هری پاتر نخستین مرجع فارسی زبان هواداران هری پاتر

هری پاتر نسخه موبایل


در حال دیدن این عنوان:   2 کاربر مهمان





پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۴:۴۵ چهارشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۸

هافلپاف، مرگخواران

اگلانتاین پافت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۳۶ پنجشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۲:۲۲:۰۸ جمعه ۴ اسفند ۱۴۰۲
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
مرگخوار
هافلپاف
پیام: 163
آفلاین
سلام ارباب...خوبید ارباب؟
ناراحت شدید ارباب؟
ارباب اول نمی خواستم پستم رو بفرستم...ولی گفتم ببینم نظر شما چیه.
میشه پستم رو نقد کنید ارباب.
همواره خوشحال باشید ارباب.


ارباب...ناراحت شدید؟



پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۶:۲۳ دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
لیسامون


نقل قول:
مشکل من سوژس. توی پیدا کردن سوژه ها مشکل دارم. سوژه ای که من بتونم ادامش بدم. کلا بدون خلاقیتم!
اینا رو بخون. اینا سوژه هایی هستن که ایراد خاصی ندارن. به هر حال کم و بیش مشخصه که چیکار باید کرد.

مورد بعدی اینه که روی لیسا تمرکز نکن. یعنی فکر نکن که این سوژ لیسا داره یا نه...یا لیسا رو می شه واردش کرد یا نه. ممکنه یه سوژه کلا از محفلیا تشکیل شده باشه. فرقی نمی کنه. کافیه بخونی و یه ذره فکر کنی که این جا چه کاری می شه انجام داد. برای سوژه چه کاری می شه انجام داد؟ می شه کمی جلو بردش؟ می شه یه گرهش رو باز کرد؟ می شه یه مانع براش ایجاد کرد؟ می شه یه سوژه فرعی توش داد؟
اگه اینا نمی شن، به موقعیت و شخصیت ها توجه کن.
محفلیا جلسه تشکیل دادن که چطوری لرد رو بکشن. فرض کنیم هیچ ایده ای برای ادامه سوژه نداری.
سوژه رو ول کن.
کیا توی جلسه هستن. کجا نشستن؟ دارن چیکار می کنن؟
مداد جیمز ممکنه بیفته زیر میز و برای پیدا کردنش بره اون پایین. ولی مداد می ترسه که تراشیده بشه و از جیمز فرار می کنه. می ره تو کفش یکی...تو جیب یکی...
برای ادامه دادن احتیاج به ایده داریم. ولی این ایده لزوما نباید مربوط به سوژه باشه. با یه شخصیت خالی هم می شه پست زد. برای یه میز که یه پایه اش شله و میز هی تکون می خوره هم می شه پست زد. تو این ماموریت آخر، یه نفر تو دادگاه چکش رو پرت کرد. کل پست بعدی مربوط به لحظه پرتاب چکش بود. مسیری که طی کرد تا بخوره تو سر یه نفر! همین حرکت ساده برای پیدا کردن ایده کافیه.
یه ذره ذهنتونو آزاد بذارین...ایده ها پیداشون می شه.
برای شروع هم بهتره اعضای مناسبی رو برای ادامه دادن سوژه انتخاب کنی. کسایی هستن که ادامه دادن پست هاشون خیلی راحته. یکیشون همین لینیه که پستشو ادامه دادی.


نقل قول:
ارباب من میتونم پست سریع بزنم. همین پست رو توی یازده دقیقه زدم.
آفرین. درستش همینه. یه پست نباید یه ساعت وقتتونو بگیره.


نقل قول:
سعی کردم توصیفات رو هم عامیانه بنویسم. برای من که به توصیفات کتابی عادت کردم یکم کار سختی بود.
خودتو مجبور به نوشتن به هیچ روشی نکن. هر دو رو امتحان کن. ببین با کدوم، راحت تر حرفاتو می زنی. نظر دیگران هم مهم نیست. این جا مهم راحتی خودته. مثلا من توصیفامو کتابی می نویسم...گاهی گیر می کنم. کلمه مناسب پیدا نمی کنم. توضیح دادن سخت می شه برام.


بررسی پست شماره 172 برج وحشت، لیسا تورپین:


نقل قول:
- دستامو قلاب کنم؟ یعنی چی دقیقا؟
ببین...سوژه تو از پست قبلی گرفتی و درست هم گرفتی.
این جا می تونستی داستان رو ادامه بدی. ولی این موقعیت رو گرفتی. احساس کردی هنوز جای کار داره. روش درست همینه. که بخونی و با خودت فکر کنی که رکسان می تونه متوجه نشه که قلاب گرفتن چیه و هر چی بهش می گن اشتباه بفهمه.
این می شه ایده اصلی پستت که کاملا کافی هم هست.


نقل قول:
- نه من هیچکسو نداشتم که بهم این چیزا رو یاد بده. از وقتی به دنیا...
این جاش خیلی خوب بود. مخصوصا چون تو پست قبلی هم رکسان داشت حرفای اضافه می زد. به نظر من سوژه بامزه ایه که هر چی ازش می پرسن برگرده به مدتها قبل و توضیحات بی ربط بده و حوصله همه رو سر ببره. پس نه تنها سوژه داری، بلکه می تونی به بقیه هم سوژه بدی.


نقل قول:
- کافیه! تورو به ارباب ادای کله زخمیو در نیاد.
این خیلی خوب بود. هم برای شخصیت بلاتریکس مناسب بود و هم از نظر تیکه ای که به هری پاتر انداخته شده، جالب بود.


گفتی نوشتن با این لحن کمی برات سخت بود. اصلا اینطور به نظر نمی رسه. اینم خیلی خوبه. اون "سخت بودن" به خواننده منتقل نشده. روون و قشنگ توضیح دادی.


شکلک هات خیلی خوب و به جا زده شدن. هر کدوم نقشی دارن و نقش خودشونو خوب ایفا می کنن.


نقل قول:
- دیگه هیچ وقت دستاتو اونجوری نکن لطفا! خیلی بد بود!
این جاش هم خیلی خوب بود. درباره سوژه رکسان چند بار نوشتی...ولی اصلا تکراری و اجباری نشده. صبر کردی تا موقعیت مناسب پیش بیاد و بعد ضربه رو زدی.


پستت خوب بود. سوژه رو خیلی خوب ادامه دادی. از نظر موقعیتی که پیش نرفتن. اینم خوبه. ولی این باعث نشه همیشه از جلو بردن سوژه بترسی. این جا به نظر من، موقعیت برای در جا زدن مناسب بود. شما هم در جا زدی. ولی جایی که لازمه ببری جلو، نترس. تجربه شو داری خب. جایی که لازمه ببر جلو(بجز ماموریت های عمومی). چه اتفاقی ممکنه بیفته؟ سوژه به هر مسیری بره و حتی مسیرش جالب نباشه هم می شه بعد از مدتی اگه پیش نرفت اصلاحش کرد. یعنی خراب نمی کنی، ولی حتی اگه فرض کنیم که خراب می کنی هم اتفاق غیر قابل جبرانی نیست.

طنزت خوب بود. ملایم و قشنگ. طنزت وابسته به شخصیت ها بود. شخصیت هات هم قوی و پررنگ بودن. همین باعث شده هم طنزت خوب در بیاد و هم شخصیت هات.


توضیحات و دیالوگ هات روون و قشنگ نوشته شدن. خوندن پستت خیلی راحته. هیچ نکته مبهمی نداره. ساده و دلنشین!
آخر پستت هم خیلی خوب بود. نفر بعدی اگه ایده ای داره می تونه بازم همین جا بمونه. وگرنه بره جلوتر!


همیشه همینجوری بنویس. سریع و قشنگ.




پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲:۵۹ دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۸

ریونکلاو، مرگخواران

لیسا تورپین


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۶:۱۶ چهارشنبه ۱ دی ۱۳۹۵
آخرین ورود:
دیروز ۱۵:۳۸:۳۲
از من فاصله بگیر! نمیخوام ریختتو ببینم.
گروه:
کاربران عضو
ریونکلاو
ایفای نقش
مرگخوار
پیام: 539
آفلاین
ارباب میشه لطفا اینو نقدش کنید؟
با الکل ضد عفونیش کردم مشکلی نداره.

سعی کردم توصیفات رو هم عامیانه بنویسم. برای من که به توصیفات کتابی عادت کردم یکم کار سختی بود.

ارباب من میتونم پست سریع بزنم. همین پست رو توی یازده دقیقه زدم. مشکل من سوژس. توی پیدا کردن سوژه ها مشکل دارم. سوژه ای که من بتونم ادامش بدم. کلا بدون خلاقیتم!


قهر،قهر،قهر تا روز قیامت!


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۳:۲۲ یکشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
تام

نقل قول:
از اونجایی که پستای کوتاهم زیاد چنگی به دل نمیزنن و صرفا جهت مشارکت در سوژه زده شده، قصد دارم این پست تکی رو ارزیابی و نقد کنید.
خیلی ممنون و ببخشید از طولانی بودن پستی که قراره نقد بشه.
کار درستی می کنین. لازم نیست همه پست هامون عالی باشن. چند پست متوسط که برای مشارکت و ادامه دادن سوژه ها زده بشه به اندازه همون یکی دو پست عالی باارزش و مهمه.
پستتون طولانی نبود. طولانی بودن رو با توجه به داستان تعیین می کنیم. مخصوصا در مورد پست تکی.



بررسی پست شماره 539 خاطرات مرگخواران، تام ریدل:


نقل قول:
چمدانش را روی چمن و گل های حیاط خانه ی ریدل کشید و به سمت در رفت، گل هایی که حاصل مدت ها بیرون ماندن سو از خانه ی ریدل بود. اما او تامی بود بی فرهنگ.
اشکال شروع پست اینه که خیلی ناگهانی رفته روی فاعل. این حالت با توجه به کاری که فاعل داره انجام می ده می تونه خوب یا بد باشه. این جا بهتر بود این اتفاق نمی افتاد.
صحنه رو می شد از کمی عقب تر شروع کرد...مثلا از یه توضیح کوتاه در مورد تام. درباره ظاهرش...خودش...احساسش...حالتش...هرچیزی.
کار دیگه ای که می شد انجام داد این بود که توجه رو به جای تام، به چمدون جلب کرد. اینجوری:
چمدان قهوه ای رنگ(یا کهنه...یا بزرگ...) روی چمن ها و گل های حیاط خانه ریدل ها کشیده می شد و به سمت در می رفت. گل هایی که حاصل مدت ها بیرون ماندن سو از خانه ریدل ها بود.
اما تام، جادوگری بود بی فرهنگ!


اینجوری قبل از صحبت در مورد تام، خواننده رو کمی آماده کردیم.


نقل قول:
-بی فرهنگ پدرته! حق ندارم گلای خونه ای که اسم خودم روشه رو له کنم؟!
این نکته جالب بود.


نقل قول:
در ادامه به در اصلی رسید و چند ضربه محکم به آن زد.گویی در خانه ی پدرش است.
-در خانه ی پسرمه تا چشم راوی در بیاد! یکی بیاد درو وا کنه.
این جاش هم خوب بود(بدون اهم اولش!). راوی رو وارد داستان کردین...بهش جواب دادین. کاری که معمولا توصیه نمی کنم، ولی وقتی به جا و درست انجام بگیره جالب می شه. این جا هم به جا و خوب بود.


نقل قول:
صدا، صدای مروپ بود!
-نه نه! اصن لازم نیست! مامور نفت بودم! دارم میرم!
خوب بود. فقط "مامور نفت" به دلیل نامأنوس بودن، کمی آدمو گیج می کنه. به نظر من بهتر بود از همون "مامور گاز" که مروپ گفت استفاده می کردین.


نقل قول:
درست وقتی تام قصد فرار داشت، مروپ در را باز کرد و به طور ناگهانی بیهوش شد، البته نه مروپ، بلکه تام!
توصیف این صحنه درست نیست. نویسنده، اشتباه خودش رو توضیح می ده.
"مروپ در را باز کرد و به طور ناگهانی بیهوش شد"، یعنی مروپ بیهوش شده.
اگه نشده، اشتباه از نویسنده اس که درست ننوشته...قسمت بعدی اصلاح اشتباه نویسنده اس. اینم طنزش رو از بین می بره.
می شد اینجوری نوشت که تام قصد فرار داشت...ولی نتونست. چون قبلش بیهوش شده بود.


نقل قول:
مروپ با ماهیتابه ضربه ای به صورت تام زد.
-این که چه غلطی کردی هم یادته؟!

تام غلط زیاد کرده بود، اما معمولا آنها را به حافظه اش نمیسپرد.
-کاری نکردم که!
این قسمت کلا خوب بود. جمله بندیا خنده دار هستن.


نقل قول:
برایش هم مهم نبود چین اصلا ساحل ندارد چه برسد به سواحل.
دارد که!


نقل قول:
-میدونستم پای این سیلسیاعه گور به گور شده وسطه!
-اه مروپ بذار مرور ذهنیمو انجام بدم!
این اضافه بود. همه چیز رو به اندازه تحویل خواننده بدین. بعضی شوخیا اگه تکرار بشن مزه شونو از دست می دن. این جا ارزششو نداشت که خواننده رو از جو داستان جدا کنین.


نقل قول:
-من چمیدونم چیکار کنیم، تو مگه نمیگفتی میلیاردری؟ چرا اینجا رو نمیخری من بشم ملکه ی چین؟!
-ببین یکم سطح توقعاتت بالاس! مروپ نهایتا میگفت بریم پارک قدم بزنیم!
از شخصیت ها خوب و به جا استفاده می کنین. همینطور از شکلک ها.


استفاده از اسم ها و شخصیت های واقعی، اگه برای دل خودمون باشه اشکالی نداره. مثلا پست تکی زدم و دوست دارم استفاده کنم. زیادم برام مهم نیست که چند نفر منظورمو می فهمن. این جا اشکالی نداره. ولی اگه پستی مثل دوئل یا مسابقه یا تکلیف هاگوارتز باشه، مهمه که طرف یا طرف های مقابل منظورمونو بفهمن. این جا بهتره استفاده نکنیم.


بقیه پست(از قسمت کرونا به بعدش) از نظر داستانی خوب بود. ایده و طنزش خوب بود. اینجا فقط یه نظر شخصی دارم که شاید خیلی هم به نقد پست مربوط نباشه...اونم اینه که به نظر من بهتر بود الان و توی این موقعیت، از یه بیماری دیگه استفاده می شد. می دونم قرار بود به چین ربط داده بشه...ولی اونم اونقدرا مهم نبود که در صورت عوض شدن چین یا اسم ویروس، داستانو خراب کنه.

پست خوبی بود. شخصیت ها خوب بودن. طنزش خوب بود. شکلک ها خوب بودن. داستان روشن و واضح بود. فلش بکش به جا و خوب بود. این که سعی نکردین از همه شخصیت هایی که ممکنه به تام ربط داشته باشه استفاده کنین هم خوب بود. مثلا خود لرد. اسمشو بردن...ولی وارد داستان نشد.


تموم شد تام! چقدر زشته آدمو باباشو به اسم کوچیک صدا کنه!




پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۴:۴۲ یکشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۸

تام ریدل


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۸:۰۸ دوشنبه ۶ آبان ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۷:۰۸ یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
از این گور به اون گور!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 12
آفلاین
سلام فرزند لردم!
از اونجایی که پستای کوتاهم زیاد چنگی به دل نمیزنن و صرفا جهت مشارکت در سوژه زده شده، قصد دارم این پست تکی رو ارزیابی و نقد کنید.
خیلی ممنون و ببخشید از طولانی بودن پستی که قراره نقد بشه.



پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۲۳:۲۳ جمعه ۲۳ اسفند ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
نقل قول:
سلام ارباب، خوبین؟
ارباب این بار با یه پست جدی اومدم نقدم بکنین. تا حالا فکر نکنم درخواستش رو داده باشم. ولی میخوام یکم تو جدی پیشرفت کنم.
سلام. خوبیم.
همین؟
یه سوال؟
منتظر هفتاد سوال در مورد وضعیت سلامتیمون بودیم!
ربکایی شدی جدی نویس؟


نقل قول:
این پستم شاید کوتاه بود ولی میخواستم بدونم توصیفاتم و شخصیت شناسیم خوب بود یا نه؟ چون برام سخته تو جدی توصیف کنم شخصیت ها رو. اینجام به همین دلیل خیلی کم توضیح دادم. نه؟
اگه یاد بگیرین، موقع جدی نویسی چطوری به شخصیت ها و صحنه ها نگاه کنین براتون راحت می شه. لازم نیست فکر کنین. می نویسین و می رین جلو.


بررسی پست شماره 130 سرزمین سیاهی، ربکا لاک وود:


نقل قول:
در راهِ خانه، هیچ کس احساس خوبی نداشت، اما شادیِ بودنِ لردسیاه همچنان دل تاریکشان را گرمتر میکرد.
اولا از نقطه خیلی خوبی شروع کردی. پست قبل جای خوبی تموم شده. مسیر رو تعیین کرده و شما در حین ورود به این مسیر، ریتم داستان رو کمی کند کردی و به احساسات شخصیت ها پرداختی.
دوما توصیفت قشنگه...فقط در یه مورد می تونست بهتر باشه. "شادی بودن لرد سیاه"، برای این موقعیت، زیاد درست به نظر نمی رسه. چون لرد سیاه هنوز نیست که شادی بودنش رو حس کنن.
"شادی احتمال حضور لرد سیاه" قشنگ تر می شد. حضور هم قشنگ تر از بودنه.
"دل تاریک" هم یه حسی ایجاد می کنه که انگار منظورتون بد بودن مرگخواراس. یه صفت دیگه می تونست جالب تر باشه. سرد...غمگین...خسته...


نقل قول:
در راهِ خانه، هیچ کس احساس خوبی نداشت، اما شادیِ بودنِ لردسیاه همچنان دل تاریکشان را گرمتر میکرد. آن حس بد، تنها و تنها به خاطر نبود لردسیاه در آن خانه بود. خانه خراب بود... آنقدرها که انگار نوازش بادها و نسیم صبحگاهی هم میتواند او را به زمین بیاندازد.
یه مورد دیگه که بهتره رعایت کنی، فاصله ها هستن. جمله های پست جدی، گاهی احتیاج به تاکید دارن. احتیاج به جلب توجه خواننده، احتیاج به مکث...سکوت. اینا رو می شه با فاصله ها و علامت ها نشون داد:

در راهِ خانه، هیچ کس احساس خوبی نداشت، اما شادیِ بودنِ لردسیاه همچنان دل تاریکشان را گرمتر میکرد. آن حس بد، تنها و تنها به خاطر نبود لردسیاه در آن خانه بود.
خانه خراب بود...
آنقدر که انگار نوازش بادها و نسیم صبحگاهی هم میتوانست آن را به زمین بیاندازد.

اینجوری لحنش بهتر می شه.


مورد دیگه، انتخاب کلماته. یکی از مهم ترین عناصر جدی نویسی. همونطور که بالا گفتم، حضور قشنگ تر از بودنه. این جا "خراب" اون حسی رو که مورد نظر شماست نمی رسونه. منظور شما شکننده و ضعیفه. خراب، این حس رو منتقل می کنه که دیگه کار از کار گذشته و خراب شده.
چیزی که خوبه، دقیقا همون چیزیه که احساس می کردی خوب توضیح ندادی. زاویه دیدت خیلی خوبه. این مهمه...چون چیزیه که خیلی نمی شه آموزش داد. احتیاج به ذوق و مهارت داره. توصیفاتت قشنگن. فقط لازمه کلمات کمی تاثیر گذارتر باشن.


نقل قول:
بلاتریکس روبه روی همه و جلوتر از بقیه با شادمانی قدم برمیداشت.
این جا "رو به رو" بهتره حذف بشه. ولی بازم توصیف صحنه قشنگه. با وجود این که ساده اس، ولی خیلی خوب با شخصیتی که داری توصیفش می کنی هماهنگه.


نقل قول:
تنها کسی بود که سرش را بالا نگه داشته بود و به کارهایی که باید بعد از آمدن لردسیاه انجام میداد، فکر میکرد.
این جاش هم خیلی قشنگ بود. خواننده خیلی خوب و قوی مفهوم رو احساس می کنه...خیلی خوب باور می کنه که بلاتریکس هیچ تردیدی نداره که لرد برمی گرده. برای همینه که از الان داره برای بعد از برگشتنش برنامه ریزی می کنه.


نقل قول:
هیچ کس احساس شادی و یا غم نداشت. همه آرامشی داشتند که سخت در هم شکننده بود.
این جاش هم خیلی قشنگ بود. هم جمله ها و هم مفهومی که می رسوندن قشنگ بود.


نقل قول:
درختان تکانی خوردند، باد آرامی وزید. آسمان با ابرهایش بازی میکرد. ابرهای سیاه را به اطراف میراند و تاریکی و سیاهی آنها را به رخ آدم ها میکشید؛ اما هیچ کس به ابرهای سیاه او فکر نمیکرد.
دو تا جمله اول به نظر من باید جا به جا نوشته می شدن. "هیچ کس" هم کمی باید محدود تر می شد. اینجوری انگار منظورت کل آدمای روی زمینه. بهتر بود اشاره می شد که هیچ کس از آن جمع...یا هیچ یک از مرگخواران...


نقل قول:
فکر همه مشغول لرد سیاه بود... لردتاریکی ها و قدرتمندترین جادوگر عمرشان.
اینجا می تونست کمی طولانی تر بشه. دلیلش اینه که بهتره یکی دو صفت رو به لرد تاریکی ای که توی ذهن مرگخواراس نسبت ندیم. لرد ممکنه برای یکی دوست داشتنی باشه. برای یکی ترسناک. برای یکی قدرتمند...
جمله دوم می تونست کامل تر نوشته بشه. اینجوری کمی محاوره ای به نظر می رسه.
قدرتمند ترین جادوگری که در طول زندگیشان دیده بودند.


نقل قول:
قامت خم شده آنها دلیلی برای ایستادن نداشت. همه برای لردسیاه تا همه جا و هرجایی که بشود میرفتند. هرجایی که عمر کوتاه فانی آنها قد بدهد...
اینم اشکال بالا رو داره. همه رو به یک شکل توصیف کردی. یا باید توصیف ها رو بیشتر می کردی و یا شخصیت ها رو مشخص تر و محدود تر. مثلا درباره یه نفر توضیح می دادی. مثل بالا که درباره بلاتریکس نوشتی و خوب از کار در اومده بود.


نقل قول:
خانه در یک قدمی آنها و برگشت لرد سیاه نزدیک تر شده بود.

جمله آخر پست، قشنگ و تاثیر گذاره...ولی کمی اشتباه نوشته شده. وقتی می خونیش می فهمی که یک فعل کم داره!
خانه در یک قدمی آن ها قرار داشت.
قرار داشت رو این جا نمی تونیم حذف کنیم. وقتی دو تا فعل همشکل داشته باشیم می شه اولی رو حذف کرد. مثلا:
خانه در یک قدمی آن ها و امید به بازگشت لرد سیاه در قلب هایشان قرار داشت.
این جا فعل هر دو جمله "قرار داشت" هست که اولی رو حذف کردم.


جدی نویسی رو کنار نذار. کارت خوبه. مسیرت درسته. اشکالت انتخاب کلمات و نوشتن جمله هاست که خوشبختانه این اشکالیه که زود و راحت برطرف می شه. کم کم یاد می گیری احساساتت رو درست و کامل و با بهترین و کامل ترین جمله ها توصیف کنی.
صحنه های قشنگی خلق می کنی. در مورد احساسات و شخصیت ها قشنگ می نویسی. چیزی که توی ذهنته خیلی قشنگه...فقط کافیه تمرین کنی که به همون قشنگی بنویسیشون.
روشن و واضح می نویسی. اینم خیلی خوبه. چون گاهی اشتباها موقع جدی نویسی، مبهم می نویسیم. اینم باعث می شه زیبایی چیزی که نوشتیم زیر سایه همون ابهام، از بین بره.


خوب بود.




پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۷:۰۰ جمعه ۲۳ اسفند ۱۳۹۸

ربکا لاک‌وود


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۲۷ چهارشنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۸
آخرین ورود:
۱۳:۳۱ شنبه ۴ شهریور ۱۴۰۲
از از تاریک‌ترین نقطه‌ی زیر سایه‌ی ارباب!
گروه:
کاربران عضو
پیام: 326
آفلاین
سلام ارباب، خوبین؟
ارباب این بار با یه پست جدی اومدم نقدم بکنین. تا حالا فکر نکنم درخواستش رو داده باشم. ولی میخوام یکم تو جدی پیشرفت کنم.

سرزمین سیاهی

این پستم شاید کوتاه بود ولی میخواستم بدونم توصیفاتم و شخصیت شناسیم خوب بود یا نه؟ چون برام سخته تو جدی توصیف کنم شخصیت ها رو. اینجام به همین دلیل خیلی کم توضیح دادم. نه؟


Mon Grand Seigneur
fille française
♡ Only Raven ♡


پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۵:۴۵ یکشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
سلام شاخدار. ما خوبیم.
ما دروغ گفتیم...در اوج بیماری به سر می بریم!


نقل قول:
حقیقتش مدتی میشه که درخواست نقد جایی نداده بودم و احساس میکنم بعضی چیزا توی نوشته هام داره فراموشم میشه و خودمم نمدونم چی هستن!
فهمیدن این آسونه. البته اگه واقعا همچین چیزی باشه. ولی برای فهمیدنش باید با پست ها و سبک نوشتن شما آشنا باشم...قبلا چند بار نقد کرده باشم. هنوز نیستم. ولی سعی می کنم در حالت کلی کم و کسریاشو(اگه داشته باشه) بگم. گاهی هم این فقط توهم خودمونه. خودم گاهی سریع و سرسری یه چیزی می نویسم و رد می شم. یکی میاد می گه چقدر جالب بود. گاهی فکر می کنم و وقت می ذارم و یه چیزی می نویسم ولی کسی عکس العملی نشون نمی ده. کلا خود آدم قاضی مناسبی نیست. دوستاش هم نیستن. چون هر چی بنویسه می گن خوبه.
این که یه مدت ننویسیم و نوشتن برامون سخت بشه هم خیلی طبیعیه. هر چی بیشتر بنویسین، ایده ها سریع تر به ذهنتون می رسه. نکته های طنز و سوژه ها رو سریع تر می گیرین.
وقتی باشگاه دوئل مدتی تعطیل می شه، پیدا کردن سوژه برای ما خیلی سخت می شه. نوشتن پست نتیجه هم همینطور. ولی وقتی شروع می کنیم، خیلی راحت و پشت سر هم این کار رو انجام می دیم. منم اگه دو هفته پست نزنم، بعدش برام سخت می شه.



بررسی پست شماره 63 حکومت تاریکی، ریموند:


یکی از نقاط قوت پست شما توصیف هاش بود. توضیحات شما، نوشته نشدن که مثلا بین دیالوگ ها و توصیف ها تعارل برقرار کنن، یا پست رو پر کنن. همشون کاری برای انجام دادن دارن. به زور وارد متن نشدن. چون این اشتباهیه که خیلیا مرتکب می شن. چند تا دیالوگ می نویسن، بعد فکر می کنن دیالوگ زیاد شد...الان دیگه باید یه توصیف هم بنویسم. یه توصیف اجباری در مورد فضا یا یکی از شخصیت ها می دن که معمولا توی ذوق می زنه.


پست قبل از پست شما با یه جالت کلی نوشته شده. بعد از این حالت کلی، معمولا بهتره یه توضیحی در مورد زمان یا مکان بدیم. چون مثل این می مونه که آخر اون پست، شخصیت های ما غیب شدن. بعدش بهتره توضیح بدیم که کجا ظاهر شدن. هر چند مقصدشون مشخص بود و با خوندن یکی دو خط از پست شما می شد متوجه شد کجا هستن.


نقل قول:
گابریل دستش رو جلوی دهن راب گرفت و با چشم هایی کاملا گرد شده به دفتر شهردار نگاه کرد!
-اینجاااا چه خبره رابببببببب؟!
گابریل چرا همچین کاری کرد؟ یه عکس العمل کوچیکه...ولی خواننده فکر می کنه که رابستن می خواد اینا ساکت باشن، نه گابریل.


نقل قول:
گابریل رابستن رو که به صورت خودش چنگ میکشید جلوی در رها کرد و به سرعت مشغول تمیز کردن کف دفتر شهرداری شد!
رابستن هم گوله گوله اشک ریزون رفت و کنار بچه نشست!
این جاش خیلی خوب بود. همیشه می گم ویژگی های شخصیت ها رو به هر قیمتی که شده وارد داستان نکنین. هر جا اسم گابریل اومد، فکر نکنین حتما باید یه ربطی به تمیزی پیدا کنه. موقعیت باید مناسب باشه. این جا موقعیت مناسب بود.


نقل قول:
-هویی مگه کوری؟

رابستن که هنوز ننشسته بود جیغی کشید و خودش و توی بغل بچه انداخت.
-ناز...ناز...نا....ز با...با...ناز...
-راب نگفته بودی بچه هم به حرف اومده!
توضیحتون در مورد صحنه کم بود. خواننده اصلا متوجه نمی شه چه اتفاقی افتاده. بعد از خوندن ادامه داستان می فهمه...ولی این کافی نیست. اون موقع دیگه از روی اون صحنه رد شده. صحنه رو باید روی خودش کامل و درست توضیح داد(مگه این که قصد غافلگیر کردن داشته باشیم). این جا پای بانز وسطه...ولی بازم می شه کمی توضیح داد که خواننده بفهمه چی به چیه. مثلا بعد از "هوی مگه کوری؟" توضیح داده بشه که رابستن با شنیدن این صدا وحشت کرد و جیغی کشید و ...
با همین تغییر کوچیک، صحنه واضح تر می شه.


نقل قول:
رابستن که حالا متوجه بانز شده بود سعی کرد جای خودش توی بغل بچه رو با جای بچه تو بغل خودش عوض کنه و وانمود به نترسیدن کنه!
توصیف یه "ترسیدن ساده" با این صحنه، خیلی قشنگ بود. انتخاب مسیر سخت تر ولی قشنگ تر.


نقل قول:
رابستن چرخید و پشتش رو به سمت گابریل کرد!
-خوب شدن شد؟
این جاش هم خوب بود. شما صحنه های طنز خوبی خلق می کنین. گاهی اگه یه ذره کامل تر توصیف بشن، بهتر منتقل می شن. این یکی کامل بود.


نقل قول:
گابریل کنترل و از دست رابستن قاپید و تند و تند شبکه ها رو برگردوند!
-پیداش کردم بانز! گادفری!گادفری رو پیدا کردم!
پیدا کردن گادفری از توی تلویزیون ایده خیلی خوبی بود. توی پست قبلی درباره دوبین های مداربسته حرف زده شده بود، ولی تلویزیون هم خیلی جالب بود.


سیرک ایده جالبیه...ولی این جالب بودن کاملا به نفر بعدی بستگی داره که قسمت جالبش رو بگیره.
گادفری ظاهرا شعبده بازه...ولی اگه نبود می شد غیر عادی ترین نمایش ممکن رو براش در نظر گرفت. حتی الان که شعبده بازه هم باز می شه این کارو کرد. برن ببینن داره یه کار دیگه انجام می ده و بفهمن کار شعبده بازی بهش ندادن. نمی دونم گادفری چه جور شعبده بازیه. اگه خاص باشه از شعبده بازی هم می شه سوژه گرفت.

سوژه رو خوب و درست و به اندازه پیش بردین. گاهی باید درجا بزنیم...گاهی باید به عقب برگردیم...ولی گاهی هم دیگه باید شجاعت به خرج بدیم و سوژه رو کمی هل بدین که بره جلو. این یکی وقت هل دادنش رسیده بود و شما هم همین کارو کردین.

ما توی این پست ریموند نداریم. این خیلی خوبه که جایی که شخصیت خودتون حضور نداره هم بتونین راحت بنویسین. شخصیت های حاضر رو هم خوب می شناختین و ازشون خوب استفاده کردین.

پست شما که تموم شد و صفحه شو بستم، با خودم فکر کردم پست، شکلک داشت؟ و برگشتم و دوباره بررسی کردم. این یعنی شکلک ها کاملا درست و سر جاشون بودن که اصلا جلب توجه نکردن یا توی ذوق نزدن. اضافه نبودن.


رفتم و توی پست های قدیمی تر شما دنبال چیزی که شاید گم شده باشه گشتم.

صحنه های خوبی می نویسین...حتی گاهی شخصیت ها رو فدای صحنه می کنین. اگه توی این قسمتش بتونین تعادل رعایت کنین عالی می شه. اگه شخصیتی برای یه صحنه مناسب نیست، شخصیت رو فدا نکنین...از یکی دیگه برای اون صحنه استفاده کنین. چون وقتی منطق شخصیت، کلا زیر سوال بره، نوشته شما هرچقدر هم که قشنگ باشه ارزشش رو از دست می ده. ایفای نقش همینه. هر چیزی رو می تونیم بنویسیم...ولی مجبوریم یه سری چارچوب رو رعایت کنیم. هر چند که در صورت رعایت نکردنشون شاید آزاد تر باشیم و نوشته هامون بهتر بشن.
یه سری از اعضا هستن که کلا بی منطق می نویسن. بحث اون جداست. مثلا هاگرید. عالی هم می نویسه. اینا دیگه اونقدر بی منطق می نویسن که اصول و قوانین توی پستشون بی معنی می شه. ولی اون سبک خیلی سختیه. اگه کسی از پسش بر بیاد، اشکالی نداره که اونجوری بنویسه.


الان طنز شما کمی عوض شده. قبلا خیلی بی پرواتر و شجاعانه تر و گاهی زیادی تیز بود. الان کمی با احتیاط تر می نویسین. اگه از من بپرسین، روش فعلی رو ترجیح می دم...چون اینو می شه تقویت کرد. قبلی رو کنترل کردن کمی سخته.
روش قبلی خیلی درست نبود، چون کل تمرکزتون روی همین بود. اون طنز، سوژه و شخصیت ها و اصول ایفای نقش رو کنار می زد. باید حد وسط این دو تا رو پیدا کنین. طنز فعلی هم خوبه، ولی کمی باید جلوتر بره. کمی باید بیشتر خودشو نشون بده. نباید هم براتون سخت باشه. چون توی پست های قبلی صحنه های خیلی خنده داری دیدم که با شخصیت ها و اصول ایفای نقش اصلا در تضاد نبودن.


تمام تلاشمو کردم که کل ویروس هامو توی همین نقد جاسازی کنم. امیدوارم موثر باشه و هر چه بیشتر مریض بشین!




پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۱۲:۰۵ شنبه ۳ اسفند ۱۳۹۸

محفل ققنوس

ریموند


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۳:۵۰ چهارشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۸
آخرین ورود:
دیروز ۲۲:۵۸:۵۷
از میان قصه ها
گروه:
کاربران عضو
ایفای نقش
محفل ققنوس
پیام: 317
آفلاین
سلام! خوبین جناب لرد؟

حقیقتش مدتی میشه که درخواست نقد جایی نداده بودم و احساس میکنم بعضی چیزا توی نوشته هام داره فراموشم میشه و خودمم نمدونم چی هستن!
قرار بود یه درخواست نقد بدم که دیدم خانه ریدل ها نقد اختصاصی شما رو داره گفتم بیام یه بهره ای ازش ببرم!

ویرایش: ادرس پستم و ندادم!
ایناهاش!



پاسخ به: بررسی پست های خانه ی ریدل ها
پیام زده شده در: ۰:۳۳ چهارشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۸

اسلیترین، مرگخواران

لرد ولدمورت


مخفی کردن اطلاعات کاربر
عضو شده از:
۱۴:۳۹ سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶
آخرین ورود:
دیروز ۱۸:۳۶:۰۲
از ما گفتن...
گروه:
کاربران عضو
اسلیترین
ناظر انجمن
مرگخوار
ایفای نقش
پیام: 6953
آفلاین
بررسی پست شماره 197 جانورنماها، ماندانگاس فلچر:


بعضی از حرفا رو تو خیلی از نقد ها تکرار می کنم که اگه کسی ندیده ببینه. یکیش درباره طول پسته.
هر عضوی آزاده که پستش رو کوتاه یا بلند بنویسه. هیچکدوم بد نیست...ولی هر کدوم نتایجی داره. یه موقعی پست های خیلی طولانی مد شده بود، طوری که توی نقدها می دیدم از کوتاه بودن پست ایراد می گیرن. الان این حالت وجود نداره. شرکت کردن اعضا توی سوژه و نوشتنشون مهم تر از طول پستشونه. برای همین به نظر من پستی در حد ده خط کاملا قابل قبوله.
ایراد پست طولانی اینه که ممکنه باعث بشه سوژه سخت تر ادامه داده بشه، چون به هر حال باید منتظر یه فرد با حوصله باشیم که بیاد و بخونه. برای همین، تا وقتی که هدف خاصی نداریم یا قصد نداریم سوژه رو به جای خاصی برسونیم، بهتره برای کم کردین این ریسک، کمی کوتاه تر بنویسیم...البته اگه ممکن باشه و کیفیت پست هم پایین نیاد.


نقل قول:
مرگخوار ها به بلاتریکس نزدیک شدن و با ترس و لرز سعی کردن نتیجه ی افکارشون رو باهاش در میون بذارن که ناگهان بلاتریکس وارد فاز تدافعی شد و جیغ زد:
- همونجا که هستین بمونین! قیام علیه فرمانده؟! سرپیچی از دستور مستقیم مافوق! من که می دونم شما ها رو اون صندلی بی شرف اجیر کرده!
ارتباط بین آخر پست قبلی و شروع پست شما کمی ناواضحه.اشتباه نیست...ولی در نگاه اول اشتباه به نظر می رسه. خودم هم مجبور شدم با دقت بخونم و مطمئن بشم که درسته. همین ابهام و دوباره خوندن، می تونه خواننده رو اول پست متوقف کنه. برای جلوگیری از این کار می شد کمی توضیح داد که مثلا بلاتریکس با عصبانیت به مرگخوارایی که داشتن دور از اون مشورت می کردن خیره شده بود. اینجوری فریادهای بعدش بیشتر قابل درک می شد.
دیالوگ زیادی عصبانی و غیر منطقیش خوب بود. چون شخصیت بلا هم همینجوریه.


نقل قول:
در همین حین که مرگخواریون در حال قرض کردن پا برای فرار کردن بودن، رودولف احساس کرد دیگه وقتشه خودش کارو دست بگیره و به بلاتریکس نشون بده اینجا رئیس کیه! برای همین با یک اشاره ی دست به مرگخوار ها فهموند نیازی نیست فرار کنن و سر جاشون بمونن. سینه ش رو جلو داد و صداش رو صاف کرد.
توضیحا خوب و کافی بودن. نه اونقدر کشش دادین که خواننده خسته بشه و کلا صحنه از ذهنش فرار کنه و نه زیاد کوتاه و خلاصه شده که فکر کنه فقط برای رفع تکلیف نوشته شدن.


نقل قول:
رودولف که ناگهان همه چیز براش مثل روز روشن شده بود و فهمیده بود که غلط اضافه خورده و همین الانه که عیالش جفت پا وارد حلقش بشه صداش رو به غایت پایین آورد و گفت:
- یعنی میگم چیزه عسلکم! اصلاً اینقدر حرص می خوری برای پوستت بده! اینجا بچه ها همه خودی ن! خائن نداریم!
این جاش هم خوب بود. ساده ولی قشنگ.


نقل قول:
لینی سع کرد توضیحات لازم رو خیلی ریز و در کمال آرامش به بلاتریکس بده:
- ببین بلا جان! صندلی یک شی ـه! آدم نیست. ارباب یه صندلی میخواد روش بشینه. صندلی ها هم فرار نمی کنن!
حالا دنیای جادوییه...شایدم فرار کردن...


نقل قول:
یهو دوباره همون مرگخوار تازه وارده که هنوز جای زخم علامت ساعدش خوب نشده بود با ذوق و شوق گفت:
- من میگم بیاین هزار تا شمشیر از فولاد والرین پیدا کنیم. با حرارت آتش اژدها اونا رو ذوب کنیم و به هم بچسبونیم. یه صندلی به اسم تخت آهنی بسازیم!
اشاره خیلی قشنگی بود. همیشه می گم اگه قراره به سوژه فیلمی، سریالی یا شخصیتی از اینا اشاره بشه، باید طوری باشه که کسی که اینا رو ندیده و نمی شناسه هم چیزی از دست نده. این جا فرض کنیم چیزی در مورد تخت آهنین نمی دونیم...بازم توضیحات قابل فهمن. خواننده احساس نمی کنه گیج شده یا عقب مونده!


نقل قول:
- این واقعاً زیاد حرف میزد. مرگخوار خوبی نمی شد. اونوقت هم سوال پرسید هیچی بهش نگفتم پررو شد!
شخصیت های شما لب مرزن. حرکات و دیالوگ هاشون هم. یعنی اگه کمی جلوتر بره از قالبش خارج می شه. ولی حالتش طوری نیست که خواننده احساس کنه این شخصیت در خطره. حالت مطمئنی داره...طوری که انگار عمدا لب مرز نگه داشته شدن. این حسی که به خواننده منتقل می شه، حس خوبیه. یه جور اطمینان خاطره.


نقل قول:
- هر کدومتون یکی از اینا رو برداره شروع کنین به درخت قطع کردن! بعد پوست درخت ها رو بکنین! با اره به قطعات کوچک تر ببرینشون و قسمت های مختلف صندلی رو از توش در بیارین! بعد اون ها رو به هم بچسبونین، رنگ بزنین و بذارین خشک بشه. بعد روش جلا دهنده بزنین و دوباره بذارین خشک بشه و بعد بریم تحویل ارباب بدیم!
این قسمت ساده و خسته کننده اس! ولی لازمه...چون ادامه مسیر رو مشخص کرده که اینا چه کارایی می تونن انجام بدن. هر کدوم از این مرحله ها می تونه مدتی طول بکشه و سوژه همینطور پیش بره.


نقل قول:
چند لحظه همه ساکت شدن و در حال اندازه گیری دریچه ی قلبشون بودن که به علت خوردن و خوابیدن توی خونه ی ریدل به شدت گشاد شده بود و این کار ها قطعاً براشون خیلی سنگین بود. اما ناگهان اون مرگخواره که هنوز جای زخمش خوب نشده بود به شکل روح سرگردان ظاهر شد و گفت:
- خاک تو سرتون خب! بعد این هافلی های بدبخت رو مسخره می کنین! خب زنیکه تسترال تو تونستی این همه ابزار احضار کنی یه صندلی احضار کن! هان چیه؟ چرا اینجوری نگاه می کنی؟! بیا دوباره منو بکش! بیا ببینم می تونی یا نه!
خیلی خوب بود این جا. هم توضیح و هم دیالوگ و هم ظاهر شدن دوباره مرگخوار بی مصرف!


نقل قول:
چند دقیقه بعد، لرد روی صندلی زیبای خودش نشسته بود و هکتور از معجونی که درست کرده بود برای همه می ریخت:
با تشکر...تمام سوژه هایی که وارد کرده بودین رو با دست های خود خفه نمودین! حیفه!

جریان سوپ خفاش خوبه...ولی دائمی نیست. به نظر من می شد سوژه صندلی رو اجرا کرد و در همون حین که اینا سرگرم کارای ساخت صندلی بودن، سوژه سوپ خفاش رو وارد کرد.


پست طولانیه...ولی خسته کننده نیست. مشکل اینجاست که کسی که حوصله خوندن نداشته باشه، شروع به خوندن نمی کنه که بفهمه خسته کننده هست یا نه. پست شما هم خیلی وابسته به سوژه نبود. یعنی لازم نبود حتما تا جای خاصی پیش بره. می تونست اینقدر طولانی نشه.

شخصیت هاتون جالب بودن. حتی شخصیتی مثل مرگخوار تازه وارد(که مرد)که ظاهرا شناخت خاصی ازش نداشتیم، ولی حضورش مفید و جالب بود. شخصیت های معرفی شده مثل رودولف و بلا هم قوی و محکم بودن، حتی موقعی که یهویی تغییر حالت می دادن.

احتمالا یه مشکل شما اینه که شخصیت های فعلی رو خیلی نمی شناسین...که مهم نیست. آشنا می شین. اینجوری دستتون هم برای نوشتن و استفاده از اون شخصیت ها باز تر می شه.
الانم به نظر من سبک و نوع نوشتنتون با سبک فعلی سایت هماهنگه. خیلی وقتا وقتی یه نفر بعد از مدتی برمی گرده متوجه می شه که سبک پست های سایت عوض شده...نه اون جدیدا رو درک می کنه و نه جدیدا اونو. پست شما ساده و خوب بود.


سوژه ها رو قورت ندین! بذارین باشن ازشون استفاده کنیم.


تموم شد.










شما می ‌توانید مطالب را بخوانید
شما نمی توانید عنوان جدید باز کنید
شما نمی توانید به عنوان‌ها پاسخ دهید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را ویرایش کنید
شما نمی توانید پیام‌های خودتان را حذف کنید
شما نمی توانید نظر سنجی اضافه کنید
شما نمی توانید در نظر سنجی ها شرکت کنید
شما نمی توانید فایل‌ها را به پیام خود پیوست کنید
شما نمی توانید پیام بدون نیاز به تایید بزنید
شما نمی توانید از نوع تاپیک استفاده کنید.
شما نمی توانید از HTML در نوشته های خود استفاده کنید
شما نمی توانید امضای خود را فعال/غیر فعال کنید
شما نمی توانید صفحه pdf بسازید.
شما نمی توانید پرینت بگیرید.

[جستجوی پیشرفته]


هرگونه نسخه برداری از محتوای این سایت تنها با ذکر نام «جادوگران» مجاز است. ۱۴۰۰-۱۳۸۲
جادوگران اولین وبسایت فارسی زبان هواداران داستان های شگفت انگیز هری پاتر است. به عنوان نخستین خاستگاه ایرانی ایفای نقش مبتنی بر نمایشنامه نویسی با محوریت یک اثر داستانی در فضای مجازی، پرورش و به ارمغان آوردن آمیزه ای از هنر و ادبیات برجسته ترین دستاورد ما می باشد.