد می‌میره.
- طبق تحقیقات من به لرزشی خفیف اکتفا می‌کنه.
- شایدم باد کنه بترکه و مرگش اینطوری رقم بخوره.

مرگخوارا سرگرم حدس وقایع بعدی و نحوه‌ی مرگ لینی بودن و حتی بعضیاشون سر چطور مردنش در حال شرط‌بندی کردن بودن. اما گذر زمان همه‌شونو بازنده اعلام می‌کنه، چون حتی یکی از علائمی که انتظار داشتن ظاهر نمی‌شه.

- پس چرا این نمی‌میره؟ ارباب حشره تو آستین پرورش ندادن که تهش نمیر از آب در بیاد که!
- این چرا فقط زل زده به سقف؟

سوال به جایی بود که باید یه نفر بهش پاسخ می‌گفت.

- یکی بره ببینه این چرا نمرد. فنر؟
- چشم ارباب. چشم. من می‌رم.

فنریر جلو می‌ره و دستاشو جلوی بینی لینی می‌گیره. وزش بادی حس نمی‌کنه. با این فکر که شاید تنفس حشرات به چشم نمیاد سراغ نقطه‌ای که حدس می‌زنه قلبشه می‌ره. که البته نمی‌زنه!
- ارباب... فک کنم مرد!

- یعنی... بی سر و صدا... ما رو ترک کرد؟

- آخ!

لرد به نیشی که روی بدن لینی بود نگاه کرد و همچنین به چهره وحشت زده لینی.

- ارباب من مردم!
- نمردی لینی. بی رحمانه ولی آروم زدیمت.
- مردم ها ولی ارباب؟
- خیر. نمردی. ببین، حتی خونی هم نشده نیش.

و لرد سیاه نیش رو جلوی چشم لینی و مرگخوارا گرفت، و البته لینی و مرگخوارا همه شون با هم ناچار شدن تایید کنن که نیش اصلا خونی نیست. واقعا هم نبود.

- ولی چرا ارباب؟
- مزاح فرمودیم باهات لینی. به قدیم ها فکر کردیم، تصمیم گرفتیم مزاح بفرماییم باهات، شاد از دنیا بری. چنین ارباب عادلی هستیم.

لینی تلاش کرد شاد بشه و تک تک لحظات زندگیش که زیر سایه لرد سیاه بود جلوی چشمش رژه نره. البته یکم موفق شد و یه لبخند کوچیک زد.

- خب دیگه، کافیه.

و اینبار لرد نیش رو با یک حرکت محکم و بی رحمانه روی بدن کوچک و نحیف لینی فرود آورد تا ثابت کنه دیگه واقعا شوخی و مزاح نداره!