هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   1 کاربر مهمان





پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۰:۱۳ سه شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۹

مروپ گانت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۲۸ شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۳:۵۴ جمعه ۵ فروردین ۱۴۰۱
از زیر سایه عزیز مامان
گروه:
کاربران عضو
شناسه های بسته شده
پیام: 425
آفلاین
خلاصه:

مشنگی در هتل کشته شده و برای همین ورود و خروج به هتل ممنوعه. مرگخوارا و محفلیا مجبورا داخل دوتا اتاق جداگونه توی همون هتل بمونن. سر و صدای داخل اتاق محفلیا، مزاحم لرد هست برای همین سدریک و ادوارد مامور ساکت کردنشون میشن اما توی ماموریتشون شکست میخورن. حالا پیتر رفته تا محفلیا رو ساکت کنه.
* * *


پیتر با لباس پلیس های مشنگی پشت در اتاق محفلی ها ایستاده بود.

هاگرید در را گشود.
-دوباره سولام!
-از اتاق شما به دلیل ایجاد مزاحمت برای سایر اتاق های هتل به اداره پلیس شکایت شده.

نقشه پیتر فوق العاده بود، البته در صورتی که محفلی ها مشنگ هایی زبان بفهم بودند!

-چه توفنگ قوشنگی داری!

هاگرید با دستان غول پیکرش تفنگ را از جیب پیتر در آورد و شروع به شلیک به در و دیوار کرد.
-واهاهاهای...چه کیفی میده!

لحظاتی بعد

-اولش ماموریت داشت خوب پیش می رفت ارباب...ولی...
-ولی صدای جدید شلیک را هم حالا باید تحمل نماییم. بسیار زحمت کشیدی پیتر!
-ارباب من برم با ساحره های باکمالات محفلی آشنا...آم...یعنی برم با قمه هام محفلیارو ریز ریز کنم؟


ویرایش شده توسط مروپ گانت در تاریخ ۱۳۹۹/۳/۶ ۰:۳۲:۰۹
ویرایش شده توسط مروپ گانت در تاریخ ۱۳۹۹/۳/۶ ۵:۱۱:۴۱


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۱۴:۳۹ چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹

گریفیندور، مرگخواران

پیتر جونز


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۳ دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۹:۴۱:۵۲ پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲
از محله ی جادوگران جوان تحت آموزش هاگوارتز
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
مرگخوار
گریفیندور
پیام: 234
آفلاین
لرد برای گزارش پیروزی ادوارد صبر کرد. بازم صبر کرد. بیشتر صبر کرد. خیلی صبر کرد. خیلی خیلی صبر کرد. میخواست اعتراض کنه و یکی دیگه رو بفرسته.ولی بی صبری کار افراد ضعیف بود! لرد صبر کرد،بازم صبر کرد. خیلی...

خیلی خیلی خیلی خیلی ... صبر کردن بعد...
مرگخوارا در حالی موهاشون سفید شده بود به لرد نگاه کردند تا بالاخره تصمیم بگیره که دیگه صبر نکنه.

_ارباب وقتمون تلف شد!شما هم خب...

بلا تریکس با موهای سفیدش پای مرگخوار مذکور رو گرفت و پرت کرد بیرون پنجره.
لرد به بقیه نگاه کرد که مشتاقانه نگاهش می کردند.
_خب ما تصمیم گرفتیم یکی دیگه رو بفرستیم برای ماموریت. کی میره؟
همه ی مرگخوارا به جز پیترشون:
پیترشون:
_خب پیتر! برو ببینم چه می کنی!

پیتر در حالی که 2 تا هندونه گذاشته بود زیر بفلش به سمت در راه افتاد. ولی وقتی فهمید چیکار کرده با شدت تعجب کرد هندونه ها افتادند.
_پیتر! پول هندونه ها بسیار بود! چرا شکستیشان!
_ارباب!من... آخه...
_برو دیگر!

پیتر چاره ای نداشت.
در اتاق را باز کرد و به سمت اتاق محفل راه افتاد و نفس عمیقی کشید.
در زد.




پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۲۰:۰۵ سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹

مرگخواران

ادوارد


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۰۳ شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۶
آخرین ورود:
۱۹:۰۲ پنجشنبه ۲ آذر ۱۴۰۲
از باغ خانه ریدل
گروه:
کاربران عضو
پیام: 196
آفلاین
ولی ادوارد ایده‌ای نداشت که باید چیکار کنه. پس به اتاق برگشت.
- ارباب؟ دقیقا باید برم اونجا چیکار کنم؟
- برو ساکتشان کن قیچی.
- یعنی بکشم‌شون؟
- نه قیچی. ساکتشان کن. حالا برو و مزاحم ما نشو.

ادوارد درمونده و ترسیده از اتاق بیرون رفت. توی راه سعی کرد به روش‌هایی برای ساکت کردن محفلی‌ها فکر کنه ولی به خاطر کوتاه بودن راه نتونست به چیزی فکر کنه.

خش خش

ادوارد سعی کرد که در بزنه ولی فقط در رو خط خطی کرد.

- بله؟ تو هم می‌خوای بیای بیل بزنی؟
- چی؟ بیل؟ فکر نکنم بتونم بیل بزنم ولی می‌تونم مو کوتاه کنم.
- هومم... باشه. بیا تو.

ادوارد متعجب که چقدر آسون تونست به محفل نفوذ کنه، داخل اتاق رفت.

- پروفسور آرایشگر آوردم.
- آرایشگر نیستم. قیچی‌ام.
- انگار توهم هم داره پروفسور.
- باباجون کار خوبی کردی ولی نباید نزدیک موهای من بشه.
- باشه پروفسور. تو! بیا این ریش من رو یکم کوتاه کن.

چند لحظه بعد.

- آی... دستم گیر کرد. ریشت داره دستم رو می‌خوره.
- چی چی میگی؟ کوتاه کن دیگه.

ادوارد در تلاش بود تا دستش رو از ریش هاگرید بیرون بیاره ولی ریش هاگرید زنده شده بود و می‌خواست دست ادوارد رو بخوره. چون هیچ قیچی‌ای نباید یه ریش رو کوتاه کنه. بلاخره اونا هم می‌خواستن زندگی کنن.

- ولم کن ظالم.

هوپ

-عه! کوجا رفت؟

ادوارد ضعیف و نحیف بود. درنتیجه زورش به ریش نمی‌رسید. پس توسط ریش خورده شد.


ویرایش شده توسط ادوارد در تاریخ ۱۳۹۹/۲/۱۶ ۲۰:۱۰:۳۲

تصویر کوچک شده
تصویر کوچک شده

نهی از معروف و امر به منکر.


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۲۱:۵۷ دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۹

زاخاریاس اسمیت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۱:۵۶ دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۲۰:۴۵ دوشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۰
از وقتی که ناظر بشم پدر همتونو درمیارم.
گروه:
کاربران عضو
پیام: 349
آفلاین
سدریک فریاد زد:
-آی ملللللللللللت. دو دقیقه خفه خون بگیرین دیگه.

ناگهان همه ی صداها خوابید. ویزلیها دست ازبالش بازی برداشتند.خیار های روی صورت تانکس تلپ روی زمین افتادند و دامبلدور گفت:
-الفاتحه

هاگرید با عصبانیت جلو آمد و گفت:
-شی شی گوفتی؟
-چیزه...... گفتم لطفا سکوت اختیار کنید تا بتونم به کارم ادامه بدم.
-به پروفوسور توهین کردی؟
-نه. پروفسور رو چشم ما جا دارند.

آخرین چیزی که سدریک قبل از فرو رفتن در اعماق زمین به یاد آورد سخن دامبلدور بود که گفت:
-نگران نباش فرزند روشنایی. در بهشت با مرلین مشهور میشوی.
......................
دو ساعت بعد
...................
-مشتی پاشو. جامو تنگ کردی.
-تو کی هستی دیگه؟
-ماندانگاشم.ماندانگاش فلچر. گذر ژندگی مارو به این روز انداخته.توف تو روت دنیا.
- اه! اینجارو تفی نکن دیگه چندش. اصلا اینجا کجاست؟
-لایه شوم زمینه دیگه. مگه اونجارو نمیبینی؟

سدریک نگاهی به اطراف انداخت اما از شدت تاریکی چیزی معلوم نبود. سدریک به ماندانگاس گفت:
-داداش اون فندکتو میدی به من؟
-ا!!! پش تو هم اهل دلی؟ بیا اینم فندک.

سدریک با نور کم فندک به سختی توانست تابلویی روی دیوار ببیند . روی تابلو نوشته بود:(لایه ی سوم زمین. مخصوص جادوگران معتاد.لطفا فندک خود را همراه خود بیاورید.)

سدریک فریاد زد:
-نهههههههههههههههههههههههههههههههههه
..........................................
همان ساعت در اتاق مرگخواران
...........................................
-پس چرا این سدریک نیامد. تا حالا کسی جرئت نکرده بود که به ماموریت برود و آنقدر دیر کند. باید یک مرگخوار دگر را برای ماموریت انتخاب کنم.

لرد سیاه نگاهی به چهره های مضطرب مرگخواران انداخت و گفت:
- ادوارد تو برو
-به روی چشم ارباب.

ادوارد قیچی خود را برق انداخت و از اتاق خارج شد. به سوی اتاق محفلیها رفت.



هرکسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من

تصویر کوچک شده


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۱۷:۱۱ یکشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۹

مرگخواران

تام جاگسن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۹:۴۱ سه شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۲:۳۸:۱۷ دوشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۲
از تسترال جماعت فقط تفش به ما رسید.
گروه:
مرگخوار
ایفای نقش
کاربران عضو
پیام: 643
آفلاین
- واهای! تو شِه شال قوشنگی داری!

هاگرید این را گفت و به شال دور گردن سدریک خیره شد.

- اصلا فهمیدین این همه نطقی که کردمو؟
-

هاگرید نزدیک شد.

- میگم باید آرامش داشته باشین!
-

هاگرید نزدیک تر شد!

- تو چرا اینطوری نگاه میکنی؟
- پوروفسور درمانتو یافتوم!

هاگرید بعد از گفتن جمله ی قبل، به شکل قورباغه ای که به دنبال طعمه اش زبان می‌اندازد به سمت سدریک یورش برد.
- یه دیقه توکون نوخوری حله.

این را گفت و شال دور گردن سدریک را برداشت.
- اینو می‌بندم دور کمر پوروف دیه دردش نمیایه!

سدریک دستی بر سرش کوبید... فقط حرف زدن فایده ای نداشت، باید کاری میکرد!


آروم آقا! دست و پام ریخت!


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۱:۳۹ پنجشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۹

هافلپاف، مرگخواران

سدریک دیگوری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۰:۳۳ دوشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
امروز ۲:۳۱:۲۷
از خواب بیدارم نکن!
گروه:
مرگخوار
ناظر انجمن
ایفای نقش
هافلپاف
کاربران عضو
گردانندگان سایت
پیام: 699
آفلاین
- ای وای...ببخشین پوروفسور! قرار نبود همچین بشه. واقعا عوذر می‌خوام...

هاگرید درحالی که با صدای بلندی پشت سر هم معذرت‌خواهی می‌کرد، دو دستی شانه‌های دامبلدور را که به زمین چسبیده بود، گرفت و او را از کف زمین کَند.

در همین هنگام، ناگهان صدای جیغ‌های پی‌درپی و بلندی توجه سدریک را به آن سوی اتاق جلب کرد. اتاق تاریک بود اما به هرحال برای دیدن آنچه که پیش رویش بود، کفایت می‌کرد؛ سدریک با تعدادی بچه‌ی کوچکِ ویزلی مواجه شد که با بالش محبوبش که آن را بعنوان نذری به هاگرید غالب کرده بود، مشغول جنگ بالشی بودند و آن را مدام به یکدیگر می‌کوبیدند.

سدریک تحمل این حجم از خشونت و بدرفتاری با بالشش را نداشت و از طرفی هم چهره‌ی خشمگین و عصبانی لرد سیاه مدام از جلوی چشمانش می‌گذشت و به او یادآوری می‌کرد که اگر جانش را دوست دارد، ناکام از ماموریتش باز نگردد.

بنابراین خشمِ آمیخته به ترس درونش ناگهان شدت گرفت. درحالی که با قدم‌های بلند به سوی بچه‌ویزلی‌ها می‌رفت و با خشم بالشش را از دستشان بیرون می‌کشید، خطاب به دامبلدور گفت:
- پروفسور، این همه سر و صدا از شما و محفلی‌ها بعیده! ناسلامتی سنی ازتون گذشته، الان باید در آرامش گوشه‌‌ای بشینید و با خیال راحت در سکوت مطلق، لیوانی چای بنوشید! فکر نمی‌کنین اینقدر سر و صدا شاید برای گوشاتون ضرر داشته باشه؟ محفلی‌ها که مردم آروم و بااخلاقی هستن، بعیده ازشون که چنین صداهایی تولید بکنن! با این اوضاع، فکر می‌کنم باید درمورد عضویتم تو محفل تجدیدنظر کنم؛ شاید بد نباشه اگه تذکری چیزی بدید و بعد همگی در آرامش و سکوت به سر ببریم...

سدریک پس از اتمام سخنرانی‌اش، در انتظار تاثیر حرف‌هایی که زده بود، به دامبلدور زل زد و درحالی که بالشش را در آغوش کشیده بود، منتظر نتیجه‌ی کارش ماند.


فقط ارباب!
هستم...ولی خستم!

تصویر کوچک شده


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۲۰:۰۰ یکشنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۹

سوزانا هسلدن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۲۰:۳۸ دوشنبه ۴ فروردین ۱۳۹۹
آخرین ورود:
۱۶:۳۵ یکشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۹
گروه:
کاربران عضو
پیام: 49
آفلاین
سدریک آب دهانش را قورت داد و سعی کرد لبخند بزند.
- آره آره چرا که نه.
سپس لبخندش را به طرز احمقانه‌ای گشاد کرد. هاگرید، با دستش ضربه‌ای به شانه‌‌ی سدریک زد.
- خوووش اومدی داداچ. بفرما داخل.
سدریک احساس کرد شانه اش له شد و درون بدنش فرو رفت. از درد، آهی کشید و وارد اتاق محفلی ها شد. هاگرید فریاد زد:
- یا ایهاالمحفلیون! کارگر جدید خدمت شوما!
سدریک وقتی داخل اتاق را دید، در جا خشکش زد. در نگاه اول، دامبلدور را دید که روی شکمش، روی زمین دراز کشیده بود و لبخند مضحکی به سدریک می‌زد.
- حالت چه طوره باباجان؟ دیگه وقتو تلف نکن استارت بزن جوون!
و بعد لبخندش را تا بناگوش وسعت داد. سدریک، به سختی لبخند زشتی زد و سرش را تکان داد و صدای تهدید آمیز بسته شدن در توسط هاگرید را شنید. وقتی هاگرید چفت در را بست، سدریک با ترس آب دهانش را قورت داد و نفسش در سینه حبس شد.
پشت دامبلدور، تانکس ولو شده بود و روی چشم‌هایش دو حلقه‌ی خیار به چشم می‌خورد. کنارش دستگاه ریزی بود که از آن موسیقیِ خارجیِ [، مثبت هجده و خفنی] به گوش می‌رسید.
هاگرید هم کنار دامبلدور، روی زمین ولو شد و گرومپی صدا داد. زمین لرزید.
- خیلی خوب داداچ گولم. بدار اون بیلو شروع کن. آفرین پسر ژون.
سدریک با نارضایتی بیل را برداشت و همین که خواست شروع کند، دامبلدور داد زد:
- سیریــــوووسسسس! بابا جان مثانه‌ت که هیچ، وجودتم تخلیه شد دیگه! بیا بیرون روی کمرم راه برو شاید بهتر شد کمرم.
سدریک شروع کرد به بیل زدن. الان مثلاً داشت ماموریتش را اجرا می‌کرد؟ در همان حال که بیل می‌زد، نگاهی به محفلی ها انداخت. محال بود بتواند آرامشان کند!
دامبلدور وقتی صدایی از سیریوس نشنید، دوباره عربده کشید:
- سیریوسسسسسس! نکنه داری معده‌تو میدی بیرون؟
سدریک می‌توانست احساس کند که لرد از میان دندان‌های کلید شده‌اش می‌غرّد و نقشه‌ی قتل سدریک را می‌کشد.
فکری به ذهنش نرسید. به نظر می‌رسید دامبلدور باز هم می‌خواهد عربده بکشد. پس لبخندی زد و رو به دامبلدور گفت:
- می‌خواید من انجامش بدم.
هاگرید گفت:
- نیازی نیست داداچ. بیل بزن. خودم اینجا هسم.
سپس بلند شد تا روی کمر دامبلدور پیاده روی کند. دهان سدریک باز مانده بود. رنگ دامبلدور هم پریده بود.
یک ثانیه بعد، هاگرید روی کمر دامبلدور رفت. و دامبلدور...
نمی‌توان درست توصیف کرد. یک دفعه زبان دامبلدور بیرون زد، رنگش نارنجی شد و چنین صدایی در آورد:
- غررررراااااااااااااقققققققققق!


Purple and black dreams, a velvet doll and the
∞ ...stars waving meتصویر کوچک شده


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۱۳:۱۱ دوشنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۸

ریونکلاو، محفل ققنوس

جوزفین مونتگومری


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۵ چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸
آخرین ورود:
امروز ۱۵:۵۱:۴۵
از دست من!
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 297
آفلاین
ناگهان لامپی بالای سر در روشن شد.
- یافتم!
- چه یافتی ای در؟
- راه حل! ببین فرزند، یه موقع‌هایی تو زندگی هست که تو هیچ راهی جز زندگی کردن نداری. حتی اگه لولات خراب باشه، حتی اگه دستگیره‌ات گیر کنه، حتی اگه کلید رو اونور قفل جا گذاشته باشی، حتی اگه روغن در بساطت نباشه، حتی اگه کلید تو قفل در گیر کنه...
- خب، داشتی می‌نالیدی.
- خلاصه این‌هایی که این‌گونه‌اند، اگر در بند در مانند، در مانند. و اگر هم در بند درمانند، در به در مانند.

در بعد از دیدن قیافه‌ی گیج و خواب‌آلوده‌ی سدریک، ابتدا زبانه‌ی خود را جمع و جور و سپس سخنرانی‌اش را تمام کرد.
- فرزند، تو باید به زندگی چنگ بزنی! برو عضو محفل شو! برو جاسوسی کن! به زندگی‌ات چنگ بزن! چیزی رو پیدا کن که باعث خوشحالی عزیزترین کست می‌شه! برو و پیداش کن! تو می‌تونی فرزند! تو هرکولی!
- من هرکولم..
- تو گولاخی!
- من گولاخم..
- تو سدریکی!
- من سدریکم..
- دِ بچه چرا نمی‌فهمی؟! خب برو دیگه! جون بکن!

سدریک اشک‌هایش را پاک کرد و آب دماغش را که تا سر زانویش پایین آمده بود را بالا کشید.
- من می‌رم اربابو خوشال کنم.
- برو پشت سرت درم ببند!

سدریک خیلی سیخ چند قدم به سمت اتاق محفلی‌ها برداشت. نفس عمیق کشید و آماده شد تا همان جمله‌ای را که با خودش عهد کرده بود تا جان در بدن دارد آن را به زبان نیاورد را ادا کند.

ناگهان هیکل غول‌مانندی که دفعه‌ی پیش ظاهر شده بود، دوباره جلوی چارچوب در ظاهر شد.
- عه! تو که هنوز اینجایی داداچ. نذریتون رو گرفتیم دیگه. بازم هست نکونه؟ اگه کاری نداری می‌خوای با ما بازی کونی؟
- جان..؟
- گوفتم اگه کاری، باری، دسشویی مسشویی‌ای نداری می‌خوای بیای با ما بازی کونی؟

از آن‌سوی هاگرید صدای دیگری بلند شد.
- باباجان.. کیه؟
- بچه همساده‌اس پوروفوسور. اومده بامون بازی کونه.
- نگه‌اش دار باباجان! بپرس قاشقی چیزی داره؟
- قاشوقی، بیلی، کولنگی چیزی داری؟
- برای چی؟
- آهان. این پوروفمون دارو تقویتی‌هاشو یادش رفته بوخوره، می‌خوایم بش بدیم بوخوره.

چَرَق

از آن‌سوی اتاق به دنبال آن صدا صدای فریادی هم آمد.
- آآآآآی کمرم! باباجان دوباره گرفت! پنی، این بیلو از دست من بگیر..

نره‌غولی که جلوی سدریک ایستاده بود دوباره به صدا در آمد.
- داداچ چی شود؟ نداری؟ دهنی‌ام باشه قبوله‌ها.

مرگخوار جوان سعی کرد از کنار هیکل گنده‌ی هاگرید گوشه‌‌ی خالی‌ای را پیدا کند تا بتواند از طریق آن کمی داخل اتاق را ببیند.
هاگرید بیش‌تر خودش را به چارچوب در چسباند.
- نیمیشه. نامحرم نباس بیبینه.
-

سدریک دقیقاً نمی‌دانست چیزی را که می‌خواهد بگوید را چگونه بگوید، اما گفت.
- من.. می‌خوام.. من می‌خوام عضو محفل بشم.
- عالی شود پوروفوسور! کارگر جدید داریم! من برم یه کم استراحت کونم.

ناگهان هاگرید از جلوی در کنار رفت و چیزی که سدریک آن همه مدت می‌خواست ببیند، دیده شد.

- چی شوده؟ نم‌خوای کومکمون کونی؟ اجازه خروج ممنوع شوده مام یه کاری داریم که باس بریم. داریم از بین طبقه‌ها نقب می‌زنیم که برسیم به زیر زمین. می‌خوای کومکمون کونی.. عضو تازه‌ی محفل؟

از آنجایی که سدریک نمی‌خواست لو برود، چاره‌ای نداشت.


ویرایش شده توسط جوزفین مونتگومری در تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۱۹ ۱۵:۱۳:۲۵
ویرایش شده توسط جوزفین مونتگومری در تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۱۹ ۲۰:۰۴:۱۸
ویرایش شده توسط جوزفین مونتگومری در تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۲۰ ۱۱:۲۰:۲۴


پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۲۲:۱۰ شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۸

مروپ گانت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۵:۲۸ شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۳:۵۴ جمعه ۵ فروردین ۱۴۰۱
از زیر سایه عزیز مامان
گروه:
کاربران عضو
شناسه های بسته شده
پیام: 425
آفلاین
خلاصه:

مشنگی در هتل کشته شده و برای همین ورود و خروج به هتل ممنوعه. مرگخواران و محفلی ها داخل هتل هستن و مجبورن اونجا بمونن. اونا برای اقامتشون دنبال اتاق گشتن و نهایتا محفلی ها یه اتاق تاریک و مرگخوارا یه اتاق خیلی روشن در همسایگی هم پیدا می کنن که مایه نارضایتیشونه‌. از طرفی سر و صدای داخل اتاق محفلی ها مزاحم لرده برای همین سدریک ماموریت پیدا می کنه که بره و جلوی سر و صدای محفلی هارو بگیره.

* * *


فلش بک به لحظاتی قبل:

-خب خب خب...الان یه محفلی میاد جلوی در‌. من با نگاهی تحقیر آمیز بهش میگم: (دیر اومدی نخواه زود برو! شاید اتاقتون برا همین انقدر تاریکه! آها برا همین آواز خوندنته! چرا نرسیده از راه آواز میخونی؟ یه بار دیگه آواز بخونی اینجارو ترک می کنم! دهنتو ببند...دهنتو ببند! التماس دعا!) بعد به محفلی بر میخوره و خشمگین میشه و تا میاد واکنش نشون بده منم با بالشتم خفه ش می کنم. دیگه از این به بعد میفهمن اینجا رئیس کیه و سکوت پیشه می کنن.

نقشه سدریک هم جانبه به نظر می رسید اما مشکل کوچکی داشت. او ابعاد محفلی مذکور را در نقشه اش لحاظ نکرده بود!

سدریک، سینه ستبر کرد و با نگاهی تحقیر آمیز به در نگاه کرد.

پایان فلش بک!

بووووووم

در اتاق با صدای بلندی از جا کنده شد. هاگرید که در را بالای سرش نگه داشته بود با خشم به سدریک نگاه کرد.

-چیز! سلام!
-سولام...امر؟

سدریک به هیکل عظیم هاگرید و دری که پتانسیل آن را داشت که هر آن مانند چکش بر رویش کوبیده شود و او را وارد سفره های آب زیر زمینی کند با نگرانی نگاه کرد و آب دهانش را قورت داد.
-امم...هیچی همسایه. اومدم براتون نذری بیارم. بفرمایید.

سدریک بالشش را در کاسه ای گذاشت و تقدیم هاگرید کرد؛ هاگرید کاسه را گرفت و "نیگایی" مشکوک به سدریک انداخت و به اتاق برگشت و در کنده شده را سر جایش گذاشت.

در و سدریک، جفتشان با هم نفس راحتی کشیدند!

اما همچنان از پشت در صدای ناهنجار هاگرید که سعی می کرد سمفونی شماره ۵ بتهوون را تقلید صدا کند و آن را به اورتور ۱۸۱۲ چایکوفسکی وصل کند ولی در نهایت صدای اردکی بی خانمان و سرگردان در بیابان های آفریقا را از خود تولید می کرد، به گوش می رسید.

-چیز...در عزیز؟ نظر تو چیه؟ به نظرت برگردم پیش مرگخوارا و خبر شکستمو به لرد بدم و با آوادا له بشم راحت تره یا اینکه تو رو بکوبه تو سر من؟

در بسیار عالمانه در فکر فرو رفت. شاید راه دیگری هم وجود داشت.



پاسخ به: هتل ملوان زبل
پیام زده شده در: ۹:۵۳ جمعه ۲۲ شهریور ۱۳۹۸

هوريس اسلاگهورن


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۵:۲۳ جمعه ۳ فروردین ۱۳۹۷
آخرین ورود:
۰:۳۳ شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۰
از می عشق تو چنان مستم، که ندانم که نیست یا هستم
گروه:
شناسه های بسته شده
پیام: 279
آفلاین
«هر عملی را عکس العملی است»

- اسحاق نیوتن -


در هتل، هر دری نبود. دری بود اهل مطالعه. او بر خلاف نگارنده، فیزیک یک و دو را پاس کرده بود و با قوانین نیوتن آشنایی داشت. پس تا جایی که میتونست عقب رفت، بعد با سرعت دوید و با تمام قوا خودش را به سدریک کوبید.

- عجب در تسترالیه ها!

- من در تسترال نیستم. در اتاقم.

در، دری بود تک بعدی. به علوم انسانی اهمیت نمی‌داد و ادبیاتش ضعیف بود.

«منو چپ چپ ... نیگا نکن عمدا ... می‌خوای بیام حتما ... من باعث شر شم؟»

- سروش لشگری ملقب به هیچکس -



در آن سوی در، هاگرید نشسته بود سر کوچه. تسبیحی دور انگشتانش می‌چرخاند و این آواز را با صوت قرّا می‌خواند:

- من آن هیپوگریف سیه بالم ... من آن هیپــــــوگریــــف سیه بــــــالم ... گریزان آشــــــیـــــــــــــــان از من!

در همین هنگام بود که در داشت برای انتقام از سدریک، دورخیز می‌کرد. در، دری سر به هوا نبود. عقب عقب آمدنی، پشت سرش را نگاه کرد تا به کسی برخورد نکند.

- نه من از آشـــیــــــــان ... صبر کن بیبینم! نیگا کرد؟ نیگا می‌کنی؟

- نه هاگرید! به تو نگاه نکرد.

- نه ... نکرد ... داشت میومد سمت پروفسور دامبلدور. هیچکس نمی‌تونه جلوی هاگرید به پروفسور دامبلدور نیگا نیگا کنه!

هیچکس نمی‌توانست مانع یک هاگرید غیرتی بشود. با خشم به سمت در یورش برد و آن را از جای کند.


ز خاک من اگر گندم برآید،
از آن گر نان پزی مستی فزاید! تصویر کوچک شده







شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.